Spelbeschrijving

Chimera is een spel voor drie spelers, gebaseerd op Tichu. Elke ronde zal één speler in de rol van Chimera kruipen en proberen te winnen van de twee andere spelers. Deze spelers vormen een team, maar toch zal er aan het einde maar één winnaar zijn!

Tijdens het schudden wordt één willekeurige kaart met de beeldzijde naar boven in de stapel gelegd, de speler die deze kaart ontvangt mag beginnen met bieden. Hierbij zijn slechts vier mogelijkheden: passen, 20, 30 of 40. Als je meteen 40 biedt hebben je medespelers dus geen kans meer om erover te gaan. De hoogste bieder wordt deze ronde Chimera en krijgt drie extra kaarten op hand. De andere spelers vormen deze ronde een team en mogen 1 of 2 blinde kaarten met elkaar ruilen. Het bod bepaalt hoeveel punten er aan het einde van de ronde te winnen/verliezen zijn.

Vervolgens volgt een soort slagenspel waarbij de spelers een bepaalde combinatie steeds in een hogere waarde proberen neer te leggen. Mogelijke combinaties zijn o.a. een enkelvoudige kaart, een paar, een trio, een kwartet of een straat. De Chimera komt uit met één van die combinaties, de andere spelers zullen daarna dezelfde combinatie uitspelen met een hogere waarde of passen. Nadat twee spelers na elkaar hebben gepast wint diegene die als laatste speelde. Deze speler krijgt alle kaarten uit deze slag. Naast de klassieke combinaties kan je ook drie opeenvolgende paren uitspelen of twee opeenvolgende trio’s. Bovendien kan je aan een trio of kwartet ook een enkele kaart of een paar toevoegen in de hoop je hand sneller leeg te spelen. Er zijn dus heel wat mogelijke combinaties. Er zijn daarnaast twee combinaties die elke keer mogen gespeeld worden én bovendien de kans groter maken dat je die slag wint: een kwartet zonder toegevoegde kaart of de Chimera Flight (2 jokers).

Een ronde eindigt wanneer één speler erin geslaagd is om al zijn handkaarten uit te spelen. Daarna volgt de puntentelling. Als de Chimera als eerste zijn handkaarten uitspeelde ontvangt hij dubbel zoveel punten als het bod aan het begin van die ronde, daarnaast kan hij nog eventuele bonussen verdienen. Als één van de andere spelers uitspeelde verliest de Chimera het geboden bedrag, beide andere spelers winnen 20 punten. Tenslotte kunnen alle spelers nog punten verdienen met hun gewonnen slagen, elke 2 en 11 is namelijk nog extra punten waard. Na deze puntentelling begint de volgende ronde. Het spel gaat verder tot één speler 400 of meer punten heeft, uiteraard kan je er ook voor kiezen om het spel korter/langer te maken.

Onze mening

De spelregels zijn in principe simpel, toch duurde het eventjes eer we er volledig mee weg waren. Dat kan ook te maken hebben met het feit dat we Tichu nooit eerder speelden, maar een extra voorbeeld in de spelregels had geen overbodige luxe geweest. Daarnaast misten we ook een overzichtskaart met alle mogelijke combinaties, zeker omdat er toch combinaties tussen zitten (met o.a. die toegevoegde kaarten) die in een ander spel niet courant zijn. Tijdens onze eerste speelsessie(s) lagen de spelregels dan ook voortdurend naast ons om de combinaties te bekijken. Na enkele spellen ken je het uiteraard wel bijna uit het hoofd, maar toch. De truc tijdens het delen is leuk gevonden, je hoeft niet meer te discussiëren over wie startspeler wordt, het wordt gewoon bepaald door de kaarten. Volgens de auteur zelf is dit één van de enigste spellen waarbij de spelers aandachtig zijn tijdens het delen. Het bieden is misschien wel het moeilijkste, als Chimera neem je steeds een risico: als je wint kan je véél punten verdienen (meer dan 100 in een ronde), in het andere geval verlies je punten. Als dat een paar keer na elkaar gebeurd kan het je wel eens zuur opbreken. Het slagenspel zelf is eenvoudig en spannend. Soms ben je er van overtuigd dat je een goede combinatie hebt dat niemand kan verbeteren, tot een tegenstander plots een kwartet of de Chimera Flight speelt! Het gaat dus zeker niet altijd van een leien dakje. Diegene die op de juiste moment beslist om de juiste kaarten te spelen zal het spel winnen.

Naarmate je het meer speelt krijg je meer inzichten en wordt het alleen maar beter, het is een spel dat je dus zeker een tweede kans moet geven. Na een eerste speelsessie waren we niet meteen overtuigt, maar hoe vaker we het speelden, hoe meer we het spel begonnen appreciëren. Tijdens onze laatste sessie vonden we het jammer dat het al gedaan was en we geen tijd meer hadden, we kijken er alvast naar uit om het nog eens te spelen. Wij speelden het spel steeds met dezelfde spelers, wat het spel hier alleen maar ten goede komt. We zouden het bijvoorbeeld niet voorstellen aan een 3e speler die het spel nog niet kent, of toch niet op een doorsnee spellenavond. We raden Chimera dan ook aan voor een vaste spelgroep van drie spelers die vaak hetzelfde spel willen spelen, het is vb. ideaal om mee te nemen op reis.

Conclusie: Chimera is het ideale spel voor een vaste spelgroep van drie spelers!

Met dank aan Z-Man Games!

Chimera

Auteur: Ralph H. Anderson
Uitgeverij: Z-Man Games
Aantal spelers: 3
Tijdsduur: ± 45 min.
Vanaf 13 jaar

Spelbeschrijving

In Helvetia Cup zullen twee spelers de rol van coach op zich nemen en hun voetbalteam naar de overwinning leiden. Dit simulatiespel vindt plaats in een fantasiewereld. Elk team bestaat uit 9 spelers, de coach kiest daaruit 1 keeper, 4 veldspelers en 2 invallers. Elke speler heeft zijn eigen, unieke capaciteiten. Net zoals in het echt speel je in Helvetia Cup 2 helften van 45 minuten, wie daarna de meeste goals heeft gescoord wint het spel. Je kan spelen op twee niveau’s: een familievariant met eenvoudige spelregels en een variant voor gevorderden met meerdere mogelijkheden.

