We moeten heel eerlijk bekennen: Karak is niet het type spel dat we op basis van het uiterlijk zelf zouden kiezen. De spelregels lezen bovendien ook niet zo gemakkelijk, wat naar mijn gevoel meer te maken heeft met de lay-out dan met de schrijfwijze. Maar toch werd Karak een verrassing van formaat!

Een nauwere blik op het spel maakte al snel duidelijk dat het alle potentieel heeft om hier in huis een echt top spel te worden. Het doet denken aan een combinatie van enkele favoriete spelletjes ten huize Spellenmolen: het tegel-leggen van Carcassonne en het ‘verslaan van monsters’ uit Andor. Karak is echter geen coöperatief spel, je leidt je held door duistere catacomben op zoek naar waardevolle schatten. Om die schatkisten te openen zal je eerst sleutels moeten bemachtigen, en dat doe je dan weer door monsters te verslaan. Het ultieme doel is het verslaan van de draak, maar voor je daar ook maar in zou kunnen slagen zal je je held moeten voorzien van een heleboel extra wapens en/of krachten. Ook deze kan je enkel bemachtigen door monsters te verslaan. Het spel eindigt van zodra iemand de draak heeft kunnen verslaan, de speler met de meeste punten (schatkisten) wint het spel!

Monsters verslaan gebeurt met behulp van twee dobbelstenen en eventuele extra wapens. Daar ligt meteen de grootste geluksfactor in het spel, zo had Matteo de allereerste keer brute pech bij elke worp. Door steeds zo laag te dobbelen maakte hij geen schijn van kans, en toch bleef hij het spel geweldig vinden en had hij meteen zin in een tweede potje. Dat zegt eigenlijk voldoende. Ook Kobe was meteen 100% overtuigd en zet het meteen in zijn lijstje met favoriete spellen. Karak is het ideale familiespel: eenvoudig en leuk genoeg zodat alle kinderen kunnen meespelen en tegelijkertijd zeker niet kinderachtig en boeiend genoeg voor ouderen. De geluksfactor (dobbelstenen/tegels) kan wel eens roet in het eten gooien, maar die hoort er nu eenmaal bij in een familiespel. Tenslotte nog een complimentje voor het mooie artwork en het prachtige materiaal, met o.a. die uitsneden in het spelersbordje.

Karak, Geronimo, 2-5 spelers, 45min., vanaf 7 jaar

Museum Suspects is een detective spel. Alle spelers gaan op zoek naar de dief (of dieven?) van het grote museumstuk. Om dat te doen kan je hints verkrijgen door onderzoeksfiches in te zetten, waarmee je meteen bepaalt hoe ‘duur’ je de hint achterlaat voor de volgende detective. De hints vertellen je op basis van hun uiterlijk of locatie welke verdachten het niet kunnen zijn (vb. hij heeft geen sjaal). Je sluit je beurt telkens af met een gokje te wagen op één van de 16 verdachten, of vermoed jij dat de dief ontsnapt is? Met onderzoeksfiches kan je dus zowel hints betalen als verdachten aanduiden, je moet dus bewust kiezen welke waarde je waaraan spendeert. Hoe hoger de waarde op de juiste verdachte, hoe meer punten je scoort op het einde van het spel.

Museum Suspects doet thematisch wat aan Cluedo denken, al is de manier van spelen totaal verschillend. Wij hebben Museum Suspects alle vier op een andere manier ervaren. Matteo (4j.) vindt het spel gewéldig, hij gaat helemaal op in het verhaal en wilt kost wat kost onderzoeken wie de dief is. Een tip voor zichzelf houden is nog een werkpuntje, want in zijn enthousiasme heeft vaak iedereen door dat de verdachte géén muts op heeft. Kobe (6j.) gaat op zijn beurt veel doordachter te werk. In stilte doktert hij uit wie het kan zijn en van zodra hij een vermoeden heeft gaat hij er voor de volle 200% voor. Het detective-gehalte in dit spel spreekt hem heel erg aan. Dankzij de tips en de extra verdachten is het spel elke keer weer anders en blijft het keer op keer leuk! Als volwassene was ik de eerste speelsessies ook wel enthousiast omwille van het vernieuwende spelprincipe, maar na een paar spelletjes hoefde het toch niet meer opnieuw en opnieuw.

