Onlangs maakten we kennis met 7 Wonders: Architects. Wij als ouders zijn erg vertrouwd met de klassieker 7 Wonders, voor Kobe was dit zijn eerste kennismaking. Al bij het openen van deze doos word je enthousiast: voor elk wonder is er een mooi doosje voorzien waarbij elke speler al het nodige materiaal verzamelt: een houdertje met kaarten en de kartonnen puzzeldelen om je wonder te bouwen. Ook voor het overige materiaal werd een handig doosje voorzien. De spelvoorbereiding was nooit eerder zo leuk en eenvoudig!

Het materiaal alleen al doet je zin krijgen om het spel uit te proberen, Kobe was werkelijk vanaf minuut 1 helemaal in de ban. De speluitleg kan al even vlot gebeuren: in deze versie van 7 Wonders bouwen we elk aan een eigen wonder, van zodra één speler zijn wonder af heeft eindigt het spel. Telkens wanneer je aan de beurt bent kies je één van de voor jou beschikbare kaarten. Je kan daarbij kiezen tussen de bovenste (zichtbare) kaart van de stapels links en rechts van je of van de onzichtbare stapel in het midden van de tafel. Zo ben je al tijdens het nemen van de kaarten in lichte concurrentie met je naaste buren, die wordt doorheen het spel steeds belangrijker. Je verzamelt vooral grondstoffen die je nodig hebt om je wonder te bouwen, maar ook de wetenschapskaarten (om bepaalde voordelen te vergaren), de waardevolle overwinningspunten en schilden kan je best niet uit het oog verliezen! Wanneer zich een conflict opdringt gaat elke speler een gevecht aan met zijn twee buren, waarbij diegene met de meeste schilden weer enkele overwinningspunten vergaart. Van zodra iemand zijn wonder klaar heeft volgt de puntentelling.

7 Wonders Architects speelt bijzonder vlot. Ondanks de eenvoudige spelregels biedt het spel toch heel wat diepgang, je komt voor heel wat keuzes te staan en élke keer als je speelt verloopt het weer anders. Veel opties, veel variatie, veel diepgang, maar vooral: véél speelplezier. 7 Wonders Architects duikt met veel overtuiging binnen in Kobe zijn huidige TOP 3 aan bordspellen. Vrienden en familie die langskomen mogen allemaal 7 Wonders met hem meespelen, en wij als mama’s zijn heel blij dat we nog zo vaak mogen meespelen. Bovendien is dit (net als de oorspronkelijke 7 Wonders) één van de weinig spellen die je met veel spelers kan spelen en desondanks toch nog vlot speelt. 7 Wonders Architects is een top spel voor jong en oud. Bovendien is dit spel dé ideale introductie in de spellenwereld, beschikbaar voor een breed publiek. Wij zijn grote fans!

7 Wonders Architects, Asmodee/Repos Productions, 2-7 spelers, 25min., vanaf 8 jaar

Planet verscheen in 2018 op de markt, de doos alleen al spreekt Kobe – als ruimtefreak – heel erg aan. In Planet gaat iedere speler zelf een planeet creëren. De speler die de meeste dieren aantrekt zal het spel winnen!

Aan het begin van het spel krijgt elke speler een 12-zijdige planeet. In 12 ronden kiezen we steeds een nieuwe magneet om strategisch op onze planeet te plaatsen. Vanaf de 3^e ronde doen ook de dieren hun intrede in het spel, zij kiezen elke ronde een planeet die het meest voldoet aan hun natuurlijke habitat (bos, zee, woestijn, ijs, bergen, …). Bij het plaatsen van een magneet probeer je dus steeds strategisch te plannen in de hoop zoveel mogelijk diersoorten binnen te halen. Elk spel doen er 19 diersoorten hun intrede tot ons universum, met een voorraad van 45 dierkaarten verloopt elk spel dus weer anders.

Eens je de basis-spelregels beheerst kan je ook de natuurlijke habitat-kaarten toevoegen. Op deze manier heeft elke speler een eigen (en geheime) habitat waarvoor hij aan het einde van het spel extra punten zal scoren. Bovendien is er ook een variant voorzien waarbij er elke ronde een geheime diersoort zijn intrede doet. Dit zorgt ervoor dat je minder kan vooruit plannen en voegt ook een extra portie geluk toe aan het spel.

