SPELLENMOLEN

Naast spelletjes is Matteo iemand die heel veel houdt van alles waar hij mee kan prutsen. Als peuter kon hij al uren bezig zijn met plasticine en in de zomer spendeert hij het liefst ganse dagen op het strand. Dat het speelzand de laatste jaren zo zijn opmars heeft gemaakt was dus absoluut iets voor hem, maar nu kan hij zélfs aan de spelletjestafel met zand bezig zijn: Sink ‘n Sand!

Gelukkig voor de mama’s blijft dat zand mooi bij mekaar en wordt het geen smeerboel op onze spellentafel, we maken er een soort tempel mee en simuleren een jungle met drijfzand. Elke speler plaatst zijn speelfiguur bovenop het zand om het spel te beginnen. Vervolgens dobbelen we elk om beurt de dobbelsteen en verwijderen we een bijpassend stokje uit de jungle. De stevigheid van onze zandbodem wordt daarbij steeds minder betrouwbaar, en voor je het weet beginnen onze speelfiguurtjes door het zand weg te zinken. En het is opletten geblazen: er zit namelijk één robijn in het zand verstopt. De speler die de robijn ziet vallen en als eerste kan grijpen heeft een reddingsmiddel achter de rug. Met die robijn kan je éénmalig jouw speelfiguur terug op het zand zetten, diegene die als laatste overeind blijft is de winnaar!

Speltechnisch is dit natuurlijk een eenvoudig kinderspel met weinig diepgang. Het dobbelgeluk speelt een grote rol en daarnaast kan je proberen om de stokjes weg te trekken onder de figuren van je tegenstanders, maar verder heb je hier bitter weinig in de hand. Of ja, met wat geluk: dé robijn! Het is dan ook vaak de speler die de robijn te pakken krijgt die de overwinning binnenhaalt. Hoewel Matteo graag wat diepgang heeft in een gezelschapsspel heeft hij daar bij Sink ‘n Sand geen noodzaak aan: hij vindt het gewoon super spannend en fascinerend om naar het drijvende zand te kijken. Een spelletje Sink ‘n Sand duurt niet lang, hooguit 10 minuten, dus voor je het weet ben je het telbare keren na mekaar aan het spelen. Het afbreken van de jungle gaat nogal stroef, maar wat wél heel leuk is is dat je de spelonderdelen kan gebruiken als doosje om het zand achteraf netjes op te bergen. Geen zandresten op de tafel dus, ofwel hebben wij heel nette kindjes!

Sink ‘n Sand

Spinmaster Games, 15 min., 2-4 spelers, vanaf 4 jaar

  54 gespeelde spellen

Ticket to Ride Legacy (6 keer gespeeld)

4Mation (5 keer gespeeld)

Railroad Ink (4 keer gespeeld)

---

In november stond vooral Ticket to Ride Legacy in de spotlights bij ons. In zo’n legacy-spel worden er continu nieuwe spelregels toegevoegd waardoor een spel steeds complexer en langer wordt. Om toch niets te vergeten (en gewoon omdat het super leuk is!) maakten wij de nieuwe familie-gewoonte om élke zondag om te dopen tot “Ticket-to-Ride-dag”! Na 6 sessies zijn we halverwege in de campagne en ik kan jullie garanderen: het is nog steeds geweldig! We zullen geen spoilers verklappen, maar de toevoegingen aan het spel zijn keer op keer uniek en vernieuwend. 4Mation is een snelle variant op 4 op een rij die hier nog regelmatig op tafel komt, en het – voor ons nieuwe – Railroad Ink was ook meteen een succes!

Matteo was meteen gefascineerd door het felgekleurde doosje van Space Aztecs, een spelletje waar Azteken worden aangevallen door aliens! We gaan allemaal aan de slag om een dorp vol Azteken samen te stellen. Onder een tempel zijn ze veilig, maar zal jij de meeste punten scoren door op veilig te spelen? Opvallend: in een doosje Space Aztecs vind je niet alleen de spelregels in twee talen, maar ook de kaarten in twee verschillende talen!

