De spelletjes van HUCH! Games vallen ons elk jaar op tijdens SPIEL. De levendige en mooie illustraties van de speldozen en het materiaal hebben daar zeker iets mee te maken. Ook dit jaar viel ons oog al heel snel op Jumpkins, en wat het nog beter maakt is dat deze spellen ook alvast Nederlandse spelregels bevatten. Wat zonde dat ze hier nog niet random te koop zijn, lees maar even mee hoe leuk Jumpkins wel niet is!

De speldoos bevat maar liefst 20 felrode dobbelstenen met daarop verschillende Jumpkins-insecten. Er zijn verschillende ondergronden voorzien om het eiland in de doos van voldoende uitdaging en variatie te voorzien, want heel dat insectengebeuren speelt zich namelijk af IN de doos. De insecten hokken samen per soort (door ze op te stapelen), en er komen er alsmaar bij! Elke speler heeft 9 fiches, we spelen dus 9 ronden waarin je elke keer een toestel kiest om een nieuwe Jumpkin in het spel te brengen. Voor Kobe en Matteo was de moszwam alvast het meest opvallende toestel, een soort schuimblok dat dient als trampoline: je gooit er je dobbelsteen op en probeert hem op die manier goed in de doos te mikken. Naast de moszwam is er ook een boomstronk vanwaar je de dobbelsteen kan wegschieten, een blad-springplank en een mierenhoop waarop je de dobbelsteen kan laten vallen. Bij die actie probeer je geen bestaande torens omver te gooien. Na het inbrengen van de dobbelsteen kan je een nieuwe toren vormen met de insectensoort die bovenaan jouw dobbelsteen ligt. Met een beetje geluk en af en toe een strategische keuze kan je op die manier punten scoren.

Jumpkins is geen strategisch spel waarbij je je hersens moet kraken, integendeel. Het is een spelletje waar plezier en lachen centraal staat. De dobbelstenen vallen soms merkwaardig goed, andere keren heb je brute pech. Maar lachen ga je gegarandeerd, hét ideale spel om even alle kopzorgen te vergeten! Kobe en Matteo waren dolenthousiast, en dan hebben ze nog niet eens alle varianten geprobeerd. Ik ben zéker dat dit spel hier nog voor veel leuke momenten gaat zorgen, zeker wanneer ook vriendjes en familieleden weer mogen komen meespelen!

Jumpkins, HUCH! Spiele, 2-4 spelers, 20min., vanaf 8 jaar

NSV is een Duitse uitgeverij onder de naam Nürnberger Spielkarten Verlag. Hun beursstand op Spiel biedt keer op keer een voorbode van wat we iets later ook hier in de winkelrekken zullen zien staan. Dit jaar introduceerden ze hun ‘MINNYS’ op spiel.digital, of White Goblin Games deze ook zal vertalen is op dit moment nog niet duidelijk. Wij hopen alvast van wel!

De reeks bestaat uit 4 mini-spelletjes die met een minimum aan (papieren) verpakkingsmateriaal erg duurzaam zijn. De spelletjes zijn verpakt in een papieren zakje, met touw gebonden. Om het spel te openen moet je het openscheuren, wat wij stiekem een beetje jammer vonden. Een hersluitbaar papieren zakje was misschien iets praktischer geweest in de spellenkast, maar dat is nu eenmaal de aard van het beestje. Alle spelletjes zijn Roll & Writes, in het zakje vind je een scoreblok, een potloodje en een mini dobbelsteentje.

Kobe koos Honey moon om te beginnen, een spelletje waarbij je zoveel mogelijk punten probeert te scoren door snoepjes aan te duiden op een suikermaan. Elke speler heeft hetzelfde scoreblaadje en het dobbelresultaat is voor iedereen hetzelfde: het komt er dus op neer om de juiste keuze op het juiste moment te maken. Je dient uiteraard rekening te houden met de spelregels, maar die heb je snel onder de knie. Kobe was meteen enthousiast over dit kleine spelletje. Het is leuk, snel, eenvoudig, spannend verslavend en: ideaal om altijd op zak te hebben om een doods moment te doorbreken!

Recent speelden we ook Hamstern. Een ander thema, andere spelregels, maar minstens even leuk. Ook nu geldt het dobbelresultaat voor alle spelers en moet je kruisjes zetten in de ondergrondse kamers waar ze hun wintervoorraad verzamelen. Aan jou om de juiste keuze op het juiste moment te maken: begin je een nieuwe tunnel, ga je voor de eikels (extra punten) of speel je op voorzichtig en wil je volledige kamers vullen? Het spel verloopt elke keer compleet anders (afhankelijk van je keuzes en de dobbelresultaten), maar leuk is het altijd!

In dezelfde reeks heb je ook nog Wolle en Volle Weide, maar die hebben we op dit moment nog niet getest.

