Spelbeschrijving
Dr. Eureka is dringend op zoek naar een assistent, zijn laboratorium staat namelijk helemaal op zijn kop! Om de zaken niet erger te maken dan ze al zijn moeten de kandidaten het tegen elkaar opnemen. Enkele eigenschappen van de perfecte assistent: snel, stress-bestendig, efficiënt en logisch inzicht. Klinkt deze functie op je lijf geschreven? Laten we dan maar snel beginnen!
Elke kandidaat krijgt drie proefbuisjes met daarin telkens twee plastic ballen: rode, groene en paarse. Van zodra de bovenste opdrachtkaart omgedraaid word kan de wedstrijd beginnen. Alle spelers proberen de ballen nu zo snel mogelijk in dezelfde volgorde te krijgen als op de opdrachtkaart, het is daarbij verboden om de ballen met je handen aan te raken! Je mag de proefbuisjes uiteraard van plaats veranderen, je mag ze zelfs omgekeerd neerzetten om een oplossing te bereiken. Maar let op: als je een bal aanraakt of laat vallen doe je deze ronde niet meer mee. De speler die er als eerste in slaagt om de opdracht te vervolledigen wint deze ronde en ontvangt één punt. De eerste speler die vijf punten heeft behaald wint het spel.
In de spelregels staat ook een variant beschreven waarin je op voorhand moet zeggen in hoeveel stappen je de opdracht denkt te vervolledigen. De speler die het laagste getal noemde mag vervolgens eerst proberen, enkel als hij er in slaagt krijgt hij het punt, anders mag de volgende speler proberen.
Onze mening
Met de eigenschappen van de perfecte assistent beschrijven we eigenlijk meteen het hele spel: snel, tactisch en spannend. In het begin is het allemaal wat wennen om de ballen van het ene naar het andere buisje te gieten, maar na een paar opdrachten ben je er helemaal mee weg, al duurt het voor kinderen soms wat langer. Wij waren alvast verbaasd over het inzicht van ons 7-jarig neefje, al is hij niet zo stress-bestendig. Qua snelheid kan een kind het niet halen van een volwassene, maar het is vast en zeker een goede oefening voor het logisch inzicht. Met een volwassen publiek zullen we het niet snel bovenhalen, maar met het juiste publiek kan Dr. Eureka voor onvergetelijke momenten zorgen. Met 54 opdrachtkaarten lijkt de herspeelbaarheid groot, al zijn er toch heel wat opdrachten die op elkaar lijken.
Conclusie: Een spel met veel logisch inzicht en nog meer spanning!
Met dank aan White Goblin Games!
Dr. Eureka
Auteur: Roberto Fraga Uitgever: Blue Orange Games Aantal spelers: 2 – 4 Tijdsduur: ± 15 min. Vanaf 6 jaar
Leo moet naar de kapper, zijn weeldige haarbos heeft dringend een kappersbeurt nodig! Op weg naar de kapper verliest Leo heel wat tijd door de vele diersoorten te ontdekken, je zal goed moeten samenwerken om hem tijdig in Bobo’s kapsalon te krijgen!
Alle bostegels vormen een lange weg van Leo’s zetel tot aan het kapsalon. Als je aan de beurt bent speel je één van je vijf handkaarten uit en verplaats je Leo het aantal weergegeven stappen. Draai de tegel waar Leo eindigt om en controleer vervolgens of deze actie je tijd heeft gekost of niet. Als de kleur van tegel overeenkomt met de gespeelde kaart heb je geluk, in het andere geval verlies je – afhankelijk van de tegel – 1 tot 5 uur tijd! Je hebt slechts 12u tijd, want om 20u sluit de kapper. Als de tijd om is worden alle tegels terug naar de boskant gedraaid, groeit Leo zijn haar en worden de kaarten herverdeeld voor de tweede ronde. De spelers trachten zo veel mogelijk van het dierenspoor te onthouden en zo steeds vlotter in de buurt van de kapper te geraken. In het weekend is het kapsalon gesloten, jullie hebben slechts 5 dagen/ronden de tijd om Leo bij de kapper te brengen. Als dat niet lukt zijn jullie onherroepelijk verloren!
