Spelbeschrijving

Je staat aan het hoofd van een klein koninkrijk met veel ambitie. Je wilt je populatie uitbreiden via verschillende rassen, je machtige toverkunsten aanleren en imposante torens. Het enige probleem is dat de naburige koninkrijken hetzelfde idee hebben. Toch kan er maar één koninkrijk de beste zijn, aan jou om te bewijzen dat je de capaciteiten hebt om je ambities waar te maken!

Aan het begin van het spel kiest elke speler één van de 13 verschillende rassen en een eigendom. Elk ras heeft verschillende eigenschappen. Als je aan beurt bent kies je één van de zes mogelijkheden op de actiekaart en leg je daar een schild bij. Vervolgens kan niet alleen jij, maar kunnen ook je medespelers deze actie uitvoeren! Jij hebt niet veel keuze: je doet de gekozen actie of niets. Je medespelers kunnen er ook voor kiezen om grondstoffen te verzamelen in plaats van de door jou gekozen actie uit te voeren. Hoe meer meeples op eigendom kaarten, hoe meer grondstoffen je kan verzamelen: per meeple op een verschillend landschap krijg je één grondstof, welke grondstof je krijgt hangt uiteraard af van het landschapstype. De eerste twee mogelijke acties zijn bewegingsacties, waarbij je met de Patrol-actie een meeple naar een aangrenzend gebied binnen eenzelfde eigendomkaart kan verplaatsen en de Quest-actie je toelaat een meeple naar een andere eigendomskaart te verplaatsen. Door dergelijke verplaatsacties kan het gebeuren dat je meeple in eenzelfde landschap als een tegenstander terechtkomt, dan volgt er dus een korte battle. Tijdens zo’n battle beslissen beide spelers hoeveel grondstoffen ze willen opofferen om hun strijd te winnen, waarbij mana en erts respectievelijk 2 en 1 punten waard zijn. Voedsel levert in deze strijd helaas niets op. De spelers maken dit gelijktijdig bekend door hun dobbelsteen op de juiste waarde te draaien. Beide spelers zijn de ingezette grondstoffen kwijt en de speler die verloren heeft kan bovendien zijn boeltje pakken, enkel de winnaar blijft over! Het is ook mogelijk om om een alliantie te sluiten, als beide spelers voor het witte vlagje op de dobbelsteen kiezen. In dat geval zullen de twee spelers het landschap delen en profiteren ze beide van de voordelen, zoals de grondstofopbrengst en/of de punten. Eens je echter met één tegenspeler een alliantie hebt blijven jullie aan elkaar verbonden. Als het later in een ander gebied ook tot een confrontatie komt tussen jullie meeples zijn jullie nog steeds met elkaar in alliantie. Als één van beide spelers dan toch voor een battle kiest en geen vlagje toont dan zullen alle allianties in de andere gebieden ook verbroken worden en kan je in één slag veel meeples verliezen. Gelukkig kan je met een andere acties ook weer meeples in het spel brengen, al kost deze actie je wel voedsel. Met de bouw-actie kan je verder bouwen aan je imposante toren, hoe hoger die toren wordt hoe meer erts het zal kosten maar hoe meer punten die je zal opleveren aan het einde! Een ander mogelijke actie is het aanleren van toverkunsten, wat betaald moet worden met mana, maar ook dit zal steeds meer kosten. De toverkunsten zijn verschillend van ras tot ras, zo helpen sommige rassen je om gemakkelijker grondstoffen te halen en worden anderen sterker bij confrontaties. Nog andere rassen zijn dan weer interessant om een alliantie mee te sluiten en anderen kunnen zelfs punten opleveren als je aan bepaalde condities voldoet. Tenslotte heb je nog de ruil-actie waarmee je grondstoffen kan inruilen tegen andere grondstoffen.

Als er vijf schilden op het actiebord liggen heeft de volgende speler geluk: alle schilden worden van het bord gehaald en de volgende speler kan vrij kiezen welk van de 6 acties hij/zij wilt uitvoeren. Op deze manier gaat het spel verder tot er aan één van volgende voorwaarden voldaan is: een speler heeft 7 meeples in het spel gebracht, bereikt het 6de level van de toren of het 5de level van zijn toverkunsten. Daarna volgt de puntentelling. Elke meeple op het speelbord is één punt waard, hoofdsteden (bepaalde landschapstypes) leveren twee punten op (of één per speler in het geval van een alliantie), één punt per bereikt niveau van de toverkunsten en de punten die vermeld staan bij het level van de gebouwde toren. De speler met de meeste punten wint het spel.

Onze mening

Tiny Epic Kingdoms was vorig jaar een grote hit op Kickstarter en haalde bijna 9000 backers, tijd om ook maar eens te proberen, dachten we. Het doosje en het materiaal voorspelde alvast veel goeds: mooie kwaliteit en een mooie tekening in de binnenkant van het deksel dat elke speler verbaast bij het openen van de doos. Ook het materiaal ziet er erg mooi uit en is voorzien van mooie illustraties, al is het boek (symbool om het level van de toverkunsten aan te duiden) niet zo goed herkenbaar. Vrij veel materiaal in een klein doosje, het “tiny” gedeelte uit de titel blijkt dus alvast te kloppen. Het spel zelf kon ons helaas minder overtuigen, nochtans zijn er veel leuke elementen in het spel. De verschillende rassen bijvoorbeeld, elke speelsessie is anders aangezien de toverkunsten van al de verschillende rassen toch een redelijke invloed hebben op het spel, ook de eigendomskaarten zijn steeds verschillend. Aan variatie geen gebrek dus. Wij vonden te weinig diepgang in het spel, of misschien ligt het aan het feit dat we niet zo ‘oorlogsgezind’ zijn. Vaak bleven we ‘te braaf’, en als je in dit spel niet gaat aanvallen is de fun er ook af. Het kiezen van de acties is interessant, je probeert een actie te kiezen die jou goed uitkomt en waar je tegenspelers liefst zo weinig mogelijk van kunnen profiteren, kies bijvoorbeeld de bouwactie als je ziet dat je tegenspelers net te weinig erts hebben om te kunnen bouwen. Soms kan je geen actie kiezen die je kan gebruiken en ben je verplicht een actie te kiezen en vervolgens niets te doen, een situatie dat je niet te vaak wilt meemaken. De score aan het einde is meestal vrij nipt, daardoor blijft het spelletje steeds spannend tot het einde. Na een eerste speelsessie bleven we op onze honger zitten en hoopten we dat volgende sessies ons meer zouden overtuigen, maar het kwam helaas niet. De variant voor twee spelers vonden we al helemaal niets, waarbij je geen allianties met mekaar mag aangaan en je het kan opnemen tegen vreemde volkeren, maar dan moet jij het (met je eigen grondstoffen) opnemen voor het vreemde volk als je tegenstander gaat aanvallen. Met andere spelersaantallen kwam het spel beter tot zijn recht.

Conclusie: Tiny Epic Kingdoms heeft veel positieve elementen maar kon ons toch niet over de streep trekken.

Met dank aan Gamelyn Games!

Tiny Epic Kingdoms

Auteur: Scott Almes
Uitgever: Gamelyn Games
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 30 min.
Vanaf 13 jaar

Spelbeschrijving

Vanaf nu behoor je officieel bij de bende van Robin Hood! Liefst van al wil je je promoveren tot de nieuwe rechterhand van Robin, maar dan zal je je uiterste best moeten doen. Wees de eerste om 7 missies van eenzelfde soort te vervullen en je droom wordt werkelijkheid, ben je slim en moedig genoeg om je tegenspelers de loef af te steken?

