Spelbeschrijving

We reizen doorheen het koninkrijk Xidit en nemen onderweg zo veel mogelijk eenheden in dienst. Deze zullen later helpen om de steden te bevrijden van de donkere bedreigingen. Door veel steden te bevrijden word je beloond, je ontvangt geld, macht en eigendommen zodat de toekomstige generaties je nooit zullen vergeten!

Lords of Xidit wordt gespeeld over 12 ronden. Aan het begin van elke ronde kiezen de spelers 6 acties die ze gedurende die ronde gaan uitvoeren, deze worden aangeduid op de spelersborden. Daarbij kan je telkens drie verschillende dingen kiezen: reizen, passen of een actie uitvoeren in een stad. Bij het reizen moet je kiezen langs welke kleurenroute je je reis zal verder zetten, je moet dus in het begin van de ronde al kiezen waar je heen wilt gaan! Door een ronde te passen kan je er soms voor zorgen dat de situatie in een bepaalde stad er beter op wordt, je mag namelijk maar één actie per stad uitvoeren per ronde. Als er in een stad eenheden aanwezig zijn kan je er als actie één mannetje wegnemen. Je kan daarbij niet zomaar kiezen welke kleur je wilt, je bent verplicht om het eerstvolgende te nemen. Vandaar dat je soms een ronde wilt passen, in de hoop dat andere speler(s) in tussentijd de eerste eenheden in de rij wegnemen en jij de zeldzame mannetjes kan krijgen. Andere steden zal je moeten bevrijden, daar moet je de eerder verkregen eenheden weer inleveren. Ook hier mag je de kleuren niet zomaar kiezen, de stad geeft aan welke eenheden vereist zijn. De beloning die je krijgt hangt samen met de zeldzaamheid van de benodigde eenheden. Er staan telkens drie beloningen boven deze tegels, wanneer je een stad bevrijd mag je daar twee beloningen uit kiezen. Je kan als beloning geld en/of macht en/of eigendommen kiezen. Het geld verstop je achter je zichtscherm, de macht wordt afgebeeld door een aantal van jouw machtsfiches op een gebied rond de bevrijde stad te leggen. Voor de eigendommen kan je tenslotte kastelen bouwen in de bijhorende steden, maar slechts één speler kan een kasteel bezitten per stad. Wanneer alle eenheden in een stad genomen zijn en wanneer een stad bevrijd wordt komt er een nieuw stadsfiche van hetzelfde type in het spel, het lege fiche komt op de aflegstapel en wordt later omgedraaid om een trekstapel voor het andere type te maken.

Na de 4de, 8ste en 12de ronde kunnen de spelers bekend maken hoeveel eenheden ze bezitten van elke kleur. Diegene die het meeste eenheden in een kleur toont wordt daarvoor beloond. Aan het einde van het spel worden de rijkdommen van de spelers met elkaar vergeleken in de volgorde dat aan het begin bepaald werd. Als het geldsymbool onder de eerste waarderingskolom ligt betekent het dat dit eerst gewaardeerd wordt. Alle spelers tellen hun geld en leggen hun puntenfiches in de juiste volgorde, diegene met het minste geld valt af en telt niet meer mee in de twee volgende waarderingen. Daarna gebeuren de twee andere waarderingen (macht en eigendommen) op identiek dezelfde manier: diegene met de minste punten valt af. Diegene die daarna overblijft wint het spel. Als er bij één van de waarderingen een gelijke stand is wint diegene met de meest overblijvende eenheden, als er dan nog steeds gelijkstand is wint diegene die het verst van de startspeler zit.

Onze mening

Lords of Xidit was toch wel één van de Essen-titels waar we naar uit keken. De spelregels staan héél duidelijk (en met veel voorbeelden) uitgelegd dus we konden al snel beginnen spelen. De regels zijn vrij eenvoudig om uit te leggen, toch bevat het spel zoveel meer dan je op het eerste zicht zou vermoeden. Je haalt mannetjes op die je op een andere plaats inruilt voor beloningen. De interactie is echter heel belangrijk, als je zeldzame mannetjes wilt verzamelen zal je moeten hopen dat andere spelers daar eerst passeren voor de minder zeldzame eenheden. Je ziet ook steeds welke twee steden de volgende zijn die bevoorraad en bedreigd zullen worden, je kan regelmatig tellen en al vertrekken naar één van die steden. Daarnaast speelt het spel ook héél vlot. Iedereen bepaald gelijktijdig zijn acties, daarna is het maar uitvoeren. De combinatie van dit alles zorgt ervoor dat Lords of Xidit héél leuk speelt: vlot, met veel interactie én met heel wat vooruit denken. Wij waren er alvast erg enthousiast over!

De puntentelling aan het einde is op zijn minst speciaal te noemen. Het systeem vinden we goed gevonden, je moet op elk van de drie beloningstypes goed scoren om te winnen. Al is het natuurlijk pijnlijk als je in de eerste waarderingsronde al uitvalt terwijl je op de volgende twee heel goed gescoord hebt. Maar de volgorde van waarderen wordt in het begin van het spel bepaald, je weet dus heel die tijd waar je naartoe moet. Toch eindigt het spel wel eens met een domper, aangezien die waarderingen aan het einde heel regelmatig met een gelijke stand eindigen. In dat geval geeft het aantal eenheden de doorslag, maar ook dat was soms gelijk! De regel dat diegene die ‘het verst van de startspeler’ zit dan wint geeft dan de doorslag en bepaald dan vaak wie het spel uiteindelijk wint. Een anti-climax voor een spel dat heel leuk speelt. Wij speelden het spel met 3 en 4 spelers en hadden daarbij een lichte voorkeur voor het driepersoonsspel. Aangezien er dan minder spelers op het bord zijn kan je iets beter inschatten wat er allemaal kan gebeuren, met vier spelers kan alles héél snel veranderen. Het materiaal van het spel is trouwens van uitstekende kwaliteit!

Conclusie: Lords of Xidit is een vlot expertspel dat hier wel in de smaak viel!

Met dank aan Asmodee België!