Museum Suspects, Blue Orange Games, Geronimo Games, 2-4 spelers, 20 min., vanaf 8 jaar

Kobe is bezeten door alles wat met geografie te maken heeft. Een spel met een grootstad als Londen in de hoofdrol trekt al zonder veel moeite zijn aandacht. In Next Station London ontwerpen alle spelers een nieuw METRO-netwerk. Hoewel de spelregels heel uitvoerig beschreven staan (in wel 7 talen/boekjes!) zijn ze in enkele minuten uitgelegd.

Elke speler krijgt een blanco stadsnetwerk en een gekleurd potlood, vanaf dan volg je de werfleider. Die draait namelijk kaarten open met daarop een symbool, elke speler mag zijn metrolijn vervolgens verlengen naar een station met een gelijk symbool. Uiteraard probeer je daarbij rekening te houden met enkele regels. Een combinatie van het aantal (centrum)wijken, tunnels en stopplaatsen zal je score bepalen. In de volgende rondes worden de kleurpotloden doorgegeven zodat elke speler na 4 ronden een volledig metro-netwerk heeft ontworpen. Tenslotte kan je nog een hoop bonuspunten verdienen als toeristische sites en overstapstations hebt voorzien.

De basisregels zijn erg leuk, doordat het zo eenvoudig speelt kan jong en oud zonder problemen meespelen. De combinaties om punten te sprokkelen zorgen er tegelijkertijd voor dat er voldoende strategie in zit voor zo’n kort spelletje. Om de puntentelling te doen is het handig dat ze de kleinste maaltafels beheersen, de leeftijdsaanduiding 8+ kan in dat opzicht wel kloppen. Het spel voorziet ook twee soorten extra doelstellingen om nog meer uitdaging te voorzien. De herspeelbaarheid is bijzonder groot, ik ben nu al bang dat onze scoreblok er behoorlijk snel door zal zijn!

Next Station LONDON, Geronimo, 1-4 spelers, 25 min., vanaf 8 jaar

Wij waren héél blij toen we zagen dat Recto Verso beschikbaar werd. Het is namelijk de vernieuwde versie van wat wij in 2014 al in het Duits konden testen: La Boca (Kosmos). Wij waren toen al grote fans van La Boca, maar de dure prijs heeft ervoor gezorgd dat het toen nooit van de grond kwam. De kostelijke timer hebben ze nu weggelaten, waardoor hetzelfde topspel nu voor een heel aanvaardbare prijs verkrijgbaar is!

In Recto Verso gaan we samen bouwen, letterlijk. Twee spelers bouwen gelijktijdig (en zo snel mogelijk) aan een bouwwerk, maar ze zien enkel het aanzicht van hun kant. Om het toch samen te kunnen afwerken heb je niet enkel een goed ruimtelijk inzicht nodig, maar zal communiceren met je medespeler cruciaal zijn! Je moet telkens alle blokken gebruiken, dus blokken die niemand ziet zullen jullie binnenin moeten verstoppen. Opdrachten zijn er op 2 verschillende niveaus. Hoe sneller jullie klaar zijn, hoe meer munten jullie verdienen. Om die tijd te bepalen is er wel een stopwatch (of smartphone) nodig. Eén opdracht duur maximaal 2 minuten, en iedereen speelt 2 keer met elke andere medespeler. Wie aan het einde het meeste munten heeft verzameld wint het spel.

