Dicke Dämonen

Spelbeschrijving

damonenKlaar om de wereld te veroveren als tovenaar? Begin dan alvast met dit spelletje, je zal snel ondervinden dat de wereld kleiner is dan je dacht en de magische wereld slechts bestaat uit enkele magische lijnen en velden. Er zijn vier grenzen, één voor elk van de vier oerelementen: aarde, vuur, water en lucht. De locaties waar deze lijnen elkaar kruisen zijn de meest invloedrijke punten op aarde, dat zijn de plaatsen waar jij je geesten zal moeten oproepen!

Het speelbord van Dicke Dämonen is variabel en wordt aan het begin van het spel bepaald door de vier touwen die de vier elementen voorstellen, de touwen worden zo op tafel gelegd dat elke lijn 2 of 3 andere lijnen kruist. Vervolgens nemen alle spelers 5 figuren uit de zak zonder deze aan hun medespelers te tonen. Als je aan beurt bent moet je één van deze figuren in het speelbord zetten. De geesten (beschikbaar in de kleuren rood, blauw, geel en groen) kunnen geplaatst worden in de hoeken waar twee lijnen elkaar kruisen, één van die lijnen moet de kleur van je figuur zijn. De plaatsingsregels voor de witte figuren, de zogenaamde demonen zijn iets anders: deze worden in het midden van een veld geplaatst en zorgen er vervolgens voor dat er in dat veld géén andere geesten/demonen meer geplaatst mogen worden. Daarna neem je een figuur uit de zak om je voorraad aan te vullen tot vijf. Op een gegeven moment kan je beslissen om naast het plaatsen van een figuur ook een kleur te bepalen, dat wordt dan de kleur waar jij aan het einde punten mee wil scoren. Daarvoor plaats je deze figuur voor je neer zodat iedereen duidelijk kan zien welke kleur jij gekozen hebt. Vanaf dan heb je echter geen keuze meer in je volgende beurten: je moet op dat moment namelijk al je figuren in de zak doen en je kan in je volgende beurt enkel die pion plaatsen die je op hand hebt… zo geef je je tegenstanders misschien wel ongewild punten! Het spel eindigt als de actieve speler geen figuur in het spel kan plaatsen, daarna volgt de puntentelling.

In elk veld wordt er gecontroleerd welke kleur de meerderheid heeft, bij een gelijke stand krijgen beide kleuren de punten. De waarde van dat veld wordt bepaald door het aantal hoeken en/of knopen, elk daarvan is één punt waard. Uiteraard is het ook mogelijk dat iemand de kleur wit heeft gekozen, deze puntentelling loopt op een iets andere manier: elke witte figuur op het veld is één punt waard. De speler met de meeste punten wint het spel.

Onze mening

Een klein doosje waar het materiaal nipt in past, maar niet meteen de indruk geeft dat je er veel van moet verwachten. Dat het iets heel abstract zou zijn dat was meteen duidelijk, maar na een eerste speelsessie ontdekten we dat het best wel tactisch en leuk kon zijn! Er zit dus meer in dan we aanvankelijk hadden verwacht: je plaatst figuren en je probeert meerderheden te behalen, maar je weet aan het begin nog niet in wélke kleur dat je die meerderheden juist wilt! Het is soms nadelig om al vroeg in het spel een kleur te bepalen, vanaf dan heb je minder in de hand omdat je slechts één figuur op hand hebt. Als je te lang wacht om een kleur te bepalen zijn je tegenstanders misschien al met de meest waardevolle kleuren gaan lopen of eindigt het spel misschien sneller als je tegenspelers geen figuur meer kunnen plaatsen, dat wil je uiteraard voorkomen. Eens je weet wie voor welke kleur gekozen heeft barst de strijd helemaal los, je begint te tellen en te redeneren hoe je kunt voorkomen dat je tegenstanders het spel zomaar winnen. Dankzij de touwen kan je steeds zien waar welke pionnen kunnen geplaatst worden, de witte demonen zijn dan weer erg interessant om te voorkomen dat er nog iets aan de huidige situatie veranderd! Wij vonden het best leuk om dit spel te kunnen spelen, al weten we dat we dat niet bij al onze medespelers op tafel moeten leggen: dit soort abstracte spelletjes valt gewoon niet bij iedereen in de smaak. Het is jammer dat er geen zichtschermen bij horen want het is niet eenvoudig om die 5 figuren op hand te houden zonder dat je medespelers de kleuren kunnen zien. De herspeelbaarheid is niet zo erg groot, je kan de touwen natuurlijk altijd anders leggen waardoor het spel steeds dat tikkeltje anders is, maar het is geen spel dat je gaat blijven spelen. Met twee spelers heb je iets meer in de hand dan met 3 of 4 spelers, maar al bij al heeft het spelersaantal niet zoveel invloed op het verloop van het spel.

Conclusie: Dicke Dämonen was een leuke, abstracte verrassing.

Dicke Dämonen

Met dank aan Edition Erlkönig!

Met dank aan Edition Erlkönig!

Dicke Dämonen

Auteur: Heinrich Glumpler
Uitgever: Edition Erlkönig
Aantal spelers: 1 – 4
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 10 jaar

Castle Crush!

Spelbeschrijving

castlecrushCastle Crush kan je op drie verschillende manieren spelen, in de spelregels staat een standaard, een snelle en een bouwvariant. Wij bespreken hier voornamelijk de standaard variant. Dit is de langste variant, voorzien voor 2 tot 4 spelers waarin de spelers waardevolle kastelen zullen bouwen en die van hun tegenstanders willen afbreken.

De standaard variant bestaat uit drie verschillende ronden, in elk ronde heb je een bouwfase, twee aanvalsfasen en een slotfase. De naam zegt het al, in de bouwfase moeten alle spelers de blokken die ze hebben (in het begin hebben alle spelers 5 verschillende blokken) gebruiken om een kasteel te bouwen op hun fundering. Het aantal ramen/deuren op een blok bepaalt hoeveel punten die oplevert als de blok rechtstreeks op de fundering staat, als die blok op minstens één andere blok staat worden die punten verdubbeld, als de blok op twee andere blokken staat worden de punten zelf verdrievoudigd. Naast de blokken moeten alle spelers ook hun twee figuren veilig plaatsen: de koning moet op een andere blok staan/liggen, de generaal moet op de fundering staan. Iedereen telt zijn totaalscore op en duidt deze aan op het scorebord, de speler met de laagste punten mag de aanvalsfase beginnen. In het midden tussen alle kastelen staat een basis van waar de spelers de houten hamer mogen laten vallen, en liefst zo dat die op één van de kastelen van je tegenstanders valt! Elke blok dat hierdoor van de fundering valt levert je even veel punten op als er ramen/deuren op staan. Als de generaal valt krijg je 5 punten, de koning levert zelfs 7 punten op. Nadat alle spelers één aanvalsfase achter de rug hebben volgt er een tweede aanvalsfase. In de slotfase kan je nog punten verdienen op voorwaarde dat jouw generaal en/of koning NIET van je fundering gevallen zijn, ook hier zijn de figuren respectievelijk 5 of 7 punten waard.