Elke speler bevindt zich tussen het bos van Sherwood en het kasteel van Nottingham, jouw plaats op deze weg zal aan het begin van je beurt bepalen hoeveel missiekaarten je op hand mag nemen. Dat varieert van nul tot vier. Vervolgens moet je een bijdrage aan de gemeenschap betalen door een kaart naar keuze op de bijdragestapel te leggen, als je dicht tegen het kasteel staat kan dat zelfs oplopen tot twee kaarten. Als je dichter tegen het bos staat kan je aan het begin weinig kaarten op hand nemen, als troostprijs krijgt zo’n arm lid de bovenste kaart van de bijdragestapel. Daarna heb je twee opties: een kaart ruilen met één van je tegenstanders of een speciale missiekaart uitspelen. Met zo’n speciale missiekaart kan je vb. in de handkaarten van een tegenspeler kijken, pionnen van plaats verwisselen, extra kaarten nemen en nog veel meer, maar in de meeste gevallen zal je moeten ruilen omdat je nu eenmaal niet altijd een speciale missiekaart op hand hebt. Je biedt dan één handkaart aan die je zou willen ruilen, je tegenstanders kunnen vervolgens bedenken of ze die kaart graag willen en wat ze daarvoor in de plaats willen geven. De actieve speler kan dan kiezen uit alle aanbiedingen, als er echter maar één speler is die een bod heeft gedaan ben je verplicht dat bod te accepteren. Nadat de ruil heeft plaatsgevonden worden de figuren op het bospad verplaatst, eerst krijgt de speler die zo net ruilde met de actieve speler daar een kans toe. De zonet ontvangen kaart geeft aan hoeveel verschillende figuren één of meer stappen in een bepaalde richting moeten zetten, de speler beslist zelf welke figuren hij daarvoor gebruikt. Daarna doet de actieve speler hetzelfde volgens de pijlen op zijn ontvangen kaart.

Aan het einde van je beurt controleer je steeds of je zeven kaarten van éénzelfde missie op hand hebt. Boven elke plaats op het bospad ligt ook een missiefiche dat bij je kaarten kan worden geteld, ook als je dus 6 kaarten met een zwaard hebt én onder het bijhorende missiefiche op het bospad staat kan je aankondigen dat het spel ten einde is. Deze speler wint het spel!

Onze mening

Robin trok een hele tijd geleden al onze aandacht, de supermooie illustraties hebben daar erg veel mee te maken. Het spel bevat interessante elementen: enerzijds wil je dicht naar het kasteel gaan om veel missiekaarten op hand te krijgen, anderzijds kan je door één beweging meteen terug naar het bos gestuurd worden! Dicht tegen het bos staan heeft soms zo zijn voordeel omdat je dan ziet welke kaart de bovenste kaart op de bijdragestapel is, misschien wil je wel nét die kaart? Vaak is de gulden middenweg toch een goede oplossing, maar vergeet niet dat je de plaats op het bospad niet helemaal zelf in de hand hebt… aangezien ook je tegenstander jouw figuur kunnen verplaatsen! Anderzijds ben je heel de tijd bezig met het verzamelen van kaarten, en daar komt toch ook wel wat geluk bij kijken. Heb jij door welke soort je tegenstanders proberen te verzamelen? Probeer daar maar gauw een stokje voor te steken door die kaarten niet meer aan te bieden! Anderzijds kan het spel dan wel wat aanslepen en stroef gaan verlopen, je tegenstanders proberen te voorkomen dat jij de zevende kaart van een soort krijgt én houden je figuur ver weg van de plaats waar jij wilt eindigen. Na onze speelsessies bleek dat het spel niet in de smaak viel bij de veelspelers maar wel geapprecieerd werd bij de gelegenheidsspelers.

In de spelregels staat een variant voor twee spelers, ook die hebben we getest maar kon ons helaas niet overtuigen. Met meerdere spelers wordt Robin steeds leuker, de kans dat je dan een betere ruil kan doen wordt dan ook groter. Met drie (of zelfs vier) spelers kan die keuze soms vrij beperkt zijn en ben je vervolgens verplicht om een ruil te doen dat je eigenlijk niet echt wilt doen. De illustraties en de doos zijn heel mooi, maar de plastic kaarten zijn helaas helemaal niet handig in gebruik. Zelfs een geoefend kaartspeler slaagt er niet in om de kaarten goed te schudden zonder ze ook maar één keer te laten vallen, dit ongemak weegt voor ons niet op tegen de voordelen van de waterdichte en flexibele kaarten.

Conclusie: Robin is een licht kaartspel voor een gelegenheidsspeler!

Met dank aan Fréderic Moyersoen!

Robin

Auteur:  Fréderic Moyersoen
Uitgeverij: Flatlined Games
Aantal spelers: 2 – 6
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

Achter de Franse titel (of in het Engels: The Hare and the Tortoise) schuilt de fabel ‘Haas en schildpad’. Je weet wel, over de haas die denkt gemakkelijk te kunnen winnen en onderweg een dutje doet. Wanneer de haas wakker wordt heeft de schildpad de eindmeet echter al bereikt en wint die laatste de race. Die bewuste race gaan we in dit spel naspelen, wie kan voorspellen hoe het podium er achteraf zal uit zien?

Aan het begin krijgt elke speler één startkaart en 7 handkaarten. De startkaart geeft alvast aan welk dier jij liefst als eerste over de finish ziet lopen. Uit je handkaarten kan je nog een extra dier kiezen waarop je gokt, of misschien gok jij wel twee keer op hetzelfde dier? Beide kaarten liggen gedekt voor je neer en blijven geheim tot het einde van het spel. Telkens je aan beurt bent kan je één tot vier kaarten van eenzelfde diersoort uitspelen, daarbij moet je slechts met twee regels rekening houden: er mogen in totaal niet meer dan 8 kaarten op tafel liggen (de kaarten die de andere spelers gespeeld hebben tellen dus mee) én er mogen maximum 4 kaarten liggen per diersoort. Nadat alle spelers kaarten hebben uitgespeeld worden de dieren in een bepaalde volgorde bewogen. De haas vertrekt eerst en zet twee stappen, op voorwaarde dat er minstens één kaart met een haas is gespeeld. De schildpad beweegt vervolgens één stapje, zelfs als er géén schildpad-kaart gespeeld is. Als er in totaal 4 kaarten met schildpadden gespeeld zijn gaat de schildpad 2 stapjes vooruit. Afhankelijk van de gespeelde kaarten kan de wolf één tot drie stappen vooruit gaan. Als één van de gespeelde kaarten een huilende wolf bevat beweegt alleen de wolf deze ronde, de anderen staan verstijfd van de schrik. De vos doet even veel stappen als het aantal gespeelde kaarten, het schaap doet zelfs één stap meer.

Nadat de vijf dieren al dan niet verplaatst zijn worden alle gespeelde kaarten op de aflegstapel gelegd en vullen de spelers hun hand aan tot zes kaarten. Op deze manier gaat het spel verder tot de eerste drie dieren de finish hebben overschreden, de podiumplaatsen zijn gekend en de puntentelling kan beginnen. Alle spelers maken nu bekend op welke twee dieren ze aan het begin gegokt hebben. Het dier dat op de eerste plaats is geëindigd levert 5 punten op, voor een tweede of derde plaats kan je nog 3 of 2 punten sprokkelen. Diegene die in totaal de meeste punten heeft wint het spel!

