Matteo speelt Burg Appenzell

Burg Appenzell is een van het Duitse Zoch Spiele. De doos zegde ons weinig en de voorbereiding duurde vooral lang genoeg voor een kinderspel, maar het lezen van de spelregels deed al snel vermoeden dat Burg Appenzell wel eens heel interessant zou kunnen zijn! Een hoop muizen heeft ontdekt dat er onder het dak van dit kasteel een schat van kaas schuilgaat, ze bestormen het dak en proberen 4 verschillende kaassoorten te vinden om het spel te winnen.

Kobe (7j.) en Matteo (4j.) spelen Burg Appenzell

Tijdens je beurt kan je in totaal 4 acties uitvoeren, daarbij kan je kiezen om een muis te verplaatsen, een dak te verwijderen (anders kan je dat stuk namelijk niet betreden) of een tegel onderin het bord te verschuiven. Het is meteen die laatste actie die ervoor zorgt dat Burg Appenzell uniek is in zijn soort, het lijkt wel een combinatie van 3 spellen in één! Het schuiven (doolhof-gewijs) zorgt voor héél wat tactische opties in dit spel: je kan de muizen van tegenstanders in de val lokken, die zijn ze dan voor de rest van het spel kwijt. Je kan ook de positie van de kaas veranderen en zo heel gunstige situaties creëren voor je eigen muizen. Om een kaassoort te verdienen moet je met 2 van je muizen op éénzelfde kaassoort staan. Burg Appenzel blijkt zo een heel spannend en leuk spelletje voor jonge kinderen! Door alle acties slim te combineren kan je indrukwekkende vooruitgang boeken, daardoor is dit toch een heel uitdagend spelletje. Matteo was al snel enthousiast en wilde het ook met zijn broer spelen. Kobe (die niet meer zoveel houdt van de meeste kinderspellen) werd verrast door het spel en zei dat dit één van de weinige 6+ spellen is dat hij écht nog leuk vindt! De mama’s zijn enthousiast over de manier waarop verschillende spelmechanismen hier vlekkeloos samenvloeien en tot bloei komen, maar zijn minder fan van de lange spelvoorbereiding en de manier waarop je de stukjes terug moet in elkaar puzzelen om de doos te kunnen opbergen.

Burg Appenzell, Zoch Spiele, 30 min., 2-4 spelers, vanaf 6 jaar

Kobe en Matteo spelen Maui

Op Maui is de handdoeken oorlog pas écht begonnen. We bevinden ons op een prachtig en zonnig strand nabij de oceaan. De opdracht: leg je handdoeken strategisch neer en ga op zoek naar de beste posities. Dichtbij het water en onder een parasol zijn de beste locaties, maar té dicht wil je nu ook weer niet komen. Als je aan de beurt bent kan je munten of een handdoek van de markt nemen. Die handdoek leg je op de volgende beschikbare plaats op je persoonlijke strand, waarbij je probeert minstens één handdoekkleur te laten overeenkomen met de vorige handdoektegel.

Kobe (7j) en Matteo (5j.) spelen Maui

Wanneer zo’n kleur overeenstemt krijg je extra punten voor die handdoekkleur. Hoe beter de locatie, hoe meer punten! Je gaat dus niet louter op zoek naar handdoektegels die mooi passen, maar je probeert ze bovendien te laten passen op de meest uiterst gelegen gebieden van je strand om zo extra punten te sprokkelen! Leg je de handdoek echter één plaatsje te ver dan worden er minpunten afgetrokken. Door je handdoeken goed te schikken kan je af parasols vrijspelen, die leveren extra bonuspunten op. Het spel eindigt van zodra één speler de laatste handdoek op zijn spelersbord legt. De speler met de meeste punten wint het spel.

Maui heeft verrassend eenvoudige spelregels en kan je daardoor dus met iedereen op tafel leggen. In onze spelletjes werden de strandmunten zelden gebruikt en werd er vooral gezocht naar een manier om één van de gratis handdoektegels nuttig in te zetten. Je kiest op basis van de kleuren en zal moeten beslissen of je bepaalde richtingen uitgaat om de parasols te grijpen of niet. In de krab-variant worden die keuzes nog uitgebreider omdat je bepaalde spots wilt vermijden. Deze variant maakt het spel een tikkeltje interessanter maar het algemene gevoel blijft zeker behouden. Diepgaande strategieën komen er bij Maui niet aan de pas, maar de kleine beslissingen die je moet nemen zorgen ervoor dat het toch entertainend genoeg is om op tafel te leggen. Maui is een spel dat wij vooral aan families en gelegenheidsspelers zouden aanbevelen. Absoluut ééntje dat wij in de zomermaanden (kwestie om wat in de sfeer te komen) met veel plezier terug naar boven zullen halen!

