Spelbeschrijving

Lewis & Clark behoorden tot de eerste Amerikanen die er in slaagden om van de Mississippi tot aan de Stille Oceaan en terug te reizen. De expeditie nam zo’n drie jaar in beslag, heel die tijd hielden onze ontdekkingsreizigers nauwkeurig een dagboek bij. Tijd om deze reis te reconstrueren: veel wandelen, paardrijden en onderhandelen met lokale indianen. En niet te vergeten: regelmatig je dagboek aanvullen!

Elke speler ontvangt 5 dobbelstenen in zijn eigen spelerskleur en legt (dobbelt) deze in het voorbestemde gebied op je spelersbord. Telkens wanneer je aan beurt bent kies je één symbool en kan je alle dobbelstenen met dat symbool inzetten op de verschillende actieplaatsen. Je kan er ook voor kiezen om enkel dobbelstenen te nemen en dus geen acties uit te voeren, in dat geval neem je ofwel al je eigen dobbelstenen terug, ofwel alle dobbelstenen op één zijde van het gemeenschappelijke bord. Zo kan je dus ook dobbelstenen van je tegenstander inpalmen, maar vergeet niet dat ze die elk moment terug kunnen opeisen. Afhankelijk van het symbool zijn er verschillende mogelijke acties, je kan expedities voorbereiden door de gepaste dobbelstenen op je bord te leggen, maar je kan ook dobbelstenen van symbool veranderen of nieuwe actie-kaarten aanschaffen. Als je in een latere beurt de ‘Abc-symbolen’ aan je reis acties toevoegt wordt je expeditie pas écht geschiedenis. Het doel is om op deze manier doorheen de bergen en rivieren op je persoonlijke expeditiekaart te reizen. Alle reis acties geven je namelijk een aantal stappen in één van de twee gebieden, door meerdere acties voor te bereiden (en gelijktijdig te activeren) kan je misschien wel twee expedities in één beurt uitvoeren, als tweede expeditie kan je kiezen uit één van de drie beschikbare kaarten op tafel. Als je daarin slaagt krijg je onmiddellijk een extra beurt als beloning.

Op de expeditiekaarten staan lokale diersoorten afgebeeld, door een set van verschillende dieren te ontdekken verdien je overwinningspunten, hoe meer verschillende, hoe beter. Daarnaast krijgt de speler met de meeste tipi’s (zowel op expeditie- als actiekaarten te vinden) nog wat bonuspunten. Tenslotte vind je nog punten op je expeditiekaarten, de speler met de meeste punten wint.

Onze mening

Lewis & Clark viel bij ons zeer goed in de smaak, van zodra we wisten dat Discoveries op de markt zou komen waren we uiteraard heel benieuwd. Het spel heeft ons allesbehalve teleurgesteld! In het begin moet je wat opbouwen: je hebt niet zoveel mogelijke acties en dobbelstenen. Naarmate het spel vordert gaat het steeds vlotter, je gaat op zoek naar extra actiekaarten en meerdere dobbelstenen. In de mate van het mogelijke probeer je twee routes te volbrengen om gebruik te maken van die extra actie. Het speelt enorm vlot en het is bovendien eenvoudig uit te leggen. Wat ons wel opviel was het verschil naargelang het aantal spelers: hoe meer, hoe leuker. Met twee spelers kan je heel weinig gebruik maken van de dobbelstenen van een andere speler, waardoor het al snel saai wordt.

Conclusie: Discoveries is voor ons een echte topper en zal nog vaak op tafel komen!

Discoveries

Met dank aan Asmodee België!

Auteur: Cédric Chaboussit
Uitgeverij: Ludonaute/Asmodee
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 60 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

Grand Austria Hotel speelt zich af in Wenen, in het begin van de 20ste eeuw. Je waagt je kans als hotel uitbater, de concurrentie is niet min maar er zijn vast genoeg gasten om te overleven in deze branche. Kan jij jouw kleine hostel ombouwen tot een waardevol hotel? Één ding is zeker: je zal hard moeten werken, misschien wat personeel in dienst moeten nemen, kamers opmaken, drank en hapjes voorzien, …

Het spel bestaat uit 7 ronden, in elke ronde kom je twee keer aan de beurt. De startspeler rolt alle dobbelstenen en sorteert ze volgens hun waarde. Als je aan de beurt bent mag je één van de beschikbare gasten in je restaurant inviteren (en indien nodig betalen), daarna neem je een dobbelsteen en voer je de bijhorende actie uit. Met de waarden 1 en 2 kan je voedsel en drank verkrijgen, met een 3 laat je één of meerdere kamers opmaken tegen een kleine vergoeding. Met de hogere waarden kan je personeel, geld en/of keizerlijke punten verzamelen, die laatste zijn van belang aan het einde van de oneven ronden (op de eerste na). Het aantal beschikbare dobbelstenen van een bepaalde waarde bepaalt steeds hoe vaak je de actie kan doen en hoeveel je ervoor krijgt. Het is ook toegelaten om te passen, waarbij je één dobbelsteen in de vuilbak legt. Nadat iedereen twee keer aan de beurt is geweest worden de overige dobbelstenen opnieuw gedobbeld en krijgen alle spelers die gepast hebben de mogelijkheid alsnog een actie uit te voeren.

