Spelbeschrijving

Dit tweepersoonsspel is genoemd naar een fokkerij Long Horn, die op zijn beurt de naam kreeg van een koe afkomstig uit Mexico. Het spel draait echter niet om het houden van een boerderij, want de boeren worden belaagd door vee-dieven. De spelers kruipen in de rol van twee gevreesde boeven: Eagle Perkins en Jessie Artist Byrd. Wat je moet doen? Vee stelen en zien dat je rijk wordt, tiens! Of misschien kan je er gewoon voor zorgen dat je tegenstander gevangen genomen wordt door de Sheriff, dan kan jij rustig je gangetje gaan en win je het spel meteen.

Aan het begin van je beurt ligt de boevenmunt met jouw rol naar boven in één van de 12 grondgebieden. Je neemt al het vee in één bepaalde kleur en waarna je de boevenmunt evenveel stappen verzet als het aantal koeien dat je zonet genomen hebt. Als je drie koeien steelt zal je de munt dus ook drie stappen moeten verplaatsen. Om je beurt te eindigen draai je de boevenmunt om waardoor de spelersfiguur van je tegenstander nu omhoog ligt. Wanneer je het laatste vee op jouw locatie hebt genomen moet je ook het actiekaartje van die locatie uitvoeren, zo’n actie kan zowel positief als negatief uitdraaien. Je kan er bijvoorbeeld puur goud (= punten) mee verdienen, epidemieën mee veroorzaken (waardoor één ras volledig wordt uitgeroeid), hinderlagen vormen en daarmee goud of vee stelen van je tegenspeler. Met een smakelijk elixir kan je nog een beurt uitvoeren maar door de ratelslang zal je enkele van je zuurverdiende koeien weer moeten afgeven. Tenslotte heb je nog het actiekaartje met het symbool van de Sheriff, als er één kaartje is dat je niet wilt nemen, is het dit wel! Van zodra je verplicht bent om dit kaartje te nemen eindigt het spel en wint je tegenspeler.

Slechts 12 van de 19 actiekaartjes doen mee tijdens het spel, het kan dus perfect gebeuren dat je een sessie speelt zonder het actiekaartje van de sheriff, want naast het nemen van de sheriff zijn er ook nog twee andere mogelijkheden om het spel te eindigen. Wanneer een speler er in slaagt om alle 9 koeien uit dezelfde kudde (=kleur) te verzamelen eindigt het spel meteen en is dit de winnaar, maar ook wanneer een speler na het nemen van vee geen geldige verplaatsing meer kan doen (omdat de bestemming al leeggeroofd is) eindigt het spel, dan volgt er een korte puntentelling: de waarde van je gevangen vee hangt af van hetgeen er nog op de boerderij aanwezig is. Als er bv. nog twee witte koeien in Long Horn zijn, dan zijn al jouw witte koeien 200$ waard. Als die kleur niet meer op het erf aanwezig is levert dit vee je helaas ook geen punten op. Daar tel je de verzamelde schatkisten (actiekaartjes) bij op, de speler die daarna het meeste geld verzameld heeft wint het spel.

Onze mening

Een tweepersoonsspel dat ons na de eerste leessessie al intrigeerde en na de eerste speelsessie meteen overtuigde. Heel eenvoudige spelregels en toch zoveel om over na te denken. Je hebt aan het begin zoveel mogelijkheden, probeer je alle koeien van eenzelfde kleur te verzamelen of ga je voor alle kleuren? Hoe meer koeien van het erf gestolen zijn, hoe minder ze dus ook zullen opleveren. Of probeer je je tegenstander in de val te lokken en bij de sheriff te laten eindigen? Het spel is ook elke keer anders: de gebieden kunnen in een andere volgorde liggen en die bepalen hoeveel koeien er op de locaties gelegd worden, er zitten altijd verschillende actiekaartjes in het spel en bovendien liggen die ook steeds op een andere plaats. Na enkele speelsessies zijn we het nog lang niet beu gespeeld, de kans is groot dat het nog vaker op tafel zal komen. De illustraties zijn erg mooi en ook het materiaal is van goede kwaliteit!

Conclusie: Een top spel voor twee spelers verpakt in een compact doosje!

Met dank aan Blue Orange!

Longhorn

Auteur: Bruno Cathala
Uitgever: Blue Orange Games
Aantal spelers: 2
Tijdsduur: ± 15 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

De bedoeling is simpel: werk samen met je medespelers en orden de 100 kaarten op vier stapels waarbij twee stapels enkel in stijgende richting gaan en de twee anderen in dalende richting. Makkelijker gezegd dan gedaan, zeker als je niet mag weten welke kaarten je tegenspelers op hand hebben.

Nadat de vier richtingkaarten op tafel werden gelegd krijgen alle spelers zes kaarten op hand (7 met twee spelers) en kan het spel beginnen. Als je aan beurt bent heb je maar één opdracht: minstens twee kaarten op de stapels leggen, meer mag maar hoeft niet. De inleiding heeft alles al verklapt, twee van de stapels zullen steeds in stijgende lijn moeten gaan, de andere twee omgekeerd. Daar is één uitzondering op, want als je een kaart kan aanleggen die exact 10 lager/hoger is dan mag je voor die ene kaart zondigen aan het reglement. Uiteraard is het toegelaten om met elkaar te praten, maar het is wel strikt verboden om daarbij concrete getallen uit te spreken! Je kan je tegenstanders wel afraden om op een bepaalde stapel verder te gaan of je kan vragen om geen te grote sprongen te doen. De communicatie loopt wel los naarmate het spel vordert. Aan het einde van je speelbeurt vul je je hand opnieuw aan tot zes kaarten en is de volgende speler aan de beurt.