Cóatl behoort voor Kobe tot de categorie ‘grote-mensen-spellen’. Vijf jaar geleden zouden we het als familiespel geïntroduceerd hebben. Cóatl is voorzien van Aziatische illustraties van een draak, op de achterkant van de doos krijg je alvast een blik van de kleurrijke plastic onderdelen in het spel.

Zoals de doos al laat vermoeden gaan we samen gevederde slangen (Cóatl dus!) maken: een kop, een aantal lichaamsdelen en een staart. Dat gaat natuurlijk niet in 1 2 3, want per beurt kan je maar één actie uitvoeren! Daarmee kan je Coatl-delen verzamelen, kaarten nemen of je Coatl (gedeeltelijk) samenstellen. De (Prophecy) kaarten bepalen hoeveel punten je Cóatl aan het einde van het spel zal opbrengen, op voorwaarde dat je aan de eisen voldoet natuurlijk. De meeste opdrachtkaarten zijn afhankelijk van de kleuren van je Cóatl. Wanneer je een Cóatl afwerkt voorzie je ze bovendien van een tempel-kaart die (in het beste geval) ook nog wat punten oplevert. De spelregels zijn uiteraard complexer dan dit, maar dit beschrijft het algemene beeld van Cóatl.

De eerste keer waren we als mama’s best enthousiast, het is een spel dat (voor doorwinterde spelers) relatief eenvoudig uit te leggen is en tegelijkertijd ook wel wat diepgang vraagt. Je moet vooruit denken, organiseren en vooral: je plannen kunnen wijzigen als iemand anders plots iets deed wat jouw strategie in de weg staat. Ondanks ons enthousiasme kregen we Kobe niet overtuigd. Om te beginnen vond hij de illustraties niet mooi, maar ook het spelprincipe kon hem niet bekoren. We speelden het toch nog een tweede en een derde keer, maar dan had hij het écht wel gehad met Cóatl. Het sleept, het gaat traag, het is niet vernieuwend en je hebt het gevoel het spel niet in de hand te hebben. Er is bovendien een strategie waarbij je steeds voor het minimum kan gaan en je het spel extra snel laat stoppen, tot grote frustratie voor die spelers die volop aan het opbouwen zijn en het maximum van punten proberen te behalen.

Qua materiaal valt er op Cóatl niks aan te merken, los van het feit dat het met al die plastic geen milieu-prijs zal winnen. De onderdelen van Coatl zijn bijzonder mooi en stevig, alles past goed in elkaar zoals het hoort. Ook de doos is voorzien van een handige inlay waar alle spelonderdelen mooi in blijven zitten. Hoewel Cóatl ongetwijfeld zijn sterke punten heeft, blijkt het toch niets voor ons te zijn.

Cóatl, Synapses Games, 1-4 spelers, 45min., vanaf 8 jaar

Mosquito Show doet ons heel erg denken aan Jurassic Brunch. Dezelfde soort illustraties, een tweepersoonsspel en mooie figuren, deze keer een kameleon en een toekan. De verwachtingen zijn alvast torenhoog!

De mooie figuren zijn om te beginnen al een hit bij Kobe (en Matteo vindt het er ZO leuk uit zien dat hij écht niet blij is dat hij nog niet mee mag spelen). Op het spelbord zien we een raster van struiken met daartussen kleine vijvertjes. In die vijvers liggen waterlelies waaronder muskieten verstopt zitten, het zijn die muskieten die we willen verzamelen. 9 stuks om precies te zijn, en alleen de gouden! De andere muskieten leveren je geen punten op maar wel een bepaald privilege tijdens het spel. Je kameleon en toekan moeten dus zoveel mogelijk muskieten verzamelen en dat doen ze allebei op hun eigen manier. De kameleon plukt ze uit aangrenzende vijvers vooraleer hij zich orthogonaal verplaatst, de toekan pikt ze mee terwijl hij er (diagonaal) overvliegt. Daarnaast zijn er ook nog waterlelies met een bloem waar je de muskieten minder eenvoudig uit kan pikken; ze worden dus een eerste keer ‘bloot’ gelegd en pas de tweede keer opgegeten.

Deze eenvoudige regels zorgen er toch voor dat Mosquito Show heel wat diepgang en strategische mogelijkheden krijgt. Dat is iets dat we hier in huis héél erg weten te appreciëren in een spel, zeker als al de rest (materiaal, illustraties) dan ook van hoge kwaliteit zijn. Kobe zei al na de eerste keer dat hij Mosquito Show NOG leuker vond dan Jurassic Brunch. Beide spelletjes zijn gelijkaardig, maar Mosquito Show biedt nog een tikkeltje meer diepgang. Het enige nadeel is de functie van de gekleurde muskieten: een overzichtskaartje met hun functies hadden we wel handig gevonden. Daar zit maar één ding op: Mosquito Show vaak genoeg spelen zodat je de acties uit het hoofd kent. En daar zitten we hélemaal niks mee in, voor ons is dit een absoluut top spel!

