Spelbeschrijving

Machi Koro: Haven is de eerste uitbreiding op Machi Koro, dat al eerder op onze website besproken werd. De Havenuitbreiding voegt niet alleen de mogelijkheid toe om het spel met vijf te spelen, er zijn ook nieuwe bezienswaardigheden en heel wat nieuwe gebouwen. Bovendien zijn alle soorten gebouwen nu niet vanaf het begin beschikbaar maar kan je slechts kiezen tussen 10 verschillende gebouwsoorten.

Aan het begin van het spel krijgt elke speler een extra startgebouw, naast je graanveld en bakkerij heb je nu ook een stadhuis. Dit stadhuis zorgt ervoor dat je één munt ontvangt wanneer je aan het begin van de bouwfase geen geld meer bezit. Om het spel te winnen moet je niet alleen de gebruikelijke vier bezienswaardigheden (of grote projecten) oprichten. Daarvoor zal je ook de haven en het vliegveld moeten oprichten. Van zodra je over de haven beschikt mag je twee toevoegen aan je dobbelresultaat wanneer je hoger dan 10 hebt gedobbeld, het vliegveld levert je 10 munten op als je tijdens je beurt niets aankoopt.

De spelregel die in het basisspel als variant genoemd werd wordt in deze uitbreiding standaard gebruikt: alle voorraadkaarten worden door elkaar geschud en vormen een gedekte trekstapel. Daarna worden er kaarten open gelegd tot er 10 verschillende gebouwen open liggen. Tijdens de bouwfase kan je uit deze kaarten kiezen, na je beurt wordt de voorraad opnieuw aangevuld tot 10 verschillende kaarten. De uitbreiding bevat uiteraard ook nieuwe gebouwen om aan deze voorraadstapel toe te voegen. Zo kan je met het belastingkantoor de helft van het kapitaal van een tegenspeler innen en met de tonijnvissersboot met twee dobbelstenen werpen om te bepalen hoeveel inkomen je krijgt!

Onze mening

In eerste instantie waren we enthousiast over Machi Koro. Later bleek dat het spel toch niet meer op tafel kwam. Niet dat het een slecht spel is, maar er zijn voor ons gewoon heel wat fillers die we leuker vonden. Na de vele enthousiaste commentaren op deze uitbreiding waren we wel benieuwd of de uitbreiding het spel inderdaad beter maakte, waardoor we het erg graag wilden testen. Over één ding kunnen we alvast duidelijk zijn: de uitbreiding maakt Machi Koro inderdaad beter. Het feit dat er slechts 10 verschillende gebouwen beschikbaar zijn zorgt er voor dat elk spel weer anders is, want met zo’n grote stapel aan voorraadkaarten komen (of toch met twee spelers) zeker niet alle kaarten aan bod. De nieuwe (en vooral duurdere) bezienswaardigheden zorgen er voor dat je meer tijd hebt om iets op te bouwen tijdens het spel, terwijl dat in het basisspel niet altijd de moeite waard was. Deze eerste uitbreiding is dan ook in alle opzichten een verbetering voor het spel, maar heeft ons toch niet kunnen overtuigen om Machi Koro nu vaker te spelen. Leuk dat het spel nu ook met vijf spelers op tafel kan, al blijft het jammer dat je daar de uitbreiding voor nodig hebt. De kaarten zitten in een veel te grote doos, maar aangezien dat bij het basisspel ook al het geval was kan je ze nu gewoon samen steken.

Conclusie: Machi Koro: Haven is een grote verbetering voor het basisspel!

Met dank aan White Goblin Games!

Machi Koro: Haven

Auteur: Masao Suganuma
Uitgever: White Goblin Games
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 40 min.
Vanaf 7 jaar

Spelbeschrijving

Monster Trick heeft zijn naam niet gestolen, in dit slagenspel speel je niet zomaar één slag (=trick) per keer maar ben je tegelijkertijd bezig met maar liefst vier slagen! Je zal goed vooruit moeten denken en op het juiste moment de juiste kaart uitspelen… bij de juiste slag. Als je dan ook nog eens kan voorspellen hoeveel slagen je zal binnenhalen komt het helemaal goed.

Afhankelijk van het aantal spelers worden de speelkaarten gesorteerd zodat er exact 12 per speler overblijven. Elke speler krijgt dan ook 12 kaarten en kan daarna beslissen in welke volgorde hij zijn drie overwinningskaartjes voor zich op tafel legt. In de eerste ronde staan er 1, 2 of 3 punten op de kaarten, voor de volgende ronden is dat 2-4-6 en 3-6-9. Vervolgens begint het spel, de startspeler komt uit en legt één van zijn handkaarten op tafel in het gezelschap van één van zijn pionnen. De volgende speler heeft twee keuzes: of hij begint een nieuwe slag (waarbij er maximaal vier slagen tegelijk open mogen liggen) of hij speelt een kaart op de reeds geopende slag. Als je een kaart bij dezelfde slag speelt ben je verplicht om de kleur te volgen, als de zonet gespeelde kaart momenteel de hoogste waarde in de slag is leg je jouw aangeefsteen erbij i.p.v. die van je voorganger, die slag is momenteel van jou. Uiteraard is het ook toegestaan om in dezelfde kleur een nieuwe slag te beginnen en ben je niet verplicht om een hogere kaart te spelen in een reeds bestaande slag, want misschien wil je die slag helemaal niet binnenhalen!