Een coöperatief spel gebaseerd op een soort memory, perfect voor kinderen! Speelt jouw zoon of dochter graag memo, hebben ze een goed geheugen en ben je eens toe aan wat anders? Dan is Leo de perfecte oplossing! Dankzij het coöperatieve element kunnen ze elkaar helpen. Als er volwassenen meespelen en hier en daar wat helpen kan het gerust voor de aangegeven leeftijd (6j.)! De illustraties zijn mooi en aantrekkelijk en het verhaal is bovendien heel herkenbaar en verstaanbaar voor jonge kinderen. Voor jonge kinderen is het best een uitdaging om alles te onthouden, als volwassene kan je het mits wat samenwerking gemakkelijk in de tweede ronde uitspelen. Leo won in 2016 heel wat prijzen als beste kinderspel, daar zijn wij het alvast helemaal mee eens!
Conclusie: Een coöperatief kinderspel waarbij je goed zal moeten nadenken!
Met dank aan ABACUSSPIELE!
Leo
Auteur: Leo Colovini Uitgever: Abacusspiele Aantal spelers: 2 – 5 Tijdsduur: ± 30 min. Vanaf 6 jaar
‘Box in a box’ mag je nogal letterlijk nemen, want onder het deksel van Ice Cool vind je vijf dozen die je aan elkaar moet puzzelen om het spelbord te vormen. Een paar visjes zorgen ervoor dat alle dozen mooi samenblijven tijdens het spel. Één speler wordt de jager, alle andere pinguïns proberen zoveel mogelijk visjes te verzamelen!
De opdrachten zijn simpel: de jager probeert alle identiteitskaarten te verzamelen door alle andere spelers te raken, de andere spelers proberen drie vissen te vangen door hun pinguïn door de drie deuren te laten bewegen. Er zijn drie technieken om je pinguïn te laten bewegen. De meest eenvoudige manier is om je pinguïn rechtdoor te laten gaan door er met je wijsvinger tegen te tikken. Door aan de zijkant te tikken kan je pinguïn bochten maken, en tegen het hoofd tikken zorgt ervoor dat je pinguïn over de muren kan springen. Let wel op: je krijgt de vis enkel als je door de deuren gaat, niet door erover te springen. Telkens wanneer je zo’n vis verdient krijg je onmiddellijk een scorekaart met 1, 2 of 3 punten.
De ronde eindigt wanneer de jager alle andere identiteitskaarten verzameld heeft óf wanneer één van de andere spelers zijn drie vissen heeft verzameld. Tenslotte krijgen alle spelers nog een scorekaart voor de identiteitskaarten: zowel voor je eigen ID-kaart (als de jager jou niet heeft kunnen raken) als voor de verzamelde ID-kaarten (jager). We spelen even veel ronden als er spelers zijn, zodanig dat elke speler eens de rol van jager heeft kunnen spelen. Twee scorekaarten met waarde 1 kunnen overigens gebruikt worden voor een extra beurt.
Ice Cool was wellicht de meest opvallende filler in Essen. De blauwe dozen met de kleurrijke pinguïns kon je gewoon niet voorbij lopen. Toch waren we voorzichtig, want is dat niet vooral een kinderspel? Één speelsessie was genoeg, om ons te overtuigen. Ice Cool is de filler die ons de komende maanden zal bezighouden, dat lijkt nu al vast te staan. We maken niet vaak vergelijkingen, maar dit wordt misschien wel de nieuwe Coconuts. De verschillende bewegingstechnieken vragen enige oefening, je wordt er duidelijk beter in na een paar sessies. Of was die mooie beweging gewoon een lucky shot? Ice Cool is een spel voor alle leeftijden, kinderen vinden het geweldig en tot hiertoe konden we alvast ook alle volwassenen overtuigen. Herspeelbaarheid? Het is gewoon zo verslavend dat je meteen revanche wilt, natuurlijk wil je dat opnieuw en opnieuw spelen! De scorekaarten zijn voor discussie vatbaar: als twee spelers exact even veel kaarten verzamelden is diegene met de beste kaarten de gelukkige. Het feit dat je twee kaarten met een één kan gebruiken als extra beurt is in dat opzicht wel goed gevonden. In de meeste gevallen is dat niet storend, maar toch. Laten we hopen dat er snel een Nederlandstalige versie volgt zodat niet alleen de veelspelers maar gewoon iedereen binnenkort plezier kan beleven aan Ice Cool.