Kobe was meteen heel enthousiast over Planet. Enerzijds is het thema een voltreffer (planeten en diersoorten), maar anderzijds is het materiaal (die planeet vol magneten) ook erg leuk om mee te werken/puzzelen. Een (groot) minpunt was het feit dat de exacte namen van de diersoorten niet op de kaarten vermeld staan. Een groot voordeel is dan weer dat de basis-spelregels zo eenvoudig zijn dat werkelijk iedereen kan mee doen. Matteo (3j.) kan dit spel perfect meespelen, hij hoeft immers ‘gewoon’ elke ronde een magneetje te kiezen en op zijn wereldbol te plakken. Hij maakt liefst zo groot mogelijke gebieden van eenzelfde soort en haalt daardoor toch elke keer opnieuw enkele diersoorten binnen. Kobe speelt het spel op zijn beurt veel strategischer: hij kijkt welke dieren er op komst zijn, welke gebieden zij verkiezen en werkt daar vervolgens naartoe. Al durft hij wel eens de focus te leggen op zijn lievelingsdieren, want alle zee- en ijsdieren wilt hij kost wat kost binnenhalen! Dat maakt van Planet het perfecte familiespel: de kleintjes hebben het gevoel een ‘groot’ spel te kunnen meespelen en de oudere spelers kunnen er alsnog een tactisch en strategisch spel van maken. Een absolute voltreffer voor ons!

PLANET, Blue Orange Games, 2-4 spelers, 30 min., vanaf 8 jaar

Cóatl behoort voor Kobe tot de categorie ‘grote-mensen-spellen’. Vijf jaar geleden zouden we het als familiespel geïntroduceerd hebben. Cóatl is voorzien van Aziatische illustraties van een draak, op de achterkant van de doos krijg je alvast een blik van de kleurrijke plastic onderdelen in het spel.

Zoals de doos al laat vermoeden gaan we samen gevederde slangen (Cóatl dus!) maken: een kop, een aantal lichaamsdelen en een staart. Dat gaat natuurlijk niet in 1 2 3, want per beurt kan je maar één actie uitvoeren! Daarmee kan je Coatl-delen verzamelen, kaarten nemen of je Coatl (gedeeltelijk) samenstellen. De (Prophecy) kaarten bepalen hoeveel punten je Cóatl aan het einde van het spel zal opbrengen, op voorwaarde dat je aan de eisen voldoet natuurlijk. De meeste opdrachtkaarten zijn afhankelijk van de kleuren van je Cóatl. Wanneer je een Cóatl afwerkt voorzie je ze bovendien van een tempel-kaart die (in het beste geval) ook nog wat punten oplevert. De spelregels zijn uiteraard complexer dan dit, maar dit beschrijft het algemene beeld van Cóatl.

De eerste keer waren we als mama’s best enthousiast, het is een spel dat (voor doorwinterde spelers) relatief eenvoudig uit te leggen is en tegelijkertijd ook wel wat diepgang vraagt. Je moet vooruit denken, organiseren en vooral: je plannen kunnen wijzigen als iemand anders plots iets deed wat jouw strategie in de weg staat. Ondanks ons enthousiasme kregen we Kobe niet overtuigd. Om te beginnen vond hij de illustraties niet mooi, maar ook het spelprincipe kon hem niet bekoren. We speelden het toch nog een tweede en een derde keer, maar dan had hij het écht wel gehad met Cóatl. Het sleept, het gaat traag, het is niet vernieuwend en je hebt het gevoel het spel niet in de hand te hebben. Er is bovendien een strategie waarbij je steeds voor het minimum kan gaan en je het spel extra snel laat stoppen, tot grote frustratie voor die spelers die volop aan het opbouwen zijn en het maximum van punten proberen te behalen.

Qua materiaal valt er op Cóatl niks aan te merken, los van het feit dat het met al die plastic geen milieu-prijs zal winnen. De onderdelen van Coatl zijn bijzonder mooi en stevig, alles past goed in elkaar zoals het hoort. Ook de doos is voorzien van een handige inlay waar alle spelonderdelen mooi in blijven zitten. Hoewel Cóatl ongetwijfeld zijn sterke punten heeft, blijkt het toch niets voor ons te zijn.

