Spelbeschrijving

Het is tijd voor een lekkere sushi-lunch. Terwijl we aan de lopende band zitten nemen we het ene na het andere sushi gerecht, in een ultieme poging om de lekkerste menu samen te stellen! Een lekkere nigiri – liefst gedompeld in wat wasabi -, een set sashimi en graag veel dumplings en maki rolls. Vergeet niet om je menu af te sluiten met een heerlijk toetje, de pudding!

Afhankelijk van het aantal spelers krijgt iedereen 7 tot 10 kaarten op hand, vervolgens kiezen alle spelers één kaart en maken ze die gelijktijdig bekend. De overige handkaarten worden doorgegeven aan je linkerbuur. Met de verkregen kaarten doe je daarna weer hetzelfde: één kaart kiezen, gelijktijdig bekendmaken en de resterende kaarten doorgeven. Een wasabi kaart levert op zich geen punten op maar is in vele situaties wel interessant om te nemen. De volgende nigiri die je zal nemen moet je namelijk op die wasabi kaart leggen, waardoor de puntenwaarde van die nigiri verdrievoudigd wordt. Een inktvis zal zo dus 9 punten waard zijn in plaats van de gebruikelijke drie. Ook de eetstokjes leveren geen punten op, maar je kan ze in een volgende beurt inruilen om twee kaarten tegelijkertijd te kiezen. De stokjes komen vervolgens weer in het spel en kunnen mogelijk nog door andere spelers gebruikt worden. Na het doorgeven van de laatste overgebleven kaart leg je de ontvangen kaart bij je andere verzamelde kaarten, dit is het einde van de eerste ronde. Tijd voor een puntentelling. Elke soort sushi scoort op een andere manier. Nigiri kaarten leveren het vermelde aantal punten op (1 tot 3), gedompeld in wasabi wordt die score dus verdrievoudigd. Voor andere sushi gerechten moet je sets maken, zo krijg je 5 punten voor een set van twee tempura kaarten en 10 punten voor een set van drie sashimi kaarten. Dumplings zijn ook zeer geliefd, daarbij geldt: hoe meer, hoe beter. Afhankelijk van het aantal dumplings in je bezit kan je er 1 tot 15 punten mee verdienen! Tenslotte wordt er vergeleken wie de meeste maki rolls heeft, die speler krijgt 6 punten. De speler met de tweede meeste krijgt nog een troostprijs van drie punten.

Na de puntentelling worden alle sushi’s op de aflegstapel gelegd, enkel de kaarten met pudding blijven voor de spelers liggen. Op deze manier wordt er ook een tweede en een derde ronde gespeeld. Je kan er eventueel voor kiezen om de kaarten in de tweede ronde in de andere richting door te geven. Pas tijdens de laatste puntentelling worden ook punten uitgedeeld voor de pudding kaarten. De speler met de meeste pudding ontvangt 6 punten maar diegene met de minste pudding verliest 6 punten! Bij een gelijke stand worden de (min)punten verdeeld. Diegene die daarna de meeste punten heeft behaald wint het spel.

Onze mening

Je wordt al meteen vrolijk van de leuke en schattige illustraties, alweer een tinnen doosje van White Goblin dat er erg goed uit ziet. De spelregels zijn erg duidelijk geschreven, met een handig overzichtje achteraan om alles even op te frissen. Ondanks de eenvoud van de spelregels staat alles toch duidelijk beschreven zodat ook niet-spelers meteen aan de slag kunnen. De punten dat je met elk type sushi kan scoren staat ook op de kaart, je hoeft dus niet steeds terug te grijpen naar de spelregels. Deze filler is ideaal om mensen kennis te laten maken met het draft principe en is bovendien een ideaal tussendoortje voor iedereen die graag eens een spel op tafel legt. Het is eenvoudig en snel, maar toch heb je de nodige diepgang. Je probeert zelf uiteraard de beste menu samen te stellen, maar je houdt uiteraard ook in de gaten wat je buren aan het opbouwen zijn. Misschien kan je daar wel een stokje voor steken door ervoor te zorgen dat die geen set meer kan vormen? Of kies je toch je eigen weg? Het toetje, de pudding, zorgt hier wel degelijk voor de kers op de taart. Het levert dan wel geen punten op na de eerste en de tweede ronde, maar het is echt wel nuttig om aan het einde de meeste pudding te hebben. Of toch om er voor te zorgen dat je niet overblijft met de minste pudding, je wilt kost wat kost vermijden dat je 6 punten moet inleveren! Het zorgt dus voor een rode draad doorheen de drie rondes.

Een draft spel is in de meeste situaties leuk vanaf 3 spelers, maar Sushi Go kon ons zeker ook overtuigen met twee spelers! Het voegt een aantal elementen toe die je niet hebt met grotere spelersaantallen, je kan namelijk redeneren welke kaarten terug bij jou zullen komen. Er is ook een variant voorzien met een fictieve derde speler waarbij de spelers elk om beurt een kaart voor de dummy speler zullen moeten kiezen, zowel de variant als het basisspel hebben hun charmes. Deze filler zal bij ons (onafhankelijk van het aantal spelers) wellicht nog vaak op tafel verschijnen!

Conclusie: Sushi Go is een eenvoudige, snelle en vooral super leuke filler!

Met dank aan White Goblin Games!

Sushi Go!

Auteur: Phil Walker-Harding
Uitgever: White Goblin Games
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 15 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

In dit snelle Turbo-spel zullen twee spelers het steeds tegen elkaar opnemen. Tegen wie durf je dit duel aan te gaan? In welk thema denk jij beter te zijn dan je tegenstander? Ga je bluffen en je inzet verhogen of speel je toch gewoon op veilig? Pas tegelijkertijd op voor de pestfiches van je tegenstanders, het kan nog knap lastig worden!

Als je aan beurt bent trek je de bovenste kaart van de stapel, je kiest één van de vijf thema’s én een tegenstander waar je dit duel mee wilt aangaan. Het aantal ‘Geen Paniek’-fiches dat naast het thema staat wordt uit de bank gehaald, dit is de inzet van dit duel. Als je veel lef hebt (of wilt bluffen) kan je die inzet nog verhogen met je eigen fiches, je tegenstander zal vervolgens moeten kiezen: of hij verhoogt de inzet met hetzelfde aantal fiches als jij net deed of hij durft het duel niet aan te gaan en geeft je meteen gewonnen. De speler die aan beurt is begint vervolgens met het duel, geeft het eerste antwoord en drukt vervolgens op de timer. De tijd voor de tegenstander gaat nu in, hij heeft 4 seconden de tijd om ook een antwoord te geven. Na dit antwoord drukt deze speler meteen weer op de timer (ook al is die nog niet afgelopen!) waardoor de tijd voor de startspeler weer ingaat. Op deze manier gaan beide spelers verder tot één van de spelers geen antwoord meer kan verzinnen alvorens de 4 seconden zijn afgelopen en de bel gaat. De winnaar van het duel ontvangt de ingezette fiches.