Recto Verso is in 2 minuten uitgelegd. We speelden het spel met heel wat spelers uit verschillende doelgroepen, en iedereen is meteen enthousiast! Hoewel de spelersaanduiding 2-6 aangeeft, vinden wij Recto Verso op z’n best met 3 of 4 spelers. Met een grotere groep is de downtime voor de niet-bouwers betrekkelijk langer. Recto Verso is een spel dat Kobe en Matteo graag op tafel leggen als we bezoek krijgen, plezier verzekerd!

Recto Verso, Geronimo Games, 30 min., 2-6 spelers, vanaf 8 jaar

Onlangs maakten we kennis met 7 Wonders: Architects. Wij als ouders zijn erg vertrouwd met de klassieker 7 Wonders, voor Kobe was dit zijn eerste kennismaking. Al bij het openen van deze doos word je enthousiast: voor elk wonder is er een mooi doosje voorzien waarbij elke speler al het nodige materiaal verzamelt: een houdertje met kaarten en de kartonnen puzzeldelen om je wonder te bouwen. Ook voor het overige materiaal werd een handig doosje voorzien. De spelvoorbereiding was nooit eerder zo leuk en eenvoudig!

Het materiaal alleen al doet je zin krijgen om het spel uit te proberen, Kobe was werkelijk vanaf minuut 1 helemaal in de ban. De speluitleg kan al even vlot gebeuren: in deze versie van 7 Wonders bouwen we elk aan een eigen wonder, van zodra één speler zijn wonder af heeft eindigt het spel. Telkens wanneer je aan de beurt bent kies je één van de voor jou beschikbare kaarten. Je kan daarbij kiezen tussen de bovenste (zichtbare) kaart van de stapels links en rechts van je of van de onzichtbare stapel in het midden van de tafel. Zo ben je al tijdens het nemen van de kaarten in lichte concurrentie met je naaste buren, die wordt doorheen het spel steeds belangrijker. Je verzamelt vooral grondstoffen die je nodig hebt om je wonder te bouwen, maar ook de wetenschapskaarten (om bepaalde voordelen te vergaren), de waardevolle overwinningspunten en schilden kan je best niet uit het oog verliezen! Wanneer zich een conflict opdringt gaat elke speler een gevecht aan met zijn twee buren, waarbij diegene met de meeste schilden weer enkele overwinningspunten vergaart. Van zodra iemand zijn wonder klaar heeft volgt de puntentelling.

7 Wonders Architects speelt bijzonder vlot. Ondanks de eenvoudige spelregels biedt het spel toch heel wat diepgang, je komt voor heel wat keuzes te staan en élke keer als je speelt verloopt het weer anders. Veel opties, veel variatie, veel diepgang, maar vooral: véél speelplezier. 7 Wonders Architects duikt met veel overtuiging binnen in Kobe zijn huidige TOP 3 aan bordspellen. Vrienden en familie die langskomen mogen allemaal 7 Wonders met hem meespelen, en wij als mama’s zijn heel blij dat we nog zo vaak mogen meespelen. Bovendien is dit (net als de oorspronkelijke 7 Wonders) één van de weinig spellen die je met veel spelers kan spelen en desondanks toch nog vlot speelt. 7 Wonders Architects is een top spel voor jong en oud. Bovendien is dit spel dé ideale introductie in de spellenwereld, beschikbaar voor een breed publiek. Wij zijn grote fans!

7 Wonders Architects, Asmodee/Repos Productions, 2-7 spelers, 25min., vanaf 8 jaar

Helvetiq bracht dit jaar ook een serie ‘Dice Trip’ op de markt. Een rol- en schrijfspel waarmee je door een bepaalt land reist. De serie, telkens hetzelfde spel, werd uitgevoerd in 4 edities: Zwitserland, Frankrijk, België en Duitsland. Wij namen uiteraard de Belgische editie onder de loep.