Wanneer de stapel kaarten op is is het niet meer verplicht om twee kaarten tijdens je beurt te spelen, één kaart is vanaf nu voldoende. Van zodra een speler tijdens zijn beurt niet kan voldoen aan het minimum aantal te spelen kaarten eindigt het spel meteen. Als je er in geslaagd bent om alle kaarten op de stapels te spelen ben je allemaal samen gewonnen, als dat niet gelukt is worden de strafpunten opgeteld. Elke overblijvende handkaart en eventueel overgebleven kaarten in de stapel leveren één strafpunt op. Elke score waarbij je minder dan 10 strafpunten hebt wordt door de spelregels gezien als excellent. Als je dit eenmaal onder de knie hebt kan je de moeilijkheidsgraad verhogen door het aantal verplicht te spelen kaarten op te trekken naar drie of door het aantal handkaarten te verlagen.

Onze mening

Het doosje en de lay-out van de kaarten sprak ons eerlijk gezegd niet meteen aan, maar na het lezen van de spelregels konden we er niet snel genoeg aan beginnen. Ten eerste spelen we graag coöperatieve spellen, ten tweede deed het ons wat denken aan Hanabi, nog steeds één van onze favoriete coöperatieve spellen. Na een eerste speelsessie waren niet alleen wij maar ook onze medespelers enthousiast, dat smaakt naar meer. Met 8 strafpunten hadden we dat niet slecht gedaan, maar het is zo’n spelletje waarbij je steeds meer en steeds beter wilt presteren! Enerzijds vinden we het jammer dat je bij dit coöperatief spel geen afgebakende lijn hebt tussen winst en verlies, anderzijds zorgen de (straf)punten net voor die verslavende factor waardoor je het spel steeds opnieuw wilt spelen. De communicatie met je medespelers is top in dit spel, je mag geen concrete getallen zeggen, maar door te zeggen dat niemand nog een kaart mag leggen op één bepaalde stapel is het soms best wel duidelijk. We slaagden er twee keer in om alle kaarten uit te spelen en dus een perfecte score te halen, één keer met twee spelers, één keer met vijf spelers. Het werd daarbij duidelijk dat je maar best van die sprongen (10 omhoog/omlaag in de andere richting) gebruik kan maken, al is ook dat weer gemakkelijker gezegd dan gedaan. Het aantal spelers heeft duidelijk invloed op het spel, met 2 spelers heb je maar 12 kaarten in het spel en met 5 spelers 30, de kans dat je dan al is terug omhoog kan springen is in dat laatste geval ook groter, al loopt de communicatie met zoveel spelers toch heel anders dan met twee. We slaagden er nog niet in om het spel te winnen op een hogere moeilijkheidsgraad, maar het is zeker een pluspunt dat die optie bestaat. Dit coöperatieve kaartspel komt hier wellicht nog vaak op tafel!

Conclusie: Alweer veel speelplezier in een klein doosje.

Met dank aan White Goblin Games!

The Game: Spiel … so lang du kannst!

Auteur: Steffen Benndorf
Uitgever: Nürnberger Spieleverlag & White Goblin Games
Aantal spelers: 1 – 4
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

Naar verluidt zijn er onder de grond ontzettend veel kristallen te vinden, tijd om onze dwergen de mijn in te sturen op zoek naar al deze kristallen. Op bevel van de dwergenkoning trekt iedereen de mijn in, gewapend met een plattegrond van de mijnengangen en een schatkaart met de te vinden kristallen. De dwergen gaan op zoek naar de kristallen en zijn bovendien aandachtig dat ze geen ongedierte mee naar boven brengen, want dat is alleen maar nadelig voor hun puntensaldo… of brengen ze juist wat extra zilver of goudblokken mee naar boven? “OUT OF MINE!” – Het is tijd om weer naar boven te komen, want blijkbaar is één van de andere dwergen inmiddels klaar met zoeken.

Elke speler krijgt een mijnengang en legt deze voor zich op tafel, vervolgens krijgen ze een gedekte schatkaart. Op bevel van de dwergenkoning mogen alle spelers deze kaart gelijktijdig omdraaien, daarop zullen ze zien welke kristallen in hun mijnengang te vinden zijn. Het is nu aan jou om de vermelde kristalblokken in je mijnengang te puzzelen, je kan maar beter snel in gang schieten want van zodra één speler alle blokken correct in zijn of haar mijnengang heeft gepuzzeld moet iedereen stoppen! Na de puzzelfase controleren alle spelers of ze de correcte puzzelblokken gebruikt hebben en worden de punten geteld: elke spelers krijgt 10 punten maar verliest één strafpunt per leeg veld in zijn mijnengang. De speler die als eerste klaar was krijgt bovendien twee bonuspunten, maar voor elke verkeerde blok moet je terug 2 punten aftrekken. Nadat de scores opgeschreven zijn kan de volgende ronde van start gaan, de spelers nemen een nieuwe mijnengang en een nieuwe schatkaart.

Het spel voorziet ook een versie voor experts waarbij je nog meer punten kan scoren… of verliezen! Op elke mijnengang staan drie elfen in één van de vijf kleuren afgebeeld. Als jij er in slaagt om op het veld naast dat elfje een kristal in dezelfde kleur te leggen kan je een extra bonuspunt verdienen. Bovendien worden er extra elementen toegevoegd, op je schatkaart staat aangegeven welke elementen voor jou positief of negatief zijn. Zo kan het zijn dat alle hongerige ratten je minpunten opleveren, bij de keuze van je puzzelblokken kan je dan maar beter zien dat je niet te veel ratten in je mijn puzzelt! Gelukkig kan je ook pluspunten verdienen, maar dan met zilver of met goud, zoals aangegeven op je schatkaart. Na 7 ronden eindigt het spel, de speler die daarna de meeste punten scoorde wordt uitgeroepen tot de nieuwe dwergenkoning!