Lords of Xidit

Auteur: Regis Bonnessee
Uitgever: Libellud
Aantal spelers: 3 – 5
Tijdsduur: ± 75 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

Sneeuwwitje, Roodkapje en de andere helden verzamelen zich voor een groot avontuur, maar ook de duistere heren bundelen hun krachten in de hoop alle landen te veroveren! Enkel wanneer alle helden goed samenwerken zullen ze er in slagen het plan van de invallers te doen mislukken.

Het basisspel bevat reeds 4 gebieden (realms) met bijhorende volkeren. Afhankelijk van het aantal spelers kan je één tot vier gebieden gaan beschermen. Elke speler kiest een held en krijgt de bijbehorende talentfiches die zullen bepalen hoeveel acties je tijdens je beurt kan doen. Tijdens de opstelling komen er reeds enkele artefacten en schatten in de gebieden te liggen, maar ook de invallers zullen het gebied langzaamaan inpalmen. Tijd om in actie te schieten dus! Als je aan de beurt bent kan je al je talentfiches gebruiken om acties te doen, maar niet alle talentfiches zijn hetzelfde. Zo heb je de vleugels nodig om je held te verplaatsen en heb je andere talenten nodig om eventuele artefacten en schatten op te nemen. Telkens je één van die acties uitvoert verwijder je de bijhorende talentfiches van je bord. Ook als je het opneemt tegen de invallers heb je talenten nodig, hoeveel en welke talenten daarvoor nodig zijn is bij elke invaller verschillend maar staat duidelijk afgebeeld op de fiches. Naast de gewone acties kunnen de spelers hun talentfiches ook gebruiken om stadskaarten te verkrijgen. Hierdoor krijgen ze een bepaald voordeel en/of krijgen ze extra (tijdelijke) talentfiches! Nadat alle spelers hun acties hebben opgebruikt eindigt de ronde. De spelers tellen vervolgens voor elk gebied afzonderlijk hoeveel invallers er nog aanwezig zijn en verplaatsen de zwarte pion dat aantal stappen. Daarna wordt de volgende ronde voorbereid door al de talentfiches terug te nemen én nieuwe invallers in de gebieden te laten arriveren. Van zodra de zwarte pion het veld met nummer 16 heeft bereikt komt de duistere heer in dat gebied tevoorschijn. Om een duistere heer te verslaan moet je niet alleen de nodige talentfiches hebben maar ook de drie artefacten al verzameld hebben. Bovendien moet de speler die de duistere heer verslaat al deze artefacten zélf bezitten, je zal er dus voor moeten zorgen dat die alledrie bij één speler terechtkomen. Als de spelers er in slagen om alle duistere heren te verslaan (één per gebied) winnen ze het spel, maar dan moeten ze er wel voor zorgen dat de zwarte pion niet op 20 geraakt want in dat geval zijn alle spelers verloren!

Het spel kan gespeeld worden op zes verschillende niveaus, variërend van heel gemakkelijk (om met kinderen te spelen) tot heel moeilijk. Het verschil zit hem vooral in het aantal gebieden en duistere heren, maar in de gevorderde varianten komen er nog enkele dingen bij kijken die het nog moeilijker maken.

Onze mening

Alvorens we met ons eerste spelletje 12 realms konden beginnen waren we al erg veel tijd kwijt met het ontcijferen van de spelregels. De spelregels zijn erg ingewikkeld geschreven en zijn voorzien van veel symbolen. De symbolen zijn een vraagteken op zich en vormen in dit spel meer chaos dan wat anders, want zelfs als je het spel kent en enkele keren gespeeld hebt zijn ze nog niet helemaal duidelijk. Gelukkig zijn er al wel enkele filmpjes over het spel te vinden, die hadden we deze keer echt wel nodig om alles goed te begrijpen. Al kan dat natuurlijk ook aan ons liggen. 12 Realms is een coöperatief spel, maar toch heb je regelmatig het gevoel dat je er alleen voor staat. Elke speler begint namelijk in een afzonderlijk gebied en probeert daar ter plaatse zo veel mogelijk onder controle te krijgen. Het is mogelijk om je gebied te verlaten en ergens anders te gaan helpen maar dan is je beurt ten einde en laat je jouw gebied onbeschermd achter terwijl je nog niet weet hoeveel invallers daar tevoorschijn zullen komen in de volgende ronde. Het is dus niet zo vanzelfsprekend om van gebied te verhuizen. Het thema van 12 realms is leuk gevonden en het ziet er op het eerste zicht allemaal erg mooi uit. De doos is dan weer héél onhandig gemaakt, een inleg waar je de helft van het materiaal onder moet verstoppen om het überhaupt in de doos te krijgen. We zijn wellicht niet de eerste die de doos openden en dachten dat we de helft van het materiaal ontbraken. Op die manier voegt zo’n inleg voor ons helemaal niets toe en kan het beter zonder!

Het spel zelf is eigenlijk vrij eenvoudig en kan in 5 minuten uitgelegd worden (ook al heb je die indruk dus niet na het lezen van de spelregels), dankzij de verschillende niveaus kan je het spel zowel met kinderen als met volwassenen spelen. Het is steeds afwegen hoeveel invallers je wel of niet gaat aanvallen. Het heeft geen nut om steeds alle invallers te verwijderen want dan kan je het spel nooit winnen, je moet die zwarte pion namelijk op 16 krijgen alvorens de duistere heer kan arriveren. Vanaf dat moment moet je vermijden dat die zwarte pion op één van de borden op 20 geraakt voor je alle duistere heren hebt verslagen. Helemaal niet zo simpel als het lijkt. Helaas kon het spel ons toch niet voor de volle 100% overtuigen. Sommige speelsessies waren spannend en leuk, anderen werden extreem saai. Het is een coöp waar één speler gerust het voortouw kan nemen en alles dirigeren, een probleem dat in deze categorie vaak om de hoek loert. Ondanks enkele leuke sessies hebben we niet meteen zin om het spel nogmaals op tafel te leggen, de kans is met gevolg ook erg klein dat het nog op tafel komt.

