Spelbeschrijving

Basari draait om het onderhandelen met je medespelers, probeer zoveel mogelijk edelstenen en werkers te verzamelen!

Elke speler krijgt één kaart met daarop werkers, punten en edelstenen. Daarna kiest iedereen op hetzelfde moment één van de actiekaarten. Ben jij de enige die deze actie wilt doen? Dan heb je geluk en kan je de actie uitvoeren.. Als twee spelers dezelfde actie hebben gekozen zullen deze onderling moeten onderhandelen met edelstenen. Diegene die het meeste bied mag de gekozen actie uitvoeren, de andere krijgt de geboden edelstenen. Als drie spelers voor dezelfde actie kozen mag niemand ze uitvoeren en wordt er ook niet onderhandeld. Je legt altijd alle kaarten onder elkaar zodat je alle werkers kan tellen.

Er zijn drie mogelijke acties. Zo kan je de actie ‘werkers’ kiezen waarbij je een extra kaart krijgt en dus meer werkers hebt, je kan ook kiezen voor de punten en op deze manier de punten verdienen die op je huidige kaart staan. De laatste mogelijkheid is de actie ‘edelstenen’ waarbij je de edelstenen krijgt die op je huidige kaart staan.

In de volgende ronde krijgt iedereen een nieuwe kaart en legt die op de vorige kaarten zodat enkel de werkers op de kaarten zichtbaar zijn. Van zodra één van de spelers 15 werkers heeft eindigt de ronde en is er een puntentelling. Alle spelers met meer dan 15 werkers krijgen 12 punten. Daarnaast worden er punten gegeven voor diegene die de meeste rode/gele/groene/blauwe edelstenen heeft. Na 3 ronden eindigt het spel, diegene met de meeste punten wint.

Onze mening

Als je van onderhandelen houdt is dit zeker een leuk, snel spelletje. Het is erg gemakkelijk uit te leggen door de eenvoudige spelregels. In dit spel probeer je vooral je tegenstanders goed in te schatten.. Als jij altijd acties kiest dat de rest niet kiest dan heb je geluk en moet je nooit onderhandelen. Je kan dus je actie gewoon uitvoeren zonder dat je daarvoor edelstenen gaat moeten afgeven… Als je veel voor de werkers kiest zorg je ervoor dat de ronde snel gedaan is en je al zeker 12 punten binnenhaalt. Maar ook veel voor de punten gaan kan een goede keuze zijn.. Alles hangt af van wat je medespelers kiezen!

Basari is niet meteen het type van kaartspellen dat wij liefst spelen, misschien vooral omdat onderhandelen in spellen niet ons sterkste punt is. Daarnaast spreekt de  lay-out van de kaarten ons minder aan, het is jammer dat de lay-out van het doosje niet is doorgetrokken. We kunnen het spelletje wel appreciëren en zullen zeker niet weigeren als iemand het voorstelt.

Conclusie: Basari is een leuk tussendoortje voor onderhandelaars! 6,5/10

Basari

Auteur: Reinhard Staupe
Uitgeverij: White Goblin Games
Speelduur : 30 min.
Aantal spelers: 3 – 5
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

Café International, de titel zegt het al. Het speelbord stelt een café voor waar alle gasten per nationaliteit aan tafel schuiven. In het midden van het bord verzamelen diegenen die geen plaats meer vinden aan tafel voor een gezellig praatje. Het is aan de spelers om alle gasten een goede plaats aan te bieden. Hoe meer tevreden je gasten: hoe meer punten!

Elke speler begint met 5 gasten die alle spelers kunnen zien. Als je aan de beurt bent kan je 1 of 2 gasten aan tafel zetten OF 1 gast aan de bar plaatsen. Als je gasten aan tafel plaatst zijn er enkele regeltjes waar je rekening mee moet houden. Zo mogen gasten niet zielig alleen aan tafel geplaatst worden als je punten wilt verdienen, ze moeten dus minimum met twee zijn. Dat is nog niet alles, twee mannen of twee vrouwen mogen in dit spel niet samen aan tafel zitten, je zal dus eerst man en vrouw aan tafel moeten krijgen… Later kan je de tafel dan aanvullen tot 2 mannen en 2 vrouwen, maar een andere combinatie is niet toegestaan. Het laatste waar we rekening mee moeten houden is de nationaliteit: een gast moet altijd aan een tafel zitten van zijn nationaliteit, al kan het wel gebeuren dat hij daardoor ook aan een tafel zit van een andere nationaliteit (1 stoel grenst vaak aan 2 tafels). Als je niemand aan tafel kan/wil plaatsen kan je er ook voor kiezen om iemand in de bar te plaatsen. De jokers kan je gebruiken voor elke nationaliteit, als je een persoon hebt die op de plaats van een eerder gelegde joker past kan je er ook voor kiezen die te ruilen tijdens je beurt.