Van zodra er vier kaarten liggen in een slag wordt deze slag als compleet beschouwd, de speler wiens aangeefsteen bij deze slag had liggen draait nu zijn eerste overwinningskaart om. De kaarten van deze slag worden uit het spel verwijderd, daarna gaat het spel gewoon in klokwijzerszin verder. Wanneer je later in deze ronde een tweede of derde slag behaalt dan wordt je eerste overwinningskaart weer omgedraaid en komt het tweede/derde overwinningskaartje open te liggen. Nadat alle spelers hun handkaarten hebben uitgespeeld eindigt de ronde, de overwinningskaart dat op dat moment zichtbaar op tafel ligt bepaalt hoeveel punten je krijgt. Na drie ronden tel je de score van je drie overwinningskaarten op, de speler met de meeste punten wint het spel.

Onze mening

Monster Trick is één van de vele slagenspelletjes dat verschijnt. Een oud fenomeen waar nog steeds nieuwe varianten op blijven verschijnen, en alweer ontdekten ze een boeiende variatie! Het is en blijft een slagenspel en ook het feit dat je vooraf probeert te voorspellen hoeveel slagen je zult behalen hebben we in één of andere vorm al wel eens voorbij zien komen, maar deze keer ben je niet gewoon één slag aan het spelen maar kunnen er tot vier slagen tegelijk open liggen. Een eenvoudige spelregel waardoor dit spel toch boeiend en tactisch kan worden. Een slagenspel met twee spelers is gewoonlijk helemaal niet leuk, maar die mening moeten nu toch herzien: Monster Trick is het eerste slagenspel dat ons met twee spelers helemaal kon overtuigen. Speel je vaak met twee en ben je fan van slagenspellen? Dan is Monster Trick de ideale oplossing! Ook met meerdere spelers is en blijft het een leuk slagenspel, maar in dat segment moet het plots gaan concurreren met vele andere leuke slagenspellen waardoor het toch niet meteen helemaal bovenaan komt te staan.

Conclusie: Monster Trick is een verrassend leuk slagenspel, ook met twee spelers!

Met dank aan Ravensburger!

Monster Trick

Auteur: Ralf zur Linde
Uitgever: Ravensburger
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 40 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

Ben jij iemand die meestal nét niet kan winnen en steeds op de tweede plaats eindigd? Dan is dit spel op jouw lijf geschreven, in dit race spel moet je namelijk tweedes eindigen om de grote trofee in ontvangst te mogen nemen. Vijf etappes na elkaar, elke keer opnieuw krijgt enkel de tweede speler punten. De speler die na vijf ronden de tweede meeste punten heeft behaald wint het spel.

Aan het begin van elke etappe krijgen de spelers vijf handkaarten, daarop kan je een waarde tussen -4 tot +5 terugvinden. De spelers kiezen telkens één handkaart en leggen die gelijktijdig voor de speler wiens pion ze graag willen verplaatsen. Zo kan het perfect gebeuren dat alle kaarten deze ronde voor de rode speler terechtkomen en dus enkel die speler zijn pion zal moeten verplaatsen volgens wat er op de kaarten te lezen staat. In de meeste gevallen is dat wel wat verdeeld en zullen er dus telkens meerdere pionnen verplaatst worden.

Het spel voorziet ook een tactische variant. Ook in deze variant krijg je vijf kaarten en zul je telkens gelijktijdig een kaart bekendmaken. Deze keer leg je al je kaarten echter voor jezelf neer. De witte getallen linksonder op de kaart bepalen deze keer in welke volgorde de kaarten moeten uitgevoerd worden. De kaart met de hoogste waarde gaat eerst, waarbij de betreffende speler een pion naar keuze verplaatst. Op deze manier zullen alle spelers om de beurt hun kaart uitvoeren met een pion van hun keuze.

Van zodra de vijfde kaart gespeeld is eindigt de eerste etappe, de punten van de speler(s) op de tweede plaats worden genoteerd. Daarna worden alle pionnen terug in het midden van de racebaan gezet en begint er een nieuwe ronde waarbij alle spelers opnieuw 5 kaarten krijgen. Na de vijfde etappe worden alle scores opgeteld. De speler met de tweede meeste punten wint het spel!

