Spelbeschrijving

Vrijdag de 13de … Al het ongeluk komt samen op één moment. We spelen een spel, op de kaarten vind je gebroken spiegels, zwarte katers én mensen die onder een ladder lopen. Je zou denken: hoe meer tegenslag, hoe slechter je score… Maar niets is minder waar, je kan er namelijk nog goed onderuit muizen!

Er zijn vier soorten kaarten, rode kaarten met waarde ‘4’ en de drie bovenvermelde soorten ongelukskaarten met verschillende waarden tussen 1 en 7. Aan het begin van de ronde worden de kaarten verdeeld onder de spelers, daarna spelen de spelers elk om beurt één kaart uit. Er is slechts één regel waar je rekening mee moet houden: je speelt een kaart telkens bij de juiste soort. Oranje bij oranje, blauw bij blauw en groen bij groen. De rode kaarten mogen overal aangelegd worden. Na het aanleggen van een kaart zeg je de som van alle kaarten in die kolom luidop. Als die som gelijk of kleiner dan 13 is gebeurt er niets en is de volgende speler aan de beurt. Als die som 14 of hoger is moet je alle eerder gelegde kaarten in die kolom nemen en voor je leggen als strafpunten, de kaart die je zonet speelde blijft liggen en vormt de eerste kaart voor de nieuwe kolom.

Op deze manier wordt er verder gespeeld tot alle spelers hun handkaarten kwijt zijn, daarna volgt de puntentelling. Alle ongelukskaarten zijn 1 minpunt en de rode kaarten zijn 2 minpunten, maar eerst gaan de spelers met elkaar vergelijken wie de meeste kaarten per kleur heeft. De speler die de meeste groene kaarten heeft mag deze allemaal verwijderen, net zoals de speler(s) met de meeste oranje en blauwe kaarten de desbetreffende kaarten ook mogen verwijderen. Bij een gelijke stand moeten beide spelers hun strafpunten houden. De rode kaarten kunnen niet verwijderd worden. Na vier ronden eindigt het spel, diegene met de minste strafpunten wint dit spel!

Onze mening

Friday the 13th is een leuke filler dat hier zeker in de smaak valt! De spelregels zijn heel eenvoudig, je krijgt kaarten op hand en je speelt ze in de juiste kolom. Het feit dat je strafpunten wegvallen als jij de meeste kaarten in een kleur hebt geeft een unieke twist aan het spelletje en maakt het speciaal. Het brengt een vleugje tactiek in deze korte filler, al ben je uiteraard wel wat afhankelijk van de kaarten die je op hand krijgt. Meestal wil je geen kaarten verzamelen, maar door veel kaarten van dezelfde kleur te verzamelen kan je ook met nul minpunten eindigen. Het is dan veel beter dan een medespeler die in elke kleur slechts één kaart verzamelde. Toch is er één spelregel die bij ons op weinig begrip kon rekenen: het feit dat het kan uitkomen dat sommige spelers meer kaarten hebben dan andere. Al onze medespelers hadden hier dan ook commentaar op. Na enkele speelsessies hebben we dan ook beslist om die spelregel achterwege te laten, we delen gewoon totdat iedereen even veel kaarten heeft, de overschot gaat terug in de doos. Het zijn nogal grote, vierkante kaarten die niet heel praktisch zijn om op hand te nemen, maar de illustraties zijn erg leuk.

Conclusie: Friday the 13th is een erg leuke filler met eenvoudige spelregels.

Met dank aan Asmodee België!

Friday the 13th

Auteur: Reiner Knizia
Uitgever: Le Scorpion Masqeé
Aantal spelers: 3 – 6
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

Vanaf nu behoor je officieel bij de bende van Robin Hood! Liefst van al wil je je promoveren tot de nieuwe rechterhand van Robin, maar dan zal je je uiterste best moeten doen. Wees de eerste om 7 missies van eenzelfde soort te vervullen en je droom wordt werkelijkheid, ben je slim en moedig genoeg om je tegenspelers de loef af te steken?