Maui, Asmodee, 2-4 spelers, 30 min., vanaf 8 jaar

Kobe en Matteo spelen Toko Island

Matteo (4j.) speelt Toko Island

Als onderzoeksteam reizen we met de boot naar Toko Island. Op dat eiland zijn een heleboel schatten bedolven, samen zullen we in de voetsporen treden van enkele wereldberoemde wetenschappers! De eerste opdracht is een missie van Jean-Baptist Lamarck, een bioloog uit de 18e eeuw met veel kennis over ongewervelden. De gedetailleerde informatie die je in het spelregelboek kan vinden (over de wetenschappers, maar ook over alle gebruikte voorwerpen) spraken Kobe en Matteo al meteen heel erg aan. Hoe meer ze kunnen bijleren, hoe liever ze dat hebben!

Tijdens het spelen wijk je weliswaar wat af van die wetenschappelijke achtergrond en krijgen we een geheugen- en deductiespel voorgeschoteld. Tijdens je beurt kies je een onderzoeksfiche van het schip en mag je (zoals aangegeven) 1, 2 of 3 fiches omdraaien binnen een bepaald gebied op het eiland. Samen proberen jullie de gevraagde schat te vinden. Om later in het spel vlot de volgende voorwerpen terug te vinden proberen jullie natuurlijk alles te onthouden. Hoewel dit spelprincipe wel doet denken aan memory voelde Toko Island toch heel anders aan, wij noemen het eerder een “geheugenspel” i.p.v. de zoveelste memory-variant.

Naast onthouden zit er in Toko Island ook een deeltje logisch denken verstopt. Op de overzichtskaart kan je zien welke schatten er zijn, hierdoor kan je deductie-gewijs redeneren naar welke grootte je op zoek moet gaan. Naar onze ervaring was dat in de eerste spelletjes weinig noodzakelijk, maar hoe meer missies je volbrengt, hoe belangrijker dit deel van het spel wordt.

Je wint het spel door de 10 verborgen schatten te vinden vooraleer jullie gereedschap is uitgeput. Een opdracht waar wij tijdens de eerste missies met gemak in slaagden. Door zo’n missie te voltooien behaal je een trofeekaart die je kan verzamelen in een mooie kaft. Prestigieuze overwinningen zorgen bovendien voor een glinsterende trofee. Kobe en Matteo waren dus meteen gemotiveerd om het onderste uit de kan te halen, en dat was net iets minder eenvoudig.

Kobe (7j.) en Matteo (4j.) behaalden al 2 prestigieuze trofee-kaarten

Het spel bevat 4 soorten missies, telkens in 3 verschillende moeilijkheidsgraden. Qua herspeelbaarheid kan dit natuurlijk tellen! Kobe en Matteo waren van in het begin dol enthousiast over Toko Island. Ze houden ervan om hun geheugen op de proef te stellen, ze houden van de wetenschappelijke achtergrond dat het spel met zich meebrengt en blijven bovendien getriggerd omdat het spel steeds uitdagender wordt. De kaft voor de oogverblindende trofee-kaarten is een bijzonder leuk extraatje en er is zélfs aan een stoffen zakje gedacht om alle fiches netjes op te bergen. De leeftijdsaanduiding (6+) geeft aan dat Toko Island voor kinderen bedoeld is, maar in dit geval toch ééntje die wat grotere kinderen ongetwijfeld ook nog kan bekoren. Stiekem zou ik het zelfs met volwassenen onderling op tafel durven leggen!

Toko Island, Helvetiq, 15 min., 2-4 spelers, vanaf 6 jaar

Matteo speelt Chipe Cocos

Matteo (4j.) speelt Chipe Cocos

Chipe Cocos is een nieuw spelletje van het Franse Djéco, dat staat alvast synoniem voor kwalitatief en milieuvriendelijk speelmateriaal. We krijgen een dubbelzijdig spelersbord, een hoop kleurrijke houten aapjes en kartonnen fiches die we in het midden van het bord verdelen. Als je aan de buurt bent verplaats je simpelweg één van je houten aapjes. Eindig je daardoor op kokosnoten, dan mag je ze meteen aan je persoonlijke voorraad toevoegen, de eerste punten zijn alvast binnen!