Spelers die niet aan het duel deelnemen kunnen een pestkop-fiche inzetten om het duel nog moeilijker te maken. Je geeft de pestkop-fiche aan een duellerende speler die je graag ziet verliezen, deze speler zal steeds twee antwoorden moeten geven als hij aan de beurt is. Als deze speler het duel effectief verliest dan krijg jij de helft van de winst, onthoud dan wel dat je in één klap twee vijanden hebt gemaakt. Het spel eindigt van zodra de fiches in de bank zijn uitgeput, de speler met de meeste fiches wint het spel.

Onze mening

Geen Paniek! Turbo zorgde hier voor heel tegenstrijdige meningen: sommige medespelers waren er dol op, anderen vonden dit ‘het meest frustrerende spel dat ze ooit speelden’. Dat heeft alles te maken met de trivia en stress-factor van dit spel. Wat die tijdsdruk betreft: sommige spelers houden ervan, anderen niet. Dat was nu wel duidelijk. Het trivia-gedeelte was leuker dan bij vele andere spellen in dat genre. De thema’s die op de kaarten staan zijn zo uiteenlopend dat iedereen wel mee kan spelen, de ene kent niets over tennis maar weet dan weer alles over auto-onderdelen. Je kan geen onderwerp bedenken of het staat wel op één van de vele kaartjes: dieren, landen, voedsel, meubels, sporten, films, werkmateriaal, … Je hoeft dus helemaal niet de slimste van de bende te zijn om dit spel te winnen. Je kan telkens kiezen met welke tegenspeler je een duel aangaat, maar misschien weet die tegenspeler daar wel meer van dan jij dacht! Of ga je meer fiches inzetten om te bluffen? De pestkop-fiches werden bij ons zelden of niet gebruikt, ze maken het spel niet leuker en mogen van ons gerust achterwege blijven.

Als je de speldoos vast hebt heb je het raden naar het aantal spelers waar je dit spel mee kan spelen, ook na het lezen van de spelregels blijft het een raadsel. Het kan met twee (waarbij je steeds tegen elkaar duelleert), maar ook met iets grotere groepen. De website van Goliath Games geeft dan wel ‘2-4 spelers’ aan, maar aangezien er in de spelregels ergens staat ‘vanaf 5 spelers…’ lijkt dit ook niet helemaal te kloppen. Geen Paniek! Turbo is een leuk partyspel, op voorwaarde dat de spelers geen probleem hebben met de tijdsdruk en de daarbij horende stress-factor. Met kinderen zouden we het dan weer minder aanraden. De thema’s zijn dan wel erg uiteenlopend, maar het leeftijdsverschil tussen kinderen onderling (of met de volwassenen) zou hier wel eens de pret kunnen bederven. De tijdsdruk is de reden waarom het in onze vriendenkring en familie toch niet uit de kast zal komen, maar het is het overwegen waard of het zonder de timer ook leuk zou zijn. De timer werkt daarentegen maar amper, de helft van de keren blijft die hangen of gaat hij trager dan hij zou moeten gaan. Met wat geluk heb je 8 seconden de tijd in plaats van de gebruikelijke 4 seconden, maar dat is uiteraard niet echt de bedoeling.

Conclusie: Geen Paniek! Turbo is een trivia-spel voor stressbestendige feestvrienden!

Met dank aan Goliath!

Geen Paniek Turbo

Uitgever: Goliath Games
(Aantal spelers: vermoedelijk 2 – 10)
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving Rummikub

Aan het begin van het spel krijgt elke speler 14 stenen, diegene die er in slaagt om deze stenen als eerste – in geldige groepjes – op tafel te leggen wint het spel. Als je aan beurt bent kan je groepjes stenen op tafel spelen, daar zijn twee geldige manieren voor: een serie van opeenvolgende getallen in eenzelfde kleur of een rij van dezelfde getallen in verschillende kleuren. Elke groep op tafel moet minstens bestaan uit drie stenen. Om het spel te beginnen moet de totale waarde van de stenen die je kunt uitspelen in groepjes minstens 30 punten waard zijn, vanaf je volgende beurt kan je dan ook stenen toevoegen aan bestaande groepjes. Het is ook toegelaten om groepen te hervormen in een poging één of meerdere van jouw stenen uit te spelen. Als dat echter niet lukt wordt je beurt als ongeldig beschouwd, je moet alles terug leggen zoals het lag én je moet drie extra stenen nemen. Het is dan wellicht beter om meteen te passen en één extra steen te nemen.

Als je al je stenen in geldige sets hebt kunnen uitspelen win je het spel. De waarde van de stenen  op de spelersborden van je tegenstanders bepaalt hoeveel punten je scoort. Je kan ook meerdere partijen spelen en op voorhand afspreken hoeveel potjes er gespeeld worden of welke score er gehaald moet worden om het spel te winnen.

Spelbeschrijving Rummikub Turbo

De Turbo-versie van Rummikub is een snel dobbelspel voor twee spelers. Elke speler krijgt 9 dobbelstenen op hand, als je aan de beurt bent dobbel je al deze dobbelstenen en probeer je sets te vormen zoals in het basisspel. Je mag een nieuwe set vormen maar je kan je dobbelstenen ook aanleggen bij bestaande groepjes. Ook in dit dobbelspel is het toegelaten om bestaande sets te manipuleren om zo je dobbelstenen kwijt te spelen, als het niet lukt word je daar deze keer niet voor gestraft. Vanaf de tweede beurt ben je niet verplicht om al je dobbelstenen opnieuw te werpen, het is dus belangrijk dat je je dobbelstenen op tafel laat liggen en pas in de beker doet als je opnieuw aan de beurt bent! Als beide spelers drie beurten na elkaar géén dobbelstenen meer kunnen aanleggen of wanneer een speler al zijn dobbelstenen heeft uitgespeeld is het spel afgelopen en worden de punten geteld. De winnaar krijgt het aantal punten gelijk aan de som van de getallen op overgebleven dobbelstenen van de tegenstander. Diegene die na 6 rondes de meeste punten heeft gescoord wint het spel.