Aan het begin van elke ronde mag het aanvallende team (het team met balbezit) elke veldspeler één hexagon verplaatsen, door een boost te gebruiken kan die speler een verdere verplaatsing uitvoeren. Elke speler heeft echter maar een bepaalde uithouding, door meerdere boosts te gebruiken zal je speler op een gegeven moment uitgeput zijn en niet meer zo efficiënt kunnen spelen. Daarna mag ook het verdedigende team elke veldspeler verplaatsen. Als een verdediger op die manier bij de bal komt kan hij een poging ondernemen die bal te veroveren. Op de spelersfiche van die bewuste speler vind je hoe groot de kans is dat die actie slaagt, tenslotte zal het dobbelresultaat bepalen of het lukt of niet. Als de actie gelukt is begint de nieuwe ronde meteen, anders mag het aanvallende team enkele aanvallende acties uitvoeren. Je kan zo o.a. een pas geven naar een teamgenoot en schieten op doel. Hoe verder je van het doel verwijderd bent, hoe groter de kans dat de keeper de bal zal vangen. Bovendien kan je ook de hoek kiezen, maar als je een moeilijke hoek kiest kan het wel eens zijn dat je er nét naast schiet! Of het al dan niet goal is wordt bepaald door de dobbelsteenworp.

In de variant voor gevorderden hebben beide teams meer mogelijkheden. Zo bestaat er voor het aanvallende team een verschil tussen een lange of korte pas en kunnen spelers een dribbelactie uitvoeren in de hoop een andere speler te ontwijken. De kans dat een korte pas aankomt is met gevolg groter dan bij een lange pas. Na een pas kan een speler de bal ook binnen koppen, wat het dan weer moeilijker maakt voor de keeper. Ook het verdedigende team heeft nu meer mogelijkheden om de bal terug op te eisen, zo kunnen zij nu ook tackelen of gewoon druk zetten. In het laatste geval wordt de bal niet meteen onderschept maar verhinderen ze de aanvaller bij komende acties. Het resultaat van alle mogelijke acties wordt tenslotte bepaald door de dobbelsteenworp: als de waarde gelijk of lager is dan die bepaalde eigenschap van de speler is de actie geslaagd, anders niet. Telkens na balverlies, na een goal of wanneer het aanvallende team geen verdere acties kan uitvoeren eindigt de ronde en wordt de tijdsfiche verplaatst. Als het fiche 45′ heeft bereikt eindigt de eerste speelhelft. Als het na de tweede helft gelijkspel is volgt er een strafschoppenreeks tot een winnaar gekend is.

Onze mening

We wisten aanvankelijk niet goed wat we van Helvetia Cup moesten verwachten, het is wellicht het eerste spel dat we speelden met zoveel miniaturen. Het materiaal maakte ons in elk geval wel nieuwsgierig, alle miniaturen zijn reeds (mooi!) geverfd en het materiaal is van hoge kwaliteit. Als voetbalfans keken we er dan ook naar uit om het spel te spelen. Enerzijds is het wel eens leuk om coach te spelen en jouw team te leiden. Verschillende tactieken en opstellingen proberen, de beste speler kiezen voor elke actie, … Maar daar kwamen we alvast tot de conclusie dat het ons niet zou boeien als we niet van voetbal hielden. Anderzijds zal het spel hier wellicht niet meer gespeeld worden, dat heeft te maken met de dobbelsteen. Je kan mooie acties ondernomen hebben en plots bijna alleen voor goal komen te staan, maar zelf dan bepaald de dobbelsteenworp of je dan uiteindelijk scoort of niet. Een aanvaller heeft dan soms wel 16 kansen op 20 dat hij scoort, maar zekerheid dat iets lukt heb je nooit. Uiteraard is dat ook in het echt zo, maar het stoorde ons gewoon dat je 45 minuten aan het spelen bent en uiteindelijk de dobbelsteen grotendeels bepaalt wie er uiteindelijk wint.

Het is leuk dat er een gevorderde- en familievariant bestaat. De familievariant is op vijf minuten uitgelegd en kan je wel spelen met jonge kinderen die van voetbal houden. De variant voor gevorderden laat je toe meerdere tactieken uit te proberen en maakt het spel meteen ook interessanter. Het feit dat je team uit 9 spelers bestaat maar je slechts 7 spelers kan selecteren maakt dat je telkens andere dingen kunt proberen. Anderzijds zal je toch regelmatig voor hetzelfde kiezen, je kiest nu eenmaal de beste spelers. De herspeelbaarheid is voor ons dus uiteindelijk niet groot.

Conclusie: Helvetia Cup is een spel voor de voetballiefhebber die geluk in een spel belangrijk vindt.

Kickstarter

Er loopt momenteel een Kickstarter-campagne waarbij je Helvetia Cup met 5 uitbreidingen kan backen. Elke uitbreiding bevat een nieuw team met nieuwe, voorgeschilderde miniaturen. De Kickstarter-campagne loopt nog tot 15 november: Helvetia Cup op Kickstarter

Met dank aan Helvetia Games

Helvetia Cup

Auteur: F. Crittin & G. Largey
Uitgeverij: Helvetia Games
Aantal spelers: 2
Tijdsduur: ± 45 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

In Patchwork gaan twee spelers aan de slag in het naaiatelier. Zoveel mogelijk overschotten worden gebruikt om een uniek lappendeken te maken. Elk stukje stof kost niet alleen knopen, je hebt ook wat tijd nodig om alles aan elkaar te naaien. Op geregelde tijdstippen krijg je een inkomen, hoe meer knopen je lappendeken op dat moment heeft, hoe meer inkomen je krijgt! De knopen waar alles om draait zijn niet enkel een betaalmiddel maar ook punten aan het einde van het spel. Wie verzamelt de meeste knopen?