Personen aan tafel leveren altijd punten op afhankelijk van het aantal gasten aan tafel, als alle gasten van dezelfde nationaliteit zijn worden die punten nog eens verdubbeld! Aangezien de meeste stoelen aan 2 tafels grenzen worden de punten geteld per tafel waar je zonet geplaatste gast kan meepraten. In de bar kan je niet kiezen op welke plaats je gast gaat zitten, je bent verplicht om de eerst volgende vrije plaats in te nemen. De eerste 5 plaatsen leveren pluspunten op, voor de volgende 15 plaatsen zal je punten moeten inleveren. Dat probeer je dus te vermijden! Op het einde van je beurt vul je je voorraad aan tot 5 gasten, tenzij je een tafel hebt vervolledigd die bestaat uit 4 personen met dezelfde nationaliteit: dan kan je er voor kiezen om een tegel minder te trekken.

Het spel eindigt als alle tafels of de bar volzet zijn, of wanneer één speler geen tegels meer in zijn voorraad heeft. De speler met de meeste punten wint het spel.

Onze mening

Café International zal altijd een speciaal plaatsje hebben bij ons. Ik ken het spel al erg lang en speelde het 10 jaar geleden al online. Enkele jaren geleden kreeg ik de jubileumeditie cadeau van mijn schoonouders en sindsdien is het hier al vaak op tafel gekomen. Het spel lijkt zo eenvoudig, maar er zit véél meer strategie in dan je op voorhand zou vermoeden! Doordat je openlijk kan zien welke gasten je medespelers hebben kan je daar rekening mee houden. Door één kaart te spelen, of juist niet te spelen kan je je tegenstanders behoorlijk dwarszitten. Het spel leent zich perfect om met twee te spelen, dat vinden we zelf leuker dan met 3 of 4. De spelregels zijn eenvoudig uit te leggen aan nieuwelingen, maar het is moeilijk om als nieuweling te winnen tegen iemand die het spel door en door kent.

Het spel viert dit jaar zijn 25-jarig bestaan, en spellen die na 25 jaar nog steeds verkocht én gespeeld worden: dat wilt toch al iets zeggen. Daarom verdient het hier wat extra aandacht, want het is voor ons een spel dat niet in onze collectie mag ontbreken! Het is natuurlijk wel te merken dat het spel al wat ouder is: de lay-out is duidelijk niet meer uit deze tijd en de puntenfiches lijken op die van het nog oudere vlooienspel. Je moet zelf onthouden welke kleur hoeveel punten is, want het zijn gewoon gekleurde schijfjes.

Conclusie: Een strategische klassieker dat alle aandacht verdient! 8/10

Café International

Auteur: Rudi Hoffman
Uitgeverij: Amigo Spiele
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 45 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

Rondo is een abstract spel waarin je zoveel mogelijk punten probeert te scoren door de stenen op de beste plaatsen op het bord te leggen. Uiteraard mag je die daar niet ‘zomaar’ leggen maar moeten ze altijd grenzen aan eerder gelegde stenen, en je tegenstander heeft misschien exact dezelfde plaatsen in gedachte. Je zal dus goed moeten afwegen wat je wanneer speelt!

Elke speler heeft een houder waar 5 stenen in passen. Wanneer je aan de beurt bent heb je twee mogelijkheden: stenen trekken of spelen. Als je kiest om stenen te trekken mag je er twee nemen, tenzij er maar één plaats meer is in je houder: dan trek je er één. Als je géén plaats meer hebt ben je verplicht om stenen uit te spelen op het bord. Je mag bij deze actie kiezen hoeveel stenen je speelt, maar je moet dus wel aangrenzend bouwen aan eerder gelegde stenen (in het begin van het spel is dat het middelpunt) én moet je rekening houden met de kleuren. Rode stenen leg je op de rode cijfers enz… Je scoort onmiddellijk de punten die op het bord stonden onder je zonet geplaatste steen. Als je meerdere stenen van dezelfde kleur hebt kan je er voor kiezen om die als een stapel op het bord te leggen, dan scoor je de aangegeven punten meerdere keren. Je kan een steen ook gedekt op het bord plaatsen, je scoort hiermee geen punten maar je kan wel een brug bouwen naar volgende plaatsen die misschien erg interessant zijn voor jou.

Het spelbord heeft een aantal grijze vakken, van zodra die vakken vol liggen met stenen eindigt het spel onmiddellijk. Diegene met de meeste punten wint het spel.

Onze mening

Rondo bewijst dat abstracte spellen niet altijd saai en langdradig moeten zijn, maar dat het ook kort en krachtig kan. Het mooie, kleurrijke materiaal helpt zeker mee aan een leuke speelervaring. De spelregels zijn eenvoudig uit te leggen en iedereen kan onmiddellijk meespelen. Je probeert meestal stapels van stenen te leggen op de plaatsen met hoge punten, dat is dé manier om in één beurt heel wat punten te vergaren. Je moet altijd opletten waar je je stenen legt, want soms maak je ongewild bruggen die je tegenstander kan gebruiken om die hoge punten te scoren. Elke beurt opnieuw denk je: “Leg ik nu stenen af, of wacht ik nog een ronde in de hoop van nog méér punten te scoren?”. Soms heb je geluk, maar soms is je tegenstander op dat moment gaan lopen met de punten die jij in gedachte had, of misschien trek je gewoon de verkeerde kleur en ben je er niets mee. Er zit wel wat strategie in, maar je hebt toch wel een zekere portie geluk nodig om de juiste kleuren op de juiste moment te trekken.