Voedsel en drank kan je meteen voorschotelen aan je huidige klanten of bewaren in je keuken, in dat laatste geval zal je later nog moeten betalen om op te dienen. Een tevreden klant (die z’n bestelde menu ontvangen heeft) kan je vervolgens naar één van de opgemaakte kamers leiden. Die klant levert je niet alleen overwinningspunten maar ook een mooi extraatje op, verschillend van klant tot klant. Dat kunnen extra keizerlijke punten zijn, maar ook geld, personeel, nieuwe klanten, punten, voedsel of drank enz. Na de 3de, 5de en 7de ronde komt de keizer langs en moet je hotel voldoende keizerlijke punten behaald hebben. Als je aan zijn strenge eisen voldoet krijg je een bonus, in het andere geval word je gestraft. De wijze waarop hij beloont/straft is tijdens elke speelsessie anders. Tenslotte zijn er ook nog de politieke kaarten, drie opdrachten waarmee je een heleboel extra punten mee kan scoren, vooral als je er in slaagt om de opdracht als eerste te volbrengen. Na 7 ronden volgt de puntentelling. Hoe meer bezette kamers, hoe meer punten, maar ook personeelsleden en keukenrestjes leveren nog iets op. Ontevreden gasten in je restaurant wil je liever niet, ze kosten je aan het einde vijf minpunten. De speler met de meeste punten wint het spel.

Onze mening

De lay-out en het materiaal deed ons alvast watertanden, dit is meestal het type spellen dat we zeer goed kunnen appreciëren. En dat was het ook! Een eerste speelsessie smaakte meteen naar meer. Het principe van ‘ik kies een dobbelsteen en voer de bijhorende actie uit’ kennen we uiteraard van Yspahan, het feit dat het aantal dobbelstenen met die waarde nu ook invloed heeft op de actie zelf is dan weer bijzonder. Thematisch klopt het verhaal helemaal, alles zit zo logisch in elkaar dat de verschillende acties gewoon een logische opeenvolging zijn. Je inviteert klanten, serveert ze iets lekkers, maakt een mooie kamer op en hopla, de centjes rollen binnen! De keuze zit eerder in de kleine dingen: Wélke klanten inviteer je in je restaurant? De ene levert meer punten op, de andere misschien een betere actie… Wélke hotelkamers ga je opmaken? Hoe hoger in je hotel, hoe duurder, maar hoe meer punten aan het einde. Door bepaalde compartimenten volzet te krijgen verdien je ook vaak iets extra, maar dan speelt de kleur van je klanten weer een belangrijke rol, … Grand Austria Hotel klasseren wij als licht expertspel, het is nét iets te uitgebreid om voor te schotelen aan een gelegenheidsspeler, maar een gedreven expertspeler vindt het vast te eenvoudig. Ook de herspeelbaarheid is een voordeel: de politieke opdrachten en de effecten van de keizer zijn steeds verschillend en hebben zeker invloed op het spelverloop. Bij ons viel het met alle spelersaantallen in de smaak.

Conclusie: Grand Austria Hotel krijgt van ons vijf sterren!

Met dank aan Mayfair Games!

Grand Austria Hotel

Auteurs: Virginio Gigli & Simone Luciani
Uitgever: Mayfair Games
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 60 min.
Vanaf 12 jaar

Spelbeschrijving (geen spoilers)

Onze teletijdmachine brengt ons alweer naar een andere wereld, een nieuwe missie staat ons te wachten. Bob, de missieleider die ons doorheen alle verhalen helpt, vertelt ons meer: deze keer moeten we de plannen van de Syanen boycotten door een tijdelijke storing af te sluiten. De Syanen zijn jullie grootste vijanden, één van hen zit zelfs verstopt in het lichaam van Koning Milyafin!

Naast de acties die we kennen uit de vorige scenario’s kan je nu ook toveren. Karakters met deze eigenschap hebben daarvoor bepaalde ingrediënten nodig. In dit scenario zijn er ook meerdere karakters, je zal goed moeten afwegen welke karakters noodzakelijk zijn en welke niet. Tijdens een volgende run kan je uiteraard beslissen om nieuwe karakters te kiezen.

Onze mening

Het feit dat we zo snel aan dit scenario zijn begonnen kan alleen maar bevestigen dat het concept van T.I.M.E. Stories ons nog steeds erg bevalt. Ook dit scenario voelde weer helemaal anders dan de twee vorige, het was alweer een compleet andere wereld en beleving, met totaal andere keuzes. De eerste keren dwaalden we maar wat rond in deze nieuwe wereld, hier en daar iets oprakelen, zonder al te goed te weten wat nu exact de bedoeling was. Net wanneer we dachten dat we dichter bij de oplossing kwamen leken we plots helemaal verdwaald. Dit scenario was voor ons ingewikkelder dan de vorige, terwijl we over Asylum en The Marcy Case nog bijna exact kunnen navertellen wat je waar en wanneer moet doen, kunnen we dat bij A Prophecy of Dragons nog maar amper – en het is nog maar van gisteren geleden dat we het uitspeelden. Ik denk dat we de details van dit scenario al snel vergeten zullen zijn, waardoor de kans bestaat dat we dit scenario later misschien nog wel eens spelen met een andere groep. Als wij vroeger een computerspelletje uitspeelden lag dat ook enkele maanden/jaren in de kast, om dan plots weer uit te halen en opnieuw te beleven. Benieuwd of dat ook het lot is van deze scenario’s! De illustraties vielen bij ons deze keer meer in de smaak dan bij het vorige scenario.