Alle blokken die tijdens de vorige ronde van de funderingen gevallen zijn komen in de algemene voorraad, aan het begin van de tweede en derde ronde kunnen alle spelers hier 3 blokken uit kiezen. Na drie ronden eindigt het spel, de speler met de meeste punten is de winnaar. In de snelle variant spelen 2 of 3 spelers tot ze een vooraf bepaald puntenaantal hebben bereikt, de bouwvariant is voor één speler die probeert een zo groot mogelijk kasteel te bouwen.

Onze mening

We begonnen met heel wat twijfels aan onze eerste speelsessie. Die eerste sessie verbaasde ons echter: er zit best wel wat in! Enerzijds wil je veel punten scoren tijdens de bouwfase, maar een kasteel dat veel punten oplevert is niet altijd hetzelfde als een stabiel kasteel… Je wilt voorkomen dat je tegenstanders je generaal en/of koning omgooien, want samen zijn ze je nog 12 punten waard! Sommige gaan toch voor veel punten tijdens de bouwfase, anderen kiezen voor een stevig kasteel. De aanvalsfase is gewoon leuk en zorgt elke speelsessie opnieuw voor veel plezier. Het is een spel dat met kinderen kan gespeeld worden, maar ook wij vonden het wel eens een leuke filler. Ideaal om een spelavond af te sluiten of te beginnen! De herspeelbaarheid is zeker niet oneindig. Er zijn wel verschillende mogelijkheden om te bouwen en je kan verschillende dingen uitproberen, maar na een aantal speelsessies heb je toch de neiging om steeds op dezelfde manier te werk te gaan. Het aantal spelers maakt weinig verschil, wij vonden het zowel met 2 als met 3 spelers leuk. De set blokken voorzien voor de afwezige spelers blijven dan gewoon in de doos. De snelle variant hebben we niet gespeeld omdat we daar geen behoefte aan hadden, wij vonden de standaardmodus niet te lang. Al het materiaal zit veilig opgeborgen in de doos, de makers hebben de ‘kleine’ doos optimaal benut om alles er mooi in te krijgen.

Conclusie: Castle Crush is leuker dan verwacht.

pic2003347_md

Met dank aan Soso studio!

Met dank aan Soso studio!

Castle Crush!

Auteur: Tsai Huei-Chiang
Uitgever: Soso Studio
Aantal spelers: 1 – 4
Tijdsduur: ± 15 min.
Vanaf 8 jaar

Rolit

Spelbeschrijving

Een speelbord vol met gekleurde ballen, en dan liefst in jouw kleur… zo eindigt deze bekende klassieker ‘Rolit’. Aan het begin van het spel is het bord echter nog leeg en vind je 4 ballen met elk een verschillende kleur. Klaar voor de start?

Als je aan de beurt bent plaats je een nieuw balletje op het bord, één spelregel: dat balletje moet grenzen aan een andere bal op het spelbord. Je legt die bal uiteraard met jouw spelerskleur naar boven, vervolgens probeer je zoveel mogelijk andere ballen op het bord te veroveren. Dat doe je door alle ballen tussen je zonet geplaatste bal en een andere bal in jouw kleur naar jouw kleur te veranderen, en dat in alle richtingen: horizontaal, verticaal én diagonaal! Meer is het niet, daarna is de beurt al aan de volgende speler.

Het spel eindigt van zodra het speelbord vol ligt, iedereen telt vervolgens hoeveel balletjes er met hun kleur naar boven gedraaid liggen. Diegene met de meeste punten wint het spel!

Onze mening

Rolit is een klassieker die we uit onze kindertijd kennen, maar dat wilt daarom niet zeggen dat het niet goed is, het blijft een spel dat we zo nu en dan wel eens kunnen appreciëren. Vooral met twee spelers kunnen we ons wel eens amuseren met dit tactische en abstracte spel, al wilt dat niet zeggen dat het hier veel op tafel verschijnt. Als we de XXL-versie tegenkomen op een spellenbeurs is de kans groot dat we even pauze nemen voor een potje Rolit. Met drie en vier spelers wordt het iets minder tactisch, er gebeurt té veel op het speelbord waardoor alles alweer veranderd is tegen dat jij aan de beurt bent, waardoor je weinig of niets in de hand hebt.

Conclusie: Rolit is en blijft een goed en leuk spel!

Rolit

Met dank aan Goliath!

Met dank aan Goliath!

Rolit

Auteur: Adi Golad
Uitgever: Goliath Games
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 7 jaar

Unita

Spelbeschrijving

Helvetia is een land dat nog in de ontwikkelingsfase zit, vier regio’s sturen elk vier troepen naar de magische poort. Maar telkens je een troep uit een andere regio tegenkomt vindt er een heuse battle plaats, de verliezer verliest één of zelfs twee levens en wordt dus alsmaar zwakker. Wie slaagt er in om de meeste eenheden tot aan de magische poort te brengen?