Uit de verschillende potjes is gebleken dat een speler die in het begin van het spel een voorsprong maakt nog maar zelden in te halen valt. Uiteindelijk eindigt het altijd zeer nipt, maar net als je denkt die speler in te halen scoort hij weer heel wat punten terwijl jij eerst terug je voorraad moet aanvullen, en dat kost je weer enkele beurten. Rondo is geen topper, maar toch mag het hier nog geregeld op tafel komen!

Conclusie: Rondo is een kort en abstract spel met kwalitatief materiaal! 7,5/10

Rondo

Auteur: Reiner Knizia
Uitgeverij: Schmidt Spiele
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

Lewis & Clark zijn Amerikaanse ontdekkingsreizigers die in 1804 op expeditie gestuurd werden door president Jefferson. Tijdens deze twee jaar lange tocht door het westen van de Verenigde Staten wouden ze het gebied verkennen en in kaart brengen. Met hun troepen en enkele kano’s vertrekken de twee in St. Louis, onderweg willen ze zoveel mogelijk materiaal verzamelen om hun reis verder te zetten. Om de zoveel tijd zetten ze hun kamp op, en iedereen die al eens verhuisd is weet dat je dan best zo weinig mogelijk materiaal meesleurt. Hoe minder materiaal ze moeten mee verhuizen, hoe minder tijd de reizigers verliezen. De reis duurde exact 554 dagen, in die tijd hebben Lewis & Clark met hun volk 6700 km afgelegd. In het spel kruipen we in de huid van één van deze ontdekkingsreizigers en proberen we als eerste ons kamp op te bouwen in Fort Clatsop.

Elke speler begint met een set van 6 kaarten, of eerder: 6 expeditieleden die je helpen in deze lange tocht. Voor elke actie heb je twee kaarten nodig: één kaart leg je gedekt neer, het aantal indianen op de achterkant geeft aan hoeveel keer je de actie kan doen. De andere kaart leg je er open naast en bepaald wélke actie je kan doen. Met deze acties kan je bv. materialen verzamelen: elke indiaan kan zoveel materialen verkrijgen als dat er symbolen in die kleur zichtbaar zijn bij je eigen kaarten en/of de kaarten van je naburige medespelers. Met de andere acties kan je o.a. indianen van op het speelbord verzamelen, je reis over water/bergen verder zetten (waarvoor je materialen moet inleveren), … Je kan ook een indiaan inzetten op één van de acties op het speelbord, daar kan je naast het verzamelen van materialen ook recent gespeelde acties van je medespelers kopiëren of nieuwe kano’s aankopen. Elke speler begint met 5 kano’s waar ze indianen of grondstoffen in kunnen vervoeren. Naast één verplichte actie kan je ook nieuwe karakters in dienst nemen, hiervoor betaal je de aangegeven kost boven de kaart en neem je deze onmiddellijk op hand.

Op een gegeven moment kan je beslissen om een kamp op te zetten en alle gespeelde kaarten terug op hand te nemen. Hiervoor wordt er gekeken naar alles wat je nog moet meesleuren, want dat kost tijd. Elke karakterkaart op hand kost één tijd, je probeert op deze moment ook zo weinig mogelijk materiaal en indianen te bezitten. Je verkenner gaat zoveel plaatsen achteruit als dat je tijd verliest, daar wordt nu ook je kamp-symbool gelegd. Vanaf dan heb je terug meer kaarten op hand en kan je opnieuw kaarten gebruiken om acties uit te voeren. Dit gaat verder tot wanneer één speler zijn kamp heeft opgebouwd voorbij Fort Clatsop, deze speler is de winnaar en het spel eindigt onmiddellijk.

Onze mening

Lewis & Clark zit thematisch erg goed in elkaar: overdag wil je veel verzamelen, je wilt zoveel mogelijk indianen die voor je kunnen werken zodat je zo ver mogelijk kan reizen richting Fort Clatsop. Wanneer je wilt overnachten en een kamp wilt opzetten is het logisch dat je zo weinig mogelijk materiaal wilt. Hierdoor kom je in een zekere flow: materiaal verzamelen, gebruiken om te reizen en dan een kamp opbouwen op de moment dat je niets meer moet meesleuren. Helaas is dat ideale plaatje niet altijd haalbaar en zal je ongetwijfeld tijd verliezen door je verhuis. Door de dubbele functie van je kaarten moet je elke keer opnieuw de keuze maken of je een kaart gebruikt voor de actie, of voor de indianen op de achterkant. De beste actie-kaarten hebben meestal ook de meeste indianen op de achterkant, wat de keuze eens zo moeilijk maakt. Je wilt tijdens het spel dus erg graag je team uitbreiden en nieuwe karakters in dienst nemen, maar je zal snel merken dat een oneven getal niet goed werkt: dan heb je altijd één kaart over en verlies je in elk geval één uur tijd.