Apen kunnen ook andere apen vangen door erover te springen, daarmee scoor je niet alleen zelf extra punten maar verhinder je vooral je tegenstanders! Tenslotte zijn er ook nog de spring fiches, daardoor kan je nog eens springen en soms mooie combo’s versieren. Op die manier krijgen we weer een spelletje met eenvoudige spelregels, maar wel de mogelijkheden om strategisch te spelen. Dat was wat Matteo ook meteen deed, apen van tegenstanders pakken (en liefst in combinatie met een extra sprong en kokosnoten). Hoewel Chipe Cocos in een mooi thema is gegoten qua uitvoering, is dit toch eerder een abstract spel. Chipe Cocos is (dankzij het dubbelzijdige spelersbord) met alle spelersaantallen leuk en vlot te spelen. Wij speelden het met heel veel plezier maar zijn er niet volledig door gegrepen. De leeftijdsaanduiding 8+ wijst wellicht op het feit dat Chipe Cocos strategisch gespeeld kan worden, maar wij zouden er toch eerder 6/7+ op kleven.

Chipe Cocos, Djéco, 2-4 spelers, 20 min., vanaf 8 jaar

Kobe en Matteo spelen YAK

Yak heeft een kleurrijke cover, een cover waarbij we moeilijk konden inschatten welk type spel we mochten verwachten. De doos weegt opvallend zwaar, met een berg aan houten blokken en 4 prachtige yaks met hun handelskarren. We duiken het Himalaya gebergte in, waar de yaks af en toe het noorden kwijt zijn door de dichte mist. De dorpsoudste vroeg ons om een stenen toren te bouwen, dus we gaan snel aan de slag!

Kobe (7j.) won zijn eerste keer Yak!

De komende dagen (= speelrondes) gaan we zorgvuldig aan die opdracht besteden. In de ochtend beslissen we wat te doen, in de namiddag voeren we onze plannen uit. Er staat telkens één yak voor ons klaar. Als je de actie bevoorraden koos kan je één voedselsoort uit de handelskar nemen, voor de actie bouwen moet je dan met die voedselfiches betalen. Op die manier koop je stenen om je piramide te bouwen. Elke kar heeft z’n eigen restricties van voedselfiches die niet aanvaard worden, wat het handelen er niet gemakkelijker op maakt! Tenslotte kan je ook naar de markt om maximaal 2 (verschillende) voedselfiches te halen.

In Yak probeer je continu vooruit te kijken. Je weet dat de yaks bij zonsondergang hun tocht verderzetten en welke mogelijkheden dat voor jouw volgende beurt zal meebrengen. Maar af en toe (op onvoorspelbare momenten!) brengt de opkomende mist alles in de war en lopen de yaks plots de andere richting uit. Kan jij snel schakelen, of zat je hier stiekem al op te wachten na jouw berekend risico? Het vormt zeker ook een kleine geluksfactor in het spel, hoewel je toch steeds het gevoel behoudt de touwtjes in handen te hebben. Bij het bouwen van die toren probeer je rekening te houden met de kleur van je bouwstenen; de grootte en het aantal kleuren van je bouwstenen zal bepalend zijn bij de eindscore.

Yak brengt interessante spelprincipes met zich mee, ideaal om kennis te maken met het betere spel. Wij beschouwen Yak dan ook als een licht familiespel, een leuke instapper (zoals bijvoorbeeld Ticket to Ride) en zeer geschikt voor jonge gezinnen! Yak verdient voor ons absoluut een prijs voor het prachtige materiaal: de yaks, de houten stenen, de spelersbordjes, de karren, zélfs het zakje is geweldig! Wij vonden Yak het leukst met 4 spelers, met 2/3 spelers ontbreekt er namelijk één kar waardoor de geluksfactor groter aanvoelde en het plannen vaak stroever verliep. Yak werd bij ons door iedereen positief onthaald en zal dus zeker nog vaker gespeeld worden!

Yak, Asmodee, 45 min., 2-4 spelers, vanaf 8 jaar

Matteo speelt Het Muizenhuis

Matteo (4j.) speelt Het Muizenhuis

Kobe en Matteo ontdekten Het Muizenhuis op Spiel 2022, daar konden ze het spelletje proberen op de stand van het Franse Gigamic (onder de titel Peek-a-Mouse). Er stond zelfs een levensgrote versie en de opdracht was simpel: je wandelt door het huis en je observeert alle details. Als je na 30 seconden buiten komt werden er heel vragen op je afgevuurd: “Lagen de Lego blokken in de slaapkamer? Wat lag er in de badkamer? …”.