Onze mening

Wij speelden Out of Mine vooral in de expertversie, dan wordt het écht wel een puzzelspel voor gevorderden. Deze keer probeer je niet zomaar de aangegeven blokjes in je mijnengang te puzzelen, maar je moet ook nog goed kiezen wélke blokjes je gebruikt. De kleur werd aangegeven op je schatkaart, maar niet alle rode blokken hebben dezelfde vorm, en hetzelfde geldt ook voor de groene en de witte. Alles past? Goed zo, maar heb je dan ook op de ratten of de houtwormen gelet? Die extra elementen maken Out of Mine toch net iets specialer dan andere puzzelspellen, vooral tijdens de eerste speelsessie waren we erg enthousiast. We konden ons niet van de indruk ontdoen dat de extra elementen op de schatkaarten ook een zekere vorm van geluk in het spel brengen. Met een schatkaart die je twee bonuspunten per goudelement oplevert kan je vrij gemakkelijk hoge scores halen, terwijl iemand anders misschien maar één extra punt krijgt per zilver element. Bij die eerste kaart krijg je dan wel twee strafpunten per rat, maar het is – voor volwassen spelers – dan ook vrij eenvoudig om te voorkomen dat je ratten op je bord legt.

Enerzijds zijn we enthousiast over dit gevarieerde puzzelspel, anderzijds gaat het ook snel vervelen. Dit soort reactiespellen wordt vaak door dezelfde persoon gewonnen en moet je bovendien niet tegen (jonge) kinderen spelen want dan maken ze geen schijn van kans. Zeven ronden vonden wij en onze medespelers helaas iets te veel van het goede, maar iedereen bepaalt uiteraard vrij hoeveel of hoe weinig ronden er gespeeld worden. Of je het spel nu met twee, drie of vier speelt is niet van belang, het is altijd even leuk. Bovendien is het spelmateriaal voorzien van erg leuke en mooie illustraties!

Conclusie: Een puzzelspel waar zowel de jeugd als de volwassenen plezier aan beleven!

Met dank aan The Game Master!

Out of Mine!

Auteur: Martin Nedergaard Andersen
Uitgever: HUCH! & Friends
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

Het populaire ‘Spiel des Jahres 2013’ mag hier uiteraard niet ontbreken. Haal het beste uit jouw dobbelresultaat en profiteer mee van de worpen van je tegenstanders, zet zoveel mogelijk kruisjes op jouw blaadje en je staat een stapje dichter bij de overwinning. Ben je er klaar voor?

Als je aan de beurt bent dobbel je zes dobbelstenen, vervolgens zeg je luidop de som van de twee witte dobbelstenen. Dat getal mag iedereen aanduiden op zijn of haar scoreblaadje, in een kleur naar keuze. Vervolgens mag alleen jij nog een extra getal aanduiden, daarvoor combineer je een witte dobbelsteen met één van de gekleurde om vervolgens het getal in die kleur aan te duiden. Als je een rode 2 combineert met een witte 3, mag je dus een rode 5 aanduiden. Als je aan de beurt bent dan ben je ook verplicht om minstens één kruisje te zetten: in fase één (som van de witte dobbelstenen) of in de zonet besproken tweede fase. Wil of kan je dat niet doen? Dan moet je een kruisje zetten bij mislukte worp, maar dat zijn helaas vijf minpunten aan het einde van het spel. Je bent bijna klaar om aan het spel te beginnen, maar er is nog één belangrijke regel die we niet mogen vergeten: de kruisjes moeten steeds van links naar rechts aangeduid worden! De rode en de gele lijn getallen gaan van 2 tot 12, als je meteen de gele 7 aanduid betekent dit dat je de gele 2, 3, 4, 5 en 6 nu niet meer zal mogen aanduiden, je mag enkel rechts van de 7 nog aanduiden in die rij. Hetzelfde geldt uiteraard ook voor de rode, de groene en de blauwe rij, waarbij de twee laatste kleuren van groot naar klein (12 naar 2) gerangschikt staan.

Het laatste getal in de rij (rode/gele 12 of de blauwe/groene 2) mag je pas aanduiden als je in die rij minstens vijf andere kruisjes geplaatst hebt. Hierdoor sluit je deze rij niet alleen af voor jezelf, maar ook voor al je tegenspelers! Van zodra jij dus de blauwe 2 aanduid, mag geen enkele andere speler nog een kruisje zetten in de blauwe rij. De blauwe dobbelsteen wordt uit het spel gehaald en jij krijgt als beloning een extra kruisje op het slot van de blauwe rij. Van zodra er twee kleuren gesloten zijn eindigt het spel meteen, het kan dus gebeuren dat er in fase één van jouw beurt een kleur wordt gesloten en je dus geen tweede kruisje meer mag zetten. Het spel eindigt ook wanneer één speler 4 kruisjes bij mislukte worpen heeft. Alle spelers tellen nu per kleur hoeveel kruisjes ze hebben aangeduid en krijgen daarvoor de punten zoals aangeduid op hun scoreblaadje. Diegene met de meeste punten wint het spel!

Qwixx Mixx

Qwixx Mixx is de naam van een mini-uitbreiding op Qwixx, het brengt je niet zomaar twee nieuwe scoreblokken, maar vooral twee nieuwe varianten! In de eerste variant staan de getallen zoals we gewoon zijn in het basisspel, van laag naar hoog of omgekeerd. De kleuren staan echter niet meer in dezelfde rij, in elke rij vindt je de vier verschillende kleuren! Wanneer een rij gesloten wordt verdwijnt ook nu de bijhorende dobbelsteen uit het spel, maar je kan de getallen in deze kleur in de andere rijen alsnog aanduiden met behulp van de witte dobbelstenen. De andere variant behoudt de vier kleuren maar rangschikt de getallen niet meer in een op- of aflopende volgorde, alles staat nu door elkaar! De basisregel dat je steeds van links naar rechts moet aanduiden blijft uiteraard geldig. Ook voor het afsluiten van een rij (waarbij je minstens 5 andere kruisjes in je rij moet hebben) werkt op dezelfde manier, maar i.p.v. een 2 of een 12, moet de rij nu afgesloten worden met andere getallen.

