Kobe (3j.) speelt Drakenjacht

Drakenjacht werd Kobe zijn eerste échte dobbelspel. Een ‘push-your-luck’ introductie voor kleuters: stoppen en punten scoren, of verder spelen met het risico dat je met een troostprijs naar huis moet. Aan jou de keuze!

Dobbelen met vier dobbelstenen tegelijk is iets nieuws, maar uiteraard super leuk! De zwarte dobbelstenen ben je meteen kwijt aan de waterput, de andere dobbelstenen sorteer je per kleur. Je kan dan één kleur kiezen en op de bijhorende drakenridder leggen, liefst diegene die de meest waardevolle burchtbewoner gevangen houdt. Daarna zal je de eerste keer moeten kiezen: verder spelen of stoppen. Als je bij een volgende worp echter geen keuze meer kan maken (omdat alle dobbelstenen in de waterput vallen en/of je de gedobbelde kleuren al eerder gekozen had) heb je pech. Je krijgt dan slechts een nar met één ster. Als je beslist te stoppen krijg je de burchtbewoner waar de dobbelstenen bij liggen. Als je wat durf en geluk aan jouw kant hebt kan je misschien wel twee of drie burchtbewoners verzamelen in één beurt! De speler die daarna de meeste sterren heeft wint het spel.

Drakenjacht heeft dan wel een leuk verhaal, in praktijk is het toch wel vrij abstract. We dobbelen kleurtjes en verzamelen zoveel mogelijk sterren. We merken dat Kobe zich in dit spel dan ook minder kan inleven dan in de heel thematische spellen. Het vroeg wat tijd vooraleer hij al deze principes door had: éénzelfde kleur geen twee keer mogen kiezen, het risico om kapot te spelen, zwarte dobbelstenen in de waterput,… . Eens hij het volledig onder de knie had vond hij het uiteraard veel leuker. Als hij nog ‘één klein spelletje’ mag kiezen omdat er geen tijd is voor iets langer, dan kiest hij steevast voor Drakenjacht!

Drakenjacht, 2-4 spelers, 15 min., vanaf 4 jaar

Kobe (3j.) speelt Mr. Wolf

In dit coöperatieve 3D-spel proberen de spelers alle dieren terug in hun stal te krijgen voordat de wolf op het erf arriveert. Welk dier in welke stal moet is elke keer anders, naargelang de moeilijkheidsgraad zal je 8 tot 12 dieren moeten verdelen.

Elk om beurt draaien de spelers een bloemetje om. Op de achterzijde staan dieren afgebeeld. Staat dat dier afgebeeld op één van de stallen? Dan mag je het bij in de stal zetten. Maar let op! Probeer te onthouden in welke stal je welk dier hebt geplaatst, zodat alle stallen straks correct gevuld zijn! Als je een wolf omdraait komt de wolf een stap dichterbij, maar dat fiche komt daarna terug in het spel: het is dus aan jullie om te onthouden waar hij lag. Gelukkig is het toegestaan om steeds samen te overleggen.

Mr. Wolf is heel eenvoudig om te spelen, maar je moet er toch de volle aandacht bij houden om te onthouden welke dieren al geplaatst zijn en welke niet. Zeker als een bepaald dier meerdere keren aan bod komt kan het al snel verwarrend worden. Kobe lijkt te bevestigen dat kleuters zo goed zijn in geheugenspellen: hij kan élke keer exact zeggen welke dieren geplaatst zijn en welke ontbreken. Van zodra het laatste dier in de stal zit roept hij dan ook enthousiast: “Alle stallen zijn compleet, we zijn gewonneeuun!”

We hebben Mr. Wolf nog nooit verloren. Als je een beetje oplet geraakt de wolf zelden of nooit tot aan het erf. Je zou natuurlijk ook kunnen verliezen door de verkeerde/dubbele dieren in de stallen te steken, maar ik denk niet dat dat hier kan gebeuren zolang Kobe mee speelt. Mr. Wolf behoort niet tot zijn topfavorieten, maar is leuk genoeg om af en toe op tafel te leggen. Een knipoog naar de klassieke memory!