Onze mening

Om te beginnen zijn we al fan van deze reeks, na het eerste mooie doosje van The Three Little Pigs waren we ook erg benieuwd naar het derde spel in deze reeks. Ook hier krijg je weer een mooie boekvorm met heel mooie illustraties. Beide spellen zijn erg vergelijkbaar qua moeilijkheid en diepgang. Ook ‘Le Lièvre et la Tortue’ geeft de indruk een kinderspel te zijn, maar het heeft dan toch een zekere diepgang waardoor ook volwassenen het wel eens als filler kunnen smaken. Liefst wil je uiteraard kaarten uitspelen in je eigen voordeel, de dieren waar jij op gegokt hebt wil je uiteraard als eerste over de finish zien komen! Helaas zal dat niet altijd lukken en wil je ook niet te doorzichtig spelen, niet iedereen hoeft te weten dat je de haas zo graag ziet winnen. Maar welke kaarten speel je dan? Hoe meer kaarten je speelt, hoe meer nieuwe kaarten je op hand kan nemen. Ideaal om je hand te verversen in de hoop betere kaarten te krijgen. Of speel je de huilende wolf? Dan hebben je medespelers misschien hun goede kaarten verspeeld zonder enig effect.

Elk dier beweegt op zijn eigen manier, maar dankzij een handig samenvattingskaartje kan iedereen meteen van in het begin goed volgen. De doos is mooi maar de inleg past nét niet waardoor alles telkens weer door elkaar vliegt, een klein minpuntje. Wij en onze medespelers beleefden steeds veel plezier aan deze filler. Of het veel op tafel zal komen? Na enkele keren heb je het misschien wel gehad, maar toch vinden we het leuk. Het spel voelt met alle spelersaantallen anders. Zo is het met twee spelers perfect mogelijk om elk vier kaarten uit te spelen en is de kans met vijf spelers erg groot dat je geen kaarten meer zal kunnen spelen als je laatst aan beurt bent. Met twee of vijf spelers is het spel dus ook leuk, maar geef ons toch maar de gulden middenweg, wij zullen het liefst met 3 of 4 spelers op tafel leggen.

Conclusie: Le Lièvre & la Tortue is een leuke en eenvoudige filler!

Met dank aan Asmodee België!

Le Lièvre & la Tortue

Auteur: Gary Kim
Uitgever: Purple Brain Games
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 7 jaar

Spelbeschrijving

Sneeuwwitje, Roodkapje en de andere helden verzamelen zich voor een groot avontuur, maar ook de duistere heren bundelen hun krachten in de hoop alle landen te veroveren! Enkel wanneer alle helden goed samenwerken zullen ze er in slagen het plan van de invallers te doen mislukken.

Het basisspel bevat reeds 4 gebieden (realms) met bijhorende volkeren. Afhankelijk van het aantal spelers kan je één tot vier gebieden gaan beschermen. Elke speler kiest een held en krijgt de bijbehorende talentfiches die zullen bepalen hoeveel acties je tijdens je beurt kan doen. Tijdens de opstelling komen er reeds enkele artefacten en schatten in de gebieden te liggen, maar ook de invallers zullen het gebied langzaamaan inpalmen. Tijd om in actie te schieten dus! Als je aan de beurt bent kan je al je talentfiches gebruiken om acties te doen, maar niet alle talentfiches zijn hetzelfde. Zo heb je de vleugels nodig om je held te verplaatsen en heb je andere talenten nodig om eventuele artefacten en schatten op te nemen. Telkens je één van die acties uitvoert verwijder je de bijhorende talentfiches van je bord. Ook als je het opneemt tegen de invallers heb je talenten nodig, hoeveel en welke talenten daarvoor nodig zijn is bij elke invaller verschillend maar staat duidelijk afgebeeld op de fiches. Naast de gewone acties kunnen de spelers hun talentfiches ook gebruiken om stadskaarten te verkrijgen. Hierdoor krijgen ze een bepaald voordeel en/of krijgen ze extra (tijdelijke) talentfiches! Nadat alle spelers hun acties hebben opgebruikt eindigt de ronde. De spelers tellen vervolgens voor elk gebied afzonderlijk hoeveel invallers er nog aanwezig zijn en verplaatsen de zwarte pion dat aantal stappen. Daarna wordt de volgende ronde voorbereid door al de talentfiches terug te nemen én nieuwe invallers in de gebieden te laten arriveren. Van zodra de zwarte pion het veld met nummer 16 heeft bereikt komt de duistere heer in dat gebied tevoorschijn. Om een duistere heer te verslaan moet je niet alleen de nodige talentfiches hebben maar ook de drie artefacten al verzameld hebben. Bovendien moet de speler die de duistere heer verslaat al deze artefacten zélf bezitten, je zal er dus voor moeten zorgen dat die alledrie bij één speler terechtkomen. Als de spelers er in slagen om alle duistere heren te verslaan (één per gebied) winnen ze het spel, maar dan moeten ze er wel voor zorgen dat de zwarte pion niet op 20 geraakt want in dat geval zijn alle spelers verloren!

Het spel kan gespeeld worden op zes verschillende niveaus, variërend van heel gemakkelijk (om met kinderen te spelen) tot heel moeilijk. Het verschil zit hem vooral in het aantal gebieden en duistere heren, maar in de gevorderde varianten komen er nog enkele dingen bij kijken die het nog moeilijker maken.

Onze mening

Alvorens we met ons eerste spelletje 12 realms konden beginnen waren we al erg veel tijd kwijt met het ontcijferen van de spelregels. De spelregels zijn erg ingewikkeld geschreven en zijn voorzien van veel symbolen. De symbolen zijn een vraagteken op zich en vormen in dit spel meer chaos dan wat anders, want zelfs als je het spel kent en enkele keren gespeeld hebt zijn ze nog niet helemaal duidelijk. Gelukkig zijn er al wel enkele filmpjes over het spel te vinden, die hadden we deze keer echt wel nodig om alles goed te begrijpen. Al kan dat natuurlijk ook aan ons liggen. 12 Realms is een coöperatief spel, maar toch heb je regelmatig het gevoel dat je er alleen voor staat. Elke speler begint namelijk in een afzonderlijk gebied en probeert daar ter plaatse zo veel mogelijk onder controle te krijgen. Het is mogelijk om je gebied te verlaten en ergens anders te gaan helpen maar dan is je beurt ten einde en laat je jouw gebied onbeschermd achter terwijl je nog niet weet hoeveel invallers daar tevoorschijn zullen komen in de volgende ronde. Het is dus niet zo vanzelfsprekend om van gebied te verhuizen. Het thema van 12 realms is leuk gevonden en het ziet er op het eerste zicht allemaal erg mooi uit. De doos is dan weer héél onhandig gemaakt, een inleg waar je de helft van het materiaal onder moet verstoppen om het überhaupt in de doos te krijgen. We zijn wellicht niet de eerste die de doos openden en dachten dat we de helft van het materiaal ontbraken. Op die manier voegt zo’n inleg voor ons helemaal niets toe en kan het beter zonder!

Het spel zelf is eigenlijk vrij eenvoudig en kan in 5 minuten uitgelegd worden (ook al heb je die indruk dus niet na het lezen van de spelregels), dankzij de verschillende niveaus kan je het spel zowel met kinderen als met volwassenen spelen. Het is steeds afwegen hoeveel invallers je wel of niet gaat aanvallen. Het heeft geen nut om steeds alle invallers te verwijderen want dan kan je het spel nooit winnen, je moet die zwarte pion namelijk op 16 krijgen alvorens de duistere heer kan arriveren. Vanaf dat moment moet je vermijden dat die zwarte pion op één van de borden op 20 geraakt voor je alle duistere heren hebt verslagen. Helemaal niet zo simpel als het lijkt. Helaas kon het spel ons toch niet voor de volle 100% overtuigen. Sommige speelsessies waren spannend en leuk, anderen werden extreem saai. Het is een coöp waar één speler gerust het voortouw kan nemen en alles dirigeren, een probleem dat in deze categorie vaak om de hoek loert. Ondanks enkele leuke sessies hebben we niet meteen zin om het spel nogmaals op tafel te leggen, de kans is met gevolg ook erg klein dat het nog op tafel komt.