Onze mening

Toen onze blog het levenslicht zag was Qwixx al één van de meest gespeelde spellen ten huize Spellenmolen, maar aangezien het toen al niet meer zo nieuw was kwam het er nooit van een recensie te plaatsen. Het kaartspel was daarentegen één van onze eerste recensies. Ook in de reeks Tafelporselein kon je al lezen dat Qwixx hier erg in de smaak viel, de 73 speelsessies die we daar vernoemden zijn inmiddels gestegen naar 89, en nu we erover spreken krijgen we al weer zin om Qwixx te spelen. Het is voor ons een uniek dobbelspel, er komt uiteraard wel wat geluk bij kijken, maar je probeert steeds het beste uit je worp te halen. Durf je het aan om die 7 al aan te duiden en daarbij de 5 en de 6 over te slaan? Of wacht je toch nog even af? Soms speelt het in je voordeel, soms in je nadeel. Nog een sterker element in dit spel is dat je ook tijdens de beurt van je tegenspelers steeds aandachtig blijft, af en toe wat kruisjes meepikken tijdens hun beurt kan sterk in je voordeel spelen! De herspeelbaarheid is erg groot, want we leggen Qwixx nog steeds met plezier op tafel. De Qwixx-time is dan wel wat minder dan pakweg twee jaar geleden toen het net verscheen, maar desondanks zijn we nog steeds even enthousiast over Qwixx en behoort het nog steeds tot de beste en leukste fillers die we in huis hebben. Het aantal spelers maakt bij Qwixx echt geen verschil, zowel met 2 als met 5 spelers is het leuk. Het is zelfs mogelijk om met meer dan 5 spelers op tafel te leggen, je komt dan alleen minder vaak aan beurt.

De nieuwe varianten waren een hype in Essen, de zogenaamde ‘Qwixx Gemixxt’-blokjes waren een kwartier na opening reeds uitverkocht! Inmiddels zijn de bloks ook hier verkrijgbaar en kwamen ze bij ons zo’n 7-tal keer op tafel. Of we er even enthousiast over zijn als over het basisspel? Niet meteen. Het is een leuk hebbedingetje, een afwisseling als je Qwixx al vele keren hebt gespeeld. Voor ons was het meteen een must-have, maar achteraf blijkt dat we het spel even graag op tafel blijven leggen zonder die varianten. Beide varianten zijn leuk, sommigen hebben een voorkeur voor variant A, anderen voor variant B. Het enige wat we afraden is om beide varianten meteen na elkaar te spelen, dat maakt het gewoon verwarrend.

Conclusie: Qwixx is een top-filler, Qwixx Mixx zorgt af en toe voor wat afwisseling.

Qwixx & Qwixx Mixx

Auteur: Steffen Benndorf
Uitgever: White Goblin Games
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 15 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

Der 7bte Zwerg, een animatiefilm die eind vorig jaar de Duitse bioscopen onveilig maakte. 7 schattige dwergen die voor heel wat chaos zorgen. Pegasus Spiele bracht een bijpassend dobbelspelletje uit, waarbij je Bubi, Ralphy, Speedy en co wat structuur bijbrengt. Kan jij ze de baas en rangschikken naargelang hun grootte? Veel succes!

De actieve speler neemt het bord en de 7 dobbelstenen voor zich. Vervolgens rolt hij één dobbelsteen naar keuze en geeft hij deze dobbelsteen een plaats op het speelbord. Zo zullen alle dobbelstenen één voor één gekozen en gerold worden en een plaats op het bord aangewezen krijgen. De bedoeling? Alle dobbelstenen (dwergen) te rangschikken van groot naar klein, of van klein naar groot! Bij het plaatsen van je tweede dobbelsteen kies je dus of je in dalende of stijgende richting zult gaan. Ook de andere medespelers kunnen maar beter alle aandacht er bij houden, want na de derde worp zullen zij moeten voorspellen of de actieve speler in zijn opdracht zal slagen of niet. Daarvoor leggen ze hun pinnemuts gedekt op het bord. Als één van de dobbelstenen niet meer op het bord gelegd kan worden moet je hem bij de draak leggen, dat betekent helaas dat je niet in je opdracht bent geslaagd en je dus geen punten zal verdienen. Enkel en alleen als je alle 7 de dobbelstenen op het bord hebt kunnen plaatsen zal je punten kunnen scoren, je krijgt dan al meteen 7 punten als beloning! Als je bovendien nog de juiste dobbelstenen bij de juiste kleur hebt kunnen leggen krijg je nog één bonuspunt per correcte kleur, maar als je de twee uiterste plaatsen van de rij hebt genuttigd kost elk van deze plaatsen je wel twee minpunten. Vervolgens kunnen ook je tegenspelers punten verdienen: drie punten per correcte voorspelling! Op deze manier krijgen alle spelers drie keer de kans om de dwergen te rangschikken, daarna eindigt het spel. De speler met de meeste punten wint.

Onze mening

We kennen de film niet maar we hebben altijd interesse in een leuke filler, en dat bleek het uiteindelijk ook te zijn. Gewoon dobbelen, wat geluk hebben, wat gokken en hopen dat alles mee zit. Het is leuk dat je ook buiten je beurt een reden hebt om mee te volgen en je ook punten kan verdienen door het (on)geluk van je tegenspelers! Je zal steeds de juiste keuzes moeten maken, want als je té veel punten wilt scoren en alle kleuren overeenkomstig wilt plaatsen wordt de kans kleiner dat je in je opzet slaagt. Als je niet te veel op de bonuspunten mikt ga je misschien wel met 7 (of meer) punten lopen, uiteraard veel beter dan niets. Meer is er gewoon niet: simpel, leuk en kort. Wel ja, kort… dat hangt wat van het spelersaantal af. De spelregels zeggen dat elke speler drie beurten krijgt, wat met 2 à 3 spelers nog wel te doen is. Maar met 4 heb je al gauw het idee dat het wel genoeg is geweest, met 7 spelers willen we er liefst niet aan beginnen. Dan ben je wellicht een half uur (of langer) aan het dobbelen. Een top filler is het voor ons niet, in tegenstelling tot sommige andere fillers zal je deze geen 5 keer na elkaar spelen. Een leuke filler haalt bij ons erg gemakkelijk 20 speelsessies, deze zal dat niet halen en wellicht verdwijnen in de massa. Moest het tegendeel waar zijn, laten we het zeker nog weten!