Onze mening

Uit de vele spellen dat we kennen sinds onze kindertijd is Rummikub wellicht het beste. Ook nu we zoveel andere en ‘modernere’ spellen kennen kunnen we nog steeds genieten van een potje Rummikub, het blijft gewoon een goed spel. Het is een spel dat in vele gezinnen in de kast staat, het is dan ook niet te verbazen dat dit spel in vele gezinnen eigen huisregels heeft. Soms zelfs zonder dat de spelers dit beseffen, het is een spel dat door het leven gaat met veel verschillende spelregels. Maar ach, wat maakt het uit, als iedereen dezelfde spelregels toepast spelen we toch gewoon voor het plezier. En dat zoeken en puzzelen om toch maar een extra blokje uit te spelen blijft ook na vele speelsessies leuk, om dan maar te zwijgen over het gebruik van de joker. Ga je hem al uitspelen om zelf meer blokken kwijt te spelen? Maar dan kunnen je medespelers daar misschien wel goed gebruik van maken! Als je hem te lang op je speelbord houdt levert hij dan weer veel strafpunten op aan het einde… moeilijke keuze. Het spel is bovendien van een goede kwaliteit en het werd inmiddels in veel verschillende versies uitgebracht, zo is er inmiddels ook een junior-variant voor kinderen vanaf 4 jaar en zijn er ook verschillende reisedities op de markt. Een luxe-editie mag uiteraard ook niet ontbreken en met de XP-variant kan je het spel nu ook met 6 spelen. Tenslotte is er ook een XXL-versie zodat ouderen en/of slechtzienden ook nog kunnen genieten van een potje Rummikub.

Over de Turbo versie zijn we helaas iets minder enthousiast, de levensduur zal wellicht niet dezelfde zijn als die van de klassieke Rummikub. Het feit dat het een spel is voor twee spelers is misleidend, in tegenstelling tot veel andere spellen staat hier niet duidelijk vermeld dat het enkel met 2 spelers gespeeld kan worden. De aandachtige lezer merkt enkel dat ene kleine zinnetje op ‘Voor 2 spelers vanaf 7 jaar’. Het is een vrij grote doos in verhouding met het materiaal, de dobbelbeker maakt nogal veel lawaai en mocht van ons achterwege blijven. Ook het scoreblokje is maar droevig, met amper 18 velletjes.. Je kan de scores uiteraard ook op een ander blaadje noteren, maar als er dan toch een scoreblok wordt bijgeleverd had het dan ook wel wat dikker mogen zijn. Het goede ‘Rummikub’ element van het zoeken en puzzelen is uiteraard nog steeds aanwezig, maar in veel mindere mate. De mogelijkheden van de dobbelstenen zijn beperkt en het komt niet tot zijn recht zoals in de klassieker. Leuk om eens gespeeld te hebben, maar daar houdt het wellicht ook op.

Conclusie: De nieuwe Rummikub Turbo kan niet op tegen de klasse van de klassieke Rummikub!

Met dank aan Goliath!

Rummikub

Auteur: Ephraim Hertzano
Uitgever: Goliath Games
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 45 min.
Vanaf 8 jaar

Rummikub Turbo

Uitgever: Goliath Games
Aantal spelers: 2
Tijdsduur: ± 15 min.
Vanaf 7 jaar

Spelbeschrijving Triominos

Probeer zoveel mogelijk punten te scoren door je triominos-stenen passend aan te leggen. Als je aan de beurt ben probeer je één van de stenen op je speelbord passend aan te leggen op tafel, als je daarin slaagt scoor je punten gelijk aan de waarde van die steen (de som van de drie getallen). Door bepaalde vormen te maken kan je extra bonuspunten verdienen, zo krijg je maar liefst 40 bonuspunten als je een brug vormt. Een hexagon en een dubbele hexagon zijn zelfs 50 en 60 punten waard! Als je geen steen kunt of wilt aanleggen ben je verplicht om een Triomino aan te kopen. Elke aankoop kost je 5 punten, als je na drie pogingen nog steeds geen steen kan aanleggen moet je als straf nog 10 punten extra betalen. Die ronde verlies je dus 25 punten en heb je drie nieuwe stenen op je bord staan.

Aan het einde van de ronde waarin een speler zijn laatste steen uitspeelde eindigt het spel. De winnaar krijgt de som van de waarden van de stenen van de tegenspeler én 25 bonuspunten. Diegene die daarna de meeste punten heeft wint het spel. Het spel kan ook over meerdere ronden gespeeld worden waarbij er een punten-limiet wordt afgesproken.

Spelbeschrijving Triominos Turbo

In deze nieuwe ‘Turbo’ variant op Triominos wil je jouw Triominos als eerste aanleggen, dat is dan ook de enige manier om het spel te winnen! De spelers beslissen samen hoe snel/traag ze de timer instellen, je kan kiezen tussen 8 of 15 seconden. Vervolgens nemen alle spelers zes Triominos voor zich op tafel, wordt er één steen in het midden gelegd en drukt één van de spelers op de timer als startsignaal van het spel. Als je denkt dat je één van je stenen kan aanleggen druk je gauw op de timer (ook al is die nog niet helemaal afgelopen) en kan je vervolgens proberen of het lukt. Als je jouw steen kan aanleggen kan je meteen daarna weer op de timer drukken om nog een steen aan te leggen, maar misschien is één van je tegenstanders je dan wel voor en wilt hij een steen aanleggen! Als een andere speler op de timer gedrukt heeft moet je wachten tot hij/zij een Triomino heeft aangelegd, pas daarna kan jij weer op de timer drukken.

Pas echter op dat je niet té snel drukt, als later blijkt dat je steen tóch niet past en je kan dus geen steen aanleggen vooraleer de bel gaat word je gestraft en zal je twee extra Triominos stenen moeten nemen. De tijd kan ook voorbij zijn doordat niemand anders de timer opnieuw indrukte, in dat geval nemen alle spelers één nieuwe steen. Het spel eindigt van zodra één speler alle stenen heeft aangelegd, deze speler wint het spel.

Onze mening

De klassieke versie van Triominos stond als kind al in onze spellenkast, of toch bij één van ons. Ik herinnerde mij dat het spel zeer geliefd was en vaak op tafel kwam, maar de puntentelling zei me niets. Na het lezen van de spelregels en een speelsessie werd duidelijk waarom ik er wellicht weinig van wist: dat voegt gewoon niets aan het spel toe. Domino speelden we als kind ook zonder puntentelling, Triominos dus ook. Het leuke aan Triominos is dat je op zoek kan gaan naar passende blokjes, het is moeilijker dan een gewone domino en is voor jonge kinderen zeker een uitdaging. De puntentelling leverde meer frustratie op, dan pas valt het op hoe hoog de geluksfactor in het spel is. Soms heb je gewoon de pech dat je de verkeerde stenen trekt, dan moet je nog punten inleveren (en soms onder 0 gaan) en word je dus dubbel gestraft. Ook aan de waarde van je Triomino kan je niets veranderen, je scoort gewoon de punten die je toevallig trekt. Uiteraard probeer je de stenen met de meeste punten aan te leggen, maar als dat niet gaat… De bonuspunten zijn leuk omdat je probeert moeilijkere vormen te maken, maar ook daar heb je wat geluk voor nodig om nét die steen te trekken die daar nog past. Triominos is gewoon een leuk familiespel en het stimuleert het ruimtelijk inzicht van kinderen, maar je raadt het al: laat die puntentelling maar achterwege. Het is een spel met degelijke kwaliteit van stenen, maar als we even echt kritisch zijn: alles is hier in de vorm van een driehoek (zelfs de doos): waarom de spelregels dan niet? Die moet je krom plooien om er toch maar bij te krijgen.

