Matteo speelt Archeos Society

Archeos Society is een set collection game rond een archeologisch thema. Gedurende 2 of 3 seizoenen gaan we expeditieteams samenstellen om zoveel mogelijk te ontdekken op de zes verschillende componenten.

Qua spelregels is dit een set collection in al zijn puurheid: ofwel néém je een nieuwe kaart, ofwel speel je een set uit. Een set kan bestaan uit een aantal kaarten van dezelfde kleur of van hetzelfde personage. Let wel op: alle kaarten die niet bij je set horen moet je vervolgens afleggen in het aanbod. Misschien help je zo wel je tegenstanders vooruit? Elk set wordt geleid door één leider, die zal dan ook bepalen welke acties en/of voordelen jij verkrijgt door het spelen van deze set. In Archeos Society draait alles rond die verschillende personages, het spel voorziet maar liefst 12 verschillende personages, terwijl er slechts 6 aan één spel kunnen deelnemen. Je voelt al meteen de grote diversiteit en herspeelbaarheid van dit spel! De kleur van je leiderkaart bepaalt op welke archeologische site je kan vorderen, al moet je team dan wel voldoen aan de laatste nieuwe voorwaarden op deze site. Het personage zelf geeft ook nog een extra voordeel. Zo kan je extra punten sprokkelen met de botanist, of toch handkaarten achterhouden met de arts. De fotograaf zorgt voor meer punten aan het einde van het seizoen, ook de professor en de curator hebben een unieke manier om meer punten te scoren. De cartograaf is dan weer een zeer geliefde rol omdat die je toelaat twee expedities tegelijk uit te spelen. Gelukkig hebben alle personages een duidelijke symboliek waardoor je eenvoudig kan onthouden wat de effecten van je kaarten zijn. Alsof dat nog niet genoeg variatie biedt, hebben ook de archeologische sites een standaard en een gevorderde zijde om nog meer effecten toe te voegen! Het seizoen eindigt (onvoorspelbaar) van zodra de derde apen-kaart getrokken wordt, wat toch een kleine geluksfactor met zich meebrengt. Daarna worden er punten uitgedeeld voor je positie op de archeologische sites én de grootte van je expeditieteams. Hoe groter je team en hoe verder je geraakt op de site, hoe meer punten je verdient! Naast deze standaard punten mag je uiteraard niet vergeten te controleren of er bepaalde personages zijn die ook voor een puntenbonus zorgen. Na 3 seizoenen (of 2 wanneer je met 3 spelers of minder speelt) eindigt het spel en wint de speler met de meeste punten.

Archeos City brengt voor ons heel wat tegenstrijdigheden mee. Zo doet de lay-out en leeftijdsaanduiding (12+) vermoeden dat het om een complexer spel gaat, terwijl dit toch een heel eenvoudig, vlot en duidelijk familiespel is. Kobe was deze keer geen fan, hij gaf aan dat hij meer diepgang miste. Matteo was dan net wél fan en vormde steeds expeditieteams waarmee hij de overwinnaar op de hielen zat! Stiekem ben ik niet zo blij met de kleine drukfoutjes (kleuren die niet altijd exact overeenstemmen) en het niet-zo-stevige scorebord, maar de doos waar je alle kaarten handig kan sorteren voor een vlotte opbouw maakt dan weer veel goed. Archeos Society is het perfecte spel voor spelers die houden van een vlot familiespel. Je hebt het in 1 2 3 aangeleerd aan nieuwe spelers en de kleine tactische keuzes (gebaseerd op de gekozen personages) volstaan om het spelplezier erin te houden. Bovendien haal je met Archeos Society een spel met een grote herspeelbaarheid in huis! Een ander voordeel is dat je Archeos Society ook tot 6 spelers kan spelen. De spelersinteractie is dan wel vrij beperkt, maar ook met 6 spelers blijft dit een vlot spel. Wij hebben na enkele speelsessies nog lang niet alle rollen en sites ontdekt, dus gaan we binnenkort graag verder op ontdekking! Jullie ook?