Elke speler bevindt zich tussen het bos van Sherwood en het kasteel van Nottingham, jouw plaats op deze weg zal aan het begin van je beurt bepalen hoeveel missiekaarten je op hand mag nemen. Dat varieert van nul tot vier. Vervolgens moet je een bijdrage aan de gemeenschap betalen door een kaart naar keuze op de bijdragestapel te leggen, als je dicht tegen het kasteel staat kan dat zelfs oplopen tot twee kaarten. Als je dichter tegen het bos staat kan je aan het begin weinig kaarten op hand nemen, als troostprijs krijgt zo’n arm lid de bovenste kaart van de bijdragestapel. Daarna heb je twee opties: een kaart ruilen met één van je tegenstanders of een speciale missiekaart uitspelen. Met zo’n speciale missiekaart kan je vb. in de handkaarten van een tegenspeler kijken, pionnen van plaats verwisselen, extra kaarten nemen en nog veel meer, maar in de meeste gevallen zal je moeten ruilen omdat je nu eenmaal niet altijd een speciale missiekaart op hand hebt. Je biedt dan één handkaart aan die je zou willen ruilen, je tegenstanders kunnen vervolgens bedenken of ze die kaart graag willen en wat ze daarvoor in de plaats willen geven. De actieve speler kan dan kiezen uit alle aanbiedingen, als er echter maar één speler is die een bod heeft gedaan ben je verplicht dat bod te accepteren. Nadat de ruil heeft plaatsgevonden worden de figuren op het bospad verplaatst, eerst krijgt de speler die zo net ruilde met de actieve speler daar een kans toe. De zonet ontvangen kaart geeft aan hoeveel verschillende figuren één of meer stappen in een bepaalde richting moeten zetten, de speler beslist zelf welke figuren hij daarvoor gebruikt. Daarna doet de actieve speler hetzelfde volgens de pijlen op zijn ontvangen kaart.

Aan het einde van je beurt controleer je steeds of je zeven kaarten van éénzelfde missie op hand hebt. Boven elke plaats op het bospad ligt ook een missiefiche dat bij je kaarten kan worden geteld, ook als je dus 6 kaarten met een zwaard hebt én onder het bijhorende missiefiche op het bospad staat kan je aankondigen dat het spel ten einde is. Deze speler wint het spel!

Onze mening

Robin trok een hele tijd geleden al onze aandacht, de supermooie illustraties hebben daar erg veel mee te maken. Het spel bevat interessante elementen: enerzijds wil je dicht naar het kasteel gaan om veel missiekaarten op hand te krijgen, anderzijds kan je door één beweging meteen terug naar het bos gestuurd worden! Dicht tegen het bos staan heeft soms zo zijn voordeel omdat je dan ziet welke kaart de bovenste kaart op de bijdragestapel is, misschien wil je wel nét die kaart? Vaak is de gulden middenweg toch een goede oplossing, maar vergeet niet dat je de plaats op het bospad niet helemaal zelf in de hand hebt… aangezien ook je tegenstander jouw figuur kunnen verplaatsen! Anderzijds ben je heel de tijd bezig met het verzamelen van kaarten, en daar komt toch ook wel wat geluk bij kijken. Heb jij door welke soort je tegenstanders proberen te verzamelen? Probeer daar maar gauw een stokje voor te steken door die kaarten niet meer aan te bieden! Anderzijds kan het spel dan wel wat aanslepen en stroef gaan verlopen, je tegenstanders proberen te voorkomen dat jij de zevende kaart van een soort krijgt én houden je figuur ver weg van de plaats waar jij wilt eindigen. Na onze speelsessies bleek dat het spel niet in de smaak viel bij de veelspelers maar wel geapprecieerd werd bij de gelegenheidsspelers.

In de spelregels staat een variant voor twee spelers, ook die hebben we getest maar kon ons helaas niet overtuigen. Met meerdere spelers wordt Robin steeds leuker, de kans dat je dan een betere ruil kan doen wordt dan ook groter. Met drie (of zelfs vier) spelers kan die keuze soms vrij beperkt zijn en ben je vervolgens verplicht om een ruil te doen dat je eigenlijk niet echt wilt doen. De illustraties en de doos zijn heel mooi, maar de plastic kaarten zijn helaas helemaal niet handig in gebruik. Zelfs een geoefend kaartspeler slaagt er niet in om de kaarten goed te schudden zonder ze ook maar één keer te laten vallen, dit ongemak weegt voor ons niet op tegen de voordelen van de waterdichte en flexibele kaarten.

Conclusie: Robin is een licht kaartspel voor een gelegenheidsspeler!

Met dank aan Fréderic Moyersoen!

Robin

Auteur:  Fréderic Moyersoen
Uitgeverij: Flatlined Games
Aantal spelers: 2 – 6
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

In deze ‘Fische und Steine’ proberen alle spelers de grootste vangst met vissen te scoren. Leg je eigen kat op een geniepige plaats, doe een strategische zet en onthul daarna je geheime plaats… En? Een mooie visvangst gedaan? Of toch bot gevangen?

Aan het begin van elke ronde worden er 9 kaarten opengelegd op tafel, en dat in een vierkant van 3 op 3. Vervolgens leggen alle spelers hun drie kaarten aan hun zijde naast de vijver. Één van die kaarten bevat de kat met vishengel, de andere kaarten zijn blanco. Daarna kunnen alle spelers, beginnend met de startspeler, één kaart/stapel in de visvijver verleggen. Ze mogen dus één kaart opnemen en op een aangrenzende kaart leggen. Pas daarna maakt de startspeler bekend op welk van de drie kaarten zijn kat staat, de speler is verplicht om één kaart/stapel uit die rij te nemen. Je wilt uiteraard zo veel mogelijk vissen nemen, maar misschien hadden je tegenspelers je wel door en hebben ze de beste kaarten alvast verplaatst. Elke vis zal aan het einde één punt opleveren terwijl elke steen dan weer een minpunt geeft. Tenslotte maken ook de andere spelers elk om beurt bekend waar hun kat verstopt zat, zolang er minstens één kaart/stapel in het verlengde van de kat ligt zijn ze verplicht een stapel te nemen.