Conclusie: 12 Realms is een spel met eenvoudige spelregels maar kon ons niet overtuigen.

Update: Blijkbaar bezitten wij de eerste/oude editie van 12 Realms. Voor deze versie is er een upgrade kit beschikbaar met alle kaarten, verschillende capaciteiten voor de helden én verbeterde spelregels. Bovendien ontbreken de tokens in sommige exemplaren van deze editie, maar die kan je krijgen door MAGE Company een mail te sturen. In de nieuwe druk is alles aangepast.

Met dank aan MAGE Company!

12 Realms

Auteur: Ignazio Corrao
Uitgever: MAGE Company
Aantal spelers: 1 – 6
Tijdsduur: ± 45 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

Wie wordt de kok in dat nieuwe sushi-restaurant? Er zijn verschillende kandidaten voor de nieuwe job, maar slechts één kok zal die begeerde plaats in de keuken kunnen innemen. Denk eraan: je moet snel werken en vele gerechten op een korte tijd maken. Ook hygiëne is belangrijk, gebruik geen vieze ingrediënten in je menu want dat wordt niet gesmaakt in de keuken.

Twee spelers gaan de strijd met elkaar aan. Er worden drie menu’s klaar gelegd en beide spelers ontvangen een set van 6 dobbelstenen. Klaar? Start! De spelers rollen hun dobbelstenen gelijktijdig, ingrediënten die ze nodig hebben laten ze aan de kant liggen en de anderen dobbelen ze opnieuw. Wees snel want je tegenstander is hetzelfde van plan! Hou je tegenstander terwijl goed in de gaten, het is belangrijk dat hij geen vieze ingrediënten gebruikt. Als je hem toch betrapt op een moment dat hij zo’n vies ingrediënt heeft liggen roep je snel ‘Bah!’. Die speler moet helemaal opnieuw beginnen koken, alle ingrediënten worden terug gemengd. Met andere woorden: alle dobbelstenen terug op hand en opnieuw beginnen. Let maar op dat je terwijl zelf niet betrapt wordt met zo’n vies ingrediënt.

Ook de andere spelers moeten opletten, zij hebben de job als chef kok nog niet uit hun gedachten gezet. Als één van deze spelers er in slaagt om de twee actieve koks tegelijkertijd te betrappen op vieze ingrediënten roept die ‘Matté!’. Gedaan met de strijd als het op die manier moet. Dobbelstenen worden doorgegeven en de andere spelers beginnen met de strijd. Van zodra één van de actieve koks erin geslaagd is een recept te maken drukt deze op het belletje, deze speler wint de bijhorende receptenkaart. Er wordt een nieuwe kaart opengelegd, de dobbelstenen worden doorgegeven en twee andere koks gaan in de strijd. Diegene die als eerste vooraf bepaald aantal recepten heeft gemaakt wint het spel.

Onze mening

Het verhaaltje is wel leuk en het spel kan snel worden uitgelegd aan je – liefst stressbestendige- medespelers. Sushi Dice lijkt een tweepersoonsspel dat dankzij een paar kleine regeltjes nu ook met 3 tot 6 spelers gespeeld kan worden. Met twee spelers is het wel leuk, al is het niet speciaal genoeg om regelmatig op tafel te komen. Het feit dat je snel moet dobbelen en daarnaast ook de dobbelstenen van je tegenstander in de gaten moet houden is op zijn minst leuk gevonden, al is iedereen daar niet even goed in. Voor de spelers die toekijken is het – ondanks die regel – toch niet altijd even leuk. Het gebeurd niet zo heel vaak dat je twee spelers tegelijkertijd kan betrappen, vaak dobbelen ze net niet tegelijkertijd. Als de twee actieve spelers naast elkaar zitten is het ook al net iets gemakkelijk dan anders.

Sushi Dice is een dobbelspel met enkele leuke elementen die we niet eerder zagen in een dobbelspel, anderzijds is het ook geen hoogvlieger. We spelen het uiteindelijk het liefst met twee spelers, al is de spelregel ‘Matté!’ in die situatie uiteindelijk niet van toepassing. Met meerdere spelers wordt het wel eens verwarrend wie wanneer de dobbelstenen moet krijgen.

Conclusie: Een vernieuwend dobbelspel om te bepalen wie vanavond moet koken?

Met dank aan Asmodee België!

Sushi Dice

Auteur: Henri Kermarrec
Uitgever: Sit Down!
Aantal spelers: 2 – 6
Tijdsduur: ± 15 min.
Vanaf 7 jaar

Kerstmis, pakjestijd? Een grote verrassing? Elk jaar worden er weer vele cadeaus uitgedeeld, vele verrassingen maar soms ook cadeaus die een beetje tegenvallen. Dat wordt meteen het thema van dit elfde deel uit onze aftelreeks! We hebben het over de grootste verrassingen, spellen waar we niet veel van verwacht hadden en toch positief over waren. Helaas was ook het omgekeerde het geval dit jaar, ook die tegenvallers zullen we vandaag nog een laatste keer vermelden.

Verrassing n°1: Steam Donkey

Een klein kaartspelletje in een doosje dat niet meteen aanspreekt. Een mechanische ezel dat de meesten onder jullie nooit eerder gezien hebben. We ontdekten het kleine kaartspelletje op Boardgamegeek tussen alle andere titels die op Spiel 2014 geïntroduceerd zou worden. De uitgever (Ragnar Brothers) vertelde ons vervolgens dat het spel in een kleine oplage werd verkocht: amper 500 exemplaren. Je zag het spelletje amper liggen! Net zoals we alle andere Essen-titels testen kwam een tijdje geleden ook Steam Donkey op tafel, waar we allebei geen al te hoge verwachtingen hadden. Het feit dat je dit hier nu leest doet je wellicht al vermoeden dat Steam Donkey heel goed meeviel! Een kaartspel met eenvoudige spelregels maar meer diepgang dan verwacht. Ons eerste spel overtuigde ons, de speelsessies die daarop volgden speelden we de gevorderde variant en overtuigde het spel ons nog meer. Hou onze blog zeker in het oog voor meer informatie over Steam Donkey, de recensie zal binnenkort verschijnen!