Het tijdspoor bepaalt in Patchwork steeds wie aan beurt is namelijk diegene die achteraan staat. Elke actie kost je tijd, maar het kan perfect gebeuren dat je toch achter je tegenstander blijft en twee of zelfs drie acties na elkaar kan uitvoeren. Er zijn twee mogelijke acties: knopen verzamelen of je lappendeken uitbreiden. Als je knopen wilt verzamelen dan verplaats je jouw tijdsfiche net voor dat van je tegenstander, voor elk tijdsvakje dat je op die manier passeert krijg je één knoop. Met die knopen kan je dan (in een volgende beurt) een stuk stof aankopen. Je kan echter niet zomaar kiezen welke overschot je aanschaft, dat wordt bepaald door de houten pion. De drie stukken stof die rechts naast de pion liggen zijn op dat moment beschikbaar. Als je stof wilt kopen betaal je het aantal knopen en verplaats je de pion naar de plaats waar dat stuk stof lag, tijdens een volgende ronde zullen er dus andere stoffen beschikbaar zijn. Vervolgens puzzel je dat stuk stof op je persoonlijk lappendeken en verplaats je jouw tijdsfiche een aantal stappen zoals aangegeven op de aangekochte stof. Sommige stoffen zijn goedkoop maar kosten je veel tijd, bij anderen is dat omgekeerd. Als je tijdsfiche dan nog steeds achteraan staat kan je onmiddellijk nog een beurt uitvoeren, anders is het de beurt aan je tegenspeler.

Op het tijdspoor staan op sommige vakjes knopen afgebeeld, telkens je zo’n knoop passeert krijg je inkomen afhankelijk van het lappendeken dat je op dat moment al gemaakt hebt. Op de stukken stof staan namelijk ook knopen afgebeeld, tijdens elke inkomstenfase zal je dat aantal knopen ontvangen. Op andere vakken liggen kleine stofjes van leer, diegene die daar als eerste passeert mag dat gewoon nemen en kosteloos aan zijn lappendeken naaien. De speler die er als eerste in slaagt een lappendeken van 7 op 7 te naaien krijgt een bonusfiche t.w.v. 7 punten/knopen. Het spel eindigt wanneer beide spelers het eindpunt op het tijdspoor hebben bereikt. Elk vak waar je geen stof voor hebt gekocht kost je aan het einde 2 knopen, diegene die daarna de meeste knopen over houdt wint het spel.

Onze mening

Patchwork trok al enige tijd onze aandacht, het zag er niet alleen leuk uit maar was bovendien ook van onze favoriete auteur, Uwe Rosenberg. Na het lezen van de spelregels waren we echter niet volledig overtuigd, was dat alles? Het leek wel té simpel om echt goed te zijn. Na één minuut spelen waren we al overtuigd van het spel, het is echt geweldig! Eenvoudige spelregels, maar zo veel mogelijkheden. Je zal alles moeten afwegen: betaal je voor een stuk stof veel tijd, of veel knopen? Die knopen wil je uiteraard sparen want dat zijn punten op het einde, anderzijds is die tijd ook wel belangrijk want zo heel veel tijd heb je niet tijdens het spel. Daarbovenop komt nog eens die beurtvolgorde. Als er twee stoftegels naast elkaar liggen die jij wilt aankopen kan je er maar best voor zorgen dat je twee keer na elkaar aan beurt komt. Soms is het zelf beter om géén stof aan te kopen maar gewoon wat tijd te nemen om knopen te verzamelen. Je moet dus niet alleen veel beslissingen nemen maar ook je tegenspeler in de gaten houden. Door het aankopen van stof bepaal je welke stoffen beschikbaar worden tijdens een volgende beurt. Kan je er voor zorgen dat je tegenspeler dat ene stukje stof nét niet kan nemen? Alsof dat alles nog niet genoeg is is het ook belangrijk hoeveel knopen er afgebeeld staan op die stukken stof. De kostprijs en het tijdverlies is één, maar hoe meer knopen op je lappendeken, hoe meer inkomen je regelmatig krijgt, …

Je hoort het al, Patchwork is een spel dat bij ons heel erg in de smaak valt en behoort zeker tot de betere spellen die we de laatste tijd al ontdekt hebben. Het is een tweepersoonsspel, het zijn eenvoudige spelregels, er zijn veel mogelijkheden, er is voldoende interactie én het ziet er goed uit! Wat moet je nog meer hebben? Er is wat puzzelwerk voor het in elkaar puzzelen van je lappendeken, in het begin is dat wel even wennen: past die blok daar nu of toch niet? Het spel heeft bovendien een groeimarge, zo slaagde één van ons er zelf in om tijdens ons eerste spel -10 te scoren! Enkele spellen later zitten onze scores tussen 10 en 24, toch al heel wat beter. We hebben het spel nu zo’n 5-tal keer gespeeld en hopen dat nog vaak te doen, de herspeelbaarheid ziet er tot nu toe dus alvast erg goed uit! Het tijdsbord is dubbelzijdig, het enige verschil tussen beide zijden is de lay-out. De ene kant ziet er mooier uit en past beter bij het spel, al zal die voor sommigen nogal ‘druk’ overkomen waardoor je minder goed het overzicht kan bewaren. Daarom hebben ze op de achterkant alvast een meer sobere versie van het tijdspoor getekend zodat diegenen zich daar niet aan moeten storen.

Conclusie: Patchwork is voor ons één van de betere spellen voor twee spelers!

Met dank aan Mayfair Games!

Patchwork

Auteur: Uwe Rosenberg
Uitgeverij: Mayfair Games
Aantal spelers: 2
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 8 jaar

 Patchwork werd in het Nederlands uitgegeven door 999 Games

Spelbeschrijving

De titel zegt het al: Kumbu is een dubbelzijdig kaartspel. Je zal je kaarten dus langs beide zijden moeten bekijken en één zijde is uiteraard ook zichtbaar voor je medespelers. Dit kaartspel bevat vele varianten, alle varianten staan beschreven op hun website en de creatieven onder jullie kunnen er misschien nog wel één bij verzinnen. Wij zullen het vooral hebben over Kumbu Pesten, Kumbu Kadi en Kumbu Zabuni.

In Kumbu Pesten probeert elke speler als eerste zijn hand leeg te spelen. Tijdens je beurt heb je twee opties: een kaart spelen of een kaart op handen nemen. Als je een kaart speelt moet de bovenste kaart van de stapel een koppel vormen met de onderkant van jouw gespeelde kaart. Je kan een koppel vormen door twee dezelfde getallen op elkaar te leggen of door ervoor te zorgen dat de som van beide getallen gelijk is aan tien. Een 0 geldt als joker en kan je aan alles koppelen. De bovenkant van je kaart bepaalt vervolgens niet alleen welke kaarten de volgende speler zal kunnen spelen maar zorgt soms ook voor iets extra! Als dat een zes is mag je namelijk nog een beurt uitvoeren, bij een 7 moet de volgende speler zijn hand aanvullen tot 5 kaarten en bij een 8 moet de volgende speler een beurt overslaan. De 9 verandert de speelrichting. Van zodra een speler slechts één kaart op handen heeft roept hij ‘Kumbu!’, als hij die kaart uitspeelt eindigt het spel en is deze speler de winnaar.