Mosquito Show, The Flying Games/Geronimo, 2 spelers, 15 min., vanaf 8 jaar

Ghost Adventure was één van de spelletjes waar ons oog op viel tijdens spiel.digital. Het onderscheidt zich op veel manieren van een ‘klassiek’ bordspel. Deze keer geen pionnen, geen dobbelstenen, geen kaarten, zélfs geen beurten! Wat dan wel? Een spinner die je als team doorheen verschillende werelden moet leiden!

De bijzonder mooie kwaliteit van het materiaal is het eerste dat opvalt. Het spel bevat twee verschillende spinners, een gewone en één met lanceerder. Daarnaast vind je 2 boekjes met in totaal 56 scenario’s in stijgende moeilijkheidsgraad. Je begint in wereld 1 door de spinner te laten draaien op de steencirkel, vervolgens beweeg en kantel je het platform om je doel te bereiken. Daarna leid je de spinner – zonder dat hij stopt! – naar het volgende platform om ook daar je doel te bereiken. Op die manier moet je minstens 4 en maximum 13 doelen behalen. Je begint het spel met 3 toverflesjes die je kan benutten om je spinner opnieuw te laten draaien, gelukkig is er ook een actieknop waarmee je zo’n flesje terug kan vullen.

Dit spel sprak meteen tot Kobe’s verbeelding. En uiteraard: zo’n spinner op zich is al een groot succes, dat hij die nu in een spel kan gebruiken is al helemaal “super cool”! Je kan er dan ook echt coole trucs mee uitvoeren, zo moet je in de moeilijkste opdrachten je spinner omhoog gooien, je platform omdraaien en weer opvangen om je opdrachten te voltooien. Eenvoudig is het allesbehalve, zo’n spinner heeft ten eerste voldoende snelheid nodig om lang genoeg te blijven draaien. Bovendien vraagt het veel teamwork: wie neemt welke plaat, wie laat hem starten, wie houdt de opdrachten in de gaten? … En tenslotte moet je best handig en precies zijn om de taak tot een goed einde te brengen. Maar oefening baart kunst: wat bij het eerste spel nog onmogelijk leek bleek ons na een aantal keer steeds beter te lukken!

Ghost Adventure is zonder twijfel één van de meest innovatieve spellen van 2020. Het is geen rustgevend spel dat we als mama meteen zouden kiezen, maar kinderen vinden het super cool en dan genieten we graag mee van hun enthousiasme. En toegegeven, het heeft een verslavend kantje, want stiekem wil je het toch steeds beter en vlotter kunnen.

Ghost Adventure, Geronimo, 1-4 spelers, 20 min., vanaf 8 jaar

Voor al wie Ticket to Ride nog niet kent: dit treinenspel is dé hit in de moderne bordspelwereld. Met meer dan 4 miljoen verkochte exemplaren en een hele waslijst aan varianten kan je er niet meer om heen: dit is een must-have.

Voor de spelregels van het basisspel verwijs ik graag naar onze recensie van inmiddels 6 jaar geleden, toen de 10-jarige jubileum editie op de markt kwam: Ticket to Ride 10 jaar. Onlangs leerde Kobe ook al Mijn Eerste Reis kennen, de junior variant die de liefde voor ‘hét’ treinenspel alvast aanwakkerde. Maar toen kwam ‘Ticket to Ride: Amsterdam’. Een grote-mensen-spel, maar in een kleiner doosje dan we van hen gewoon zijn. Na New York en Londen werd Amsterdam de derde stad in de reeks, deze speelt zich bovendien af in de Gouden 17e eeuw.

De spelregels zijn nagenoeg hetzelfde als het basisspel, maar zoals het hoort in een stad (de vorige TTR versies omvatten steeds een land of zelfs een continent) is alles gewoon wat kleiner: een kleiner bord, minder routes, minder locaties en minder treinen. Ook nu verzamel je kaarten en claim je treinroutes met als doel je geheime tickets te behalen en punten te scoren. Als kleine extra zijn er in deze versie wel bepaalde handelsroutes aangeduid. Door deze plaatsen te claimen krijg je een handelskaart als beloning, en die leveren op het einde natuurlijk extra punten op. Een leuke extra.

Ondanks het feit dat het speelbord er niet uitziet als de meest kindvriendelijke versie, is TTR Amsterdam volgens ons echter dé perfecte versie om te introduceren bij kinderen. (Hoewel het daar niet specifiek voor bedoeld is.) Ze kunnen een grote-mensen-spel meespelen zonder dat het 45 minuten of langer duurt zoals de grotere versies van Ticket to Ride. Kobe was dan ook meteen verliefd op dit spel. Het is uitdagend, verslavend, biedt veel variatie en is gewoon super leuk! Ook leuk onder volwassenen, als je gewoon zin hebt in een korter spel dan het origineel.