Cóatl, Synapses Games, 1-4 spelers, 45min., vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

Fuji Flush brengt ons 90 kaarten met daarop de waarden van 2 tot 20. De hogere waarden zijn daarbij heel wat zeldzamer dan de laagste waarden. Het doel: probeer je zes handkaarten als eerste kwijt te spelen!

Als je aan de beurt bent speel je een kaart naar keuze open voor je neer. Is je kaart hoger dan de kaarten van je medespelers? Dan heb je deze kaart(en) verslaan, de betrokken spelers leggen hun kaart af en nemen een nieuwe op hand. Als je terug aan de beurt bent en niemand heeft een betere kaart dan jou gespeeld mag je je kaart afleggen zonder een nieuwe te moeten trekken. Zo speel je je kaarten kwijt!

Je kan je krachten ook bundelen door eenzelfde waarde als een medespeler te spelen. Hierdoor wordt de waarde van zowel jouw, maar ook die van je medespeler(s) verdubbeld (of zelfs verdriedubbeld als er drie spelers dezelfde waarde spelen,…). Hierdoor is jouw kaart niet alleen moeilijker te verslaan tijdens deze ronde, maar kunnen jullie samen ook hogere waarde van andere medespelers kloppen! Tenslotte mag je je kaart al afleggen van zodra je bondgenoot zijn kaart mag afleggen.

Het spel eindigt van zodra één speler er in geslaagd is zijn laatste kaart kwijt te spelen.

Onze mening

Het zoveelste kaartspelletje, in een doosje dat – laat ons eerlijk zijn – toch niet zo heel aantrekkelijk is. Maar alweer een bewijs dat je niet moet afgaan op de lay-out: Fuji Flush is een echte topper! Heel weinig spelregels die je in een paar minuten aan iedereen uitgelegd hebt. Daarna ben je klaar voor urenlang speelplezier! Het spelletje duurt maar een klein kwartiertje, maar dit wil je gewoon keer op keer opnieuw spelen. Een perfecte filler tussen het zwaardere werk of gewoon als luchtig familiespel. Het ‘samen sterk’ element maakt Fuji Flush af en tilt het naar een hoger niveau. Hoe meer spelers, hoe moeilijker om je kaarten kwijt te spelen, er is altijd wel iemand die hoger kan spelen, maar gelukkig start je in dat geval met minder handkaarten. Ook met 3 en 4 spelers beleefden wij reeds heel veel plezier met dit setje kaarten!

Conclusie: Een nieuwe topper in de categorie fillers!

Fuji Flush

Auteur: Friedemann Friese
Uitgever: White Goblin Games
Tijdsduur: ± 15 min.
Aantal spelers: 3 – 8
Vanaf 7 jaar

Spelbeschrijving

De vakantie begint en ook de kiwi’s willen naar een zonnige bestemming. Klein detail: ze kunnen niet vliegen en moeten dus creatief zijn. Een voedseltransport en een paar katapulten zullen het werk moeten doen, help jij jouw kiwi’s op weg?

Iedereen speelt gelijktijdig, ze hebben namelijk geen tijd te verliezen. Schiet je kiwi’s zo snel mogelijk in het transport met behulp van je katapult. Alle kiwi’s die naast de doos belanden mag je opnieuw afschieten, maar eens ze in de doos liggen mag je ze niet meer aanraken. Als er een andere kiwi bovenop die van jou beland heb je dus pech! En denk eraan: niemand reist graag alleen, ook kiwi’s niet. Probeer ze dicht bij elkaar te laten landen, en liefst in een vierkant!

Het spel eindigt van zodra één speler erin slaagt om met zijn vier kiwi’s een vierkant te maken en wint deze speler het spel. Als niemand daar in slaagt spelen we verder tot alle kiwi’s in de doos liggen, vervolgens neem je alle stapeltjes waar jouw kiwi bovenaan ligt. De speler die daarna de meeste kiwi’s verzameld heeft wint het spel.