Conclusie: A Prophecy of Dragons is wat ons betreft één van de leukere scenario’s van T.I.M.E. Stories!

T.I.M.E. Stories: A Prophecy of Dragons

Auteur: Manuel Rozoy
Uitgever: Space Cowboys
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 90 min./run
Vanaf 12 jaar

Spelbeschrijving (geen spoilers)

The Marcy Case is er eerste uitbreiding op T.I.M.E. Stories, een nieuw scenario dat je net zoals Asylum helemaal kan beleven. Dit scenario speelt zich af in een Amerikaanse stad anno 1992. Marcy, een jonge vrouw, werd ontvoerd. Het is aan jullie team om Marcy én de toekomst te redden van al deze vreemde gebeurtenissen!

We willen jullie de pret niet ontnemen om dit verhaal zelf te ontdekken, daarom geven we in deze spelbeschrijving geen verdere details.

Onze mening

The Marcy Case is een heel ander scenario dan Asylum (basisspel). Je hebt niet het gevoel dat je hetzelfde spel aan het spelen bent, het is allemaal totaal anders. In tegenstelling tot Asylum is het doel hier van in het begin heel duidelijk: je moet Marcy redden. Wat er juist gaande is, waar je haar kan vinden en hoe je haar zal moeten redden blijven grote vraagtekens, maar daar kom je vast snel achter! Het feit dat het doel duidelijker was maakte dit scenario voor ons gemakkelijker dan het vorige, je wist waar je naartoe moest werken zonder zo maar te zitten spelen en je af te vragen “Wat is nu eigenlijk de bedoeling?”. De lay-out (eerder ‘zombie-style’) was mooi, maar toch niet helemaal ons ding. Wij hadden in totaal vier speelsessies/runs nodig om Marcy te redden.

Tenslotte die ene vraag die we altijd krijgen “Is het zijn geld waard, je speelt het maar één keer”. Zoals we ook bij het basisspel al vermeld hebben is dit niet zomaar een spel maar een hele belevenis. Juist, je speelt het maar één keer, maar ga met z’n vier naar de cinema en je ziet de film ook maar één keer. De ene heeft het geld er voor over, de andere niet, dat zal iedereen voor zich moeten beslissen. Het enige wat we kunnen meegeven is dat we tot hiertoe aan beide scenario’s veel plezier beleefd hebben en nog steeds benieuwd zijn naar de volgende scenario’s.

Conclusie: Een geweldig avontuur, ook al lag het thema ons niet helemaal.

Met dank aan Asmodee België!

The Marcy Case – T.I.M.E. Stories

Auteur: Nicolas Normandon
Uitgever: Space Cowboys
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 90min./sessie
Vanaf 12 jaar

Spelbeschrijving

Een echte gentleman zorgt voor goede inkomsten, sociale contacten en liefst nog wat politieke waarden. The Prodigals club is een mannenclub waar ze het tegen elkaar opnemen om juist het omgekeerde te bereiken! In plaats van al die goede eigenschappen willen ze nu af van al die bezittingen, die sociale verplichtingen en hun invloed in de politieke wereld.

Aan het begin van het spel wordt er beslist welke competities er meespelen. De eerste sessies wordt er aanbevolen slechts twee van de drie mogelijke competities te combineren, in latere sessies kan je ze naar hartenlust alle drie gelijktijdig spelen. In de eerste competitie probeer je al je waardevolle bezittingen kwijt te spelen: je eigendommen en je geld. In de andere competities wil je alle sociale contacten verbreken en zo weinig mogelijk stemmen halen bij de volgende verkiezing. Het spel wordt gespeeld over vijf rondes, of tot één van de spelers één competitie op 0 krijgt.

In de eerste fase van een ronde kunnen spelers elk om beurt een loopjongen op het speelbord zetten, je kan er o.a. kaarten mee verzamelen, maar ook bezittingen ruilen, geld uitgeven, stemmen kwijtspelen of je zo slecht gedragen zodat je op een slecht blaadje komt te staan bij de invloedrijke edelen. Daarna kunnen alle spelers hun acties uitvoeren met behulp van de verzamelde kaarten: witte kaarten kan je maar éénmalig gebruiken, zwarte kaarten kan je één keer per ronde activeren van zodra je er op je spelersbord hebt gelegd. Nadat alle acties uitgevoerd werden en de spelers weer in alle opzichten wat armer zijn geworden volgt de verkiezing in Hyde Park. De speler die deze ronde de meeste megafonen verzamelde zal heel wat stemmen verliezen, diegene met de minste megafonen krijgt er zelfs een stem bij. Tenslotte komt ook Mevrouw Beatrice nog even langs en worden alle personen die voldoen aan haar eisen iets hoger gewaardeerd, wat je natuurlijk ook graag wilt vermijden.