Ticket to Ride Amsterdam, Days of Wonder, 15min., 2-4 spelers, vanaf 8 jaar

Smartgames is bijna een begrip i.p.v. een uitgever. Een begrip dat staat voor kwalitatieve en uitdagende solo-denkspellen. Kwaliteit en uitdaging blijft de norm, maar vanaf nu brengen ze dus ook ‘multiplayer games’ op de markt. Gezelschapsspelletjes voor het hele gezin dus, die je zal kunnen herkennen aan de rode boord op de doos. Froggit is hun eerste spel en bevat twee niveaus die ze aanduiden met de leeftijdsaanduidingen 6+ en 8+.

In elk niveau probeer je jouw kikkerfamilie naar de andere kant van de vijver te laten springen in de hoop dat ze niet worden opgegeten door de grote vis. Grote kikkers kunnen tot twee sprongen per beurt maken, kleine kikkers drie. Bovendien kunnen ze ook steeds in een rechte lijn over een andere kikker springen. Als een kikker zijn doel bereikt mag die speler de grote vis tot 2 stappen verplaatsen en bestaat de kans je kikker opgegeten wordt en terug naar start vliegt. In het tweede niveau kan je bovendien een groep maken door een kleine kikker op één van je eigen grote kikkers te laten springen. Deze groep kan voortaan nog maar één sprong per beurt maken én kan niet meer over andere kikkers springen, maar kan op die manier ook niet meer opgegeten worden door de vis. Bovendien kan je met een grote kikker andere kleine kikkers gevangen nemen en tijdelijk blokkeren.

Toen we Froggit openden waren we blij verrast door het kwalitatieve materiaal. De kleurrijke kikkers zijn gemaakt van het materiaal dat we herkennen van bv. bij Roodkapje, De Drie Biggetjes of de Smartmax dieren. Ze zijn stevig, mooi en liggen perfect in de hand. Het spel zelf klonk eerder eenvoudig, na één keer spelen zei Kobe dan ook meteen “oké, en laat ons dan nu niveau 2 eens proberen”. Dat was hier meteen een énorm succes.

Het blijven eenvoudige spelregels, maar die twee extra regels zorgen voor heel veel extra mogelijkheden. Je kan voorkomen dat de vis je opeet en je kan tegenspelers blokkeren waardoor je plots een heel strategisch spelletje speelt. Het gebeurde meerdere keren dat je een plan in je hoofd hebt en Kobe plots onverwacht uit de hoek kwam met een strategische zet. Dat soort tactische bewegingen maakt van Froggit hier althans een verslavend spelletje.

Froggit, Smartgames, 2 – 6 spelers, 20 min., vanaf 6 jaar

Als er één Smartgame is dat qua thema helemaal aansluit bij Kobe zijn interesses, is het Asteroïd Escape wel. In deze schuifpuzzel probeer je een ruimteschip te laten ontsnappen tussen een heleboel asteroïden uit een ander universum. 60 opdrachten, van gemakkelijk tot héél moeilijk!

Asteroïd Escape was voor Kobe een mijlpaal wat betreft Smartgames. Voordien ontdekte hij al enkele Smartgames, maar hij speelde ze dan ofwel in één keer uit, ofwel wilde hij er (bijna) niet aan beginnen. In de winkels liep hij de rekken met Smartgames dan ook straal voorbij. Tot hij op een spellenbeurs deze Asteroïd Escape zag staan en plots de drang had om deze ‘ruimte-schuifpuzzel’ te proberen. We wilden hem nog even afremmen, de leeftijdsaanduiding was dan ook het dubbele van zijn echte leeftijd, maar lieten hem proberen. Level 1 lukte vlot, trots als hij was, begon hij aan level 2. En hij ging verder: 3, 4, 5, … . Hij haalde zijn liefste stemmetjes boven en ging uiteindelijk met zijn nieuwe favoriete Smartgame naar huis. De komende dagen/weken stonden in thema van dit nieuwe puzzelspelletje; voor school, na school, terwijl hij aan tafel zat te wachten op zijn eten, NON STOP!

Hij behaalde een kleine 30 opdrachten en dan werd het spelletje even naar de kast verbannen, maar ik ben er zeker van dat hij het na een paar maanden nog eens uithaalt en gewoon opnieuw begint. Asteroïd Escape maakte van Kobe een mega Smartgames-liefhebber, de gang die we voorlopig niet meer moeten doorwandelen als we gehaast zijn, want hij is er niet meer weg te krijgen. Asteroïd Escape zit in een klein doosje en is ideaal om mee te nemen op vakantie (of op restaurant).

Asteroïd Escape, Smartgames, 1 speler, vanaf 8 jaar