Conclusie: 12 Realms is een spel met eenvoudige spelregels maar kon ons niet overtuigen.

Update: Blijkbaar bezitten wij de eerste/oude editie van 12 Realms. Voor deze versie is er een upgrade kit beschikbaar met alle kaarten, verschillende capaciteiten voor de helden én verbeterde spelregels. Bovendien ontbreken de tokens in sommige exemplaren van deze editie, maar die kan je krijgen door MAGE Company een mail te sturen. In de nieuwe druk is alles aangepast.

Met dank aan MAGE Company!

12 Realms

Auteur: Ignazio Corrao
Uitgever: MAGE Company
Aantal spelers: 1 – 6
Tijdsduur: ± 45 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

Elke speler staat aan het hoofd van een eigen kroeg, als goede kroegbaas proberen ze veel bier op te slaan in hun kelder. Als het even kan willen ze zoveel mogelijk bier tappen van dezelfde soort, dat maakt de kroeg namelijk gezellig en lokt veel stieren. Beslis telkens hoeveel bier je wilt tappen en denk daarbij goed na! Je zal genoeg moeten tappen om stieren te lokken, maar alles wat getapt is en niet geserveerd kan worden ben je kwijt en verdwijnt door de gootsteen.

Aan het begin van elke ronde worden er twee of drie stieren open gelegd, afhankelijk van het aantal spelers. Er zijn vier verschillende soorten stieren: Pietje Pils, Bennie Blond, Bruno De Bruyne en Ozzy Oerstier. Elke stier lust slechts één soort bier (pils, witbier, bruinbier of oerbier). Afhankelijk van hoe zwaar het bier is zijn de stieren sneller tevreden. Vervolgens krijgen alle spelers zes bierkaarten op hand. Twee daarvan zullen ze gedekt in hun bierkelder bewaren, de andere vier kaarten worden doorgegeven aan hun linkerbuur. Dit proces wordt nogmaals herhaald waardoor je elke ronde 4 kaarten aan je bierkelder kan toevoegen. De kaarten in je bierkelder worden op elkaar gelegd, maar helaas kan je maar vijf kaarten opslaan in je kelder. Als je in de komende ronde nog bier wilt bewaren komen die in je open biervoorraad en zijn die kaarten voor iedereen zichtbaar. Daarna begint de bierbaas (startspeler) met het tappen van bier, hij zal in zijn beurt moeten beslissen hoeveel bier hij wilt tappen en kan dit achteraf niet meer wijzigen! Om bier te tappen leg je de bovenste kaart uit je biervoorraad open, wat je laatst hebt toegevoegd zal dus eerst over de toonbank gaan. Je mag daarbij steeds kijken naar de eerstvolgende bierkaart in zijn kelder. Nadat ook alle andere spelers bier getapt hebben wordt er gecontroleerd wie het meeste bier in dezelfde biersoort heeft geserveerd, die speler wordt bierbaas in de volgende ronde en mag als eerste één van de openliggende stieren kiezen. Wanneer verschillende spelers evenveel bier getapt hebben wordt de rangorde belangrijk: oerbier verzadigt het meest, gevolgd door bruinbier, witbier en pils. Als het dan nog steeds gelijkspel is wint diegene die het dichtst bij de huidige bierbaas zit. Vervolgens kunnen ook de spelers die daarna het meest getapt hebben een stier kiezen. Om de ronde te beëindigen kunnen alle spelers één bierkaart serveren aan elke stier in hun kroeg, dus niet enkel de zonet verkregen stier maar ook de stieren die al langer in je kroeg verblijven. Je kan twee stieren ook samen laten drinken door een nieuwe stier bij een eerder verkregen stier te schuiven. Deze stieren moeten uiteraard hetzelfde bier lusten, maar leveren je wel dubbele punten op aan het einde van het spel!

Op deze manier worden er 7 rondes gespeeld, daarna volgt nog een korte bonusronde waarbij spelers het bier dat nog in hun kelder schuilt serveren aan hun vaste klanten. Maar ook hier geldt nog dat je maximum één bierkaart per stier mag serveren. Daarna volgt de puntentelling. Elke stier levert punten op afhankelijk van hoeveel bier je hem hebt kunnen serveren tijdens het spel. Diegene die daarna de meeste punten heeft is de beste kroegbaas en wint het spel!

Onze mening

Stier zoekt bier is een leuk kaartspel dat ons positief heeft verrast. Ten eerste is het spel vrij thematisch, alles klopt en zit heel logisch in elkaar. Je slaagt bier op in je kelder en probeert veel klanten binnen te halen die je vervolgens veel bier serveert, alles wat teveel getapt is verdwijnt door de gootsteen en kan je niet meer gebruiken. Hoe meer tevreden klanten, hoe meer punten! Alcohol en bier kunnen ons niet boeien, maar dit kaartspel wel. Het thema zal daarnaast nog helpen om veel, volwassen niet-spelers toch rond tafel te krijgen voor dit eenvoudige maar tactische spelletje. Toch willen we Stier zoekt Bier niet enkel bestempelen als een spel voor beginners, het bevat namelijk meer diepgang dan je op het eerste zicht zou verwachten. Dat begint al bij het opslaan van bier, je bent uiteraard afhankelijk van de kaarten die je op hand krijgt, maar toch: in welke volgorde ga je de bierkaarten leggen? Spaar je allemaal bier van dezelfde soort of ga je voor verschillende biersoorten om ook je eerder verkregen stieren te kunnen serveren? Ook bij het tappen van bieren moet je weer beslissingen maken. Als bierbaas (startspeler) kan je niet goed inschatten hoeveel je tegenstanders gaan tappen, tenzij er veel bier in hun open voorraad ligt, maar dan nog. Tap je veel of neem je geen risico dat er teveel verkwist wordt? De laatste speler weet dan wel wat er in de andere kroegen wordt aangeboden, maar je bent dan uiteraard wat afhankelijk van het bier in je kelder. Vervolgens probeer je de beste stieren eruit te kiezen, stieren die je denkt veel te kunnen serveren.

Het viel ons wel op dat Stier zoekt Bier anders aanvoelt naar gelang het aantal spelers, zo kwam het met drie spelers veel beter tot zijn recht dan met vier spelers. Met vier spelers worden er slechts twee stieren open gelegd, waardoor er telkens twee spelers geen stier ontvangen. Soms heb je gewoon de verkeerde beslissing gemaakt, maar je kan ook gewoon pech hebben dat je niet de juiste bierkaarten op handen krijgt en dus niet genoeg van hetzelfde bier kan tappen om een stier te bemachtigen. Het spelletje ging wat slepen en sommige spelers konden niets nuttig doen. Aangezien ze niet de juiste kaarten op hand kregen konden ze geen nieuwe stier aantrekken én geen bier serveren aan hun huidige klanten. Na enkele rondes was het zo dat al onze huidige klanten verzadigd waren en je hen niets meer kon serveren, als je op dat moment niet de juiste bierkaarten krijgt om nieuwe stieren aan te trekken wordt het spel een beetje doelloos. Een wereld van verschil met ons spel met drie spelers, waar ook twee stieren werden open gelegd. Iedereen had meteen meer mogelijkheden, als je dan geen nieuwe stier kon aantrekken kon je toch nog iets nuttig doen door je andere stieren iets te serveren. Het spel verliep véél vlotter en was aangenamer om te spelen. We konden het helaas nog niet testen met vijf spelers, in dat geval liggen er drie stierkaarten open. Daarnaast willen we ook de leuke illustraties nog even vermelden, de stieren zijn erg mooi getekend en de bijhorende namen zijn ontzettend leuk!