Aan het begin van het spel krijgen alle spelers 16 dobbelstenen in hun spelerskleur, ze worden met de rode (= hoogste) waarde naar boven gelegd. Tijdens de eerste fase van het spel zullen deze dobbelstenen op het speelbord geplaatst worden in vier troepen van elk vier eenheden (= dobbelstenen). Elke speler legt om de beurt twee dobbelstenen op het bord, er kunnen in deze fase nog geen gevechten ontstaan. Nadat alle eenheden op bord werden geplaatst begint fase twee, of eerder: het echte spel. Als je aan de beurt bent moet je verplicht drie verplaatsingsacties uitvoeren, met welke van je troepen je dat doet is niet van belang. Je kan er dus voor kiezen om één troep drie plaatsen naar voor te schuiven, maar je kan gerust ook drie verschillende troepen verplaatsen. Wanneer je jouw troep op een actietegel zet kost dit twee acties, deze tegels werden tijdens de opstelling op het bord gelegd. Van zodra je troep een vijandige troep passeert vindt er een battle plaats: de dobbelstenen die elkaar raken nemen het tegen elkaar op. De hoogste waarde wint, waardoor de dobbelsteen van de tegenstander die hieraan grenst één eenheid verliest. Daarna is er een afwisseling van de wacht, de frontlijn (de dobbelstenen die zonet een battle hebben afgewerkt) gaat naar achter, de achterste dobbelstenen liggen nu vooraan. Op deze manier gaat het spel verder, waarbij alle spelers proberen hun troepen zo compleet mogelijk tot aan de magische poort te brengen. Telkens wanneer één van je troepen op een actietegel staat kan je er voor kiezen om die bekend te maken. Zo’n actietegel kan effect hebben op een battle, waardoor de verdediger sterker wordt en de aanvaller zwakker… of omgekeerd. Naast deze twee standaard tegels heeft elke regio ook een eigen actietegel, zo kan de groene speler een gevecht weigeren of kan de rode speler weer levens bij krijgen. Geel kan een dobbelsteen van één eenheid als vijf eenheden laten tellen en blauw kan de plaatsing van zijn eenheden veranderen. Maar uiteraard kunnen deze voordelen slechts één keer per troep gebruikt worden, en dat enkel op de moment dat die troep op deze tegel staat.

Daarnaast zijn er nog bonuskaarten voorzien, elke speler krijgt drie bonuskaarten met elk hun eigen mogelijkheden. Je zal slechts één van deze kaarten kunnen spelen, welke je speelt dat kies je zelf. Van zodra alle troepen de magische poort bereikt hebben eindigt het spel en tellen alle spelers hoeveel eenheden ze nog over hebben. Diegene met de meeste eenheden wint het spel!

Onze mening

Unita is een zeer abstract spel, het is dus zeker niet voor alle spelers weggelegd. De eerste fase, waarin de dobbelstenen op het bord worden gelegd, is erg moeilijk in te schatten. Af en toe kan je misschien een strategische opstelling kiezen aan de hand van de dobbelstenen die je tegenstanders hebben gelegd, maar het blijft grotendeels gokken… zeker als je het spel voor de eerste keer speelt. De tweede fase is zeer abstract en strategisch. Welke troep verplaats je wanneer? Hoe kan je er voor zorgen dat je tegenstanders veel eenheden verliezen en jij zo weinig mogelijk? Je kan je tegenstanders soms wel in de val lokken, zodat ze jou moeten passeren en enkel zichzelf benadelen. Maar voor je het weet hebben ze jou hetzelfde gelapt! Unita is dus zeker geen slecht spel, met de juiste spelers kan het heel interessant zijn. Tegelijkertijd is het een spel dat zeker niet voor iedereen is weggelegd. Het speelbord heeft twee zijden: de ene zijde voor 2 of 4 spelers, de andere in driehoekige vorm voor 3 spelers. Een leuke oplossing waardoor het spel zowel met 3 als met 4 spelers erg goed speelt! Met twee spelers is dat helaas niet het geval, dé oplossing voor twee spelers is hier dat je met twee kleuren moet spelen: de ene keer met kleur A, tijdens je volgende beurt met kleur B. Zo kan je natuurlijk elk vier-speler-spel met twee spelen! Het speelbord is helaas iets té druk, te veel (mooie) details die het onoverzichtelijk maken, waardoor je soms maar moeilijk kan zien welk nu juist jouw route is. Op bepaalde plaatsen op je route kan je één actiepunt spenderen om je eenheden binnen een bepaalde troep te herschikken, helaas wordt dit vaak vergeten aangezien het symbooltje gewoon verstopt zit onder de dobbelstenen. De actietegels hebben min of meer hetzelfde probleem, als er een troep op staat wordt er snel vergeten dat er een actietegel onder zat, laat staan wélke tegel, want dat kan je al helemaal niet zien! Je moet dus steeds opnieuw die dobbelstenen opnemen om te zien welke actietegel er ligt. Het is toch altijd een heel gedoe. Het opnemen en verplaatsen van de dobbelstenen kan soms ook wel op de zenuwen van de spelers werken, als er veel troepen vlakbij elkaar staan moet je al fijne vingers hebben om de juiste dobbelstenen te verplaatsen.

Conclusie: Unita is een goed, abstract en strategisch spel dat niet voor iedereen is weggelegd.

Unita

Met dank aan Helvetia Games

Met dank aan Helvetia Games

Unita

Auteur: Steve Brück
Uitgever: Helvetia Games
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 60 min.
Vanaf 13 jaar

Rummikub (Turbo)

Spelbeschrijving Rummikub

rummikubAan het begin van het spel krijgt elke speler 14 stenen, diegene die er in slaagt om deze stenen als eerste – in geldige groepjes – op tafel te leggen wint het spel. Als je aan beurt bent kan je groepjes stenen op tafel spelen, daar zijn twee geldige manieren voor: een serie van opeenvolgende getallen in eenzelfde kleur of een rij van dezelfde getallen in verschillende kleuren. Elke groep op tafel moet minstens bestaan uit drie stenen. Om het spel te beginnen moet de totale waarde van de stenen die je kunt uitspelen in groepjes minstens 30 punten waard zijn, vanaf je volgende beurt kan je dan ook stenen toevoegen aan bestaande groepjes. Het is ook toegelaten om groepen te hervormen in een poging één of meerdere van jouw stenen uit te spelen. Als dat echter niet lukt wordt je beurt als ongeldig beschouwd, je moet alles terug leggen zoals het lag én je moet drie extra stenen nemen. Het is dan wellicht beter om meteen te passen en één extra steen te nemen.

Als je al je stenen in geldige sets hebt kunnen uitspelen win je het spel. De waarde van de stenen  op de spelersborden van je tegenstanders bepaalt hoeveel punten je scoort. Je kan ook meerdere partijen spelen en op voorhand afspreken hoeveel potjes er gespeeld worden of welke score er gehaald moet worden om het spel te winnen.