Conclusie: Ice Cool, de nieuwste hit ten huize Spellenmolen!
Met dank aan Brain Games!
Ice Cool
Auteur: Brian Gomez Uitgever: Brain Games Aantal spelers: 2 – 4 Tijdsduur: ± 20 min. Vanaf 6 jaar
“3, 2, 1 … Balla Balla!”
De speeldoos wordt verfraaid met een hoog karton met heel wat gaten in. Elke speler krijgt vier balletjes die erg veel weghebben van stressballetjes: een klein, twee middelgrote en één groot. Na het startsein gaat iedereen gelijktijdig aan de slag voor een ultieme poging om zijn vier balletjes in de doos te krijgen. Uiteraard niet door gewoon in de doos te werpen, maar door je balletjes op tafel te stuiteren en zo door de gaten van het karton te krijgen. Alle ballen die ernaast of erover vliegen mag je uiteraard zelf gaan halen voor een volgende poging. De speler die als eerst alle ballen in de doos gekregen heeft stopt de ronde voor een eerste puntentelling. Alle ballen in de doos leveren – afhankelijk van de grootte – 1, 2 of 3 punten op. De volgende ronden verlopen op exact dezelfde manier, de speler die na zes ronden de meeste punten heeft verzameld wint het spel.
We hoeven er geen tekeningetjes bij te maken om uit te leggen dat dit een kinderspel is. Toch stoten we al snel op een probleempje: het karton voor in de doos is niet zo stevig en vereist toch wel een volwassene om het goed te plaatsen. Het spel zelf is leuk, maar toch ook niet zo fantastisch als het klinkt. Je hebt geen zin om dit elke keer opnieuw te spelen, en in tegenstelling tot sommige andere (heel goede) kinderspellen zal je deze als volwassene toch niet snel op tafel leggen. Zes ronden na mekaar is meer dan genoeg, voor ons mocht het na één rondje “als eerste alle balletjes in de doos” ook wel afgelopen zijn.
Conclusie: Balla Balla is leuk voor een keertje!
Balla Balla
Met dank aan Noris Spiele !
Auteur: Dennis Kirps & Christian Kruchten Uitgever: Noris Spiele Aantal spelers: 2 – 4 Tijdsduur: ± 20 min. Vanaf 6 jaar
Kapitein Radin wilt zijn Gouden Schip toevertrouwen aan één van zijn crewleden, maar uiteraard niet aan de eerste de beste. De piraat die hem het meeste schatten kan bezorgen krijgt de eer. Alle piraten proberen zo veel mogelijk schatten in hun schatkist te krijgen en zo weinig mogelijk te verliezen aan Juwelier Jack.
Iedereen maakt zich klaar voor een reuze grabbelpartij: nadat de jongste speler start geroepen heeft mag iedereen gelijktijdig schatten nemen van de berg schatten op tafel. Je mag slechts één hand gebruiken en slechts één schat tegelijk nemen. Als je denkt dat je schatkist volledig vol is probeer je hem te sluiten en -indien nodig- te herschikken tot ze toe kan. De tijd is echter beperkt: van zodra de zandloper leeggelopen is eindigt de puzzeltijd. Als je schatkist op dat moment niet toe kan moet je schatten verwijderen (zonder de andere schatten opnieuw te puzzelen!) tot je de kist probleemloos kan sluiten. Vervolgens komt Juwelier Jack op de proppen en eist hij bepaalde schatten op. Alle spelers zijn verplicht om alle juwelen die hij vraagt te doneren, wàt hij vraagt is elke ronde verschillend en niet te voorspellen.
De speler die de meeste juwelen overhoudt wint de ronde en neemt één van de vier scheepscompartimenten, bij een gelijke stand krijgen alle betrokken spelers een compartiment. Het spel eindigt van zodra één speler er in geslaagd is om vier (of drie in een korter spelletje) compartimenten te verzamelen.