Conclusie: Stier zoekt Bier is een leuk en eenvoudig kaartspel met een lage instapdrempel en toch de nodige diepgang!

Met dank aan The Game Master!

Stier zoekt Bier

Auteur: Hans van Tol
Uitgeverij: The Game Master
Aantal spelers: 3 – 5
Tijdsduur: ± 45 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

Vanavond vindt het zoveelste feestje in de nachtclub ‘Beasty Bar’ plaats. Deze feestjes zijn legendarisch en ‘the place to be’ voor alle dieren, groot of klein! Helaas is het aantal bezoekers beperkt, enkel de eersten in de rij zullen het geluk hebben binnen te mogen. Sommige dieren schuiven geduldig aan, andere gebruiken smerige trucs in de hoop sneller vooraan in de rij te komen. De speler die het meest aantal dieren in zijn spelerskleur binnen hielp wordt de winnaar van Beasty Bar.

In het midden van de tafel zal een file aan dieren komen te liggen, als je aan de beurt bent plaats je één van je vier handkaarten rechts in de rij. Van zodra de file bestaat uit 5 dieren gaan de deuren naar de legendarische nachtclub open, de eerste twee dieren mogen naar binnen, de laatste in de rij geeft het op en de twee overblijvers gaan nu vooraan aanschuiven. Vervolgens neem je een nieuwe kaart op hand. Elk dier heeft een unieke eigenschap waardoor de rij steeds zal veranderen! De leeuw kan zich als grootste van het gezelschap meteen vooraan plaatsen terwijl een nijlpaard elke beurt opnieuw alle dieren die kleiner zijn zal voorbijsteken. De krokodil staat een trapje lager, zij steekt de kleinere dieren niet alleen voorbij maar eet ze ook nog op, alle dieren met een waarde lager dan 10 worden dus uit de rij verwijderd. Een slang zal de volgorde helemaal omgooien en rangschikt iedereen van groot naar klein, terwijl een giraf elke beurt opnieuw een klein dier kan voorbijsteken. De zebra’s nemen het op voor de kleine dieren en beschermen hun (kleine) voorgangers tegen het brute geweld van de krokodil en het nijlpaard. De zeehond lijkt wel de slimste uit het gezelschap en zorgt ervoor dat de ingang plots aan de andere kant staat, wat een kameleon dan weer kan nadoen aangezien die in de huid van elk ander dier op tafel kan kruipen. Apen zijn alleen sterk van zodra ze met twee of meer zijn, kangoeroes springen bij aankomst meteen één of twee dieren voorbij en de papegaai werkt zo op de zenuwen dat één dier naar keuze uit de rij zal gaan lopen. Tenslotte heb je het stinkdier dat de twee grootste diersoorten wegjaagt met zijn vervelende geur.

Elke speler heeft van elke diersoort één dier in zijn spelerskleur: vier handkaarten en acht kaarten in zijn gedekte trekstapel. Nadat alle kaarten gespeeld zijn eindigt het spel. Diegene die de meeste dieren in de Beasty Bar kreeg wint het spel, bij gelijke stand wint diegene die het kleinste dier binnen liet gaan.

Het spel bevat ook een variant voor gevorderden. In deze variant verwijderen alle spelers vier dieren voor de start van het spel, zonder elkaar te vertellen wélke dieren! Aan het einde is het niet het aantal dieren dat telt, maar wel de waarde. De kleine dieren vinden moeilijker hun weg richting de ingang en zullen met gevolg dus ook meer punten opleveren dan de grotere dieren als leeuwen en nijlpaarden.

Onze mening

We waren erg benieuwd om Beasty Bar te proberen. De tekeningen op het doosje sprongen meteen in’t oog, het verhaal/de spelregels klonken leuk en passend, en het zag er bovendien mooi uit. Grote kaarten van een goede kwaliteit met erg duidelijke symbolen. Alle dieren hebben een unieke eigenschap, maar na een korte uitlegronde was iedereen er snel mee weg dankzij die symbolen. Het spel voorziet ook een overzichtskaartjes met een samenvatting van alle dieren en hun functies, maar zo vind je er maar één in elke taal. We speelden het spel eerst met twee en dat viel tegen, het kwam niet echt tot zijn recht en we dachten dat het beter zou zijn met meerdere spelers. Een volgend potje, met vier spelers, viel helaas ook tegen. Telkens je denkt een goede kaart te spelen werd je dier terug verwijderd door één van de volgende spelers. Je hebt helemaal niets in de hand, en de kans dat een tegenspeler je plannetje verknoeid is uiteraard groter dan met twee spelers. Het spel met drie spelers kwam uiteindelijk het beste tot zijn recht, maar nog steeds hadden we het gevoel dat er ‘iets’ ontbrak. De variant voor gevorderden is spannender aangezien je niet weet welke dieren nog in het spel zitten en welke niet. Je kan niet zomaar voorspellen of er nog een zeeleeuw op komst is om de ingang te veranderen e.d., maar als je het vaak met dezelfde mensen speelt dan weet je na een tijdje wel wie welke dieren het liefst verwijdert. De puntentelling aan het einde maakte bij ons geen verschil, het was toch diegene met de meeste dieren die het spel won.

Conclusie: Beasty Bar heeft een leuke verhaallijn en mooie lay-out, maar het spel zelf kon ons niet overtuigen.

Met dank aan Zoch Verlag!

Beasty Bar

Auteur: Stefan Kloß
Uitgeverij: Zoch Verlag
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 8 jaar

Beasty Bar werd in het Nederlands uitgegeven door 999 Games

Spelbeschrijving

Elke speler wordt getransformeerd naar een alchemist en zal in zijn eigen labo medicijnen brouwen in de hoop de ware samenstelling van elk ingrediënt te ontcijferen. Daarmee kunnen ze namelijk heel wat reputatie opbouwen: publicaties uitbrengen, medicijnen verkopen, … Diegene die na 6 ronden de meeste reputatie heeft opgebouwd wint het spel.

Voor je aan een spelletje ‘Alchemists’ begint is het belangrijk de theorie achter de medicijnen goed te begrijpen. Er zijn 6 verschillende medicijnen: rode, groene en blauwe, telkens met een positieve en een negatieve variant. Om zo’n medicijn te maken hebben beide ingrediënten dat kenmerk nodig, één ingrediënt in een grote bol, het andere met een kleine bol. Concreet komt het er op neer dat je twee ingrediënten het kenmerk ‘groen positief’ moeten hebben om het groene, positieve medicijn te kunnen maken. Als twee ingrediënten tegenovergestelde kenmerken hebben zal je een neutraal medicijn brouwen.

Aan het begin van een ronde bepaalt elke speler, beginnend met de startspeler, hoe laat hij/zij zal opstaan. Hoe vroeger je opstaat, hoe meer keuze en voordelen je zal hebben tijdens de acties. Hoe later je opstaat, hoe meer extra kaarten je op hand zal kunnen nemen. Vervolgens mag de speler die laatst opstaat al zijn actieblokjes inzetten, gevolgd door de voorlaatste enz. Wanneer de eerste speler zijn acties bepaalt weet deze dus al wat de andere spelers graag willen doen. Pas daarna zullen de acties uitgevoerd worden, in volgorde van het opstaan. Tijdens de eerste actie kan je ingrediënten verzamelen, die je in een volgende actie eventueel al kan verwijderen om één munt te verdienen. Daarnaast is het brouwen van medicijnen de belangrijkste actie, die kan je zelf opdrinken – met de nodige gevolgen van dien – of testen op een student. Een student drinkt alles op, positief of negatief maakt hem niks uit, al zullen de volgende spelers wel één munt per test moeten betalen vanaf het moment dat hij iets negatief heeft gedronken. Als je zélf een negatief brouwsel opdrinkt speelt dat in je nadeel tijdens de volgende ronde, hopelijk heb je er dan toch iets uit kunnen leren. Om iets te testen heb je twee ingrediënten nodig, deze plaats je in je ketel en scan je met een smartphone/tablet met de bijhorende app, deze toont je vervolgens welk medicijn je gemaakt hebt. De ingrediënten ben je daarna uiteraard kwijt. Door medicijnen te maken kan je bepaalde mogelijkheden doorhalen op je deductie-blaadje tot wanneer je een bepaald kenmerk kan koppelen aan een ingrediënt. Dit is elk spel anders en wordt bepaald door de app.