Dice Trip is een uniek dobbelspel. Niet alleen schrijf je de getallen op een landkaart, maar bovendien gebruik je de dobbelstenen deze keer niet om te tellen. Met een 1 en een 6 kan je 16 of 61 maken, je legt ze dus gewoon naast elkaar. Alleen zijn er niet 2 dobbelstenen, maar 4. Hierdoor kan je dus elke keer best wat combinaties maken. Niet alleen jij, maar ook je tegenstander maakt gebruik van je dobbelstenen om getallen te vormen. De keuze van je getallen maak je echter wel strategisch: bepaalde combinaties en/of kleuren van dobbelstenen leveren je extra punten op. Ook de locatie op je landkaart speelt een belangrijke rol: kan jij je getallen zo schrijven dat je een lange verbinding maakt van aaneengesloten steden die mekaar opvolgen op de getallenlijn?

Het aantal regeltjes om punten te scoren was in het begin wel even wennen. Er zijn verschillende opties en uitzonderingen, en de manier van getallen vormen was (althans voor ons) best vernieuwend tegenover andere dobbelspellen. Geografie is iets wat steeds Kobe zijn interesse trekt, dat vond hij dan ook hét interessantste deel van het spel. Wij als mama’s waren best enthousiast over Dice Trip Belgium, Kobe was niet meteen verkocht. Misschien komt dat nog in de toekomst!

Dice Trip Belgium, Helvetiq & Geronimo Games, 2-5 spelers, 20min., vanaf 8 jaar

Carcassonne kunnen we na meer dan 20 jaar gerust ‘een klassieker’ binnen de bordspelwereld noemen. Voor veel doorwinterde spelers begon de hobby met Carcassonne. Het spel is zo goed dat je de spellenmicrobe meteen te pakken hebt en op zoek gaat naar uitbreidingen. Je gaat op zoek naar meer leuks in dezelfde categorie, en voor je het weet is je spellencollectie groter dan je kast. Ook voor ons was Carcassonne ruim 10 jaar geleden één van de eerste grote hits. Tijd om onze ervaringsdeskundige kroost te laten kennismaken met deze klassieker!

In tegenstelling tot 10 jaar geleden heeft de standaard doos een kleine update gekregen. De oorspronkelijke tegels behouden hun authenticiteit maar kregen een iets helderder kleurtje. Bovendien maakt ‘de rivier’, oorspronkelijk een mini-uitbreiding, nu deel uit van de basisdoos. Tegels om 50/100 punten bij te houden hadden voor ons nog wel een leuke toevoeging kunnen zijn.

In een spelletje Carcassonne legt elke speler beurt om beurt een tegel in een gezamenlijk speelveld, zo bouwen we samen aan steden, wegen en kloosters. Elke soort heeft een unieke manier van punten opleveren, maar wie de punten krijgt wordt steeds bepaald door de meerderheid van bezitters. Diegene die de tegel aanlegt heeft de kans één van zijn meeples op een stad/weg/klooster te plaatsen, tenminste: op voorwaarde dat die stad/weg nog niet in bezit is van iemand anders! Om een stad van iemand te veroveren zal je dus ene nieuwe stad moeten creëren en die (ongemerkt) met de stad van je medespelers verbinden om een meerderheid te verkrijgen.

Kobe en Matteo zijn beide bekend met tegel-legspellen (danku, Karuba Junior!) en begonnen vol enthousiasme aan hun eerste spelletje. Ze hadden de smaak meteen te pakken, het werd een strijd om de grootste stad en de langste weg. “Deze is van mij!”, werd er al snel geroepen. Het begon heel eenvoudig met: een tegel leggen, een vrije stad/weg claimen en punten sprokkelen. Voor je het weet ontdekten ze ook de strategische mogelijkheden van Carcassonne: andermans steden blokkeren, steden overmeesteren enz. De geluksfactor in Carcassonne maakt het spel luchtig en ludiek.

Wie de basisvariant beheert kan ook de ‘boeren’ aan het spel toevoegen. Hierbij plaats je je meeples op de weides en scoor je punten voor elke afgewerkte stad binnen jouw weiland. Op deze manier wordt het spel weer heel wat interessanter en uitdagender. Als je ook de boeren onder de knie hebt, heeft Carcassonne nog héél wat (apart verkrijgbare) uitbreidingen op de markt!