Het label ‘genomineerd voor Kinderspiel des Jahres 2015’ doet alvast vermoeden dat we met Schatz Rabatz alweer een goed kinderspel in huis gehaald hebben. In dit kinderspel wordt het ruimtelijk inzicht op de proef gesteld. In het standaard spel probeert iedereen zijn eigen tactiek: de ene kiest veel kleine schatten, de andere kiest de grote schatten. Aangezien je tijdens de grabbelfase nog niet weet wat Juwelier Jack zal opeisen blijft de geluksfactor erg hoog. Gelukkig hebben ze enkele lichte aanpassingen voorzien voor de jongste en oudste piraten. Geen twijfel over mogelijk: kinderen houden van dit soort ‘piratenspelletjes’ waarbij ze veel mooie en kleurrijke schatten mogen verzamelen. Toch is de herspeelbaarheid erg beperkt, na een tijdje weet je wel wat er in je schatkist past en wat niet. Met meerdere spelers is het uiteraard belangrijker om sneller te puzzelen, want voor je het weet is iedereen er vandoor met die schatten!
Conclusie: Geen topper in onze kinder-collectie, maar leuk voor af en toe.
Schatz Rabatz
Auteur: Karin Hetling Uitgever: Noris Spiele Aantal spelers: 2 – 4 Tijdsduur: ± 15 min. Vanaf 5 jaar
Familie Pinguïn is onderweg naar de Zuidpool. Hup hup hup, van de ene ijsklomp naar de andere en liefst één die nog niet op barsten staat! Misschien heb jij wel een goede zwemmer die van de ene ijsberg naar de andere kan zwemmen? Maar dat lukt alleen als de grote orka niet in de buurt is om je weg te versperren. De speler die er als eerste in slaagt om alle familieleden op de Zuidpool te brengen wint het spel.
Als je aan de beurt bent dobbel je de witte dobbelsteen, vervolgens verplaats je één van je familieleden het aantal aangegeven stappen. Met wat geluk heb je het blauwe bolletje gedobbeld: dan kan je een pinguïn van de ene ijsberg naar de volgende ijsberg laten zwemmen. Als je geen pinguïn op zo’n grote ijsberg hebt staan of de orka je weg verspert dan heb je uiteraard pech. Elke keer wanneer een speler zijn beweging eindigt op een ijsklomp met een orka wordt de orka verplaatst naar de volgende waterplas. Als het aantal stappen uitkomt op een ijsklomp waar een andere pinguïn staat heb je geluk en mag je naar het eerstvolgende vrije vakje. Als je pinguïns passeert die op een gebarsten ijsklomp staat vliegt deze pinguïn terug naar de vorige ijsberg: de gebarsten ijsklompen zijn namelijk niet stevig genoeg om te kunnen passeren!
Het spel eindigt van zodra de eerste speler zijn drie pinguïns op de Zuidpool heeft gebracht, deze speler wint het spel.
Pingi Pongo is uiteraard een kinderspel, het eenvoudige principe “ik dobbel en zet mijn pion zoveel vakjes vooruit”. Nu, hoe je het draait of keert: voor een kinderspel blijft dat gewoon een interessante techniek! De mogelijkheid om van de ene ijsberg naar de andere te zwemmen in combinatie met de orka maakt het eens zo leuk. Pingi Pongo viel – als kinderspel zijnde – zeker goed in de smaak. We hebben het ook getest met een aantal volwassenen met een mentale beperking, ook zij waren dol enthousiast over deze Pinguïn families! Halverwege was het soms moeilijk om te bepalen in welke richting ze nu moesten verder gaan, het verplaatsen van de orka is dan weer iets dat gemakkelijk over het hoofd gezien wordt.
Conclusie: Pingi Pongo is een heel eenvoudig, leuk en spannend spel vanaf 5 jaar!
Pingi Pongo
Auteur: Peter Neugebauer Uitgever: Noris Spiele Aantal spelers: 2 – 4 Tijdsduur: ± 15 min. Vanaf 5 jaar
We gaan op zoek naar de juiste kleur en het juiste lichaamsdeel. Maar let goed op, want de hoofdclown maakt het je niet gemakkelijk, hij toont drie kaarten met verschillende afbeeldingen, in de hoop dat iedereen zo verward geraakt. De derde kaart is de juiste en zal aangeven op welke kaarten de andere clowns hun handen moeten leggen. Heb je het goed gezien of heb je je laten vangen?