Spelbeschrijving Rummikub Turbo

De Turbo-versie van Rummikub is een snel dobbelspel voor twee spelers. Elke speler krijgt 9 dobbelstenen op hand, als je aan de beurt bent dobbel je al deze dobbelstenen en probeer je sets te vormen zoals in het basisspel. Je mag een nieuwe set vormen maar je kan je dobbelstenen ook aanleggen bij bestaande groepjes. Ook in dit dobbelspel is het toegelaten om bestaande sets te manipuleren om zo je dobbelstenen kwijt te spelen, als het niet lukt word je daar deze keer niet voor gestraft. Vanaf de tweede beurt ben je niet verplicht om al je dobbelstenen opnieuw te werpen, het is dus belangrijk dat je je dobbelstenen op tafel laat liggen en pas in de beker doet als je opnieuw aan de beurt bent! Als beide spelers drie beurten na elkaar géén dobbelstenen meer kunnen aanleggen of wanneer een speler al zijn dobbelstenen heeft uitgespeeld is het spel afgelopen en worden de punten geteld. De winnaar krijgt het aantal punten gelijk aan de som van de getallen op overgebleven dobbelstenen van de tegenstander. Diegene die na 6 rondes de meeste punten heeft gescoord wint het spel.

Onze mening

Uit de vele spellen dat we kennen sinds onze kindertijd is Rummikub wellicht het beste. Ook nu we zoveel andere en ‘modernere’ spellen kennen kunnen we nog steeds genieten van een potje Rummikub, het blijft gewoon een goed spel. Het is een spel dat in vele gezinnen in de kast staat, het is dan ook niet te verbazen dat dit spel in vele gezinnen eigen huisregels heeft. Soms zelfs zonder dat de spelers dit beseffen, het is een spel dat door het leven gaat met veel verschillende spelregels. Maar ach, wat maakt het uit, als iedereen dezelfde spelregels toepast spelen we toch gewoon voor het plezier. En dat zoeken en puzzelen om toch maar een extra blokje uit te spelen blijft ook na vele speelsessies leuk, om dan maar te zwijgen over het gebruik van de joker. Ga je hem al uitspelen om zelf meer blokken kwijt te spelen? Maar dan kunnen je medespelers daar misschien wel goed gebruik van maken! Als je hem te lang op je speelbord houdt levert hij dan weer veel strafpunten op aan het einde… moeilijke keuze. Het spel is bovendien van een goede kwaliteit en het werd inmiddels in veel verschillende versies uitgebracht, zo is er inmiddels ook een junior-variant voor kinderen vanaf 4 jaar en zijn er ook verschillende reisedities op de markt. Een luxe-editie mag uiteraard ook niet ontbreken en met de XP-variant kan je het spel nu ook met 6 spelen. Tenslotte is er ook een XXL-versie zodat ouderen en/of slechtzienden ook nog kunnen genieten van een potje Rummikub.

Over de Turbo versie zijn we helaas iets minder enthousiast, de levensduur zal wellicht niet dezelfde zijn als die van de klassieke Rummikub. Het feit dat het een spel is voor twee spelers is misleidend, in tegenstelling tot veel andere spellen staat hier niet duidelijk vermeld dat het enkel met 2 spelers gespeeld kan worden. De aandachtige lezer merkt enkel dat ene kleine zinnetje op ‘Voor 2 spelers vanaf 7 jaar’. Het is een vrij grote doos in verhouding met het materiaal, de dobbelbeker maakt nogal veel lawaai en mocht van ons achterwege blijven. Ook het scoreblokje is maar droevig, met amper 18 velletjes.. Je kan de scores uiteraard ook op een ander blaadje noteren, maar als er dan toch een scoreblok wordt bijgeleverd had het dan ook wel wat dikker mogen zijn. Het goede ‘Rummikub’ element van het zoeken en puzzelen is uiteraard nog steeds aanwezig, maar in veel mindere mate. De mogelijkheden van de dobbelstenen zijn beperkt en het komt niet tot zijn recht zoals in de klassieker. Leuk om eens gespeeld te hebben, maar daar houdt het wellicht ook op.

Conclusie: De nieuwe Rummikub Turbo kan niet op tegen de klasse van de klassieke Rummikub!

Met dank aan Goliath!

Met dank aan Goliath!

Rummikub

Auteur: Ephraim Hertzano
Uitgever: Goliath Games
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 45 min.
Vanaf 8 jaar

Rummikub Turbo

Uitgever: Goliath Games
Aantal spelers: 2
Tijdsduur: ± 15 min.
Vanaf 7 jaar

Triominos (Turbo)

Spelbeschrijving Triominos

TriominosProbeer zoveel mogelijk punten te scoren door je triominos-stenen passend aan te leggen. Als je aan de beurt ben probeer je één van de stenen op je speelbord passend aan te leggen op tafel, als je daarin slaagt scoor je punten gelijk aan de waarde van die steen (de som van de drie getallen). Door bepaalde vormen te maken kan je extra bonuspunten verdienen, zo krijg je maar liefst 40 bonuspunten als je een brug vormt. Een hexagon en een dubbele hexagon zijn zelfs 50 en 60 punten waard! Als je geen steen kunt of wilt aanleggen ben je verplicht om een Triomino aan te kopen. Elke aankoop kost je 5 punten, als je na drie pogingen nog steeds geen steen kan aanleggen moet je als straf nog 10 punten extra betalen. Die ronde verlies je dus 25 punten en heb je drie nieuwe stenen op je bord staan.

Aan het einde van de ronde waarin een speler zijn laatste steen uitspeelde eindigt het spel. De winnaar krijgt de som van de waarden van de stenen van de tegenspeler én 25 bonuspunten. Diegene die daarna de meeste punten heeft wint het spel. Het spel kan ook over meerdere ronden gespeeld worden waarbij er een punten-limiet wordt afgesproken.

Spelbeschrijving Triominos Turbo

In deze nieuwe ‘Turbo’ variant op Triominos wil je jouw Triominos als eerste aanleggen, dat is dan ook de enige manier om het spel te winnen! De spelers beslissen samen hoe snel/traag ze de timer instellen, je kan kiezen tussen 8 of 15 seconden. Vervolgens nemen alle spelers zes Triominos voor zich op tafel, wordt er één steen in het midden gelegd en drukt één van de spelers op de timer als startsignaal van het spel. Als je denkt dat je één van je stenen kan aanleggen druk je gauw op de timer (ook al is die nog niet helemaal afgelopen) en kan je vervolgens proberen of het lukt. Als je jouw steen kan aanleggen kan je meteen daarna weer op de timer drukken om nog een steen aan te leggen, maar misschien is één van je tegenstanders je dan wel voor en wilt hij een steen aanleggen! Als een andere speler op de timer gedrukt heeft moet je wachten tot hij/zij een Triomino heeft aangelegd, pas daarna kan jij weer op de timer drukken.