De spelregels zijn kinderlijk eenvoudig: je neemt een stapel kaarten, je kiest één kaart en je legt de stapel terug op zijn plaats. Op elke kaart staat een uur dat zal bepalen wie zijn kaart als eerste mag uitspelen, de vroegste vogel eerst! Het is zodanig eenvoudig dat iedereen à la minute kan meespelen, je vraagt je haast af hoe je met zo’n simpele spelregels toch een leuk spel kan vormgeven? De kracht zit helemaal in de kaarten zelf: de azteekkaarten! Afhankelijk van het aantal spelers speel je met drie of vier sets kaarten, elke set kaarten heeft andere eigenschappen. Zo leveren dieren of dorpelingen simpelweg 2 of 3 punten op, maar kan je wel 5 punten verliezen als jij er aan het einde de minste hebt. De kaarten uit het gele set probeer je slim te combineren om zo hoge punten te scoren. In het blauwe set vind je een combinatie van de twee, met zowel aristocraten die 5 punten waard zijn, maar ook priesters die 10 punten waard zijn als je ze combineert met een alien! Tenslotte heb je nog de groene kaarten die je o.a. de toestemming geven om andere spelregels te doorbreken. Zo kan je reeds gespeelde kaarten beschermen door een tempel te spelen, een groene (zeer) speciale agent is dan de enige manier om nog extra kaarten onder die tempelkaart te verstoppen! Dat verstoppen is nodig tegen de vliegende schotels, want telkens als een speler een vliegende schotel uitspeelt moeten alle andere spelers één azteekkaart van die kleur afgeven. De speler met de UFO heeft zo één punt per kaart verdient, en jij bent weer een stukje armer.

Space Aztecs is in twee minuten uitgelegd, zelfs de eigenschappen van de kaarten hebben weinig uitleg nodig dankzij de duidelijke symboliek. Matteo begon vol enthousiasme aan dit spel en Kobe schoof al snel mee aan voor de volgende ronde. Space Aztecs speelt heel snel en vooral onvoorspelbaar, een portie geluk is mooi meegenomen want het valt absoluut niet te voorspellen wanneer iemand een Vliegende Schotel zal spelen! Een goed geheugen komt dan wél weer heel goed van pas, want kan jij je nog herinneren in welke stapel welke kaarten liggen? Wij speelden Space Aztecs tot dusver enkel met 3 en 4 spelers en moesten daardoor dus (helaas) steeds één set kaarten achterwege laten. Met vier spelers was er alvast meer interactie dan met 3 spelers, maar we kunnen niet wachten om dit spel met 5 of 6 spelers op tafel te leggen. Dat zal enerzijds de interactie en de onvoorspelbaarheid vergroten, maar anderzijds ook het spel completer maken door het vierde set toe te voegen. Als je allergisch bent voor de onvoorspelbare pest-factor van de UFO-kaarten is Space Aztecs niets voor jou, maar verder is Space Aztecs een eenvoudig en leuk familiespel dat ongetwijfeld gesmaakt zal worden bij vele families!

Space Aztecs

Blackrock Games, Asmodee, 15 min., 2-6 spelers, vanaf 8 jaar

In Bangkok gaan alle spelers aan de slag om een persoonlijke, drijvende markt op te bouwen. Een markt bestaat uit 9 boten die in een rooster van 3 op 3 worden gepuzzeld. In die boten vind je 4 verschillende soorten voedingswaren. Door die strategisch naast de zogenaamde ‘peper’-kaarten te plaatsen probeer je een heel waardevolle markt op te bouwen. Maar voor je daaraan kan beginnen moet je natuurlijk eerst zélf kaarten verzamelen, dat doe je in de gezamenlijke markt!