Aan het begin van de tweede ronde worden er weer 9 kaarten opengelegd, maar deze keer over de kaarten die nog op tafel lagen. Als je in de komende rondes dus een kaart wilt verplaatsen en/of vangen ben je verplicht om de hele stapel te nemen. Je kan dus maar best proberen te onthouden wat er lag. Na vier ronden eindigt het spel, alle spelers tellen hun vangst en diegene met de meeste punten wint het spel.

Onze mening

Aanvankelijk hadden we van Fish ‘n’ Stones een kinderspel verwacht, de leeftijdsaanduiding 7+ én de illustraties lieten dan ook niets anders vermoeden. Een eerste speelsessie overtuigde ons echter meteen dat het meer was dan alleen een kinderspel: in dit kaartspel komt heel wat strategie aan te pas! Eerst de beslissing waar je je kat legt, die vaak te maken heeft met de beurtvolgorde… je moet er namelijk rekening mee houden dat de kaarten in die volgorde bekend worden gemaakt. Ook het verleggen van de kaarten is vervolgens van groot belang. Je kan een afleidingsmanoeuvre doen in de hoop dat je tegenspelers niet doorhebben waar je kat ligt, of je kan er voor kiezen dat jouw mogelijke buit alleen maar groter wordt. Helaas hebben de andere spelers die kans ook, en wat zijn zij van plan? Het bekendmaken van de kaarten is telkens opnieuw spannend. In de volgende drie rondes komt er ook het geheugenaspect bij, de kaart die bovenaan ligt ziet er misschien (on)aantrekkelijk uit, maar wie weet nog wat eronder zat? Misschien is dat – ondanks die twee stenen – misschien wel een hele mooie vangst?

Het aantal spelers heeft in deze filler vooral invloed op het strategische element: met twee spelers heb je het iets meer in de hand dan met vier spelers. Soms wordt het onverwacht een leuk, strategisch en zelfs venijnig spelletje. Het speelt met alle spelersaantallen leuk, maar wij spelen Fish ‘n’ Stones het liefst met twee of drie spelers. De illustraties zijn mooi maar zorgen voor het kinderlijke uiterlijk. Het kan zeker met jonge kinderen gespeeld worden, maar ook de volwassenen kunnen deze filler wel eens smaken. We vinden het wel jammer dat de blanco kaarten helemaal blanco zijn, een eenvoudige illustratie kon ook weergeven dat de kat daar niet was…

Conclusie: Fish ‘n’ Stones is een leuke filler met meer diepgang dan je zou verwachten!

Fish ‘n’ Stones

Auteurs: Dennis Kirps & Jean-Claude Pellin

Met dank aan Logis!

Uitgever: LOGIS
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 7 jaar

Spelbeschrijving

In Wazabi proberen de spelers als eerste hun dobbelstenen kwijt te spelen. Dobbel de goede symbolen en speel de juiste kaarten op het juiste moment. Geef dobbelstenen aan je medespelers, ruil je kaarten of verwijder dobbelstenen uit het spel. Diegene die als eerste zijn laatste dobbelsteen kan afgeven wint het spel.

Als je aan beurt bent dobbel je al je dobbelstenen één keer, aan het begin van het spel heeft elke speler 4 dobbelstenen. Vervolgens voer je het effect van al je dobbelstenen uit. Één symbool laat je toe om dobbelstenen aan een tegenspeler naar keuze te geven, alle dobbelstenen met dit symbool kan je dus gewoon verdelen onder je medespelers. Voor alle dobbelstenen met een kaartsymbool kan je een nieuwe kaart op hand nemen, tenslotte mag je één van je handkaarten uitspelen… op voorwaarde dat je ook dobbelstenen hebt gegooid met het Wazabi-symbool! Je moet minstens zoveel Wazabi-symbolen gedobbeld hebben als aangegeven op de kaart: één, twee of drie. Met sommige kaarten kan je meteen één of zelfs twee dobbelstenen uit het spel verwijderen, met andere kaarten kan je je dobbelstenen ruilen met een speler naar keuze. Met een andere kaart kan je ook je overige handkaarten ruilen of alle spelers verplichten hun dobbelstenen of kaarten aan hun linker- of rechter buurman te geven. Je kan soms ook een kaart uitspelen om drie nieuwe kaarten op hand te mogen nemen, of om de andere spelers een handlimiet van twee kaarten op te leggen. Tenslotte heb je ook nog kaarten die een tegenspeler verplichten om een beurt over te slaan of de speelrichting te veranderen. Van zodra een speler zijn laatste dobbelsteen kwijtspeelt eindigt het spel en is dit de winnaar.