Kumbu Kadi is een slagenspel. Elke speler ontvangt 5 kaarten, ook in deze variant zien je medespelers één zijde van je kaarten. Elke speler speelt om beurt één kaart, daarna worden de getallen aan beide zijden van de kaarten opgeteld. Diegene die de kaart speelde met in totaal de hoogste waarde wint de slag! Er worden 5 ronden gespeeld, diegene die daarna de meeste slagen heeft gewonnen wint het spel.

Kumbu Zabuni is een variant op het populaire dobbelspel Perudo. Ook hier krijgt elke speler 5 kaarten. Ook hier kan je je eigen kaarten volledig zien en zie je één zijde van die van je medespelers. Tijdens je beurt kan je bieden of uitdagen. Als je biedt dan probeer je te raden hoeveel keer één bepaalde afbeelding op dat moment op tafel ligt. De volgende speler kan het bod vervolgens verhogen door te zeggen dat er meer kaarten van die afbeelding liggen of dat er even veel kaarten van een hogere waarde liggen. Riskeer echter maar niet te veel, want als de volgende speler je niet gelooft dan kan hij je uitdagen en wordt er gecontroleerd of je bod klopt of niet. De speler die ongelijk had (de laatste bieder of de uitdager) krijgt in de volgende ronde een kaart minder, als je een vierde keer verliest dan lig je uit het spel. Op deze manier spelen de spelers verder tot er één winnaar over blijft.

Onze mening

Kumbu: Dubbelzijdig Kaartspel was heel anders om te testen dan alle andere spellen op onze blog. Het is niet zozeer één spel maar eerder één idee waar je verschillende spellen mee kan doen. Het idee van die dubbelzijdige kaarten is erg leuk gevonden, eenvoudig maar met veel mogelijkheden. Dit kaartspel is dus zeker leuk om in huis te hebben of mee te nemen op vakantie. Als je het na vele speelbeurten dan toch beu bent dan speel je gewoon een andere variant, of je verzint er gewoon een nieuw spel mee. Het kan allemaal! Je kan het ook met iedereen spelen, al zorgen de getallen soms voor wat verwarring. De getallen zitten namelijk mooi verwerkt in een tekening waardoor het getal zelf soms moeilijker te herkennen is. Na enkele speelsessies ken je ze uiteraard wel van buiten, maar onze grootmoeder zou er alvast problemen mee hebben. Het herkennen van de getallen is vooral belangrijk in de variant Kumbu Pesten, maar dat is nu toevallig de variant die wij het liefst spelen. De geluksfactor is aanwezig maar vormt tegelijkertijd het spannende in dit soort korte familiespelletjes. Door de juiste kaart op het juiste moment te spelen probeer je het geluk wat naar je handen te zetten. Kumbu Zabuni is leuk voor diegenen die houden van gokken en bieden, maar dat is over het algemeen niet aan ons besteed. We spelen dan wel graag Perudo, maar houden toch graag vast aan de dobbelsteentjes. Al is Kumbu Zabuni zeker een leuke (en goedkopere) variant.

Met twee spelers is dit kaartspel niet zo geslaagd voor ons. In Kumbu Pesten komen de acties als ‘spelersvolgorde veranderen’ en ‘volgende speler een beurt overslaan’ niet tot zijn recht en een slagenspel heeft ons met twee spelers nog nooit kunnen overtuigen. Met meerdere spelers worden alle varianten meteen veel leuker. Misschien nog een uitdaging om een variant te verzinnen die optimaal is voor twee spelers? De lay-out is erg leuk, opvallende kleurtjes en simpele maar leuke lijntekeningen die gevormd zijn rond de getallen. Steek dat in het kleine doosje en je hebt een spelletje dat nooit meer uit je binnenzak hoeft te verdwijnen.

Conclusie: Kumbu: Dubbelzijdig Kaartspel kan je overal mee naartoe nemen en zal je veel leuke en afwisselende familiemomenten bezorgen!

Met dank aan Rielekst!

Kumbu: Dubbelzijdig Kaartspel

Auteurs: Kees Meis & Dennis Merckx
Uitgeverij: Rielekst
Aantal spelers: 2 – 8
Tijdsduur: ± 5 min.
Vanaf 5 jaar

Spelbeschrijving

In Versailles kruipen alle spelers in de huid van een architect. Alle architecten bouwen samen aan één van de beroemdste tuinen uit de geschiedenis, maar slechts één van hen zal uiteindelijk het meeste roem vergaard hebben. Daarvoor zal je je werkers zo goed mogelijk moeten organiseren, breng hen naar de juiste locatie en laat ze voor zover mogelijk goed samenwerken!

Als je aan beurt bent verplaats je één van je werkers volgens de richtingaanwijzers naar een aangrenzende locatie. Je mag daarbij geen twee beurten na mekaar op dezelfde locatie eindigen, met je actieschijf duid je aan waar je geëindigd bent. Op die doellocatie kan je vervolgens al je aanwezige werkers aan het werk zetten. In de architectenvereniging kan je nieuwe paleistegels ophalen. Voor de laatste nieuwe tegels heb je meer werkers nodig, andere kan je al ophalen met één werker. Je kan je werkers ook vragen om bepaalde paleistegels uit de vereniging te verwijderen. Om deze ideeën om te zetten naar echte bouwwerken heb je uiteraard grondstoffen nodig, die kan je ophalen in de marmergroeve, de goudmijn of de timmerhoutmolen. Daar geldt steeds: hoe meer werkers, hoe meer grondstoffen. In de workshop kan je decoratie-elementen laten maken met het gevraagde aantal werkers en grondstoffen. Tenslotte moet je naar de bouwwerf om één van je paleistegels te bouwen, elke paleistegel geeft aan hoeveel werkers, grondstoffen en eventuele decoratie-elementen je daarvoor nodig hebt en hoeveel punten je daarmee verdient. Tenslotte zijn er nog twee locaties: de alchemistenvereniging en de gunst van de koning. In de alchemistenvereniging kan je werkers inzetten om vooruit te gaan op één van de technologiesporen. Daarmee kan je o.a. één grondstof extra krijgen telkens je in de toekomst de bijhorende actie uitvoert. De twee andere sporen zorgen ervoor dat je extra acties kunt uitvoeren tijdens de beurten van je tegenstanders. Als één van je tegenstanders namelijk de bijhorende actie uitvoert en jij hebt op die locatie minstens één werker staan  kan je die actie ook uitvoeren. Op bezoek bij de koning kan je maximum twee nieuwe werkers in dienst nemen én je ‘dubbele beweging’-fiches terug omdraaien. Deze kan je gebruiken om in één beurt twee werkers naar dezelfde locatie te verplaatsen of om één werker twee locaties verder te plaatsen. Telkens iemand bij de koning, Louis XIV, op bezoek gaat komt hij een stapje dichter richting de bouwwerf.