Ook in deze markt drijven er 9 boten, elke keer als je aan de beurt bent kan je kaarten wisselen. De goederen op jouw boot bepalen niet alleen hoeveel nieuwe boten je mag nemen, maar ook welke goederen daarop moeten liggen. Een boot met één voedingswaar ruil je om tegen één nieuwe boot, maar als er 2 of 3 voedingswaren op liggen is dit ook dé manier om 2 of 3 boten in één keer te verzamelen! Op het einde van je beurt mag je slechts drie kaarten over houden, dit is dan ook de énige manier om kaarten in je persoonlijke markt te krijgen. Je begint steeds met de kaart links bovenaan, daarna kan je aangrenzend aanvullen. Om punten te scoren wil je vooral peper-kaarten verzamelen, die kunnen op verschillende manieren punten scoren. Zo moet je sommige boten combineren met bepaalde goederen (op naburige boten), terwijl je andere boten liefst zoveel mogelijk afzondert.

Hoewel de basisregels best eenvoudig zijn kom je er al snel achter dat het helemaal niet zo eenvoudig is om Bangkok (goed) te spelen. Alle kaarten hebben hun voor- en nadelen. Zo kunnen kaarten met meer goederen vaak meer punten opleveren, maar zijn die ook handig om als handelswaar te gebruiken in de centrale markt. Té veel kaarten op hand is niet handig omdat je dan verplicht wordt om de minder goede kaarten in je persoonlijke markt te spelen, maar te weinig kaarten is dan ook weer niet goed. Op die manier probeer je gedurende heel het spel alle opties tegen mekaar af te wegen en de beste keuzes te maken. Bangkok is dan wel een klein en relatief kort spel, maar absoluut één dat je heel tactisch kan spelen! Als je niet echt houdt van spelletjes waar je veel moet bij nadenken, dan kan je Bangkok beter links laten liggen. Voor alle andere spelers kan Bangkok dan weer een verademing zijn: op een vrij korte tijdsduur heb je toch het gevoel dat je een degelijk spel aan het spelen bent! Om die reden zijn wij absoluut fan van Bangkok.

Bangkok

Laboludic (Geronimo Games), 20 min., 2-4 spelers, vanaf 8 jaar

Cleo’Carta was één van de genomineerde spelletjes voor Toys & Games of the Year in België. Het ging echter niet met de hoofdprijs lopen, maar wij waren zodanig geprikkeld dat we het met veel plezier wat verder onder de loep namen! Het thema brengt ons terug naar de Oude Egyptenaren met hun hiëroglyfen. We ontdekten een sarcofaag van de farao maar moeten eerst de puzzels oplossen om het geheim te onthullen. Spannend!

Cleo’Carta kan je op drie niveaus spelen: beginner, gevorderd of expert. Elke speler heeft een set van 4 puzzelkaarten met een heleboel gekleurde hiëroglyfen. We starten het spel door een opdrachtkaart open te draaien, waarna alle spelers gelijktijdig aan het puzzelen gaan. Hun doel? De combinatie van de opdrachtkaart exact nabootsen met hun puzzelkaarten. Op het laagste niveau doe je dat door je kaarten zo te draaien en te bewegen tot de symbolen correct liggen, op de hogere niveaus zullen je kaarten vaak één of meerdere keren overlappen om je doel te bereiken. Wie denkt de juiste combinatie te hebben gewonnen roept “CLEO CARTA!” en neemt de sarcofaag om die ter controle over de puzzelkaarten te leggen. Wie als eerste 7 codes kon kraken wint het spel!

Cleo’Carta is een spelletje dat ons in de winkelrekken niet meteen zou aantrekken. Onterecht, zo blijkt! Dit is een heel fijn en snel puzzelspelletje! Iedereen is gelijktijdig bezig met dezelfde opdracht en dezelfde puzzelkaarten. Cleo’Carta is heel leuk voor kinderen met een sterk ruimtelijk inzicht, maar ook het reactievermogen wordt hier flink op de proef gesteld. Je moet niet alleen puzzelen, maar ook snél puzzelen! De grote niveauverschillen maken dat zowel jonge kinderen als volwassenen hier plezier aan kunnen beleven. Te grote niveauverschillen tussen de spelers zullen echter toch nog lastig blijken aangezien je één niveau moet kiezen voor alle spelers. Het thema komt tijdens het spelen niet echt naar boven, maar is hier vooral functioneel qua vormgeving. Kobe en Matteo hadden elke keer opnieuw dolle pret bij het spelen van Cleo’Carta, puzzelen is dan ook echt iets dat ze graag doen! Met alleen volwassenen zouden we dit niet snel op tafel leggen, maar het is absoluut een heel leuk familiespel!