Na vijf ronden eindigt het spel en volgt de puntentelling. Het is belangrijk om op alle competities slecht te scoren, want uiteindelijk is het enkel jouw beste competitie die de doorslag zal geven: diegene die daar het slechtst op scoort wordt de winnaar van The Prodigals Club!

Onze mening

Last Will is zeker en vast één van de betere expertspellen in onze collectie, toch is het telkens opnieuw wennen aan de manier van spelen waarbij je niets wilt winnen maar alles wilt verliezen. The Prodigals Club zien we eerder als ‘Last Will’ voor gevorderden. De goede elementen van Last Will blijven behouden, het thema en de goede uitwerking ervan, het workerplacement-gedeelte gecombineerd met de acties. Bij alle acties ga je keer op keer op zoek naar de goede combo’s: een actie uitvoeren is één, maar meerdere symbolen verzamelen zodat je die actiekaarten optimaal kan benutten is al iets anders! Terwijl je je bij Last Will echter op één competitie focust (bezittingen) moet je je aandacht nu grondig verdelen onder twee of zelfs drie competities. Dat maakt het spel meteen heel wat uitdagender en boeiender. De combinatie van meerdere competities moet je onder de knie krijgen, hoe vaker je het spel speelt, hoe beter dat zal lukken. Het spel kent dus zeker en vast een groeimarge. Na de eerste speelsessies heb je steeds meer zin om het nog een keer te spelen, je voelt dat je er beter in wordt en je wilt nu ook graag drie competities combineren. Bovendien is er ook de mogelijkheid om The Prodigals Club te combineren met Last Will. The Prodigals Club is een spel waar we alleen maar positief over kunnen zijn, ook al ontbreekt het net die x-factor die er voor zorgt dat het bij onze favorieten hoort en veel op tafel komt.

Conclusie: The Prodigals Club is Last Will voor gevorderden!

Met dank aan Czech Games Edition!

The Prodigals Club

Auteur: Vladimir Suchý
Uitgever: Czech Games Edition
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 90 min.
Vanaf 14 jaar

Spelbeschrijving (geen spoilers)

T.I.M.E. Stories werd afgelopen jaar in Essen samen met een eerste uitbreiding geïntroduceerd. Inmiddels is er zelfs al een tweede en een derde uitbreiding beschikbaar, en er zullen er zeker en vast nog volgen! Velen dachten (en denken nog steeds): kunnen ze een spel niet meteen compleet maken, waarom moet er echt meteen een aparte uitbreiding volgen? Wel, deze keer heeft dat alles te maken met het unieke concept van T.I.M.E Stories.

De basisdoos van T.I.M.E Stories brengt je al het materiaal dat je nodig hebt om meerdere scenario’s te beleven, één verhaal zit alvast in de doos inbegrepen: Asylum. Elke uitbreidingen bevat een nieuw scenario. Elk scenario bevat een basisruimte met een aantal kaarten die jullie samen mogen doornemen. Je krijgt hier meer informatie over het verhaal, je opdracht en een aantal specifieke gebeurtenissen. Het team zal gedurende het hele spel samen bewegen tussen verschillende ruimtes, binnenin deze ruimtes beweegt uiteraard iedereen apart. Elke locatie wordt voorgesteld door een rij kaarten, door jouw pion bij een bepaalde kaart te zetten mag je de achterkant van die kaart bekijken/lezen. Vervolgens kunnen alle spelers overleggen: vertel wat je ziet en meemaakt, zonder daarbij iets te tonen of de kaart voor te lezen. Als je medespelers dat ene voorwerp zelf willen zien zullen ze dichterbij moeten komen, net als in het echt! Soms zal je voor uitdagingen komen te staan… Kan je die alleen aan of vraag je je medespelers om hulp? Jullie verbruiken één minuut om allemaal tegelijk een actie uit te voeren. Als actie kan je verplaatsen binnen dezelfde ruimte of een uitdaging aangaan. Een uitdaging staat duidelijk uitgelegd op de kaart, soms zal je iets moeten zoeken, andere keren zal je een gevecht of een gesprek aangaan, telkens d.m.v. een dobbelsteenworp. Als beloning van zulke opdrachten krijg je dan weer voorwerpen die je later in het spel nog nodig zal helpen.

Eén speelsessie wordt een ‘run’ genoemd, je zal vast en zeker meerdere runs nodig hebben om het scenario uit te spelen. Een run is ten einde als de opgegeven tijd voorbij is of als alle personages overleden zijn. Naar verwachting heb je 3 tot 5 runs nodig om het eerste scenario ‘Asylum’ uit te spelen. Van zodra je een scenario hebt uitgespeeld ben je in principe niets meer met het spel, eens je de clue weet kan je het uiteraard niet opnieuw spelen.