Het spel eindigt wanneer Louis XIV de bouwwerf/tuinen heeft bereikt, wanneer alle paleistegels zijn uitgeput of wanneer de bouwwerf volledig bebouwd is. De meeste punten worden verdiend tijdens het bouwen van paleistegels, aan het einde krijg je nog punten voor overgebleven grondstoffen en decoratie-elementen.

Onze mening

Versailles heeft vrij eenvoudige spelregels maar is toch moeilijk om te spelen. Thematisch klopt alles en dat maakt het gemakkelijk om alles te begrijpen: je hebt grondstoffen en decoratie-elementen nodig om een paleistegel te bouwen. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan, de richtingspijltjes moeten gevolgd worden en je geraakt niet altijd in de locatie waar je wilt geraken, laat staan met het aantal werkers dat je zou willen! Je zal dus erg goed moeten plannen welke werker je op welk moment naar welke locatie verplaatst. De ‘dubbele beweging’-fiches zijn erg handig aangezien je het zo iets sneller kunt laten gaan, maar als je jouw beide fiches hebt ingezet moet je eerst terug naar Louis XIV om die terug te activeren! Het technologiespoor in de alchemistenvereniging is heel goed. Je hebt dan wel heel wat werkers nodig als je op al die sporen wilt vooruit gaan, maar achteraf loont het zich de moeite waard: je kan zomaar mee genieten van de acties van je tegenspelers, en die zullen op hun beurt extra moeten nadenken of ze jou dat plezier wel gunnen. Zeker naar het einde toe is het wel eens een race om als eerste in de architectenvereniging te arriveren, jij wilt uiteraard de meest waardevolle paleistegels, of misschien wel die enige paleistegel die nog in de bouwwerf past! Je kan maximum 4 tegels bewaren, maar dan kan je er nog voor kiezen om paleistegels uit de vereniging te verwijderen om je tegenstanders dwars te zitten. Het verzamelen van decoratie-elementen is niet alleen goed voor het bouwen van paleistegels maar het kan ook een tactiek op zich zijn, elk van die tegels is aan het einde namelijk 3 punten waard. We hebben wel eens spelers gezien die zo aan het einde nog erg veel punten vergaren!

De bouwwerf is tenslotte dé locatie waar je je tegenspelers het meest kan saboteren. Je kan openlijk zien welke tegels zij hebben liggen, door jouw tegel op een bepaalde plaats te leggen kan je hun plannetjes wel eens in het water gooien zodat ze niets meer met hun paleistegels kunnen doen! Het nadeel hiervan is dat het spel daarna soms nogal stroef verder verloopt. Vele paleistegels passen niet meer en een aantal spelers zitten er dan maar doelloos bij zonder dat ze nog veel nuttigs kunnen doen. Proberen zoveel mogelijk decoratie-elementen te verzamelen dan maar, maar op dat moment lijkt het spel voor jou voorbij terwijl anderen nog volop aan het denken zijn. Wij speelden het spel nu een aantal keer, die keren dat we elkaar niet bewust hebben gesaboteerd op de bouwwerf bleef het spannend en leuk tot het bittere eind. De keren dat we dat wel deden liep het tegen het einde telkens stroef en leek het wel alsof meerdere spelers zaten te wachten tot het gedaan was. Een bittere nasmaak voor een spel dat ervoor eigenlijk heel erg leuk was. Terug naar de positieve elementen: het spel speelt even goed met alle spelersaantallen. Alles is minutieus uitgeteld, met minder spelers heb je meer werkers en omgekeerd, het is met twee spelers minstens even leuk als met meer. Bovendien ziet het er heel mooi uit: een mooi geïllustreerd speelbord en erg duidelijke spelregels.

Conclusie: Versailles is een leuk, thematisch bordspel dat we met veel plezier nog eens op tafel leggen!

Met dank aan NSKN Games!

Versailles

Auteur: Andrei Novac
Uitgeverij: NSKN Games
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 60-75 min.
Vanaf 12 jaar

Spelbeschrijving

In dit snelle kaartspel zullen de spelers steeds opnieuw een klavertje vormen volgens één heel eenvoudige spelregel: die bepaalde kleur mag op het moment dat je een kaart speelt nog niet open op tafel liggen. De symbolen op de kaarten zorgen voor bijkomende opdrachten of spelregels. Elke speler heeft maar één doel voor ogen: de eerste zijn om al zijn handkaarten uit te spelen!

Elke speler begint het spel met vier handkaarten. Alle kaarten bevatten één blaadje van een klavertje en een gekleurde achtergrond. Door vier kaarten in het midden te leggen wordt een klavertje vier gevormd. De spelers hebben in hun beurt twee opties: een kaart op één van de vier blaadjes van het klavertje leggen (op voorwaarde dat de achtergrondkleur er nog niet lag) of een nieuwe kaart op hand nemen. Op vele kaarten staat een symbool en geldt de volgende regel: zolang dat symbool zichtbaar is moet dit elke ronde opnieuw uitgevoerd worden. Zo’n symbool kan o.a. de spelersvolgorde veranderen, de volgende speler verplichten om een beurt over te slaan of alle spelers verplichten om hun handkaarten open te leggen. Andere symbolen bepalen dan weer op welke plaats de volgende kaart gespeeld moet worden of dat elke speler een kaart (of zelfs alle kaarten!) moet doorgeven aan zijn linker of rechter buur. Tenslotte heb je nog het geluksklavertje, deze kaart kan je beschermen tegen enkele acties zoals ‘beurt overslaan’ of ‘open spelen’ maar kan je ook als joker gebruiken. Van zodra één speler al zijn kaarten heeft uitgespeeld eindigt het spel.

