Spelbeschrijving

Ooit gehoord van een Sugar Glider? Deze “suikereekhoorn” steelt alle show in dit nieuwe spel, het is een buideldier dat zomaar door de lucht kan zweven. Ze zijn op zoek naar voedsel, hoe zoeter, hoe beter! Hoe meer voedsel ze krijgen, hoe verder ze kunnen vliegen… al moeten ze af en toe ook wel eens rusten. Probeer zoveel mogelijk fruit te verzamelen en zo het spel te winnen.

Aan het begin van het spel zetten alle spelers hun sugar glider op een voedseltegel met waarde 1. Vanaf dan kunnen ze elke beurt kiezen om te springen of te rusten. Als je springt dan spring je exact zover als de waarde van de voedseltegel waar je nu op staat. Je springt uiteraard in een rechte lijn. De tegel vanwaar je net vertrokken bent voeg je toe aan je persoonlijke voorraad. Wanneer je sugar glider op een veld zonder tegel staat zal je je persoonlijke voorraad moeten aanspreken om te kunnen springen! Kies één van je voedseltegels om exact dat aantal plaatsen te springen. Ook wanneer je op het middelste veld van het bord staat zal je je persoonlijke voorraad moeten aanspreken, maar hier kan je – onafhankelijk van de ingeleverde voedseltegel – naar een veld naar keuze springen! Af en toe wil of kan je niet springen, dan kan je er ook voor kiezen om te rusten. Als je op dat moment op een voedseltegel staat mag je deze tegel aan je voorraad toevoegen, anders gebeurd er niets.

Het spel eindigt van zodra alle spelers na elkaar gekozen hebben om te rusten of wanneer alle tegels van het bord zijn. De spelers tellen vervolgens de waarden van hun voedseltegels, de speler met de zoetste voorraad wint het spel!

Onze mening

Bij het lezen van de spelregels komen veel dingen je bekend voor. Het zijn erg eenvoudige spelregels die je iedereen kan aanleren. Een eerste speelsessie bewees meteen dat het spel ook zeer tactisch gespeeld kan worden. Het dubbelzijdige bord zorgt ervoor dat het met alle spelersaantallen goed tot zijn recht komt. Vooral met twee spelers wordt Sugar Gliders hier graag gespeeld, een kort en strategisch spelletje. Ook met drie en vier is het uiteraard leuk, al wordt het dan al moeilijker om in te schatten wat de andere spelers zullen doen. De voedseltegels liggen uiteraard steeds anders bij aanvang van het spel, daardoor is elke speelsessie ook steeds verschillend. Of dat voldoende uitdaging biedt om het spel keer na keer op tafel te leggen is wellicht bij iedereen verschillend. Het is voor ons geen spel dat we drie keer na elkaar zullen spelen maar wel een familiespel dat zo af en toe eens uit de kast mag komen. Ideaal als filler met veelspelers of met de familie die graag iets eenvoudig speelt. Het spel is bovendien voorzien van erg mooie illustraties (al hadden we van Dennis Lohausen niets anders verwacht) en op de kwaliteit valt helemaal niets aan te merken.

Conclusie: Sugar Gliders is een leuk, eenvoudig en tactisch familiespel!

Met dank aan White Goblin Games!

Sugar Gliders

Auteur: Néstor Romeral Andrés
Uitgever: White Goblin Games
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 30 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

Als gevestigd leider kan je niet blijven stilzitten, het wordt tijd om je imperium verder te ontwikkelen. Ga op zoek naar onbekend grondgebied en sticht nieuwe steden en gebouwen op. Je zal uiteraard ook grondstoffen moeten verzamelen en profiteren van de belangrijke handelsroutes. Bovendien is het in deze beschaving erg belangrijk om de Goden aan jouw kant te hebben, vergeet dus niet om regelmatig iets te offeren en legendarische tempels in jouw steden te bouwen!

Als je aan de beurt bent heb je twee opties, je kan een nieuw gebouw oprichten of je kan offeren aan de goden. Om een gebouw op te richten speel je één van je kaarten boven je spelersbord. De kleur van de kaart zal bepalen welk type gebouw je op het bord mag zetten, dat moet bovendien grenzen aan één van je vorige gebouwen. Vervolgens mag je alle gebouwen van die soort activeren, daarbij ga je alle kaarten in die kolom van onder naar boven uitvoeren. De maritieme gebouwen zijn voornamelijk om te handelen, je kan er grondstoffen mee (ver)kopen tegen geld of punten. Met de productiegebouwen kan je grondstoffen produceren en met de wetenschappelijke gebouwen kan je extra kaarten trekken, nieuwe gebouwen verkrijgen of andere gebouwen activeren. Ook met de civiele gebouwen kan je munten of overwinningspunten verdienen afhankelijk van de grootte van je steden, met de militaire eenheden probeer je tenslotte de barbarendorpen (of je tegenspelers) aan te vallen en zo punten en/of munten te verzamelen. Het oprichten van gebouwen is uiteraard niet gratis, af en toe zal het dus gebeuren dat je geen gebouwen wil/kan oprichten. Op deze momenten kan je offeren aan de Goden. Het aantal kaarten dat je offert zal bepalen hoeveel je van de Goden terugkrijgt, de kaart die je bovenaan legt bepaalt aan welke God je offert en wat je zal krijgen. Neptunus (blauw) levert bv. extra goudmunten op, via de andere Goden kan je ook grondstoffen, punten, extra kaarten of extra gebouwen verdienen. Je krijgt er telkens één gebouw bij in de kleur dat je offert, daarna wordt je hand aangevuld tot vijf kaarten.