In het spel worden enkele goede technieken door elkaar gebruikt. Je hebt het deckbuilding-principe waarbij je een perfect aantal karakterkaarten probeert te vormen, hiervoor kan je nieuwe karakterkaarten aankopen maar je kan ook kaarten verwijderen om een efficiënter deck te maken. Daarnaast heb je het workerplacement-gedeelte waarbij je je indianen kan inzetten op de acties op het bord, bij sommige acties kan maar één indiaan staan, bij andere is het aantal onbeperkt. Deze indianen blijven zolang staan tot één speler de actie speelt waarbij alle indianen naar de verzamelplaats gaan en hij er zoveel hij wilt kan meenemen. Ondanks dat er verschillende technieken gebruikt worden die we al kenden voelt het spel toch als iets heel nieuw aan. Op een gegeven moment zit je in een zekere flow, je gaat ver reizen over water… maar dan opeens verandert het in gebergtes, en moet je opeens andere materialen verzamelen en op een iets andere manier te werk gaan. Je kan na een aantal spellen ook de route aanpassen met de voorziene fiches. Dat zorgt er voor dat je het spel weer op een andere manier zal proberen spelen. Dat is voor ons niet echt nodig, door het grote aantal kaarten in het spel zal je altijd net wat anders proberen spelen, afhankelijk van de kaarten die je kan aankopen. Je gebruikt toch zelden/nooit alle kaarten in een spel.

Het spel speelt erg goed met 3 en 4 spelers, maar ook met 2 spelers werkt het goed! Daarnaast hebben alle kaarten andere, mooie illustraties en zijn alle karakters genoemd naar een persoon uit de geschiedenis van Lewis & Clark. Het verhaal én een tekstje over elk van deze personages kan je lezen achteraan in de duidelijke spelregels. Je moet voor dit spel wel rekenen op een half uur per speler, wat vooral met 5 spelers voor wat downtime kan zorgen.

Conclusie: Lewis & Clark zit thematisch heel goed in elkaar en is daarnaast een heel goed strategisch spel. 8,5/10

Lewis & Clark

Auteur: Cédric Chaboussit
Uitgeverij: Ludonaute/Asmodee
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 30 min./spelers
Vanaf 14 jaar

Spelbeschrijving

In Fungi gaan beide spelers samen op wandel in het bos, op zoek naar de mooiste of lekkerste champignons. Sommige vind je gewoon voor je voeten en zijn makkelijk te grijpen, terwijl je voor anderen wat meer moeite zal moeten doen en misschien stokken nodig hebt. Met de pan, wat boter en azijn in aanslag kan je de lekkerste gerechtjes toveren!

In je beurt mag je slechts één actie uitvoeren. Een mogelijke actie is om een champignon te nemen uit het bos of vanop de stapel met reeds geplukte champignons. Diegene die voor je voeten liggen kan je zomaar nemen, voor diegene die verder in het bos liggen heb je stokken nodig. Je kan er ook voor kiezen alle kaarten van de ‘vervallen’-stapel te nemen, dat zijn er max. vier, maar je moet wel rekening houden met je handlimiet. Stokken kan je verkrijgen door minstens 2 champignons van dezelfde soort te verkopen. Wanneer je setjes van 3 of meer champignons hebt kan je ze klaarmaken in de pan en leg je ze voor je op tafel. Als je 4 of 5 dezelfde kaarten hebt kan je zelf boter of azijn aan je gerecht toevoegen! Je mag slechts 8 kaarten op hand houden, maar door extra manden te verzamelen verhoogt die limiet. Als je een kaart met volle maan neemt krijg je één van de 8 nachtkaarten: hiervan bestaat er één kaart per soort champignon. Deze tellen als 2 champignons.

Op het einde van je beurt verdwijnt er telkens één kaart uit het bos naar de ‘vervallen’-stapel. Van zodra de stapel uitgeput is en alle kaarten in het bos weg zijn eindigt het spel. Enkel de champignons die je tijdens het spel hebt klaargemaakt tellen voor het aantal punten dat aangegeven is op de kaart. Alle punten worden opgeteld en diegene met de meeste punten wint het spel.

Onze mening

Fungi is een leuk spel dat subliem is in zijn eenvoud. Er zijn zoveel dingen die je wilt doen, en toch mag je maar één actie doen per beurt! Je wilt kaarten nemen maar moet eerst verkopen/klaarmaken omdat je aan je handlimiet zit, of misschien kan je een mand grijpen zodat je handlimiet stijgt? Elke beurt verdwijnt er een kaart uit het bos, je wilt dus die bepaalde kaart kunnen nemen voor ze verdwijnt of voor je tegenstander ze neemt. Of juist niet en wacht je tot de kaart met nog enkele andere goede kaarten op de ‘vervallen’-stapel ligt? Maar ook die verdwijnt van zodra er een 5de kaart bijkomt.. De nachtkaarten zijn altijd de moeite waard, ze tellen dubbel en als je ze verkoopt krijg je dus ook dubbel zoveel stokken, of dubbel zoveel punten als je ze klaarmaakt… Je kan openlijk zien hoeveel stokken je tegenspeler in bezit heeft, dus je kan redeneren of je tegenspeler die kaart voor je neus kan wegsnoepen of niet.. Vergeet ook niet om regelmatig een pan te nemen, want zonder pannen kan je uiteraard niets klaarmaken. En elke keer opnieuw is het spel gedaan terwijl je nog zoveel had willen doen of net nog een goed setje op handen had…

Een ander voordeel is dat het in 5 minuten uit te leggen valt en iedereen onmiddellijk kan meespelen. Over de illustraties bestaan gemengde meningen, maar wij vinden ze erg mooi. Als we één minpunt moeten aanhalen is het vooral het gedoe met de kaarten, elke keer die hele rij kaarten opschuiven zodat er 2 voor de voeten komen te liggen en de rij opnieuw kan worden aangevuld tot 8 kaarten.