Thuis bekeken we het spel meer in detail, en wauw, wat een constructie! De manier waarop het 3D-huis wordt nagemaakt in de doos, met muren en zelfs met een lichtje erin, is ronduit indrukwekkend. Bovendien zit het allemaal behoorlijk stevig in mekaar zodat het tegen een stootje kan. Met het lichtje hadden wij persoonlijk wat pech, de inbegrepen batterijtjes waren plat en bleken helemaal niet zo gemakkelijk te vinden (CR1220). Na 5 winkels en dan maar een online bestelling konden we eindelijk beginnen spelen, en dat maakte die frustrerende batterij-zoektocht stiekem meteen goed!

Eén speler dropte de houten voorwerpen in het huis en schudt ze in het rond, en dan kan het spel beginnen! In het bordspel kunnen we uiteraard niet wandelen, maar met een ingebouwde timer op het lichtje krijg je exact 30 seconden tijd om door de raampjes van het huis te piepen. Luidop communiceren (“Ik zie hier de sleutels liggen!”) helpt om later om de vragen op te lossen. Na 30 seconden richten we onze aandacht gezamenlijk op het vragenbord. Dat heb je in 4 moeilijkheidsgraden. Willekeurige fiches zorgen ervoor dat de vragen telkens anders zijn, nu is het aan jullie om als team correcte antwoorden te formuleren, zonder te spieken uiteraard! De vragen gaan zowel over de locatie van de voorwerpen, maar ook over hun relatie onderling en over hun kleur.

Uiteindelijk worden de vragen verbeterd en kan je punten verdienen. Na 4 ronden kan je maximaal 16 punten verdienen, maar vanaf 12 punten wordt het als een overwinning beschouwd. Meestal houden wij niet van zo’n flauwe ‘winst-omschrijvingen’, maar bij het Muizenhuis past dit heel goed. Wij ervaren dit dan ook niet alleen als een coöperatief spel, maar eerder als een soort familiequiz. Zowel Kobe als Matteo willen er steeds voor gaan om de maximale score te behalen, maar dat is heus niet zo eenvoudig als het klinkt! Zeker niet nadat je de moeilijkheidsgraad ook zelf kan bepalen in 4 niveaus. De spelsituatie en de vragen zijn altijd anders, wat de herspeelbaarheid zeker ten goede komt. Onze kindjes letten van nature altijd heel erg op de kleinste details die ze observeren, waardoor Het Muizenhuis ook écht iets voor hen is. Observeren, memoriseren en quiz’en, een geslaagd recept voor een gezellig momentje rond de tafel. Wanneer de kamer licht verduisterd wordt is het overigens nog gezelliger om Het Muizenhuis te spelen!

Het Muizenhuis, Asmodee, 20 min., 2-6 spelers, vanaf 5 jaar
Peek-a-Mouse, Gigamic Spiele

Matteo speelt Gummiland

Matteo (4j.) speelt Gummiland

Welkom in Gummiland! Dit kleurrijke en zoete spelletje trok meteen de aandacht van onze Matteo. Het materiaal geeft vervolgens ook een geweldige eerste indruk, met o.a. 4 knappe Gummie-doosjes en 3 geheime doosjes voor uitbreidingen. De spelregels vond ik erg verwarrend geschreven. Het thema dat hierop geplakt werd (met snoepjes die je moet ‘kietelen’ om uit de doos te lokken) is wel erg ver gezocht en sprak ons niet meteen aan. Tijdens het eerste spelletje was het een beetje zoeken, maar gelukkig werd het al snel duidelijk.

In Gummiland start je elke beurt door 2 gummies uit je doosje te duwen (“kietelen”) met een pluimpje. Zo begint het spel alvast met een heel leuk principe. Op de gummies die tevoorschijn komen staan bepaalde stukken fruit, daarmee kan je de wilde gummies naar jou lokken. Als je geen enkele Gummie kan lokken dan blijven je gummies liggen, de volgende ronde hebt je vast wel voldoende voorraad om nieuwe gummies aan te trekken. Die nieuwe gummie gaat vervolgens (samen met diegene waarmee je ‘betaald’ hebt) in je doosje en kan je later in het spel weer gebruiken om nieuwe gummies te lokken. Op die manier ben je wat aan het opbouwen, de wilde gummies zijn meestal beter dan je oorspronkelijke startvoorraad. Door ze op een slimme manier terug in je doosje te steken probeer je de beste gummies zo snel mogelijk weer te hergebruiken. Op deze manier maken kinderen op een zeer toegankelijke manier kennis met het principe van “deck-building”.