Spelbeschrijving

De eerste keer kan je best wat tijd voorzien om het spelletje op te zetten, die katapulten staken hier alvast niet op 1 2 3 in elkaar. Maar eens dat achter de rug is kan je zoveel spelen als je wilt, het spelletje zelf is namelijk wél in 1 2 3 uitgelegd! Als je zonet de spelbeschrijving gelezen hebt kan je het vast al raden: Flying Kiwi’s zorgt voor véél plezier. Enerzijds wil je zo snel mogelijk zijn om een vierkant te maken, maar als dat niet lukt wil je jouw kiwi’s natuurlijk bovenaan een stapeltje met veel andere kiwi’s om op die manier dan alsnog de meeste punten te scoren. Hoe meer spelers, hoe meer fun, dus Flying Kiwi’s is ideaal om jullie gezinsvakantie nét dat tikkeltje extra te geven. En tenslotte: Flying Kiwis is een spel voor alle leeftijden. Een groepje volwassenen kan zich ongetwijfeld amuseren met dit knotsgekke spel, terwijl kinderen dat uiteraard ook fantastisch vinden. Met een beetje assistentie lukt dat zelfs al voor de aangegeven leeftijd.

Flying Kiwis

Auteurs: Marco Teubner & Frank Bebenroth
Uitgever: White Goblin Games
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 10 min.
Vanaf 5 jaar

Spelbeschrijving

Het is een heuse discussie ten huize McKilt. Nonkel Ian wilt het kasteel bouwen in zijn roestkleurige stenen terwijl Aidan vol lof is over licht graniet. Ook de twee andere familieleden hebben elk hun eigen bouwmateriaal. Tijdens dit spel bouwen de spelers gezamenlijk aan het kasteel van hun Schotse overgrootouders, iedereen heeft maar één doel voor ogen: jouw steensoort zo veel mogelijk in de belangstelling zetten en op die manier de meeste dukaten verzamelen.

Aan het begin van het spel worden de bouwkaarten langs het speelbord gelegd: vier daarvan bevatten slechts één spelerskleur, de zes andere bevatten twee spelerskleuren. Als je aan de beurt bent verplaats je één kaart en bepaal je daarmee welke spelers een toren mogen bouwen. De kaarten moeten steeds in klokwijzerzin verplaatst worden, je mag daarbij een rij aanvullen of een nieuwe rij beginnen. Een nieuwe rij moet echter wel altijd grenzen aan een reeds bestaande rij, je mag nooit meer dan 5 rijen hebben én in een rij mogen maximum 4 kaarten liggen.

De speler(s) wiens kleur op de verplaatste kaart afgebeeld staan moeten nu een toren bouwen in de rij waar de nieuwe kaart gelegd werd. Daarbij heb je twee keuzes: op de dichtstbijzijnde open ruimte of op een bestaande toren. In dat laatste geval betaal je de betrokken speler dukaten naar gelang de grootte van de toren. Van zodra de laatste kaart uit een rij genomen wordt is er dukatendag aan het einde van de ronde. In deze korte puntentelling tel je de punten in je meest waardevolle gebied (= het grootst aantal torens met jou spelerskleur bovenaan). Elke toren is een punt, als er extra dukaten opstaan verdien je nog wat extra’s. Het spel eindigt nadat één speler al zijn torenonderdelen heeft gebouwd, de speler die na de laatste dukatendag de meeste punten verzamelde wint het spel.

Onze mening

We speelden Kilt Castle enkele keren, het spel voelde elke keer heel anders aan. De eerste keer viel het spel serieus tegen, sommige spelers kunnen een tijdlang weinig tot niets doen omdat de kaarten met hun spelerskleur onderaan de rijen liggen. Het enige wat je dan kan doen is een kaart voor je tegenstanders verleggen in de hoop dat jouw kaarten iets later weer beschikbaar worden.  In tussentijd zie je je medespelers een groot gebied opbouwen en worden je laatste torentjes overbouwd, als er dan nog eens traag gespeeld wordt is alle fun wel verdwenen. De volgende sessies vielen daarentegen veel beter mee. Misschien omdat iedereen nu probeerde te voorkomen dat zijn kaarten helemaal naar onder zakten? Of gewoon omdat er vlotter gespeeld werd? Hoe dan ook, de heerschappij verandert continu in dit spel. Je kan helemaal aan de macht staan met een groot gebied, maar 2 minuten later kan de situatie volledig omgegooid zijn. Het is dan een kwestie om te pieken op het juiste moment en zo veel mogelijk dukaten te verzamelen. De spelregels zijn heel eenvoudig, iedereen kan meteen beginnen. De geluksfactor (welke speler verlegt mijn spelerskleur, op welk moment en naar welke rij/kolom) is zeker aanwezig. Het is een heel licht familiespel. De illustraties op de doos zijn prachtig, maar helaas komt daar op het spelmateriaal weinig van terug. Met twee spelers spelen beide spelers met twee spelerskleuren, maar aangezien je gewoon elk om beurt een kaart moet verleggen ondervind je hier geen nadeel van. Het speelt met twee dus net zo goed als met drie of vier.