In de Turbo variant hebben ze die puntentelling alvast achterwege gelaten, een goed begin. Je moet er wel naar raden met hoeveel spelers je het spel kan spelen aangezien dit nergens vermeld staat, niet op de doos en niet in de spelregels. Aangezien het blijkbaar met alle courante spelersaantallen (2-4) werkt is dat niet zo’n onoverkomelijk probleem. De spelregels zijn overigens vrij ingewikkeld geschreven waardoor het ons niet meteen duidelijk was hoe het spel juist gespeeld moest worden. Het zou ons niet verbazen als het spelletje op vele plaatsen verkeerd wordt gespeeld. Net als de klassieke Triominos staat hier de leeftijdsaanduiding 6+, maar de Turbo-variant is duidelijk moeilijker dan de klassieke versie! Je kan/mag niet ‘op je gemak’ zoeken of je Triomino past want pas nadat je op de timer hebt gedrukt kan je proberen. Voor kinderen die iets ouder zijn, al enig ruimtelijk inzicht hebben én graag spelen onder tijdsdruk is Triominos Turbo dan weer erg leuk. De timer lijkt echter niet zo’n lange levensduur te hebben, we merkten dan ook dat die af en toe bleef haperen. De tijdsdruk was niet meteen aan ons besteed, maar dat is een kwestie van smaak.

Conclusie: Met de klassieke en de Turbo-versie van Triominos is er voor elke puzzelaar wat wils!

Met dank aan Goliath!

Triominos

Uitgever: Goliath Games
Aantal spelers: 1 – 4
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 6 jaar

Triominos Turbo

Uitgever: Goliath Games
Tijdsduur: ± 10 min.
Vanaf 6 jaar

Spelbeschrijving

In een afgelegen vallei woont een kleine drakenfamilie, énkel de tovenaars hebben weet van dit geheime bestaan. De jongste draken spelen iets verderop het spelletje ‘vuurbal’, maar de knorrige tovenaar Razandar kan daar niet mee lachen. Hij vreest dat die hete lava zijn mooie tovenaarstoren zal beschadigen. Hij is op weg naar de toren en zal de kleine draakjes straffen, wij zijn de enigen die de kleine draakjes nog kunnen reden. We zullen er dus alles aan doen om de familie te herenigen in hun verborgen vallei, anders verliezen we gezamenlijk het spel!

Als je aan beurt bent dobbel je met de witte dobbelsteen, het resultaat daarvan zal bepalen welke actie er wordt uitgevoerd. Als je een drakenjong hebt gedobbeld beginnen we aan de magie, trek één van de drakenjongen uit de zwarte zak en zet deze bovenaan op de tovenaarstoren. Elk drakenjong moet door twee spelers verplaatst worden naar de drakenvallei, wélke spelers dat moeten doen werd aan het begin van het spel bepaald d.m.v. gekleurde kaarten. Alle spelers zullen met elk van hun medespelers eens moeten samenwerken. De kleur van het drakenjong bepaalt dus welke spelers het jong zullen moeten redden, deze spelers maken zich dus klaar voor hun toverspreuk en nemen hun toverstok alvast klaar. Door aan twee zijden met de toverstokken tegen het draakje te duwen kunnen de spelers de draak samen opnemen en naar de vallei brengen. Als de twee spelers daar in slagen is de vlucht gelukt en is de volgende speler aan beurt, in het andere geval wordt de zwarte dobbelsteen gegooid en komt Razandar een stapje dichter bij zijn toren. Ook met de witte dobbelsteen kan je pech hebben, als je Razandar dobbelt moet je hem meteen een stap laten naderen. Als je een zon dobbelt heb je geluk en gaat Razandar terug enkele stappen achteruit, hij gaat helemaal terug naar zijn tovenaarshuis! Tenslotte kan je ook nog een drakenjong met een lavasteen dobbelen, dat maakt jouw spreuk eens zo moeilijk, je moet het drakenjong dan namelijk samen met die lavasteen vervoeren! Als de spelers er in geslaagd zijn om alle drakenjongen terug in hun vallei te brengen winnen de spelers samen het spel. Als Razandar echter aan de toren arriveert terwijl er nog jonge draakjes aanwezig zijn verliezen de spelers het spel gezamenlijk.

Voor de jongste spelers zijn grotere toverstokken voorzien, bovendien kan er beslist worden om de toren dan iets dichter bij de vallei te plaatsen. Voor de gevorderde tovenaars is er dan weer een variant waarbij de drakenjongen in het midden van de vallei (tussen de bomen) moeten geplaatst worden, je zal dus zeer accuraat moeten zijn! Bovendien zijn er ook nog tovenaarstegels die het verplaatsen van de drakenjongen nog moeilijker maakt, zo mag je de toverstok vb. maar met twee vingers vasthouden. Ook als je die met je verkeerde hand – of zelfs met twee handen – moet vasthouden is het moeilijker, om dan maar te zwijgen van de kaartjes die je verplichten om de actie blind of met één gesloten oog uit te voeren!

Onze mening

Dragon Valley sprak ons wel aan dankzij de mooie illustraties, bovendien zijn we grote voorstanders van coöperatieve kinderspellen. Na het lezen van de spelregels hadden we onze vragen bij de moeilijkheid, het verplaatsen van die draken is niet zo eenvoudig, laat staan met de leeftijdsaanduiding 6+. Ons zesjarig neefje overtuigde ons echter van het tegendeel, aangezien hij het spelletje graag en goed meespeelde, weliswaar met de toverstokken voor jonge spelers. Het verplaatsen met de kleine toverstokken (voor volwassen spelers) is best moeilijk. Het kan aan ons liggen, maar we kwamen niet aan de variant voor gevorderden spelers met die tovenaarstegels. Dat is wellicht voor iemand met een vaste hand! Het spel is van een mooie kwaliteit, het oogt altijd mooi als een doos op zo’n manier genuttigd wordt. Dragon Valley is dus een leuk kinderspel dat met alle spelersaantallen even goed werkt, maar we hebben wel onze vraag bij de herspeelbaarheid. Het is wel eens leuk om te oefenen, maar naar ons idee gaan kinderen die niet goed zijn in zo’n zaken niet meteen zin hebben om het spel te herspelen. Kinderen die het wel goed kunnen hebben het na enkele keren wellicht ook wel gehad.

Conclusie: Dragon Valley is een spel voor stressbestendige kinderen met een vaste hand!