Conclusie: Leuk voor een sessie dobbelplezier, lachen gegarandeerd!

Met dank aan Pegasus Spiele!

Der 7bte Zwerg

Auteur: Pegasu
Uitgever: Pegasus Spiele
Aantal spelers: 1 – 7
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 7 jaar

Spelbeschrijving

Eenvoudiger kan het haast niet: aan het einde van je beurt moet je zien dat je wint. De standaard spelregel: de hoogste kaart wint… je raadt het nooit, maar de rode 7 is de hoogste kaart in het spel. Deze spelregel (van de zogenaamde rode kaarten) is slechts één van de zeven spelregels die je zal spelen.

Als je aan beurt bent moet je er voor zorgen dat je wint, dat kan op drie verschillende manieren: je legt een kaart in je eigen pallet, je verandert de spelregel of je doet het alle twee. Aan het begin van een ronde krijg je 7 handkaarten en een startkaart voor je pallet, de spelregel aan het begin: de hoogste kaart wint. Door een kaart op de aflegstapel te spelen verandert de spelregel, zo kan je die o.a. veranderen naar ‘de meeste kaarten van dezelfde kleur’ of naar ‘de meeste getallen onder 4’, zolang je ervoor zorgt dat jij maar de beste bent in de spelregel die aan het eind van jouw beurt van toepassing is. Dan is de volgende speler aan de beurt, deze heeft uiteraard dezelfde opdracht: hij zal moeten winnen en desnoods de spelregel daarvoor aanpassen! In geval van gelijke stand wint diegene met de hoogste kaart, er zijn kaarten van 1 tot 7, en dat in 7 verschillende kleuren. De ene kleur is al wat beter dan de andere, zo is de rode 7 hoger dan de groene 7, die laatste is op zijn beurt hoger dan de blauwe 7 enz… Als je aan het einde van je beurt niet kan winnen eindigt het spel voor jou, de andere spelers spelen verder tot er een uiteindelijke winnaar gekend is.

Als je vertrouwd bent met het basisspel kan je ook “Advanced Red7” spelen, één spel uit de basisversie is nu slechts één ronde. Tussen de verschillende ronden vindt een puntentelling plaats. Als het nummer op je zonet gespeelde kaart hoger dan het aantal kaarten in je pallet is mag je een extra kaart nemen. Als winnaar van een ronde neem je alle kaarten die je nodig had om volgens de huidige spelregel te winnen, dit zijn de punten die je deze ronde verdiend hebt. Vervolgens krijgen de spelers weer 7 kaarten en begint de volgende ronde. Het spel eindigt van zodra de stapel kaarten uitgeput is. Bovendien kunnen er nog optionele spelregels worden toegevoegd waarbij je een extra actie kan doen bij het uitspelen van bepaalde kaarten, zo’n actie kan bijvoorbeeld zijn dat je een extra kaart mag nemen of een kaart uit je pallet mag verwijderen.

Onze mening

Red7 is een spel met erg eenvoudige spelregels, anderzijds is het toch iets unieks in zijn soort. Je verandert de spelregels voortdurend zelf, je probeert een spelregel te kiezen waar jij goed in scoort en je tegenstanders je niet in kunnen verslaan. Het is ook slim om slechts één kaart te spelen tijdens jouw beurt, want hoe minder kaarten op hand, hoe kleiner de kans dat je de volgende ronde nog zal kunnen winnen! Een spel (een ronde) is zeer snel gedaan, waardoor het een filler is dat je al snel enkele keren opnieuw wilt spelen. Wij speelden de versie voor gevorderden spelers enkele keren maar hadden uiteindelijk toch een lichte voorkeur voor het eenvoudigere basisspel. Anderzijds zijn de meningen verdeeld: sommigen vinden het één van de betere fillers, anderen vinden er weinig aan. Ook tussen ons onderling verschilt de mening over deze filler. De lay-out past bij het spel: eenvoudig maar efficiënt. Het enige échte minpunt aan het spel? Het is hier moeilijk verkrijgbaar.

Conclusie: Red7 is een erg leuke filler maar kon ons niet helemaal overtuigen.

Met dank aan Asmadi Games!

Red7

Auteur: Carl Chudyk & Chris Cieslik
Uitgever: Asmadi Games
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 5 min.
Vanaf 9 jaar

Spelbeschrijving

Na het populaire Qwixx komen dezelfde auteur en uitgever met een nieuwe filler, samen met coauteur Reinhard Staupe ontwikkelden ze Träxx. Van de naam alleen al kan je afleiden dat het van dezelfde makers komt, alweer een vijfletterwoord dat eindigt op -xx. De spelregels zijn alvast even simpel, maar de dobbelstenen hebben ze achterwege gelaten. Benieuwd?