Tegenvaller n°1: Balance

Het spel dat ons al een tijdje fascineerde, het ziet er wel speciaal uit?! We zagen het in het verleden vaak op verschillende beurzen en namen in 2014 voor het eerst de tijd om het ook effectief te spelen. Eens we de spelregels doorworsteld hadden was het enthousiasme al wat minder, na de eerste speelsessie was het helemaal verdwenen. Het werd moeilijk om medespelers te vinden om dit te testen, een recensie erover schrijven leek nog moeilijker. Laten we erover stoppen, je snapt wel dat Balance ons niet kon overtuigen.

Verrassing n°2: Alarm

Voor één keer leek het alsof een spel ons tegenkwam in plaats van omgekeerd. Misschien hebben we het spel eerder al wel gezien, maar het uiterlijke en het thema sprak ons niet meteen aan. Voor we het weten zaten we daar in Essen Alarm te spelen, met één van de ontwerpers. Nadat het ook met andere spelersaantallen getest werd verscheen het op onze blog en klonk de conclusie positief: een leuke, snelle en verslavende filler. Iedereen kan het spelen, iedereen vindt het leuk. Zonder twijfel één van de verrassingen die 2014 ons bracht.

Tegenvaller n°2: Find …

Het spel dat meteen in tweevoud gelanceerd werd. Je had een roze versie genaamd ‘Find die Liebe’ en een zwarte versie met de naam ‘Find den Mörder’. Nu, laat ons eerlijk zijn, de verwachtingen van dit onaantrekkelijke spel waren al niet al te hoog. Toch kon het spel nog niet voldoen aan die verwachtingen. We concludeerden dat het een geluksspelletje was, je draait tegeltjes en als je de gelukkige bent en na jouw tegel hét woord (afhankelijk van welke versie je hebt) kan vormen, win je het spel. Je kan niet geloven hoe blij je dan bent.

Verrassing n°3: RED7

We kunnen er nog wel enkele opnoemen maar we gaan het toch bij drie houden. Dan verdient Red7 het om al eens vermeld te worden op onze blog, want ook voor de recensie van deze verrassing moet je nog even geduld uitoefenen. Red 7 was in Essen enkel te koop via de BGG Store, maar als gewone bezoeker was je eraan voor de moeite: alle exemplaren gingen op woensdag al de deur uit. Het is een heel korte filler waarin de spelregels continu veranderen. Ja, je hoort het goed: de spelregel is telkens anders! Aan het begin is het simpel: de hoogste kaart wint. Je raadt het nooit, maar de rode 7 is de hoogste kaart in het spel. Wie verandert die spelregel om ervoor te zorgen dat die toch kan winnen? Nog zo’n kaartspelletje dat ons dus verrast heeft.

Tegenvaller n°3: Medieval Academy

Een laatste tegenvaller maakt deze reeks compleet, het is ironisch gezien misschien wel de verrassing in de reeks tegenvallers. Medieval Academy ziet er van alle spellen uit deze reeks misschien wel het beste uit, bovendien lees je er best positieve reacties over. De minder positieve recensie die wij erover schreven lijkt wel de enige te zijn, en toch waren onze medespelers het met ons eens. De vele varianten die samen eigenlijk de variant voor gevorderden vormen is dan wel iets beter dan het originele basisspel, maar toch kon het spel ons totaal niet overtuigen. En het is helaas dat laatste wat we onthouden aan Medieval Academy.

Het wordt stilaan tijd om te concluderen of onze doelstelling voor 2014 een succes was of niet: onze 14×14-challenge. Kom dus binnen twee dagen terug om daar meer over te lezen!

Spelbeschrijving

Murano is een eiland vlakbij het bekende Venetië. Net als Venetië is Murano een verzameling van kleinere eilanden die door bruggen met elkaar verbonden zijn, deze kleine eilandengroep staat vooral bekend voor zijn glaswerk. In dit spel varen we met gondels om de acties in verschillende gebouwen te kunnen uitvoeren. We zullen heel wat gebouwen oprichten op de verschillende eilanden van Murano: glasfabrieken, winkels, paleizen en nog veel meer!

Als je aan beurt bent kan je de zwarte gondels verplaatsen, de eerste verplaatsingsactie is bovendien gratis. Als je daarna nog verplaatsingen wilt uitvoeren wordt het steeds duurder: een tweede verplaatsing kost één geldmunt, een derde verplaatsing kost twee munten en voor een vierde verplaatsing betaal je nog eens drie extra! Je mag oneindig veel gondels verplaatsen, zolang je al die verplaatsingen maar kan betalen. De actie waarop je uiteindelijk eindigt is de actie die je deze beurt zal mogen uitvoeren. Met sommige acties kan je vb. gebouwen aankopen, op de ene plaats zijn er glasfabrieken te koop, op andere locaties kan je ook paleizen, winkels en speciale gebouwen aankopen. Om al die gebouwen uiteindelijk op het speelbord te kunnen plaatsen zal je ergens de actie bouwen moeten uitvoeren, dan kan je tot drie dingen bouwen. Alle gebouwen leveren punten of voordelen op, maar vergeet niet dat je eerst straten moet leggen alvorens gebouwen te bouwen. Die straten zijn gratis, maar je bent er wel één van je drie bouwacties mee kwijt en ze leveren géén punten op. Op die straten vind je bovendien de klanten, die heb je nodig als je een inkomen wilt. Als je op een eiland een winkel bezit én er lopen klanten in diezelfde kleur rond dan kan je met een andere actie wat geld verdienen. Ook met glasfabrieken kan je een aardig centje bijverdienen, het glas produceren kost je wegens milieu-vervuiling wel twee punten, maar vervolgens kan je meteen glas verkopen. Als je een set met drie dezelfde kleuren kan verkopen kan dat oplopen tot 20 munten! Een andere belangrijke actie is het aankopen van opdrachtkaarten, deze kaarten heb je namelijk nodig als je bij de eindtelling nog wat punten wilt scoren. Het is daarbij niet voldoende om ervoor te zorgen dat één van de eilanden aan die opdracht voldoet, je moet vervolgens ook nog een gondelier bij dat eiland zetten. Dat laatste kan uiteraard in een andere actie, een plaats die voor jou gereserveerd is kost 2 munten, maar als je ze op een andere plaats wilt zetten zal je 5 munten moeten inleveren. Je begint het spel met 5 gondeliers, je kan er tijdens het spel nog twee bij in dienst nemen, maar je kan ze ook tijdelijk verkopen om 3 munten te krijgen. Als je geen van deze acties wil of kan uitvoeren kan je ook passen, je verzet daarvoor één gondel naar keuze en ontvangt 1 munt.