Mr. Wolf, Blue Orange Games, 1-4 spelers, 15 min., vanaf 4 jaar

Kobe (3j.) speelt Vlotte Geesten Junior

Vlotte Geesten Junior was iets compleet nieuw voor Kobe: een reactiespel. Deze keer zitten we niet rustig met een dobbelsteen te dobbelen, maar met ingehouden adem op het puntje van onze stoel te kijken wélk figuur we mogen grijpen!

Eén speler draait een kaartje om met daarop twee of meerdere figuren. Maar let op: sommige figuren zijn in de verkeerde kleur afgebeeld en mag je niet nemen! De figuren die wel correct zijn afgebeeld wil je zo snel mogelijk inlijven om op die manier zoveel mogelijk punten te verdienen.

Kobe speelt Vlotte Geesten Junior zeer geconcentreerd, je zal hem zelden op een foutje betrappen. Het werd al snel duidelijk dat leeftijd heel belangrijk is in dit soort spellen: een 6-jarige is uiteraard veel sneller dan een 3-jarige. Voor een eerlijke ‘strijd’ komt dit soort spelletjes het beste tot zijn recht in een groepje leeftijdsgenoten, ideaal voor in de klas dus!

Kinderen die het spel inmiddels goed beheersen zijn klaar voor de gevorderde variant: vanaf nu krijgen jullie strafpunten voor elke fout en mag er geen enkel figuur genomen worden als er een zwart spook afgebeeld wordt.

Kobe beleeft keer op keer veel plezier aan Vlotte Geesten, behalve die keren dat hij beseft dat hij kansloos is tegen oudere kindjes.

Vlotte Geesten Junior, 999 Games, 2-6 spelers, vanaf 4 jaar

Kobe (3j.) speelt ‘Da ist der Wurm drin’

Dit ‘wormenspel’ is een echte eye-catcher. De worm verdwijnt onder het bord, komt af en toe eens piepen, en vormt zo een spannende race tot bij de composthoop. Gaandeweg leren de kinderen afstanden inschatten en beredeneerde voorspellingen te maken.

Dat klinkt plots veel moeilijker dan wat het eigenlijk is. In praktijk dobbelen we met de kleurendobbelsteen, zoeken we het juiste lichaampje en schuiven we dat onder het bord. De ene kleur is al wat langer dan de andere, en zo wordt het een super spannende race tot aan de composthoop; je kan namelijk niet zien wie er aan de leiding staat! Op twee plaatsen kan je de worm zien passeren, of beter: kan je zelfs voorspellen wélke worm er eerst zal passeren. Als je er in slaagt om tijdig de juiste voorspelling te maken krijgt jouw worm een extra lichaamsdeel, zo wordt het slot nog spannender. De speler wiens worm als eerste de composthoop bereikt wint het spel.

Vanaf zijn eerste speelsessie was Kobe dol enthousiast over dit spel. Het ziet er heel mooi uit, het speelt vlot, brengt nieuwe principes met zich mee (= voorspellingen maken, een ‘verborgen’ race) én is gewoon heel erg spannend. Afstanden inschatten is duidelijk iets nieuws, je voelt dat hij soms een heel onlogische gok doet, maar al doende leert men! ‘Da ist der Wurm drin’ werd in een mum van tijd één van zijn meeste gespeelde spellen! Het spel heeft dan ook niet voor niets de prijs ‘Kinderspiel des Jahres 2011’ gewonnen.

Jammer genoeg is er ook een groot nadeel: na enkele speelsessies blijft het bord niet meer goed zitten, daardoor lopen de wormen vast en werkt het niet meer naar behoren. Kobe vindt het geen ramp: we leggen er iets op zodat het toe blijft en we kunnen weer verder spelen; maar de mama’s zijn daar iets minder content mee!

Da ist der Wurm drin, Zoch Spiele, 2-4 spelers, vanaf 4 jaar

Kobe (3j.) speelt Curli Kuller

Op Spiel 2018 ging er voor Kobe een nieuwe wereld open. Hij ontdekte er een resem aan nieuwe spelletjes, Curli Kuller was daar één van. Al tijdens die eerste speelsessie spatte het plezier er vanaf! Het is dan ook iets heel anders dan gewoonlijk: geen dobbelsteen, geen pionnen, geen speelbord en geen kaarten. Neen, Curli Kuller is een indoor actiespel! Boer Bertram wil zijn zaailingen beschermen tegen de vogels, maar vergat die lastige slakken!