Archeos Society

Space Cowboys, Asmodee, 60 min., 2-6 spelers, vanaf 12 jaar

Kobe en Matteo spelen Oertaal

Kennen jullie Oertaal al? Oertaal verscheen vorig jaar bij Megableu. Hoewel oertaal om ‘taal’ draait is dit spel bewust ontworpen om spelers uit verschillende nationaliteiten samen te brengen. Je hebt anderstaligen leren kennen en je wilt graag samen een spel spelen, maar je botst op het taalprobleem en je kan om te beginnen de spelregels niet uitleggen. Dat is met oertaal verleden tijd!

De opdracht is simpel: er zijn twee teams die om ter snelst een bouwwerk voltooien. Oega Boega Bouw! Je eigen taal, welke dat ook mag zijn, is taboe. We spreken vanaf nu oertaal! Om te beginnen hebben we best een grote tafel nodig, want elke kleur, vorm en plaatsbepaling wordt gekoppeld aan een compleet verzonnen en onbestaand woordje. KAZZ AGRA JEPO KAZZ MEEP. Oftewel: leg het rode staafje op de rode schijf. Enige leesvaardigheden zijn vereist, maar verder kan iedereen meespelen met dit unieke bouwspel. Goed rondkijken, snel bouwen en duidelijk – maar in oertaal – communiceren, meer is het niet!

Of toch wel, want Oertaal kan je in maar liefst drie niveaus spelen. Per niveau komen er drie blokken (in een nieuwe kleur) bij en worden de bouwwerken een stuk complexer. Met het moeilijkste niveau heb je ook als volwassenen ongetwijfeld veel plezier! Wat wij nog leuker vonden is het feit dat je beide niveaus kan combineren, een spelletje volwassenen tégen de kinderen is dus helemaal niet ondenkbaar. De kaarten liggen elk spel weer anders, maar het verliezende team mag ook steeds een woordkaart verleggen om het winnende team alsnog van slag te brengen.

Geen diepgaande strategieën of tactische keuzes, maar gewoon plezier maken met taal en blokken. In dat opzet is Oertaal 200% geslaagd, hét perfecte spel om wat meer schwung te geven aan je familiefeest. Of natuurlijk om de denkbeeldige muur te breken en met anderstaligen samen te spelen. Absoluut niet te vergelijken met eender welk ander spel in onze collectie, maar zeker ééntje dat enorm gewaardeerd wordt.

Oertaal

Megableu, 30 min., vanaf 2 spelers, vanaf 7 jaar

Matteo speelt Sink ‘n Sand

Naast spelletjes is Matteo iemand die heel veel houdt van alles waar hij mee kan prutsen. Als peuter kon hij al uren bezig zijn met plasticine en in de zomer spendeert hij het liefst ganse dagen op het strand. Dat het speelzand de laatste jaren zo zijn opmars heeft gemaakt was dus absoluut iets voor hem, maar nu kan hij zélfs aan de spelletjestafel met zand bezig zijn: Sink ‘n Sand!

Gelukkig voor de mama’s blijft dat zand mooi bij mekaar en wordt het geen smeerboel op onze spellentafel, we maken er een soort tempel mee en simuleren een jungle met drijfzand. Elke speler plaatst zijn speelfiguur bovenop het zand om het spel te beginnen. Vervolgens dobbelen we elk om beurt de dobbelsteen en verwijderen we een bijpassend stokje uit de jungle. De stevigheid van onze zandbodem wordt daarbij steeds minder betrouwbaar, en voor je het weet beginnen onze speelfiguurtjes door het zand weg te zinken. En het is opletten geblazen: er zit namelijk één robijn in het zand verstopt. De speler die de robijn ziet vallen en als eerste kan grijpen heeft een reddingsmiddel achter de rug. Met die robijn kan je éénmalig jouw speelfiguur terug op het zand zetten, diegene die als laatste overeind blijft is de winnaar!