Pas echter op dat je niet té snel drukt, als later blijkt dat je steen tóch niet past en je kan dus geen steen aanleggen vooraleer de bel gaat word je gestraft en zal je twee extra Triominos stenen moeten nemen. De tijd kan ook voorbij zijn doordat niemand anders de timer opnieuw indrukte, in dat geval nemen alle spelers één nieuwe steen. Het spel eindigt van zodra één speler alle stenen heeft aangelegd, deze speler wint het spel.

Onze mening

De klassieke versie van Triominos stond als kind al in onze spellenkast, of toch bij één van ons. Ik herinnerde mij dat het spel zeer geliefd was en vaak op tafel kwam, maar de puntentelling zei me niets. Na het lezen van de spelregels en een speelsessie werd duidelijk waarom ik er wellicht weinig van wist: dat voegt gewoon niets aan het spel toe. Domino speelden we als kind ook zonder puntentelling, Triominos dus ook. Het leuke aan Triominos is dat je op zoek kan gaan naar passende blokjes, het is moeilijker dan een gewone domino en is voor jonge kinderen zeker een uitdaging. De puntentelling leverde meer frustratie op, dan pas valt het op hoe hoog de geluksfactor in het spel is. Soms heb je gewoon de pech dat je de verkeerde stenen trekt, dan moet je nog punten inleveren (en soms onder 0 gaan) en word je dus dubbel gestraft. Ook aan de waarde van je Triomino kan je niets veranderen, je scoort gewoon de punten die je toevallig trekt. Uiteraard probeer je de stenen met de meeste punten aan te leggen, maar als dat niet gaat… De bonuspunten zijn leuk omdat je probeert moeilijkere vormen te maken, maar ook daar heb je wat geluk voor nodig om nét die steen te trekken die daar nog past. Triominos is gewoon een leuk familiespel en het stimuleert het ruimtelijk inzicht van kinderen, maar je raadt het al: laat die puntentelling maar achterwege. Het is een spel met degelijke kwaliteit van stenen, maar als we even echt kritisch zijn: alles is hier in de vorm van een driehoek (zelfs de doos): waarom de spelregels dan niet? Die moet je krom plooien om er toch maar bij te krijgen.

In de Turbo variant hebben ze die puntentelling alvast achterwege gelaten, een goed begin. Je moet er wel naar raden met hoeveel spelers je het spel kan spelen aangezien dit nergens vermeld staat, niet op de doos en niet in de spelregels. Aangezien het blijkbaar met alle courante spelersaantallen (2-4) werkt is dat niet zo’n onoverkomelijk probleem. De spelregels zijn overigens vrij ingewikkeld geschreven waardoor het ons niet meteen duidelijk was hoe het spel juist gespeeld moest worden. Het zou ons niet verbazen als het spelletje op vele plaatsen verkeerd wordt gespeeld. Net als de klassieke Triominos staat hier de leeftijdsaanduiding 6+, maar de Turbo-variant is duidelijk moeilijker dan de klassieke versie! Je kan/mag niet ‘op je gemak’ zoeken of je Triomino past want pas nadat je op de timer hebt gedrukt kan je proberen. Voor kinderen die iets ouder zijn, al enig ruimtelijk inzicht hebben én graag spelen onder tijdsdruk is Triominos Turbo dan weer erg leuk. De timer lijkt echter niet zo’n lange levensduur te hebben, we merkten dan ook dat die af en toe bleef haperen. De tijdsdruk was niet meteen aan ons besteed, maar dat is een kwestie van smaak.

Conclusie: Met de klassieke en de Turbo-versie van Triominos is er voor elke puzzelaar wat wils!

Met dank aan Goliath!

Met dank aan Goliath!

Triominos

Uitgever: Goliath Games
Aantal spelers: 1 – 4
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 6 jaar

Triominos Turbo

Uitgever: Goliath Games
Tijdsduur: ± 10 min.
Vanaf 6 jaar

Medina

Spelbeschrijving

MedinaNa vele jaren van verval is er besloten om samen te werken en deze oude stad herop te bouwen. De spelers zullen mooie paleizen oprichten, handelswegen bouwen en de stad omringen met indrukwekkende stadsmuren! Op een gegeven moment zal elke speler zijn slag moeten slaan en één van de paleizen opeisen, wie claimt de meest waardevolle paleizen en eindigt het spel met het meeste roem?

Wanneer je aan beurt bent krijg je een simpele opdracht: plaats twee houten onderdelen op het bord. Op deze manier gaat het spel verder tot alle spelers al hun houten blokken kwijt zijn. Elk onderdeel heeft wel zijn eigen bouwregels, zo ben je verplicht om elk gebouwdeel aan een onafgewerkt paleis in dezelfde kleur te bouwen. Indien er (nog) geen paleis in die kleur bestaat kan je uiteraard kiezen waar het geplaatst wordt, rekening houdend met het feit dat er tussen elk gebouw ruimte blijft zodat de bevolking door de straten kan wandelen. Daken worden geplaatst op onafgewerkte paleizen, van zodra er een dak geplaatst wordt is het paleis eigendom van die speler, maar het paleis kan vanaf dat moment niet meer uitgebreid worden. De stal is daar de enige uitzondering op, die kan namelijk tegen elk gebouwdeel gebouwd worden. Een andere mogelijkheid is het bouwen aan de stadsmuur, grenzend aan één van de torens of aan een eerder geplaatste muur. Wanneer een toren (d.m.v. een muur) verbonden wordt met een afgewerkt paleis (of omgekeerd) verdient de eigenaar de bijhorende torenfiche en eventuele extra handelaars, dat zijn meteen de laatste figuren die je op het bord kan plaatsen. De handelaren vormen een lange handelsroute doorheen het centrum, elke handelaar zal dus aan een andere handelaar moeten grenzen.

Door een paars paleis te claimen ontvang je theefiches, de eerste speler krijgt er drie, de volgende spelers krijgen er steeds minder! Een theefiche kan je gebruiken om een halve ronde te passen en dus maar één blok te plaatsen. Torenfiches gaan naar diegene die als laatste een eigendom verbond met de bijhorende toren, paleisfiches worden opgeëist door de spelers die de grootste paleizen in de bijhorende kleur bezitten. Nadat alle spelers hun blokken kwijt zijn eindigt het spel en volgt de puntentelling. De spelers krijgen punten voor elk van hun vier paleizen, één in elke kleur. Elk gebouwdeel levert één punt op, maar ook aangrenzende stallen, handelaren en muurdelen leveren punten op! Uiteraard zijn er punten te verdienen met de gewonnen paleis- en torenfiches, en tenslotte worden de spelers vlakbij de bron nog beloond! Diegene die daarna de meeste punten heeft wint Medina!