Onze mening

Wazabi werd voor het eerst uitgegeven in 2008 en werd onlangs opnieuw uitgebracht in een editie met 20 verschillende talen! Het eerste wat je ziet bij het openen van de doos is dus uiteraard ook een stapel van 20 stevige kartonnen met aan de voorkant de spelregels en aan de achterkant een handig overzicht van de verschillende kaarten. Daaronder vind je 24 dobbelstenen, een set kaarten en een zakje om het spel als reisspel te gebruiken. Naar onze mening een te grote doos voor het materiaal, maar dat maakt het leuke en verslavende spel volledig goed. De spelregels zijn heel eenvoudig, iedereen kan meteen meespelen. Spelers die het spel nog niet kennen kunnen het overzicht naast zich leggen, maar de symbolen op de kaarten zijn zo duidelijk dat dat amper nodig is. De kaarten zijn overigens niet alleen erg duidelijk maar ook voorzien van mooie illustraties.

Het aantal spelers heeft op dit spel wel invloed. Met twee spelers hebben kaarten zoals ‘de speelrichting verandert’ weinig nut, ook wanneer je dobbelstenen en/of kaarten wilt ruilen ben je verplicht om dat steeds met je enige medespeler te doen. Als dat niet in jouw voordeel is zal het vaker gebeuren dat er géén kaart wordt gespeeld. Met 3 en 4 spelers is dat probleem al meteen opgelost en wordt het een erg leuke filler dat voor ons nog vaak op tafel mag verschijnen. We speelden het nog niet met 5 of 6 spelers. Het spel voorziet ook meteen enkele varianten, zo kan je het spel ook in teams spelen (ideaal voor grotere groepen) of kan je een toernooi spelen. Als het spel naar jouw mening te kort of te lang is kan je het aantal dobbelstenen om te beginnen veranderen en zo optimaliseren, al vonden wij dat niet nodig.

Conclusie: Wazabi is een super leuk en verslavend dobbel- en kaartspel, ideaal voor tussendoor!

Met dank aan Gigamic!

Wazabi

Auteur: Guilhem Debricon
Uitgever: Gigamic
Aantal spelers: 2 – 6
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

In Kuhlorado proberen beide spelers de meest gelukkige kudde koeien op te stellen. Aan de rand van de weide hebben ze een goed uitzicht en zijn ze alvast erg gelukkig, maar als ze dan ook nog eens vlakbij een drinkbak staan kan hun geluk niet op. Zet ze dan nog allemaal dicht tegen elkaar en wie weet word jij de winnaar van Kuhlorado!

Als je aan de beurt bent dobbel je met de twee dobbelstenen. Indien gewenst kan je de dobbelstenen (of één ervan) opnieuw werpen, maar je hebt slechts twee kansen! De ene speler speelt met cirkels, de andere met kruizen. Je dobbelresultaat zal aangeven wat jij in deze beurt zal mogen aanduiden. Als je twee koeien hebt gedobbeld mag je twee koeien op het speelveld aanduiden met jouw symbool. Met twee getallen als dobbelresultaat mag je slechts één van die getallen aanduiden, je zal dus moeten kiezen. Dobbel je echter een koe én een getal, dan mag je ze allebei aanduiden, maar wel op voorwaarde dat er exact één veld tussen de twee aangeduide vakjes is.

Het spel eindigt van zodra alle koeien op het veld zijn aangeduid of wanneer er in totaal slechts vijf vrije getallen overschieten, daarna volgt de puntentelling. Voor elk symbool dat je aangeduid hebt aan de donkergroene rand van de weide ontvang je 3 punten. Een symbool naast een drinkbak levert ook nog eens 2 of 4 punten op, afhankelijk van de grootte van die bak. Tenslotte worden er ook punten uitgedeeld naar gelang de grootte van je kudde(s), een kudde van 5 koeien (symbolen) levert 2 punten op, maar dat kan oplopen tot 20 punten als die kudde 20 dieren bevat! Diegene met de meeste punten wint het spel.

Onze mening

Dit dobbelspel heeft erg veel gemeen met Kuh Vadis, een ander spel uit deze reeks. De geluksfactor is hier toch wel wat minder, je kan met elke worp wel iets nuttig aanduiden. Of toch in het begin van het spel. Naar het einde toe zijn de waardevolle plaatsen uiteraard beperkt en wordt de geluksfactor groter. De scores liggen aan het einde altijd erg dicht bij elkaar, met een verschil van amper enkele puntjes. Maar toch maakt dit het spel niet spannender, aangezien je tijdens het spelen niet goed kan inschatten hoeveel punten je zal hebben. Ook bij dit spel geldt: het is leuk om eens gespeeld te hebben, maar helaas niet meer dan dat. Ook hier is de voorkant van de doos weer leuker dan de inhoud, daar komt dan nog eens bij dat het handige score overzicht gewoon het bovenste blaadje van de scoreblok is. Dat mocht voor ons wel iets steviger zijn.