Cleo’Carta

Megableu, 20 min., 2-4 spelers, vanaf 6 jaar

Ook Waterfall Park was alomtegenwoordig op Spiel 2023. Een spel met een opvallend leuke en kleurrijke cover, uniek materiaal en één van de leukste thema’s ever: we bouwen een pretpark! Alle spelers bouwen samen aan het meest fantastische pretpark ooit, maar slechts één speler zal uiteindelijk dé beste handelaar blijken en met de overwinning gaan lopen. Om een succesvol uitbater te worden moet je jouw eigendommen succesvol combineren met je attracties, en als dat niet meteen lukt: grondig onderhandelen!

Een spelletje Waterfall Park speelt zich af over amper 4 ronden. Aan het begin van elke ronde krijgen de spelers nieuwe locatiekaarten en attractietegels. Locatietegels worden visueel gemaakt door jouw kleur op de bijhorende locatie te leggen, attractietegels houd je voorlopig nog in je voorraad, want eerst volgt dé belangrijkste fase in dit spel: onderhandelen. In die onderhandelfase mag je alles ruilen met je medespelers, misschien kan jij wel een waanzinnige deal sluiten! Je mag locaties, attractietegels én al je geld inzetten; creativiteit wordt zelfs aangemoedigd. Alles kan en alles mag, maar uiteraard probeer je er altijd nét dat tikkeltje meer voordeel uit te halen dan je tegenspeler. Je uiteindelijke doel is om je locaties wat te groeperen om zo iets grotere attracties te kunnen bouwen. Een bowlingbaal is bijvoorbeeld voltooid als je 5 tegels bij elkaar kan bouwen, terwijl je er voor een souvenirwinkel slechts 3 moet samenbrengen. Als iedereen besluit voldoende onderhandeld te hebben kunnen de attracties gebouwd worden. Tenslotte krijgt elke speler inkomen naar gelang zijn eigendommen, voltooide attracties leveren daarbij aanzienlijk meer op dan onvoltooide attracties. Na vier ronden eindigt het spel en wint de speler met het meeste geld.

De spelregels van Waterfall park zijn zo eenvoudig dat iedereen à la minute kan meespelen! De leeftijdsaanduiding (10+) doet eerder een zwaar spel verwachten en dat is hier toch absoluut niet het geval. Om Waterfall Park te kunnen spelen moet een kind wel vlot de getallen tot 100 kennen en in staat zijn om zelfstandig te (onder)handelen. Ook de aangegeven 45 minuten zijn maar een ruwe schatting, want in dit spel geldt vooral: “De speler maakt het spel”. Dit is zo’n spel dat met de ene spelersgroep de grootste flop ever is, en bij de andere groep tot grote favoriet zal worden uitgeroepen. Onderhandelen is nagenoeg het enige spelmechanisme dat er toe doet, en dat ligt immers niet iedereen even goed. Spelers die graag onderhandelen en steeds het onderste uit de kan willen halen hebben met Waterfall Park absoluut hun ding gevonden; zo zou Waterfall Park wel eens een groot succes kunnen worden bij de gelegenheidsspeler. Het uitdelen van de locatie- en attractietegels kan wel een geluksfactor zijn, maar is in dit spel niet allesbepalend. De vormgeving van de doos lijkt in eerste instantie best knap, maar blijkt uiteindelijk weinig functioneel. Kobe zijn conclusie na de eerste sessie was: “Leuk, maar er had best iets meer mogen in zitten dan alleen dat ruilen.”. Een echt vertegenwoordiger is er aan ons niet verloren gegaan!

Waterfall Park

Repos Production, Asmodee, 45min., 3-5 spelers, vanaf 10 jaar

Cosmoctopus werd op Spiel 2023 voorgesteld door Lucky Duck Games. De ruimte-achtige octopus doet denken aan science fiction, maar de bedoeling van dit spel is best eenvoudig: wees de eerste om 8 tentakels te verzamelen!