Conclusie: Fungi is een top spel voor 2 spelers: snel, spannend en strategisch! 8/10

Fungi

Auteur: Brent Povis
Uitgeverij: Pegasus Spiele
Aantal spelers: 2
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

We gaan naar Las Vegas om te gokken, in de hoop met een grote winst terug te keren! In dit spel is dat niet anders, er zijn 6 casino’s waar we ons dobbelstenen inzetten met de bedoeling echte woekerwinsten te maken.

Alle bankbiljetten worden goed geschud (met waarden tussen $10,000 en $90,000). Ter voorbereiding leggen we geld in de zes casino’s, hiervoor trekken we bankbiljetten tot er min. $50,000 ligt in elke casino! Elke speler ontvangt 8 dobbelstenen in zijn spelerskleur. Als je aan de beurt bent dobbel je al deze dobbelstenen, daarvan kan je alle dobbelstenen met hetzelfde cijfer in de voorziene casino leggen. De volgende keer dat je aan de beurt bent dobbel je de overgebleven dobbelstenen en kan je weer hetzelfde uitvoeren. Je mag hierbij kiezen of je hetzelfde getal kiest als in een eerdere beurt en dus in dezelfde casino legt, of niet.

Wanneer alle spelers al hun dobbelstenen in de casino’s hebben ingezet volgt een telling. Per casino wordt er gekeken wie de meerderheid heeft: die ontvangt het bankbiljet met de grootste waarde. Zo kan ook een 2de en 3de plaats iets verdienen, in het geval dat er nog bankbiljetten liggen uiteraard. Een belangrijk detail: wanneer twee spelers hetzelfde aantal dobbelstenen hebben worden deze dobbelstenen weggenomen en tellen ze dus niet mee! Vb. Groen en blauw hebben elk 3 dobbelstenen liggen terwijl rood er slechts ééntje heeft liggen: rood wint.

Er worden vier rondes gespeeld, de speler die op het einde het grootste budget heeft gewonnen wint het spel!

Onze mening

Altijd fascinerend hoe een spel met zo eenvoudige regels toch zo leuk kan zijn. Dobbelen en proberen meerderheden te halen, meer is het niet… Het feit dat gelijke aantallen van dobbelstenen verwijderd worden voegt heel wat toe en zorgt ervoor dat het niet alleen ‘meerderheden halen’ is. Het creëert een heel spannend gevoel voor zowel diegene die aan het dobbelen is als voor diegene die afwachten of hun bod al dan niet overboden wordt.

We zijn alvast benieuwd naar de uitbreiding!

Conclusie: Las Vegas is een spannend geluksspel! 6/10

Las Vegas

Auteur: Rüdiger Dorn
Uitgeverij: Ravensburger / alea
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

In de 1200 km lange woestijn langs de oceaan werden waardevolle mineralen gevonden. Verschillende bedrijven zijn volop bezig dat goud, zilver en koper uit te graven met hun boortorens. Deze mogen niet te dicht bij elkaar geïnstalleerd worden om instortingsgevaar te vermijden. Deze bedrijven kregen echter niet de toestemming om de drie mineralen op te graven, als je een mineraal opgraaft zonder toestemming levert dat strafpunten op!

De spelregels zijn voornamelijk geschreven voor 2 spelers, met een variant voor 4 spelers. Beide spelers zitten zo aan het bord zodat één iemand recht voor de horizontale lijnen zit en de andere voor de verticale. Beide spelers ontvangen 14 boortorens (beide in dezelfde kleur) en een fiche waar op staat welke 2 mineralen ze mogen opgraven en welk niet. Als je aan de beurt bent mag je één van deze torens op het speelbord plaatsen. Je mag deze torens op alle ondergronden plaatsen (onafhankelijk van je toestemmingskaart), maar de toren mag niet horizontaal/verticaal grenzen aan een eerder geplaatste toren. Wanneer alle 28 torens geplaatst zijn volgt de puntentelling. Eén speler kijkt dus naar de horizontale lijnen, de andere naar de verticale. Op elke lijn dat er minstens 4 boortorens geplaatst werden worden er punten gescoord: het aangegeven pluspunten als je toestemming had voor dat mineraal, maar minpunten als je daar geen toestemming voor had. Diegene met de meeste punten wint!

In een gevorderde variant beginnen beide spelers zonder de toestemmingskaart en zijn er nog maar 3 tegels van het bord zichtbaar. Nadat beide spelers 3 torens geplaatst hebben komen de volgende 3 tegels erbij. Zes boortorens later (3 per speler) wordt het plattegrond pas volledig. Je kan er ook voor kiezen om géén boortoren te plaatsen maar één van de toestemmingskaarten te kiezen, de andere speler krijgt dan meteen de andere toestemmingskaart zonder dat hij er een toren/beurt voor moet opofferen. In de tactische variant krijgt de speler 11 groene en 3 grijze boortorens. De grijze torens tellen dubbel bij de puntentelling, zowel voor de min- als pluspunten.