Onze mening

De spelregels van Why First spraken ons wel aan, het feit dat de tweede speler wint is toch wel een leuke variatie op hetgeen dat we gewoon zijn. We begonnen met de standaardversie en die was helaas teleurstellend, je wilt wel tweedes eindigen en je hebt vaak een idee van welke pion je graag naar voor/achter wilt, maar in de praktijk lukt dat gewoon niet en is alles gebaseerd op geluk. De tactische variant bracht daar alvast verandering in. Je moet nu gaan afwegen welke kaart je wanneer speelt, of je de hoge of de lage getallen voor het einde houdt,… Al snel bleek dat zo’n etappe best leuk is, maar dat vijf etappes na elkaar gewoon te veel van het goede was. Na een drietal keer is het wel genoeg geweest, dit soort spelletjes is gewoon ideaal als filler maar hoeft voor ons niet zo uitgerekt te worden. Daarnaast heb je weinig overzicht, één iemand noteert de score, maar liefst van al wil je iedereen zijn score onthouden om op een grote lijn te kunnen redeneren hoeveel punten je nog moet winnen/verliezen om na die vijf etappes tweedes te eindigen. Wat extra overzicht d.m.v. een extra scorespoor met een blokje per spelerskleur zou in dit spel zeker van pas komen en zou het speelplezier alleen maar ten goede komen. Het spel voorziet een variant voor twee spelers (met een dummy-speler genaamd Léo), maar die laten we liever aan ons voorbij gaan. Kleef een labeltje ‘3-6 spelers’ op de doos en dat probleem is alvast opgelost. Met de andere spelersaantallen speelt het leuker, waarbij je met 5 à 6 spelers uiteraard wel net iets langer bezig bent, zeker tijdens de tactische variant.

Conclusie: Why First? is een leuke filler met net iets te veel ronden, maar ideaal om een startspeler te bepalen.

Met dank aan Pegasus Spiele!

Why First?

Auteur: Simon Havard
Uitgever: Pegasus Spiele
Aantal spelers: 2 – 6
Tijdsduur: ± 15 min.
Vanaf 7 jaar

Dit spel is in het Nederlands uitgebracht door 999-Games onder de naam Runner-Up.

Spelbeschrijving

In dit kaartspel gaan jouw dieren op jacht in een poging de andere dieren weg te jagen. Probeer te voorspellen wat je tegenstanders zullen spelen, maak de juiste keuze en probeer op deze manier een mooie prooi te verzamelen!

Elke speler krijgt aan het begin een set van 16 kaarten met daarin muizen, katten, honden en olifanten met waarden één t.e.m. vier. Elke ronde zullen alle spelers een kaart kiezen die ze gelijktijdig bekend maken, daarna wordt er per diersoort gecontroleerd wie dat de hoogste kaart speelde. Zo krijgt de beste hond de hulpkaart met de zwarte hond en gebeurt hetzelfde voor de muizen, de katten en de olifanten. Bij een gelijke stand gaat de hulpkaart naar de speler met de op één na hoogste waarde, onder het motto “als twee honden vechten om een been, gaat de derde er mee heen”. Alle dieren met de hulpkaart kunnen vervolgens dieren wegjagen: de olifanten jagen de honden weg, de katten gaan lopen van de honden, de muizen hebben schrik van de katten maar jagen op hun beurt de grote olifanten weg. Als jouw dier niet het beste in zijn soort was is het misschien wel meteen een prooi voor één van de andere dieren! Alle dieren die niet werden opgegeten (dus o.a. de ‘winnende’ dieren van deze ronde) blijven als prooi liggen voor de volgende ronde. Na 16 ronden eindigt het spel en telt iedere speler zijn stapel met prooien. De diersoort is daarbij niet van belang maar de opgedrukte waarde wel. De speler met de meest waardevolle prooien wint het spel!

Onze mening

Jumbo & Co is een heruitgave van ‘Mausen’ dat Abacusspiele eerder al in 2004 op de markt bracht. Het spelletje en de kaarten zijn onveranderd, enkel het doosje heeft een andere achtergrondkleur gekregen. Vernieuwend is het spelprincipe dus niet, het doet ons ook denken aan enkele andere spelletjes in onze collectie, waaronder Om Nom Nom. Bij een heruitgave mochten ze de kaarten van ons ook wel in een nieuw jasje steken, ze zien er gewoon ouderwets en saai uit en zijn niet uitnodigend. Een soort slagenspel waarbij je 16 ronden na elkaar een kaart speelt en probeert in te schatten wat je tegenspelers zullen doen. De ene keer lukt dat goed, de andere keer loopt alles heel anders dan je dacht. Zeker geen slecht spel, maar ook zeker geen uitblinker die het kan halen van de vele andere kaartspellen in onze kast. De spelregels zijn erg eenvoudig, maar toch kan het lastig worden om het aan een niet-speler uit te leggen. Net zoals andere spellen in dit genre geldt: hoe meer spelers, hoe leuker. Terwijl het met drie spelers nog iets gemakkelijker is om in te schatten wordt het met zes spelers wellicht heel onvoorspelbaar, maar daarom niet minder leuk.

Conclusie: Jumbo & Co is een snel kaartspel, maar zeker geen uitblinker in zijn categorie.