De basisprincipes van Cosmoctopus zijn best eenvoudig. Elke beurt opnieuw verplaats je de octopus en speel je een kaart. Het verplaatsen van die octopus is de meest eenvoudige manier om grondstoffen en kaarten te verzamelen, maar het zijn vooral de kaarten die je naar de overwinning zullen helpen! Om zo’n kaart uit te spelen zal je eerst het gevraagde aantal grondstoffen moeten betalen, vervolgens zijn er vier soorten kaarten die elk op een andere manier werken. Zo geven de gele kaarten een voordeel bij bepaalde octopus-acties en leveren de zwarte kaarten korting op bij het uitspelen van toekomstige kaarten. Rode kaarten hebben een onmiddellijk en éénmalig voordeel. Met veel geluk kan je hiermee zelfs een tentakel verzamelen, maar dé manier om tentakels te verzamelen is via de groene kaarten. Als je een volgende keer grondstoffen verzamelt kan je ervoor kiezen om die niet in je voorraad, maar op je groene kaart(en) te leggen. Maar let op: je moet ze ook nog in de juiste volgorde toevoegen, je actie met de octopus wordt er de komende beurten dus steeds belangrijker op! Tenslotte is er nog één zeer gegeerde manier om tentakels te verzamelen, want door 13 grondstoffen van dezelfde soort in te ruilen tegen een ‘Forbidden Knowledge’-fiche verdien je maar liefst twee tentakels in één keer. Om dat voor elkaar te krijgen zal je echter toch wat moeten rekenen en moet je je acties goed op elkaar afstemmen, aangezien je telkens op het einde van je beurt grondstoffen moet afleggen tot wanneer je er maximaal 8 van elke soort overhoudt.

De spelregels van Cosmoctopus zijn over het algemeen heel eenvoudig, waar het niet dat er heel veel kleine regeltjes zijn die best voor wat verwarring zorgen. Met name kaarten die voor één of andere korting of voordeel zorgen moeten goed nagelezen worden in de spelregels, de ene keer is het zus en de andere keer is het zo. Na het lezen van de spelregels had ik niet het gevoel dat dit een lang spel zou worden, maar het opbouwen van een vlot systeem gaat toch trager dan je vooraf zou vermoeden. Dat opbouwen op zich is wel een leuk element in het spel. Het doet wat denken aan Splendor, waar je ook steeds kaarten gaat aankopen die je voordelen geven in de toekomst. Op die manier ga je steeds efficiënter te werk tot je een vlotte machine hebt waarmee je de grotere punten kan binnenhalen. Wie helemaal fan is van Cosmoctopus is bovendien wel eventjes zoet. De spelregels beschrijven naast een hoop varianten in de opstelling namelijk ook een AI-karakter in de vorm van een privé detective. Het materiaal in Cosmoctopus is van een degelijke kwaliteit met leuke tentakels als eye-catchers! Hoewel we van alle elementen in dit spel houden blijven we toch wat op onze honger zitten. Voor een spel van deze tijdsduur (60-90min.) vinden we het spelverloop iets te eentonig. Het geheel voelt aan als een heel abstract spel waarbij het nét te lang duurt tot de motor op volle toeren draait.

Cosmoctopus

Lucky Duck Games, 60-90 min., 1-4 spelers, vanaf 10 jaar

Nautilus Island werd op Spiel 2023 gepresenteerd door de Franse uitgever Funnyfox. We kruipen in de huid van een gestrand avonturier. Om te overleven op dit vulkanische eiland zal je een hoop goederen moeten verzamelen en een kamp oprichten. Al dat materiaal valt te rapen in het wrak van ons schip, maar je tegenstanders zijn natuurlijk hetzelfde van plan. Wie maakt de beste keuzes?