Carcassonne werd op slag één van hun favoriete spellen en werd deze zomervakantie ontelbaar keren gespeeld!

Planet verscheen in 2018 op de markt, de doos alleen al spreekt Kobe – als ruimtefreak – heel erg aan. In Planet gaat iedere speler zelf een planeet creëren. De speler die de meeste dieren aantrekt zal het spel winnen!

Aan het begin van het spel krijgt elke speler een 12-zijdige planeet. In 12 ronden kiezen we steeds een nieuwe magneet om strategisch op onze planeet te plaatsen. Vanaf de 3^e ronde doen ook de dieren hun intrede in het spel, zij kiezen elke ronde een planeet die het meest voldoet aan hun natuurlijke habitat (bos, zee, woestijn, ijs, bergen, …). Bij het plaatsen van een magneet probeer je dus steeds strategisch te plannen in de hoop zoveel mogelijk diersoorten binnen te halen. Elk spel doen er 19 diersoorten hun intrede tot ons universum, met een voorraad van 45 dierkaarten verloopt elk spel dus weer anders.

Eens je de basis-spelregels beheerst kan je ook de natuurlijke habitat-kaarten toevoegen. Op deze manier heeft elke speler een eigen (en geheime) habitat waarvoor hij aan het einde van het spel extra punten zal scoren. Bovendien is er ook een variant voorzien waarbij er elke ronde een geheime diersoort zijn intrede doet. Dit zorgt ervoor dat je minder kan vooruit plannen en voegt ook een extra portie geluk toe aan het spel.

Kobe was meteen heel enthousiast over Planet. Enerzijds is het thema een voltreffer (planeten en diersoorten), maar anderzijds is het materiaal (die planeet vol magneten) ook erg leuk om mee te werken/puzzelen. Een (groot) minpunt was het feit dat de exacte namen van de diersoorten niet op de kaarten vermeld staan. Een groot voordeel is dan weer dat de basis-spelregels zo eenvoudig zijn dat werkelijk iedereen kan mee doen. Matteo (3j.) kan dit spel perfect meespelen, hij hoeft immers ‘gewoon’ elke ronde een magneetje te kiezen en op zijn wereldbol te plakken. Hij maakt liefst zo groot mogelijke gebieden van eenzelfde soort en haalt daardoor toch elke keer opnieuw enkele diersoorten binnen. Kobe speelt het spel op zijn beurt veel strategischer: hij kijkt welke dieren er op komst zijn, welke gebieden zij verkiezen en werkt daar vervolgens naartoe. Al durft hij wel eens de focus te leggen op zijn lievelingsdieren, want alle zee- en ijsdieren wilt hij kost wat kost binnenhalen! Dat maakt van Planet het perfecte familiespel: de kleintjes hebben het gevoel een ‘groot’ spel te kunnen meespelen en de oudere spelers kunnen er alsnog een tactisch en strategisch spel van maken. Een absolute voltreffer voor ons!

PLANET, Blue Orange Games, 2-4 spelers, 30 min., vanaf 8 jaar

Cóatl behoort voor Kobe tot de categorie ‘grote-mensen-spellen’. Vijf jaar geleden zouden we het als familiespel geïntroduceerd hebben. Cóatl is voorzien van Aziatische illustraties van een draak, op de achterkant van de doos krijg je alvast een blik van de kleurrijke plastic onderdelen in het spel.