In de variant voor 4 spelers spelen er 2 spelers op de verticale lijnen en 2 op de horizontale. Hierbij krijgen beide spelers op éénzelfde lijn een tegengestelde opdracht. Terwijl de ene geen koper mag opgraven zal de andere gestraft worden voor zilver. Ook met 4 spelers kan de tactische variant gespeeld worden, dan krijgen alle spelers 6 groene en 1 grijze toren.

Onze mening

Ondanks het verhaal van de boortorens en de mijnen is het toch een heel abstract spel. Pas na een 4-tal spellen realiseerden we ons dat er een thema aan verbonden zat. Al stoort dat ons helemaal niet in dit snelle, tactische spel. Het is een ideaal spel voor 2 spelers! Je wilt je tegenspeler zoveel mogelijk minpunten aansmeren maar tegelijkertijd zoveel mogelijk pluspunten verzamelen. Je kan ook je tegenstander blokkeren door een toren te plaatsen die grenst aan plaatsen die erg interessant zouden zijn voor je tegenstander, daardoor kan hij daar geen toren meer plaatsen. Het zoeken naar een ideale plaats voor elke toren is leuk, het spel heeft dan ook een vrij hoog ‘nog-een-keer’-gehalte.

De gevorderde variant is ergens leuk omdat het bord niet steeds op dezelfde manier geordend ligt, anderzijds weet je niet wat er zal komen en komt er iets meer geluk bij kijken. Het feit dat je geen toestemmingskaart krijgt is dan wel weer leuk. Het blijft de vraag of je een beurt wilt opofferen om zelf een kaart te kiezen, of je afwacht tot je er zomaar één krijgt…

De tactische variant is dan wel een geslaagde variant. Je zet de tegels op plaatsen waar je denkt je tegenstander te kunnen pesten, maar dat lukt daarom niet altijd. Als je zelf wilt genieten van de voordelen van deze boortorens (die dubbele punten opleveren) kan soms ook je tegenstander er gretig gebruik van maken.. het wordt nu nog belangrijker waar je welke boortoren plaatst!

Conclusie: Atacama is een verslavend, kort en strategisch spel, ideaal voor 2 spelers! 7,5/10

 Atacama

Auteur: Martin Schlegel
Uitgeverij: Mücke Spiele
Aantal spelers: 2 of 4
Tijdsduur: ± 15 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

De titel verklapt het al: Helios gaat over de zon. In dit spel is het de zon die rond ons keizerrijk draait en zo onze landschappen bevrucht en onze tempels punten doet opleveren.  De punten worden bewaard in een stoffen zakje, dus het blijft spannend tot het einde!

Gedurende het spel heb je maar een bepaald aantal acties, afhankelijk van het aantal spelers. Zo kan je slechts 16 acties uitvoeren in een 4-speler-spel, en met geluk nog enkele bonusacties. Er zijn slechts 3 mogelijke acties: een landschap creëren, een tempel/gebouw oprichten of de zon laten roteren. Aan het begin van elke ronde liggen er 6 actietegels per actie beschikbaar, hier mag enkel de onderste van genomen worden. De actietegels heb je in 3 verschillende kleuren, van zodra je 4 dezelfde kleuren hebt kunnen verzamelen (onafhankelijk van het type actie) krijg je onmiddellijk een bonusactie.

De acties op zich zijn vrij eenvoudig. Wanneer je een nieuw landschap creëert kan je kiezen uit één van de beschikbare landschapstypes, je legt het in je keizerrijk en het wordt onmiddellijk bevrucht met één grondstof. Op deze landschappen kan je tempels bouwen, vanaf dat moment krijg je geen grondstoffen meer maar wel punten wanneer de zon hier aan grenst. Op het stadsbord kunnen we gebouwen oprichten die ons bepaalde voordelen en/of grondstoffen opleveren. De zon kan je zoveel stappen rond je rijk verplaatsen als aangegeven op het zonnespoor op je bord, dit kan je o.a. laten stijgen door bepaalde gebouwen. Waar de zon stopt bevrucht het alle aangrenzende gebieden en leveren de aangrenzende tempels punten op. Elke keer wanneer de zon helemaal rond is gegaan krijg je 5 bonuspunten.

Na een ronde (na 4 acties) volgt een karakterfase waarin spelers de kans krijgen om een karakter aan te kopen met mana, mana ontvang je door tempels of gebouwen op te richten. Wanneer je een karakter bezit kan je deze activeren door de gevraagde grondstoffen in te leveren. Actieve karakters leveren extra punten op aan het einde van het spel, vb. 3 punten per tempel/gebouw. Na 4 rondes eindigt het spel en volgt de puntentelling. Naast de reeds verzamelde punten tijdens het spel krijg je nu ook nog punten voor speciale landschapstegels, je opgerichte gebouwen, je overgebleven mana en je karakters. De speler met de meeste punten wint het spel.