Onze mening

Nadat je de spelregels van T.I.M.E. Stories gelezen hebt begrijp je er eigenlijk niets van. Oké, je gaat van locatie naar locatie, en je zal uitdagingen aangaan. Maar welke locaties, welke uitdagingen, en wat is in godsnaam de bedoeling van het spel? Leg dat maar even uit aan je medespelers. Voor één keer moet je gewoon aan het spel beginnen en alles op je laten afkomen, het wordt snel duidelijk. Naarmate je meerdere ruimtes ontdekt kom je stilaan te weten wat er gebeurd is en wat er juist van je verwacht wordt. Sommige pistes brengen je op een dood spoor, andere pistes zijn dan weer heel belangrijk. Veel meer uitleg kunnen we niet geven zonder spoilers te verklappen, en dat zou zonde zijn, want het is zo’n leuk avontuur om samen te ontdekken. Het grote nadeel: alles is in’t Engels en er komt echt wel héél veel tekst bij kijken. Voor ons vormde het geen probleem, maar het is een spel dat we om deze reden niet met iedereen kunnen spelen. Het spel voelt aan als een digitaal avonturenspel, maar nu als écht GEZELSCHAP-spel. Jullie beleven dit avontuur samen en hebben elkaars hulp en ideeën zeker nodig om tot het einde te geraken. Daarom zouden we – net zoals in de spelregels – aanraden om dit spel met 3 of 4 spelers te spelen.

Wij hebben inmiddels ook een scenario met twee spelers gespeeld en kunnen dan ook bevestigen dat het verschil met een 3-spelerspel enorm is. Je speelt met twee karakters, die elk ‘gelijktijdig’ hun kaart mogen lezen, en vervolgens ook gelijktijdig moeten beslissen welke actie ze zullen uitvoeren. Hoe je het ook draait of keert: je leest eerst één kaart en beslist in je hoofd min of meer wat je gaat doen, daarna lees je pas de andere kaart. Het voordeel – in onze situatie – van dit tweepersoonsspel is dat je kan doorspelen, je hoeft niet telkens te wachten tot je 3de/4de speler kan langskomen. Het kan perfect, het avontuur blijft even leuk en spannend, maar het speelt gewoon vlotter en aangenamer met een (of twee) speler(s) meer.

Het feit dat je het spel maar één keer kan spelen (ook al ben je met één scenario gemakkelijk 4 à 5u zoet) is jammer, maar hoort nu eenmaal bij het concept. Zoals we van Space Cowboys gewoon zijn krijgen we alweer een mooie inlay, de doos is er op voorzien dat je halverwege een run het spel kan opslaan om een andere keer verder te spelen. Wij vonden het een fantastische ervaring en zijn ondertussen al vol enthousiasme begonnen aan de eerste uitbreiding!

Conclusie: T.I.M.E. Stories is niet zomaar een spel, het is een hele belevenis. Een aanrader!

Met dank aan Asmodee België!

T.I.M.E. Stories

Auteurs: Peggy Chassenet & Manuel Rozoy
Uitgever: Space Cowboys
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: 90 min.
Vanaf 12 jaar

Spelbeschrijving

Vijf hoofdmannen zijn verwikkeld in een machtsstrijd, ze hebben allemaal hetzelfde doel voor ogen: de enige echte koning van het eiland worden! Ze zullen in hun eigen stam moeten bewijzen wat ze in hun mars hebben, enkel de leider die zijn stam het beste kan ontwikkelen is het waard om koning te worden. Bouw alvast je speelscherm op om je waardevol kapitaal te beschermen van je tegenstanders, ben je er klaar voor?

Isle of Skye bestaat uit zes ronden, elke ronde begint op zijn beurt met een inkomstenfase. Aan het begin krijg je enkel inkomsten naar gelang de afgebeelde centjes in je eigen gebied, later in het spel krijg je ook nog inkomen voor elke speler die op het scorebord voor jou staat. Vervolgens trekken alle spelers drie landtegels uit de zak en leggen ze deze voor hun speelscherm. Alle spelers beslissen nu in het geheim hoeveel deze tegels voor hun waard zijn, dit wordt daarna gelijktijdig bekend gemaakt.. Eén tegel, diegene waar je de hakbijl achter legt, zal steeds terug in de zak verdwijnen. De overige tegels zijn beschikbaar voor de volgende fase, waarin alle spelers één tegel van hun tegenspelers kunnen overkopen. De prijs? Dat wordt bepaald door het aantal centen dat die speler bij die bewuste tegel heeft gelegd. Het geld dat je betaald gaat naar de speler in kwestie, die bovendien ook zijn eigen centen bij de bewuste tegel terug mag nemen. Nadat alle spelers een tegel hebben aangeschaft kunnen we gaan bouwen. Liggen er nog tegels voor jouw spelersbord? Die kan je – samen met de zonet gekochte tegel – aanbouwen in je landschap.

Aan het einde van deze bouwfase volgt een korte puntentelling. Het spelersbord geeft aan welk van de vier scoretegels deze ronde van toepassing zijn. In het begin wordt er slechts één scoretegel gewaardeerd, in de laatste ronden worden er zelfs drie scoretegels gewaardeerd! Na zes ronden volgt er ook nog een eindtelling waarbij je één punt verdient per vijf centen die je over hebt. Op sommige landtegels staan ook perkamenten die extra punten kunnen opleveren.