De hoofdclown draait steeds drie kaarten om van de (dubbelzijdig bedrukte) stapel, enkel de derde kaart toont de nieuwe opgave. Elke kaart heeft een bepaalde kleur en een lichaamsdeel. Alle clowns proberen als eerste hun handen op de juiste combinatie te leggen: het correcte lichaamsdeel én de correcte kleur. Als er een clown op het kaartje staat moet je ook de kleur van zijn hoedje aanduiden. Als jij er in slaagt om als eerste de juiste combinatie aan te duiden krijg je deze drie kaarten als beloning én word je de nieuwe hoofdclown. Onthoud wel dat je als hoofdman niet mag deelnemen, de enige manier om als hoofdclown punten te verdienen is door je medespelers héél goed te verwarren. Elke clown die namelijk een verkeerde combinatie aanduidde zal jou een eerder verworven kaart moeten geven.
Het spel eindigt als de trekstapel uitgeput is. De speler met de meeste kaarten wint het spel.
De leeftijdsaanduiding 4+ maakt ons al meteen duidelijk dat Clown Face vooral voor kinderen bedoeld is. Het spel heeft veel elementen uit andere spellen, het doet ons ook denken aan Gloobz. Toch zijn er een aantal kleine elementen die Clown Face toch nog anders maken: dat de hoofdclown niet mag deelnemen, het verwarrings-element met de drie kaarten, … De kinderen waar wij geregeld mee spelen krijgen maar geen genoeg van dit soort reactiespellen, vaak kunnen ze het ook veel beter dan je aanvankelijk zou denken. We speelden Clown Face ook met een groep volwassenen met een mentale handicap, ook zij waren heel enthousiast over dit gekke spelletje. Als volwassenen is de herspeelbaarheid niet zo groot en kinderen wisselen natuurlijk graag af van spelletje, toch is Clown Face een spel waar ze regelmatig naar zullen vragen.
Conclusie: Een klein doosje, mooie illustraties en eenvoudige spelregels: meer moet dat niet zijn!
Clown Face
Auteur: Inon Kohn Uitgever: White Goblin Games Aantal spelers: 3 – 6 Tijdsduur: ± 10 min. Vanaf 4 jaar
Je staat aan het hoofd van een vierkoppig team avonturiers, net als de andere teams heb je maar één doel voor ogen: als eerste de Noordpool bereiken! Dit gaat niet zomaar zonder slag of stoot, de storm en je medespelers hebben geen medelijden. Het speelbord (met in het midden de noordpool) ziet er elke keer anders uit!
Afhankelijk van het aantal spelers moet je nog 2 tot 4 teamleden naar de Noordpool zien te krijgen. Aan het begin van je beurt plaats je één van je overige expeditieleden op het bord, daarna kies je één van de kaarten die momenteel voor jou op het bord liggen als actie. Met deze actie kan je bewegen en/of tegenstanders van het bord slaan in een bepaalde richting. Vervolgens wordt deze kaart op de stormstapel gelegd en controleer je onmiddellijk of het aantal punten op de kaart reeds een storm veroorzaakt. Wanneer je dat aantal hebt bereikt (verschillend naar gelang het aantal spelers) bepaalt de bovenste kaart op de stormstapel in welke richting het bord beweegt. Je expeditieleden staan misschien wel aan de andere kant van het bord! Tenslotte worden de kaarten voor jou aangevuld tot drie, al kan het gebeuren dat dit door de storm niet nodig is en één van je tegenstanders plots een kaart minder heeft… pech!
Elk team start met twee uitrustingen die van pas kunnen komen op je reis. Met een Husky kan je een extra kaart spelen terwijl je met sneeuwschoenen die lastige barsten in het ijs kan negeren. Een iglo beschermt je voor tegenstanders en een pikhouweel laat je de Noordpool langs eender welke kant beklimmen in plaats van die ene beschikbare kant. Tenslotte is er ook nog een rugzak om een kaart te bewaren en het kompas dat je toelaat de positie van de Noordpool te veranderen. Je kan extra uitrustingen verdienen door tegenstanders te slaan of door ze te vinden in de hoeken van het speelbord. Helaas kan ook dit negatief uitdraaien: misschien heb je pech en wordt er hierdoor wel een extra storm veroorzaakt? Een risico dat je zal moeten nemen! De speler die als eerste zijn 4de expeditielid naar de Noordpool gebracht heeft wint het spel!