Tenslotte heb je nog de tempels, de paarse kaarten. Als je zo’n paarse kaart gebruikt om te bouwen neem je één van de beschikbare tempels uit de voorraad en plaats je die bij één (of meerdere) van jouw speelstukken op het bord. Tempels leveren aan het einde van het spel extra punten op als je aan de voorwaarden voldoet. Als je deze paarse kaarten gebruikt om te offeren gelden ze als joker, je kan dan kiezen tussen de eigenschappen van de vijf andere Goden. Het spel eindigt nadat alle tempels gebouwd zijn of alle barbarendorpen aangevallen zijn. Door het meest resterende aantal grondstoffen van een bepaald type te hebben kan je bovendien nog 2 overwinningspunten (per type) verdienen. De speler met de meeste punten wint het spel.

Onze mening

Deus was een titel waar we al lang naar uitkeken en was het geduld meer dan waard. Tijdens een spelletje Deus ga je op zoek naar goede combo’s tussen je kaarten. Vele kaarten zijn goed, maar je kan ze helaas niet allemaal bouwen. Welke kaarten wil je offeren aan de Goden en voor welke gebouwen ga je toch maar sparen? Één van de vele beslissingen die je in dit spel zal moeten maken. De grote verscheidenheid in de kaarten zorgt ervoor dat elk spel steeds verschillend is, de herspeelbaarheid is dus zeker oké. De startopstelling is afhankelijk van het aantal spelers en zorgt er meteen voor dat het spel optimaal tot z’n recht komt met zowel 2, 3 als 4 spelers. Deus is dus zeker ook aan te raden als je maar met twee bent, dankzij het kleine oppervlakte zit je nog steeds in elkaars vaarwater. We kunnen alleen maar toejuichen dat dit spel nu ook in het Nederlands verkrijgbaar is, deze tweetalige (NL/FR) editie bevat in elke taal een set kaarten met een duidelijk spelregelboek.

Conclusie: Een leuk en gevarieerd expertspel voor 2, 3 of 4 spelers!

Met dank aan Asmodee België!

Deus

Auteur: Sebastien Dujardin
Uitgever: Pearl Games
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 75 min.
Vanaf 14 jaar

Spelbeschrijving

Met dit zonnige weer hoeft het niet altijd een bordspel te zijn, daarom trokken we richting de tuin en speelden we Mölkky. 12 houten paaltjes, een werpstok en een scoreblok met pen is alles wat je nodig hebt. Groepeer de 12 palen op zo’n 4 meter van de werplijn en bepaal een spelersvolgorde.

Elke speler mag tijdens zijn beurt één keer met de werpstok gooien, het is daarbij verplicht om de zogenaamde Mölkky onderhands te werpen. Afhankelijk van het aantal kegels dat je omver gooit scoor je punten. Als er één paaltje omver valt scoor je het aantal punten dat aangegeven is op dat paaltje, dat kan dus 1 tot 12 punten zijn. Als je meerdere paaltjes omver werpt krijg je evenveel punten als het aantal omgevallen paaltjes. Het is daarbij wel belangrijk dat een paaltje volledig op de grond ligt, als deze nog leunt op een andere pion (of je werpstok) telt het niet mee.

Op deze manier proberen de spelers als eerste exact 50 punten te scoren. Exact is daarbij heel belangrijk, want als je meer dan 50 punten bereikt val je terug op 25 punten! Bovendien wil je ook niet vaak missen, want na drie mislukte beurten word je gediskwalificeerd. De speler die er als eerste in slaagt om precies 50 punten te scoren wint het spel.

Onze mening

We speelden in het verleden wel eens Kubb, maar Mölkky was voor ons toch nieuw. De spelregels zijn eenvoudig, je kan het meteen aan iedereen uitleggen en zo goed als iedereen waar je dit mee speelt is meteen verkocht. Wij vinden Mölkky vooral leuk met kleinere spelersgroepen. Zo spelen we Kubb niet zo graag als je met 3 spelers bent (dan is het twee tegen één), in die situatie is Mölkky meer dan ideaal. Het speelt snel en is vooral ook heel verslavend. De spelregels neem je uiteraard zo streng als je zelf wilt, zo vonden wij de regel “drie keer missen is gediskwalificeerd” niet zo leuk en beslisten wij om deze weg te laten. In familieverband is het niet leuk als iemand die het minder goed kan na drie slechte worpen plots niet meer mag meespelen, als je dit op competitieniveau speelt is het uiteraard een heel ander verhaal. De regel waarbij je exact 50 punten moet scoren vinden we dan wel weer heel goed, het brengt de spanning er in en maakt dat je ook nog kans maakt op de overwinning als je heel wat achter staat. Voor je het weet kan je in één ronde van de laatste naar de eerste plaats springen! Het feit dat je alle scores continu moet opschrijven is misschien een klein minpuntje, maar dat verandert niets aan het feit dat Mölkky in de zomermaanden wellicht nog vaak gespeeld zal worden. Het materiaal is van goede kwaliteit, al is het uiteraard wel aan te raden om dit op gras/zand te spelen en niet op een harde grond. Het materiaal komt bovendien in een mooie houten kist, gemakkelijk om overal mee naartoe te nemen!

Conclusie: Mölkky is een erg leuk buitenspel om de zomermaanden mee door te komen!

Met dank aan Asmodee België!