Onze mening

Onze eerste indruk van Clover was positief. Heel eenvoudige spelregels die met behulp van een paar eenvoudige symbolen omgevormd worden tot een leuk, snel en spannend kaartspelletje. We speelden het in Essen met één van de ontwerpers en namen het enkele dagen later mee op weekend. Toen volgde een (kleine) teleurstelling: het spel bevat geen spelregels. Op het doosje staat vermeld dat je de spelregels op internet kan vinden, maar als je ergens op vakantie bent en geen internetverbinding hebt, heb je dus pech. Aan de hand van het overzichtskaartje kan je de spelregels niet helemaal afleiden, gelukkig staan de symbolen wel extra uitgelegd op die kaart. Één extra kaart met de (korte) spelregels had in dit geval geen overbodige luxe geweest.

Het spel zelf is zeker leuk om eens te spelen en zal in vele gezinnen wellicht in de smaak vallen. Het doet ons wat denken aan UNO, niks voor de veelspelers onder ons, maar hét spel dat elk gezin wel eens graag speelt. Het kleine doosje draagt ook zijn steentje bij, het is eenvoudig om mee te nemen. Zit je ergens te wachten? Speel dan gerust een spelletje Clover, veel tijd en plaats heb je er niet voor nodig! De herspeelbaarheid is voor ons helaas niet zo groot. Het ligt nogal voor de hand dat er bij een spel met dit thema een (grote) geluksfactor is, al kan je die soms wel naar je hand zetten. De illustraties zijn eenvoudig gehouden, wat past bij het spel. Maar mits een paar kleine aanpassingen zou de lay-out volgens ons naar een hoger niveau gebracht kunnen worden waardoor het spel meteen veel meer zou aanspreken.

Conclusie: Clover is het ideale reisspel voor een doorsnee gezin!

Met dank aan Rielekst!

Clover

Auteurs: Kees Meis & Dennis Merckx
Uitgeverij: Rielekst
Aantal spelers: 3 – 6
Tijdsduur: ± 15 min.
Vanaf 7 jaar

Spelbeschrijving

In Tactic Elastic gaan alle spelers de elastieken over de verschillende pijlers moeten trekken en draaien. Het zal steeds moeilijker en spannender worden, en dat terwijl je niet wilt dat de elastieken springen! Die drie strafpunten wil je namelijk echt wel vermijden.

Als je aan beurt bent draai je aan de twee wieltjes op het spelbord. Het ene wieltje bepaalt welke elastiek je deze ronde zal moeten plaatsen, het andere bepaalt rond welke pijler je dat moet doen. De paarse kleur telt daarbij als joker. Als je het witte vakje draait kan je een tegenspeler kiezen, deze speler zal een door jou gekozen elastiekje rond de eerder bepaalde pijler moeten draaien. Om dit uit te voeren mag je slechts één hand gebruiken, met je andere hand houd je het bordje tegen. Je poging begint van zodra het elastiekje is aangeraakt. Tijdens het plaatsen kan je strafpunten oplopen doordat een elastiekje losspringt van een pijler waar het eerder rond geplaatst werd of doordat je een elastiekje hebt losgelaten. Als een elastiekje breekt krijg je drie strafpunten. Deze strafpunten worden aangeduid op het bijhorende speelbord. Van zodra een speler 10 strafpunten heeft valt hij af, diegene die als laatste overblijft wint het spel.

Onze mening

Tactic Elastic trok meteen onze aandacht toen we het spel voor de eerste keer zagen. Niet dat het een hoogvlieger is waar je hoge verwachtingen voor moet hebben, maar een spel met elastieken? Het is in elk geval iets speciaal! De leeftijdsaanduiding 5+ geeft aan dat het een kinderspel is, het zal op een doorsnee avond met veelspelers dan ook nooit op tafel komen. Op familiefeestjes is het echter wel leuk, zowel de kinderen als grootouders kunnen zich wel eens amuseren met Tactic Elastic. De kinderen waarmee we het spel hebben getest waren dan ook heel enthousiast en gingen volledig op in de spanning. Hoe streng je bent met het toekennen van strafpunten kan je bepalen aan de hand van je medespelers, met (jonge) kinderen waren wij uiteraard minder streng dan bij de volwassen spelers. Op die manier blijft het voor iedereen leuk! De kleinste kinderen gaven ook aan dat het soms wel ‘een beetje pijn’ doet aan de vingers als de elastieken hard gespannen staan, maar dat weerhield hun toch niet om dit ‘spannende spelletje’ tot het einde uit te spelen. Om het spel niet nodeloos lang te rekken kozen wij ervoor om het spel te eindigen van zodra één speler 10 strafpunten had, diegene die op dat moment het minste strafpunten had won het spel. Je kan het spel dus gerust spelen op je eigen manier. Wellicht vragen jullie zich af hoe het zit met die elastieken, een elastiek die kapot is kan je uiteraard niet meer hergebruiken. Het spel bevat een doosje met heel wat elastieken, ruim voldoende voor veel spelplezier!

Conclusie: Tactic Elastic is een spel met elastieken dat vooral de kinderen een heel spannende tijd bezorgd.

Met dank aan Art of Games!

Tactic Elastic

Auteur: Benoît Remy
Uitgeverij: Art of Games
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 25 min.
Vanaf 5 jaar

Spelbeschrijving

De volgende lading containers is gearriveerd, alle spelers komen met een volle portefeuille langs op de veilingen, klaar om de koop van hun leven te doen! Eventjes kijken in de container, goed overwegen hoeveel je wilt uitgeven en we gaan van start. Eenmaal, andermaal? Verkocht!

Gedurende het spel zullen 6 containers worden geveild, elk van die containers bevat 10 voorwerpen. Zes van die voorwerpen zitten in een open doos die je snel kan bekijken, de vier andere zitten in een gesloten doos. Als je die laatste wilt bekijken zal het dus meer tijd kosten! Elke potentiële koper mag 7 tijdspunten besteden om een kijkje te nemen in de container, als je daarbij een gesloten doos wilt openen kost dat 2 punten, een open doos kost maar één punt. Zowel in de open als in de gesloten dozen zitten waardevolle voorwerpen, maar het meest waardevolle (het goud) zal je énkel in een gesloten doos vinden! Naar het einde toe wil je ook setjes verzamelen en een set is pas compleet van zodra je een kaart van 250 ECU (in de juiste kleur) bezit, en uiteraard… ook deze voorwerpen zullen in een gesloten doos zitten. Nadat elke speler een idee heeft van wat er zoal in de container zit begint de veiling. De veilingsmeester van dienst bepaalt of het een open of gesloten veiling wordt. Bij een gesloten veiling zullen alle spelers gelijktijdig een bod opmaken, diegene die het meeste geboden heeft krijgt alle voorwerpen uit die container mee naar huis! Tijdens een open veiling gebeurd alles per opbod, de veilingmeester brengt een startbod uit en iedereen kan in zijn beurt beslissen of hij/zij meer wilt bieden of past. Nadat op één na alle spelers gepast hebben wint de speler met het hoogste bod.