Vanaf de tweede ronde kan je ook medicijnen verkopen. Je zal voordien moeten voorspellen of je het gevraagde medicijn zal kunnen maken, of het voor de helft zal kloppen of helemaal niet. Vervolgens meng je weer twee ingrediënten en kan je geld verdienen. Met een andere actie kan je een publicatie uitbrengen, je betaalt de uitgeverij en mag vervolgens bekend maken welke kenmerken dat volgens jou bij één van de ingrediënten horen. Door een publicatie uit te brengen bouw je reputatie op, als die publicatie correct blijkt verdien je aan het einde nog 3 of 5 punten (kies je zelf tijdens het uitbrengen van je publicatie), als iemand kan bewijzen dat je publicatie niet klopt verlies je punten. Tijdens de laatste en zesde ronde kan je medicijnen tentoonstellen en nog extra punten verdienen. Na die ronde volgt de puntentelling: je reputatie, munten en artifarcten worden omgezet in punten en we laten de app de kenmerken van alle ingrediënten bekend maken waardoor we kunnen controleren wie met zijn publicaties punten verdient en wie er verliest!

Onze mening

Alchemists klopt thematisch volledig en dat is een eerste punt waardoor we het spel zo leuk vinden, elk klein detail (waarvan er vele niet in onze bespreking zijn vermeld omdat het anders te lang zou worden) is eenvoudig te onthouden omdat het verhaal er alleen maar completer door wordt. Het mooie, handige materiaal met de mooie illustraties maakt de beleving in Alchemists nog leuker en kan ons enthousiasme alleen versterken. Er is veel te doen om de fiches die te groot zijn, dat klopt en is inderdaad erg vervelend, maar de uitgeverij stuurt iedereen gratis nieuwe fiches op en de tweede druk zal dat probleem niet hebben. Het werken met de app is op zijn minst vernieuwend te noemen, de app kan je gratis downloaden op elke smartphone of tablet, je hebt er slechts één nodig om het spel te kunnen spelen. De app werkt overigens heel goed. Het scannen is wel wat afhankelijk van de lichtinval, we merkten dat het soms héél snel ging en het andere keren wat trager ging, maar het leverde nooit problemen op. Je kan er ook voor kiezen om zonder app te spelen, maar dan zal één speler de rol van spelmeester moeten overnemen en dus niet kunnen deelnemen aan het spel.

Het deductie-element in dit spel is héél belangrijk en is allesbehalve simpel. Belangrijk om te weten is dat Alchemists zeker geen eenvoudig spel is, het is een expertspel waar heel wat logisch denkwerk voor nodig is. Het begrijpen van de theorie klinkt eenvoudig, maar het effectief toepassen ervan is heel wat anders. Sommigen zijn er meteen mee weg, anderen totaal niet. Het spel heeft een belangrijke groeimarge: in ons eerste spel ontcijferden we maar enkele ingrediënten, in onze laatste spellen vonden we ze bijna allemaal. Alle ingrediënten vinden is bovendien nog geen garantie tot winnen, dan moet je ook nog publicaties kunnen maken. Je kan co-auteur worden en meegaan in een publicatie van je tegenspeler, maar ben je zeker dat hij juist is? Vertrouw je die speler zomaar, of toch niet? Je kan ook punten verdienen met het kopen van artifarcten enz… Je moet dus niet alleen een goede wetenschapper zijn, maar ook alles goed kunnen verkopen! Het spel bevat ook een variant voor gevorderde waarbij je minder ingrediënten krijgt om het spel te beginnen én het moeilijker wordt om een theorie van een tegenstander te ontkennen, je kan beide varianten perfect combineren zodat iemand die het spel nog niet kent met de beginnersvariant speelt en de anderen met de gevorderde variant. Het is leuk als een spel deze optie aanbiedt, zeker omdat je in dit spel écht wel voorsprong hebt als je het spel al eens gespeeld hebt en goed begrijpt. Het ontkennen van theorieën werd bij ons pas echt gebruikt in de variant voor gevorderden. Er is ook wel een zekere downtime, als je tegenstanders net een medicijn getest hebben dan hebben ze wel wat tijd nodig om op hun blaadje aan te duiden wat ze daaruit hebben geleerd. Met snelle spelers valt dat heel goed mee, maar soms kan dat ook tegenvallen. Het spel speelt trouwens met alle spelersaantallen even goed en duurt met 4 spelers niet langer dan met 2 of met 3. Je hebt met meerdere spelers gewoon minder actieblokjes, elke speler voert dus minder acties uit. Raar maar waar, zelf met minder acties hebben we ook in onze speelsessie met 4 spelers veel ingrediënten kunnen ontcijferen. In een spel met twee spelers is het dan weer moeilijker om aan geld te geraken… Maar alles is bij alle spelersaantallen erg goed afgewogen. Voor je eerste spel (als je hier en daar nog wat moet uitzoeken) moet je wel rekenen op 120 minuten, onze volgende spellen duurden ongeveer 90 minuten.

Alchemists behoorde tot één van de spellen waar we heel erg naar uitkeken in Essen en die verwachtingen zijn meer dan ingelost. Het materiaal is super, het verhaal en het spel zitten erg leuk in elkaar, de spelregels zijn goed geschreven en het deductie element is ook wel ons ding. We zijn dus heel enthousiast over het spel en zouden het nog erg vaak willen spelen. Het geeft steeds voldoening als je weer een ingrediënt hebt kunnen ontcijferen. Tegelijkertijd kunnen we er ook al bij zeggen dat het spel zeker niet voor iedereen is, het is echt geen eenvoudig spel en als je niet goed bent in deductie vind je er wellicht niets aan. We zullen Alchemists dus zeker niet met iedereen op tafel brengen, maar het behoort wel tot onze nieuwe favorieten.

Conclusie: De beleving in Alchemists is compleet: je voelt je op en top wetenschapper!

Met dank aan Czech Games Edition!

Alchemists

Auteur: M. Kotry
Uitgeverij: Czech Games Edition
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 90 min.
Vanaf 13 jaar

Spelbeschrijving

Carcassonne Goldrausch is de tweede titel in de reeks ‘Carcassonne: Around the world’. Deze keer wordt Carcassonne overmand door de cowboys uit het Wilde Westen. Elke cowboy kan de taak van spoorwegarbeider, mijnwerker, verkoper of boer op zich nemen. Boeren proberen de paarden te temmen op hun open graslandschap terwijl de mijnwerkers goudklompjes innen. Door een tent op te slaan terwijl een berggebied nog niet is afgewerkt kan je regelmatig goudklompen verzamelen, al kan je ook wel eens pech hebben en waardeloze stenen opgraven!