De eerste ronde begint in een klassieke spelersvolgorde, maar vanaf dan zal de volgorde aan de boot beslissen wie wanneer aan beurt is. Tijdens je beurt verplaats je simpelweg je speelfiguur naar een vrije plaats aan de overkant van die boot. Een keuze die best wat invloed heeft, want naast de volgende spelersvolgorde bepaalt het ook wat je deze beurt zal kunnen doen. Zo zijn er rijen met 1, 2 of 3 kaarten, waarbij je dat aantal kaarten ofwel mag verzamelen, ofwel kan uitspelen. In het begin zal je uiteraard kaarten sprokkelen, maar gaandeweg wil je sets verzamelen en uitspelen om punten te scoren. Die punten zullen elk spel lichtjes anders verdeeld worden dankzij de variërende bonusfiches, maar één ding staat vast: als je beslist dat je van een bepaalde kleur voldoende kaarten hebt verzameld kan je dat set afsluiten met een luikje. Hoe vroeger je die beslissing maakt, hoe meer punten jouw luik waard is, maar vanaf dat moment kan je dat type kaarten niet meer uitspelen. Toch maar opletten geblazen, dus!

Nautilus Island is zo’n snel spelletje dat je in 1 2 3 hebt uitgelegd aan nieuwe spelers. Het verzamelen van sets is natuurlijk niet nieuw, maar de manier waarop het spel gespeeld wordt is toch best verrassend. De unieke spelersvolgorde, de keuze tussen verzamelen of uitspelen en de bonusfiches zorgen toch voor een leuke twist. Het spel is mooi uitgebalanceerd voor verschillende spelersaantallen en speelt ook in volle bezetting heel vlot. Het strategische gehalte in dit spel is minimaal, maar je hebt toch voldoende in de hand. Nautilus Island is voor ons het perfecte spel om de spelavond af te ronden, maar ook om met vrienden en familie te spelen die houden van een wat lichter spelletje.

Nautilus Island

Funnyfox, 20 min., 2-4 spelers, vanaf 8 jaar

Zag jij ze ook al passeren? De waaier aan Railroad Ink-spelletjes? Er zijn inmiddels 4 basisspellen en een hele resem aan uitbreidingen beschikbaar. Voor de échte Railroad Ink-kenner gaan we hier weinig nieuws kunnen melden, want wij zijn gewoon begonnen met één van die basisspellen. Maar ben jij net zo benieuwd als wij waren? Lees dan gauw verder!

Wij hebben de diepblauwe versie onder de loep genomen. Ik heb me laten vertellen dat deze net zoals de rode versie een basisversie is die je t.e.m. 6 spelers kan spelen. De gele en de groene versies zijn iets uitdagender en kunnen met maximum 4 spelers gespeeld worden. Het idee is echter overal hetzelfde: we gaan allemaal een netwerk aan treinroutes tekenen op basis van dezelfde dobbelresultaten! Elke ronde worden namelijk de 4 witte dobbelstenen gedobbeld, het resultaat daarvan moet elke speler gelijktijdig op zijn bordje tekenen. Er zijn lage en hoge routes, die je mooi in elkaar wil laten overlopen. Je probeert daarbij zoveel mogelijk uitgangen met elkaar te verbinden, lange spoorlijnen te maken én het centrale plein te bereiken voor een mooie score. Vier keer kan je gedurende het spel een dobbelsteen vervangen door één van de bonus-figuren die op je bord getekend staan. Wat al de basisspellen van elkaar onderscheid zijn de mini-uitbreidingen die hieraan toegevoegd zijn. Voor deze blauwe versie zijn dat rivieren en meren. Je kan één van deze uitbreidingen aan het spel toevoegen en zo met 6 dobbelstenen spelen voor nog meer variatie en uitdaging!