Speltechnisch is dit natuurlijk een eenvoudig kinderspel met weinig diepgang. Het dobbelgeluk speelt een grote rol en daarnaast kan je proberen om de stokjes weg te trekken onder de figuren van je tegenstanders, maar verder heb je hier bitter weinig in de hand. Of ja, met wat geluk: dé robijn! Het is dan ook vaak de speler die de robijn te pakken krijgt die de overwinning binnenhaalt. Hoewel Matteo graag wat diepgang heeft in een gezelschapsspel heeft hij daar bij Sink ‘n Sand geen noodzaak aan: hij vindt het gewoon super spannend en fascinerend om naar het drijvende zand te kijken. Een spelletje Sink ‘n Sand duurt niet lang, hooguit 10 minuten, dus voor je het weet ben je het telbare keren na mekaar aan het spelen. Het afbreken van de jungle gaat nogal stroef, maar wat wél heel leuk is is dat je de spelonderdelen kan gebruiken als doosje om het zand achteraf netjes op te bergen. Geen zandresten op de tafel dus, ofwel hebben wij heel nette kindjes!

Sink ‘n Sand

Spinmaster Games, 15 min., 2-4 spelers, vanaf 4 jaar

November 2023: Ticket to Ride Legacy

?  54 gespeelde spellen

?Ticket to Ride Legacy (6 keer gespeeld)

?4Mation (5 keer gespeeld)

?Railroad Ink (4 keer gespeeld)


In november stond vooral Ticket to Ride Legacy in de spotlights bij ons. In zo’n legacy-spel worden er continu nieuwe spelregels toegevoegd waardoor een spel steeds complexer en langer wordt. Om toch niets te vergeten (en gewoon omdat het super leuk is!) maakten wij de nieuwe familie-gewoonte om élke zondag om te dopen tot “Ticket-to-Ride-dag”! Na 6 sessies zijn we halverwege in de campagne en ik kan jullie garanderen: het is nog steeds geweldig! We zullen geen spoilers verklappen, maar de toevoegingen aan het spel zijn keer op keer uniek en vernieuwend. 4Mation is een snelle variant op 4 op een rij die hier nog regelmatig op tafel komt, en het – voor ons nieuwe – Railroad Ink was ook meteen een succes!

Kobe en Matteo spelen Space Aztecs

Matteo was meteen gefascineerd door het felgekleurde doosje van Space Aztecs, een spelletje waar Azteken worden aangevallen door aliens! We gaan allemaal aan de slag om een dorp vol Azteken samen te stellen. Onder een tempel zijn ze veilig, maar zal jij de meeste punten scoren door op veilig te spelen? Opvallend: in een doosje Space Aztecs vind je niet alleen de spelregels in twee talen, maar ook de kaarten in twee verschillende talen!

De spelregels zijn kinderlijk eenvoudig: je neemt een stapel kaarten, je kiest één kaart en je legt de stapel terug op zijn plaats. Op elke kaart staat een uur dat zal bepalen wie zijn kaart als eerste mag uitspelen, de vroegste vogel eerst! Het is zodanig eenvoudig dat iedereen à la minute kan meespelen, je vraagt je haast af hoe je met zo’n simpele spelregels toch een leuk spel kan vormgeven? De kracht zit helemaal in de kaarten zelf: de azteekkaarten! Afhankelijk van het aantal spelers speel je met drie of vier sets kaarten, elke set kaarten heeft andere eigenschappen. Zo leveren dieren of dorpelingen simpelweg 2 of 3 punten op, maar kan je wel 5 punten verliezen als jij er aan het einde de minste hebt. De kaarten uit het gele set probeer je slim te combineren om zo hoge punten te scoren. In het blauwe set vind je een combinatie van de twee, met zowel aristocraten die 5 punten waard zijn, maar ook priesters die 10 punten waard zijn als je ze combineert met een alien! Tenslotte heb je nog de groene kaarten die je o.a. de toestemming geven om andere spelregels te doorbreken. Zo kan je reeds gespeelde kaarten beschermen door een tempel te spelen, een groene (zeer) speciale agent is dan de enige manier om nog extra kaarten onder die tempelkaart te verstoppen! Dat verstoppen is nodig tegen de vliegende schotels, want telkens als een speler een vliegende schotel uitspeelt moeten alle andere spelers één azteekkaart van die kleur afgeven. De speler met de UFO heeft zo één punt per kaart verdient, en jij bent weer een stukje armer.