Hoewel de spelregels niet meteen duidelijk waren, waren we al in de eerste beurten echt fan van Gummiland. Het is een eenvoudig kinderspelletje maar toch heeft het voldoende inhoud/uitdaging om iets te triggeren. De leuke manier van spelen (met o.a. die doosjes waaruit je de fiches tevoorschijn tovert) is ook super verslavend. Het spel voorziet ook een avontuurmodus die wat doet denken aan een legacy-game. Door een spel te eindigen in een bepaalde situatie kan je tot 3 keer nieuwe gummies vrijspelen, tot dan zitten die verstopt in één van die leuke doosjes. De manier waarop je dat moet vrijspelen staat naar ons gevoel niet 100% op punt, maar dat neemt niet weg dat het wel heel leuk is om nieuwe gummies toe te voegen en zo ook nieuwe acties in het spel te krijgen. Gummiland is ongetwijfeld een spelletje dat hier nog regelmatig op tafel zal komen, zowel met het gezin als met vriendjes die passeren. Een absolute aanrader voor jonge kinderen!

Gummiland, Blue Orange Games, 20 min., 2-4 spelers, vanaf 6 jaar

Kobe en Matteo spelen Die Wandelnden Türme

Matteo (4j.) en Kobe (7j.) spelen Die Wandelnden Türme

Die Wandelnden Türme was op Spiel 2022 nieuw bij het Duitse Abacusspiele, een uitgever die de laatste jaren al heel wat toppers op de markt bracht. De leuke 3D-torens en de vele gekleurde mannetjes uit dit spel trokken meteen onze aandacht en speelden ons eerste potje dus meteen op de beurs!

De bedoeling is eenvoudig: drop al je meeples in het zwarte kasteel en win het spel! De spelregels zijn ook op 2 minuten uitgelegd. Tijdens jouw beurt kan je namelijk 2 actiekaarten uitspelen, daarmee kan je torens en/of meeples over het landschap verplaatsen. Door zo’n toren over andere meeples te verplaatsen kan je één van je toverdrankjes vullen, die heb je namelijk allemaal nodig om je laatste meeple in het zwarte kasteel te kunnen droppen! Continu alert blijven is dus de boodschap, want voor je het weet zijn jouw meeples verstopt onder één van de vele torentjes en verlies je kostelijke acties om ze terug te vinden. Tegelijkertijd ben je de hele tijd aan het plannen, kan je het aantal stapjes met die torens en je meeples zo uittellen zodat er een meeple in het kasteel eindigt? Klein detail: dat kasteel beweegt ook nog eens elke keer er een meeple in komt, soms rendeert het dus om je meeple gewoon even te laten wachten. Aan jou om de juiste beslissing te nemen op het juiste moment! De uitgever voorziet meteen ook heel wat extra acties die je (mits het gebruik van toverdrankjes) kan inzetten voor een uitdagender spel!

Vrij eenvoudige spelregels, maar tijdens het spelen voel je al snel meer diepgang dan je op het eerste zicht zou verwachten. Dat is bij ons toch vaak een succes-recept voor een licht familiespel. De manier waarop je die regels naar je hand probeert te zetten en steeds het onderste uit de kan probeert te halen smaakt naar meer. 3D elementen in een spel zijn altijd leuk, maar het concept om meeples mét hun torens te verplaatsen of te verstoppen is toch best vernieuwend. Die Wandelnden Türme speelt best vlot en hier geld vooral: hoe meer spelers, hoe meer vreugd! Voor 2 spelers zouden we het niet meteen aanraden, maar het kan. Dit spel is voor ons zeker een aanrader voor gezinnen die houden van niet al te complexe spellen, stiekem hopen we dat er snel een Nederlandstalige versie volgt!

Die Wandelnden Türme, Abacusspiele, 30 min., 2-6 spelers, vanaf 8 jaar

Matteo speelt Monster Mash!

Matteo (4j.) speelt Monster Mash

Daar is het dan, het eerste spelletje van FlexiQ, voor ons dé grote verrassing van Spiel 2022. Monster Mash is een spel uit de categorie “reactiesnelheid kaartspellen”. Elke speler krijgt een aantal kaarten en probeert als eerste zijn kaarten kwijt te spelen. Daarvoor zal je wel alert moeten blijven, want diegene die als laatste reageert krijgt er steeds kaarten bij.