Met dank aan ABACUSSPIELE!

Jumbo & Co

Auteur: Detlef Wendt
Uitgever: ABACUSSPIELE
Aantal spelers: 3 – 6
Tijdsduur: ± 15 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

“Dag allemaal, ik ben Charlie, de huismuis. Mijn vrouw en ik organiseren een grote familie bijeenkomst en ik zou niet willen dat ze iets te kort komen. Daarom moet ik een grote voorraad inslaan, maar… het lukt me niet in mijn ééntje! De grote, zwarte kat van de familie Smith (je weet wel, de mensenfamilie die ook in mijn huis woont) gaat er steeds met al dat lekkers vandoor. Ben je er klaar voor? We hebben geen tijd te verliezen!”

Als je aan de beurt bent dobbel je met de drie dobbelstenen, daarna moet je minstens één dobbelsteen op het bord kunnen plaatsen. Als je dat niet kan dan is je beurt al meteen voorbij en wordt de zwarte kat één stapje dichter bij de deur gezet. Dat wil je niet te vaak meemaken want als de kat de keuken bereikt is het spel achter de rug en zijn we allemaal samen verloren. In het andere geval plaats je minstens één dobbelsteen op het bord, de andere dobbel je opnieuw. En dan maar hopen dat je weer minstens één dobbelsteen op het bord kunt plaatsen, of je belandt in hetzelfde scenario als hierboven beschreven. Van zodra je de drie dobbelstenen op het bord hebt kunnen plaatsen worden de dobbelstenen vervangen door muizenfiches. Als je daarbij een volledig ingrediënt hebt verzameld gebeurt er niets, als je dat niet hebt gedaan wordt de zwarte kat – alweer – een stapje dichter bij de deur geplaatst. Je zal dus proberen elke beurt drie dobbelstenen op het bord te leggen en daarbij steeds één ingrediënt volledig te verzamelen. Als we daar in slagen vooraleer de huiskat de keuken bereikt winnen we allemaal samen het spel, in het andere geval wint de gemene kat.

Onze mening

Mmm is een coöperatief kinderspel met erg leuke, mooie en vooral aantrekkelijke illustraties. Dankzij de eenvoudige spelregels kunnen jonge kinderen al snel meespelen, plezier gegarandeerd! Niet alleen de kinderen, maar ook onze volwassen medespelers beleefden veel plezier aan dit dobbelspelletje. Het bord is dubbelzijdig bedrukt, je kan dus kiezen voor een eenvoudige of een moeilijkere variant. De eenvoudige variant bevat kleinere ingrediënten waardoor het gemakkelijker wordt om elke ronde één ingrediënt te vervolledigen, bij de moeilijke variant is dat uiteraard niet het geval. Je moet hier en daar wat keuzes gaan maken, begin je al aan die grote ingrediënten of speel je op safe met een klein stuk kaas? Het blijft een dobbelspel, de ene keer win je het spel met alle gemak, de andere keer blijft het spannend tot de allerlaatste worp en win je het spel maar zeer nipt… of je moet je gewonnen geven aan de grote, zwarte huiskat.

Conclusie: Een coöperatief dobbelspel dat zowel bij de kinderen als bij de volwassenen in de smaak viel!

Met dank aan Pegasus Spiele!

Mmm!

Auteur: Reiner Knizia
Uitgever: Pegasus Spiele
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 15 min.
Vanaf 5 jaar

Spelbeschrijving

Je kan het wellicht al raden… in VivaJava gaan we allemaal aan de slag om onze klanten de lekkerste koffie voor te schotelen. Probeer de beste bonen van het land te gebruiken voor een waardevol kopje of maak een kleurrijke mengeling. Of kies jij ervoor om eerst wat ervaring op te doen zodat het de volgende ronden alleen maar beter kan zijn? Aan jou de keuze!

Als je aan de beurt bent dobbel je met vijf witte dobbelstenen, in tegenstelling tot vele andere dobbelspelletjes heb je hier (aanvankelijk) maar één kans, daarna moet je beslissen of je gaat mengelen of onderzoeken. Om te onderzoeken kies je één kleur van dobbelstenen en kleur je dat aantal op je persoonlijk koffieblaadje. Als je bv. twee groene dobbelstenen hebt gedobbeld kan je er voor kiezen om twee groene bonen op je blaadje in te kleuren. Van zodra je minstens twee bonen in een bepaalde kleur hebt aangeduid krijg je in je volgende beurten een bepaald voordeel, je kan er vb. mee herdobbelen of een dobbelsteen opwaarderen. Deze acties zijn verschillend per kleur en per spel. Je hebt niet alleen twee varianten maar ook een uitbreiding met 24 fiches waarbij die acties steeds willekeurig getrokken worden. Van zodra je 5 dezelfde bonen hebt gekleurd kan je die actie zelfs twee keer per beurt uitvoeren, na 7 gekleurde bonen levert dit je ook nog eens 2, 3 of 4 punten op, al kan je de actie dan niet meer gebruiken. Je kan in de onderzoeksfase ook aroma-dobbelstenen bemachtigen, of toch als je tijdens je worp zwarte bonen gedobbeld hebt. Dankzij deze aroma-dobbelstenen heb je de volgende beurt een grotere kans op een betere worp, je hebt niet alleen méér dobbelstenen maar ook een kans op een joker! Bovendien kan je deze dobbelstenen ook mee werpen als je tegenstanders aan de beurt zijn, als ze jouw aromadobbelsteen dan willen gebruiken voor een mengeling geniet jij mee van de punten!

