Horrible Guild bracht dit jaar, naast het verslavende Quicksand, ook Sunrise Lane op de markt. En ik heb alvast goed nieuws voor alle taalgenoten: White Goblin Games heeft al een Nederlandstalige versie aangekondigd voor 2024! Sunrise Lane is een herwerkte versie van Rondo, een spel van Reiner Knizia dat we in 2012 al op onze website hebben gerecenseerd en na 10 jaar nog steeds in onze kast staat. Dat wil alvast zeggen dat we fan zijn van het spelprincipe!
De abstracte tegels en getallen hebben plaatsgemaakt voor een heuse stadsomgeving. Elke speler krijgt een verzameling aan huisjes die hij snel maar vooral waardevol in de stad wil bouwen. Maar niet elke locatie in de stad is even strategisch, je wilt vooral pieken op de juiste moment en op de juiste plaats. Dat pieken mag je vooral letterlijk nemen, want als jij 3 huisjes op een plaats met 5 punten zet, verzamel je à la minute 15 punten bij elkaar! In je beurt kan je ofwel twee kaarten verzamelen, ofwel huisjes plaatsen. Die huizen moeten steeds grenzen aan het middenplein of aan een eerder gebouwd huis (in eender welke kleur), al kan je wel een park bouwen als overbrugging. Dit spelprincipe is quasi identiek aan Rondo, maar de extra manieren van punten sprokkelen stuwen Sunrise Lane toch naar een hoger niveau. Zo zijn er in de stad nu ook restricties die aan het einde van het spel extra punten kunnen opleveren. In sommige delen van de stad worden de spelers met de hoogste gebouwen beloond terwijl in andere wijken de meeste huisjes een extra prijs kunnen verdienen. Wie tenslotte de meeste huizen in één rij heeft staan verdient ook nog een bonus.
Sunrise Lane is een geweldig familiespel. Het spel is in enkele minuten uitgelegd en speelt vervolgens heel vlot. De huisjes hebben veel bijzondere details en zijn daarom ook heel fotogeniek, bij het stapelen moet je wel steeds alert zijn om ze in de juiste richting op elkaar te plaatsen, want anders blijft een grotere stapel niet mooi staan. Het feit dat je met zo’n simpele spelregels toch een heel leuk en tactisch spelletje kan spelen doet ons alvast vermoeden dat Sunrise Lane een groot succes kan worden bij het bredere publiek. De doos geeft 45 minuten aan, maar met vlotte spelers gaat dat naar ons gevoel toch heel wat sneller. Zowel Kobe als Matteo zijn fan van Sunrise Lane, dit zal ongetwijfeld nog vaak gespeeld worden!
Sunrise Lane
Horrible Guild, 45 min., 2-4 spelers, vanaf 8 jaar
Hickory Dickory is een spel dat ons héél erg was opgevallen in Essen. Dat had alles te maken met het materiaal: prachtige illustraties, een uniek spelbord in de vorm van een koekoeksklok, bewegende wijzers, een resem kleine houten muisjes in allerlei vormen en dan nog felgekleurde keramische tegels. De klok doet meteen denken aan Tzolk’in en de tegels aan Azul, maar de naam “Hickory Dickory” konden we maar niet thuisbrengen. Na wat opzoekwerk blijkt dat een gekend Engelstalig kinderliedje! Opzoeken op eigen risico: onze jongens lopen het nu al 3 weken non-stop te zingen, maar het vat de werking van het spel alvast 100% samen!
In dat liedje, en ook in het spel, klimmen de muizen op de koekoeksklok. Bij elk getal op de klok kunnen ze een specifieke actie uitvoeren. Daarbij hebben de muizen op de grote wijzer steeds voorrang om af te springen en de actie uit te voeren, pas daarna kunnen de aanwezige muisjes beslissen of ze die actie ook willen uitvoeren of toch liever willen opstappen. Op die wijzer is echter maar plaats voor 5 muizen, dus mogelijks verplicht een andere muis/speler je alsnog om die actie toch uit te voeren! Gaandeweg zijn er heel wat mogelijkheden om punten te scoren, zo kan je op verschillende manieren keramische tegels verzamelen om ze later tegen punten te verkopen. Liefst die tegels die ook gevraagd worden op de Quest-kaarten en je kan gebruiken op je jagersbord, om zo combinaties te maken die je heel veel punten opleveren! Terwijl je al die acties uitvoert tikt de tijd genadeloos verder, maar om klokslag middernacht eindigt het spel onherroepelijk. Je zal de tijd dus nuttig moeten gebruiken en je familie feilloos moeten laten samenwerken: elke muis heeft niet alleen zijn eigen draagzak, maar ook zijn eigen kwaliteiten. Zo heeft de spotter een grotere kans om de juiste tegels te bemachtigen, kan de schurk een andere muis soms nét te snel af zijn en heeft de aaseter een extra grote zak om alles mee te smokkelen. Door je muizen op eenzelfde nummer samen te brengen kunnen ze hun materialen aan elkaar doorgeven en zo het onderste uit de kan halen!