Conclusie: Ook deze Kuhlorado kon ons niet overtuigen.

Met dank aan Nürnberger Spielkarten Verlag

Kuhlorado

Auteur: Reinhard Staupe
Uitgever: Nürnberger Spielkarten Verlag
Aantal spelers: 2
Tijdsduur: ± 15 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

In dit dobbelspel proberen beide spelers om hun startsymbolen met elkaar te verbinden. De ene speler speelt met cirkels, de andere met kruizen. Het speelveld is elke keer anders en je dobbelresultaat zal bepalen wat je kan aanduiden, met een goed worp kan je misschien wel twee keer na elkaar.

De speler die aan beurt is dobbelt de vijf dobbelstenen, vervolgens heeft hij 3 keer de kans om bepaalde dobbelstenen opnieuw te gooien. Na de derde worp (of wanneer je eerder beslist om te stoppen) bepaalt het dobbelresultaat wat je deze beurt mag aanduiden. Van zodra je 2 koeien of 3 gelijke getallen dobbelde heb je alvast geluk en kan je respectievelijk een koe of dat bepaalde getal aanduiden met jouw symbool (cirkel of kruis). Hetgeen je aanduidt hoeft niet te grenzen aan een eerder aangeduid veld! Als je er in slaagt om vier gelijke symbolen te dobbelen heb je meer geluk. Hetgeen je aanduidt (alweer: een koe of het gedobbelde getal) moet deze keer wél grenzen aan een eerder aangeduid veld maar je mag daarna meteen opnieuw dobbelen. Zo ben je dus twee keer (of meer) na elkaar aan beurt.

Het spel eindigt van zodra één speler er in geslaagd is om de drie startsymbolen met elkaar te verbinden, deze speler wint het spel.

Onze mening

Het eerste spelletje uit deze reeks (Zum Kuhkuck) viel beter mee dan verwacht, met die ingesteldheid begonnen we dan ook aan deze Kuh Vadis. Helaas viel deze minder in de smaak. Het is leuk om een keertje gespeeld te hebben, als je echt niets anders voor handen hebt kan het best wel eens leuk zijn. Maar daar is dan ook alles mee gezegd. Het lijkt een combinatie tussen een dobbelspel en ‘vier op een rij’: de meest voor de hand liggende wegen worden al snel geblokkeerd door je tegenstander, diegene die er in slaagt om onopgemerkt een weg te zoeken én dan nog eens het geluk aan zijn kant heeft wint. De tekening op de voorkant van de doos ziet er leuker uit dan de inhoud, maar gelukkig hebben ze wel een redelijk dikke scoreblok voorzien. Elke opgave is anders, je kan het dus gerust heel wat keren spelen.

Conclusie: Een abstract dobbelspel dat ons niet kon overtuigen.

Met dank aan Nürnberger Spielkarten Verlag

Kuh Vadis

Auteur: Reinhard Staupe
Uitgever: Nürnberger Spielkarten Verlag
Aantal spelers: 2
Tijdsduur: ± 15 min.
Vanaf 8 jaar

In augustus 2014 schreven we een preview over Dead Man’s Draw, een kaartspel gebaseerd op de gelijknamige app. Die preview was gebaseerd op een prototype. Inmiddels hebben we ook het echte spel ontvangen én getest, tijd om jullie even mee te delen of er iets veranderd is en wat onze mening is over het resultaat. De speluitleg zelf gaan we hier niet opnieuw schrijven, daarvoor kan je nog steeds onze preview lezen.

De kaarten zitten verpakt in een mooi en stevig doosje dat eigenlijk veel te groot is voor een kaartspel. De kaarten zelf zijn van een heel goede kwaliteit. Aan de spelregels zelf is niets veranderd, al heb je uiteraard wel enkele extra’s die er dankzij de succesvolle Kickstarter campagne zijn bijgekomen. Zo heb je nu o.a. 6 varianten op het spel, die elk staan uitgelegd op een extra kaart. Met de variant “All Hands on Deck” word je bijvoorbeeld gestraft als je aan het einde geen kaarten hebt in een bepaalde kleur en in de variant “Pile O’ Treasure” telt niet enkel de bovenste kaarten maar tellen alle kaarten die je hebt gewonnen. Die varianten zijn leuk, maar of ze effectief vaak gespeeld worden is een andere vraag. Wij leggen Dead Mean’s Draw wel eens graag op tafel, liefst met spelers die het spel kennen dankzij de app, maar de varianten komen er dan niet aan te pas. Maar het zorgt voor variatie als je het spel vele keren speelt. Een ander extraatje dankzij de campagne zijn de overzichtskaarten met uitleg voor alle personages, maar wat is het jammer dat de namen van dat overzicht niet overeenkomen met de namen op de kaarten! Als je het personage “Madam Margot” hebt moet je op het overzicht lezen bij “Davy Jones’ Locker” of bij “Safe Harbor”, terwijl “Sir Lovesword” op het overzicht “Golden Scales” of “Casanova” heet. Elk personage heeft dus twee “traits”, maar aangezien de naam van die trait niet op de kaart staat kan je enkel zoeken door nauwkeurig naar de afbeeldingen te kijken. Achja, het is niet dat het onmogelijk is hoor, maar echt handig is het toch niet.