Door de slak op zo’n manier in het veld te laten rollen proberen de spelers zoveel mogelijk planten van hun eigen spelerskleur om te slaan. Maar pas op: als de vogelverschrikker is omgeslagen krijg je helemaal niets!

Hoe houd je die lanceerbaan vast zodat je slak niet tegen je vingers botst? Maar vooral: leren mikken! Je wilt namelijk zoveel mogelijk zaailingen in jouw kleur omslaan en zo weinig mogelijk van je tegenstanders. Dat is de eerste keer wel wat oefenen, maar voor je het goed en wel beseft zijn ze daar mee weg! De speler die als eerste 8 plantjes verzameld heeft wint het spel.

Curli Kuller komt niet dagelijks op tafel, maar de keren dat we het spelen beleeft Kobe er veel plezier aan!

Curli Kuller, Pegasus Spiele/Selecta, 2-4 spelers, vanaf 4 jaar

Kobe (3j.) speelt Max de Kat!

Max de Kat is een ouwe klassieker die vorig jaar in een nieuw jasje gestoken werd. Kobe zag het 3D-bord en leek het al leuk te vinden nog voor hij de spelregels kende. Die maken het alleen maar spannender: eekhoorn, vogel en muis zijn op weg naar een veilig plekje bij de boom maar worden achtervolgd door een hongerige kater. Slagen jullie erin om de drie dieren gezond en wel naar hun schuilplaats te brengen?

Als je aan de beurt bent dobbel je met de twee dobbelstenen. Voor elke groene bol mag je een klein dier (eekhoorn/vogel/muis) naar keuze verplaatsen, voor elke zwarte bol verplaats je de kat. Stapvoets gaan de dieren richting hun schuilplaats, en af en toe kunnen ze elk hun eigen sluipweg nemen om iets sneller vooruit te gaan. Eenvoudig genoeg om meteen onder de knie te hebben, maar toch: zorg je ervoor dat alle dieren op tijd en stond uit de buurt van de kater blijven? Of neem je het risico om je favoriete dier sneller naar de boom te loodsen? Kobe is van de voorzichtige aard en probeert iedereen steeds in veiligheid te brengen.

Drie keer in het spel kunnen we Max de kat terugroepen voor iets lekkers, Kobe gaat hier volledig in op en zegt dan: “Komkomkom poesje, ik heb lekkere melk voor jou!”. Quasi elke keer is het super spannend tot het bittere eind. We werken allemaal samen, want in dit spel winnen of verliezen we allemaal samen.

Wat Max de Kat zo goed maakt is de combinatie tussen het eenvoudige spelprincipe, het goede thema en de mooie lay-out. En het coöperatieve element is natuurlijk altijd leuk, voor jong en oud. Max de kat is één van Kobe’s favoriete spellen!

Max de kat, Sunnygames, 1-8 spelers, 15min, vanaf 4 jaar

Het is tegenwoordig niet evident om een nieuw spelletje te vinden. Ofwel zijn ze net te moeilijk, ofwel net te gemakkelijk om zijn aandacht erbij te houden. Met De stormloop (het Duitse “Rumpel Ritter”) hebben we toch weer een spannend én interessant dobbelspel ontdekt.

Het 3D kasteel trekt de aandacht van elke kleuter! Als je aan de beurt bent dobbel je de dobbelsteen, daarna moet je 1 of 2 ridder(s) in de toren werpen of mag je de fameuze torenpoort openen. Vervolgens kan je alleen maar hopen dat er zo weinig mogelijk van jouw ridders in de valkuilen terecht komen! Als portier krijg je een kleine bonus: naast de ridders van je eigen kleur krijg je ook van elke andere kleur één ridder. De eerste keer vond Kobe het maar niets als iemand anders ‘zijn’ gele ridder kreeg, maar dat is hij ondertussen alweer gewoon. Op die manier ridders van andere spelers verzamelen vindt hij ondertussen de max!

Kobe (32 mnd.) speelt De Stormloop!

Wanneer je onvoldoende ridders hebt om je dobbelsteen-opdracht uit te voeren eindigt de ronde. Iedere speler telt zijn ridders (zo ontdekten we dat Kobe al goed kan tellen hoeveel ridders elke speler heeft!), diegene met de meeste ridders krijgt een muntje. Om het spel te winnen moet je 2 munten verzamelen. Jammer genoeg kan een ronde ook eindigen voordat de poort is open gegaan, zeker als je maar met 2 spelers speelt.