Race to the North Pole heeft best een indrukwekkend bord voor zo’n eenvoudig spel te zijn. Dankzij de plexiplaatjes in de bovenste laag verandert het bord bij elke storm. Het spel voorziet heel wat verschillende teams, daarnaast zijn er ook kaarten voorzien om nog een eigen team te tekenen. Je vindt ook blanco actiekaarten en uitrustingsfiches in de doos, creatievelingen: ga je gang! Wij speelden het basisspel eerst met een groepje veelspelers, dat draaide op niets uit. Geen enkele positieve opmerking, het werd teniet gedaan als een ordinair, saai spel. Een nieuwe kans, met de juiste doelgroep, leverde een heel ander resultaat op. Race to the North Pole moet je zien als een kinderspel, een heel eenvoudig familiespel. Dan wordt het pas leuk en uitdagend. Het wordt een te gekke race waarbij je ongetwijfeld een gezonde portie geluk bij kan gebruiken. Soms kan je van die storm nuttig gebruik maken en brengt hij jouw teamleden wel een stapje dichter bij de Noordpool. De storm kan er ook voor zorgen dat je plots beter handkaarten krijgt en je teamleden plots met jouw stomme kaarten opgescheept zitten, of misschien heb je zelfs helemaal géén kaarten meer aan het begin van je beurt? Ik weet zeker dat de kinderen hier later nog veel plezier aan gaan beleven, de mogelijkheid tot het personaliseren van je teams zal daar zeker toe bijdragen. De herspeelbaarheid is voor een volwassene niet groot, voor kinderen dan weer wel. Het grootste nadeel aan dit spel is de spelregelboek: alles (maar dan écht alles!) wordt uitgelegd aan de hand van een (Engelstalig) stripverhaal. Kinderen lezen graag stripverhalen, maar als je spelregels wilt lezen of als je tussendoor vlug iets wilt opzoeken dan is dat allesbehalve handig.
Conclusie: Race to the North Pole is een heel leuk familiespel voor (jonge) kinderen!
Met dank aan Playmore Games!
Race to the North Pole
Auteurs: Jouni Jussila & Tomi Vainikka Uitgever: Playmore Games Aantal spelers: 2 – 4 Tijdsduur: ± 45 min. Vanaf 7 jaar
Ben jij behendig en snel, en kan je tellen tot 8? Kom dan mee rond de tafel zitten, we spelen een spelletje Rings Up! In plaats van één ring rond je ringvinger schuiven we meerdere ringen rond onze duim. Je mag niet zomaar kiezen welke ringen, de volgorde en de kleur is van groot belang. En haast je, want enkel de eerste speler krijgt de kaart als overwinningspunt!
Eén van de spelers draait een opdrachtkaart om, waarna alle spelers gelijktijdig de ringen rond hun duim schuiven. Op de kaart zie je verschillende kleuren met telkens een getal in, dat is de volgorde waarin je de ringen om je duim moet schuiven. Als je klaar bent steek je je duim op en roep je ‘OK’! De speler die daar als eerste in slaagt neemt de opdrachtkaart. Deze speler moet de volgende opdracht omdraaien. Van zodra één speler er in geslaagd is om 7 opdrachtkaarten te verzamelen eindigt het spel, dit is de winnaar.
Er zijn ook enkele varianten voorzien, zo kan je de ringen vb. per kleur rond je vingers schuiven i.p.v. op tafel te leggen. Je moet de ringen dan zo snel mogelijk rond één vinger, in de juiste volgorde krijgen, zonder tussendoor ringen neer te leggen. Je kan er ook voor kiezen om alle ringen op een hoopje op tafel te leggen, i.p.v. een stapeltje per speler. Je kan het ook moeilijker maken door bij het omdraaien een getal te roepen dat je tijdens de komende ronde moet negeren.