Conclusie: Op een passende gelegenheid spelen wij Kilt Castle graag nog eens opnieuw.

Kilt Castle

Auteur: Günter Burkhardt
Uitgever: Zoch Verlag
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 45 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

Het is maar hoe je het noemt… Afval? Kunst? In dit spel bouwen we aan een combinatie van beide, we noemen het Junk Art. In een mum van tijd werd deze nieuwe kunstvorm razend populair en besloten de beste kunstenaars om wereldwijd tentoonstellingen te houden. Wie vergaart de meeste fans?

Aan het begin van het spel worden er willekeurig drie steden bepaald voor de wereldtour. Deze drie steden bepalen de opdrachten tijdens de 3 spelronden. In sommige steden bouwt iedereen gelijktijdig aan een individueel kunstwerk, in andere steden wordt er een gemeenschappelijk kunstwerk gebouwd. Soms probeer je een zo groot mogelijk kunstwerk te bouwen, andere keren is het aantal stuks van belang of probeer je gewoon zo lang mogelijk ‘in het spel’ te blijven door geen blokken te laten vallen. Twaalf steden, 12 totaal verschillende spellen. Bovendien voorziet het spel nog 3 blanco steden om zelf extra opdrachten te verzinnen.

Naast de stads gerelateerde opdrachten zijn er een paar algemene regels. Zo mag je eerder geplaatste blokken niet meer aanraken, tenzij je ze voorzichtig met je huidige blok kan verschuiven. De straf voor gevallen stukken varieert van stad tot stad, net als het aantal fans dat je kan vergaren (en de manier waarop). Raak vooral nooit het kunstwerk van je medespelers aan: het mag er dan wel uitzien als afval, in hun ogen is het kunst! De speler die na drie ronden de meeste fans vergaart heeft wint het spel.

Onze mening

Het mag gezegd worden, Junk Art is voor ons één van de party-toppers van het afgelopen jaar. Of je nu met twee of zes bent, plezier verzekerd van zodra dit stapeltje kunstig afval de tafel bereikt. Het materiaal is van heel goede kwaliteit en de kaarten zijn bovendien voorzien van mooie illustraties. Als we dan toch een klein minpuntje moeten verzinnen: ondanks de vele symbolen op de stadskaarten moet je toch steeds even de spelregels van die betreffende stad lezen. Maar als één iemand gauw even de drie opdrachten leest voor het spel begint dan hoeft dat verder geen spelbreker te zijn. De variatie in dit spel is heel uitgebreid, naast de 12 steden heb je uiteraard ook nog 15 verschillende blokken (in 4 kleuren) die ook op hun beurt voor veel afwisseling en mogelijke combinaties zorgen.

Conclusie: Junk Art is een party spel dat hier nog vaak op tafel mag komen!

Junk Art

Auteurs: Jay Cormier & Sen-Foong Lim
Uitgever: Pretzel Games
Aantal spelers: 2 – 6
Tijdsduur: ± 30 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

In Kuhno draait alles, letterlijk en figuurlijk, om één vervelende strontvlieg. Ze maakt de bende koeien nerveus, het enige wat ze kunnen doen is draaien en in een kring gaan staan zodat hun vlekken in de juiste richting wijzen. De speler die als eerste zijn kaarten kan uitspelen wint het spel.