Van zodra er twee stapels met gebouwen of straten op zijn wordt het einde van het spel ingeluid, alle spelers krijgen daarna nog één beurt. Elke speler mag vervolgens nog één opdrachtkaart toewijden per gondelier dat op het speelbord staat, hiermee kunnen de spelers nog tot 21 punten per kaart verdienen. Gondeliers die ingezet zijn maar waarvoor géén kaart voorzien is leveren nog één punt op, maar kaarten die je niet aan een gondelier kan toewijzen leveren niets meer op. De speler die daarna de meeste punten heeft verdiend is de winnaar van Murano!

Onze mening

Murano werd al vermeld bij onze zoektocht naar het beste expertspel van 2014. Ondertussen kwam het spel wat vaker op tafel en zijn we zeker nog even enthousiast. Het verplaatsen van de gondels zorgt ervoor dat het kiezen van de acties heel anders aanvoelt dan bij andere spellen. Deze manier van ‘acties kiezen’ brengt tegelijkertijd het tactische element in Murano. Jij kiest een actie dat je wilt doen maar tegelijkertijd verplaats je één of meerdere gondels en kan je de situatie voor een volgende speler veranderen. Kan hij daardoor gemakkelijker een actie kiezen? Of staat die gondel nu juist grondig in de weg? Sommige acties staan twee keer op het bord, maar de acties waar je geld mee kan verdienen staan er maar één keer op! In de meeste gevallen willen meerdere spelers die actie uitvoeren, wie zet de gondels ‘mooi klaar’ voor de volgende speler? Soms betaalt een speler plots veel om gondels te verplaatsen waardoor de situatie plots helemaal kan veranderen. Zélfs als je wilt passen moet je nog nadenken, want ook dan moet je een gondel verplaatsen! Het is aan te raden om vrij in het begin van het spel opdrachtkaarten aan te kopen, het is handig als je weet waar je naartoe wilt. Al kan je op het einde uiteraard nog kaarten bij trekken in de hoop betere kaarten in te kunnen zetten bij de eindtelling. De spelregels zijn vrij eenvoudig uit te leggen en het speelt ook heel vlot.

Murano bevat een dubbelzijdig speelbord, enerzijds een bord voor 4 spelers en langs de andere kant voor 2/3 spelers. Het grootste verschil is dat er met 4 spelers een extra eiland beschikbaar is, een plaats die op de achterzijde benut wordt om de stapels kaarten te leggen. We speelden het spel met alle spelersaantallen en speelden het spel uiteindelijk het liefst met twee of drie spelers. Met een volle bezetting leek het alsof het spel aan het einde wat langdradig werd, sommige spelers wisten niets nuttig meer te doen en het ging wat slepen. Een gevoel dat we met twee en drie spelers nooit hebben gehad! Ook met twee viel Murano zeker in de smaak. De kaarten maken het spel toch wel taalafhankelijk, ook al zijn de symbolen op de kaarten vrij duidelijk.

Conclusie: Murano is een topper dat hier zeker in de smaak viel!

Met dank aan Mayfair Games!

Murano

Auteurs: Markus & Inka Brand
Uitgeverij: Mayfair Games
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 70 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

Wie kent het niet, zelfs in de krant vind je vaak twee tekeningetjes met daarboven ‘Zoek de 7 verschillen’. De maker van Difference heeft dit bekende fenomeen omgezet naar een spel. Diegene die er als eerste in slaagt om de meeste verschillen te vinden zal het spel winnen!

Het spel bevat vier tekeningen waarmee gespeeld kan worden. Het circus en het kasteel zijn de makkelijke kaarten, het meer en de draak zijn voor gevorderde spelers. Aan het begin van het spel moeten de spelers één afbeelding kiezen waarmee het hele spel gespeeld zal worden. Elke speler krijgt vervolgens even veel kaarten met de gekozen afbeelding en er wordt één afbeelding in het midden van de tafel gelegd. De spelers mogen tegelijkertijd beginnen zoeken, er zijn steeds twee verschillen te vinden tussen de kaart op tafel en de bovenste kaart van jouw stapel. Van zodra je de twee verschillen hebt gevonden roep je ‘Verschil!’ en laat je de verschillen zien aan je medespelers. Als het klopt mag je jouw kaart op de huidige referentiekaart leggen en kan je op je volgende kaart beginnen zoeken, als het fout is zal je op deze kaart verder moeten zoeken. Één van de twee verschillen zal steeds gelijk zijn als een verschil uit de vorige ronde, maar het is wel belangrijk dat je de twee verschillen kan aanduiden. Van zodra een speler al zijn kaarten kwijt is eindigt het spel, die speler is de winnaar.