Een review als dit is te kort om de volledige speluitleg te omvatten, maar dat voelt dan ook meteen aan zoals het spel: hoewel je ruim anderhalf uur aan het spelen bent lijkt het steeds net te vroeg te stoppen! Je had nog zoveel plannen en er waren nog zoveel opties die je had kunnen doen. Je eindigt het spel alvast met een plan voor een volgende keer, dat is voor ons meteen een kenmerk van een goed spel. Hickory Dickory heeft dus niet alleen prachtig spelmateriaal, maar zit ook kei goed in elkaar! Het is een expertspel met een mix van vele spelmechanismes en daardoor best uniek in de spellenwereld. Zelfs na meerdere (lange) spelletjes gaat Hickory Dickory niet vervelen. Een blocker op de wijzer zorgt ervoor dat het spel zowel met 2, 3 als 4 spelers goed werkt; hoewel het met vier spelers betrekkelijk langer duurt dan met twee. De spelregels zijn (voorlopig?) nog niet in het Nederlands verkrijgbaar, maar aangezien het spelmateriaal taalonafhankelijk is hoeft dat niet meteen een probleem te zijn. Bovendien hebben de uitgevers gezorgd voor tal van uitleg-filmpjes, dus wie niet graag leest kan gewoon de QR-code scannen! Hickory Dickory is een spel dat bij ons een speciaal plaatsje krijgt in de kast en ongetwijfeld nog vaak gespeeld zal worden, wat een topper!
Hickory Dickory
PlaidHatGames, 60-120 min., 1-4 spelers, vanaf 10 jaar
Het was de meest zichtbare (pre-) release op Spiel 2023. Hét spel waar honderden spelliefhebbers al maandenlang naar zaten af te tellen: een legacy-versie van het overbekende Ticket to Ride! Hier vertellen we alles wat je wil weten voor je aan het avontuur begint, maar gaan we geen spoilers prijsgeven.
Wat is dat juist: een legacy game? Dat is een spelmechanisme waarin het spel permanent verandert doorheen de opeenvolgende spellen. In het geval van Ticket to Ride wordt de geschiedenis van de Amerikaanse spoorwegexpansie verteld. Elke speler wordt de eigenaar van een nieuwe spoorwegmaatschappij, 12 spellen lang zal hij dit bedrijf leiden. Doorheen die spellen zullen er zaken gebeuren die het spel permanent veranderen. Nieuwe spelregels, nieuwe speelstukken, nieuwe regio’s, nieuwe opdrachten, maar ook onderdelen die verbannen of gewijzigd worden en nog zoveel meer. Een legacy-game speel je met één spelersgroep, je kan het dus niet elke keer met iemand anders op tafel leggen. Hoewel er in dit spel wel een regel voorzien is voor wie een spel gemist heeft, wil je dit avontuur gewoon graag samen beleven. Kenmerkend aan zo’n legacy-spel is ook dat je dit regelmatig wil spelen. Na verloop van tijd zijn er zoveel extra regeltjes dat je best geen 6 weken wacht tot je volgende speelsessie; want dan ben je alles weer vergeten. Na elk spel heb je één winnaar, maar aan het einde van de campagne zal een eindresultaat berekend worden waarbij één grote overwinnaar zal zijn. Alle voortgang wordt tussendoor netjes bewaard in je persoonlijke bedrijfsbox.