Space Aztecs is in twee minuten uitgelegd, zelfs de eigenschappen van de kaarten hebben weinig uitleg nodig dankzij de duidelijke symboliek. Matteo begon vol enthousiasme aan dit spel en Kobe schoof al snel mee aan voor de volgende ronde. Space Aztecs speelt heel snel en vooral onvoorspelbaar, een portie geluk is mooi meegenomen want het valt absoluut niet te voorspellen wanneer iemand een Vliegende Schotel zal spelen! Een goed geheugen komt dan wél weer heel goed van pas, want kan jij je nog herinneren in welke stapel welke kaarten liggen? Wij speelden Space Aztecs tot dusver enkel met 3 en 4 spelers en moesten daardoor dus (helaas) steeds één set kaarten achterwege laten. Met vier spelers was er alvast meer interactie dan met 3 spelers, maar we kunnen niet wachten om dit spel met 5 of 6 spelers op tafel te leggen. Dat zal enerzijds de interactie en de onvoorspelbaarheid vergroten, maar anderzijds ook het spel completer maken door het vierde set toe te voegen. Als je allergisch bent voor de onvoorspelbare pest-factor van de UFO-kaarten is Space Aztecs niets voor jou, maar verder is Space Aztecs een eenvoudig en leuk familiespel dat ongetwijfeld gesmaakt zal worden bij vele families!

Space Aztecs

Blackrock Games, Asmodee, 15 min., 2-6 spelers, vanaf 8 jaar

Kobe speelt Bangkok

In Bangkok gaan alle spelers aan de slag om een persoonlijke, drijvende markt op te bouwen. Een markt bestaat uit 9 boten die in een rooster van 3 op 3 worden gepuzzeld. In die boten vind je 4 verschillende soorten voedingswaren. Door die strategisch naast de zogenaamde ‘peper’-kaarten te plaatsen probeer je een heel waardevolle markt op te bouwen. Maar voor je daaraan kan beginnen moet je natuurlijk eerst zélf kaarten verzamelen, dat doe je in de gezamenlijke markt!

Ook in deze markt drijven er 9 boten, elke keer als je aan de beurt bent kan je kaarten wisselen. De goederen op jouw boot bepalen niet alleen hoeveel nieuwe boten je mag nemen, maar ook welke goederen daarop moeten liggen. Een boot met één voedingswaar ruil je om tegen één nieuwe boot, maar als er 2 of 3 voedingswaren op liggen is dit ook dé manier om 2 of 3 boten in één keer te verzamelen! Op het einde van je beurt mag je slechts drie kaarten over houden, dit is dan ook de énige manier om kaarten in je persoonlijke markt te krijgen. Je begint steeds met de kaart links bovenaan, daarna kan je aangrenzend aanvullen. Om punten te scoren wil je vooral peper-kaarten verzamelen, die kunnen op verschillende manieren punten scoren. Zo moet je sommige boten combineren met bepaalde goederen (op naburige boten), terwijl je andere boten liefst zoveel mogelijk afzondert.

Hoewel de basisregels best eenvoudig zijn kom je er al snel achter dat het helemaal niet zo eenvoudig is om Bangkok (goed) te spelen. Alle kaarten hebben hun voor- en nadelen. Zo kunnen kaarten met meer goederen vaak meer punten opleveren, maar zijn die ook handig om als handelswaar te gebruiken in de centrale markt. Té veel kaarten op hand is niet handig omdat je dan verplicht wordt om de minder goede kaarten in je persoonlijke markt te spelen, maar te weinig kaarten is dan ook weer niet goed. Op die manier probeer je gedurende heel het spel alle opties tegen mekaar af te wegen en de beste keuzes te maken. Bangkok is dan wel een klein en relatief kort spel, maar absoluut één dat je heel tactisch kan spelen! Als je niet echt houdt van spelletjes waar je veel moet bij nadenken, dan kan je Bangkok beter links laten liggen. Voor alle andere spelers kan Bangkok dan weer een verademing zijn: op een vrij korte tijdsduur heb je toch het gevoel dat je een degelijk spel aan het spelen bent! Om die reden zijn wij absoluut fan van Bangkok.