Als je een mengeling maakt is het simpel: met 5 verschillende bonen maak je een regenboogmengeling, met minstens twee dezelfde bonen kan je de beste koffie van het dorp maken. Beide mengelingen leveren je meteen één punt op, als het bordje van die mengeling de volgende ronde nog steeds voor jou ligt kan je er alweer tot drie punten mee verdienen. Een regenboogmengeling kan je zomaar wegnemen van een tegenspeler, om de beste koffie van het dorp te maken moet jouw mengeling uiteraard beter zijn: meer gelijke bonen dus! Die beste koffie levert je elke ronde drie punten op zolang niemand beter is dan jou, maar in tussentijd kan jij niets doen en wordt je koffie alleen maar kouder… Of lever je het label van ‘beste koffiemaker’ in en ga je opnieuw aan de slag? Aan jou de keuze!

Er zijn dus twee manieren om punten te scoren: door het maken van mengelingen (één punt op het moment zelf, later krijg je elke beurt punten zolang niemand beter doet) en door het onderzoeken van bepaalde acties. Van zodra één speler 21 punten behaald eindigt het spel meteen, deze speler is onherroepelijk de beste koffiemaker.

Onze mening

Ook al is het maar een dobbelspelletje, de spelregels zijn niet op 1, 2, 3 gelezen. Het kostte best wel wat tijd voor we helemaal doorhadden hoe alles nu juist in zijn werk ging, maar eens je een speelsessie achter de rug hebt krijg je er maar geen genoeg van! Al bij al is het best eenvoudig uit te leggen, ook al doen de lange, Duitse en overbodige overzichtskaarten anders vermoeden. Dit dobbelspel speelt erg vlot en toch zit er meer in dan je aanvankelijk zou denken. Je moet bepaalde keuzes maken: iedereen wilt wel eens de beste koffie van het dorp maken, maar door te onderzoeken krijg je heel wat voordelen waardoor het straks misschien gemakkelijker wordt? Bovendien kan je ook via dat onderzoeken heel wat punten scoren, een manier dat vaak onderschat wordt. Wij speelden die basisvariant al met plezier een vijftal keren, je kiest steeds een andere weg (afhankelijk van je dobbelsteenworp) en het gaat dus niet snel vervelen. Maar als dat toch het geval is heb je nog een andere variant én kan je dankzij de ‘Al Gusto’-uitbreiding nog meer variatie aan het spel toevoegen. Het aantal spelers heeft weinig invloed op het spel, zowel met 2, 3 als 4 spelers beleefden we veel plezier aan dit koffie-dobbelspel. De aroma-dobbelstenen en het feit dat de beurt van een tegenstander ook voor jou interessant kan zijn zorgt ervoor dat je je geen seconde gaat vervelen. Even voor de duidelijkheid: het is en blijft een dobbelspel waar wel wat geluk mee komt kijken, maar met deze tijdsduur kan dat geen probleem zijn, toch? Het grootste nadeel is wat ons betreft het blokje met scoreblaadjes. Ze zijn dan wel dubbelzijdig bedrukt, maar aangezien elke speler steeds één blaadje nodig heeft gaan die er snel door.

Conclusie: Een snel dobbelspel met verschillende keuzemogelijkheden!

Met dank aan Pegasus Spiele!

VivaJava: The Coffee Game: The Dice Game

Auteur: T.C. Petty III
Uitgever: Pegasus Spiele
Aantal spelers: 1 – 4
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

0100 … Nee, je hoeft helemaal geen binaire codes te verstaan om een spelletje One Zero One mee te spelen! Voor je het weet bevind je je in de computer-programmatie-wereld met alleen maar nullen en ééntjes. Alvorens we beginnen zetten we even de basis van ons programma klaar: we hebben 5 lijnen (van 10 tot 50), het getal aan het begin van elke rij geeft aan hoeveel punten er te verdienen zijn.

Beide spelers kiezen een binair getal, één speler speelt met de 0, de andere met de 1. Daarna krijgen ze elk een identiek deck van 16 kaarten, daar zullen ze het moeten mee doen! Als je aan de beurt bent is de opdracht simpel: speel één van je drie handkaarten in het programma. Die kaart leg je (uiteraard) steeds met jouw getal naar boven, en dat op de eerst vrije plaats in één van de programmalijnen. Aan het begin van het spel mag er in de eerste twee lijnen gespeeld worden, van zodra hier telkens drie kaarten liggen mag ook in de lijn met waarde “30” gespeeld worden. De lijnen 40 en 50 worden op dezelfde manier ontgrendeld. Het spel eindigt meteen van zodra de derde kaart in lijn 50 geplaatst werd of wanneer één van de spelers aan het einde van zijn beurt zijn handkaarten niet kan aanvullen tot drie. In elk van de lijnen wordt er nu gecontroleerd wie de meerderheid heeft en de vermelde punten krijgt, de speler die in het totaal de hoogste score heeft wint het spel.

Uiteraard is dit niet alles, 10 kaarten uit je deck hebben immers een speciaal commando! Het (basis)spel voorziet vijf verschillende commando’s: enter, delete, if…then…., print en save. Elk van deze commando’s heeft een speciale eigenschap. Zo kan je met een ‘enter’ kaart een eerder gespeelde kaart (van jezelf of van je tegenstander) naar een volgende lijn duwen of kan je met de delete-functie een kaart uit het spel verwijderen. Met het if…then…-commando kan je een aangrenzende kaart van getal (1 of 0) veranderen en via print kan je meteen een extra kaart spelen. Tenslotte kan je met de save-kaart niet alleen die kaart maar ook een aangrenzende kaart beveiligen voor andere commando’s. Bij elk van deze commando’s kan je niet zomaar kiezen op welke kaart het effect geldig is, dat is afhankelijk van de plaats van het commando op je kaart. Als het woordje ‘ENTER’ aan de bovenkant van je kaart staat heeft dit dus effect op de kaart boven deze kaart, maar je kan er dan uiteraard ook voor kiezen om de kaart om te draaien zodat ook het effect verandert. Als je het spel beter kent kan je ook één (of meerdere) van de zes andere commando’s aan je deck toevoegen, zolang het totaal aantal commando-kaarten niet groter is dan tien. Bij die commando’s heb je o.a. nog een cut & paste-functie waarbij je kaarten kan ‘kopiëren’ om later terug in het spel te ‘plakken’, of een SYNTAX ERROR-kaart die alle getallen in de richting van het woord verandert van waarde.

Onze mening

Op één of andere manier fascineerde dit tweepersoonsspelletje ons al tijdens de Kickstarter-campagne in augustus, toen de auteur de tijd nam om mee te werken aan een interview op onze website. We keken er dus erg naar uit om dit korte kaartspel eindelijk te spelen en we werden helemaal niet teleurgesteld, het spel voldeed volledig aan wat we hadden verwacht. Heel eenvoudige spelregels: je legt één van je drie handkaarten op één van de beschikbare plaatsen, in het beste geval (aan het einde van het spel) zijn dat vijf plaatsen. Daarmee probeer je iets wat je in héél veel spellen terug vindt: de meerderheid te behalen. En toch is dit spel anders, de commando’s maken het spel niet alleen thematisch maar ook extra strategisch. De kaarten zijn dubbelzijdig bedrukt, je kan dus steeds zien welke kaart je tegenstander de volgende beurt op hand krijgt. Je kan daar op anticiperen, al is dat gemakkelijker gezegd dan gedaan. Het feit dat er meerdere commando’s beschikbaar zijn en je aan het begin samen kan overleggen welke commando’s in je deck komen brengt ook meteen variatie in het spel, elke speelsessie zal hierdoor anders verlopen. De lay-out en de kaarten passen perfect bij het thema, al is het doosje misschien aan de grote kant voor 64 kaarten.

Conclusie: Een leuk, kort, eenvoudig en strategisch kaartspel voor twee spelers.

Met dank aan Grail Games!

One Zero One

Auteur: David Harding
Uitgever: Grail Games
Aantal spelers: 2
Tijdsduur: ± 10 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

Dit kleine doosje van White Goblin Games brengt je niet zomaar een spelletje over vliegers. Deze keer krijg je er drie in één. Elk met een passende titel en steeds met éénzelfde doel voor ogen: de meest waardevolle windkaarten verzamelen om zo de meeste punten te scoren. De manier waarop je aan de windkaarten geraakt en de manier waarop er gespeeld wordt is uiteraard steeds anders, daarom zullen we elk spelletje apart beschrijven.