Elke speler krijgt – net als in de deluxe uitgave van Qwixx – een eigen spelersbordje en een stift. Alle bordjes zijn dezelfde, maar de stip (= startpositie) is voor iedereen verschillend, iedereen zal dus op een andere manier aan het spel beginnen! De spelers zullen doorheen de verschillende ronden een lange lijn tekenen op dit bord: elke keer wanneer er een kaart wordt open gedraaid zijn er maximum 5 gekleurde vakjes waarover je lijn getekend mag worden. Je mag tijdens je beurt echter maar langs één uiteinde van je lijn verdergaan en het is verboden om je lijn te splitsen. Elke ronde wordt er één kaart opengedraaid en mogen alle spelers gelijktijdig verder tekenen aan één van de twee uitersten van hun lijn. Als je daarbij getallen aankruist moet je dit – nadat iedereen klaar is met tekenen – luidop zeggen: jij krijgt de volledige punten (2 – 10), de spelers die datzelfde getal pas in een volgende ronde aanduiden krijgen slechts de helft van de punten. Als meerdere spelers hetzelfde getal in dezelfde ronde hebben aangeduid krijgen ze allemaal de volledige punten. Nadat alle 15 kaarten omgedraaid zijn eindigt het spel en volgt de puntentelling. Alle spelers tellen de punten op van alle getallen die ze tijdens het spel hebben aangeduid, vervolgens krijgen ze 1 minpunt voor elk vakje dat ze niet hebben kunnen aanduiden! Wie daarna nog de meeste punten heeft wint het spel.

Onze mening

Na onze eerste speelsessie waren we meteen verkocht: abstract, wat logisch denken, een portie geluk en vooral veel plezier… dat zijn de ingrediënten voor een leuk spelletje Träxx. Ondanks dat het spelverloop heel anders is dan dat van Qwixx ga je ze toch met elkaar vergelijken. Net als Qwixx is dit weer een heel verslavende filler die wij erg vaak op tafel zullen leggen. Ook bij Träxx heb je geen moment om stil te zitten, iedereen is tegelijkertijd aan beurt en het wordt geen seconde saai. Het is soms wel verwarrend wanneer een speler enthousiast roept “Ik heb de 10!”, terwijl anderen nog aan het denken waren en dan misschien toch ook nog langs die 10 willen om toch maar die volle punten mee te sprokkelen. In de spelregels staat dan ook de tip om pas aan het einde van je beurt te zeggen welke getallen je hebt bereikt, maar het enthousiasme beslist daar soms toch anders over. Niet echt een minpunt, maar toch iets wat je misschien aan het begin van het spel kan afspreken. Het feit dat Träxx vrij abstract is maakt dat niet iedereen even enthousiast is zoals bij Qwixx, je zit heel de tijd te zoeken naar de beste weg: grote getallen en vooral zo weinig mogelijk open velden aan het einde. Een zoektocht dat niet iedereen even leuk vindt maar waar wij maar niet genoeg van krijgen. Aangezien het startpunt op elke bordje op een andere plaats staat en de kaarten altijd in een andere volgorde komen is het spelverloop altijd anders, je lijn zal er nooit twee keer hetzelfde uit zien. Anderzijds probeer je in het begin wel richting de grootste getallen te gaan, je wilt liefst de volledige 10 punten, en als het even kan ook de 9 en de 8. Na een aantal speelsessies begin je dus wel te merken dat je steeds dezelfde richting op wilt, maar het lot van de kaarten beslist er toch anders over. De herspeelbaarheid is dus groot en het verslavende element doet ook goed zijn werk: op vrij korte tijd kwam het spel hier al meer dan 10 keer op de speltafel. Of die herspeelbaarheid zal blijven en hoe het bordje er uit zal zien na x-aantal speelsessies is uiteraard nog de vraag, maar de kans is vrij groot dat je deze ooit ziet terugkeren in onze reeks Tafelporselein.

Conclusie: Träxx is een waardige opvolger van Qwixx, een super filler!

Met dank aan Nürnberger Spielkarten Verlag

Träxx

Auteur: Steffen Benndorf & Reinhard Staupe
Uitgever: Nürnberger Spieleverlag/White Goblin Games
Aantal spelers: 1 – 4
Tijdsduur: ± 15 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

Klaar om de wereld te veroveren als tovenaar? Begin dan alvast met dit spelletje, je zal snel ondervinden dat de wereld kleiner is dan je dacht en de magische wereld slechts bestaat uit enkele magische lijnen en velden. Er zijn vier grenzen, één voor elk van de vier oerelementen: aarde, vuur, water en lucht. De locaties waar deze lijnen elkaar kruisen zijn de meest invloedrijke punten op aarde, dat zijn de plaatsen waar jij je geesten zal moeten oproepen!

Het speelbord van Dicke Dämonen is variabel en wordt aan het begin van het spel bepaald door de vier touwen die de vier elementen voorstellen, de touwen worden zo op tafel gelegd dat elke lijn 2 of 3 andere lijnen kruist. Vervolgens nemen alle spelers 5 figuren uit de zak zonder deze aan hun medespelers te tonen. Als je aan beurt bent moet je één van deze figuren in het speelbord zetten. De geesten (beschikbaar in de kleuren rood, blauw, geel en groen) kunnen geplaatst worden in de hoeken waar twee lijnen elkaar kruisen, één van die lijnen moet de kleur van je figuur zijn. De plaatsingsregels voor de witte figuren, de zogenaamde demonen zijn iets anders: deze worden in het midden van een veld geplaatst en zorgen er vervolgens voor dat er in dat veld géén andere geesten/demonen meer geplaatst mogen worden. Daarna neem je een figuur uit de zak om je voorraad aan te vullen tot vijf. Op een gegeven moment kan je beslissen om naast het plaatsen van een figuur ook een kleur te bepalen, dat wordt dan de kleur waar jij aan het einde punten mee wil scoren. Daarvoor plaats je deze figuur voor je neer zodat iedereen duidelijk kan zien welke kleur jij gekozen hebt. Vanaf dan heb je echter geen keuze meer in je volgende beurten: je moet op dat moment namelijk al je figuren in de zak doen en je kan in je volgende beurt enkel die pion plaatsen die je op hand hebt… zo geef je je tegenstanders misschien wel ongewild punten! Het spel eindigt als de actieve speler geen figuur in het spel kan plaatsen, daarna volgt de puntentelling.