Mölkky

Uitgever: TACTIC
Aantal spelers: 2+
Tijdsduur: ± 15 min.
Vanaf 6 jaar

Spelbeschrijving

Om het te maken in deze magische wereld zal je voortdurend van gedaante moeten verwisselen. Er zijn 10 rollen die je kan gebruiken, waaronder verzamelaars, heksen en druïden. Telkens je van gedaante bent veranderd zal je moeten beslissen of je de moedige of de laffe actie uitvoert. Het spreekt voor zich dat het eerste vaak beter is maar meer risico inhoudt, de kans bestaat namelijk dat je met lege handen achterblijft!

Aan het begin van elke ronde kiezen de spelers vier rollenkaarten, daarna komt de startspeler uit met één van deze kaarten. Hij moet daarbij bepalen of hij die rol moedig of laf wilt spelen: als je laf bent dan voer je de minst goede actie op de kaart meteen uit, niemand kan dit van je afpakken. Als je moedig bent en voorspelt de enige persoon in die rol te zijn moet je even afwachten of niemand van je tegenspelers moediger is dan jou. Alle andere spelers zijn nu verplicht om deze kaart open te leggen (als dit één van hun vier handkaarten is), ook zij beslissen daarbij of ze moedig of laf zijn. Enkel de laatste moedige speler kan de actie uitvoeren, dit is meteen de speler dat de volgende ronde als eerste een nieuwe rol zal uitspelen. Op deze manier wordt er verder gespeeld tot alle spelers hun vier rollenkaarten hebben uitgespeeld, daarna wordt er een nieuwe gebeurtenis voorgelezen en kiezen de spelers nieuwe rollen voor de volgende ronde.

Er zijn vier types van rollenkaarten: verzamelaars, heksen, druïden en de fee. Met een verzamelaar zal je oranje, groene of paarse toverdrankjes en soms ook toverstafjes kunnen verzamelen. Met de heks kan je naar aangrenzende gebieden vliegen en in het beste geval (als je moedig bent) ook toverdranken afleveren in ruil voor overwinningspunten. Ook met de druïden kan je toverdrankjes inleveren, als je die moedig kan uitvoeren krijg je er meteen twee punten bovenop. Tenslotte heb je de fee die met haar toverstafjes de wolken weg kan toveren, bewaar ze goed, want ze zullen op het einde nog punten opleveren!

Na 7 ronden eindigt het spel en volgt er een puntentelling. Met de bliksems op de verzamelde wolken kan je nog tot 30 punten verdienen, overgebleven grondstoffen kan je in een set van 3 of 4 verschillende nu ook omruilen tegen punten.

Onze mening

De verwachtingen voor Broom service waren hoog, een spel wordt namelijk niet zomaar genomineerd voor ‘Kennerspiel des Jahres’. Broom service is enkel in het Duits of in het Engels beschikbaar, maar de Nederlandse spelregels zijn online beschikbaar voor het grote publiek. De tekst op de kaarten vormt echter geen enkel probleem en had even goed achterwege kunnen blijven: de symbolen op de kaarten zijn zo duidelijk dat je niet eens moeite hoeft te doen om de tekst te lezen. Zelfs een 11-jarige speelde onze Duitse versie zonder problemen mee. Enkel de tekst op de gebeurteniskaart kan soms van belang zijn, maar met een overzicht bij de hand hoeft ook dat geen obstakel te zijn. Broom service is gewoon erg goed: trachten te voorspellen wat je tegenspelers willen doen en terwijl proberen optimaal te profiteren. Welke kaart speel je op welk moment, ben je moedig of ben je laf,… Allemaal keuzes die je zal moeten maken en toch zal het zelden langer duren dan 60 minuten! Wanneer je met minder dan vijf spelers aan tafel zit worden er één of meerdere rollen opengedraaid, een eenvoudige extra regel waardoor het spel met alle spelersaantallen even goed werkt, en dus zeker ook met twee spelers. Het basisspel op zich kan eerder als familiespel beschouwd worden, dankzij de extra varianten komt er steeds meer bij kijken en zal je meer keuzes moeten maken. Broom service werd hier ook zonder die extra mogelijkheden erg geapprecieerd, maar het is leuk dat de optie er is.

Conclusie: Broom service viel hier zeker in de smaak en mag nog vaak op tafel komen!

Met dank aan Ravensburger!

Broom Service

Auteurs: A. Pelikan & A. Pfister
Uitgever: Ravensburger
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 60 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

Monster Trick heeft zijn naam niet gestolen, in dit slagenspel speel je niet zomaar één slag (=trick) per keer maar ben je tegelijkertijd bezig met maar liefst vier slagen! Je zal goed vooruit moeten denken en op het juiste moment de juiste kaart uitspelen… bij de juiste slag. Als je dan ook nog eens kan voorspellen hoeveel slagen je zal binnenhalen komt het helemaal goed.

Afhankelijk van het aantal spelers worden de speelkaarten gesorteerd zodat er exact 12 per speler overblijven. Elke speler krijgt dan ook 12 kaarten en kan daarna beslissen in welke volgorde hij zijn drie overwinningskaartjes voor zich op tafel legt. In de eerste ronde staan er 1, 2 of 3 punten op de kaarten, voor de volgende ronden is dat 2-4-6 en 3-6-9. Vervolgens begint het spel, de startspeler komt uit en legt één van zijn handkaarten op tafel in het gezelschap van één van zijn pionnen. De volgende speler heeft twee keuzes: of hij begint een nieuwe slag (waarbij er maximaal vier slagen tegelijk open mogen liggen) of hij speelt een kaart op de reeds geopende slag. Als je een kaart bij dezelfde slag speelt ben je verplicht om de kleur te volgen, als de zonet gespeelde kaart momenteel de hoogste waarde in de slag is leg je jouw aangeefsteen erbij i.p.v. die van je voorganger, die slag is momenteel van jou. Uiteraard is het ook toegestaan om in dezelfde kleur een nieuwe slag te beginnen en ben je niet verplicht om een hogere kaart te spelen in een reeds bestaande slag, want misschien wil je die slag helemaal niet binnenhalen!

Van zodra er vier kaarten liggen in een slag wordt deze slag als compleet beschouwd, de speler wiens aangeefsteen bij deze slag had liggen draait nu zijn eerste overwinningskaart om. De kaarten van deze slag worden uit het spel verwijderd, daarna gaat het spel gewoon in klokwijzerszin verder. Wanneer je later in deze ronde een tweede of derde slag behaalt dan wordt je eerste overwinningskaart weer omgedraaid en komt het tweede/derde overwinningskaartje open te liggen. Nadat alle spelers hun handkaarten hebben uitgespeeld eindigt de ronde, de overwinningskaart dat op dat moment zichtbaar op tafel ligt bepaalt hoeveel punten je krijgt. Na drie ronden tel je de score van je drie overwinningskaarten op, de speler met de meeste punten wint het spel.

Onze mening

Monster Trick is één van de vele slagenspelletjes dat verschijnt. Een oud fenomeen waar nog steeds nieuwe varianten op blijven verschijnen, en alweer ontdekten ze een boeiende variatie! Het is en blijft een slagenspel en ook het feit dat je vooraf probeert te voorspellen hoeveel slagen je zult behalen hebben we in één of andere vorm al wel eens voorbij zien komen, maar deze keer ben je niet gewoon één slag aan het spelen maar kunnen er tot vier slagen tegelijk open liggen. Een eenvoudige spelregel waardoor dit spel toch boeiend en tactisch kan worden. Een slagenspel met twee spelers is gewoonlijk helemaal niet leuk, maar die mening moeten nu toch herzien: Monster Trick is het eerste slagenspel dat ons met twee spelers helemaal kon overtuigen. Speel je vaak met twee en ben je fan van slagenspellen? Dan is Monster Trick de ideale oplossing! Ook met meerdere spelers is en blijft het een leuk slagenspel, maar in dat segment moet het plots gaan concurreren met vele andere leuke slagenspellen waardoor het toch niet meteen helemaal bovenaan komt te staan.

Conclusie: Monster Trick is een verrassend leuk slagenspel, ook met twee spelers!

Met dank aan Ravensburger!

Monster Trick

Auteur: Ralf zur Linde
Uitgever: Ravensburger
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 40 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

Ben jij iemand die meestal nét niet kan winnen en steeds op de tweede plaats eindigd? Dan is dit spel op jouw lijf geschreven, in dit race spel moet je namelijk tweedes eindigen om de grote trofee in ontvangst te mogen nemen. Vijf etappes na elkaar, elke keer opnieuw krijgt enkel de tweede speler punten. De speler die na vijf ronden de tweede meeste punten heeft behaald wint het spel.

Aan het begin van elke etappe krijgen de spelers vijf handkaarten, daarop kan je een waarde tussen -4 tot +5 terugvinden. De spelers kiezen telkens één handkaart en leggen die gelijktijdig voor de speler wiens pion ze graag willen verplaatsen. Zo kan het perfect gebeuren dat alle kaarten deze ronde voor de rode speler terechtkomen en dus enkel die speler zijn pion zal moeten verplaatsen volgens wat er op de kaarten te lezen staat. In de meeste gevallen is dat wel wat verdeeld en zullen er dus telkens meerdere pionnen verplaatst worden.

Het spel voorziet ook een tactische variant. Ook in deze variant krijg je vijf kaarten en zul je telkens gelijktijdig een kaart bekendmaken. Deze keer leg je al je kaarten echter voor jezelf neer. De witte getallen linksonder op de kaart bepalen deze keer in welke volgorde de kaarten moeten uitgevoerd worden. De kaart met de hoogste waarde gaat eerst, waarbij de betreffende speler een pion naar keuze verplaatst. Op deze manier zullen alle spelers om de beurt hun kaart uitvoeren met een pion van hun keuze.

Van zodra de vijfde kaart gespeeld is eindigt de eerste etappe, de punten van de speler(s) op de tweede plaats worden genoteerd. Daarna worden alle pionnen terug in het midden van de racebaan gezet en begint er een nieuwe ronde waarbij alle spelers opnieuw 5 kaarten krijgen. Na de vijfde etappe worden alle scores opgeteld. De speler met de tweede meeste punten wint het spel!

Onze mening

De spelregels van Why First spraken ons wel aan, het feit dat de tweede speler wint is toch wel een leuke variatie op hetgeen dat we gewoon zijn. We begonnen met de standaardversie en die was helaas teleurstellend, je wilt wel tweedes eindigen en je hebt vaak een idee van welke pion je graag naar voor/achter wilt, maar in de praktijk lukt dat gewoon niet en is alles gebaseerd op geluk. De tactische variant bracht daar alvast verandering in. Je moet nu gaan afwegen welke kaart je wanneer speelt, of je de hoge of de lage getallen voor het einde houdt,… Al snel bleek dat zo’n etappe best leuk is, maar dat vijf etappes na elkaar gewoon te veel van het goede was. Na een drietal keer is het wel genoeg geweest, dit soort spelletjes is gewoon ideaal als filler maar hoeft voor ons niet zo uitgerekt te worden. Daarnaast heb je weinig overzicht, één iemand noteert de score, maar liefst van al wil je iedereen zijn score onthouden om op een grote lijn te kunnen redeneren hoeveel punten je nog moet winnen/verliezen om na die vijf etappes tweedes te eindigen. Wat extra overzicht d.m.v. een extra scorespoor met een blokje per spelerskleur zou in dit spel zeker van pas komen en zou het speelplezier alleen maar ten goede komen. Het spel voorziet een variant voor twee spelers (met een dummy-speler genaamd Léo), maar die laten we liever aan ons voorbij gaan. Kleef een labeltje ‘3-6 spelers’ op de doos en dat probleem is alvast opgelost. Met de andere spelersaantallen speelt het leuker, waarbij je met 5 à 6 spelers uiteraard wel net iets langer bezig bent, zeker tijdens de tactische variant.

Conclusie: Why First? is een leuke filler met net iets te veel ronden, maar ideaal om een startspeler te bepalen.

Met dank aan Pegasus Spiele!

Why First?

Auteur: Simon Havard
Uitgever: Pegasus Spiele
Aantal spelers: 2 – 6
Tijdsduur: ± 15 min.
Vanaf 7 jaar

Dit spel is in het Nederlands uitgebracht door 999-Games onder de naam Runner-Up.

Spelbeschrijving

Tuscany is een uitbreiding op Viticulture, waarover we een hele tijd geleden al een (korte) recensie schreven. Tuscany kunnen we echter niet zomaar een uitbreiding noemen, het bevat maar liefst 12 uitbreidingen én een solovariant. De auteur raadt aan om al het materiaal gesloten in de doos te laten en niet meteen alles aan het spel toe te voegen. Zo vermijd je niet alleen een onoverzichtelijk geheel aan nieuwe dingen maar creëer je meteen een hele ontdekkingstocht. Laat je verrassen en voeg elke keer een nieuwe uitbreiding toe!

De 12 uitbreidingen zijn verdeeld onder drie grotere delen, waarbij het aan te raden is om eerst alle uitbreidingen uit deel 1 toe te voegen (in een willekeurige volgorde). Dit is belangrijk aangezien sommige uitbreidingen gebaseerd zijn op een voorgaande uitbreiding. Één van de eerste (mini-)uitbreidingen zijn de mama en papa kaarten. Elke speler krijgt nu zo’n koppel toegewezen en begint daardoor met een andere achtergrond. Terwijl de ene speler meer geld krijgt krijgt de andere misschien al een structuur om te beginnen! Met de eigendommen kan je dan weer beslissen om één (of meerdere) velden te gaan verkopen om plots een hele som geld ter beschikking te krijgen. Je kan er later uiteraard voor kiezen om die velden terug te kopen indien je ze toch wenst te gebruiken. De patronage kaarten geven je een opdrachtkaart waarmee je aan het einde nog extra punten kan verdienen als je vb. een bepaald aantal structuren gebouwd hebt, al moet je die kaart dan wel eerst activeren door jouw patroon een willekeurige wijn van 5 jaar oud te leveren. Tenslotte heb je in deel één nog gevorderde bezoekerskaarten die het geluk van de kaarten grotendeels wegnemen, aangezien die nieuwe kaarten altijd goed zijn: zowel aan het begin als aan het einde van het spel.

In deel twee worden er nog nieuwe bezoekerskaarten aan het spel toegevoegd, deze keer met volledig nieuwe regels. Deze kaarten zetten deuren open voor strategieën die in het originele spel onmogelijk waren. De gele en blauwe bezoekerskaarten kunnen nu ook weggelaten worden. Een volgende grote verandering is het nieuwe speelbord waarbij nu niet enkel in de zomer en de winter maar ook in de lente en de herfst werkers worden geplaatst! Alle seizoenen worden nu actief gespeeld. Wanneer je naar het volgende seizoen past krijg je – afhankelijk van het uur dat je opstaat – nieuwe kaarten of andere leuke extra’s (vb. dat je druiven extra rijpen!). De volgorde van passen wordt vanaf nu ook belangrijk: je werkers worden meteen van het bord gehaald waardoor je plots interessante plaatsen creëert voor je tegenstanders, maar anderzijds kan je nu als eerste kiezen wanneer jij volgende keer aan de beurt komt. De nieuwe seizoenen creëren uiteraard ook nieuwe acties, zoals een landkaart waarop je kaarten kan verdienen en aan het einde graag meerderheden hebt om extra punten binnen te sprokkelen. Er is voortaan ook nog een manier om je wijn (en zelfs je kaarten) rechtstreeks te verkopen voor punten, zo is vanaf nu ook je overschot nog iets waard. Tenslotte is het scorespoor verlengt, eindigt het pas bij 25 punten en is er geen maximumlimiet meer wat de punten betreft. Een andere uitbreiding voegt dan weer speciale werkers toe. Niemand is uniek, toch? Een chef kan zomaar iemand anders van zijn plaats duwen om een actieveld te gebruiken, terwijl de politicus in ruil voor 1 lire nogmaals de bonus kan benutten. De verkoper laat je toe om een extra kaart te trekken, de reiziger kan je inzetten in voorbije seizoenen en de postman kan je in een toekomstig seizoen inzetten. Zo zijn er maar liefst 11 nieuwe werkers met elk hun eigen eigenschap, maar let op: er doen er slechts 2 mee per speelsessie. Tenslotte heb je in dit tweede deel ook nog nieuwe structuren in de vorm van kaarten, deze kunnen je bepaalde voordelen geven tijdens het spel, een nieuwe actieplaats die enkel jij kan benutten of extra inkomen (of punten) aan het einde van elk jaar.

In het derde deel komt de maffia opdagen, alle spelers krijgen een goed waarin de maffia handelt. Telkens wanneer jouw grote werker aan het werk wordt gezet zal je al dan niet moeten ruilen. Van zodra er een tegenstander in de buurt is ben je verplicht om te ruilen, anders kan je daar voor kiezen. Wie aan het einde het meest waardevolle goed heeft krijg 2 bonuspunten, het slechtste goed is één punt waard. Met de arboriculture uitbreiding kan je nu ook wat bijverdienen met de verkoop van ketchup en olijfolie. Je werkers zijn echter niet altijd blij met dat extra werk en hun humeur zakt, met alle gevolgen van dien. Maar wees gerust: af en toe een appeltje serveren doet wonderen. De allerlaatste uitbreiding laat je toe om ook kaas te verkopen. Hoe meer koeien op je erf, hoe meer kaas je kan produceren. Net zoals je wijn zal ook je kaas rijpen aan het einde van het jaar, maar pas op: niet té lang, anders wordt die rot! Hoe beter je kaas, hoe meer punten je zal verdienen wanneer je dit kan aanbieden aan een geïnteresseerde koper.

Onze mening

Viticulture was al een goed spel, nadat we de uitbreiding ontvingen voegden we al meteen een eerste mini-uitbreiding toe. We kregen al snel de commentaar van medespelers: “Is dat alles? Zo’n grote, dure doos voor iets dat nauwelijks verandering brengt?” Nee hoor, dat is dus helemaal niet alles! Die papa en mama kaartjes voegen weinig toe maar zijn voor ons (bijna) onmisbaar geworden. Het is gewoon zo’n leuk extraatje dat iedereen met een andere basis begint, zonder daarbij het gevoel te hebben dat de ene beter af is dan de andere. Dat geldt zowat voor alle uitbreidingen in het eerste deel, ze zijn leuk maar brengen geen grote verandering aan het spel. Het zorgt ervoor dat je het spel alleen maar beter leert kennen en je steeds meer zin krijgt om nieuwe uitbreidingen toe te voegen. De opdrachtkaartjes zijn leuk in die zin dat je punten kan verdienen door een willekeurige wijn te leveren, maar voor de opdracht zelf ben je soms ook wat afhankelijk van je tegenspelers. De grote veranderingen komen pas in het tweede deel, met name met het nieuwe bord. Het is ongeveer tijdens die speelsessies dat Viticulture evolueerde van een ‘heel goed’ spel naar mijn absolute nummer één van het moment. Er zijn nu zoveel (extra) mogelijkheden, verschillende strategieën, … Ik denk maar aan de nieuwe bezoekerskaarten, maar ook de volgorde van het passen of de nieuwe structuren. De speciale werkers zijn ook telkens heel leuk, aangezien je er slechts twee per speelsessie kan toevoegen wordt de herspeelbaarheid alleen maar groter: je wilt ze toch allemaal is gebruikt hebben, niet? Terwijl het tweede deel grote veranderingen aan het spel brengt voegt het derde deel alleen maar extra’s toe. Je kan tijd investeren in het maken van extra ketchup en/of olijfolie, maar het is helemaal geen noodzaak om een goed draaiend wijnbedrijf te runnen. We speelden het inmiddels heel wat keren, er staan ons nog twee speelsessies te wachten: de maffia en de kaasboeren moeten we nog spelen. Maar één ding staat vast, ook na die sessies zal Viticulture + Tuscany nog vaak op tafel verschijnen. Met zo’n geweldige uitbreiding zou je bijna het materiaal vergeten benoemen, maar ook dat is een extra woordje waard. Alle speciale werkers zijn unieke figuurtjes geworden en het ziet er allemaal weer heel leuk uit. Bovendien is de doos handig verdeeld zodat elke uitbreiding een apart plaatsje krijgt.

Conclusie: Viticulture was al goed, maar met Tuscany wordt het een waar avontuur!

Tuscany – Expand the world of Viticulture

Auteur: Jamey Stegmaier
Uitgever: Stonemaier Games
Aantal spelers: 1 – 6
Tijdsduur: ± 120 min.
Vanaf 14 jaar

Spelbeschrijving

Wolkenkrabbers worden steeds hoger, de skyline van New York City bereikt duizelingwekkende hoogtes, die fascinatie lijkt maar niet voorbij te gaan! Bovendien hebben de vele ondernemers maar één doel: meer eer en status bereiken door hogere gebouwen op te trekken. Via je oom heb je een klein perceel in Lower Manhattan geërfd, je kan dus samen met alle andere ondernemers meehelpen aan de groei van de grootste metropool ter wereld.

Als je aan de beurt bent heb je twee opties. Je kan via een perceelkaart uit de open markt een nieuwe eigendom innemen, indien je wenst kan je dat perceel vervolgens meteen gebruiken om een wolkenkrabber op te richten. Maar misschien wil je eerst nog wat aangrenzende percelen aankopen om later in het spel een grotere wolkenkrabber te bouwen? De andere optie is het afbreken van gebouwen, je kan uiteraard enkel je eigen gebouwen afbreken. Daarna ben je verplicht om een nieuwe wolkenkrabber op te richten, die moet bovendien van een hogere categorie zijn. Je hebt namelijk bronzen, zilveren, gouden en monumentale wolkenkrabbers. Aan het begin van het spel kan je enkel bronzen wolkenkrabbers bouwen, van zodra je de nodige punten hebt verdiend kan je ook zilveren en later gouden wolkenkrabbers oprichten. Vanaf dan kan je ook een monumentale wolkenkrabber bouwen, dit zijn de hoogste pieken in de skyline en deze zijn beperkt tot één per speler. Op elke wolkenkrabber staat het aantal punten vermeld dat je ontvangt tijdens het bouwen, die punten kan je niet meer verliezen wanneer je zo’n wolkenkrabber weer afbreekt om een hogere te bouwen. Naast deze twee opties krijgt elke speler ook nog drie actiekaarten die ze één keer in het spel kunnen benutten. Met het bouwhuis kan je twee gebouwen in één beurt oprichten, met de veranderde markt kan je de perceelkaarten in de open markt vernieuwen en als landroof kan je twee percelen in één beurt innemen.

Het spel eindigt van zodra één speler nog maar 4 ongebouwde wolkenkrabbers over heeft of wanneer de open markt niet meer kan aangevuld worden met perceelkaarten. Daarna volgt de eindtelling, die steeds anders is afhankelijk van de bonuskaarten die aan het begin van het spel getrokken zijn. Per spel zijn er namelijk drie straten waar je liefst het meeste gebouwen wilt bezitten, aangezien enkel de speler met de meeste wolkenkrabbers daar 5 bonuspunten voor krijgt. Voor de andere bonuskaart kan je punten scoren afhankelijk van het aantal van jouw bronzen wolkenkrabbers op het speelbord, of afhankelijk van het aantal wijken waarin jij hebt gebouwd. Maar voor hetzelfde geld probeer je setjes van bronzen, zilveren en gouden wolkenkrabbers te bouwen!

Onze mening

New York 1901 is het eerste “grotere” spel van Blue Orange Games, het komt pas in het najaar van 2015 op de markt. De versie die wij speelden was al definitief, op de spelregels na. Bij het lezen van de spelregels viel al meteen op dat de Nederlandstalige versie veel fouten bevat, niet enkel schrijffouten, maar zelfs speltechnische fouten. Gelukkige hadden we de Engelse en Duitse versie ook ter beschikking om duidelijkheid te scheppen. Dat er bovendien ook een Nederlandstalige schrijffout op de doos staat is al helemaal jammer, maar dat kan hopelijk nog rechtgezet worden tegen de eindproductie. Het spel zelf is eerder een heel eenvoudig familiespel. Voor veelspelers biedt het – althans hier – veel te weinig uitdaging: gebouwen zetten om later weer af te breken en nieuwe te bouwen. Als je merkt dat je tegenstanders een monumentale wolkenkrabber willen oprichten probeer je dat wel eens dwars te bomen door het stuk grond dat hij daarvoor nodig heeft voor zijn neus weg te snoepen, maar het is niet dat je daar zelf beter van wordt. Het spel blijft dan maar gewoon zijn – saaie – gangetje gaan. Bekijk het als een familiespel met eenvoudige spelregels dat binnen het uurtje gespeeld is, en het krijgt plots een heel ander aanzicht. Ook dan wordt het geen hoogvlieger, maar dan kan het er alvast mee door. Het materiaal is van goede kwaliteit, leuke (en bijpassende) miniaturen om je percelen te bezetten en kwalitatieve tegels voor de gebouwen. De illustraties op de doos vinden we zeer geslaagd, het speelbord is eerder sober gehouden, al is dat wellicht de beste keuze om het niet te druk te maken tijdens het spelen.

Conclusie: New York 1901 is een doorsnee familiespel met eenvoudige spelregels.

Met dank aan Blue Orange!

New York 1901

Auteur: Chenier La Salle
Uitgever: Blue Orange Games
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 45 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

Alieneeples, zo noemen de figuurtjes die gelukkig leven op de planeet waar dit spel om draait. Of toch: tot gisteren… de planeet die tot voor kort een droomparadijs was staat nu op ontploffen. Er is maar één oplossing: ontsnappen. Verplaats je alieneeples naar de lanceerplatformen en probeer aan de voorwaarden te voldoen zodat de raketten vertrekken en je alieneeples naar een veilige plek in het heelal brengen. Je wint het spel door als eerste al je alieneeples in veiligheid te brengen, maar liefst voordat de planeet ook effectief ontploft!

Als je aan de beurt bent trek je om te beginnen twee nieuwe kaarten. Vervolgens kan je verschillende acties uitvoeren, daarbij kan je maximaal twee bewegingsacties doen. Of je daarbij twee verschillende alieneeple verplaatst of één alieneeple twee plaatsen verder zet maakt niet uit. Van zodra één van je alieneeples nabij een lanceerplatform staat kan je de aangegeven plaatsingskost betalen met de kaarten, die kost is verschillend voor elk lanceerplatform en heeft bovendien soms te maken met de stand van de maan. Sommige lanceerplatformen zijn duurder bij volle maan, andere dan weer met nieuwe maan. De lanceerplatformen zijn ook tijdens elk spel verschillend, van de 10 verschillende platformen worden er maar 4 gebruikt tijdens een spel. Wanneer een platform voldoet aan de lanceringsvoorwaarden worden alle alieneeples (van alle spelers) meteen gelanceerd. Ook deze voorwaarden zijn weer verschillend voor elk platform, soms heeft dat te maken met de stand van de maan, andere keren met het aantal alieneeples op het platform of soms enkel met het gereedschap dat ervoor betaald wordt.

Om je beurt te beëindigen wordt de stand van de maan één plaats vooruitgeschoven. Na acht beurten staat de maan terug op het sterretje en begint de volgende dag, afhankelijk van het aantal spelers hebben de spelers vier tot zeven dagen tijd om hun alieneeples in veiligheid te brengen. Diegene die daar als eerste in slaagt wint het spel, anders wint de speler die na x-aantal ronden de meeste alieneeples heeft gered. Het spel voorziet ook een familie-, team-, extra uitdagende en snelle variant.

Onze mening

Sinds het interview met de auteur in augustus 2013 was onze interesse voor Lift Off gewekt. Het spel heeft dan ook heel wat leuke ideeën: de verschillende lanceerplatformen waardoor elk spel weer anders is, het semi-coöperatieve element waarbij je regelmatig moet samenwerken met je tegenstanders om je alieneeples te lanceren. Maar toch komen die elementen niet genoeg uit de verf en blijft het min of meer bij ‘een leuk idee’. De lanceerplatformen verschillen inderdaad van elkaar, de illustraties zijn duidelijk genoeg zodat je elk platform meteen begrijpt en niet steeds naar de spelregels moet teruggrijpen. Anderzijds zijn ze niet allemaal even goed of leuk. Het semi-coöperatieve element kwam maar zelden tot uiting, vele lanceerplatformen kan je wel alleen de baas door er helemaal op te gaan spelen, waardoor vele speelsessies uitdraaien met elke speler die een eigen platform gebruikt en heel af en toe eens gebruik maakt van het werk van een ander. Daardoor wordt het na enig tijdje vooral saai, en dat was dan ook onze conclusie na elke speelsessie. Een leuk idee dat, althans bij ons en bij onze medespelers, niet werkt. Jammer! Het zijn heel eenvoudige spelregels, een familiespel (met een redelijke geluksfactor) dat gemakkelijk met kinderen op tafel kan komen… al kan de Engelse tekst op de kaartjes dan roet in het eten gooien. Los van het spelconcept vinden we de illustraties nog steeds erg leuk, en vooral heel apart tegenover andere spellen. Het materiaal is van goede kwaliteit, met leuke alieneeples en een modulair bord.

Conclusie: Een leuk idee dat helaas niet helemaal uit de verf komt.

Met dank aan Pencil First Games!

Lift Off!

Auteur: Eduardo Baraf
Uitgever: Pencil First Games
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 45 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

In dit kaartspel gaan jouw dieren op jacht in een poging de andere dieren weg te jagen. Probeer te voorspellen wat je tegenstanders zullen spelen, maak de juiste keuze en probeer op deze manier een mooie prooi te verzamelen!

Elke speler krijgt aan het begin een set van 16 kaarten met daarin muizen, katten, honden en olifanten met waarden één t.e.m. vier. Elke ronde zullen alle spelers een kaart kiezen die ze gelijktijdig bekend maken, daarna wordt er per diersoort gecontroleerd wie dat de hoogste kaart speelde. Zo krijgt de beste hond de hulpkaart met de zwarte hond en gebeurt hetzelfde voor de muizen, de katten en de olifanten. Bij een gelijke stand gaat de hulpkaart naar de speler met de op één na hoogste waarde, onder het motto “als twee honden vechten om een been, gaat de derde er mee heen”. Alle dieren met de hulpkaart kunnen vervolgens dieren wegjagen: de olifanten jagen de honden weg, de katten gaan lopen van de honden, de muizen hebben schrik van de katten maar jagen op hun beurt de grote olifanten weg. Als jouw dier niet het beste in zijn soort was is het misschien wel meteen een prooi voor één van de andere dieren! Alle dieren die niet werden opgegeten (dus o.a. de ‘winnende’ dieren van deze ronde) blijven als prooi liggen voor de volgende ronde. Na 16 ronden eindigt het spel en telt iedere speler zijn stapel met prooien. De diersoort is daarbij niet van belang maar de opgedrukte waarde wel. De speler met de meest waardevolle prooien wint het spel!

Onze mening

Jumbo & Co is een heruitgave van ‘Mausen’ dat Abacusspiele eerder al in 2004 op de markt bracht. Het spelletje en de kaarten zijn onveranderd, enkel het doosje heeft een andere achtergrondkleur gekregen. Vernieuwend is het spelprincipe dus niet, het doet ons ook denken aan enkele andere spelletjes in onze collectie, waaronder Om Nom Nom. Bij een heruitgave mochten ze de kaarten van ons ook wel in een nieuw jasje steken, ze zien er gewoon ouderwets en saai uit en zijn niet uitnodigend. Een soort slagenspel waarbij je 16 ronden na elkaar een kaart speelt en probeert in te schatten wat je tegenspelers zullen doen. De ene keer lukt dat goed, de andere keer loopt alles heel anders dan je dacht. Zeker geen slecht spel, maar ook zeker geen uitblinker die het kan halen van de vele andere kaartspellen in onze kast. De spelregels zijn erg eenvoudig, maar toch kan het lastig worden om het aan een niet-speler uit te leggen. Net zoals andere spellen in dit genre geldt: hoe meer spelers, hoe leuker. Terwijl het met drie spelers nog iets gemakkelijker is om in te schatten wordt het met zes spelers wellicht heel onvoorspelbaar, maar daarom niet minder leuk.

Conclusie: Jumbo & Co is een snel kaartspel, maar zeker geen uitblinker in zijn categorie.

Met dank aan ABACUSSPIELE!

Jumbo & Co

Auteur: Detlef Wendt
Uitgever: ABACUSSPIELE
Aantal spelers: 3 – 6
Tijdsduur: ± 15 min.
Vanaf 8 jaar