Met dank aan Asmodee België!

Dragon Valley

Auteurs: Julien Gupta & Johannes Berger
Uitgever: Queen Games
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 6 jaar

Spelbeschrijving

In The Golden Ages staat elke speler aan de leiding van een hele beschaving. Doorheen de vier tijdperken zal je je beschaving ten volle laten ontwikkelen, daarvoor ga je technologieën ontwikkelen, kunstenaars opleiden en gebouwen oprichten. Het belangrijkste mag je echter niet uit het oog verliezen: nieuwe continenten ontdekken en steden oprichten in afgelegen gebieden!

Aan het begin van een tijdperk zullen de spelers elk om beurt een continenttegel op het speelbord leggen, de wereldkaart ziet er steeds groter uit! In het eerste tijdperk plaats je je hoofdstad met drie soldaten op deze tegel, vanaf de volgende ronden kan je kiezen of je jouw hoofdstad al dan niet verplaatst. Daarna voeren alle spelers elk om beurt één van de 8 mogelijke acties uit tot wanneer alle spelers een gouden eeuw gestart zijn. Voor vier van die acties heb je één van je soldaten nodig, zo kan je met de actie ontdekkingsreiziger een soldaat verplaatsen en op je nieuwe locatie een stad oprichten. Je ontwikkelde technologieën bepalen op dat moment hoe ver je soldaat kan reizen. Het grondstofsymbool waar je eindigt neem je op dat moment onder controle, ook hier bepalen je technologieën hoeveel inkomen je daarvoor ontvangt. Met de actie bouwvakker kan je een gebouwkaart nemen en op één van je beschikbare velden leggen. Aan het begin van het spel heb je maar één bouwveld beschikbaar, door technologieën te ontwikkelen kan je tot drie beschikbare bouwvelden bezitten. Tenslotte kan je een soldaat ook opleiden tot kunstenaar en daarvoor drie overwinningspunten in ontvangst nemen of hem laten afreizen naar een gebied dat onder controle staat van een tegenspeler, de aanvaller betaalt hiervoor de aangegeven kostprijs en ontvangt een willekeurig roemfiche.

De technologieën kwamen al vaak aan bod, je kan dus uiteraard ook een nieuwe technologie ontwikkelen door de aangegeven kost te betalen. Voor deze en de drie volgende acties heb je geen beschikbare soldaat nodig. Je kan ook een wonder aanschaffen, de eigenschappen van die wonderen verschillen elke eeuw. Doorgaans geven ze een onmiddellijk effect (voordeel) en/of een effect als je de kaart activeert, maar enkele kaarten geven ook punten aan het einde van het spel. Een andere mogelijke actie is dus het activeren van zo’n kaart, je kan daarmee een wonder of een gebouwkaart activeren en het bijhorende voordeel krijgen. Tenslotte kan je een gouden eeuw starten, wat wilt zeggen dat je in deze ronde niet meer mee speelt. Telkens het jouw beurt is ontvang je nu 2 goud. De eerste speler die een gouden eeuw start mag bovendien een ‘oordeel van de geschiedenis’ kiezen, deze kaart bepaalt hoe de puntentelling aan het einde van de ronde voor alle spelers zal verlopen. Nadat alle spelers een gouden eeuw gestart zijn vindt die puntentelling plaats, waarna alles wordt voorbereid voor een volgend tijdperk. Na vier tijdperken eindigt het spel en ontvangen de spelers nog punten voor hun overige geld, roemfiches en ontwikkelde technologieën. Tenslotte maakt elke speler zijn toekomstige technologie bekend, een doelstelling die je aan het begin van het spel kreeg. Als je hierin geslaagd bent ontvang je 8 bonuspunten. De speler met de meeste punten wint het spel.

Onze mening

Aanvankelijk hadden we geen idee wat we van The Golden Ages moesten verwachten. De spelregels lezen vlot en zijn erg duidelijk geschreven, de speluitleg wordt bovendien erg eenvoudig door de duidelijke illustraties. Alle mogelijke acties staan duidelijk getekend op de spelersborden, de symbolen op de kaarten en/of technologieën staan ook nog eens uitgeschreven op een overzichtsblad. Helaas wilt dit niet zeggen dat de illustraties bij ons in de smaak vallen, maar dat is iets persoonlijk. Het spel zelf speelt heel vlot en heeft veel diepgang. Dankzij de vele mogelijkheden zijn er verschillende wegen die kunnen leiden tot de overwinning, je probeert tijdens elke speelsessie iets anders. Vaak wordt je strategie gedeeltelijk bepaald door je doelstelling en beschavingskaarten, die laatste geven je gedurende elke eeuw een bepaald voordeel. Bovendien kan je dankzij die beschavingskaarten ook bepaalde wonderen aan een goedkopere prijs krijgen, maar die afbeeldingen zijn dan weer erg klein en onduidelijk. Na de actie waarbij je een tegenstander kan aanvallen ontvang je een roemfiche, dat is meteen ook het gedeelte dat we het minst kunnen appreciëren in dit spel: de waarden van die roemfiches gaan van 2 tot 6. Hoe vaker je aanvalt, hoe meer je er moet voor betalen. Het kon dan ook op weinig appreciatie rekenen dat iemand die meerdere keren aanvalt minder of even veel punten kan verdienen dan iemand die slechts één keer aanvalt, het verschil tussen 2 en 6 is wat ons betreft te groot. Het idee van de gouden eeuw is dan weer heel interessant: als je vroeg past kan je nog veel geld verdienen én kiezen hoe de puntentelling die ronde verloopt. Anderzijds kan dat ook in je nadeel spelen, aangezien je tegenspelers dan nog aan beurt komen en er misschien nog wel voor kunnen zorgen dat die puntentelling dan in hun voordeel is!

The Golden Ages is een goed expertspel dat erg leuk en vlot speelt, we hebben het spel steeds met plezier op tafel gelegd en ook onze medespelers waren steeds overtuigd. Toch hebben we niet altijd zin om het spel te spelen, maar dat komt vermoedelijk omdat het niet volledig ons genre van spel is. Het spel is op zijn best met drie of vier spelers, het kan perfect met twee spelers maar is in die situatie iets minder interessant. Met vier spelers komt alles beter tot zijn recht en wordt de wereldkaart veel meer uitgebreid dan met twee spelers.

Conclusie: The Golden Ages is een vlot expertspel.

Met dank aan Quined Games!

The Golden Ages

Auteur: Luigi Ferrini
Uitgever: Quined Games
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 75 min.
Vanaf 12 jaar

Spelbeschrijving

1897, Koningin Victoria zit staat al 60 jaar aan het roer en dat moet gevierd worden. Er wordt veel volk verwacht in de vier resorts! De vier bekendste vakantieverblijven zijn in onderlinge strijd, enkel in het grootste en beste resort zal de Koningin zelf langskomen. Tijd om in actie te schieten, je bent architect in één van die vakantieverblijven. Zorg voor een resort met alles erop en eraan: hotels, monumenten, stations en entertainment. Voor ieder wat wils, een vakantieverblijf heeft namelijk een stedelijk gedeelte, een mooie kuststreek én groene parken.