Onze mening

Als kind vonden we zo’n zoekplaatjes erg leuk, we waren dus erg benieuwd hoe dit omgezet werd in een spel en keken er naar uit om het met kinderen te spelen! Toen we het eerst op tafel legden, mét een zesjarige, merkten we al snel dat het niet zo eenvoudig was als het leek. Het spel geeft 6+ aan, maar dat is toch vrij vroeg. We begonnen uiteraard met de ‘eenvoudige’ kaarten, sommige verschillen zie je uiteraard duidelijker dan andere, maar over het algemeen is het best moeilijk. De moeilijke opdrachtkaarten waren ook een hele uitdaging voor volwassenen. De verschillen liggen zo in de details dat je echt op alles gaat letten, soms stel je je dan de vraag of dat ene verschil de bedoeling is, of dat die ene kaart gewoon nét iets anders gedrukt is. Als je met meerdere spelers speelt dan heb je soms de neiging om niet op te letten wanneer iemand de verschillen gevonden heeft, het is echter belangrijk dat je dat wél doet! Die kaart wordt namelijk de volgende referentiekaart, en één van die verschillen zal voor jou dus ook van toepassing worden. Een eenvoudige regel waardoor iedereen steeds aandachtig blijft. Difference is het gemakkelijkste als je recht voor de referentiekaart zit, het is ideaal als twee spelers naast elkaar zitten. Als je met zes speelt kunnen alle spelers de referentiekaart meestal niet even gemakkelijk zien.

Conclusie: Kinderen (of volwassenen) die houden van zoekplaten zullen zich zeker amuseren met Difference!

Met dank aan Gigamic!

Difference

Auteur: Christophe Bœlinger
Uitgever: Gigamic
Aantal spelers: 2 – 6
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 6 jaar

Spelbeschrijving

Woordzoekers… je vindt ze achteraan in de krant en in puzzelboekjes. Het fenomeen dat zowel bij jong als oud geliefd is zetten ze om naar ‘Woordzoeker The Original’ van Goliath en dan krijgen we een zoekspel waar de verschillende spelers samen op zoek gaan naar woorden.

Het basisspel bevat 10 opdrachtkaarten: speelborden met allemaal letters en aan de rand de verschillende woorden die je zal moeten zoeken. Elke opdrachtkaart is dubbelzijdig bedrukt, je hebt dus 20 verschillende speelborden, elk met een ander thema! Nadat je een bord gekozen hebt kan het spel beginnen, je draait aan het bord waardoor het eerste woord zichtbaar wordt. De spelers zoeken tegelijkertijd naar het woord, als je het woord gevonden heb grijp je snel de totem! Diegene die als eerste in de totem knijpt mag zijn schijfjes op het gevonden woord leggen, die punten zijn alvast binnen. Als je de totem echter genomen hebt terwijl je het woord nog niet gevonden hebt kan je voor dit woord niet meer meedoen en zal je moeten wachten tot de volgende opdracht.

Als er op één van je letters al een schijfje van een tegenstander ligt dan wordt dat verwijderd en meteen vervangen door één van jouw schijfjes. Hierdoor ontstaat een onvolledig woord in de andere spelerskleur, de andere schijfjes van dat onvolledige woord worden bijgevolg ook verwijderd. Zo kan het wel eens onverwacht keren! Het spel eindigt van zodra alle woorden gevonden zijn of wanneer één speler al zijn schijfjes op het bord heeft kunnen plaatsen.

Onze mening

Ook wij amuseerden ons in onze kindertijd (en nu nog steeds) met het oplossen van woordzoekers. We waren dan ook benieuwd hoe dat gegeven in een spel werd omgetoverd en zijn best tevreden met het resultaat. Aangezien het bord elke ronde draait om een nieuwe opdracht te krijgen kijkt iedereen wel eens ondersteboven, je hoeft dus niet te klagen dat er één spelers heel de tijd ondersteboven moet kijken. De totem zorgt bij 3 à 4 spelers dan wel weer voor een klein probleem. Hoe je het ook draait of keert, de spelers die het dichtst bij de totem zitten hebben hoe dan ook een groot voordeel, je kan hem immers niet in het midden van de tafel (op het speelbord) zetten. Als je het spel met kinderen speelt is dat geen probleem, zet de totem dan gewoon bij de kinderen, als volwassene moet je maar wat sneller zijn om te winnen. Als alle spelers op hetzelfde niveau zitten wordt het lastiger, het lijkt ons dan ook logischer om gewoon iets te roepen. Diegene die als eerste roept mag het woord aanduiden. De regel waarbij schijfjes weer verwijderd kunnen worden is soms minder leuk, een andere speler kan zo met wat geluk een lang woord van jou verwijderen. Anderzijds zorgt die regel er ook weer voor dat je tot het einde aandachtig moet blijven en dat het spannend blijft tot het einde!

Woordzoeker is een leuk spel voor families/vrienden die graag bezig zijn met taal. Er zijn maar weinig leuke taalspellen te vinden, maar Woordzoeker is er één van. De grote hoeveelheid aan opdrachtkaarten zorgt ervoor dat de herspeelbaarheid groot is, maar er zijn alvast verschillende uitbreidingssets te vinden als je nog meer variatie wenst. Daarnaast bestaat het spel ook reeds in XXL-formaat én is er al een Junior- en reiseditie op de markt.

Conclusie: Woordzoeker zorgt voor veel taalplezier voor jong en oud!

Met dank aan Goliath!

Woordzoeker

Uitgever: Goliath Games
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

In Tutti Frutti gaan de kinderen elk hun eigen fruitcocktail samenstellen. Zoek snel de andere helft van jouw stukje fruit en leg het correct op je stapel. Wie maakt de hoogste toren zonder fouten?

Aan het begin van het spel worden de 48 dubbelzijdige plaatjes verspreid op tafel gelegd. Alle spelers mogen één fiche nemen om het spel mee te beginnen. Van zodra één speler start roept kan iedereen op tafel beginnen zoeken naar een passend fiche. Je zal dezelfde tekening moeten zoeken als op één van de zijdes van jouw fiche, je moet het nieuwe plaatje vervolgens zo op je vorige stapelen dat de gelijke tekeningen tegen elkaar zitten. Op die manier spelen de spelers, tegelijkertijd, verder in de hoop een zo hoog mogelijke stapel te maken! Als je niet meteen een passend fiche vindt mag je de fiches op tafel uiteraard omdraaien. Als alle plaatjes op tafel op zijn of als geen enkele speler nog verder kan eindigt het spel. De hoogste stapel wordt als eerste gecontroleerd, als alles juist blijkt te zijn dan wint deze speler, anders worden de andere stapels gecontroleerd tot wanneer er een winnaar uit de bus komt.