Onze mening

Isle Of Skye is een tegel-leg-spel, anderzijds is het totaal niet te vergelijken met andere spellen in deze categorie. Het eerste wat opvalt is de grote herspeelbaarheid. Enerzijds heb je 16 verschillende scoretegels waarvan er slechts 4 meedoen tijdens één speelsessie, maar bovendien is ook de volgorde van deze scoretegels bepalend voor het verdere spelverloop. Anderzijds heb je ook nog het grote aantal verschillende landschapstegels. Vele kleine zaken die er voor zorgen dat elk spel anders verloopt. Gelukkig is Isle of Skye ook gewoon erg leuk om te spelen, anders zou je met die herspeelbaarheid niet ver komen. Je moet goed afwegen voor hoeveel centen je jouw tegels wilt verkopen en hoeveel je al dan niet overhoudt om zélf een tegel aan te schaffen, dat is zowat dé belangrijkste keuze die je doorheen dit spel moet maken. Daarnaast heb je uiteraard ook nog het aanbouwen van die landschapstegels, rekening houdend met de actuele scoretegels zal je ook hier een aantal belangrijke keuzes moeten maken. Iedereen bouwt zijn eigen landschap, maar dankzij het vraag- en aanbodsysteem is er toch voldoende interactie in dit tegel-leg-spel. Isle of Skye hoort voor ons zeker bij de categorie lichte familiespellen, dankzij de eenvoudige spelregels en de nodige diepgang zullen zowel gelegenheid- als expertspelers hier plezier aan beleven. We kunnen nog heel wat leuke elementen aankaarten over Isle of Skye, maar laat het ons kort houden: Isle of Skye is een toppertje in zijn genre. Wij speelden het met alle mogelijke spelersaantallen en vonden het steeds even leuk. Alleen heb je met vijf spelers uiteraard meer keuze om te kopen, en ligt het inkomen dat je met twee spelers krijgt (“voor alle spelers die voor jou staan op het scorebord”) beduidend lager.

Conclusie: Isle of Skye heeft zijn plekje in de spellenkast meer dan verdiend, een topper!

Met dank aan Mayfair Games!

Isle of Skye

Auteurs: Alexander Pfister & Andreas Pelikan
Uitgever: Mayfair Games
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 60 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

Heb je altijd al willen weten hoe het voelde om een crèche te hebben? In Baby Blues krijg je de kans om vijf baby’s vrolijk te houden. Geen gemakkelijke opdracht, want er zijn heel wat spelbrekers die je het leven zuur maken: tutjes die worden afgenomen, toeters waar de baby’s bang van worden, stouteriken die je muziekmobiel stuk maken en nog veel meer. Kan jij voorkomen dat al je baby’s beginnen te huilen?

Elke speler krijgt aan het begin vijf genummerde babykaarten en legt deze in een volgorde naar keuze voor zich op tafel. Enkel jij weet welke baby’s jou aan het einde meer punten zullen opleveren. Daarnaast krijgen alle spelers vijf handkaarten, elke beurt kan je daarvan zoveel groene kaarten als je wilt en één oranje/rode kaart uitspelen. Met de rode kaarten maak je de baby’s van je tegenspelers verdrietig: een vuile broek, een hongerige baby, een tutje dat kwijt is, … Met de groene kaarten kan je je eigen, verdrietige baby’s sussen. Een baby met een vuile broek kan je een nieuwe pamper aandoen, een hongerige baby kan je sussen met een flesje enz. Kleinigheden zijn meteen opgelost: een baby met een propere pamper of een tutje is meteen terug vrolijk. Die kaarten worden dan ook meteen naar de aflegstapel verwezen. Een hongerige baby is niet meteen gesust: het duurt een aantal beurten vooraleer de papfles helemaal leeg is. Dan maar hopen dat er geen spelbreker aanwezig is die de fles komt stelen. Heb je de juiste kaarten niet op hand? Dan kan je voorstellen of één van je tegenspelers wilt ruilen, maar ze zijn niet verplicht om hun aan hun woord te houden… Dus ook dat kan wel eens tegenvallen. Tenslotte heb je ook nog de mogelijkheid om geen enkele kaart te spelen en in de plaats daarvan één of meerdere kaarten te ruilen, helaas gaan ook deze keer aan het einde van je beurt je verdrietige baby’s aan het wenen.

Alle verdrietige baby’s die aan het einde van je beurt niet getroost zijn beginnen te krijsen… Een verloren zaak: die kan je tijdens dit spel niet meer aan het lachen krijgen. Van zodra één speler de wanhoop nabij is met een crèche vol krijsende baby’s eindigt het spel. Alle andere spelers tellen de punten op van de baby’s die nog niet aan het huilen zijn, de speler met de meeste punten wint het spel.

Onze mening

De release van Baby Blues liep min of meer samen met de geboorte van ons zoontje, de wedstrijd op onze website maakte niet alleen jullie, maar ook ons nieuwsgierig! Het spel op zich doet ons erg veel denken aan Moddervarkens, waarbij je je eigen kaarten probeert te beschermen en je tegenstanders probeert te boycotten. Baby Blues kon ons niet voor de volle 100% overtuigen, het is geen kaartspel dat we keer na keer terug op tafel willen leggen. Toch heeft het een aantal leuke elementen. Thematisch is het erg leuk bedacht, alles klopt gewoon. Bovendien zijn er maar weinig spellen die over baby’s gaan! Het ruilen waarbij je je tegenspeler kan bedriegen is niet zo helemaal ons ding, anderzijds versterkt het wel de frustraties waar dit spel over gaat. Uiteindelijk moet je gewoon het geluk hebben dat je de juiste kaarten op het juiste moment op hand krijgt. Als je baby een vuile pamper heeft en je hebt geen propere pamper op hand dan is die baby al verloren, het ruilen waarbij je tegenstanders je dan in’t zak zetten zal daar niet veel bij helpen. Dat geeft het gevoel dat je weinig zelf in de hand hebt, wat misschien ook weer wel binnen het thema past? De herspeelbaarheid is – mede door die geluksfactor – voor ons niet zo heel hoog. De illustraties zijn erg duidelijk en functioneel, ook al is het niet meteen onze favoriete stijl.