Kobe zijn spelletjes collectie begint al aardig te groeien, het laatste nieuwe spel is meestal datgene dat hij als eerste uit de kast haalt, dus “het spelletje van de drakenridders” is momenteel deel van het avondritueel. De Stormloop is geen spel dat hij zonder begeleiding met leeftijdsgenootjes kan spelen, bij het verdelen van de ridders kan hij nog wel een beetje assistentie gebruiken. Bovendien zijn de ridders vrij klein en moet je van alle spelers 100% zeker zijn dat ze niets meer in de mond durven steken.

De stormloop, Haba, 2 – 4 spelers, vanaf 4 jaar

Karuba Junior was de grootste uitdaging sinds lang, zowat alles in dit spel was nieuw. Geen dobbelsteen of kaarten, alleen maar tegels die verspreid over de tafel liggen. Het piratenschip trok natuurlijk meteen zijn interesse.

Kobe (30 mnd. speelt KARUBA Junior!

Ik was van plan om het spel gaandeweg uit te leggen, dus ik begin en neem een tegel. Een schatkist, wat een geluk! Ik puzzel de schatkist aan en breng één van de drie speelfiguren naar de schat, als we drie kisten gevonden hebben winnen we het spel. Els neemt een tegel, ook een schatkist. Kobe neemt een tegel en roept “SJATKIST! WIJ ZIJN GEWONNEN!”. Oké, dat lukt geen twee keer na mekaar, maar de bedoeling van het spel was alvast duidelijk.

Tussen de tegels vind je ook piraten met daarop één, twee of drie boten. In dat geval mag je de piraat zoveel aantal stappen laten varen. Die wil je niet te vaak trekken want van zodra het piratenschip het eiland bereikt verliezen we het spel. Naast de vele tegels zitten er ook nog tijgers die de weg kunnen blokkeren. Het principe had hij snel door, maar het puzzelen van de wegen was de eerste keren behoorlijk moeilijk.

Zijn enthousiasme voor Karuba is niet te temmen, hij speelt het liefst de hele dag door! Ongelijk kunnen we hem niet geven, het is dan ook een super spannend spel. Sommige keren win je snel, andere keren bereiken de piraten het eiland en soms blokkeren de tijgers gewoon je laatste weg. En oefening baart kunst, want zo’n 2 weken na zijn eerste speelsessie is hij een kleine held in het puzzelen van de wegen.

Karuba Junior, Haba, 1 – 4 spelers, vanaf 4 jaar

Spelbeschrijving

We gaan op zoek naar de juiste kleur en het juiste lichaamsdeel. Maar let goed op, want de hoofdclown maakt het je niet gemakkelijk, hij toont drie kaarten met verschillende afbeeldingen, in de hoop dat iedereen zo verward geraakt. De derde kaart is de juiste en zal aangeven op welke kaarten de andere clowns hun handen moeten leggen. Heb je het goed gezien of heb je je laten vangen?

De hoofdclown draait steeds drie kaarten om van de (dubbelzijdig bedrukte) stapel, enkel de derde kaart toont de nieuwe opgave. Elke kaart heeft een bepaalde kleur en een lichaamsdeel. Alle clowns proberen als eerste hun handen op de juiste combinatie te leggen: het correcte lichaamsdeel én de correcte kleur. Als er een clown op het kaartje staat moet je ook de kleur van zijn hoedje aanduiden. Als jij er in slaagt om als eerste de juiste combinatie aan te duiden krijg je deze drie kaarten als beloning én word je de nieuwe hoofdclown. Onthoud wel dat je als hoofdman niet mag deelnemen, de enige manier om als hoofdclown punten te verdienen is door je medespelers héél goed te verwarren. Elke clown die namelijk een verkeerde combinatie aanduidde zal jou een eerder verworven kaart moeten geven.

Het spel eindigt als de trekstapel uitgeput is. De speler met de meeste kaarten wint het spel.