In elk veld wordt er gecontroleerd welke kleur de meerderheid heeft, bij een gelijke stand krijgen beide kleuren de punten. De waarde van dat veld wordt bepaald door het aantal hoeken en/of knopen, elk daarvan is één punt waard. Uiteraard is het ook mogelijk dat iemand de kleur wit heeft gekozen, deze puntentelling loopt op een iets andere manier: elke witte figuur op het veld is één punt waard. De speler met de meeste punten wint het spel.

Onze mening

Een klein doosje waar het materiaal nipt in past, maar niet meteen de indruk geeft dat je er veel van moet verwachten. Dat het iets heel abstract zou zijn dat was meteen duidelijk, maar na een eerste speelsessie ontdekten we dat het best wel tactisch en leuk kon zijn! Er zit dus meer in dan we aanvankelijk hadden verwacht: je plaatst figuren en je probeert meerderheden te behalen, maar je weet aan het begin nog niet in wélke kleur dat je die meerderheden juist wilt! Het is soms nadelig om al vroeg in het spel een kleur te bepalen, vanaf dan heb je minder in de hand omdat je slechts één figuur op hand hebt. Als je te lang wacht om een kleur te bepalen zijn je tegenstanders misschien al met de meest waardevolle kleuren gaan lopen of eindigt het spel misschien sneller als je tegenspelers geen figuur meer kunnen plaatsen, dat wil je uiteraard voorkomen. Eens je weet wie voor welke kleur gekozen heeft barst de strijd helemaal los, je begint te tellen en te redeneren hoe je kunt voorkomen dat je tegenstanders het spel zomaar winnen. Dankzij de touwen kan je steeds zien waar welke pionnen kunnen geplaatst worden, de witte demonen zijn dan weer erg interessant om te voorkomen dat er nog iets aan de huidige situatie veranderd! Wij vonden het best leuk om dit spel te kunnen spelen, al weten we dat we dat niet bij al onze medespelers op tafel moeten leggen: dit soort abstracte spelletjes valt gewoon niet bij iedereen in de smaak. Het is jammer dat er geen zichtschermen bij horen want het is niet eenvoudig om die 5 figuren op hand te houden zonder dat je medespelers de kleuren kunnen zien. De herspeelbaarheid is niet zo erg groot, je kan de touwen natuurlijk altijd anders leggen waardoor het spel steeds dat tikkeltje anders is, maar het is geen spel dat je gaat blijven spelen. Met twee spelers heb je iets meer in de hand dan met 3 of 4 spelers, maar al bij al heeft het spelersaantal niet zoveel invloed op het verloop van het spel.

Conclusie: Dicke Dämonen was een leuke, abstracte verrassing.

Met dank aan Edition Erlkönig!

Dicke Dämonen

Auteur: Heinrich Glumpler
Uitgever: Edition Erlkönig
Aantal spelers: 1 – 4
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

Castle Crush kan je op drie verschillende manieren spelen, in de spelregels staat een standaard, een snelle en een bouwvariant. Wij bespreken hier voornamelijk de standaard variant. Dit is de langste variant, voorzien voor 2 tot 4 spelers waarin de spelers waardevolle kastelen zullen bouwen en die van hun tegenstanders willen afbreken.

De standaard variant bestaat uit drie verschillende ronden, in elk ronde heb je een bouwfase, twee aanvalsfasen en een slotfase. De naam zegt het al, in de bouwfase moeten alle spelers de blokken die ze hebben (in het begin hebben alle spelers 5 verschillende blokken) gebruiken om een kasteel te bouwen op hun fundering. Het aantal ramen/deuren op een blok bepaalt hoeveel punten die oplevert als de blok rechtstreeks op de fundering staat, als die blok op minstens één andere blok staat worden die punten verdubbeld, als de blok op twee andere blokken staat worden de punten zelf verdrievoudigd. Naast de blokken moeten alle spelers ook hun twee figuren veilig plaatsen: de koning moet op een andere blok staan/liggen, de generaal moet op de fundering staan. Iedereen telt zijn totaalscore op en duidt deze aan op het scorebord, de speler met de laagste punten mag de aanvalsfase beginnen. In het midden tussen alle kastelen staat een basis van waar de spelers de houten hamer mogen laten vallen, en liefst zo dat die op één van de kastelen van je tegenstanders valt! Elke blok dat hierdoor van de fundering valt levert je even veel punten op als er ramen/deuren op staan. Als de generaal valt krijg je 5 punten, de koning levert zelfs 7 punten op. Nadat alle spelers één aanvalsfase achter de rug hebben volgt er een tweede aanvalsfase. In de slotfase kan je nog punten verdienen op voorwaarde dat jouw generaal en/of koning NIET van je fundering gevallen zijn, ook hier zijn de figuren respectievelijk 5 of 7 punten waard.

Alle blokken die tijdens de vorige ronde van de funderingen gevallen zijn komen in de algemene voorraad, aan het begin van de tweede en derde ronde kunnen alle spelers hier 3 blokken uit kiezen. Na drie ronden eindigt het spel, de speler met de meeste punten is de winnaar. In de snelle variant spelen 2 of 3 spelers tot ze een vooraf bepaald puntenaantal hebben bereikt, de bouwvariant is voor één speler die probeert een zo groot mogelijk kasteel te bouwen.