Het basisprincipe van Monster Mash is eenvoudig te begrijpen: elk om beurt draaien we een kaart open op één van de drie openliggende stapels. Daarbij blijf je continu alert en ga je op zoek naar gemeenschappelijke eigenschappen. Van zodra ze daaraan voldoen mep je zo snel mogelijk op het monster. Dat monster spreekt meteen tot ieders verbeelding, zowel jong als oud neemt het gefascineerd in de hand. Het doet een beetje denken aan een stressbal, maar wat is die mooi afgewerkt! Ook de 6-hoekige kaarten zijn toch weer dat tikkeltje anders dan in andere spellen, wij zijn fan van dit soort leuke details!

Bij FlexiQ is er in elk spel een twist die je dwingt om flexibel te kunnen omdenken, die zit hier vooral in die gemeenschappelijke eigenschappen. Dat zijn er maar liefst drie: de achtergrondkleur, de vorm en de kleur van het monster. Wat Monster Mash uniek maakt is het toevoegen van de meerkleurige monsters die zich continu kunnen aanpassen aan de andere kleuren. Twee rode monster en een meerkleurige? Meppen maar! Dat klinkt simpel, maar in alle haast en spoed die dit spel met zich meebrengt is het toch opletten geblazen! Bovendien wil je zeker niet verkeerd meppen, want dat wordt uiteraard ook afgestraft.

Wat ons zo aansprak in Monster Mash is enerzijds de leuke vormgeving en het kwalitatieve materiaal en anderzijds de twist die de meerkleurige monsters met zich meebrengen. Reactiespelletjes zijn er al best veel op de markt, maar door deze twist is dit toch net dat tikkeltje anders. Leg er dan het aantrekkelijke monstertje bij en je bent meteen verkocht. Binnen dit genre is Monster Mash voor ons één van de betere reactiespellen!

Monster Mash, FlexiQ Games, 2-8 spelers, 20 min., vanaf 6 jaar

Matteo speelt MagaJaja Dinosaurs

Trefl bracht op Spiel 2022 het nieuwe MagaJaja uit. Een spelletje vanaf 6 jaar in maar liefst 2 versies: dino’s en unicorns! Inhoudelijk zijn de spellen identiek, je kan gewoon kiezen voor het thema dat jou het meeste aanspreekt. Kobe en Matteo kozen voor de dino-versie en waren meteen heel benieuwd. Dino’s zijn namelijk erg populair bij (jonge) kinderen, en toch ontbreekt het in dat thema nog aan echt goede spellen voor deze leeftijdscategorie. Kan MagaJaja Dino daar verandering in brengen?

Matteo (4j.) speelt MagaJaja Dinosaurs

Het idee is alvast vernieuwend: je krijgt 4 eieren die op het eerste zicht niet zo heel speciaal zijn, tot ze echter op één van de vier locaties worden geplaatst! Op dat moment gaat het lichtje branden en krijgt je ei een kleur. Dat is meteen ook het idee achter het spel: de eieren worden voortdurend over het spelbord bewogen (door verplaatsingskaarten te spelen) en jullie willen de juiste kleur naar de juiste locatie brengen om een punt te scoren. Je zal doorheen het spel moeten onthouden welk ei welke kleur krijgt. Bovendien zijn je tegenspelers exact hetzelfde van plan en moet je dus opletten dat je niet te veel prijsgeeft. Naast onthouden ga je tijdens een spelletje MagaJaja vooral plannen om de eieren op het juiste moment op de juiste plaats te krijgen. De kaarten die je op handen krijgt vormen een kleine geluksfactor, maar dat was niet storend in onze spelletjes.

Het licht-effect van de eieren fascineerde Matteo meteen, de lichtjes geven bovendien ook genoeg licht waardoor het spel ook bij fel daglicht probleemloos gespeeld kan worden. Het spelprincipe is zeker leuk, maar in vergelijking met andere spellen van die leeftijdsaanduiding (6+) toch niet zo heel eenvoudig. MagaJaja is voorlopig nog niet verkrijgbaar in België, maar wij denken wel dat dit een groot succes zou kunnen zijn bij 6-8-jarigen en hopen daarom dat er toch een vertaling in de pijplijn zit!

MagaJaja Dinosaurs, Trefl, 2-4 spelers, 30 min., vanaf 6 jaar