We leggen deze filler nog steeds graag op tafel maar ondervinden dat die vaker op de iPad wordt gespeeld dan in het echt. Het is nog steeds een leuke en verslavende filler, maar tegelijkertijd ook een filler die toch enige uitleg nodig heeft én waar je veel plaats voor nodig hebt. Elke kleur van kaarten heeft een andere actie, zelfs de spelers die de app goed kennen vergeten nog wel eens wat die actie nu alweer was, het is dan ook niet aangenaam om steeds naar de samenvatting te moeten staren. Al bij al besluiten we dit verdict dus met gemengde gevoelens, een leuke filler met toch enkele nadelen.

Spelbeschrijving

Achter de Franse titel (of in het Engels: The Hare and the Tortoise) schuilt de fabel ‘Haas en schildpad’. Je weet wel, over de haas die denkt gemakkelijk te kunnen winnen en onderweg een dutje doet. Wanneer de haas wakker wordt heeft de schildpad de eindmeet echter al bereikt en wint die laatste de race. Die bewuste race gaan we in dit spel naspelen, wie kan voorspellen hoe het podium er achteraf zal uit zien?

Aan het begin krijgt elke speler één startkaart en 7 handkaarten. De startkaart geeft alvast aan welk dier jij liefst als eerste over de finish ziet lopen. Uit je handkaarten kan je nog een extra dier kiezen waarop je gokt, of misschien gok jij wel twee keer op hetzelfde dier? Beide kaarten liggen gedekt voor je neer en blijven geheim tot het einde van het spel. Telkens je aan beurt bent kan je één tot vier kaarten van eenzelfde diersoort uitspelen, daarbij moet je slechts met twee regels rekening houden: er mogen in totaal niet meer dan 8 kaarten op tafel liggen (de kaarten die de andere spelers gespeeld hebben tellen dus mee) én er mogen maximum 4 kaarten liggen per diersoort. Nadat alle spelers kaarten hebben uitgespeeld worden de dieren in een bepaalde volgorde bewogen. De haas vertrekt eerst en zet twee stappen, op voorwaarde dat er minstens één kaart met een haas is gespeeld. De schildpad beweegt vervolgens één stapje, zelfs als er géén schildpad-kaart gespeeld is. Als er in totaal 4 kaarten met schildpadden gespeeld zijn gaat de schildpad 2 stapjes vooruit. Afhankelijk van de gespeelde kaarten kan de wolf één tot drie stappen vooruit gaan. Als één van de gespeelde kaarten een huilende wolf bevat beweegt alleen de wolf deze ronde, de anderen staan verstijfd van de schrik. De vos doet even veel stappen als het aantal gespeelde kaarten, het schaap doet zelfs één stap meer.

Nadat de vijf dieren al dan niet verplaatst zijn worden alle gespeelde kaarten op de aflegstapel gelegd en vullen de spelers hun hand aan tot zes kaarten. Op deze manier gaat het spel verder tot de eerste drie dieren de finish hebben overschreden, de podiumplaatsen zijn gekend en de puntentelling kan beginnen. Alle spelers maken nu bekend op welke twee dieren ze aan het begin gegokt hebben. Het dier dat op de eerste plaats is geëindigd levert 5 punten op, voor een tweede of derde plaats kan je nog 3 of 2 punten sprokkelen. Diegene die in totaal de meeste punten heeft wint het spel!

Onze mening

Om te beginnen zijn we al fan van deze reeks, na het eerste mooie doosje van The Three Little Pigs waren we ook erg benieuwd naar het derde spel in deze reeks. Ook hier krijg je weer een mooie boekvorm met heel mooie illustraties. Beide spellen zijn erg vergelijkbaar qua moeilijkheid en diepgang. Ook ‘Le Lièvre et la Tortue’ geeft de indruk een kinderspel te zijn, maar het heeft dan toch een zekere diepgang waardoor ook volwassenen het wel eens als filler kunnen smaken. Liefst wil je uiteraard kaarten uitspelen in je eigen voordeel, de dieren waar jij op gegokt hebt wil je uiteraard als eerste over de finish zien komen! Helaas zal dat niet altijd lukken en wil je ook niet te doorzichtig spelen, niet iedereen hoeft te weten dat je de haas zo graag ziet winnen. Maar welke kaarten speel je dan? Hoe meer kaarten je speelt, hoe meer nieuwe kaarten je op hand kan nemen. Ideaal om je hand te verversen in de hoop betere kaarten te krijgen. Of speel je de huilende wolf? Dan hebben je medespelers misschien hun goede kaarten verspeeld zonder enig effect.