Alle voorwerpen (én je overige geld) bewaar je achter je scherm. Aan het einde van het spel wint de rijkste onderhandelaar, daarbij telt de waarde van je geveilde voorwerpen en het geld dat je hebt overgehouden. Als je bovendien een set van voorwerpen met dezelfde kleur hebt verzameld zijn deze nog meer waard! Als je set uit 3 tegels bestaat en daarbij minstens één voorwerp t.w.v. 250 ECU bevat wordt de waarde van dat set met maar liefst 250 ECU verhoogd.

Onze mening

Boxes spreekt allereerst al aan door het uiterlijk. Het doosje werd in de vorm van een container gemaakt en de lay-out laat duidelijk zien wat je van het spel kan verwachten. Elke speler krijgt een scherm om zijn/haar voorwerpen achter te bewaren, deze schermpjes zijn tegelijkertijd ook de spelregels in vier verschillende talen. Leuk gevonden! Boxes voelt tijdens het spelen heel realistisch, je mag even kijken in die donkere container, maar je weet nooit 100% wat er allemaal in zit. Je kan wel redeneren of je nu meer gesloten of open dozen wilt bekijken, maar toch. Misschien heb jij allemaal waardeloze items gezien maar zit in die ene gesloten doos toch dat goud t.w.v. 500 ECU? Is dat dan de reden dat je tegenstanders zoveel bieden? Of drijven ze gewoon de prijs naar omhoog om jou in de val te lokken? Je hebt uiteraard ook gezien welke dozen je tegenstanders bekeken hebben, je zal moeten afwegen of jij dan dezelfde dozen wilt bekijken of juist niet! Dit soort biedspelletjes is heel erg afhankelijk van de spelers waarmee je speelt. Sommige spelers zullen overdreven veel bieden, bij andere zal er nooit veel geboden worden en houden de spelers aan het einde nog een flinke som geld over! Biedspellen zijn over het algemeen niets voor ons, het is gewoon iets wat we niet graag doen. Desondanks vinden we het concept achter Boxes wel leuk gevonden, maar het zal nooit bij ons favorieten gaan behoren.

Het bieden zelf is met twee spelers iets minder spannend dan met drie of vier spelers, die laatste twee spelersaantallen zijn volgens ons dan ook meer geschikt voor dit spel. Het materiaal van het spel is van goede kwaliteit en over de service van Art of Games kunnen we ook alleen maar tevreden zijn. In onze versie ontbraken toevallig 3 tegeltjes, maar na één mailtje vonden we die een dag later al in onze brievenbus.

Koop het spel in SPIEL 2014 en ontvang een hamer!

Diegenen die Boxes aankopen in Essen krijgen er een echte, houten hamer bij. Hier zijn echter maar 250 stuks van beschikbaar, zorg dus dat je op tijd bent als je graag een exemplaar mee naar huis wilt nemen.

Met dank aan Art of Games!

Boxes

Auteur: Benoît Remy
Uitgeverij: Art of Games
Aantal spelers: 2 – 8
Tijdsduur: ± 30 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

Iedereen kent het wel, tot vervelens toe, het klassieke ‘papier, steen, schaar’! In Rock, Paper, Scissors, BANG! maakt de auteur gebruik van het bekende principe en vormt hij het om tot een strategisch bordspel voor twee tot vier spelers.

Elke speler begint het spel met 12 speelstukken in de gekozen kleur, van elk symbool heb je dus drie exemplaren. Het spel wordt gespeeld over twee ronden. In de eerste ronde plaatsen de spelers elk om beurt één van hun speelstukken op het 5×5-bord. Met twee spelers zullen beide spelers dus al hun 12 speelstukken kunnen plaatsen, met meerdere spelers zetten ze maar 6 of 8 speelstukken in. Wanneer het speelbord vol staat begint de tweede ronde van het spel waarbij de spelers hun speelstukken kunnen verplaatsen. Je kan uiteraard enkel je eigen speelstukken verplaatsen naar een aangrenzend (ook diagonaal!) veld, dat veld mag bovendien niet leeg zijn. Je speelstuk moet tenslotte kunnen winnen in een duel papier, steen, schaar. Op een steen kan dus enkel een speelstuk ‘blad’ geplaatst worden, waarop enkel een schaar geplaatste kan worden enz. Het dynamiet wordt niet gebruikt om stapels te maken maar om af te breken, ook deze kan je verplaatsen naar een aangrenzend veld met één of meerdere speelstukken. Het dynamiet zorgt er voor dat de volledige toren, inclusief het dynamiet, van het speelbord wordt verwijderd.

Het spel eindigt nadat alle spelers gepast hebben. De kleur van de speelstukken bovenop de torens bepaalt wie de punten verdient. Je krijgt vervolgens punten gelijk aan de hoogte van de toren min één. Voor een toren van 5 hoog ontvang je dus 4 punten.

Onze mening

Laat ons zeggen dat het klassieke papier, steen, schaar niet bij ons favoriete spellen hoort, we wisten dus ook niet goed wat we van dit nieuwe (mini-)bordspel moesten verwachten. In dat opzicht was het een positieve verrassing, het spel biedt meer uitdaging dan je zou vermoeden tijdens het lezen van de spelregels. De eerste versie van het spel was enkel bedoeld voor twee spelers, dat is er nog steeds aan te merken want het speelt met twee spelers toch wel op zijn best. Met meerdere spelers kan het ook, maar verliest het een beetje aan strategie. Het plaatsen van de speelstukken lijkt, zeker in het eerste spel, heel abstract en nutteloos, eens je het spel volledig gespeeld hebt zal je meer overzicht krijgen. Maar dan nog blijft het eerste gedeelte van het spel een beetje een gok, tijdens het tweede deel probeer je er dan het meeste uit te halen. Vooral in je eerste paar potjes ben je verrast door de mogelijkheden en het feit dat je toch steeds iets over het hoofd gezien hebt.