De stapel kaarten – met een strontvlieg en een koeienvlaai op de achterzijde – ligt in’t midden van de tafel, elke speler krijgt zeven koeien. Als je aan de beurt bent leg je één koe neer. Niet persé aan jouw kant, maar wel met de richting mee zodat ze elkaar mooi opvolgen in een cirkel rond de stapel. Daarnaast zijn er nog twee andere zaken waar je op moet letten: de koe moet met de richting mee kijken (dus met z’n kop naar de plaats waar de volgende koe moet komen) én ze moet een vlek hebben aan de kant van de strontvlieg. Als je geen passende kaart kan afleggen neem je een kaart van de stapel, waardoor de plaats van de strontvlieg uiteraard ook wijzigt. Als je daarna alsnog een passende kaart kan afleggen mag je dat meteen doen. Bepaalde koeien hebben een speciale eigenschap. Zo verplicht de melkkoe één of meerdere spelers om een beurt over te slaan terwijl een andere er dan weer voor zorgt dat de vorige speler een aantal kaarten bij op hand moet nemen. De feestkoe verandert dan weer de richting waarin de koeien geplaatst worden (let op: de speelrichting verandert niet!) en tenslotte kan je dankzij de bloemenkoe nog een extra kaart uitspelen.

Diegene die een feestkoe uitspeelt moet bovendien ook een dierengeluid roepen. Het laatst geroepen geluid kan je maar beter onthouden, want als je je op één na laatste kaart uitspeelt moet je dát geluid roepen (of hopen dat je tegenspelers het niet merken en je niet gestraft wordt). Als je je laatste kaart uitspeelt roep je Kuhno en eindigt de ronde. Het aantal vlekken op de handkaarten bepaalt de strafpunten voor de andere spelers. Na een aantal ronden wint de speler met de minste strafpunten.

Onze mening

Kuhno is zo’n typisch kaartspelletje voor op een rustige familie avond. Eenvoudige spelregels, gewoon spelen en plezier maken zonder dat je een hele theorie moet uitdokteren. Een overzichtskaartje met de speciale eigenschappen van alle koeien had wel handig geweest, want het blijft toch verwarrend om te onthouden. Zeker als je het spel nog moet leren kennen of maar heel af en toe op tafel legt. Nog iets verwarrend is de plaats waar je je kaart moet leggen, als je een ogenblik afgeleid werd weet je soms niet meer waar de laatste koe gelegd werd. Opletten geblazen dus!

Conclusie: Kuhno, een klein doosje kan volstaan voor een avondje familie-plezier!

 

Kuhno

Auteurs: Thierry Chapeau
Uitgever: Zoch Verlag
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 8 jaar

 

Spelbeschrijving

In Legendarische Uitvinders beheert elke speler een team van uitvinders. Samen met de uitvinders uit de andere teams werken ze aan nieuwe uitvindingen, in de hoop het bijbehorende patent te bemachtigen en zo het beste team ooit te worden!

Een team bestaat uit 4 bekende uitvinders met elk hun eigen kennis. Als je aan de beurt bent heb je twee mogelijkheden: een uitvinder aan het werk zetten of je uitvinders weer beschikbaar maken. Om een uitvinder aan het werk te zetten leg je kennisblokjes (naargelang de kennis van je uitvinder) op één van de beschikbare uitvindingen. Daarna leg je de uitvinder 90° gedraaid om aan te geven dat deze tijdelijk niet beschikbaar is. Je kan er ook voor kiezen om al je uitvinders terug beschikbaar te maken, je beurt is daarna meteen voorbij.

Van zodra een uitvinding alle vereiste kennis heeft verzameld worden de beloningen verdeeld. Diegene die de uitvinding heeft voltooid ontvangt de figuur van Leonardo Da Vinci. Vervolgens kan iedereen die aan de uitvinding meewerkte een beloning kiezen, waarbij diegene die de meeste kennisblokjes leverde uiteraard eerst mag kiezen. Bij een gelijke stand krijgt de speler met de Da Vinci figuur de eerste keuze. Als beloning kan je steeds kiezen tussen twee beloningsfiches en het patent van de uitvinding. Met de beloningsfiches kan je o.a. je uitvinders meer kennis bijbrengen, maar ook punten en andere nuttige voordelen. Het patent levert je minstens 1/2/3 (afhankelijk van het tijdperk) punten op, en mogelijks nog meer als je er tegen het einde van het spel in slaagt om een reeks te vormen. Van zodra de op één na laatste uitvinding afgehandeld is eindigt het eerste tijdperk. Het tweede en derde tijdperk verlopen op exact dezelfde manier en daarna volgt de puntentelling. Naast de verzamelde beloningsfiches en patenten kan je ook punten verdienen met je uitvinders, op voorwaarde dat je hen de aangegeven kennis hebt bijgebracht.