Conclusie: Baby Blues is een leuk familiespel waarbij je het beste uit je kaarten probeert te halen!

Met dank aan Jumping Turtle Games!

Baby Blues

Auteur: Jurgen Spreutels
Uitgever: Jumping Turtle Games
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 30 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

Zo’n 30 jaar geleden kwam een mannelijke dienstbode ongelukkig om het leven. De politie klasseerde het voorval al snel tot een ongeval, maar de vele geruchten doen toch stof opwaaien. Bovendien lijkt het er sterk op dat de geest ons meer kan vertellen over de gebeurtenis, maar die is helaas niet sterk genoeg om veel informatie te geven. We krijgen enkele beelden voorgeschoteld, hoe later het wordt, hoe concreter ons beeld. Slagen we er samen in om te achterhalen wie de moordenaar was, waar het gebeurd is en welk wapen daarvoor gebruikt werd?

Één speler zal tijdens het spel in de huid van de geest kruipen en tips geven aan zijn/haar medespelers. De andere spelers (ook wel mediums genoemd) zullen al deze visioenen moeten ontcijferen. Elk medium zal in een bepaalde richting gestuurd worden, waardoor ze na x-aantal ronden een eigen dossier met verdachten hebben. De geest kan deze dossiers zien achter zijn speelscherm. Tijdens de eerste ronde geeft hij één of meerdere visioenen aan één van de mediums, in de hoop dat dit medium daarmee het bedoelde personage zal beschuldigen. Nadat alle spelers één of meerdere visioenen gekregen hebben wordt de zandloper omgedraaid: ze hebben nu 2 minuten de tijd om een personage in verdenking te stellen. De mediums mogen uiteraard met elkaar overleggen, ze mogen bovendien intuïtiefiches gebruiken om een stelling van een medespeler al dan niet te bevestigen. Als later blijkt dat ze een juiste intuïtie hadden verdienen ze hier punten mee die aan het einde van belang kunnen zijn!

Daarna maakt de geest bekend welke verdenkingen correct waren en welke niet. Bij een correcte keuze krijgen deze mediums de personagekaart voor in hun persoonlijk dossier, zij krijgen tijdens de volgende ronde visioenen om de locatie te bepalen. Alle anderen krijgen tijdens de volgende ronde extra visioenen voorgeschoteld om hun verdachte personage te vinden. De mediums hebben maximaal 7 ronden de tijd om op deze manier hun personage, locatie en moordwapen te identificeren. Als ze daarin geslaagd zijn volgt de tweede fase: de bekendmaking van de dader.

Elke speler heeft inmiddels een eigen dossier opgebouwd, één van deze dossiers bevat de ware dader. Alle verdachten worden dus (met hun locatie en wapen) open op tafel gelegd, elk dossier krijgt een nummer en de geest komt eindelijk te weten wie de echte dader is. Afhankelijk van hun stand op het helderziendheidsniveau (punten die je kon verdienen met je intuïties) krijgen de mediums 1, 2 of 3 visioenen te zien alvorens ze hun stem – anoniem – moeten uitbrengen. Nadat iedereen zijn stem heeft uitgebracht worden de stemmen geteld, het dossier met de meeste stemmen wordt gekozen als dader. De geest zal tenslotte bekendmaken of de echte dader gevat werd of niet. In dat laatste geval zal je moeten wachten tot de volgende Halloween-avond om het mysterie te ontrafelen!

Onze mening

Mysterium trok al lang onze aandacht, we keken er dan ook erg naar uit om het eindelijk te proberen. De doos doet enerzijds vermoeden dat het een wat zwaarder spel is, maar niets is minder waar: Mysterium hoort volledig thuis in de categorie (deftige) partyspellen! Het is aan te raden dat de geest het spel al eerder gespeeld heeft, maar met een goede uitleg kan iedereen gewoon mee aanschuiven. Het thema zorgt er wellicht voor dat de leeftijdsaanduiding 10+ op de doos verscheen, maar tijdens één van onze speelsessies schoof een vijfjarige gewoon mee aan om het spel vervolgens perfect mee te spelen als één van de mediums. Je volgt gewoon je intuïtie, je ziet een prentje en probeert dan te denken over welk personage die tip gaat… dat kan een kind even goed (of soms zelfs beter) als een volwassene. Het feit dat iedereen kan meespelen is goed, want Mysterium wordt er alleen maar beter op met meerdere spelers. Met 2 of 3 spelers speelt elke speler twee mediums, wat volledig af te raden is voor een eerste speelsessie. Bovendien zijn we niet zo’n voorstanders van varianten waarbij je voor twee spelers moet spelen. Met 4 en 5 spelers wordt het alsmaar beter. Met 6 en 7 hebben we helaas nog niet kunnen testen, maar we vermoeden dat het dan minstens even goed moet zijn! De intuïtiefiches mogen niet onderschat worden, het is een groot voordeel als je tijdens de laatste stemming meer dan één visioen te zien krijgt. Mysterium bevat erg mooie illustraties en heel kwalitatief materiaal. Het enige wat we jammer vinden aan de Nederlandse versie: het is eigenlijk een Engelstalige versie met onderaan een blad opgeplakt. Het blad is gerimpeld (door de lijm?) en/of komt los… dat oogt gewoon niet zo mooi. Aan de binnenkant is er gelukkig niets te merken, het spel bevat een mooi, volledig en duidelijk regelboek met Nederlandstalige spelregels.