Na een aantal spellen was het fijne er wel af, het was leuk om eens te spelen, maar de kans is klein dat het nog op tafel zal komen. Daar is het niet uitdagend en leuk genoeg voor. Ook het uiterlijk van het spel spreekt niet aan, als vrienden uit onze kast een spel mogen kiezen zonder er iets van te kennen zullen er maar weinigen voor dit spel kiezen. Net als Terrain zit het wel verpakt in een zakje dat eenvoudig mee te nemen is, maar ook hier is de kwaliteit van speelstukken niet wat we gewoon zijn. Houten (stevige) speelstukken met een sticker op om het symbool en de kleur weer te geven. Een pluim voor de auteur die 48000 speelstukken met de hand beplakt heeft. Steek dit spel in een heel andere lay-out en het wordt opeens veel aantrekkelijker voor de gelegenheidsspeler.

Conclusie: Dit mini-bordspel fascineert voor de eerste potjes maar verdwijnt al snel terug naar de achtergrond.

Met dank aan North & South Games!

Rock, Paper, Scissors, BANG!

Auteur: Dave Cousins
Uitgeverij: North & South Games
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 15 min.
Vanaf 7 jaar

Spelbeschrijving

In 7 Steps draait alles rond het getal zeven. Zeven velden in zeven kleuren, en elke speler heeft elke ronde zeven schijven ter beschikking om punten te scoren. De torens zullen steeds hoger worden en je zal een ideale trap moeten zoeken om de hoogste torens te bereiken. Maar je raadt het al, een toren kan nooit hoger zijn dan… 7 schijven.

In je beurt ga je schijven op het bord plaatsen, punten scoren en je voorraad terug aanvullen tot zeven. Je mag zoveel schijven in het spel brengen als je wilt, maar je moet rekening houden met enkele regels. Zo moeten alle schijven die je deze ronde plaats een aaneengesloten ‘weg’ vormen, elke schijf zal dus grenzen aan de vorige schijf dat je plaatste. Je moet uiteraard ook rekening houden met de aangegeven kleur, maar ook met de hoogte van de torens. Je bent verplicht om op het bord te beginnen als er nog een vrije plaats in die kleur is, de volgende schijven moeten telkens op de zelfde hoogte of één trap hoger geplaatst worden, maar je mag niet terug dalen. Je eerst schijf plaats je dus op level 1, je volgende misschien op level 2, en zo kan je opbouwen tot level 7. Per geplaatste schijf ontvang je punten naar gelang het level van die schijf, hoe hoger je geraakt, hoe meer punten je dus kan verdienen. Daarna mag je niet-gebruikte tegels indien gewenst omruilen en je voorraad aanvullen tot 7 schijven.

Als je tijdens je beurt 7 of minder punten scoort kan je een blauw of groen kaartje nemen, van elke kleur mag je er maximum één in je bezit hebben. De blauwe kaartjes laten je toe aan bepaalde bouwregels te zondigen tijdens één van je volgende beurten. Zo kan je vb. één level hoger beginnen dan normaal is toegestaan, twee torens wisselen van plaats, een schijf van het bord nemen en nog veel meer. De groene kaartjes leveren extra punten op, je kan hiermee éénmalig een punt extra krijgen per schijf van een verschillende kleur, of twee punten per schijf van dezelfde kleur enz. Als een speler zijn voorraad niet meer tot zeven schijven kan aanvullen wordt de ronde uitgespeeld en eindigt het spel. Diegene met de meeste punten wint het spel.

Het spelbord bestaat uit, hoe toevallig, zeven tegels die in willekeurige volgorde gelegd kunnen worden zodat het spel elke keer weer anders is. De voorzijde van die tegels bevatten allemaal dezelfde kleur, op de achterzijde staan ze wirwar door elkaar (zoals op de afbeelding). De voorkant zorgt voor een gemakkelijker spel met een hogere geluksfactor, de achterzijde brengt meer tactiek in het spel. Om meer variatie in het spel te brengen kan je de tegels in latere spellen ook in een andere vorm leggen.

Onze mening

7 Steps is een abstract spel met veel strategie, diegenen die ons kennen weten al dat wij dat type spellen ten zeerste kunnen appreciëren. 7 Steps is dan ook een erg leuk spel in zijn genre. Plannen is in dit spel zo goed als onmogelijk, je voorganger(s) veranderen het speelbord zodanig dat je pas in jouw beurt kan beginnen nadenken en tellen op welke manier je de meeste punten kan scoren. Soms kies je bewust om een bepaalde ronde weinig punten te scoren zodat je een blauw/groen kaartje kan nemen, want die kunnen echt wel helpen, zeker tegen het einde van het spel. Het uitdokteren van de weg die je het meeste punten oplevert is erg leuk. Je zal je vaak ergeren omdat dat je op level 1 moet beginnen en aan het feit dat je niet terug mag dalen. Tegelijkertijd zijn het die twee regels die het spel goed maken, zonder zou het niets voorstellen. Het komt er steeds op neer om het meeste te halen uit de schijven die je in je voorraad krijgt. Het ruimtelijk inzicht in dit spel is wel van belang, vooral in het begin is het best even wennen aan de manier van spelen. We kunnen ons voorstellen dat 7 Steps helemaal niet gemakkelijk is voor spelers die problemen hebben met ruimtelijk inzicht.

Het spel is met alle spelersaantallen even goed, met meerdere spelers kom je gewoon minder aan beurt. Het spel neemt ongeveer een half uurtje in beslag, ideaal voor dit genre van spellen. Het materiaal is van goede, stevige kwaliteit, al had het ook wel in een kleinere doos gepast. De voorzijde van de tegels, de eenvoudige variant dus, sprak ons niet echt aan. Het geluk is daarbij inderdaad van groter belang. De achterzijde is een grotere uitdaging en gewoon veel beter, we raden dan ook aan om het meteen met de achterzijde te spelen. We zijn alvast benieuwd of dit spel het zal maken tot ons Tafelporselein, het maakt in elk geval wel kans! Speel je graag een abstract spel met veel logica? Dan is 7 Steps zeker iets voor jou.

Conclusie: 7 Steps is een abstract en verslavend spel met veel logica!

Met dank aan KOSMOS!

7 Steps

Auteurs: M. Kiesling & R. Staupe
Uitgeverij: KOSMOS
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 30 min.
Vanaf 10 jaar