In tegenstelling tot andere roll & writes is de geluksfactor in Railroad Ink eerder beperkt. Dat is vooral omdat iedereen het met hetzelfde dobbelresultaat moet doen: het gaat er dus meer om wie de beste keuzes heeft gemaakt doorheen het spel. Of je nu met 2 of met 6 speelt, downtime is er in dit spel niet, je speelt namelijk allemaal gelijktijdig. Interactie is er (althans in deze versie) echter niet, want je bent vooral met je eigen spel bezig. Railroad Ink is heel geschikt voor mensen die houden van wat ruimtelijk inzicht en puzzelen. Het is heel luchtig, snel uitgelegd en al even snel gespeeld. Want na amper 7 ronden eindigt het spelletje al, op een moment dat je vaak nog héél wat plannen voor de boeg had! Na enkele potjes word je zienderogen beter in het puzzelen van Railroad Ink, maar anderzijds heeft het ook net te weinig mogelijkheden voor een oneindige herspeelbaarheid. De twee mini uitbreidingen geven dat al wel een kleine boost, dus mogelijks kan je met de waaier aan Railroad Ink-uitbreidingen die al op de markt is wél helemaal verslaafd blijven aan deze treinroutes. Een laatste opmerking toch graag over het motorische. Want hoewel Railroad Ink helemaal niet moeilijk is om te begrijpen, vraagt het wel behoorlijk wat fijne motoriek om dit mooi en netjes te tekenen. De stiftjes zijn aan de dikke kant en als je ergens per ongeluk wat weg veegt heb je een probleem. Om die reden is het niet altijd evident om dit met jongere kinderen op tafel te leggen.

Railroad ink – diepblauwe versie

White Goblin Games/ Horrible Guild, 20 min., 1-6 spelers, vanaf 8 jaar

Een spelletje over muziek, dat zien wij als muzikale familie toch graag verschijnen! We begonnen met veel enthousiasme aan dit nieuwe On the Road. We kruipen in de huid van een rockband en vertrekken voor een heuse tournee. De eindbestemming? Het grote muziekfestival ‘On the Road’! Onderweg sprokkelen we zoveel mogelijk fans, want wat is er straks leuker dan een volle weide?

Als je aan de beurt bent speel je één van jouw handkaarten om het aantal aangegeven stappen vooruit te gaan. Je verdient één ticket van de soort waar je jouw beurt eindigt, tenslotte kan je even veel fans (sterretjes) in het zakje gooien als je tickets hebt van deze soort. De eerste keer dat je in een bos eindigt kan je dus 1 fan in het zakje doen, de volgende keer 2, enzovoort. Onderweg kom je drie steden tegen, daar werkt het nét een tikkeltje anders. In zo’n stad ga je geen reclame maken, maar gewoon optreden! Je mag hier dus fans uit het zakje trekken. Je hoopt daarbij vooral op fans van je eigen spelerskleur; al de rest stuur je gewoon naar de WC. Als de betrokken spelers die fans terug in de running willen krijgen zullen ze tickets moeten inruilen of tactisch naar de juiste tegels bewegen! Van zodra je de festivalweide hebt bereikt zit je tournee erop. Je kan nu elke beurt na elkaar optreden, je hoopt daarbij vooral je eigen fans uit het zakje te trekken. Wanneer de weide volzet is eindigt het spel, de speler met de meeste fans wint het spel!

Hoewel het thema in het spelregelboek absoluut aanwezig is, voelt het tijdens het spelen toch eerder aan alsof er een willekeurig thema is opgeplakt. Je probeert enerzijds zoveel mogelijk sterretjes in de zak te steken, maar dan hoop je om ze er ook zélf uit te trekken. Je zou denken dat véél sterren in de zak goed nieuws is, maar als ze dan allemaal door iemand anders getrokken worden zitten ze alsnog allemaal op de WC. Hier en daar voelt het alsof je wel wat tactische mogelijkheden hebt, maar tegelijkertijd lijkt de geluksfactor van de handkaarten zo doorslaggevend dat je lang niet alles kan doen wat je zou willen doen. Het aantal spelers had ook veel invloed op onze speelsessies: zo voelde het met 2 spelers aan alsof je totaal geen concurrentie had, terwijl je elkaar met 4 spelers voortdurend voor de voeten loopt. Het leek alsof de spelregels nog niet 100% op punt stonden. Hoewel de doos dat niet laat uitschijnen is On the Road toch voornamelijk bedoeld voor families met (jonge) kinderen. Een spelletje met een heel aanwezige geluksfactor waarbij je weinig moet nadenken; go with the flow!

On the Road

Helvetiq, 2-4 spelers, 20 min., vanaf 8 jaar