Onze mening

De leeftijdsaanduiding 4+ maakt ons al meteen duidelijk dat Clown Face vooral voor kinderen bedoeld is. Het spel heeft veel elementen uit andere spellen, het doet ons ook denken aan Gloobz. Toch zijn er een aantal kleine elementen die Clown Face toch nog anders maken: dat de hoofdclown niet mag deelnemen, het verwarrings-element met de drie kaarten, … De kinderen waar wij geregeld mee spelen krijgen maar geen genoeg van dit soort reactiespellen, vaak kunnen ze het ook veel beter dan je aanvankelijk zou denken. We speelden Clown Face ook met een groep volwassenen met een mentale handicap, ook zij waren heel enthousiast over dit gekke spelletje. Als volwassenen is de herspeelbaarheid niet zo groot en kinderen wisselen natuurlijk graag af van spelletje, toch is Clown Face een spel waar ze regelmatig naar zullen vragen.

Conclusie: Een klein doosje, mooie illustraties en eenvoudige spelregels: meer moet dat niet zijn!

Clown Face

Met dank aan White Goblin Games!

Auteur: Inon Kohn
Uitgever: White Goblin Games
Aantal spelers: 3 – 6
Tijdsduur: ± 10 min.
Vanaf 4 jaar

Spelbeschrijving

Vanaf nu kan je Boonanza ook met je kleinste vriendjes spelen, “Mein erstes Bohnanza” is voor spelers vanaf vier jaar. Beginnend met een erg vereenvoudigde variant leren de kinderen de eerste basisregels van Boonanza. Wanneer je die basisregels eenmaal onder de knie hebt is het tijd voor een volgende stap die een klein tikkeltje moeilijker is. Zo kunnen de kleinste Boonanza fans al na zes stappen meespelen met het originele spel. Maar laat ons beginnen bij het begin:

In deze vereenvoudigde variant krijgen alle spelers vijf bonenkaarten, deze worden niet op hand genomen maar komen open op tafel te liggen. Heel belangrijk: de volgorde van deze kaarten mag je NOOIT veranderen, meteen één van de belangrijkste spelregels van Boonanza. Elk van deze kaarten heeft een zogenaamde boon-o-meter, je vindt er namelijk hoeveel van dat type kaarten je nodig hebt om één thaler te verdienen. Als je aan de beurt bent plant je jouw eerste kaart op één van je twee velden, als je wil/kan, mag je ook je tweede kaart nog aanplanten. Vervolgens leg je twee kaarten (van de trekstapel) open op tafel, je kan nu beginnen ruilen met je tegenstanders. Je mag de twee opengelegde kaarten én je persoonlijke kaarten te ruil aanbieden, vergeet daarbij niet te vermelden wat je graag in de plaats had gehad. Je mag met iedereen ruilen, maar je tegenstanders mogen niet onderling ruilen, de actieve speler moet steeds in de ruil betrokken zijn. Je mag de opengelegde kaarten ook schenken, indien iemand kandidaat is om ze te aanvaarden. Alle kaarten die je via ruil ontvangt (dat geldt ook voor je tegenspelers) moeten meteen op je velden geplant worden. Één ding is zeker: de twee kaarten in het midden van de tafel moeten gepland worden. Of je plant ze zelf, of je ruilt ze met een medespeler. Bij het planten probeer je steeds éénzelfde soort op elkaar te planten, van zodra je het vermelde aantal kaarten hebt bereikt worden deze bonen automatisch geoogst (= weggenomen), in ruil daarvoor krijg je één bonenthaler van een aparte stapel. Indien je toch een kaart moet planten die je niet op je velden hebt liggen mag die daar gewoon bovenop, maar je begint dan – in die nieuwe soort – wel opnieuw te tellen tot wanneer je het vermelde aantal hebt bereikt. Om je beurt af te ronden neem je drie nieuwe kaarten voor je persoonlijke voorraad. Het spel eindigt nadat de stapel één, twee of drie keer leeg is, afhankelijk van het spelersaantal. De speler met de meeste thalers wint het spel.