Als je aan de beurt bent heb je drie mogelijkheden. Één mogelijkheid is om gebouwen/attracties op te richten, elke kaart geeft aan hoeveel kaarten je daarvoor moet betalen én hoeveel punten zo’n gebouw oplevert aan het einde van het spel. Je zal telkens moeten betalen met kaarten van dezelfde soort (hotel, monument, station of entertainment). Met een andere actie kan je bezoekers naar je resort trekken, hoe meer attracties of gebouwen je al bezit, hoe meer bezoekers. De bezoekers staan in een rij op het platform, aan hun valies kan je zien of ze naar ‘t stad, naar zee of naar een park willen. Je zal maar naar één van die gebieden kunnen reizen tijdens deze beurt, dus je neemt alvast de bezoekers mee die terecht kunnen in het stads, zee- of parkgedeelte van jouw resort. Het aantal bezoekers dat in elk gebouw/attractie terecht kunnen staat ook duidelijk weergegeven op de kaart. Bezoekers komen van het platform en/of van de trekstapel en vormen de achterzijde van de gebouwenkaarten. Meestal kan je het soort van gebouw al zien aan de bezoekerszijde, maar de kleur kan je tot hier toe nog niet weten. Met de laatst mogelijke actie kan je kaarten op hand nemen, je neemt dan alle bezoekers uit je volledige resort op hand. Pas dan weet je effectief welke kleur deze kaarten hebben, de kleur bepaalt namelijk in welk gebied van je resort zo’n gebouw staat. Wanneer je deze actie kiest mag je de handlimiet van 12 kaarten niet uit het oog verliezen, overige bezoekers kan je niet op hand nemen en vertrekken terug naar het platform. Als je tijdens de beurt geen van deze drie acties wil of kan uitvoeren kan je ook de bovenste kaart van de aflegstapel op hand nemen.

Het einde van het spel wordt ingeluid van zodra een speler het vereist aantal gebouwplaatsen in zijn resort bezit. Dat aantal is verschillend voor elk resort en wordt aan het begin van het spel bepaald. Tenslotte volgt de puntentelling. Elk gebouw in je resort is het aantal punten waard dat vermeld staat op de kaart, daarnaast krijgen de spelers nog bonuspunten afhankelijk van hun resort. (bv. 2 bonuspunten per gebouw in het stadsgedeelte) Diegene met de meeste punten is de winnaar van Steam Donkey en mag zich aan een visite van de Koningin verwachten!

Het spel voorziet ook een variant voor gevorderde spelers. In deze variant worden enkele rollen/personages toegevoegd, deze kan je tijdens het spel gebruiken om bepaalde voordelen te krijgen. Zo heb je vb. Prinses Royal, zij kan er voor zorgen dat je nieuwe gebouwen gedurende deze beurt wat goedkoper kan aankopen. Als je van haar voordelen geprofiteerd hebt blijft deze kaart gedraaid voor je liggen, je medespelers kunnen in die ronde niet van haar diensten gebruikmaken. Van zodra de kaart terug recht ligt (dus als jij ze tijdens je volgende beurt niet gebruikt) kunnen medespelers die kaart nemen en inruilen met hun personage om van haar diensten te profiteren.

Onze mening

Als je dit artikel gelezen hebt weet je al dat Steam Donkey alvast een positieve indruk op ons heeft nagelaten. We lazen de spelregels – die overigens erg duidelijk zijn – en begonnen zonder verwachtingen aan dit kaartspelletje. Onze eerste speelsessie, met twee spelers, maakte ons meteen enthousiast! Het spel is heel eenvoudig maar bevat veel meer diepgang dan we vermoed hadden. De manier waarop de dubbelzijdige kaarten in dit spel gebruikt worden werkt hier meer dan behoren. Aan het begin van het spel bouw je alvast één of twee gebouwen, liefst gebouwen die je toelaten om veel bezoekers te trekken gedurende je volgende beurten. Later in het spel ga je misschien duurdere gebouwen aankopen, ze trekken dan wel minder bezoekers maar leveren wél meer punten op. Bovendien moet je kaarten in dezelfde kleur en van hetzelfde type op elkaar leggen, wat betekent dat je de voordelen van die vorige kaart op dat moment kwijt bent. Je kan er voor kiezen om ‘snel’ te spelen en veel goedkope maar verschillende kaarten aan te kopen zodat het spel eindigt, in de hoop dat je tegenstanders dan nog volop aan het opbouwen zijn en nog maar weinig kaarten in hun verblijf hebben liggen. Anderzijds kan je ook kiezen om veel kaarten van hetzelfde type te spelen, het levert je meer bonuspunten op en je gaat wellicht ook voor de duurdere gebouwen. Beide tactieken hebben al hun nut bewezen tijdens onze speelsessies, er zijn dus meerdere manieren om het spel te winnen! Ook wanneer je bezoekers trekt moet je beslissingen maken: je ziet enkel het symbool maar niet de kleur, dus welke bezoekers wil je dan gaan halen en welke niet?

We zijn zeer verrast door Steam Donkey, al wilt dat nu niet zeggen dat het plots één van onze favoriete spellen is, maar het is wél een erg goed kaartspel dat we graag nog eens op tafel leggen met iemand die houdt van een goed spel. De bijna-kleurloze lay-out spreekt ons niet meteen aan maar is wel erg functioneel. Alles staat duidelijk op de kaarten vermeld en toch geven de kaarten nog een rustige uitstraling. Het spelersaantal heeft zo goed als geen invloed op het spel waardoor het zowel met 2, 3 als 4 spelers erg leuk is!

Conclusie: Steam Donkey is een verrassend leuk spel met vrij eenvoudige spelregels en voldoende diepgang.

Met dank aan Ragnar Brothers!

Steam Donkey

Auteurs: Gary Dicken, Steve Kendall & Phil Kendall
Uitgever: Ragnar Brothers
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 45 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

Zorg ervoor dat je géén paar vormt. Met deze zin kan je de spelregels van Pairs alvast samenvatten. Wie durft risico’s te nemen en wie speelt op veilig en kiest er dus zélf voor om strafpunten te nemen?