Als je aan beurt bent neem je een tegel uit de voorraad en puzzel je deze passend aan de eerder gelegde tegels, vervolgens heb je drie mogelijkheden: een cowboy op de zonet geplaatste tegel plaatsen, je tent opzetten in een nog-niet-afgewerkt berggebied of een mijnfiche nemen uit een berggebied waar je tent opgesteld staat. Wanneer je een nieuwe cowboy inzet op de zonet geplaatste tegel kan je deze -afhankelijk van die tegel- inzetten op een stad, een graslandschap, een spoorweg of een berggebied. Wanneer een stad, een spoorweg of een berggebied is afgewerkt worden er onmiddellijk punten gescoord voor diegene die de meerderheid heeft. Voor een spoorweg verdien je één punt per tegel, als er een locomotief op deze spoorweg aanwezig is worden die punten zelf verdubbeld. Als er meer dan één locomotief is dan wordt die verdubbeling echter weer ongedaan gemaakt. Vanuit een stad vertrekken verschillende spoorwegen, pas als al deze spoorwegen zijn afgewerkt kan de verkoper in deze stad drie punten krijgen per afgewerkte spoorweg. De mijnwerkers in een afgewerkt berggebied innen niet alleen alle overgebleven mijnfiches maar ook even veel punten als dat er goudklompen staan afgebeeld. Graslanden worden pas op het einde van het spel gewaardeerd, diegene die op dat moment de meerderheid heeft in een grasland scoort twee punten per indianentent en vier punten per groepje paarden in dat grasland.

Anders dan in het basisspel kan je nu dus ook je tent opzetten in een berggebied dat nog niet afgewerkt is. Je hoeft die tent dus niet te plaatsen op de zonet geplaatste tegel maar je kan deze op een berggebied naar keuze zetten, of er al andere mijnwerkers of tenten aanwezig zijn maakt niet uit. Vanaf je volgende beurt kan je in dat berggebied een mijnfiche nemen, op voorwaarde dat je die beurt geen andere cowboy inzet. Op zo’n mijnfiche vind je 0 tot 5 goudklompjes, en elke goudklomp is één punt waard. Hoe meer goudklompen op het berggebied, hoe meer mijnfiches er te grijpen zijn. Het spel eindigt nadat de laatste tegel is aangelegd, daarna volgt de eindtelling. De graslanden worden gewaardeerd en elk goudklompje op de mijnfiches is één punt waard. Diegene met de meeste punten wint het spel.

Onze mening

Er zijn al vele uitbreidingen en varianten verschenen op Carcassonne, dit is de zoveelste in de reeks. Deze stand-alone versie voegt toch weer iets leuk toe en maakt het spel weer net iets anders, alsof het Carcassonne telkens opnieuw nieuw leven in blaast. Het algemene gevoel is hetzelfde, je probeert de meerderheid van cowboys te hebben op spoorwegen en in berggebieden. De steden voegen dan weer iets geheel nieuw toe, om de punten te verdienen probeer je maar liefst 2, 3 of 4 spoorwegen af te werken! Als het nog eventjes kan pik je ook de punten van de spoorwegen mee, liefst dubbele punten dankzij een locomotief. De tenten maken het grote verschil met andere varianten van Carcassonne. Een waardevol berggebied in de handen van je tegenstander(s) dat je niet (eenvoudig) kan overmeesteren kan je nu proberen leeg te roven door je tent er op te zetten. Als dat berggebied dan wordt afgewerkt gaat je tegenstander wel nog lopen met de punten, maar met wat geluk ben jij er in die tijd wel met de meest waardevolle mijnfiches vandoor.

Wat we gemist hebben in deze versie zijn de fiches voor 50 punten. Zeker met twee spelers kan je wel een aantal keer rond gaan, zo wisten we aan het einde van één van onze spellen niet meer hoeveel we nu uiteindelijk gescoord hadden. Het materiaal en de illustraties zijn zoals gewoonlijk van een goede kwaliteit, een mooie illustratie vooraan op de doos en leuke cowboys in plaats van de gebruikelijke Carcassonne-meeples. Carcassonne blijft een leuk spel en dit is zeker een leuke variant, maar onze meest favoriete Carcassonne-variant is het niet.

Conclusie: Carcassonne Goldrausch is een leuke stand-alone die er zeker mag zijn.

Met dank aan Hans im Glück!

Carcassonne Goldrausch

Auteur: Klaus-Jürgen Wrede
Uitgeverij: Hans Im Glück
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 35 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

In Versailles kruipen alle spelers in de huid van een architect. Alle architecten bouwen samen aan één van de beroemdste tuinen uit de geschiedenis, maar slechts één van hen zal uiteindelijk het meeste roem vergaard hebben. Daarvoor zal je je werkers zo goed mogelijk moeten organiseren, breng hen naar de juiste locatie en laat ze voor zover mogelijk goed samenwerken!

Als je aan beurt bent verplaats je één van je werkers volgens de richtingaanwijzers naar een aangrenzende locatie. Je mag daarbij geen twee beurten na mekaar op dezelfde locatie eindigen, met je actieschijf duid je aan waar je geëindigd bent. Op die doellocatie kan je vervolgens al je aanwezige werkers aan het werk zetten. In de architectenvereniging kan je nieuwe paleistegels ophalen. Voor de laatste nieuwe tegels heb je meer werkers nodig, andere kan je al ophalen met één werker. Je kan je werkers ook vragen om bepaalde paleistegels uit de vereniging te verwijderen. Om deze ideeën om te zetten naar echte bouwwerken heb je uiteraard grondstoffen nodig, die kan je ophalen in de marmergroeve, de goudmijn of de timmerhoutmolen. Daar geldt steeds: hoe meer werkers, hoe meer grondstoffen. In de workshop kan je decoratie-elementen laten maken met het gevraagde aantal werkers en grondstoffen. Tenslotte moet je naar de bouwwerf om één van je paleistegels te bouwen, elke paleistegel geeft aan hoeveel werkers, grondstoffen en eventuele decoratie-elementen je daarvoor nodig hebt en hoeveel punten je daarmee verdient. Tenslotte zijn er nog twee locaties: de alchemistenvereniging en de gunst van de koning. In de alchemistenvereniging kan je werkers inzetten om vooruit te gaan op één van de technologiesporen. Daarmee kan je o.a. één grondstof extra krijgen telkens je in de toekomst de bijhorende actie uitvoert. De twee andere sporen zorgen ervoor dat je extra acties kunt uitvoeren tijdens de beurten van je tegenstanders. Als één van je tegenstanders namelijk de bijhorende actie uitvoert en jij hebt op die locatie minstens één werker staan  kan je die actie ook uitvoeren. Op bezoek bij de koning kan je maximum twee nieuwe werkers in dienst nemen én je ‘dubbele beweging’-fiches terug omdraaien. Deze kan je gebruiken om in één beurt twee werkers naar dezelfde locatie te verplaatsen of om één werker twee locaties verder te plaatsen. Telkens iemand bij de koning, Louis XIV, op bezoek gaat komt hij een stapje dichter richting de bouwwerf.

Het spel eindigt wanneer Louis XIV de bouwwerf/tuinen heeft bereikt, wanneer alle paleistegels zijn uitgeput of wanneer de bouwwerf volledig bebouwd is. De meeste punten worden verdiend tijdens het bouwen van paleistegels, aan het einde krijg je nog punten voor overgebleven grondstoffen en decoratie-elementen.