Zoals de doos al laat vermoeden gaan we samen gevederde slangen (Cóatl dus!) maken: een kop, een aantal lichaamsdelen en een staart. Dat gaat natuurlijk niet in 1 2 3, want per beurt kan je maar één actie uitvoeren! Daarmee kan je Coatl-delen verzamelen, kaarten nemen of je Coatl (gedeeltelijk) samenstellen. De (Prophecy) kaarten bepalen hoeveel punten je Cóatl aan het einde van het spel zal opbrengen, op voorwaarde dat je aan de eisen voldoet natuurlijk. De meeste opdrachtkaarten zijn afhankelijk van de kleuren van je Cóatl. Wanneer je een Cóatl afwerkt voorzie je ze bovendien van een tempel-kaart die (in het beste geval) ook nog wat punten oplevert. De spelregels zijn uiteraard complexer dan dit, maar dit beschrijft het algemene beeld van Cóatl.

De eerste keer waren we als mama’s best enthousiast, het is een spel dat (voor doorwinterde spelers) relatief eenvoudig uit te leggen is en tegelijkertijd ook wel wat diepgang vraagt. Je moet vooruit denken, organiseren en vooral: je plannen kunnen wijzigen als iemand anders plots iets deed wat jouw strategie in de weg staat. Ondanks ons enthousiasme kregen we Kobe niet overtuigd. Om te beginnen vond hij de illustraties niet mooi, maar ook het spelprincipe kon hem niet bekoren. We speelden het toch nog een tweede en een derde keer, maar dan had hij het écht wel gehad met Cóatl. Het sleept, het gaat traag, het is niet vernieuwend en je hebt het gevoel het spel niet in de hand te hebben. Er is bovendien een strategie waarbij je steeds voor het minimum kan gaan en je het spel extra snel laat stoppen, tot grote frustratie voor die spelers die volop aan het opbouwen zijn en het maximum van punten proberen te behalen.

Qua materiaal valt er op Cóatl niks aan te merken, los van het feit dat het met al die plastic geen milieu-prijs zal winnen. De onderdelen van Coatl zijn bijzonder mooi en stevig, alles past goed in elkaar zoals het hoort. Ook de doos is voorzien van een handige inlay waar alle spelonderdelen mooi in blijven zitten. Hoewel Cóatl ongetwijfeld zijn sterke punten heeft, blijkt het toch niets voor ons te zijn.

Cóatl, Synapses Games, 1-4 spelers, 45min., vanaf 8 jaar

Bandido ontstond oorspronkelijk in de Zwitserse reeks “Helvetiq TO GO Games”. Een reeks die ook hier verkrijgbaar is mét Nederlandstalige spelregels. Een klein doosje, 70 kaarten, perfect voor in je jaszak! Bandido is een coöperatief kaartspel waarin we samen proberen te voorkomen dat Bandido alwéér ontsnapt!

Het spel begint met de centrale Bandido-kaart, daarop zie je 5 (of 6 in de moeilijke versie) gegraven tunnels waardoor Bandido wilt ontsnappen. Beurt om beurt sluiten de spelers één van hun handkaarten aan met de kaarten die al op tafel liggen. Slagen jullie erin om alle tunnels af te sluiten? Dan winnen jullie samen het spel! Zijn de kaarten op of is het onmogelijk geworden om de tunnels af te sluiten? Dan is Bandido er helaas in geslaagd om te ontsnappen.

Bandido blinkt uit in eenvoud: kort, simpel en énorm verslavend! Geen twee spelletjes zijn hetzelfde: de ene keer heb je de klus op 2 minuten geklaard, de andere keer is je tafel te klein door het kluwen aan tunnels. Maar leuk is het zonder enige twijfel. Bandido is voor ons een spel waar geen leeftijd hoeft op te staan. Het doosje zegt 6+, maar kleuters die een sterk ruimtelijk inzicht hebben kunnen ongetwijfeld al vroeger meespelen. Tegelijkertijd zijn de kaarten tijdsloos en kan Bandido ook menig volwassenen overtuigen, een ideaal spelletje voor tussendoor. Kortom: deze keer zijn niet alleen Kobe en Matteo enthousiast, maar ook de mama’s!

BANDIDO, Helvetiq, 1-4 spelers, 15 min., vanaf 6 jaar