Bangkok

Laboludic (Geronimo Games), 20 min., 2-4 spelers, vanaf 8 jaar

Kobe en Matteo spelen Cleo’Carta

Cleo’Carta was één van de genomineerde spelletjes voor Toys & Games of the Year in België. Het ging echter niet met de hoofdprijs lopen, maar wij waren zodanig geprikkeld dat we het met veel plezier wat verder onder de loep namen! Het thema brengt ons terug naar de Oude Egyptenaren met hun hiëroglyfen. We ontdekten een sarcofaag van de farao maar moeten eerst de puzzels oplossen om het geheim te onthullen. Spannend!

Cleo’Carta kan je op drie niveaus spelen: beginner, gevorderd of expert. Elke speler heeft een set van 4 puzzelkaarten met een heleboel gekleurde hiëroglyfen. We starten het spel door een opdrachtkaart open te draaien, waarna alle spelers gelijktijdig aan het puzzelen gaan. Hun doel? De combinatie van de opdrachtkaart exact nabootsen met hun puzzelkaarten. Op het laagste niveau doe je dat door je kaarten zo te draaien en te bewegen tot de symbolen correct liggen, op de hogere niveaus zullen je kaarten vaak één of meerdere keren overlappen om je doel te bereiken. Wie denkt de juiste combinatie te hebben gewonnen roept “CLEO CARTA!” en neemt de sarcofaag om die ter controle over de puzzelkaarten te leggen. Wie als eerste 7 codes kon kraken wint het spel!

Cleo’Carta is een spelletje dat ons in de winkelrekken niet meteen zou aantrekken. Onterecht, zo blijkt! Dit is een heel fijn en snel puzzelspelletje! Iedereen is gelijktijdig bezig met dezelfde opdracht en dezelfde puzzelkaarten. Cleo’Carta is heel leuk voor kinderen met een sterk ruimtelijk inzicht, maar ook het reactievermogen wordt hier flink op de proef gesteld. Je moet niet alleen puzzelen, maar ook snél puzzelen! De grote niveauverschillen maken dat zowel jonge kinderen als volwassenen hier plezier aan kunnen beleven. Te grote niveauverschillen tussen de spelers zullen echter toch nog lastig blijken aangezien je één niveau moet kiezen voor alle spelers. Het thema komt tijdens het spelen niet echt naar boven, maar is hier vooral functioneel qua vormgeving. Kobe en Matteo hadden elke keer opnieuw dolle pret bij het spelen van Cleo’Carta, puzzelen is dan ook echt iets dat ze graag doen! Met alleen volwassenen zouden we dit niet snel op tafel leggen, maar het is absoluut een heel leuk familiespel!

Cleo’Carta

Megableu, 20 min., 2-4 spelers, vanaf 6 jaar

Kobe en Matteo spelen Waterfall Park

Ook Waterfall Park was alomtegenwoordig op Spiel 2023. Een spel met een opvallend leuke en kleurrijke cover, uniek materiaal en één van de leukste thema’s ever: we bouwen een pretpark! Alle spelers bouwen samen aan het meest fantastische pretpark ooit, maar slechts één speler zal uiteindelijk dé beste handelaar blijken en met de overwinning gaan lopen. Om een succesvol uitbater te worden moet je jouw eigendommen succesvol combineren met je attracties, en als dat niet meteen lukt: grondig onderhandelen!

Een spelletje Waterfall Park speelt zich af over amper 4 ronden. Aan het begin van elke ronde krijgen de spelers nieuwe locatiekaarten en attractietegels. Locatietegels worden visueel gemaakt door jouw kleur op de bijhorende locatie te leggen, attractietegels houd je voorlopig nog in je voorraad, want eerst volgt dé belangrijkste fase in dit spel: onderhandelen. In die onderhandelfase mag je alles ruilen met je medespelers, misschien kan jij wel een waanzinnige deal sluiten! Je mag locaties, attractietegels én al je geld inzetten; creativiteit wordt zelfs aangemoedigd. Alles kan en alles mag, maar uiteraard probeer je er altijd nét dat tikkeltje meer voordeel uit te halen dan je tegenspeler. Je uiteindelijke doel is om je locaties wat te groeperen om zo iets grotere attracties te kunnen bouwen. Een bowlingbaal is bijvoorbeeld voltooid als je 5 tegels bij elkaar kan bouwen, terwijl je er voor een souvenirwinkel slechts 3 moet samenbrengen. Als iedereen besluit voldoende onderhandeld te hebben kunnen de attracties gebouwd worden. Tenslotte krijgt elke speler inkomen naar gelang zijn eigendommen, voltooide attracties leveren daarbij aanzienlijk meer op dan onvoltooide attracties. Na vier ronden eindigt het spel en wint de speler met het meeste geld.