Onze mening

Legendarische Uitvinders is geen titel die meteen in het oog springt, de doos – en vooral de eenvoudige speluitleg op de achterkant – maakten ons daarentegen zo nieuwsgierig dat we het spel meteen wilden spelen. We waren al vanaf de eerste sessie overtuigd, alle volgende sessies konden ons enkel nog meer overtuigen: we hebben alweer een topper in huis! De spelregels zijn zo eenvoudig dat je ze binnen een paar minuten aan iedereen hebt uitgelegd. Bovendien heb je voldoende mogelijkheden en bevat het spel toch voldoende diepgang: aan welke uitvindingen wil jij graag meewerken? Wil je graag de eerste keuze? Of ben je blij met eender welke beloning? Kies je ervoor om je uitvinders meer kennis bij te brengen? Of ga je toch maar meteen voor de punten? Een familiespel dat je met iedereen op tafel kan leggen: de meeste veelspelers kunnen het appreciëren voor tussendoor en we konden er zelfs enkele niet-spelers mee overtuigen! Het materiaal is van goede kwaliteit (met prachtige illustraties) en je krijgt er zelfs een biografie bij van alle deelnemende uitvinders. De inlay van de doos is daarentegen iets minder praktisch om alles weg te bergen. Wij zien in Legendarische Uitvinders een mooie opvolger van Splendor: even eenvoudig, even goed en even verslavend.

Conclusie: Legendarische Uitvinders zal vast en zeker nog veel spelers verrassen!

Legendarische Uitvinders

Auteur: Frédéric Henry
Uitgever: Asmodee / Bombyx
Aantal spelers:  2 – 5
Tijdsduur: ± 40 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

Het is bitterkoud op de Noordpool, zo koud dat zelfs het kompas bevroren is. Het enige wat overschiet zijn vier gigantische ijsblokken met pijlen in alle richtingen. De enige manier om hier weg te geraken is met behulp van deze blokken. Haal al je logisch denkvermogen alvast boven en tracht de blokken zó te verplaatsen zodat vooral jouw pionnen de Noordpool als eerste kunnen verlaten.

Als je aan de beurt bent mag je twee keer twee ijsblokken optillen en 90° draaien. De ijsblokken blijven tijdens dit proces tegen elkaar, hun positie tegenover elkaar verandert dus niet. Het is niet toegestaan om de blokken op te tillen en dan nog van gedacht te veranderen: van zodra de beweging begonnen is moet je ze ook afmaken. Het is dus aangeraden om héél goed te kijken voor je aan de actie begint! Na je tweede actie mag je alle pionnen verplaatsen zoals aangegeven op de ijsblokken. De pionnen starten in het midden, je wilt jouw pionnen zo snel mogelijk weg van de Noordpool. Je moet uiteraard ook de pionnen in de andere spelerskleuren verplaatsen; willen of niet! Alle pionnen die bovenop de te verplaatsen pion staan gaan gewoon mee. Met een paarse bol mag je één van de andere acties kopiëren en met een kwartcirkel mag je één van de pijlen 90° draaien.

Op deze manier gaat het spel verder, tot één speler erin geslaagd is zijn vijf pionnen weg van de Noordpool te halen. Deze speler wint het spel.

Onze mening

Ice Cult is zo’n typisch spel dat wij wel eens graag spelen maar waar we gewoonlijk weinig medespelers voor vinden. Een heel abstract en luchtig familiespel met weinig of geen diepgang maar veel logisch denkwerk, daar is gewoon niet iedereen voor te vinden. Voor alle anderen: Ice Cult moet je gewoon geprobeerd hebben. De manier waarop iedereen de zogenaamde ijsblokken zit te bestuderen levert de meest grappige taferelen op en je vergist je gegarandeerd ook een keer! We ondervonden dat het aantal spelers weinig verschil maakt op het spel aangezien steeds alle kleuren aan het spel deelnemen, zij het als neutrale kleuren. Als filler duurt het helaas net te lang.

Conclusie: Ice Cult is een luchtig en vlot familiespel voor logische denkers!

Ice Cult

Auteur: Joe Wetherell
Uitgever: Zoch Verlag
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 30 min.
Vanaf 10 jaar