Elk dier beweegt op zijn eigen manier, maar dankzij een handig samenvattingskaartje kan iedereen meteen van in het begin goed volgen. De doos is mooi maar de inleg past nét niet waardoor alles telkens weer door elkaar vliegt, een klein minpuntje. Wij en onze medespelers beleefden steeds veel plezier aan deze filler. Of het veel op tafel zal komen? Na enkele keren heb je het misschien wel gehad, maar toch vinden we het leuk. Het spel voelt met alle spelersaantallen anders. Zo is het met twee spelers perfect mogelijk om elk vier kaarten uit te spelen en is de kans met vijf spelers erg groot dat je geen kaarten meer zal kunnen spelen als je laatst aan beurt bent. Met twee of vijf spelers is het spel dus ook leuk, maar geef ons toch maar de gulden middenweg, wij zullen het liefst met 3 of 4 spelers op tafel leggen.

Conclusie: Le Lièvre & la Tortue is een leuke en eenvoudige filler!

Met dank aan Asmodee België!

Le Lièvre & la Tortue

Auteur: Gary Kim
Uitgever: Purple Brain Games
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 7 jaar

Spelbeschrijving

Een dobbelspelletje over piraten die strijden op de Caraïbische zee. Piraten overvallen de rijke handelsschepen maar moeten telkens een deel afgeven aan de koning. Of ben jij gemeen genoeg en ga je er met de buit van een andere piraat vandoor? Of ben je zelfs zó sluw dat je de koning zijn hele rijkdom in één keer probeert mee te jatten?

In jouw beurt gooi je de 5 dobbelstenen, daarna mag je eventueel beslissen om één of meerdere dobbelstenen een tweede en/of derde keer te werpen. Het resultaat van je laatste worp beslist welke acties je mag uitvoeren. Als je een kanon kan combineren met een dobbelsteen met munten kan je het weergegeven aantal munten uit de schatkamer grabbelen, de koning krijgt onmiddellijk hetzelfde aantal munten. Een andere combinatie laat je dan weer toe om een aantal munten van één van je tegenspelers te stelen. Als je veel lef hebt kan je ook voor één van de moeilijkere combinaties gaan, daarbij probeer je ervoor te zorgen dat alle vijf de dobbelstenen hetzelfde symbool hebben. Als op al je dobbelstenen munten staan afgebeeld mag je namelijk alle munten van de koning nemen! Op die manier kan je met 5 doodshoofden alle munten van een tegenstander jatten en met 5 kanonnen alle resterende munten uit de schatkamer halen. Van zodra alle munten in de schatkamer (de doos) op zijn eindigt het spel onmiddellijk. Diegene met de grootste buit wint het spel!

Onze mening

King’s Gold is een eenvoudig maar leuk dobbelspelletje. Je bent uiteraard volledig afhankelijk van je dobbelsteenworp. Durf je het aan om te gaan voor een set van vijf dezelfde symbolen? Als het lukt maak je meteen een grote buit, maar als het mislukt bestaat de kans dat je helemaal niets hebt. Door vijf kanonnen te gooien eindigt het spel meteen, maar dat is bij ons nog maar zelden gebeurd. Als dat gebeurt is het spel meestal bijna op zijn einde en is die buit dus niet zo heel groot. De kans dat je de schatten van de koning kan stelen is iets groter, maar dat maakt dit korte dobbelspelletje juist spannend. Het ziet er leuk uit en is van mooi materiaal. Bovendien zijn de spelregels zo eenvoudig dat je het echt met iedereen kan spelen. Een leuke filler! Het aantal spelers heeft niet zo veel invloed op het spel, al kan je bij meerdere spelers uiteraard kiezen van wie je gaat stelen.

Conclusie: King’s Gold is een korte en spannende filler met hoge geluksfactor.

Met dank aan Blue Orange!

King’s Gold

Auteur: Stéphane Maurel
Uitgever: Blue Orange Games
Aantal spelers: 2 – 6
Tijdsduur: ± 15 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

Het is tijd voor een lekkere sushi-lunch. Terwijl we aan de lopende band zitten nemen we het ene na het andere sushi gerecht, in een ultieme poging om de lekkerste menu samen te stellen! Een lekkere nigiri – liefst gedompeld in wat wasabi -, een set sashimi en graag veel dumplings en maki rolls. Vergeet niet om je menu af te sluiten met een heerlijk toetje, de pudding!