Een spelletje Pairs bestaat uit 55 kaarten, je vindt één kaart met waarde 1, 2×2, 3×3, … tot 10 kaarten met waarde 10! De kaarten worden goed geschud en als dichte stapel op tafel gelegd. Als je aan de beurt bent heb je twee opties: een kaart nemen en open voor je neerleggen of opgeven en strafpunten nemen. Wanneer je een kaart neemt loop je het risico om een paar te vormen, in het geval dat er ook al zo’n kaart voor jou op tafel lag. In dat geval zal je één van die kaarten moeten nemen als strafpunten. Het risico dat je 10 strafpunten krijgt als je een 10 voor je hebt liggen is dus vrij groot. Als je het niet aandurft om nog een kaart te trekken kan je het ook gewoon opgeven, je krijgt dan de laagste kaart op tafel als strafpunten. Als je tegenstanders dus een 1 of een 2 liggen hebben is het soms verstandig om die kaart als strafpunten te nemen om te vermijden dat je veel meer strafpunten oploopt!

Van zodra een speler strafpunten krijgt eindigt de ronde, alle spelers leggen hun kaarten op de aflegstapel waarna de volgende ronde op dezelfde manier van start gaat. Op deze manier spelen de spelers verder tot één speler een bepaald aantal strafpunten heeft, wat afhankelijk is van het aantal spelers. Er is in dit spel geen winnaar, enkel een verliezer.

Pairs is via Kickstarter in 11 verschillende en unieke edities uitgebracht. Elke editie heeft een ander thema, andere illustraties en een andere tekenaar. Het is goed mogelijk dat er in de toekomst nog nieuwe decks zullen verschijnen. Elk deck bevat bovendien een eigen variant op het spel.

Onze mening

Pairs is misschien wel het meest eenvoudige spelletje dat we in huis hebben, maar het behoort meteen ook tot de meest verslavende spelletjes! De uitgever plakt er de ondertitel ‘A new classic pub game’ op, waardoor meteen duidelijk wordt dat je het gewoon tussendoor kan spelen, op een feestje of zoals de titel zegt: op café. Het bekende press-your-luck principe is hier zeker van toepassing, je maakt met een tien uiteraard meer kans om een paar te vormen, maar één van ons slaagde er toch maar in om een paar te vormen met twee tweeën. Hoe klein is die kans! Dat onverwachte maakt het spel gewoon leuk. Je bent ook steeds blij als een andere speler strafpunten pakt, want het is dé manier om je kaarten kwijt te spelen zonder strafpunten te halen! Zeker met meerdere spelers probeer je vaak ‘nog één kaart’ te nemen, in de hoop dat een tegenspeler kapot speelt en niet jijzelf! Het feit dat er geen winnaar is vonden we jammer aan dit spel, zélfs voor zo’n filler met hoge geluksfactor hebben we toch graag een winnaar. In onze huisregel bekroonden we diegene met de minste strafpunten gewoon tot winnaar.

Wij zagen slechts 3 decks (Professor Elemental, Pirates & Princess), maar de illustraties waren in elk van deze decks héél mooi. We zijn nog steeds erg benieuwd naar de andere decks! Het is jammer dat het doosje wat te groot is waardoor het zeer vatbaar is voor deuken. De super-eenvoudige spelregels zorgen ervoor dat je dit snelle kaartspel met iedereen kan spelen. Jong of oud, iedereen zal met plezier een spelletje Pairs meespelen! Aangezien er tot 8 spelers kunnen meespelen is het ook ideaal om met iets grotere groepen te spelen. Deze filler kwam ondertussen al 20 keer op tafel, je kan het dus zeker nog verwachten in één van de komende afleveringen van onze reeks Tafelporselein!

Conclusie: Pairs is een verslavende en super eenvoudige filler!

Pairs

Auteur: James Ernest & Paul Peterson
Uitgever: Cheapass Games
Aantal spelers: 2 – 8
Tijdsduur: ± 15 min.

Spelbeschrijving

In Souk gaan alle spelers aan de slag als kruidenhandelaar. Helaas zal er maar één kruidenwinkel kunnen overleven in de drukke economie, enkel de kruidenier die het meeste winst maakt zal daar in slagen. Om een goede kruidenier te worden is het belangrijk dat je kruiden aanbiedt waar veel vraag naar zal zijn. Kies je de juiste kruiden of kan je de vraag van de klanten wat naar je handen zetten?

Aan het begin van een ronde krijgen alle spelers 7 kaarten op hand, daarna kunnen alle spelers één kaart gedekt voor zich neerleggen, dat is alvast één van de kruiden dat ze proberen te verkopen. In de derde en vierde ronde mogen de spelers zelf twee kaarten gedekt neerleggen, daarna wordt de hand steeds aangevuld tot 7 kaarten. Als je aan de beurt bent heb je twee mogelijkheden: een kruidenkaart in één van de winkels spelen of een kaart bij je eigen verkoop leggen. Hoe meer kruidenkaarten er van een soort in de winkels liggen, hoe meer jouw verkoop zal opleveren aan het einde van de ronde! In elke winkel (op het speelbordje) wordt er maar één kruidensoort verkocht, bovendien kunnen er maximum vier kaarten per winkel liggen. Een kaart aan je verkoop toevoegen mag je slechts één keer per ronde, bovendien moet die kaart opengelegd worden. Je medespelers weten vanaf dat moment wat jij probeert te verkopen. De ronde eindigt onmiddellijk van zodra er in zes winkels tenminste één kaart ligt of wanneer twee winkels vier kaarten bevatten. Daarna volgt de puntentelling.

De spelers draaien hun verborgen kaarten om en tellen voor hoeveel ze hun kruiden kunnen verkopen. Hoe meer vraag er is naar een bepaald ingrediënt, hoe meer de kruidenier er voor kan vragen. In deze afbeelding is er dus meer vraag naar koffiebonen dan naar pepers. De waarden van de ingrediënten – dus afhankelijk van de vraag ernaar – staat duidelijk op de kaarten geschreven. Daarnaast ontvangt elke speler een overzichtskaart met het aantal kaarten dat er van elke soort in het spel zit en de verschillende verkoopprijzen, aangezien die voor elke soort kruid verschillend zijn. De verkochte kaarten worden aan de kant gelegd met de juiste verkoopprijs naar boven, iedereen kan dus zien hoeveel je verdient hebt. Na vier rondes eindigt het spel, diegene die de grootste winst heeft gemaakt wint het spel. Bij gelijke stand wint diegene met de meeste kruiden.