Vang de wind

Nadat alle spelers een stapel vliegerkaarten mét een bliksemkaart ontvangen hebben wordt de stapel windkaarten in het midden gelegd met aan de vier zijden daarvan een opengelegde windkaart. Als je aan de beurt bent controleer je of je een gevecht gewonnen hebt, daarna speel je kaarten uit en vul je je hand weer aan tot vijf kaarten. Bij het spelen van kaarten heb je verschillende opties: je kan een kaart in een leeg parkveld spelen of op een kaart van een tegenstander. De voorwaarde om je vliegerkaart in een leeg parkveld te leggen is dat de waarde op je kaart hoogstens één minder is dan de som van de twee aangrenzende kaarten, als je je kaart speelt op een vliegerkaart van een tegenstander is diezelfde voorwaarde niet meer van belang maar moet je een gelijke of hogere waarde kunnen uitspelen, bovendien moeten alle kaarten die op elkaar komen te liggen even of oneven zijn. De eerste kaart in een parkveld bepaald dus welke kaarten hierop gespeeld mogen worden. Als je een gelijke kaart kan uitspelen mag je meteen nog eens en kan je zo een kettingreactie vormen. Met je bliksemkaart kan je een hele stapel kaarten mét aangrenzende windkaarten uit het spel verwijderen. Als jouw vliegerkaart nog bovenaan een parkveld ligt in je volgende beurt heb je het vliegergevecht gewonnen en kan je als beloning één van de aangrenzende windkaarten kiezen als beloning. Vervolgens wordt er een nieuwe windkaart opengedraaid. Het spel eindigt wanneer één speler de laatste kaart uit zijn stapel trekt of wanneer de bliksemkaart uit de middelste stapel (met windkaarten) getrokken wordt. De spelers tellen de punten op hun verworven windkaarten, de speler met de meeste punten wint het spel.

Met de wind mee

Voor dit spel worden alle 20 windkaarten (of 15 met twee spelers) open gelegd in de vorm van een vlieger, ook nu krijgt elke speler een set met 20 vliegerkaarten. Alle spelers gaan in hun beurt een kaart bedekken en vervolgens hun hand aanvullen tot vijf kaarten. Om een kaart te bedekken moet jouw vliegerkaart gelijk zijn aan de som van de kaart en één van de aangrenzende kaarten. Je mag op deze manier zowel een windkaart als een vliegerkaart van een tegenspeler bedekken. Een vliegerkaart met waarde 1 mag je steeds samen met een andere kaart uitspelen, zolang de som van je twee kaarten dan gelijk is aan de som van de bedekte kaart en één van de aangrenzende kaarten. Het spel eindigt als alle windkaarten bedekt zijn of nadat alle spelers achtereenvolgens gepast hebben. Nu worden alle windkaarten één voor één gecontroleerd, de speler die de meeste vliegerkaarten heeft gespeeld wint de windkaart, bij een gelijke stand is de kaart voor niemand. De speler met de meeste punten wint het spel.

Vol in de wind

Het enige spel waarbij slechts vijf windkaarten gebruikt worden. De bedoeling is deze keer om rijen van 1 tot 10 te vormen. Als je aan de beurt bent speel je één kaart in één van de vijf rijen, van zodra er een kaart in een bepaalde rij gespeeld werd kan je enkel nog aansluitend (naar boven of naar onder) verder aanvullen. Met behulp van je bliksemkaart kan je een vlieger van je tegenstander verwijderen en vervangen door één van jouw kaarten. Van zodra een rij compleet is gaat de windkaart naar de speler met de meerderheid aan kaarten in die rij, bij gelijke stand gaat de kaart naar de speler die op één na de meeste kaarten speelde, als het dan nog steeds gelijke stand is krijgt niemand de kaart. Nadat alle 5 de rijen zijn opgeëist eindigt het spel, de speler met de meeste windkaarten wint het spel. Bij gelijke stand speel je nog een ronde tot er een winnaar gekend is.

Onze mening

Het was sinds onze kindertijd geleden dat we een speldoos(je) hadden met meer dan één spel in. Enerzijds hoeft dit voor ons niet, maar we begonnen het voordeel er meer en meer van in te zien. Het is bv. ideaal om mee te nemen op vakantie, één set kaarten en toch meerdere spellen. Na enkele speelsessies heeft wellicht iedereen een favoriet, of dat was toch bij ons het geval. “Vang de wind” was het spel dat hier het vaakst op tafel kwam, al mocht “met de wind mee” er ook best zijn. Welk spelletje jouw favoriet wordt is wellicht ook afhankelijk van het aantal spelers, zo had het laatste spel (vol in de wind) volgens ons beter de vermelding “voor 3 of 4 spelers” meegekregen aangezien dat ons met twee helemaal niet kon bekoren, terwijl vang de wind dan weer iets leuker was met 2 of 3 spelers. De drie spelletjes zijn oké, korte kaartspelletjes waarbij je toch wat geluk kan gebruiken om de juiste kaarten op de juiste moment op hand te krijgen, als de wind in jouw richting blaast komt het zeker goed. De aantrekkelijke en kleurrijke tekeningen van Dennis Lohausen vallen bij ons steeds in de smaak, dat is ook nu weer het geval. Bovendien komt het spel weer in een mooi, blikken doosje. Wat ons betreft is deze Kite Fight geen hoogvlieger, maar voor een doorsnee gezin mag het er best zijn, ze krijgen voor hun geld meteen drie spellen geleverd!

Conclusie: Een luchtig (reis)spelletje voor met de familie!

Met dank aan White Goblin Games!

Kite Fight

Auteur: Jason Kotarski
Uitgever: White Goblin Games
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

Het gras is altijd groener aan de overkant, een zinnetje op het lijf geschreven van dit abstracte spel. Probeer je tegenstanders in de val te lokken en al het groene gras voor jezelf te houden. Maak strategische beslissingen, verdeel je kudde over de grote wei en blokkeer je tegenstanders.

Aan het begin van het spel zullen de spelers het speelbord zelf opbouwen, iedereen krijgt vier tegels om elk om beurt één daarvan neer te leggen. Op deze manier heb je de opbouw van het speelbord min of meer zelf in de hand en is de grootte ervan afhankelijk van het aantal spelers! Daarna plaatsen de spelers hun kudde van 16 schapen aan de rand van de weide en kan het spel écht beginnen. De opdracht is simpel, als je aan de beurt bent verplaats je een deel van je kudde naar een andere locatie. Hoeveel schapen je van je stapel neemt mag je zelf kiezen, zolang je er maar minstens één laat staan. Welke richting je uit gaat mag je ook kiezen, maar je zal in de gekozen richting zover moeten lopen als je kan. De volgende keer kan je dan kiezen welk van je stapels schapen je gaat splitsen enzovoort. Van zodra je geen enkele geldige beweging meer kan maken eindigt het spel voor jou, de anderen spelen verder tot niemand nog een geldige beweging kan maken. Daarna volgt de puntentelling: elk schaapje (of stapel met schapen) levert één punt op. Diegene die de meeste schapen heeft kunnen plaatsen wint het spel, bij gelijke stand is het belangrijk dat je schapen aan elkaar grenzen, diegene met de grootste cluster van schapen gaat er dan met de overwinning van door.

Onze mening

Battle Sheep is een kort spelletje met heel eenvoudige spelregels en toch heel wat tactiek. Het is een abstract spel waar een willekeurig thema is opgeplakt, maar dat thema is dan ook mooi uitgewerkt. Alle schaapjes zijn nét iets anders, het ene kijkt boos, het andere lief, … De leuke, mooie illustraties en het sublieme materiaal maakt dit abstracte spelletje alleen maar leuker om te spelen. Je moet steeds vooruit kijken, proberen te vermijden dat je grote kudde opgesloten geraakt en tevens proberen je tegenstanders in te sluiten. We speelden het spel zowel met twee, drie als vier spelers en we vonden dat allemaal even goed, al is het met twee misschien nét iets tactischer. Het is niets voor een veelspeler die niet houdt van abstracte spellen, maar het viel bij ons steevast in de smaak bij de familiespelers en kinderen. Je kan het speelveld uiteraard elke keer anders gaan opstellen, maar heel groot is de variatie natuurlijk niet. De herspeelbaarheid is dan misschien ook niet super groot, maar toch is het een spel dat wij graag op tafel leggen.

Conclusie: Battle Sheep is een kort, eenvoudig, tactisch en abstract spelletje!

Met dank aan BlackRock Games!

Battle Sheep

Auteur: Francesco Rotta
Uitgever: Blue Orange Games
Tijdsduur: ± 15 min.
Aantal spelers: 2 – 4
Vanaf 7 jaar

Spelbeschrijving

Sluip rond met je spion en blokkeer de juiste steegjes in een ultieme poging om je tegenstander dwars te zitten. Van zodra je tegenstander nergens heen kan aan het begin van zijn beurt eindigt het spel en ben jij de verdiende overwinnaar!

Als je aan beurt bent staan je twee dingen te wachten: om te beginnen verplaats je jouw spion zover je zelf wilt, zolang je geen geblokkeerde bruggen oversteekt is alles toegelaten, daarna mag je eender welke doorgang blokkeren. Vervolgens is je tegenstander aan de beurt, ook hij zal zijn pion verplaatsen en een doorgang blokkeren. Het spel gaat op deze manier verder tot wanneer één van de spelers aan het begin van zijn/haar beurt niet meer kan bewegen. Dat kan zijn doordat alle doorgangen geblokkeerd zijn met de blokkages, maar het kan ook gebeuren dat je niet kan passeren omdat je tegenstander in de weg staat!

Onze mening

Dit tweepersoonsspelletje is kort, strategisch en abstract. Er zijn best wel wat mogelijkheden, probeer je tegenstander in de val te lokken zonder dat hij het doorheeft… maar voor je het weet kan je zelf geen kant meer uit! Een speelsessie neemt hoogstens 10 minuutjes in beslag, het spel heeft een hoog vier-op-een-rij gehalte. Het materiaal ziet er niet ontzettend mooi uit maar is wel erg functioneel.

Conclusie: Geen topper, maar zeker degelijk genoeg voor even tussendoor.

Met dank aan Morning Players!

Nowhere to Go

Auteur: Hank Atkins
Uitgever: Educational Insights
Aantal spelers: 2
Tijdsduur: ± 10 min.
Vanaf 8 jaar