Afhankelijk van het aantal spelers krijgt iedereen 7 tot 10 kaarten op hand, vervolgens kiezen alle spelers één kaart en maken ze die gelijktijdig bekend. De overige handkaarten worden doorgegeven aan je linkerbuur. Met de verkregen kaarten doe je daarna weer hetzelfde: één kaart kiezen, gelijktijdig bekendmaken en de resterende kaarten doorgeven. Een wasabi kaart levert op zich geen punten op maar is in vele situaties wel interessant om te nemen. De volgende nigiri die je zal nemen moet je namelijk op die wasabi kaart leggen, waardoor de puntenwaarde van die nigiri verdrievoudigd wordt. Een inktvis zal zo dus 9 punten waard zijn in plaats van de gebruikelijke drie. Ook de eetstokjes leveren geen punten op, maar je kan ze in een volgende beurt inruilen om twee kaarten tegelijkertijd te kiezen. De stokjes komen vervolgens weer in het spel en kunnen mogelijk nog door andere spelers gebruikt worden. Na het doorgeven van de laatste overgebleven kaart leg je de ontvangen kaart bij je andere verzamelde kaarten, dit is het einde van de eerste ronde. Tijd voor een puntentelling. Elke soort sushi scoort op een andere manier. Nigiri kaarten leveren het vermelde aantal punten op (1 tot 3), gedompeld in wasabi wordt die score dus verdrievoudigd. Voor andere sushi gerechten moet je sets maken, zo krijg je 5 punten voor een set van twee tempura kaarten en 10 punten voor een set van drie sashimi kaarten. Dumplings zijn ook zeer geliefd, daarbij geldt: hoe meer, hoe beter. Afhankelijk van het aantal dumplings in je bezit kan je er 1 tot 15 punten mee verdienen! Tenslotte wordt er vergeleken wie de meeste maki rolls heeft, die speler krijgt 6 punten. De speler met de tweede meeste krijgt nog een troostprijs van drie punten.

Na de puntentelling worden alle sushi’s op de aflegstapel gelegd, enkel de kaarten met pudding blijven voor de spelers liggen. Op deze manier wordt er ook een tweede en een derde ronde gespeeld. Je kan er eventueel voor kiezen om de kaarten in de tweede ronde in de andere richting door te geven. Pas tijdens de laatste puntentelling worden ook punten uitgedeeld voor de pudding kaarten. De speler met de meeste pudding ontvangt 6 punten maar diegene met de minste pudding verliest 6 punten! Bij een gelijke stand worden de (min)punten verdeeld. Diegene die daarna de meeste punten heeft behaald wint het spel.

Onze mening

Je wordt al meteen vrolijk van de leuke en schattige illustraties, alweer een tinnen doosje van White Goblin dat er erg goed uit ziet. De spelregels zijn erg duidelijk geschreven, met een handig overzichtje achteraan om alles even op te frissen. Ondanks de eenvoud van de spelregels staat alles toch duidelijk beschreven zodat ook niet-spelers meteen aan de slag kunnen. De punten dat je met elk type sushi kan scoren staat ook op de kaart, je hoeft dus niet steeds terug te grijpen naar de spelregels. Deze filler is ideaal om mensen kennis te laten maken met het draft principe en is bovendien een ideaal tussendoortje voor iedereen die graag eens een spel op tafel legt. Het is eenvoudig en snel, maar toch heb je de nodige diepgang. Je probeert zelf uiteraard de beste menu samen te stellen, maar je houdt uiteraard ook in de gaten wat je buren aan het opbouwen zijn. Misschien kan je daar wel een stokje voor steken door ervoor te zorgen dat die geen set meer kan vormen? Of kies je toch je eigen weg? Het toetje, de pudding, zorgt hier wel degelijk voor de kers op de taart. Het levert dan wel geen punten op na de eerste en de tweede ronde, maar het is echt wel nuttig om aan het einde de meeste pudding te hebben. Of toch om er voor te zorgen dat je niet overblijft met de minste pudding, je wilt kost wat kost vermijden dat je 6 punten moet inleveren! Het zorgt dus voor een rode draad doorheen de drie rondes.

Een draft spel is in de meeste situaties leuk vanaf 3 spelers, maar Sushi Go kon ons zeker ook overtuigen met twee spelers! Het voegt een aantal elementen toe die je niet hebt met grotere spelersaantallen, je kan namelijk redeneren welke kaarten terug bij jou zullen komen. Er is ook een variant voorzien met een fictieve derde speler waarbij de spelers elk om beurt een kaart voor de dummy speler zullen moeten kiezen, zowel de variant als het basisspel hebben hun charmes. Deze filler zal bij ons (onafhankelijk van het aantal spelers) wellicht nog vaak op tafel verschijnen!

Conclusie: Sushi Go is een eenvoudige, snelle en vooral super leuke filler!

Met dank aan White Goblin Games!

Sushi Go!

Auteur: Phil Walker-Harding
Uitgever: White Goblin Games
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 15 min.
Vanaf 8 jaar