Rings Up! is een kinderspel dat meteen in het oog springt, het is kleurrijk en heeft mooie illustraties. Ook de ringen trekken de aandacht van elk kind, want elk kind wilt wel eens graag een ring dragen, al is het één van papier! Een snelheidsspel is altijd moeilijk als de kinderen onderling van leeftijd verschillen, bij zo’n spellen zie je regelmatig dat het steeds dezelfde is die zal winnen. Dat maakt dat de verliezers het spelletje al snel beu gespeeld zijn, terwijl de winnaars er dol op zijn. Een fenomeen dat we bij dit soort spelletjes niet kunnen vermijden en dus ook deze keer weer het geval is. Rings Up is een leuk spel in zijn categorie, zonder daarbij uit de boot te vallen of er bovenuit te springen. Het aantal (7) kaarten dat je moet halen om te winnen is oké als je met 2 of 3 spelers bent, al mocht het voor ons een lager getal zijn, om te voorkomen dat je eindeloos lang met die plastic ringen zit te spelen.
Conclusie: Alle (kleine) duimpjes omhoog voor dit snelle spel met kleuren en getallen!
Met dank aan Blue Orange!
Rings Up!
Auteur: Alexandre Droit Uitgever: Blue Orange Games Aantal spelers: 2 – 6 Tijdsduur: ± 10 min. Vanaf 6 jaar
Vanaf nu kan je Boonanza ook met je kleinste vriendjes spelen, “Mein erstes Bohnanza” is voor spelers vanaf vier jaar. Beginnend met een erg vereenvoudigde variant leren de kinderen de eerste basisregels van Boonanza. Wanneer je die basisregels eenmaal onder de knie hebt is het tijd voor een volgende stap die een klein tikkeltje moeilijker is. Zo kunnen de kleinste Boonanza fans al na zes stappen meespelen met het originele spel. Maar laat ons beginnen bij het begin:
In deze vereenvoudigde variant krijgen alle spelers vijf bonenkaarten, deze worden niet op hand genomen maar komen open op tafel te liggen. Heel belangrijk: de volgorde van deze kaarten mag je NOOIT veranderen, meteen één van de belangrijkste spelregels van Boonanza. Elk van deze kaarten heeft een zogenaamde boon-o-meter, je vindt er namelijk hoeveel van dat type kaarten je nodig hebt om één thaler te verdienen. Als je aan de beurt bent plant je jouw eerste kaart op één van je twee velden, als je wil/kan, mag je ook je tweede kaart nog aanplanten. Vervolgens leg je twee kaarten (van de trekstapel) open op tafel, je kan nu beginnen ruilen met je tegenstanders. Je mag de twee opengelegde kaarten én je persoonlijke kaarten te ruil aanbieden, vergeet daarbij niet te vermelden wat je graag in de plaats had gehad. Je mag met iedereen ruilen, maar je tegenstanders mogen niet onderling ruilen, de actieve speler moet steeds in de ruil betrokken zijn. Je mag de opengelegde kaarten ook schenken, indien iemand kandidaat is om ze te aanvaarden. Alle kaarten die je via ruil ontvangt (dat geldt ook voor je tegenspelers) moeten meteen op je velden geplant worden. Één ding is zeker: de twee kaarten in het midden van de tafel moeten gepland worden. Of je plant ze zelf, of je ruilt ze met een medespeler. Bij het planten probeer je steeds éénzelfde soort op elkaar te planten, van zodra je het vermelde aantal kaarten hebt bereikt worden deze bonen automatisch geoogst (= weggenomen), in ruil daarvoor krijg je één bonenthaler van een aparte stapel. Indien je toch een kaart moet planten die je niet op je velden hebt liggen mag die daar gewoon bovenop, maar je begint dan – in die nieuwe soort – wel opnieuw te tellen tot wanneer je het vermelde aantal hebt bereikt. Om je beurt af te ronden neem je drie nieuwe kaarten voor je persoonlijke voorraad. Het spel eindigt nadat de stapel één, twee of drie keer leeg is, afhankelijk van het spelersaantal. De speler met de meeste thalers wint het spel.