Conclusie: Mysterium is een leuk partyspel dat je met iedereen kan spelen!

Met dank aan Asmodee België!

Mysterium

Auteurs: O. Nevskiy & O. Sidorenko
Uitgever: Libellud
Aantal spelers: 2 – 7
Tijdsduur: 42 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

De handel gaat nog steeds goed in het verre Istanbul, zo goed zelfs dat de handelaars besloten hebben om nu ook te investeren in een nieuwe, recent ontdekte delicatesse: koffie. De stad werd uitgebreid en je zal als handelaar dus goed moeten delegeren om op de juiste momenten op de juiste locaties te zijn. Naast de activiteiten die je dagdagelijks bezighouden verzamel je nu ook koffiebonen, die kan je in het koffiehuis vervolgens omruilen voor waardevolle robijnen.

De regels van het basisspel blijven grotendeels onveranderd, er zijn uiteraard wel een aantal zaken toegevoegd. Zo telt de stad nu 20 (i.p.v. 16) locaties, bovendien worden er twee locaties vervangen door een nieuwe versie. Het Gildehuis is één van de nieuwe locaties, waar je de nieuwe ‘gildekaarten’ kan verkrijgen. Bovendien krijg je er – net als in de vernieuwde Karavaanserai – één koffieboon. In plaats van je handelaar (met assistenten) te verplaatsen kan je je beurt ook spenderen om zo’n gildekaart uit te spelen. Er zijn 20 verschillende gildekaarten, je kan er o.a. gratis een handkar uitbreidingen mee verkrijgen, maar ook koffie of bonuskaarten. Met andere gildekaarten kan je dan weer goedkoper aan robijnen of Lira geraken. In de koffiebranderij kan je op drie verschillende manieren koffie aankopen, al die koffie kan je in het koffiehuis dan weer omruilen in robijnen. Net als in het basisspel worden de robijnen alsmaar duurder, hoe vaker het koffiehuis dus bezocht wordt, hoe meer koffie je zal moeten betalen voor een robijn. In de herberg kan je één van de mogelijke acties kiezen, zo kan je o.a. een weg blokkeren met de blokkadetegel voor de prijs van twee koffiebonen. De herberg is ook dé locatie om nieuwe herbergtegels te verkrijgen, deze geven je voor de rest van het spel een bepaald voordeel.

Ook de koffiehandelaar is afgezakt naar Istanbul. Naast de gouverneur en de smokkelaar kan je dus ook de koffiehandelaar tegen het lijf lopen. Voor wat Lira of een handelswaar heeft hij misschien wel een koffieboon voor je. In tegenstelling tot het basisspel moet je nu 6 robijnen halen vooraleer het spel ten einde loopt. De speler die daar als eerste in slaagt wint het spel.

Onze mening

Het basisspel van Istanbul viel hier goed in de smaak, zoals je in mei 2014 reeds op onze website kon lezen. Nog steeds leggen we deze topper graag op tafel, we waren dan ook erg benieuwd naar deze eerste uitbreiding. Als je Istanbul Mokka & Smeergeld voor de eerste keer speelt is het vooral even wennen. Het speelbord is – met die vier extra locaties – écht wel een pak groter, je geraakt niet meer zo gemakkelijk van de ene naar de andere kant van het bord. Net zoals in het basisspel voorzien de spelregels een startopstelling, maar kan je de locatietegels voor latere speelsessies gewoon willekeurig leggen. De nieuwe gildekaarten mag je zeker niet aan je voorbij laten gaan, ze zijn niet alleen leuk maar ook heel sterk. Spelers die volop voor de gildekaarten gaan doen dus zeker voordeel, je kan af en toe dus beter halt houden in het gildehuis! Istanbul was al een goed spel op zich en had – in onze ogen – niet meteen een uitbreiding nodig. We zullen het spel dus vast en zeker ook nog zonder de uitbreiding op tafel leggen. Als je het basisspel al vaak gespeeld hebt zorgen deze nieuwe mogelijkheden en strategieën uiteraard voor een leuke en vooral ook waardevolle toevoeging.

Conclusie: Als je Istanbul nu wel gezien hebt blaast deze uitbreiding ongetwijfeld nieuw leven in de brouwerij!

Met dank aan White Goblin Games!

Istanbul Mokka & Smeergeld

Auteur: Rüdiger Dorn
Uitgever: White Goblin Games
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 60 min.
Vanaf 10 jaar