Onze mening

Tutti Frutti is een kinderspel vanaf 4 jaar. Het zoeken naar de juiste fiches stimuleert het observatievermogen van kleine kinderen, maar met zo’n aantal fiches lijkt dat toch niet zo evident. Daarnaast is het ook het reactievermogen van groot belang, want diegene die de hoogste (én correcte!) stapel kan maken wint het spel. Dit soort spelletjes is goed om kinderen te stimuleren, maar het zijn wel spellen die kinderen onderling moeten spelen, liefst kinderen van dezelfde leeftijd. Een zesjarige is veel sneller dan een vierjarige, en als een achtjarige meedoet vinden de kleinere kinderen het niet meer leuk omdat ze geen schijn van kans maken. Tutti Frutti viel niet echt in de smaak bij de kinderen waar wij het mee gespeeld hebben, aangezien het steeds dezelfde (de oudste) was die won. Misschien is het wel een idee voor in de kleuterklas, waar alle kinderen dezelfde leeftijd hebben en op hetzelfde niveau zitten.

Conclusie: Tutti Frutti stimuleert het reactievermogen van de allerkleinste spelers!

Met dank aan Gigamic!

Tutti Frutti

Auteur: Theora Concept
Uitgever: Gigamic
Aantal spelers: 2 – 6
Tijdsduur: ± 10 min.
Vanaf 4 jaar

Spelbeschrijving

In Lauf rauf proberen alle spelers hun speelfiguren naar de top van de berg te brengen, diegene die daar als eerste in slaagt wint het spel! Makkelijker gezegd dan gedaan. Je tegenspelers en de berggeest kunnen je het knap lastig maken!

Als je aan de beurt bent dobbel je met de drie dobbelstenen: twee witte en één zwarte. Als je een tweede en derde keer dobbelt mag je ook één of twee dobbelstenen laten liggen. Daarna kan je één van de mogelijke acties kiezen, maar in je eerste beurt ben je verplicht om de actie ‘starten’ te kiezen. Om één van je figuren vanuit hun basisplaats in het spel te brengen moet de som van je dobbelstenen 15 of hoger zijn, als dat niet het geval is is je beurt voorbij. In je volgende beurten kan je kiezen uit de acties lopen, klimmen of slagen. Om te lopen maak je de som van twee dobbelstenen naar keuze, vervolgens verplaats je één van je speelfiguren zoveel aantal plaatsen. Wanneer je speelfiguur eindigt op een plaats waar al een figuur staat wordt deze figuur naar voor geschoven, als er meerdere figuren op een rij staan kan het dus gebeuren dat die allemaal een plaats opschuiven. Wanneer je rond bent op één van de verdiepen kan je proberen om een trapje omhoog te gaan, daarvoor zal je eerst een aanloop moeten nemen! Je zal hiervoor twee dobbelstenen nodig hebben: één dobbelsteen met het exact aantal ogen om naar je lanceerplaats te lopen en één dobbelsteen met de waarde één. De laatst mogelijke optie is om een pion van je tegenstander te slaan, al moet je dit beslissen na één keer werpen, je mag hier bovendien enkel de zwarte dobbelsteen voor gebruiken. Het geslagen speelfiguur van je tegenstander wordt hierdoor terug naar zijn basisplaats gestuurd.

Van zodra één of meerdere spelers het bovenste verdiep hebben bereikt komt ook de berggeest in actie. Telkens wanneer er tijdens de eerste worp een zes wordt gegooid met de zwarte dobbelsteen eindigt je beurt onmiddellijk! Je moet de zwarte ring vervolgens rond één van de speelfiguren op het bovenste verdiep leggen, als je daar zelf een speelfiguur hebt staan ben je verplicht de ring rond je eigen figuur te leggen. Dit speelfiguur kan vervolgens niet meer stijgen naar de top van de berg maar kan ook niet ingehaald worden door andere spelers. Van zodra jijzelf of een andere speler weer een zwarte zes dobbelt (tijdens de eerste worp in een beurt) wordt de ring weer verwijderd, ook in die situatie is de beurt van die speler onmiddellijk voorbij. Het spel eindigt van zodra één speler er in geslaagd is al zijn pionnen boven op de berg te krijgen.

Het spel voorziet ook een variant voor gevorderden spelers, in deze variant worden er kaarten toegevoegd. Telkens wanneer je twee dezelfde ogen gooit mag je de bovenste kaart van de stapel trekken en voor je neerleggen. Als je drie dezelfde ogen dobbelt mag je zelfs kaarten blijven trekken tot wanneer je twee dezelfde kaarten hebt. Door een straat te dobbelen kan je een kaart van een medespeler stelen. Deze kaarten laten je o.a. toe om een lanceerplaats van een tegenstander te gebruiken of om een speelfiguur in de tegengestelde richting te slaan. Met andere kaarten kan je vanuit je basisplaats meteen een verdiep overslaan.

Onze mening

Bij het lezen van de spelregels kregen we opeens een ‘Mens erger je niet’-gevoel, dat werd bij het spelen achteraf alleen maar versterkt. Lauf rauf lijkt wel een nieuwe, modernere versie te zijn van die klassieker. Het ziet er in elk geval veel mooier uit, de berg trekt meteen alle aandacht. Het feit dat je een 15 moet dobbelen om te starten kan al wel eens op de zenuwen werken, als je pech hebt heb je enkele beurten nodig voor aleer het spel voor jou kan beginnen. Het is leuk dat je een verschil hebt tussen de actie lopen en slagen, je bent dus niet verplicht om een speelfiguur te slagen. Bovendien moet je daar al erg veel geluk voor hebben, aangezien enkel het dobbelresultaat in je eerste worp daarvoor gebruikt kan worden. Het feit dat pionnen naar voor geschoven worden telkens er op die plaats een nieuwe pion komt is leuk gevonden, hierdoor kan je een tegenstander net op die lanceerplaats duwen waardoor die weer zal moeten rondgaan vooraleer die omhoog kan klimmen.