Onze mening

Medina is een spel uit 2001, White Goblin Games komt nu met een nieuwe editie! In deze editie vind je voor het eerst een dubbelzijdig speelbord, waarvan één zijde speciaal is voorzien voor twee spelers. Ook de bron en de theefiches zijn nieuw. Medina is een spel met héél eenvoudige spelregels, er zijn weinig spellen met zo veel diepgang die je op zo’n korte tijd kan uitleggen. Het meest belangrijke is het bouwen van paleizen. Bouw je verder aan een paleis of waag je het niet en zet je er toch maar je eigen dak op? Je kan echter maar één paleis per kleur bezitten én je zal de andere bouwblokken in die kleur ook moeten inzetten, je wilt vermijden dat je je tegenspelers daar later mee moet helpen! Misschien plaats je wel een bouwblok op een plaats waar je tegenspelers onmogelijk ver kunnen uitbreiden, je verplicht ze min of meer om een klein paleis te claimen… of zien ze toch een uitweg die jij over het hoofd zag? Soms is het goed om een paleis aan het begin van het spel te claimen, omdat er op het einde te weinig plaats is om een groot paleis op te richten, of gewoon omdat het een waardevol paleis is. Andere keren is het verstandig om te wachten tot het einde, misschien zijn je tegenstanders dan wel verplicht om jou te helpen aan een groter paleis! Het plaatsen van de stadsmuren is ook belangrijk, iedereen wilt zijn paleizen als laatste verbinden met de torens om die begeerde torenfiches te bezitten aan het einde, …

De eerste keer dat we Medina speelden zagen we potentieel maar waren we niet overtuigd. Is het spel zó goed dat je het na zo’n tijd terug moet uitbrengen? Een dubbel gevoel. Onze volgende sessie was alvast interessanter, en hoe vaker je het speelt, hoe meer inzicht je krijgt in dit drukke, abstracte spel. Met al die elementen is het soms wel moeilijk om alles goed te zien, maar dat moet je er maar bijnemen bij dit spel. Elke speler krijgt een huisje om alle blokken achter te verstoppen, maar de verhouding tussen het huisje en de blokken lijkt wat uit proportie. Om alle figuren op het bord te plaatsen moet je ook al fijne vingers hebben, zeker naarmate het spel vordert en het bord dus drukker wordt. Met drie en vier spelers is het erg leuk, maar we waren uiteraard ook benieuwd naar het nieuwe bord voor twee spelers. En daar zijn we unaniem over: die is super! Alle strategische keuzes komen hier tot hun recht, het leek eventjes alsof het spel speciaal voor twee spelers werd ontworpen. Het is dus zéér geschikt voor twee spelers!

Conclusie: Medina is een tactisch en strategisch bouwspel met eenvoudige spelregels maar met veel mogelijkheden!

White Goblin Games

Met dank aan White Goblin Games!

MedinaMedina

Auteur: Stefan Dorra
Uitgever: White Goblin Games
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 60 min.
Vanaf 10 jaar

Slow Fox

Spelbeschrijving

SlowfoxIn dit houten spel proberen beide spelers hun tegenstander zover te brengen dat deze 4 stenen in zijn speelkleur over de spelrand moet verplaatsen. Je probeert je eigen speelstukken dus ver van die afgrond te houden om te vermijden dat je dat zelf moet doen. Makkelijker gezegd dan gedaan.

Als je aan beurt bent ben je verplicht om met één van je speelstukken over een ander speelstuk te springen. Je mag meerdere sprongen maken met dat ene speelstuk, maar je bent verplicht om minstens één speelstuk voorwaarts te bewegen, dat kan recht vooruit zijn maar ook diagonaal. Alle speelstukken waar je op deze manier over springt worden vervolgens omgedraaid waardoor de andere kleur zichtbaar wordt. Je mag over speelstukken van je tegenstander springen zodat de kleur verandert in jouw speelkleur, maar je mag ook over je eigen speelstukken springen en de kleur veranderen naar die van je tegenstander! Je bent verplicht om te springen als je kan, ook als dat in je eigen nadeel is en je daardoor over de rand van het veld moet springen. Als je niet kan springen mag je één van je speelstukken één stap voorwaarts bewegen, dat speelstuk verandert daarna van kleur. Als er geen figuur met jouw kleur op het bord staat vervalt je beurt en is je tegenspeler nog eens aan de beurt.

Het spel gaat op deze manier verder tot wanneer er vier speelstukken in eenzelfde kleur van het veld gesprongen zijn, deze speler is verloren.

Onze mening

Slow Fox behoort tot een genre van spellen waar we er maar heel weinig van hebben/kennen. Het is een abstract maar tactisch spel voor twee spelers. Deze spellen behoren niet meteen tot onze doelgroep, maar toch waren we blij Slow Fox te kunnen testen. Als je begint aan een spelletje Slow Fox heb je vaak geen benul van wat je moet doen, ben je goed bezig of helemaal niet? Wellicht word je er na vele spellen beter in, maar na een vijftal keer wisten wij aan het begin nog steeds niet wat goed was en wat niet. Een beetje zoals je in een schaakspel ook soms niet weet wat nu de beste openingszet is, al heb je hier wel minder mogelijkheden. Ongeveer halverwege begint het inzicht meer en meer te komen, met welke pion ga je springen, en wil je springen over je eigen kleur of over die van je tegenstander? Soms is het goed om je eigen speelfiguren naar de kleur van je tegenstander te veranderen, andere keren wil je het tegenovergestelde. Het spel gaat heel snel, soms zie je al een tijdje aankomen wie er zal winnen en kan je niets doen om dat te vermijden, andere keren kan het spel nog verrassende wendingen maken en blijft het spannend tot het bittere eind.

Het spel is voor ons een leuk reisspel. Je hebt heel weinig plaats nodig om het te spelen, het houten bordje kan je gerust vasthouden tijdens het spelen. Achteraf laat je de speelstukken gewoon zitten en draai je het bordje omgekeerd in de houder. Het is een spel dat we hier niet op tafel zullen leggen, maar we namen het mee tijdens een daguitstapje en hadden er toch plezier aan. Je kan het spelen zonder stevige ondergrond zoals op de trein en het duurt maar enkele minuten, ideaal voor als je ergens zit te wachten!

Conclusie: Slow Fox is een abstract en tactisch houten spel voor twee spelers.

Met dank aan ROMBOL!

Met dank aan ROMBOL!

slowfox1Slow Fox

Auteur: Hartmut Kommerell
Uitgeverij: ROMBOL
Aantal spelers: 2
Tijdsduur: ± 10 min.
Vanaf 8 jaar

Patchwork

Spelbeschrijving

PatchworkIn Patchwork gaan twee spelers aan de slag in het naaiatelier. Zoveel mogelijk overschotten worden gebruikt om een uniek lappendeken te maken. Elk stukje stof kost niet alleen knopen, je hebt ook wat tijd nodig om alles aan elkaar te naaien. Op geregelde tijdstippen krijg je een inkomen, hoe meer knopen je lappendeken op dat moment heeft, hoe meer inkomen je krijgt! De knopen waar alles om draait zijn niet enkel een betaalmiddel maar ook punten aan het einde van het spel. Wie verzamelt de meeste knopen?

Het tijdspoor bepaalt in Patchwork steeds wie aan beurt is namelijk diegene die achteraan staat. Elke actie kost je tijd, maar het kan perfect gebeuren dat je toch achter je tegenstander blijft en twee of zelfs drie acties na elkaar kan uitvoeren. Er zijn twee mogelijke acties: knopen verzamelen of je lappendeken uitbreiden. Als je knopen wilt verzamelen dan verplaats je jouw tijdsfiche net voor dat van je tegenstander, voor elk tijdsvakje dat je op die manier passeert krijg je één knoop. Met die knopen kan je dan (in een volgende beurt) een stuk stof aankopen. Je kan echter niet zomaar kiezen welke overschot je aanschaft, dat wordt bepaald door de houten pion. De drie stukken stof die rechts naast de pion liggen zijn op dat moment beschikbaar. Als je stof wilt kopen betaal je het aantal knopen en verplaats je de pion naar de plaats waar dat stuk stof lag, tijdens een volgende ronde zullen er dus andere stoffen beschikbaar zijn. Vervolgens puzzel je dat stuk stof op je persoonlijk lappendeken en verplaats je jouw tijdsfiche een aantal stappen zoals aangegeven op de aangekochte stof. Sommige stoffen zijn goedkoop maar kosten je veel tijd, bij anderen is dat omgekeerd. Als je tijdsfiche dan nog steeds achteraan staat kan je onmiddellijk nog een beurt uitvoeren, anders is het de beurt aan je tegenspeler.

Op het tijdspoor staan op sommige vakjes knopen afgebeeld, telkens je zo’n knoop passeert krijg je inkomen afhankelijk van het lappendeken dat je op dat moment al gemaakt hebt. Op de stukken stof staan namelijk ook knopen afgebeeld, tijdens elke inkomstenfase zal je dat aantal knopen ontvangen. Op andere vakken liggen kleine stofjes van leer, diegene die daar als eerste passeert mag dat gewoon nemen en kosteloos aan zijn lappendeken naaien. De speler die er als eerste in slaagt een lappendeken van 7 op 7 te naaien krijgt een bonusfiche t.w.v. 7 punten/knopen. Het spel eindigt wanneer beide spelers het eindpunt op het tijdspoor hebben bereikt. Elk vak waar je geen stof voor hebt gekocht kost je aan het einde 2 knopen, diegene die daarna de meeste knopen over houdt wint het spel.

Onze mening

Patchwork trok al enige tijd onze aandacht, het zag er niet alleen leuk uit maar was bovendien ook van onze favoriete auteur, Uwe Rosenberg. Na het lezen van de spelregels waren we echter niet volledig overtuigd, was dat alles? Het leek wel té simpel om echt goed te zijn. Na één minuut spelen waren we al overtuigd van het spel, het is echt geweldig! Eenvoudige spelregels, maar zo veel mogelijkheden. Je zal alles moeten afwegen: betaal je voor een stuk stof veel tijd, of veel knopen? Die knopen wil je uiteraard sparen want dat zijn punten op het einde, anderzijds is die tijd ook wel belangrijk want zo heel veel tijd heb je niet tijdens het spel. Daarbovenop komt nog eens die beurtvolgorde. Als er twee stoftegels naast elkaar liggen die jij wilt aankopen kan je er maar best voor zorgen dat je twee keer na elkaar aan beurt komt. Soms is het zelf beter om géén stof aan te kopen maar gewoon wat tijd te nemen om knopen te verzamelen. Je moet dus niet alleen veel beslissingen nemen maar ook je tegenspeler in de gaten houden. Door het aankopen van stof bepaal je welke stoffen beschikbaar worden tijdens een volgende beurt. Kan je er voor zorgen dat je tegenspeler dat ene stukje stof nét niet kan nemen? Alsof dat alles nog niet genoeg is is het ook belangrijk hoeveel knopen er afgebeeld staan op die stukken stof. De kostprijs en het tijdverlies is één, maar hoe meer knopen op je lappendeken, hoe meer inkomen je regelmatig krijgt, …

Je hoort het al, Patchwork is een spel dat bij ons heel erg in de smaak valt en behoort zeker tot de betere spellen die we de laatste tijd al ontdekt hebben. Het is een tweepersoonsspel, het zijn eenvoudige spelregels, er zijn veel mogelijkheden, er is voldoende interactie én het ziet er goed uit! Wat moet je nog meer hebben? Er is wat puzzelwerk voor het in elkaar puzzelen van je lappendeken, in het begin is dat wel even wennen: past die blok daar nu of toch niet? Het spel heeft bovendien een groeimarge, zo slaagde één van ons er zelf in om tijdens ons eerste spel -10 te scoren! Enkele spellen later zitten onze scores tussen 10 en 24, toch al heel wat beter. We hebben het spel nu zo’n 5-tal keer gespeeld en hopen dat nog vaak te doen, de herspeelbaarheid ziet er tot nu toe dus alvast erg goed uit! Het tijdsbord is dubbelzijdig, het enige verschil tussen beide zijden is de lay-out. De ene kant ziet er mooier uit en past beter bij het spel, al zal die voor sommigen nogal ‘druk’ overkomen waardoor je minder goed het overzicht kan bewaren. Daarom hebben ze op de achterkant alvast een meer sobere versie van het tijdspoor getekend zodat diegenen zich daar niet aan moeten storen.