Onze mening

We keken er erg naar uit om Souk te spelen, aangezien de twee vorige spelletjes uit deze reeks (Continental Express & Les Batisseurs) bij ons erg in de smaak vielen. Ook Souk is weer een mooi blikken doosje waar het materiaal maar juist in past, en alweer is het materiaal van een goede kwaliteit. De kleurrijke, vierkante kaarten voegen zeker wat charme toe aan het spel. Na het lezen van de spelregels waren we enthousiast, het klonk simpel maar leuk! Een eerste speelsessie gaf ons meteen ook de indruk dat er meer in zit dan je zou vermoeden. Je stelt jezelf continu de vraag “speel ik nog een kaart in de winkel of leg ik toch al een kaart bij mijn verkoop?”. Dat laatste wil je niet te snel doen, je probeert af te wachten tot je weet waar er echt vraag naar is. Bovendien wil je niet dat je medespelers weten wat je verkoopt. Anderzijds moet je het doen met de kaarten die je op hand hebt, enige vorm van geluk kan je daarbij wel gebruiken. Jammer dat die eerste speelsessie op een gelijkstand eindigde, dachten we. Waar het niet dat de komende drie spellen ook allemaal met een gelijke stand eindigde! Het gebeurt meer dan eens dat verschillende spelers dezelfde kruiden verkopen en dus dezelfde winst maken. Als je er in slaagt om zelf een kaart bij je verkoop te leggen en de ronde gedaan te maken alvorens je medespelers dat gedaan hebben zou het wel eens kunnen dat je de overwinning binnen hebt. Een bitter eind voor een filler waar we nét iets meer van verwacht hadden.

Het spel is speelbaar van 3 tot 5 spelers. Met vijf spelers komt er een zevende winkel (en meerdere kruiden) in het spel, om te vermijden dat een ronde té snel gedaan is. De overzichtskaarten zijn dubbelzijdig bedrukt, afhankelijk van het aantal spelers. Het had leuk geweest als ze het speelbord ook dubbelzijdig hadden bedrukt: één kant met zes winkels, de andere kant met zeven. Nu staat er op de achterkant gewoon de (mooie) tekening van op de doos. Het aantal spelers heeft voor de rest niet veel invloed op het spel.

Conclusie: Souk is een mooi en kleurrijke filler dat nogal vaak op gelijkstand uitdraait.

Met dank aan Asmodee België!

Souk

Auteur: Gary Kim
Uitgever: Bombyx
Aantal spelers: 3 – 5
Tijdsduur: ± 15 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

Abraca… what? is een deductie spel over toverspreuken. Probeer met wat logica en geluk te ontcijferen welke toverspreuken je kan uitspreken op je medespelers. Probeer de beste tovenaar van het dorp te worden, maar pas op dat je geen verkeerde spreuken probeert uit te voeren, dat is alleen in je eigen nadeel!

Elke speler krijgt 5 blokken met daarin één van de acht verschillende toverspreuken, op het speelbord worden vier blokken op zij gelegd. Je kan zien welke toverspreuken je tegenstanders bezitten maar je weet helaas niet wat er voor je staat. Het enige dat je weet is hoe vaak elke toverspreuk voorkomt in het spel; de spreuk met waarde 1 zit er maar één keer in, die met waarde 2 twee keer enz. Als je aan beurt bent zal je moeten raden welke toverspreuk voor je staat, je denkt logisch na en zegt vervolgens een getal van één tot acht. Je linkerbuur zal je vervolgens vertellen of het al dan niet klopt. Als je de juiste toverspreuk hebt uitgesproken verdwijnt die blok en komt deze op het speelbord te staan, alle spelers kunnen dus steeds controleren hoeveel blokken er al uit het spel zijn. Het effect van de uitgesproken spreuk gaat vervolgens in werking, meestal verliest één van je buren daardoor een leven, soms je twee buren en soms zelf alle andere spelers! Met andere spreuken kan je één of meerdere levens terugwinnen of één van de vier geheime blokken op het bord nemen, enkel jij weet dus wélke blok dat is! De volgende spreuk die je uitvoert moet een gelijke of hogere waarde hebben, wanneer ook die spreuk correct blijkt te zijn wordt het effect uitgevoerd en krijg je nog een kans. Van zodra je een verkeerde spreuk toepast eindigt je beurt, je bent een leven kwijt en je voorraad blokken wordt aangevuld tot vijf.

Het spel gaat op deze manier verder tot één van de spelers erin geslaagd is al zijn spreuken te raden of een andere speler van zijn laatste leven te beroven. Deze winnaar ontvangt drie punten, alle andere spelers met nog minstens één leven ontvangen één punt. Elke blok die je d.m.v. een spreuk voor je op tafel kon leggen is tenslotte nog een extra punt waard. Alle blokken worden daarna geschud en opnieuw verdeeld voor een volgende ronde. Het spel eindigt wanneer één speler minstens acht punten haalde, dat is de beste tovenaar aan tafel!

Onze mening

Abraca… what? stond voor Essen toch al op ons lijstje. Het werd voorgesteld als een nieuwe variant op Hanabi, een spel dat bij ons wel in de smaak valt. Buiten het feit dat je je eigen blokken niet kan zien heeft het echter weinig gemeen met Hanabi. Deductie is een element dat hier wel in de smaak valt, en zeker op de manier waarop het in dit spel verweven zit. Het is een vrij eenvoudige deductie dat zelfs kinderen vanaf 8 jaar kunnen meespelen. Vooral in het begin van het spel is het nog wat gokken, er liggen namelijk nog wat tegels gedekt op tafel waarvan je niets weet. Naarmate het spel vordert kan je alle andere blokken zien, behalve de vier gedekte op het speelbord (tenzij je er in slaagt om zo’n blokken te bemachtigen). Zolang je die blokken niet kent ben je uiteraard nooit 100% zeker, maar dat maakt het eens zo spannend wanneer je probeert uit te spelen. De blokken zelf worden niet door iedereen even handig beschouwd, zeker met meer spelers is het wel eens lastig om de blokken van je medespelers goed te kunnen zien. Je kan je blokken best steeds draaien naar de speler die aan beurt is. Door de dikke rand is het niet altijd even vanzelfsprekend om het getal te lezen. De bijgevoegde kaartjes met de effecten van alle spreuken zijn erg handig.

Het spel speelt op zijn best met 4 of 5 spelers. Met 2 en 3 spelers worden er vooraf al enkele blokken op het speelbord geplaatst om te vermijden dat het begin van het spel één grote gok wordt, dat wordt op die manier mooi opgelost. De effecten van de spreuken hebben met 2/3 spelers hebben minder effect, je wordt (bijna) bij elke spreuk van je tegenstander benadeeld. Zeker met twee spelers worden de begrippen linkerbuur, rechterbuur of alle andere spelers overbodig, het is steeds dezelfde persoon die de dupe is. Uiteraard is dat ook omgekeerd het geval, maar het neemt toch de charmes weg van die leuke spel. Dit korte familiespel hopen wij zeker nog te spelen in de toekomst, maar wellicht enkel als we met 4 of 5 zijn. Het doosje en de blokken zijn daarnaast van een goede kwaliteit.

Conclusie: Abraca… what? is een eenvoudig en leuk deductie spel voor 4 of 5 spelers!

Met dank aan Korea Boardgames!

Abraca… what?

Auteur: Gary Kim
Uitgever: Korea Boardgames
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 30 min.
Vanaf 8 jaar