Onze mening

We begonnen met heel wat twijfels aan onze eerste speelsessie. Die eerste sessie verbaasde ons echter: er zit best wel wat in! Enerzijds wil je veel punten scoren tijdens de bouwfase, maar een kasteel dat veel punten oplevert is niet altijd hetzelfde als een stabiel kasteel… Je wilt voorkomen dat je tegenstanders je generaal en/of koning omgooien, want samen zijn ze je nog 12 punten waard! Sommige gaan toch voor veel punten tijdens de bouwfase, anderen kiezen voor een stevig kasteel. De aanvalsfase is gewoon leuk en zorgt elke speelsessie opnieuw voor veel plezier. Het is een spel dat met kinderen kan gespeeld worden, maar ook wij vonden het wel eens een leuke filler. Ideaal om een spelavond af te sluiten of te beginnen! De herspeelbaarheid is zeker niet oneindig. Er zijn wel verschillende mogelijkheden om te bouwen en je kan verschillende dingen uitproberen, maar na een aantal speelsessies heb je toch de neiging om steeds op dezelfde manier te werk te gaan. Het aantal spelers maakt weinig verschil, wij vonden het zowel met 2 als met 3 spelers leuk. De set blokken voorzien voor de afwezige spelers blijven dan gewoon in de doos. De snelle variant hebben we niet gespeeld omdat we daar geen behoefte aan hadden, wij vonden de standaardmodus niet te lang. Al het materiaal zit veilig opgeborgen in de doos, de makers hebben de ‘kleine’ doos optimaal benut om alles er mooi in te krijgen.

Conclusie: Castle Crush is leuker dan verwacht.

Met dank aan Soso studio!

Castle Crush!

Auteur: Tsai Huei-Chiang
Uitgever: Soso Studio
Aantal spelers: 1 – 4
Tijdsduur: ± 15 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

In Yardmaster Express krijgen de spelers slechts enkele ronden de tijd om een waardevolle trein te construeren. Kies de beste wagons voor jezelf en geef de rest door aan je linkerbuur. Niet alleen de wagons van hoge kwaliteit, maar ook veel wagons in éénzelfde kleur kunnen je punten opleveren. Wie weet kan je tenslotte nog extra punten verdienen door aan de voorwaarde van de ‘Caboose’-kaart te voldoen!

De startspeler krijgt de houten trein en evenveel handkaarten als er spelers zijn, de rest krijgt voorlopig niets. Als je aan de beurt bent (en dus kaarten op hand hebt) neem je één extra kaart op hand, vervolgens koppel je één van deze kaarten aan je trein en tenslotte geef je de overige kaarten door aan je linkerbuur. Om een nieuwe treinkaart aan je trein toe te voegen moet de nieuwe wagon ofwel dezelfde waarde, ofwel dezelfde kleur hebben als de (voorlopig) laatste wagon van je trein. Als je dit niet kan of wilt doen kan je er ook voor kiezen om een treinkaart gedekt aan je trein te koppelen, de waarde van je wagons is dan slechts twee.  Het voordeel van de grijze achterkant is dat je in een volgende beurt eender welke wagonkaart aan je trein kan koppelen, het grijs functioneert namelijk als joker waardoor elke kleur is toegestaan. Op deze manier gaat het spel steeds verder, de kaarten worden rondgegeven en elke speler voegt wagonkaarten toe aan zijn of haar eigen trein. Na 4-7 ronden (afhankelijk van het spelersaantal) eindigt het spel en volgt de puntentelling.

De zichtbare punten op de treinkaarten worden opgeteld, daarnaast krijgt de speler met de meeste aaneensluitende wagons van eenzelfde kleur bonuspunten. Hoe meer wagons in die rij, hoe meer punten. Tenslotte heb je nog de Caboose-uitbreidingen, 16 kaarten waar je elke speelsessie slechts één van gebruikt. Die kaart wordt aan het begin bekend gemaakt en geeft de spelers een extra opdracht om naartoe te werken. Die opdracht kan te maken hebben met de kleuren van de wagons (vb. zo weinig mogelijk verschillende kleuren), maar ook met de waarden (vb. dat je moet eindigen 2, 2, 2, 3, 2) en zelfs met de punten (vb. scoor de minste punten). Het is niet verplicht om aan de opdracht te voldoen, maar als dat wél het geval is kan je extra bonuspunten verdienen en die kunnen zelfs oplopen tot 8 punten! Wie na deze puntentelling de meeste punten heeft wint het spel.

Onze mening

Yardmaster Express is een vlotte filler met heel eenvoudige spelregels en toch dat tikkeltje diepgang dat het zo leuk maakt. De spelregels zijn duidelijk geschreven en snel uitgelegd, de kaart waaruit je trein vertrekt bevat bovendien nog een samenvatting van de spelregels en een duidelijk overzicht van hoeveel rondes er worden gespeeld bij elk spelersaantal. Het is dus niet nodig om steeds terug te grijpen naar de spelregels. Enerzijds denk je aan je eigen trein: ga je voor waardevolle wagons? Dan riskeer je dat het in de volgende ronde moeilijk wordt om een passende wagon aan te koppelen. Het kan ook interessant zijn om veel wagons van eenzelfde kleur na elkaar te plaatsen, die bonuspunten zijn dan mooi meegenomen. Anderzijds wil je wellicht ook wat rekening houden met de opdracht van de caboose-kaart én probeer je ervoor te zorgen dat je de beste kaarten niet doorgeeft aan je tegenstander. Je hebt dus wel wat dingen in de hand, maar er is toch ook wel een geluksfactor, want elke speler neemt één extra kaart op hand en je kan natuurlijk nooit voorspellen welke kaart dat zal zijn. Die geluksfactor stoorde ons helemaal niet. Het spel is leuk met alle spelersaantallen, maar vooral met twee spelers leggen wij het erg graag op tafel. Je hebt dan alles net iets beter in de hand aangezien je nu ook kan redeneren welke kaarten er terug bij jou zullen komen. Zelfs na een tiental speelsessies beleven wij nog steeds veel plezier aan Yardmaster Express, ook grotendeels door de caboose-kaart die steeds anders is. Benieuwd of deze het zal maken tot onze reeks Tafelporselein!

Conclusie: Yardmaster Express is subliem in zijn eenvoud.

Yardmaster Express

Auteur: David Short
Uitgever: Crash Games
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 5 min.
Vanaf 13 jaar