In een tweede fase doen enkel bonenkaarten mee met een iets uitgebreidere boon-o-meter. Je zal nu beslissingen moeten maken: doe ik mijn bonen weg voor één thaler, of spaar ik nog een klein beetje langer om twee thalers te ontvangen? Je hebt bij al deze bonen namelijk twee opties. In een volgende fase kunnen alle bonen samen gebruikt worden, zowel die met één thaler als die waar je ook twee thalers mee kan verdienen. Vanaf nu is er geen reservestapel met bonenthalers maar wordt het basis oogstprincipe uit Boonanza aangeleerd: wanneer je oogst hou je één (of twee) kaarten die je omdraait als bonenthaler en leg je enkel de overige kaarten op de aflegstapel. Om alles in goede banen te leiden krijgen de speler(tje)s in deze fase een derde bonenveld ter beschikking. In een volgende stap is het gedaan met de regel waarbij je verschillende soorten op één veld mag planten. Als je een kaart wilt/moet planten die je nog niet bezit dan zit er niets anders op dan een bestaand veld te oogsten, ook al verdien je daar deze keer geen thalers mee… In een volgende stap krijg je het derde bonenveld niet meer automatisch maar zal je het moeten aankopen voor drie thaler, en in de voorlaatste stap worden de kaarten op hand genomen en liggen ze niet meer zomaar op tafel. Tenslotte wordt de regel bijgevoegd waarbij je een veld dat maar uit één boon bestaat niet mag oogsten wanneer je op één van je andere velden meer bonen geplant hebt. Na deze stap zijn de jonge moestuiniers klaar voor het echte spel. Je kan deze junior variant naar believen combineren met het basisspel.

Onze mening

Dat er – eindelijk – een junior versie verschijnt voor Boonanza kunnen we alleen maar toejuichen, maar dat hadden jullie wellicht al kunnen voorspellen. De leeftijdsaanduiding 4+ lijkt ons op het eerste zicht jong, maar we konden het (nog) niet proberen met iemand van die leeftijd. We speelden de gemakkelijkste versie met kinderen van 7 jaar en ouder, zij waren alvast grote fans van deze Boonanza. Je merkte wel dat ze het zeer snel onder de knie hadden en al snel klaar waren voor een volgende stap, dus je kan er zeker wel vroeger mee beginnen. Het is duidelijk voelbaar dat deze variant mede door pedagogen ontwikkeld is, het zit geweldig in elkaar. Ze leren de basisregels van Boonanza, dankzij de openliggende kaarten kan je hen perfect helpen en tips geven. De kinderen krijgen ook wat inzicht, ze weten al snel welke bonen beter zijn dan anderen en leren ook beter onderhandelen. De verschillende stappen om het basisspel aan te leren zijn heel goed gevonden. Enerzijds lijken het kleine stapjes, anderzijds zijn ze gewoon compleet. Als je kinderen enthousiast zijn over deze versie kunnen ze voor je het al te goed beseft meespelen met de volwassenen. Het materiaal is naar ons mening iets minder kindvriendelijk. De briefjes die de bonenvelden moeten voorstellen zijn vrij dun en zien snel af, we hadden liever een iets dikker karton gezien daarvoor. De tekeningen zijn – zoals altijd – heel leuk en mooi. Wat extra goed is in deze versie is dat de tekeningen zowel meisjes als jongens aanspreken. Er zijn namelijk prinsessenbonen, maar even goed draken! Een klein nadeel is wellicht dat je minstens met 3 moet zijn, maar dat is ook met het basisspel al zo. Bovendien kan je de (jongste) kinderen best niet alleen laten spelen, ze kunnen in het begin best wel wat hulp van een volwassenen gebruiken. Helaas is dit spel (nog) niet in het Nederlands verkrijgbaar en zal je best wat moeite moeten doen om de Duitse versie te bemachtigen. Als je zelf de spelregels onder de knie krijgt is deze variant wel perfect te spelen met de kinderen, op de kaarten en/of velden is namelijk geen woordje tekst te bespeuren. De verschillende bonen krijgen vanzelf hun bijnaam, al snel klinkt de vraag “Wil je die boef ruilen tegen mijn koning?”. Wij zijn alvast meer dan overtuigd van dit kinderspel, wees maar zeker dat dit hier binnen een kleine vier jaar nog vaak op tafel zal verschijnen!

Conclusie: Mein erstes Bohnanza is niet alleen een ideale opstap naar het basisspel Boonanza, maar is ook gewoon een heel leuk en leerrijk kaartspel voor kinderen!

Mein erstes Bohnanza

Auteurs: Heike Kiefer, Hayo Siemsen & Uwe Rosenberg
Uitgever: Amigo Spiele
Aantal spelers: 3 – 5
Tijdsduur: ± 30 min.
Vanaf 4 jaar