Het spel kon ons helaas niet boeien, uiteindelijk was het puur de grootste geluksvogel die als eerste de top van de berg kon bereiken. De ring zorgde bovendien voor veel frustratie. Enerzijds zorgt die ervoor dat diegenen die nog beneden zijn de kans krijgen om hun achterstand in te halen, anderzijds wordt het spel daardoor nodeloos lang. De kaarten maakten het spel alvast iets leuker, wij raden iedereen dan ook aan om lauf rauf meteen in de gevorderde variant te spelen!

Conclusie: Lauf rauf is een spel met hoge geluksfactor dat doet denken aan een klassieker.

Met dank aan Ravensburger!

Lauf rauf!

Auteur: Rüdiger Koltze
Uitgever: Ravensburger
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 30 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

In Urban Panic gaan alle spelers aan de slag om de stad van hun dromen op te bouwen. Ze ondervinden al snel dat dat niet zo eenvoudig is en dat er veel zaken zijn waar je rekening mee moet houden. Zo zal je stad genoeg werkgelegenheid moeten voorzien en kan je je best wat aan de begroting houden, daarnaast moet je ook wat rekening houden met het milieu en zorg je er best voor dat de bewoners zich goed kunnen vermaken in je stad. Tenslotte zal alles in verbinding moeten staan met het stadscentrum zodat alle inwoners kunnen deelnemen aan het verenigingsleven!

Als je aan de beurt bent kan je drie acties uitvoeren, de architect-actie is daarbij verplicht, de andere twee kan je vrij kiezen. Als architect neem je één van de vier beschikbare bouwtegels om in je voorraad te leggen. Met een andere actie kan je vervolgens een tegel uit je voorraad in je stad leggen, die moet op dat moment niet grenzen aan andere tegels, maar zorg er wel voor dat ze tegen het einde van het spel allemaal verbonden zijn met het stadscentrum! Elk gebouw dat in je stad wordt opgericht heeft zo zijn eigen effecten, zo hebben fabrieken een negatieve invloed op het milieu, terwijl je dat weer in evenwicht kan brengen door wat later groene gedeelten in je stad te brengen. Andere gebouwen zorgen dan weer voor werkgelegenheden of amusement, … Al deze factoren worden gecontroleerd op het gemeenschappelijke speelbord, hou deze sporen goed in de gaten! Met de ingenieur kan je twee tegels in je stad van plaats verwisselen en als burgemeester kan je de beschikbare bouwtegels vernieuwen. In de variant voor gevorderden wordt er nog een vijfde optie beschikbaar, je kan met de spion-actie (die dan wel 2 actiepunten kost) een gebouw uit de voorraad van een medespeler stelen om die vervolgens meteen in je eigen stad op te richten.

Van zodra één speler er in geslaagd is zijn/haar speelbord volledig te bezetten met bouwtegels of wanneer er niet genoeg tegels zijn om het centrale bord aan te vullen eindigt het spel. Op dat moment wordt er gecontroleerd of alle plaatsen in je stad verbonden zijn met het stadscentrum, als dat niet het geval is worden de betreffende tegels verwijderd. De voordelen van die tegels gaan dan uiteraard verloren. Vervolgens wordt er gecontroleerd of de werkloosheid overeenkomt met het aantal beschikbare banen in je stad, als dat niet het geval is verlies je punten! Tenslotte worden de punten op alle ontwikkelingssporen bij elkaar opgeteld en krijgen de spelers één minpunt per onbebouwd gebied in hun stad, diegene die daarna de meeste punten heeft wint het spel. De gevorderde variant voegt overigens ook doelkaarten toe waarmee extra punten te verdienen zijn. Er worden enkele kaarten open gelegd aan het begin van het spel, diegene die aan het einde het best voldoet aan de opdracht kan hiermee 10 bonuspunten verdienen.

Het spel voorziet ook een party-variant waarbij de spelers tegelijkertijd tegels uitzoeken (die weliswaar met de rugzijde naar boven op tafel liggen) om hun stad op te bouwen.

 Onze mening

Urban Panic was voor ons helaas een teleurstelling. Het begon met de spelregels die toch best wat vragen oproepen, vooral dan wat betreft de verbinding met het stadscentrum. De grootste vraag is wellicht wat de auteur ‘verbonden’ noemt en wat niet, voor ons zouden de twee tegels een opening moeten hebben om verbonden te zijn, maar in dat geval klopt de bijhorende tekening in de spelregels helemaal niet. De vraag werd ook op BoardGameGeek gesteld, maar het antwoord erop gaf ons geen uitsluitsel. We bepaalden dus maar zelf wat voor ons verbonden is en wat niet, maar het blijft jammer. Daarnaast voelt het spel heel abstract en komt het thema amper naar boven, ook al is het verhaal erachter iets wat best wel potentieel heeft. De sporen waar de verschillende aspecten worden bijgehouden zijn ook allesbehalve handig, zoveel blokjes op vijf sporen die zo dicht bij elkaar staan. Het had gemakkelijker geweest als elke speler die sporen op zijn eigen spelersbord had, dan heb je niet alleen een beter overzicht maar is het ook niet zo’n gedoe met al die blokjes. De gevorderde variant is voor ons een must, je hebt op die manier een doel en de concurrentie tussen de spelers wordt daarbij iets groter. Iedereen probeert aan zoveel mogelijk doelkaarten te voldoen waardoor iedereen vaak hetzelfde type van gebouwen wilt bemachtigen. Het wordt dus spannender om de juiste tegels te verzamelen, alles in evenwicht te houden en in de gaten te houden dat je tegenspelers er niet met jouw tegels vandoor gaan! De gevorderde variant is wel eens leuk, maar Urban Panic heeft voor ons helaas té veel minpunten en zal daarom nog maar zelden op tafel verschijnen.

Conclusie: Urban Panic is een spel met potentieel maar kon ons niet overtuigen.

Met dank aan G3!

Urban Panic

Auteur: Krzysztof Matusik
Uitgever: G3
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 40 min.
Vanaf 10 jaar