Onze mening

Versailles heeft vrij eenvoudige spelregels maar is toch moeilijk om te spelen. Thematisch klopt alles en dat maakt het gemakkelijk om alles te begrijpen: je hebt grondstoffen en decoratie-elementen nodig om een paleistegel te bouwen. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan, de richtingspijltjes moeten gevolgd worden en je geraakt niet altijd in de locatie waar je wilt geraken, laat staan met het aantal werkers dat je zou willen! Je zal dus erg goed moeten plannen welke werker je op welk moment naar welke locatie verplaatst. De ‘dubbele beweging’-fiches zijn erg handig aangezien je het zo iets sneller kunt laten gaan, maar als je jouw beide fiches hebt ingezet moet je eerst terug naar Louis XIV om die terug te activeren! Het technologiespoor in de alchemistenvereniging is heel goed. Je hebt dan wel heel wat werkers nodig als je op al die sporen wilt vooruit gaan, maar achteraf loont het zich de moeite waard: je kan zomaar mee genieten van de acties van je tegenspelers, en die zullen op hun beurt extra moeten nadenken of ze jou dat plezier wel gunnen. Zeker naar het einde toe is het wel eens een race om als eerste in de architectenvereniging te arriveren, jij wilt uiteraard de meest waardevolle paleistegels, of misschien wel die enige paleistegel die nog in de bouwwerf past! Je kan maximum 4 tegels bewaren, maar dan kan je er nog voor kiezen om paleistegels uit de vereniging te verwijderen om je tegenstanders dwars te zitten. Het verzamelen van decoratie-elementen is niet alleen goed voor het bouwen van paleistegels maar het kan ook een tactiek op zich zijn, elk van die tegels is aan het einde namelijk 3 punten waard. We hebben wel eens spelers gezien die zo aan het einde nog erg veel punten vergaren!

De bouwwerf is tenslotte dé locatie waar je je tegenspelers het meest kan saboteren. Je kan openlijk zien welke tegels zij hebben liggen, door jouw tegel op een bepaalde plaats te leggen kan je hun plannetjes wel eens in het water gooien zodat ze niets meer met hun paleistegels kunnen doen! Het nadeel hiervan is dat het spel daarna soms nogal stroef verder verloopt. Vele paleistegels passen niet meer en een aantal spelers zitten er dan maar doelloos bij zonder dat ze nog veel nuttigs kunnen doen. Proberen zoveel mogelijk decoratie-elementen te verzamelen dan maar, maar op dat moment lijkt het spel voor jou voorbij terwijl anderen nog volop aan het denken zijn. Wij speelden het spel nu een aantal keer, die keren dat we elkaar niet bewust hebben gesaboteerd op de bouwwerf bleef het spannend en leuk tot het bittere eind. De keren dat we dat wel deden liep het tegen het einde telkens stroef en leek het wel alsof meerdere spelers zaten te wachten tot het gedaan was. Een bittere nasmaak voor een spel dat ervoor eigenlijk heel erg leuk was. Terug naar de positieve elementen: het spel speelt even goed met alle spelersaantallen. Alles is minutieus uitgeteld, met minder spelers heb je meer werkers en omgekeerd, het is met twee spelers minstens even leuk als met meer. Bovendien ziet het er heel mooi uit: een mooi geïllustreerd speelbord en erg duidelijke spelregels.

Conclusie: Versailles is een leuk, thematisch bordspel dat we met veel plezier nog eens op tafel leggen!

Met dank aan NSKN Games!

Versailles

Auteur: Andrei Novac
Uitgeverij: NSKN Games
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 60-75 min.
Vanaf 12 jaar

Spelbeschrijving

De volgende lading containers is gearriveerd, alle spelers komen met een volle portefeuille langs op de veilingen, klaar om de koop van hun leven te doen! Eventjes kijken in de container, goed overwegen hoeveel je wilt uitgeven en we gaan van start. Eenmaal, andermaal? Verkocht!

Gedurende het spel zullen 6 containers worden geveild, elk van die containers bevat 10 voorwerpen. Zes van die voorwerpen zitten in een open doos die je snel kan bekijken, de vier andere zitten in een gesloten doos. Als je die laatste wilt bekijken zal het dus meer tijd kosten! Elke potentiële koper mag 7 tijdspunten besteden om een kijkje te nemen in de container, als je daarbij een gesloten doos wilt openen kost dat 2 punten, een open doos kost maar één punt. Zowel in de open als in de gesloten dozen zitten waardevolle voorwerpen, maar het meest waardevolle (het goud) zal je énkel in een gesloten doos vinden! Naar het einde toe wil je ook setjes verzamelen en een set is pas compleet van zodra je een kaart van 250 ECU (in de juiste kleur) bezit, en uiteraard… ook deze voorwerpen zullen in een gesloten doos zitten. Nadat elke speler een idee heeft van wat er zoal in de container zit begint de veiling. De veilingsmeester van dienst bepaalt of het een open of gesloten veiling wordt. Bij een gesloten veiling zullen alle spelers gelijktijdig een bod opmaken, diegene die het meeste geboden heeft krijgt alle voorwerpen uit die container mee naar huis! Tijdens een open veiling gebeurd alles per opbod, de veilingmeester brengt een startbod uit en iedereen kan in zijn beurt beslissen of hij/zij meer wilt bieden of past. Nadat op één na alle spelers gepast hebben wint de speler met het hoogste bod.

Alle voorwerpen (én je overige geld) bewaar je achter je scherm. Aan het einde van het spel wint de rijkste onderhandelaar, daarbij telt de waarde van je geveilde voorwerpen en het geld dat je hebt overgehouden. Als je bovendien een set van voorwerpen met dezelfde kleur hebt verzameld zijn deze nog meer waard! Als je set uit 3 tegels bestaat en daarbij minstens één voorwerp t.w.v. 250 ECU bevat wordt de waarde van dat set met maar liefst 250 ECU verhoogd.

Onze mening

Boxes spreekt allereerst al aan door het uiterlijk. Het doosje werd in de vorm van een container gemaakt en de lay-out laat duidelijk zien wat je van het spel kan verwachten. Elke speler krijgt een scherm om zijn/haar voorwerpen achter te bewaren, deze schermpjes zijn tegelijkertijd ook de spelregels in vier verschillende talen. Leuk gevonden! Boxes voelt tijdens het spelen heel realistisch, je mag even kijken in die donkere container, maar je weet nooit 100% wat er allemaal in zit. Je kan wel redeneren of je nu meer gesloten of open dozen wilt bekijken, maar toch. Misschien heb jij allemaal waardeloze items gezien maar zit in die ene gesloten doos toch dat goud t.w.v. 500 ECU? Is dat dan de reden dat je tegenstanders zoveel bieden? Of drijven ze gewoon de prijs naar omhoog om jou in de val te lokken? Je hebt uiteraard ook gezien welke dozen je tegenstanders bekeken hebben, je zal moeten afwegen of jij dan dezelfde dozen wilt bekijken of juist niet! Dit soort biedspelletjes is heel erg afhankelijk van de spelers waarmee je speelt. Sommige spelers zullen overdreven veel bieden, bij andere zal er nooit veel geboden worden en houden de spelers aan het einde nog een flinke som geld over! Biedspellen zijn over het algemeen niets voor ons, het is gewoon iets wat we niet graag doen. Desondanks vinden we het concept achter Boxes wel leuk gevonden, maar het zal nooit bij ons favorieten gaan behoren.

Het bieden zelf is met twee spelers iets minder spannend dan met drie of vier spelers, die laatste twee spelersaantallen zijn volgens ons dan ook meer geschikt voor dit spel. Het materiaal van het spel is van goede kwaliteit en over de service van Art of Games kunnen we ook alleen maar tevreden zijn. In onze versie ontbraken toevallig 3 tegeltjes, maar na één mailtje vonden we die een dag later al in onze brievenbus.

Koop het spel in SPIEL 2014 en ontvang een hamer!

Diegenen die Boxes aankopen in Essen krijgen er een echte, houten hamer bij. Hier zijn echter maar 250 stuks van beschikbaar, zorg dus dat je op tijd bent als je graag een exemplaar mee naar huis wilt nemen.

Met dank aan Art of Games!

Boxes

Auteur: Benoît Remy
Uitgeverij: Art of Games
Aantal spelers: 2 – 8
Tijdsduur: ± 30 min.
Vanaf 10 jaar