Onze mening

We waren vanaf het eerste spel erg enthousiast over Helios. Er zijn zoveel dingen dat je wilt doen, maar je bent beperkt in het aantal acties. Je probeert daarom te letten op de kleuren van je actietegels, zodat je zo vaak mogelijk een bonusactie kan uitvoeren! De acties zijn op zich vrij eenvoudig uit te leggen, en na ongeveer 60 min. heb je toch het gevoel een ‘deftig’ spel gespeeld te hebben. Er zijn verschillende mogelijkheden: je kan je imperium zo klein mogelijk houden zodat je zon vrij snel rond geraakt en dus vaak punten oplevert. Door je imperium uit te breiden creëer je dan weer meer mogelijkheden, meer grondstoffen die je kan gebruiken om karakters te activeren of gebouwen aan te kopen. Je gaat vooral op zoek naar de juiste combo’s: bepaalde gebouwen die je voordelen opleveren combineren met een karakterkaart die je daar punten voor geeft op het einde. De vraag is natuurlijk of je na een x-aantal spellen niet steeds voor dezelfde combo gaat proberen gaan.

Bovendien zijn de illustraties erg mooi (getekend door Denis Lohausen, duidelijk dezelfde stijl als hij gebruikte in Terra Mystica). Het kaartje met de samenvatting van de spelregels is ook erg handig. Het spel bestaat helaas (nog) niet in het Nederlands, maar het spelmateriaal is 100% onafhankelijk. Helios is voor ons zeker één van de betere spellen dat we de laatste tijd hebben ontdekt en dat mag nog vaak op tafel komen!

Conclusie: Helios is een heel goed spel binnen een aangename tijdsduur. 9/10

Helios

Auteurs: Martin Kallenborn & Matthias Prinz
Uitgeverij: Hans im Glück/ Z-Man Games
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 60 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

Potato Man is een eenvoudig slagenspel. Deze keer is het niet diegene met de meeste/minste slagen die wint, maar diegene die de meeste patattenzakken verzamelt. In dit kaartspel zitten 4 kleuren: rood, blauw, groen en geel. Ze hebben niet allemaal dezelfde waarden, zo gaan de gele kaarten van 1 tot 13 en de blauwe van 4 tot 16. Daarnaast zijn er ook de patattenzakken in de vier kleuren, waarbij de gele kaarten 4 zakken bevat en de rode slechts 1.

Elke speler krijgt 12 kaarten op hand. De speler die uitkomt mag kiezen welke kaart hij speelt, daarna spelen de andere spelers in klokwijzerszin elk één kaart in een andere kleur. Als de eerste speler dus uitkomt met een rode kaart, kan de volgende speler nog kiezen tussen blauw, groen en geel. Alle kaarten in een slag moeten dus steeds een verschillende kleur hebben. Als iedereen aan de beurt is geweest is het diegene die de hoogste waarde gespeeld dat de slag wint. Die krijgt als beloning een kaart met zakken in de kleur van zijn gespeelde kaart. Als je met een gele kaart wint (laagste cijfers) win je dus in één klap 4 patattenzakken, win je met een rode kaart (hoogste cijfers) dan win je maar 1 zak. Als de zakken in die bepaalde kleur uitgeput zijn krijg je een gouden kaart met 5 zakken op! Een uitzondering: de gele kaarten met nummers 1, 2 en 3 zijn de zogenaamde ‘Potato Men’. Zij winnen normaal nooit door hun lage waarden, maar ze winnen wel van ‘Evil Potato’. Evil Potatoes zijn de hoogste rode kaarten met waarden 16 tot 18.

Van zodra iemand geen kaart meer kan spelen (omdat hij de juiste kleur niet op hand heeft), eindigt de ronde meteen. De patattenzakken worden opgeteld en genoteerd, de kaarten worden terug geschud. Er worden even veel rondes gespeeld als dat er spelers zijn. Diegene met de meeste punten wint het spel.

Bij 5 spelers mag er één kleur dubbel gespeeld worden, bij 2 spelers moeten beide spelers 2 kaarten spelen zodat er in totaal ook 4 kaarten gespeeld worden.

Onze mening

Potato Man is in zijn categorie een erg leuk spelletje. De spelregels zijn heel eenvoudig en binnen de 5 minuten uit te leggen, maar tijdens het spel komt er toch meer bij kijken dan je zou vermoeden. Doordat er in 4 verschillende kleuren moet gespeeld worden en de waarden van deze kaarten anders is, kan je gaan redeneren. Je wilt natuurlijk vooral winnen met gele kaarten want daar krijg je de meeste patattenzakken voor. Het kan heel spannend zijn als iemand lijkt te winnen met vb. een Evil Potato en de laatste speler plots Potato Man speelt. Uiteraard is er wel heel wat geluk betrokken in dit soort kaartspelletjes, maar je probeert de kaarten die je hebt op het juiste moment te spelen.

We hebben het spel nog niet met 5 spelers kunnen spelen, maar met zowel 3 als 4 spelers speelt het erg leuk. Met twee spelers gaat het ook, maar het mist de sfeer die het spel met meerdere spelers wel heeft. In zekere zin heb je het meer in de hand omdat je twee kaarten kan spelen, maar het wordt daarom niet leuker… Wij zullen het dus eerder met 3 of 4 spelen!