De spelregels van Waterfall park zijn zo eenvoudig dat iedereen à la minute kan meespelen! De leeftijdsaanduiding (10+) doet eerder een zwaar spel verwachten en dat is hier toch absoluut niet het geval. Om Waterfall Park te kunnen spelen moet een kind wel vlot de getallen tot 100 kennen en in staat zijn om zelfstandig te (onder)handelen. Ook de aangegeven 45 minuten zijn maar een ruwe schatting, want in dit spel geldt vooral: “De speler maakt het spel”. Dit is zo’n spel dat met de ene spelersgroep de grootste flop ever is, en bij de andere groep tot grote favoriet zal worden uitgeroepen. Onderhandelen is nagenoeg het enige spelmechanisme dat er toe doet, en dat ligt immers niet iedereen even goed. Spelers die graag onderhandelen en steeds het onderste uit de kan willen halen hebben met Waterfall Park absoluut hun ding gevonden; zo zou Waterfall Park wel eens een groot succes kunnen worden bij de gelegenheidsspeler. Het uitdelen van de locatie- en attractietegels kan wel een geluksfactor zijn, maar is in dit spel niet allesbepalend. De vormgeving van de doos lijkt in eerste instantie best knap, maar blijkt uiteindelijk weinig functioneel. Kobe zijn conclusie na de eerste sessie was: “Leuk, maar er had best iets meer mogen in zitten dan alleen dat ruilen.”. Een echt vertegenwoordiger is er aan ons niet verloren gegaan!

Waterfall Park

Repos Production, Asmodee, 45min., 3-5 spelers, vanaf 10 jaar

Cosmoctopus

Cosmoctopus werd op Spiel 2023 voorgesteld door Lucky Duck Games. De ruimte-achtige octopus doet denken aan science fiction, maar de bedoeling van dit spel is best eenvoudig: wees de eerste om 8 tentakels te verzamelen!

De basisprincipes van Cosmoctopus zijn best eenvoudig. Elke beurt opnieuw verplaats je de octopus en speel je een kaart. Het verplaatsen van die octopus is de meest eenvoudige manier om grondstoffen en kaarten te verzamelen, maar het zijn vooral de kaarten die je naar de overwinning zullen helpen! Om zo’n kaart uit te spelen zal je eerst het gevraagde aantal grondstoffen moeten betalen, vervolgens zijn er vier soorten kaarten die elk op een andere manier werken. Zo geven de gele kaarten een voordeel bij bepaalde octopus-acties en leveren de zwarte kaarten korting op bij het uitspelen van toekomstige kaarten. Rode kaarten hebben een onmiddellijk en éénmalig voordeel. Met veel geluk kan je hiermee zelfs een tentakel verzamelen, maar dé manier om tentakels te verzamelen is via de groene kaarten. Als je een volgende keer grondstoffen verzamelt kan je ervoor kiezen om die niet in je voorraad, maar op je groene kaart(en) te leggen. Maar let op: je moet ze ook nog in de juiste volgorde toevoegen, je actie met de octopus wordt er de komende beurten dus steeds belangrijker op! Tenslotte is er nog één zeer gegeerde manier om tentakels te verzamelen, want door 13 grondstoffen van dezelfde soort in te ruilen tegen een ‘Forbidden Knowledge’-fiche verdien je maar liefst twee tentakels in één keer. Om dat voor elkaar te krijgen zal je echter toch wat moeten rekenen en moet je je acties goed op elkaar afstemmen, aangezien je telkens op het einde van je beurt grondstoffen moet afleggen tot wanneer je er maximaal 8 van elke soort overhoudt.