In een tweede fase doen enkel bonenkaarten mee met een iets uitgebreidere boon-o-meter. Je zal nu beslissingen moeten maken: doe ik mijn bonen weg voor één thaler, of spaar ik nog een klein beetje langer om twee thalers te ontvangen? Je hebt bij al deze bonen namelijk twee opties. In een volgende fase kunnen alle bonen samen gebruikt worden, zowel die met één thaler als die waar je ook twee thalers mee kan verdienen. Vanaf nu is er geen reservestapel met bonenthalers maar wordt het basis oogstprincipe uit Boonanza aangeleerd: wanneer je oogst hou je één (of twee) kaarten die je omdraait als bonenthaler en leg je enkel de overige kaarten op de aflegstapel. Om alles in goede banen te leiden krijgen de speler(tje)s in deze fase een derde bonenveld ter beschikking. In een volgende stap is het gedaan met de regel waarbij je verschillende soorten op één veld mag planten. Als je een kaart wilt/moet planten die je nog niet bezit dan zit er niets anders op dan een bestaand veld te oogsten, ook al verdien je daar deze keer geen thalers mee… In een volgende stap krijg je het derde bonenveld niet meer automatisch maar zal je het moeten aankopen voor drie thaler, en in de voorlaatste stap worden de kaarten op hand genomen en liggen ze niet meer zomaar op tafel. Tenslotte wordt de regel bijgevoegd waarbij je een veld dat maar uit één boon bestaat niet mag oogsten wanneer je op één van je andere velden meer bonen geplant hebt. Na deze stap zijn de jonge moestuiniers klaar voor het echte spel. Je kan deze junior variant naar believen combineren met het basisspel.
Dat er – eindelijk – een junior versie verschijnt voor Boonanza kunnen we alleen maar toejuichen, maar dat hadden jullie wellicht al kunnen voorspellen. De leeftijdsaanduiding 4+ lijkt ons op het eerste zicht jong, maar we konden het (nog) niet proberen met iemand van die leeftijd. We speelden de gemakkelijkste versie met kinderen van 7 jaar en ouder, zij waren alvast grote fans van deze Boonanza. Je merkte wel dat ze het zeer snel onder de knie hadden en al snel klaar waren voor een volgende stap, dus je kan er zeker wel vroeger mee beginnen. Het is duidelijk voelbaar dat deze variant mede door pedagogen ontwikkeld is, het zit geweldig in elkaar. Ze leren de basisregels van Boonanza, dankzij de openliggende kaarten kan je hen perfect helpen en tips geven. De kinderen krijgen ook wat inzicht, ze weten al snel welke bonen beter zijn dan anderen en leren ook beter onderhandelen. De verschillende stappen om het basisspel aan te leren zijn heel goed gevonden. Enerzijds lijken het kleine stapjes, anderzijds zijn ze gewoon compleet. Als je kinderen enthousiast zijn over deze versie kunnen ze voor je het al te goed beseft meespelen met de volwassenen. Het materiaal is naar ons mening iets minder kindvriendelijk. De briefjes die de bonenvelden moeten voorstellen zijn vrij dun en zien snel af, we hadden liever een iets dikker karton gezien daarvoor. De tekeningen zijn – zoals altijd – heel leuk en mooi. Wat extra goed is in deze versie is dat de tekeningen zowel meisjes als jongens aanspreken. Er zijn namelijk prinsessenbonen, maar even goed draken! Een klein nadeel is wellicht dat je minstens met 3 moet zijn, maar dat is ook met het basisspel al zo. Bovendien kan je de (jongste) kinderen best niet alleen laten spelen, ze kunnen in het begin best wel wat hulp van een volwassenen gebruiken. Helaas is dit spel (nog) niet in het Nederlands verkrijgbaar en zal je best wat moeite moeten doen om de Duitse versie te bemachtigen. Als je zelf de spelregels onder de knie krijgt is deze variant wel perfect te spelen met de kinderen, op de kaarten en/of velden is namelijk geen woordje tekst te bespeuren. De verschillende bonen krijgen vanzelf hun bijnaam, al snel klinkt de vraag “Wil je die boef ruilen tegen mijn koning?”. Wij zijn alvast meer dan overtuigd van dit kinderspel, wees maar zeker dat dit hier binnen een kleine vier jaar nog vaak op tafel zal verschijnen!
Conclusie: Mein erstes Bohnanza is niet alleen een ideale opstap naar het basisspel Boonanza, maar is ook gewoon een heel leuk en leerrijk kaartspel voor kinderen!
Mein erstes Bohnanza
Auteurs: Heike Kiefer, Hayo Siemsen & Uwe Rosenberg Uitgever: Amigo Spiele Aantal spelers: 3 – 5 Tijdsduur: ± 30 min. Vanaf 4 jaar
