In deze rubriek schrijven we iets kort over onze meest gespeelde spellen, of meer bepaald over alle spellen dat we minimum 20 keer speelden doorheen de jaren. De titel ‘tafelporselein’ is dan ook gebaseerd op een porseleinen jubileum, wat staat voor 20 jaar. Vaak zullen het fillers zijn, maar er staan zeker ook grotere spellen in het lijstje. Bovendien is er ook een gezonde mix van klassiekers en nieuwere spellen. We zullen geregeld schrijven over de manier waarop we het spel leerden kennen en hoe onze mening over dat spel evolueerde doorheen de speelsessies, maar ook leuke anekdotes zullen de revue passeren! In elk deel van deze rubriek zullen we 4 spellen toelichten.

Boonanza: het dobbelspel

De reden dat we deze aangekocht hebben kan je wellicht al raden, onze Boonanza-collectie moest zo compleet mogelijk zijn! Op één of andere manier moet het dobbelspel van Boonanza echter aan onze aandacht ontsnapt zijn, we wisten namelijk niet dat er een dobbelspel zat aan te komen tot we de Nederlandstalige versie op een dag zagen liggen in een lokale spellenwinkel, leuke verrassing! Het spel kwam in die twee jaar daarop zo’n 33 keer op tafel, maar de helft van die keren was dat dan nog met de verkeerde spelregels. Blijkbaar hadden we een belangrijke spelregel over het hoofd gezien: dat andere spelers geen gebruik meer mogen maken van de dobbelstenen die op het bonenveld aan de kant zijn gelegd. Pas toen ik een jaar geleden een recensie las in Spielbox viel die fout op, het lijkt opeens een heel ander spel! Onze vrienden kunnen er nu nog steeds niet aan uit en vragen elke keer opnieuw wat nu weeral de fout was in de spelregels… *oeps*

Het figuur op de voorkant van de doos heeft me een jaar later nog een keer verrast. Zo kreeg ik van een goede vriendin een heel mooie, zelfgemaakte verjaardagskaart met daarop deze jonglerende boon in een leuk 3D-effect.

Konijnen hokken

De dag dat ik ‘Konijnen hokken’ voor mijn verjaardag kreeg was best grappig. Elk jaar komen we met onze vaste spellengroep samen om ons verjaardagen te vieren en veel spelletjes te spelen. Aangezien één van die vriendinnen haar verjaardag maar vijf dagen vroeger is dan mijne vieren we die verjaardagen altijd samen. Dat jaar stond ‘Konijnen Hokken’ toevallig op ons beide verlanglijstjes. Nog meer toeval was dat wij het spelletje voor haar verjaardag gekocht hadden maar dat ik het ook voor mijn verjaardag kreeg! Nu maar hopen dat we het leuk zouden vinden hé 🙂

We speelden het onmiddellijk en het viel meteen in de smaak! Het kwam de periode daarop dan ook regelmatig op tafel, al is het nu weer een tijdje geleden.

Hanabi

Hanabi is met 28 speelsessies ons meest gespeelde coöperatieve spel! Ik had erover gelezen toen het in 2012 op SPIEL was verschenen, maar helaas gingen wij toen zelf nog niet naar Essen. Een maand later stormden we als twee gekken het winkeltje binnen tijdens SPEL te Broechem, in de hoop dat zij een exemplaar van Hanabi zouden hebben. Helaas kregen we onmiddellijk te horen dat het al uitverkocht was, ook al waren we bij de eerste. Een maand later kreeg ik Hanabi van mijn jongere zus cadeau op Kerstavond, we waren super blij en konden dan ook amper wachten om het spel te spelen! De ochtend daarna kwam het al meteen op tafel en we waren erg enthousiast! Dit kaartspelletje is dan ook zo uniek en verslavend dat ons enthousiasme bijna twee jaar later nog even groot is. De reden dat het spel zo vaak op tafel komt is omdat je je score steeds wilt verbeteren, je wilt liefst die maximum score van 25 punten halen! Als dat gelukt is wil je de variant met de regenboogkleuren spelen en de maximumscore van 30 halen, zo houdt het nooit op 🙂 We zijn er tot hier toe zo’n 2 à 3 keer in geslaagd om de 25 punten te halen met het basisspel, maar 30 hebben we helaas nog nooit gehaald. Tijd om het nog een keer te proberen!

Graantje de voorste

Graantje de voorste heb ik in 2012 met mijn verjaardag cadeau gekregen, al kan ik me niet helemaal herinneren van wie. Aangezien ook deze filler zo vaak op tafel kwam kan je wellicht al vermoeden dat het hier wel in de smaak viel. Over het spel zelf valt er deze keer niet veel te vertellen, op dit verhaal na:

Een 5-tal maanden later kregen we telefoon van Els haar mama, één van de jonge kuikentjes werd afgestoten door moeder kip en had het erg koud. Els haar mama heeft het kuikentje meteen warm in haar handen genomen en vanaf dan binnen onder de rode lamp grootgebracht. Het werd al snel heel tam en kwam de graantjes uit onze handen pikken. Zo’n klein lief kuikentje wouden we uiteraard graag op de gevoelige plaat vastleggen en op één of andere manier wouden we er graag een spel bij betrekken. Graantje de voorste leek dan ook uitermate geschikt voor deze gelegenheid. De foto is nog steeds een leuke herinnering: