Spelbeschrijving

Vanavond vindt het zoveelste feestje in de nachtclub ‘Beasty Bar’ plaats. Deze feestjes zijn legendarisch en ‘the place to be’ voor alle dieren, groot of klein! Helaas is het aantal bezoekers beperkt, enkel de eersten in de rij zullen het geluk hebben binnen te mogen. Sommige dieren schuiven geduldig aan, andere gebruiken smerige trucs in de hoop sneller vooraan in de rij te komen. De speler die het meest aantal dieren in zijn spelerskleur binnen hielp wordt de winnaar van Beasty Bar.

In het midden van de tafel zal een file aan dieren komen te liggen, als je aan de beurt bent plaats je één van je vier handkaarten rechts in de rij. Van zodra de file bestaat uit 5 dieren gaan de deuren naar de legendarische nachtclub open, de eerste twee dieren mogen naar binnen, de laatste in de rij geeft het op en de twee overblijvers gaan nu vooraan aanschuiven. Vervolgens neem je een nieuwe kaart op hand. Elk dier heeft een unieke eigenschap waardoor de rij steeds zal veranderen! De leeuw kan zich als grootste van het gezelschap meteen vooraan plaatsen terwijl een nijlpaard elke beurt opnieuw alle dieren die kleiner zijn zal voorbijsteken. De krokodil staat een trapje lager, zij steekt de kleinere dieren niet alleen voorbij maar eet ze ook nog op, alle dieren met een waarde lager dan 10 worden dus uit de rij verwijderd. Een slang zal de volgorde helemaal omgooien en rangschikt iedereen van groot naar klein, terwijl een giraf elke beurt opnieuw een klein dier kan voorbijsteken. De zebra’s nemen het op voor de kleine dieren en beschermen hun (kleine) voorgangers tegen het brute geweld van de krokodil en het nijlpaard. De zeehond lijkt wel de slimste uit het gezelschap en zorgt ervoor dat de ingang plots aan de andere kant staat, wat een kameleon dan weer kan nadoen aangezien die in de huid van elk ander dier op tafel kan kruipen. Apen zijn alleen sterk van zodra ze met twee of meer zijn, kangoeroes springen bij aankomst meteen één of twee dieren voorbij en de papegaai werkt zo op de zenuwen dat één dier naar keuze uit de rij zal gaan lopen. Tenslotte heb je het stinkdier dat de twee grootste diersoorten wegjaagt met zijn vervelende geur.

Elke speler heeft van elke diersoort één dier in zijn spelerskleur: vier handkaarten en acht kaarten in zijn gedekte trekstapel. Nadat alle kaarten gespeeld zijn eindigt het spel. Diegene die de meeste dieren in de Beasty Bar kreeg wint het spel, bij gelijke stand wint diegene die het kleinste dier binnen liet gaan.

Het spel bevat ook een variant voor gevorderden. In deze variant verwijderen alle spelers vier dieren voor de start van het spel, zonder elkaar te vertellen wélke dieren! Aan het einde is het niet het aantal dieren dat telt, maar wel de waarde. De kleine dieren vinden moeilijker hun weg richting de ingang en zullen met gevolg dus ook meer punten opleveren dan de grotere dieren als leeuwen en nijlpaarden.

Onze mening

We waren erg benieuwd om Beasty Bar te proberen. De tekeningen op het doosje sprongen meteen in’t oog, het verhaal/de spelregels klonken leuk en passend, en het zag er bovendien mooi uit. Grote kaarten van een goede kwaliteit met erg duidelijke symbolen. Alle dieren hebben een unieke eigenschap, maar na een korte uitlegronde was iedereen er snel mee weg dankzij die symbolen. Het spel voorziet ook een overzichtskaartjes met een samenvatting van alle dieren en hun functies, maar zo vind je er maar één in elke taal. We speelden het spel eerst met twee en dat viel tegen, het kwam niet echt tot zijn recht en we dachten dat het beter zou zijn met meerdere spelers. Een volgend potje, met vier spelers, viel helaas ook tegen. Telkens je denkt een goede kaart te spelen werd je dier terug verwijderd door één van de volgende spelers. Je hebt helemaal niets in de hand, en de kans dat een tegenspeler je plannetje verknoeid is uiteraard groter dan met twee spelers. Het spel met drie spelers kwam uiteindelijk het beste tot zijn recht, maar nog steeds hadden we het gevoel dat er ‘iets’ ontbrak. De variant voor gevorderden is spannender aangezien je niet weet welke dieren nog in het spel zitten en welke niet. Je kan niet zomaar voorspellen of er nog een zeeleeuw op komst is om de ingang te veranderen e.d., maar als je het vaak met dezelfde mensen speelt dan weet je na een tijdje wel wie welke dieren het liefst verwijdert. De puntentelling aan het einde maakte bij ons geen verschil, het was toch diegene met de meeste dieren die het spel won.

Conclusie: Beasty Bar heeft een leuke verhaallijn en mooie lay-out, maar het spel zelf kon ons niet overtuigen.

Met dank aan Zoch Verlag!

Beasty Bar

Auteur: Stefan Kloß
Uitgeverij: Zoch Verlag
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 8 jaar

Beasty Bar werd in het Nederlands uitgegeven door 999 Games

Spelbeschrijving

In dit houten spel proberen beide spelers hun tegenstander zover te brengen dat deze 4 stenen in zijn speelkleur over de spelrand moet verplaatsen. Je probeert je eigen speelstukken dus ver van die afgrond te houden om te vermijden dat je dat zelf moet doen. Makkelijker gezegd dan gedaan.

Als je aan beurt bent ben je verplicht om met één van je speelstukken over een ander speelstuk te springen. Je mag meerdere sprongen maken met dat ene speelstuk, maar je bent verplicht om minstens één speelstuk voorwaarts te bewegen, dat kan recht vooruit zijn maar ook diagonaal. Alle speelstukken waar je op deze manier over springt worden vervolgens omgedraaid waardoor de andere kleur zichtbaar wordt. Je mag over speelstukken van je tegenstander springen zodat de kleur verandert in jouw speelkleur, maar je mag ook over je eigen speelstukken springen en de kleur veranderen naar die van je tegenstander! Je bent verplicht om te springen als je kan, ook als dat in je eigen nadeel is en je daardoor over de rand van het veld moet springen. Als je niet kan springen mag je één van je speelstukken één stap voorwaarts bewegen, dat speelstuk verandert daarna van kleur. Als er geen figuur met jouw kleur op het bord staat vervalt je beurt en is je tegenspeler nog eens aan de beurt.

Het spel gaat op deze manier verder tot wanneer er vier speelstukken in eenzelfde kleur van het veld gesprongen zijn, deze speler is verloren.

Onze mening

Slow Fox behoort tot een genre van spellen waar we er maar heel weinig van hebben/kennen. Het is een abstract maar tactisch spel voor twee spelers. Deze spellen behoren niet meteen tot onze doelgroep, maar toch waren we blij Slow Fox te kunnen testen. Als je begint aan een spelletje Slow Fox heb je vaak geen benul van wat je moet doen, ben je goed bezig of helemaal niet? Wellicht word je er na vele spellen beter in, maar na een vijftal keer wisten wij aan het begin nog steeds niet wat goed was en wat niet. Een beetje zoals je in een schaakspel ook soms niet weet wat nu de beste openingszet is, al heb je hier wel minder mogelijkheden. Ongeveer halverwege begint het inzicht meer en meer te komen, met welke pion ga je springen, en wil je springen over je eigen kleur of over die van je tegenstander? Soms is het goed om je eigen speelfiguren naar de kleur van je tegenstander te veranderen, andere keren wil je het tegenovergestelde. Het spel gaat heel snel, soms zie je al een tijdje aankomen wie er zal winnen en kan je niets doen om dat te vermijden, andere keren kan het spel nog verrassende wendingen maken en blijft het spannend tot het bittere eind.

Het spel is voor ons een leuk reisspel. Je hebt heel weinig plaats nodig om het te spelen, het houten bordje kan je gerust vasthouden tijdens het spelen. Achteraf laat je de speelstukken gewoon zitten en draai je het bordje omgekeerd in de houder. Het is een spel dat we hier niet op tafel zullen leggen, maar we namen het mee tijdens een daguitstapje en hadden er toch plezier aan. Je kan het spelen zonder stevige ondergrond zoals op de trein en het duurt maar enkele minuten, ideaal voor als je ergens zit te wachten!

Conclusie: Slow Fox is een abstract en tactisch houten spel voor twee spelers.

Met dank aan ROMBOL!

Slow Fox

Auteur: Hartmut Kommerell
Uitgeverij: ROMBOL
Aantal spelers: 2
Tijdsduur: ± 10 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

We zitten aan tafel met een stelletje inbrekers, maar wie is de meest sluwe en laat zich niet oppakken door de politie? Probeer de grootste buit te verzamelen en zonder opgepakt te worden, de speler die uit de gevangenis kan blijven wordt de winnaar van Alarm!

Als je aan beurt bent neem je telkens de bovenste kaart van de stapel en je geeft ze aan een speler naar keuze, je gaat op deze manier verder tot je elke speler (inclusief jezelf) een kaart hebt gegeven. In die stapel kaarten vind je vier verschillende soorten hinderniskaarten: de politie, een waakhond, een deurketting en een hangslot. Als je een bepaald aantal van deze hinderniskaarten bezit dan word je opgepakt en vlieg je de gevangenis in. Dat aantal is afhankelijk van de soort hindernis, zo word je bij 2 politiekaarten al opgepakt terwijl je 4 deurkettingen kan verzamelen vooraleer dat gebeurd. Ook wanneer je 2 waakhonden, 2 deurkettingen en 2 hangsloten bezit wordt je gevat door de politie. Wanneer je de eerste keer opgepakt wordt kan je je advocaat inroepen en je laatst gekregen kaart verwijderen, maar onthoud dat die advocaat je maar één keer zal komen helpen! Gelukkig zitten er ook uitrustingskaarten in de stapel, zo kan je met een kniptang een deurketting verwijderen en kan je met een bot de waakhond afleiden. Als je een uitrustingskaart krijgt maar geen bijhorende hindernis hebt kan je deze uitrusting gewoon bewaren, deze wordt dan automatisch gebruikt om je eerstvolgende hindernis te verwijderen. Met een klavertje vier kan je dan weer twee hindernissen verwijderen terwijl iedereen bij de ‘Paniek kaart’ een kaart zal moeten doorgeven aan zijn/haar buur. Uiteraard zal je in de stapel kaarten ook een grote buit aan geldkaarten vinden. Iedereen wilt een zo groot mogelijke buit, want in de finale – als er slechts twee spelers over blijven – zal je elke beurt opnieuw tijd moeten kopen om in het spel te blijven en mee te mogen spelen. Als je geen geld meer kan betalen dan lig je er uit en wint de overblijver! Anderzijds moet je wel voorzichtig zijn dat je niet té veel geld op zak hebt, want als je 5 geldkaarten bezit word je ook opgepakt door de politie! Diegene die als laatste overblijft en dus niet in de gevangenis werd opgesloten wint het spel.

Alarm nu ook als app!

Sinds vorige maand is Alarm nu ook beschikbaar als app voor Android en iOS! De app werkt volledig naar behoren. Je kan de snelheid aanpassen naar je eigen wensen. Wat wij wel misten in de app is een tutorial. De spelregels staan dan wel uitgelegd, maar als alles tijdens een eerste spelletje wordt getoond via een eenvoudige tutorial zijn de meeste spelers er sneller mee weg. Dat gaat dan niet alleen over de spelregels maar ook over de bediening: moet je een kaart slepen of gewoon tikken, wat moet je doen bij de kaart paniek, … Eens je weet hoe alles werkt is dat uiteraard geen probleem meer en kan je gewoon genieten van dit leuk en verslavend spelletje. Het is ook dé ideale manier om te testen of het spelletje iets voor jou is alvorens je het echte kaartspel zou aankopen, en het voordeel van de app is dat je het ook alleen kan spelen. Maar uiteraard gaat niets boven een écht kaartspel!

Onze mening

We wisten aanvankelijk niet goed wat te verwachten van Alarm, maar dit kort kaartspelletje heeft ons positief verrast! Alarm is een korte filler met heel eenvoudige spelregels en toch de nodige spanning. Het is in een paar minuten uitgelegd en iedereen kan meteen meespelen. Toch is het niet ‘zomaar’ een geluksspelletje, maar zit er meer in dan je zou verwachten bij de uitleg. Aan wie geef je welke kaart? En vooral: wanneer neem je een kaart voor jezelf? Hoe langer je wacht om zelf een kaart te nemen, hoe groter de kans dat het een slechte kaart is. Soms ben je genoodzaakt een goede kaart aan een tegenspeler te geven, andere keren ben je genoodzaakt een tegenspeler naar de gevangenis te sturen. Het is een spelletje waar je elkaar niet moet sparen. Daarnaast is Alarm gewoon een verslavende filler, het is vaak nét niet en dan wil je graag revanche.

Naarmate er meer spelers deelnemen wordt het spel alleen maar leuker, maar in zekere zin ook verwarrend. Je moet er echt de aandacht bijhouden want anders komt al snel de vraag “wie heb ik nu al een kaart gegeven en wie niet?”. Ook de kaart ‘paniek’ zorgt letterlijk wel eens voor chaos, iedereen geeft elk om beurt een kaart door, maar daarna wordt er wel eens vergeten wie nu nog een kaart moest krijgen. Dat wilt uiteraard niet zeggen dat het een verwarrend spel is, maar wel dat het geen spel is om te spelen terwijl iedereen ook nog volop aan het praten is en de aandacht er niet bij kan houden. Aangezien het spel helemaal niet lang duurt is het ook niet storend dat sommige spelers al eerder uit het spel vallen. Het thema klopt, de spelregels zijn duidelijk geschreven, de lay-out past perfect bij het spel en het speelt gewoon heel leuk. Alarm heeft ons dus zeker kunnen overtuigen!

Conclusie: Alarm is een leuk, snel en verslavende filler!

Met dank aan SandTimer!

Alarm

Auteurs: Sander Vernyns & Tim De Rycke
Uitgeverij: SandTimer
Aantal spelers: 3 – 6
Tijdsduur: ± 15 min.
Vanaf 8 jaar

In juni 2014 verscheen op onze blog een preview van Waggle Dance. De spelbeschrijving en onze mening hoeven we niet nog een keer neer te schrijven want die is grotendeels hetzelfde gebleven t.o.v. het prototype. In dit korte verslag gaan we in op wat er wel/niet veranderd is, hoe onze mening over Waggle Dance geëvolueerd is in tussentijd en de kwaliteit van het uiteindelijke spel!

Aan de spelregels is nauwelijks iets veranderd, op één klein detail na: nu kan je aan het begin van een potje Waggle Dance kiezen voor een korte, standaard of lange variant van het spel. Terwijl je in een standaard variant speelt tot wanneer één speler 7 honingkamers heeft gemaakt kan je dus ook spelen tot er 5 of 9 honingkamers gevormd zijn. Zo kan iedereen het spel naar believen aanpassen. De standaardvariant, met 7 honingkamers, blijft toch onze favoriet, alles komt dan het beste tot zijn recht. De korte variant is een goede oplossing als je met vier speelt, anders kan het naar het einde toe wel gaan slepen.

Een leuke verrassing is de ‘We made it!’-poster in het spel, een poster met alle namen van de backers en illustraties van alle personen die in zekere zin meehielpen aan het spel. Wie heeft ons al gevonden tussen die illustraties? 🙂 (tip)

Het materiaal ziet er echt heel goed uit. De illustraties zijn heel mooi en kleurrijk geworden en passen bijgevolg erg goed bij het thema van de bijtjes. De custom dobbelsteentjes geven het spel nét dat tikkeltje extra.

Na de preview kwam het prototype nog enkele keren op tafel, ook het ‘echte’ spel hebben we ondertussen enkele keren gespeeld. Daaruit kunnen we besluiten dat 3 spelers voor ons het perfecte aantal is om Waggle Dance te spelen. Met vier spelers duurt het net iets te lang voor wat het is, met twee spelers komt het bieden voor stuifmeel niet echt tot zijn recht. Daarnaast blijft het gewoon dé ideale instapper, een familiespel met eenvoudige spelregels en toch dat vleugje tactiek zodat ook de gevorderde speler zich wel eens kan amuseren.

Spelbeschrijving

Scharfe Schoten, wat vrij vertaald ‘pittige pepers’ betekend, is een slagenspel. In tegenstelling tot vele andere slagenspellen gaan de spelers deze keer niet proberen het meeste of het minste slagen te halen, maar te voorspellen in welke kleur ze de meeste én minste slagen denken binnen te halen. De achterzijde van de kaarten verklapt alvast welke kleur kaarten je tegenstanders op hand hebben, maar daarmee weet je nog niet welke waarde die kaarten hebben. Daarnaast heb je nog de gemeenschappelijke voorraad waar je een kaart moet nemen telkens je een slag wint, een geschenk of juist niet?

Aan het begin van een ronde krijgt elke speler een aantal handkaarten en wordt er een gemeenschappelijke voorraad gevormd. Daarna worden ook de troefkaarten bepaald: bij elke kleur komt één waarde te liggen, die vier kaarten zullen troef zijn in de komende ronde. Dit bepaalt ook welke kleuren het hoogst gewaardeerd worden deze ronde. Op de afbeelding is rood het hoogst gewaardeerd en groen het laagst, de rode 10, gele 7, zwarte 5 en groene 4 zijn troefkaarten. Elke speler zal vervolgens bekend maken van welke kleur hij vermoedelijk de meeste én de minste kaarten zal verzameld hebben aan het eind van die ronde, dankzij de gekleurde achterzijden kan je deze informatie gebruiken tijdens je voorspelling.

Eén speler komt uit, daarna zullen de andere spelers een kaart moeten uitspelen in diezelfde kleur. Pas als ze de kleur niet kunnen volgen is het toegelaten een kaart in een andere kleur te spelen. De speler die een troefkaart heeft uitgespeeld wint de slag, in het geval dat er meerdere troefkaarten gespeeld werden wint diegene met de hoogst gewaardeerde troefkaart. Als er geen troefkaarten uitgespeeld werden dan wint diegene met de hoogste waarde in de hoogst gewaardeerde kleur, dat hoeft dus niet de kleur te zijn waarin de slag begonnen was! Diegene die de slag wint kiest een extra kaart uit de voorraad en verdeelt de gewonnen kaarten per kleur in zijn persoonlijke voorraad.

Nadat alle kaarten zijn uitgespeeld wordt er gecontroleerd of je een correcte voorspelling hebt gemaakt. Als je de meeste/minste kaarten bezit in de kleur dat je had voorspeld dan verdien je per juiste voorspelling 5 punten, bij een gelijke stand (even veel kaarten in een andere kleur) 3 punten. Als je beide voorspellingen correct had kan je bovendien nog bonuspunten verdienen! Er worden even veel ronden als het aantal spelers gespeeld, diegene die daarna de meeste punten behaalde wint het spel.

Onze mening

Scharfe Schoten sprak ons onmiddellijk aan door de mooie illustraties en de kleurrijke kaarten. Het blijft fascinerend hoe ze een het aloude principe van een slagenspel nog steeds kunnen omvormen tot een vernieuwend spelletje! Doordat je in Scharfe Schoten probeert te voorspellen welke slagen je gaat binnenhalen voelt het heel anders dan wat we gewoon zijn. Soms wil je een slag binnenhalen, maar soms juist niet! Probeer goed te redeneren aan de hand van de kaarten van jezelf en die van je tegenstanders, maar vergeet geen rekening te houden met die uit de algemene voorraad, want daar zal je élke keer één moeten nemen als je een slag wint. Vaak kunnen deze kaarten helpen om te voldoen aan je voorspelling, maar soms maken ze het probleem alleen nog groter. Je kan je tegenstanders op deze manier ook dwarszitten. Het feit dat je openlijk de voorspellingen van je tegenstanders kan zien voegt in dat opzicht wel wat tactiek toe in deze filler, al blijft de geluksfactor wel belangrijk.

De nieuwe twist aan Scharfe Schoten maakt het speciaal, maar ook wat ingewikkelder. Niet iedereen is er meteen mee weg: enerzijds moet je die voorspelling maken. Troefkaart wint altijd, anders is het de hoogste kaart in de hoogst gewaardeerde kleur, ook al is dat niet de kleur waarin de slag begonnen is. Dat zorgt wel voor verwarring tijdens een eerste rondje. Op zich geen probleem, na één ronde ben je er mee weg. Anderzijds verwacht je bij zo’n kort slagenspel dat iedereen meteen kan meespelen en dat is bij Scharfe Schoten niet altijd het geval.

Conclusie: Scharfe Schoten is een slagenspel vanuit een andere hoek bekeken, een leuke filler!

Met dank aan Zoch Verlag!

Scharfe Schoten

Auteur: Arve D. Fühler
Uitgeverij: Zoch Verlag
Aantal spelers: 3 – 4
Tijdsduur: ± 30 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

In El Gaucho kruipen alle spelers in de huid van een veeboer die probeert rijk te worden door zo veel mogelijk vee aan een zo hoog mogelijke prijs te verkopen. Daarvoor zullen je werkers (je zogenaamde gaucho’s) vee moeten vangen, verkopen, ordenen en nog veel meer! Ga je veel kleine kuddes verkopen of wordt het één grote kudde? Je hebt in ieder geval slechts één ding voor ogen: jij wilt de rijkste veeboer uit omstreken worden!

Aan het begin van elke ronde worden de dobbelstenen in de dobbelsteenrodeo gegooid, daarna mag elke speler om beurt twee dobbelstenen kiezen en acties uitvoeren. De meest gekozen actie is het vangen van vee, dat kan je op twee manieren doen. Door één of twee dobbelstenen te spelen die samen de (exacte) waarde hebben van het grote getal op die veetegel kan je een gaucho recht op die tegel plaatsen. Door de kleine waarde op de tegel te ‘betalen’ kan je jouw gaucho neerleggen op die tegel, maar dan zal je in een latere beurt nogmaals diezelfde actie moeten doen om die gaucho recht te zetten, want pas dan kan je het vee mee naar huis brengen! Naast het vangen van vee kan je er ook voor kiezen je dobbelstenen te gebruiken om een gaucho in één van de zes gebouwen te plaatsen, de dobbelsteenwaarde bepaalt in welke gebouwen je een gaucho kan inzetten. Die gaucho zal je vanaf de volgende ronde kunnen inzetten voor de bijhorende actie. Zo kan een gaucho in één van die gebouwen een kudde verkopen met 5 Pesos winst en kan de held van de rodeo’s een extra dobbelsteen met waarde naar keuze gebruiken. De veedief kan dan weer een dier van een tegenspeler stelen, de opzichter kan twee liggende gaucho’s rechtzetten of een liggende gaucho van een tegenstander verjagen en in de steppe kan je één of twee koeien kiezen waar je meteen een gaucho op kan plaatsen.

Nadat elke speler zijn acties gedaan heeft wordt elk van de vier weiden gecontroleerd, als alle dieren in een weide een eigenaar hebben worden de dieren verdeeld. Elke speler die in die weide een rechtstaande gaucho heeft mag die gaucho met bijhorende tegel wegnemen, liggende gaucho’s blijven op het bord. Verzamelde tegels leg je in je persoonlijke voorraad, gesorteerd per kleur. Een nieuwe tegel moet je steeds rechts aanleggen in de bijhorende kudde, de waarde van die tegels zal ofwel telkens stijgend, ofwel dalend zijn. Van zodra je een tegel moet aanleggen die niet meer in het rijtje past ben je genoodzaakt die kudde te verkopen, tenzij je nog een gaucho in de stal hebt staan die je toelaat één tegel in een rij te schuiven. Bij de verkoop wordt het aantal tegels vermenigvuldigd met de waarde van de meest waardevolle tegel in die kudde. De weiden worden vervolgens weer aangevuld en de dobbelstenen worden terug gegooid voor het start van de volgende ronde. Van zodra de stapel met veedieren uitgeput is nadert het einde van het spel, er wordt nog een volledige ronde gespeeld en daarna volgt de puntentelling. Spelers mogen veetegels met een rechtstaande gaucho’s nog aan hun kuddes toevoegen (volgens de regels) en tenslotte alle kuddes verkopen. Wie daarna het grootste kapitaal heeft wint het spel.

Onze mening

El Gaucho was één van de spellen waar we het meeste naar uitkeken op Essen, het klonk leuk en het zag er bovendien weer mooi uit. De spelregels klinken eenvoudig, maar het bleek uiteindelijk toch niet zo eenvoudig om het spel te winnen! Er zijn dus meer mogelijkheden dan je aanvankelijk zou vermoeden. Je kan vele kleine kuddes verkopen, maar sparen voor één grote kudde kan ook erg veel opleveren. Daar komt wel een klein beetje geluk bij kijken, je weet niet welke tegels er al uit het spel zijn gegaan aan het begin van het spel en de volgorde waarin de tegels in de weiden komen zal je strategie ook gedeeltelijk bepalen. Door steeds een gaucho in de stal te hebben kan je dat geluk wat naar je handen zetten, al ben je wel een actie kwijt om die daar te plaatsen. De acties met de gebouwen maken het spel interessant en leuk, er zijn veel leuke acties en toch kan je er maar enkele kiezen in een ronde. Een extra dobbelsteen is een luxe en verkopen met 5 peso’s winst is ook erg interessant, maar als je vee uit de steppe gaat selecteren kan dat ook heel goed meevallen. De interactie in dit spel is groot, je wilt het vee opeisen voor een andere speler dat doet, maar de dief kan zomaar een dier komen stelen! Ga je meteen de hoge dobbelsteenwaarde betalen om een gaucho recht te zetten of ga je hem eerst neerleggen? Dat laatste kost je twee acties, maar misschien wil je hem wel neerleggen, je wilt de tegel misschien ‘reserveren’ voor later aangezien die nu nog niet in je kudde past? Maar weet dat een opzichter je dan wel kan verjagen en je die tegel dus dreigt te verliezen. In één van onze speelsessies werd er veel van elkaar afgenomen en werd het spel ‘hard’ gespeeld, een andere speelsessie was dan weer heel vredelievend. Het kan alletwee en het was telkens leuk.

El Gaucho is op zijn best met 3 of 4 spelers, met twee spelers kon het ons echter helemaal niet overtuigen. Er is niet zo veel concurrentie in de weiden, elke speler gaat zijn eigen gangetje. Bovendien gebeurde het ook erg vaak dat we geen nuttige acties konden uitvoeren omdat al onze gaucho’s reeds in het spel stonden. Ook lagen de weiden regelmatig vol waardoor de actie in de steppe plots waardeloos leek, terwijl dat in onze vorige spellen één van de meest gegeerde acties was. Jammer! Het spel bevat mooie illustraties, de kleine details op de veetegels zijn erg leuk, de hekjes rond de dobbelsteenrodeo geven het bord wat dimensie. El Gaucho ligt op de grens tussen familiespellen en expertspellen, het is geen instapspel dat je zomaar met iedereen kan spelen, maar het is voor ons ook zeker geen expertspel.

Conclusie: El Gaucho is een leuk spel met eenvoudige spelregels en veel mogelijkheden.

Met dank aan Argentum Verlag!

El Gaucho

Auteur: Arve D. Fühler
Uitgeverij: Argentum Verlag
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 60 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

Als slaapwandelaar ben je helemaal verloren gelopen in een donker, mysterieus labyrint. In dit coöperatieve kaartspel probeer je samen met je medespeler de uitgang te vinden voordat de slaaptijd voorbij is. Je zal daarvoor acht deuren moeten passeren, want anders zit je voor altijd gevangen!

Je hebt steeds 5 kaarten op hand, in een spel met twee spelers zijn twee van die kaarten gemeenschappelijk. Als je aan beurt bent heb je twee opties: een locatiekaart spelen in je persoonlijke rij of een kaart verwijderen. Telkens je een locatiekaart speelt mag de gespeelde kaart geen symbool gemeenschappelijk hebben met de vorige kaart in de rij, van zodra je drie kaarten van dezelfde kleur na elkaar hebt kunnen spelen mag je een deur in die kleur uit de stapel kiezen. Die wordt daarna uiteraard opnieuw geschud. Een kaart verwijderen doe je vooral in de hoop een betere kaart op hand te krijgen, maar als je een sleutel verwijderd mag je de bovenste vijf kaarten van de stapel bekijken en ordenen zoals je wilt. Tenslotte vul je je hand aan tot 5 kaarten. Als je daarbij een deur trekt wordt die na je beurt meteen terug in de stapel geschud, tenzij je een sleutel in dezelfde kleur op hand hebt, dan kan je de sleutel meteen afgeven om de deur te houden! Helaas kom je ook negatieve dingen tegen op je weg. Telkens je een nachtmerrie trekt zal je kaarten uit het spel moeten verwijderen. Je hebt daarbij 4 mogelijkheden: een eerder verkregen deur, een sleutel, al je handkaarten of de vijf bovenste kaarten van de stapel verwijderen.

In een solospel volstaat het om de 8 deuren te verzamelen, met twee spelers zal je elk vier deuren moeten bemachtigen: één in elke kleur.

Je kan de kleine Incubus aan het spel toevoegen voor een gemakkelijkere variant, die kan je dan één keer in het spel opofferen om een nachtmerrie ongedaan te maken. In een variant voor gevorderden kan je de Incubus gebruiken om een nachtmerrie uit te voeren op een moment naar keuze (de eerstvolgende nachtmerrie-kaart wordt dan niet toegepast) en in de moeilijkste variant moet je de kleine Incubus twee kaarten betalen om zijn gunst te mogen gebruiken. Deze tweede editie van Onirim bevat naast de kleine Incubus nog zeven uitbreidingen. Je kan één uitbreiding toevoegen, maar je kan ze ook naar hartenlust combineren.

Onze mening

Tijdens het openen van Onirim kom je alvast in de stemming, dat is al een hele beleving op zich. Het doosje zelf vormt al een doolhof vooraleer je uitkomt bij de kaarten, mooi gedaan! De zwarte Incubus springt ook meteen in het oog, al is het gebruik ervan optioneel. We speelden eerst enkele keren het basisspel en waren niet meteen overtuigt. Het is wel leuk, maar elke keer opnieuw die stapel kaarten schudden (telkens je een deur trekt of moet zoeken) werd vervelend. Anderzijds intrigeerde het ons wel, het was iets bijzonder. Nadat we het basisspel enkele keren speelden besloten we de uitbreidingen te testen, en onze interesse in het spel groeide steeds meer. Sommige uitbreidingen maken het spel echt veel leuker en spannender. Als het spel na de recensie weer op tafel komt zal het wellicht met één of meerdere uitbreiding zijn! Sommige uitbreidingen werken beter in het solospel, waardoor het soms onduidelijk is hoe het werkt met twee spelers. Een andere uitbreiding bevat 8 verschillende karakterkaarten met elk hun eigen actie, maar helaas staat die actie niet op de kaart. Daardoor moesten we telkens weer naar de spelregels grijpen.

Onze favoriete uitbreidingen waren The Dreamcatchers en Happy Dreams and Dark Premonitions. In The Dreamcatchers zal je nu ook de verloren dromen moeten opvangen. Alle kaarten die tijdens het spel terug in de stapel moeten komen nu samen met de verloren dromen in één van de vier vangnetten, je zal moeten onthouden waar je deuren zijn want je wilt dat vangnet dus niet kwijt op zoek naar een deur! Happy Dreams and Dark Premonitions voegt dan weer vrolijke dromen en nare voorgevoelens toe. Een slecht voorgevoel geeft je een bepaalde straf wanneer die voorwaarde voldaan is, meestal heeft dat te maken met het verzamelen van deuren. Wanneer je een vrolijke droom tegenkomt kan je één van die nare voorgevoelens ongedaan maken, al kan je er ook andere positieve acties mee doen.

Het spel is overigens niet gemakkelijk te winnen, wat toch belangrijk is voor een coöperatief spel. We speelden het spel nu zo’n tiental keer maar hebben het helaas maar 2 keer kunnen winnen, al kan dat uiteraard ook aan ons liggen. 🙂 Jammer dat de variant voor beginners, met de kleine Incubus, helemaal achteraan in het boekje met de uitbreidingen staat. Pas nadat we alle uitbreidingen hadden getest lazen we dat er een variant was voor beginners. Het zou logischer zijn als dat in het boekje met de basis spelregels stond. We hebben het gevoel dat we nog steeds niet alles ontdekt hebben in Onirim, zo staat er onder elke uitbreiding nog een moeilijkere variant en kan je verschillende uitbreidingen met elkaar combineren. De spelregels zijn heel eenvoudig uit te leggen, je kan Onirim dus met iedereen spelen.

Conclusie: Onirim is een eenvoudig maar spannend coöperatief spel voor 1 of 2 slaapwandelaars!

Met dank aan Z-Man Games!

Onirim

Auteur: Shady Torbey
Uitgeverij: Z-Man Games
Aantal spelers: 1 – 2
Tijdsduur: ± 15 min.
Vanaf 14 jaar

Spelbeschrijving

Onze stam leeft in harmonie met de natuur in de mangroven, maar ons stamhoofd wordt stilaan ouder. Het is dus tijd om op zoek te gaan naar een volwaardige opvolger! Daarvoor gaan we hutten bouwen op belangrijke locaties en amuletten offeren aan onze goden. Diegene met het beste inzicht en het meeste invloed zal het nieuwe stamhoofd worden voor de komende generatie!

Aan het begin van elke ronde plaatsen de spelers elk om beurt hun schaaltje op het actiespoor, met twee/drie spelers heeft elke speler twee schalen. Daarna vertrekt de boot rond dit kleine eiland, telkens hij een schaal tegenkomt mag de eigenaar daarvan de bijhorende actie uitvoeren. Met elke schaal zal je dus twee acties kunnen uitvoeren. De meest voorkomende actie is die om kaarten te nemen, de actie geeft aan of je open of gesloten kaarten moet nemen. Belangrijk detail: de kaarten worden in de loop van een ronde niet aangevuld, diegene die dus als eerste aan bod komt heeft de beste keuze! Met een andere actie kan je amuletten verzamelen, hoe meer hutten je al gebouwd hebt in de cirkelvormige gebieden, hoe meer amuletten je mag nemen. De belangrijkste actie is tenslotte het bouwen van hutten, op sommige actieplaatsen mag je één hut bouwen, op andere twee en op nog een andere kan je een dubbele hut bouwen! Om een hut te bouwen moet je eerst en vooral kijken op welke gebieden er die ronde mag gebouwd worden, dat wordt aangegeven door de vogels in de orakelgrot. Je zal vervolgens een kaart van het bijhorende landschap én de aangegeven kost moeten betalen. In vele gevallen moet deze kost worden betaald met kaarten, maar soms ook met amuletten. In elk geval zal je gepast moeten betalen, het is namelijk niet toegestaan om te veel te betalen! Voor een dubbele hut op dezelfde locatie betaal je twee keer die kost en geef je twee landschapskaarten af. Vervolgens ontvang je het aangegeven aantal punten of de bijhorende stenen. In het poolgebied telt de volgende regel: de eerste speler ontvangt maar twee punten voor zijn hut, volgende spelers kunnen er telkens één munt meer verdienen. De laatste actie laat je toe de vogels in de orakelgrot te verleggen en maakt je startspeler voor de volgende ronde. Daarna worden de kaarten weer aangevuld en kan de volgende ronde starten.

Van zodra één speler al zijn hutten heeft gebouwd wordt die ronde nog afgespeeld en eindigt het spel, daarna volgt de puntentelling. Eerst wordt er gekeken wie de meeste punten scoort bij elk van de acht goden, m.a.w. diegene die de meerderheid aan hutten heeft in de bijhorende rij of kolom. Bij een gelijke stand is het diegene die het dichtste tegen de god staat of diegene die het bijhorende fiche heeft verzameld in het stenengebied. Zowel de eerste als de tweede plaats verdienen punten. Ook in het stenengebied vallen punten te verdienen: hoe meer hutjes in dat gebied, hoe meer elke hut waard is! Daarna krijgen ook diegenen met de meerderheid in het poolgebied punten, bij gelijke stand wint hier diegene die er als eerste stond. Dat is te zien aan de puntenfiche die je tijdens het bouwen onder je hut moest leggen. Tenslotte worden alle amuletten nog omgezet in punten. Diegene die daarna de meeste punten heeft is de winnaar van Mangrovia!

Onze mening

Mangrovia is een familiespel met eenvoudige spelregels en toch de nodige diepgang. Enerzijds heb je het workerplacement gedeelte waarbij je je acties kiest. Je kan Mangrovia gewoon op het gevoel spelen, maar er zijn toch heel wat dingen die je in de hand hebt. Wil je de eerste keuze aan kaarten hebben? Dat kan, maar door je schaaltje daar te plaatsen kan je misschien géén hut plaatsen die ronde. Als je zeker een hut wilt bouwen heb je dan weer minder keuze wat de kaarten betreft… Anderzijds heb je het strijden om meerderheden op het eiland. Er zijn verschillende strategieën mogelijk in het spel. Sommigen gaan volop voor véél hutten in het steengebied, deze strategie kan je wel eens heel veel opleveren. Laat je tegenstander(s) dus nooit hun gangetje gaan in dat gebied, want dan kan het wel eens moeilijk worden om die nog in te halen! Een andere, veel gebruikte strategie is die van de amuletten: veel hutten bouwen in cirkelvormige gebieden en elke beurt à volonté amuletten grijpen. Ook dat kan wel eens héél veel opleveren, aangezien er amuletten met waarde 5 inzitten en die aan het einde gewoon worden omgezet in punten! Het strijden voor de meerderheden bij de Goden mag je dan weer niet over het hoofd zien. In onze 4 speelsessies bleek dat er maar héél zelden gebruik werd gemaakt van het poolgebied. Daar moet je namelijk betalen met amuletten, en vaak loont het zich niet de moeite om die amuletten op te offeren.

Mangrovia is één van de spellen waarbij we een groot verschil merkten bij de verschillende spelersaantallen. Met twee spelers heb je twee schaaltjes, het is leuk dat je daardoor vier acties kan uitvoeren, maar er werd nauwelijks gestreden om de meerderheden. Ondanks de neutrale hutten was er niet veel concurrentie en ging elke speler zijn eigen weg op. Met twee spelers zullen wij Mangrovia dus niet snel op tafel leggen. Met vier spelers had je dan weer maar één schaal, en dat leek weinig. Het strijden om de meerderheid was spannender en leuker dan met twee, maar anderzijds viel het tegen dat je in één ronde nu maar weinig kon doen en het spel ook langer duurde. Drie spelers bleek uiteindelijk hét ideale aantal! Twee schalen en dus toch vier acties, net genoeg concurrentie op het eiland en de ideale speelduur voor dit genre van familiespellen. Mangrovia kwam nu volledig tot zijn recht en kon ons zeker overtuigen. De herspeelbaarheid is niet zo heel erg groot, maar het is wel een ideaal instapspel waar meer in zit dan je aanvankelijk zou vermoeden. Het materiaal is van een goede kwaliteit en het speelbord bevat mooie en kleurrijke illustraties!

Conclusie: Mangrovia is een leuk familiespel dat op zijn best is met drie spelers!

Met dank aan Zoch Verlag!

Mangrovia

Auteur: Eilif Svensson
Uitgeverij: Zoch verlag
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 60 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

Elke speler wordt getransformeerd naar een alchemist en zal in zijn eigen labo medicijnen brouwen in de hoop de ware samenstelling van elk ingrediënt te ontcijferen. Daarmee kunnen ze namelijk heel wat reputatie opbouwen: publicaties uitbrengen, medicijnen verkopen, … Diegene die na 6 ronden de meeste reputatie heeft opgebouwd wint het spel.

Voor je aan een spelletje ‘Alchemists’ begint is het belangrijk de theorie achter de medicijnen goed te begrijpen. Er zijn 6 verschillende medicijnen: rode, groene en blauwe, telkens met een positieve en een negatieve variant. Om zo’n medicijn te maken hebben beide ingrediënten dat kenmerk nodig, één ingrediënt in een grote bol, het andere met een kleine bol. Concreet komt het er op neer dat je twee ingrediënten het kenmerk ‘groen positief’ moeten hebben om het groene, positieve medicijn te kunnen maken. Als twee ingrediënten tegenovergestelde kenmerken hebben zal je een neutraal medicijn brouwen.

Aan het begin van een ronde bepaalt elke speler, beginnend met de startspeler, hoe laat hij/zij zal opstaan. Hoe vroeger je opstaat, hoe meer keuze en voordelen je zal hebben tijdens de acties. Hoe later je opstaat, hoe meer extra kaarten je op hand zal kunnen nemen. Vervolgens mag de speler die laatst opstaat al zijn actieblokjes inzetten, gevolgd door de voorlaatste enz. Wanneer de eerste speler zijn acties bepaalt weet deze dus al wat de andere spelers graag willen doen. Pas daarna zullen de acties uitgevoerd worden, in volgorde van het opstaan. Tijdens de eerste actie kan je ingrediënten verzamelen, die je in een volgende actie eventueel al kan verwijderen om één munt te verdienen. Daarnaast is het brouwen van medicijnen de belangrijkste actie, die kan je zelf opdrinken – met de nodige gevolgen van dien – of testen op een student. Een student drinkt alles op, positief of negatief maakt hem niks uit, al zullen de volgende spelers wel één munt per test moeten betalen vanaf het moment dat hij iets negatief heeft gedronken. Als je zélf een negatief brouwsel opdrinkt speelt dat in je nadeel tijdens de volgende ronde, hopelijk heb je er dan toch iets uit kunnen leren. Om iets te testen heb je twee ingrediënten nodig, deze plaats je in je ketel en scan je met een smartphone/tablet met de bijhorende app, deze toont je vervolgens welk medicijn je gemaakt hebt. De ingrediënten ben je daarna uiteraard kwijt. Door medicijnen te maken kan je bepaalde mogelijkheden doorhalen op je deductie-blaadje tot wanneer je een bepaald kenmerk kan koppelen aan een ingrediënt. Dit is elk spel anders en wordt bepaald door de app.

Vanaf de tweede ronde kan je ook medicijnen verkopen. Je zal voordien moeten voorspellen of je het gevraagde medicijn zal kunnen maken, of het voor de helft zal kloppen of helemaal niet. Vervolgens meng je weer twee ingrediënten en kan je geld verdienen. Met een andere actie kan je een publicatie uitbrengen, je betaalt de uitgeverij en mag vervolgens bekend maken welke kenmerken dat volgens jou bij één van de ingrediënten horen. Door een publicatie uit te brengen bouw je reputatie op, als die publicatie correct blijkt verdien je aan het einde nog 3 of 5 punten (kies je zelf tijdens het uitbrengen van je publicatie), als iemand kan bewijzen dat je publicatie niet klopt verlies je punten. Tijdens de laatste en zesde ronde kan je medicijnen tentoonstellen en nog extra punten verdienen. Na die ronde volgt de puntentelling: je reputatie, munten en artifarcten worden omgezet in punten en we laten de app de kenmerken van alle ingrediënten bekend maken waardoor we kunnen controleren wie met zijn publicaties punten verdient en wie er verliest!

Onze mening

Alchemists klopt thematisch volledig en dat is een eerste punt waardoor we het spel zo leuk vinden, elk klein detail (waarvan er vele niet in onze bespreking zijn vermeld omdat het anders te lang zou worden) is eenvoudig te onthouden omdat het verhaal er alleen maar completer door wordt. Het mooie, handige materiaal met de mooie illustraties maakt de beleving in Alchemists nog leuker en kan ons enthousiasme alleen versterken. Er is veel te doen om de fiches die te groot zijn, dat klopt en is inderdaad erg vervelend, maar de uitgeverij stuurt iedereen gratis nieuwe fiches op en de tweede druk zal dat probleem niet hebben. Het werken met de app is op zijn minst vernieuwend te noemen, de app kan je gratis downloaden op elke smartphone of tablet, je hebt er slechts één nodig om het spel te kunnen spelen. De app werkt overigens heel goed. Het scannen is wel wat afhankelijk van de lichtinval, we merkten dat het soms héél snel ging en het andere keren wat trager ging, maar het leverde nooit problemen op. Je kan er ook voor kiezen om zonder app te spelen, maar dan zal één speler de rol van spelmeester moeten overnemen en dus niet kunnen deelnemen aan het spel.

Het deductie-element in dit spel is héél belangrijk en is allesbehalve simpel. Belangrijk om te weten is dat Alchemists zeker geen eenvoudig spel is, het is een expertspel waar heel wat logisch denkwerk voor nodig is. Het begrijpen van de theorie klinkt eenvoudig, maar het effectief toepassen ervan is heel wat anders. Sommigen zijn er meteen mee weg, anderen totaal niet. Het spel heeft een belangrijke groeimarge: in ons eerste spel ontcijferden we maar enkele ingrediënten, in onze laatste spellen vonden we ze bijna allemaal. Alle ingrediënten vinden is bovendien nog geen garantie tot winnen, dan moet je ook nog publicaties kunnen maken. Je kan co-auteur worden en meegaan in een publicatie van je tegenspeler, maar ben je zeker dat hij juist is? Vertrouw je die speler zomaar, of toch niet? Je kan ook punten verdienen met het kopen van artifarcten enz… Je moet dus niet alleen een goede wetenschapper zijn, maar ook alles goed kunnen verkopen! Het spel bevat ook een variant voor gevorderde waarbij je minder ingrediënten krijgt om het spel te beginnen én het moeilijker wordt om een theorie van een tegenstander te ontkennen, je kan beide varianten perfect combineren zodat iemand die het spel nog niet kent met de beginnersvariant speelt en de anderen met de gevorderde variant. Het is leuk als een spel deze optie aanbiedt, zeker omdat je in dit spel écht wel voorsprong hebt als je het spel al eens gespeeld hebt en goed begrijpt. Het ontkennen van theorieën werd bij ons pas echt gebruikt in de variant voor gevorderden. Er is ook wel een zekere downtime, als je tegenstanders net een medicijn getest hebben dan hebben ze wel wat tijd nodig om op hun blaadje aan te duiden wat ze daaruit hebben geleerd. Met snelle spelers valt dat heel goed mee, maar soms kan dat ook tegenvallen. Het spel speelt trouwens met alle spelersaantallen even goed en duurt met 4 spelers niet langer dan met 2 of met 3. Je hebt met meerdere spelers gewoon minder actieblokjes, elke speler voert dus minder acties uit. Raar maar waar, zelf met minder acties hebben we ook in onze speelsessie met 4 spelers veel ingrediënten kunnen ontcijferen. In een spel met twee spelers is het dan weer moeilijker om aan geld te geraken… Maar alles is bij alle spelersaantallen erg goed afgewogen. Voor je eerste spel (als je hier en daar nog wat moet uitzoeken) moet je wel rekenen op 120 minuten, onze volgende spellen duurden ongeveer 90 minuten.

Alchemists behoorde tot één van de spellen waar we heel erg naar uitkeken in Essen en die verwachtingen zijn meer dan ingelost. Het materiaal is super, het verhaal en het spel zitten erg leuk in elkaar, de spelregels zijn goed geschreven en het deductie element is ook wel ons ding. We zijn dus heel enthousiast over het spel en zouden het nog erg vaak willen spelen. Het geeft steeds voldoening als je weer een ingrediënt hebt kunnen ontcijferen. Tegelijkertijd kunnen we er ook al bij zeggen dat het spel zeker niet voor iedereen is, het is echt geen eenvoudig spel en als je niet goed bent in deductie vind je er wellicht niets aan. We zullen Alchemists dus zeker niet met iedereen op tafel brengen, maar het behoort wel tot onze nieuwe favorieten.

Conclusie: De beleving in Alchemists is compleet: je voelt je op en top wetenschapper!

Met dank aan Czech Games Edition!

Alchemists

Auteur: M. Kotry
Uitgeverij: Czech Games Edition
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 90 min.
Vanaf 13 jaar

Spelbeschrijving

Carcassonne Goldrausch is de tweede titel in de reeks ‘Carcassonne: Around the world’. Deze keer wordt Carcassonne overmand door de cowboys uit het Wilde Westen. Elke cowboy kan de taak van spoorwegarbeider, mijnwerker, verkoper of boer op zich nemen. Boeren proberen de paarden te temmen op hun open graslandschap terwijl de mijnwerkers goudklompjes innen. Door een tent op te slaan terwijl een berggebied nog niet is afgewerkt kan je regelmatig goudklompen verzamelen, al kan je ook wel eens pech hebben en waardeloze stenen opgraven!

Als je aan beurt bent neem je een tegel uit de voorraad en puzzel je deze passend aan de eerder gelegde tegels, vervolgens heb je drie mogelijkheden: een cowboy op de zonet geplaatste tegel plaatsen, je tent opzetten in een nog-niet-afgewerkt berggebied of een mijnfiche nemen uit een berggebied waar je tent opgesteld staat. Wanneer je een nieuwe cowboy inzet op de zonet geplaatste tegel kan je deze -afhankelijk van die tegel- inzetten op een stad, een graslandschap, een spoorweg of een berggebied. Wanneer een stad, een spoorweg of een berggebied is afgewerkt worden er onmiddellijk punten gescoord voor diegene die de meerderheid heeft. Voor een spoorweg verdien je één punt per tegel, als er een locomotief op deze spoorweg aanwezig is worden die punten zelf verdubbeld. Als er meer dan één locomotief is dan wordt die verdubbeling echter weer ongedaan gemaakt. Vanuit een stad vertrekken verschillende spoorwegen, pas als al deze spoorwegen zijn afgewerkt kan de verkoper in deze stad drie punten krijgen per afgewerkte spoorweg. De mijnwerkers in een afgewerkt berggebied innen niet alleen alle overgebleven mijnfiches maar ook even veel punten als dat er goudklompen staan afgebeeld. Graslanden worden pas op het einde van het spel gewaardeerd, diegene die op dat moment de meerderheid heeft in een grasland scoort twee punten per indianentent en vier punten per groepje paarden in dat grasland.

Anders dan in het basisspel kan je nu dus ook je tent opzetten in een berggebied dat nog niet afgewerkt is. Je hoeft die tent dus niet te plaatsen op de zonet geplaatste tegel maar je kan deze op een berggebied naar keuze zetten, of er al andere mijnwerkers of tenten aanwezig zijn maakt niet uit. Vanaf je volgende beurt kan je in dat berggebied een mijnfiche nemen, op voorwaarde dat je die beurt geen andere cowboy inzet. Op zo’n mijnfiche vind je 0 tot 5 goudklompjes, en elke goudklomp is één punt waard. Hoe meer goudklompen op het berggebied, hoe meer mijnfiches er te grijpen zijn. Het spel eindigt nadat de laatste tegel is aangelegd, daarna volgt de eindtelling. De graslanden worden gewaardeerd en elk goudklompje op de mijnfiches is één punt waard. Diegene met de meeste punten wint het spel.

Onze mening

Er zijn al vele uitbreidingen en varianten verschenen op Carcassonne, dit is de zoveelste in de reeks. Deze stand-alone versie voegt toch weer iets leuk toe en maakt het spel weer net iets anders, alsof het Carcassonne telkens opnieuw nieuw leven in blaast. Het algemene gevoel is hetzelfde, je probeert de meerderheid van cowboys te hebben op spoorwegen en in berggebieden. De steden voegen dan weer iets geheel nieuw toe, om de punten te verdienen probeer je maar liefst 2, 3 of 4 spoorwegen af te werken! Als het nog eventjes kan pik je ook de punten van de spoorwegen mee, liefst dubbele punten dankzij een locomotief. De tenten maken het grote verschil met andere varianten van Carcassonne. Een waardevol berggebied in de handen van je tegenstander(s) dat je niet (eenvoudig) kan overmeesteren kan je nu proberen leeg te roven door je tent er op te zetten. Als dat berggebied dan wordt afgewerkt gaat je tegenstander wel nog lopen met de punten, maar met wat geluk ben jij er in die tijd wel met de meest waardevolle mijnfiches vandoor.

Wat we gemist hebben in deze versie zijn de fiches voor 50 punten. Zeker met twee spelers kan je wel een aantal keer rond gaan, zo wisten we aan het einde van één van onze spellen niet meer hoeveel we nu uiteindelijk gescoord hadden. Het materiaal en de illustraties zijn zoals gewoonlijk van een goede kwaliteit, een mooie illustratie vooraan op de doos en leuke cowboys in plaats van de gebruikelijke Carcassonne-meeples. Carcassonne blijft een leuk spel en dit is zeker een leuke variant, maar onze meest favoriete Carcassonne-variant is het niet.

Conclusie: Carcassonne Goldrausch is een leuke stand-alone die er zeker mag zijn.

Met dank aan Hans im Glück!

Carcassonne Goldrausch

Auteur: Klaus-Jürgen Wrede
Uitgeverij: Hans Im Glück
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 35 min.
Vanaf 8 jaar