De spelregels van Cosmoctopus zijn over het algemeen heel eenvoudig, waar het niet dat er heel veel kleine regeltjes zijn die best voor wat verwarring zorgen. Met name kaarten die voor één of andere korting of voordeel zorgen moeten goed nagelezen worden in de spelregels, de ene keer is het zus en de andere keer is het zo. Na het lezen van de spelregels had ik niet het gevoel dat dit een lang spel zou worden, maar het opbouwen van een vlot systeem gaat toch trager dan je vooraf zou vermoeden. Dat opbouwen op zich is wel een leuk element in het spel. Het doet wat denken aan Splendor, waar je ook steeds kaarten gaat aankopen die je voordelen geven in de toekomst. Op die manier ga je steeds efficiënter te werk tot je een vlotte machine hebt waarmee je de grotere punten kan binnenhalen. Wie helemaal fan is van Cosmoctopus is bovendien wel eventjes zoet. De spelregels beschrijven naast een hoop varianten in de opstelling namelijk ook een AI-karakter in de vorm van een privé detective. Het materiaal in Cosmoctopus is van een degelijke kwaliteit met leuke tentakels als eye-catchers! Hoewel we van alle elementen in dit spel houden blijven we toch wat op onze honger zitten. Voor een spel van deze tijdsduur (60-90min.) vinden we het spelverloop iets te eentonig. Het geheel voelt aan als een heel abstract spel waarbij het nét te lang duurt tot de motor op volle toeren draait.

Cosmoctopus

Lucky Duck Games, 60-90 min., 1-4 spelers, vanaf 10 jaar

Kobe en Matteo spelen Nautilus Island

Nautilus Island werd op Spiel 2023 gepresenteerd door de Franse uitgever Funnyfox. We kruipen in de huid van een gestrand avonturier. Om te overleven op dit vulkanische eiland zal je een hoop goederen moeten verzamelen en een kamp oprichten. Al dat materiaal valt te rapen in het wrak van ons schip, maar je tegenstanders zijn natuurlijk hetzelfde van plan. Wie maakt de beste keuzes?

De eerste ronde begint in een klassieke spelersvolgorde, maar vanaf dan zal de volgorde aan de boot beslissen wie wanneer aan beurt is. Tijdens je beurt verplaats je simpelweg je speelfiguur naar een vrije plaats aan de overkant van die boot. Een keuze die best wat invloed heeft, want naast de volgende spelersvolgorde bepaalt het ook wat je deze beurt zal kunnen doen. Zo zijn er rijen met 1, 2 of 3 kaarten, waarbij je dat aantal kaarten ofwel mag verzamelen, ofwel kan uitspelen. In het begin zal je uiteraard kaarten sprokkelen, maar gaandeweg wil je sets verzamelen en uitspelen om punten te scoren. Die punten zullen elk spel lichtjes anders verdeeld worden dankzij de variërende bonusfiches, maar één ding staat vast: als je beslist dat je van een bepaalde kleur voldoende kaarten hebt verzameld kan je dat set afsluiten met een luikje. Hoe vroeger je die beslissing maakt, hoe meer punten jouw luik waard is, maar vanaf dat moment kan je dat type kaarten niet meer uitspelen. Toch maar opletten geblazen, dus!

Nautilus Island is zo’n snel spelletje dat je in 1 2 3 hebt uitgelegd aan nieuwe spelers. Het verzamelen van sets is natuurlijk niet nieuw, maar de manier waarop het spel gespeeld wordt is toch best verrassend. De unieke spelersvolgorde, de keuze tussen verzamelen of uitspelen en de bonusfiches zorgen toch voor een leuke twist. Het spel is mooi uitgebalanceerd voor verschillende spelersaantallen en speelt ook in volle bezetting heel vlot. Het strategische gehalte in dit spel is minimaal, maar je hebt toch voldoende in de hand. Nautilus Island is voor ons het perfecte spel om de spelavond af te ronden, maar ook om met vrienden en familie te spelen die houden van een wat lichter spelletje.

Nautilus Island

Funnyfox, 20 min., 2-4 spelers, vanaf 8 jaar