Conclusie: Potato Man is een slagenspel waar meer in zit dan je zou verwachten. 7/10

Potato Man

Auteurs: Günter Burkhardt & Wolfgang Lehmann
Uitgeverij: Zoch Verlag
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving:

Opgelet: dit is een uitbreiding op Fleet en kan niet zelfstandig gespeeld worden.
Meer informatie over het basisspel kan je hier terugvinden: Fleet

Fleet: Arctic Bounty bestaat uit verschillende onderdelen waarvan je zelf kiest welke je aan het spel wilt toevoegen en welke niet. Zo zijn er nieuwe licenties zodat je nieuwe types van boten kan lanceren, boten die je zonder licentie kan lanceren, vissers die je iets opleveren als je geen licentie koopt en crew-leden die je er soms zomaar bij krijgt!

Er zitten 5 nieuwe licenties, met bijhorende bootkaarten in deze uitbreiding. In elk spel heb je 5 basislicenties en 3 premium licenties nodig, hiervoor kan je dus alle mogelijke combinaties maken met de licenties uit het basisspel en die uit de uitbreiding. Uiteraard geven deze licenties weer andere bonussen, en ook deze keer zitten er heel leuke tussen! Zo kan je de maximumcapaciteit van je oester-boten verhogen of kaarten nemen ipv vissen. Bij andere licenties worden je kapiteinen helemaal gratis (dan mag je ze rechtstreeks van de stapel nemen en hoeft deze kaart niet uit je hand te komen) of kan je vissen van je tegenspelers ‘stelen’.

Daarnaast zijn er nu ook de zogenaamde ‘dock-cards’. Dat zijn boten die je kan lanceren zonder dat je daar een licentie voor nodig hebt. Bovendien moet je niet wachten tot je ze op hand krijgt maar kan je ze gewoon van de stapel nemen in de lanceringsfase. Je betaald te kostprijs van de boten zoals anders. Deze boten geven bepaalde extra’s: zo verzamelt je ‘Tug boat’ elke ronde kaarten tot je op een gegeven moment beslist om de kaarten op hand te nemen, vanaf dan ben je je boot weer kwijt.

Een ander onderdeel van de uitbreiding zijn de ‘bay-cards’. Dit zijn allemaal kaarten die je bepaalde extraatjes kunnen geven tijdens het spel. Zo krijg je elke keer een visser als je geen licentie wilt/kan aankopen, deze kan je later in het spel gebruiken als 2 munten, maar levert 2 punten op als je ze aan het einde van het spel niet gebruikt hebt. Ook de crew-leden geven leuke extra’s zoals extra lanceringen, extra vissen, munten of punten. Er is zelf een kaart waardoor je de bonus van één van je licenties kan verhogen! Deze crew-leden komen bij de licenties te liggen nadat de licentie ‘crew members’ werd getrokken. Wanneer er later een licentie aangekocht wordt waar een kaart bij ligt, krijg je deze er dus zomaar bij!

Tenslotte is er ook nog een 2-speler variant. Hiervoor spelen beide spelers tegen een fictieve speler. Hiervoor kan je kiezen tussen Captain Kirkman of Captain T.C., oftewel: een makkelijkere of moeilijkere variant. Deze kapitein bied soms mee op de licenties en lanceert boten. Op het einde van het spel tellen de punten op de licenties en boten mee, bovendien ontvangt hij ook punten voor vissen alsof al zijn boten volzet waren.

Onze mening

Over het algemeen zijn we niet meer zo voor uitbreidingen, maar deze voegt toch wel leuke dingen toe aan het basisspel! Vooral de visserskaart die je krijgt als je geen licentie aankoopt vinden we erg leuk. In het basisspel leek het soms een ‚verloren beurt’ als je geen licentie kon kopen, nu krijg je daar iets voor in de plaats. Daarna is het afwegen of je de kaart gaat gebruiken als geld, of gaat sparen voor de punten op het einde van het spel. Kiezen welke licenties je toevoegt aan het spel is meestal het moeilijkste want ze zijn allemaal heel leuk! De nieuwe licenties en bonussen vragen je om nieuwe tactieken te bedenken. Doordat je niet elke keer dezelfde licenties in het spel hebt ben je ook genoodzaakt elke keer op een andere manier te spelen. Ook de boten die je zonder licenties kan lanceren voegen iets extra toe, als je niet de juiste boten op hand hebt kan je altijd kiezen om één van deze te lanceren. Of gewoon omdat de voordelen van die boten interessant zijn…

De 2-speler variant is er moeilijker op geworden, het is vooral moeilijk om van de kapitein te winnen, en niet van elkaar. Je weet niet op voorhand of de kapitein zal bieden (wordt bepaald door een willekeurige kaart), maar als hij bied dan kan hij vrij hoog bieden. Momenteel nog gemengde gevoelens over deze variant, maar in ieder geval is het er spannender op geworden!

Conclusie: We zijn heel enthousiast over de uitbreiding, maar de 2-speler variant kon ons tot op heden nog niet overtuigen.

Fleet: Arctic Bounty

Auteur: Matt Riddle & Ben Pinchback
Uitgeverij: Gryphon Games
Aantal spelers: 1 – 6
Tijdsduur: ± 30 min.
Vanaf 10 jaar