Conclusie: Patchwork is voor ons één van de betere spellen voor twee spelers!

Met dank aan Mayfair Games!

Met dank aan Mayfair Games!

Patchwork

Auteur: Uwe Rosenberg
Uitgeverij: Mayfair Games
Aantal spelers: 2
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 8 jaar

 Patchwork werd in het Nederlands uitgegeven door 999 Games

Kumbu: Dubbelzijdig Kaartspel

Spelbeschrijving

De titel zegt het al: Kumbu is een dubbelzijdig kaartspel. Je zal je kaarten dus langs beide zijden moeten bekijken en één zijde is uiteraard ook zichtbaar voor je medespelers. Dit kaartspel bevat vele varianten, alle varianten staan beschreven op hun website en de creatieven onder jullie kunnen er misschien nog wel één bij verzinnen. Wij zullen het vooral hebben over Kumbu Pesten, Kumbu Kadi en Kumbu Zabuni.

In Kumbu Pesten probeert elke speler als eerste zijn hand leeg te spelen. Tijdens je beurt heb je twee opties: een kaart spelen of een kaart op handen nemen. Als je een kaart speelt moet de bovenste kaart van de stapel een koppel vormen met de onderkant van jouw gespeelde kaart. Je kan een koppel vormen door twee dezelfde getallen op elkaar te leggen of door ervoor te zorgen dat de som van beide getallen gelijk is aan tien. Een 0 geldt als joker en kan je aan alles koppelen. De bovenkant van je kaart bepaalt vervolgens niet alleen welke kaarten de volgende speler zal kunnen spelen maar zorgt soms ook voor iets extra! Als dat een zes is mag je namelijk nog een beurt uitvoeren, bij een 7 moet de volgende speler zijn hand aanvullen tot 5 kaarten en bij een 8 moet de volgende speler een beurt overslaan. De 9 verandert de speelrichting. Van zodra een speler slechts één kaart op handen heeft roept hij ‘Kumbu!’, als hij die kaart uitspeelt eindigt het spel en is deze speler de winnaar.

Kumbu Kadi is een slagenspel. Elke speler ontvangt 5 kaarten, ook in deze variant zien je medespelers één zijde van je kaarten. Elke speler speelt om beurt één kaart, daarna worden de getallen aan beide zijden van de kaarten opgeteld. Diegene die de kaart speelde met in totaal de hoogste waarde wint de slag! Er worden 5 ronden gespeeld, diegene die daarna de meeste slagen heeft gewonnen wint het spel.

Kumbu Zabuni is een variant op het populaire dobbelspel Perudo. Ook hier krijgt elke speler 5 kaarten. Ook hier kan je je eigen kaarten volledig zien en zie je één zijde van die van je medespelers. Tijdens je beurt kan je bieden of uitdagen. Als je biedt dan probeer je te raden hoeveel keer één bepaalde afbeelding op dat moment op tafel ligt. De volgende speler kan het bod vervolgens verhogen door te zeggen dat er meer kaarten van die afbeelding liggen of dat er even veel kaarten van een hogere waarde liggen. Riskeer echter maar niet te veel, want als de volgende speler je niet gelooft dan kan hij je uitdagen en wordt er gecontroleerd of je bod klopt of niet. De speler die ongelijk had (de laatste bieder of de uitdager) krijgt in de volgende ronde een kaart minder, als je een vierde keer verliest dan lig je uit het spel. Op deze manier spelen de spelers verder tot er één winnaar over blijft.

Onze mening

Kumbu: Dubbelzijdig Kaartspel was heel anders om te testen dan alle andere spellen op onze blog. Het is niet zozeer één spel maar eerder één idee waar je verschillende spellen mee kan doen. Het idee van die dubbelzijdige kaarten is erg leuk gevonden, eenvoudig maar met veel mogelijkheden. Dit kaartspel is dus zeker leuk om in huis te hebben of mee te nemen op vakantie. Als je het na vele speelbeurten dan toch beu bent dan speel je gewoon een andere variant, of je verzint er gewoon een nieuw spel mee. Het kan allemaal! Je kan het ook met iedereen spelen, al zorgen de getallen soms voor wat verwarring. De getallen zitten namelijk mooi verwerkt in een tekening waardoor het getal zelf soms moeilijker te herkennen is. Na enkele speelsessies ken je ze uiteraard wel van buiten, maar onze grootmoeder zou er alvast problemen mee hebben. Het herkennen van de getallen is vooral belangrijk in de variant Kumbu Pesten, maar dat is nu toevallig de variant die wij het liefst spelen. De geluksfactor is aanwezig maar vormt tegelijkertijd het spannende in dit soort korte familiespelletjes. Door de juiste kaart op het juiste moment te spelen probeer je het geluk wat naar je handen te zetten. Kumbu Zabuni is leuk voor diegenen die houden van gokken en bieden, maar dat is over het algemeen niet aan ons besteed. We spelen dan wel graag Perudo, maar houden toch graag vast aan de dobbelsteentjes. Al is Kumbu Zabuni zeker een leuke (en goedkopere) variant.

Met twee spelers is dit kaartspel niet zo geslaagd voor ons. In Kumbu Pesten komen de acties als ‘spelersvolgorde veranderen’ en ‘volgende speler een beurt overslaan’ niet tot zijn recht en een slagenspel heeft ons met twee spelers nog nooit kunnen overtuigen. Met meerdere spelers worden alle varianten meteen veel leuker. Misschien nog een uitdaging om een variant te verzinnen die optimaal is voor twee spelers? De lay-out is erg leuk, opvallende kleurtjes en simpele maar leuke lijntekeningen die gevormd zijn rond de getallen. Steek dat in het kleine doosje en je hebt een spelletje dat nooit meer uit je binnenzak hoeft te verdwijnen.

Conclusie: Kumbu: Dubbelzijdig Kaartspel kan je overal mee naartoe nemen en zal je veel leuke en afwisselende familiemomenten bezorgen!

Kumbu

Met dank aan Rielekst!

Met dank aan Rielekst!

Kumbu: Dubbelzijdig Kaartspel

Auteurs: Kees Meis & Dennis Merckx
Uitgeverij: Rielekst
Aantal spelers: 2 – 8
Tijdsduur: ± 5 min.
Vanaf 5 jaar