Hoe speelt het spel? Deze Ticket to Ride Legacy houdt inhoudelijk erg trouw aan het originele Ticket to Ride. Aan het begin van de campagne wordt het spel gespeeld op een deel van het speelbord, met alleen een Amerikaans landschap zichtbaar. In je beurt zal je dus ofwel treinkaarten verzamelen, ofwel die treinkaarten gebruiken om routes te claimen, ofwel nieuwe bestemmingskaarten trekken. Verschillend met het basisspel is echter wel dat je geen punten scoort bij het claimen van de routes, doorheen het spel zullen hier andere voor- of nadelen aan verbonden worden. Aan het begin krijg je vb. een extra treinkaart of 2$ voor specifieke routes. Dat is meteen ook waar alles om draait in dit spel: geld verdienen! Zo krijg je aan het einde van het spel nu ook dollars i.p.v. punten voor elke behaalde bestemmingskaart. Uiteraard komen hier doorheen de campagne heel wat spelregels bij, maar daar ga ik nog niets over verklappen. Als je géén TTR-fan bent, hoef je dus niet te hopen dat je het met deze legacy versie opeens wél leuk gaat vinden. Maar als jij net als ons wél houdt van Ticket to Ride en héél graag een avontuur wil beleven met je vaste spelersgroep: loop dan maar gauw naar de winkel!
Waar moet ik nog meer op letten? De prijs is allesbehalve goedkoop, maar de doos is dan ook één van de grootste speldozen die we ooit gezien hebben. Na enkele avonturen kan ik alvast zeggen dat het het geld voor ons waard is: niet alleen is het een onwijs leuk avontuur om samen te beleven, maar ook het materiaal is van een uitzonderlijke kwaliteit. In de doos vind je een heleboel geheime onderdelen die je aan het begin nog niet mag openen en/of bekijken, maar geloof mij: er komen al heel snel leuke verrassingen uit de bus! Sommige legacy-games komen traag op gang, maar deze TTR evolueert vanaf het begin best snel. Wat wel onmisbaar is, is een grote speltafel. De 5 eerste puzzelstukken van het spelbord verklappen al dat het wel eens een héél groot speelbord zou kunnen worden tegen het einde van de campagne. Bovendien ligt er nog heel wat ander spelmateriaal op tafel.
Wie kan er allemaal meespelen? Dit verhaal is ontzettend leuk om samen als gezin, familie of vriendengroep te beleven. Als je jonge kinderen wil laten meespelen is het wel belangrijk dat ze het originele Ticket to Ride kunnen/kennen. Dan bedoelen we niet Mijn eerste reis, maar een grotere versie waarbij ze de bestemmingen zelf kunnen lezen en vinden op het spelbord. Naast deze basisregels moet je voor dit Legacy-spel ook in staat zijn om langere spellen (tot 90 min.) vol te houden én goed kunnen lezen, doorheen het spel kan je namelijk postkaarten ontvangen die je deels aan je medespelers moet voorlezen en deels geheim moet houden. De 10+ wijst er natuurlijk op dat dit niet voor heel jonge kinderen is bedoeld. Kobe en Matteo zijn allebei spel-ervaren genoeg om het hele avontuur mee te beleven, onze nieuwe huisafspraak luidt dan ook: Zondag = Ticket-to-Ride-dag!
En wat daarna? Het is één van de meest gestelde vragen bij een Legacy-game: wat doe je ermee na die 12 speelsessies? Na de volledige campagne zal je speelmateriaal uiteraard niet meer hetzelfde zijn als bij de start van je campagne. Doorverkopen aan spelers die het avontuur niet eerder speelden is dus uiteraard geen optie. De makers hebben echter wél verzekerd dat je het spel ook na de campagne opnieuw en opnieuw zal kunnen blijven spelen. Maar heel eerlijk? Dit spel koop je vooral om dit unieke avontuur te beleven, niet voor de sessies die je er achteraf nog wel of niet mee kan spelen.
Ticket to Ride Legacy: Legendes uit het Westen
Days of Wonder, Asmodee, 20-90 min., 2-5 spelers, vanaf 10 jaar
Op Spiel 2023 was vooral Matteo niet weg te slaan bij het Canadese Vesuvius Games, dat had alles te maken met hun opvallende schietspel Catapult Feud. In een nog indrukwekkendere 3D-geprinte omheining kon je je eigen kasteel bouwen om zo je manschappen een veilig onderkomen te bieden. Daarna begint namelijk het spektakel: elk om beurt kunnen we een kanon lanceren en zo het kasteel van onze tegenstander proberen te vernietigen. Je enige doel: overleven!
Om Catapult Feud te spelen heb je om te beginnen een vrij grote tafel nodig, want tussen twee spelers moet er 1,5 meter afstand bewaard worden. Catapult Feud is niet goedkoop, maar je krijgt hier wel veel materiaal voor je geld. De voorraad reserve elastieken voor de katapulten worden ook wel geapprecieerd. Heel eerlijk? Wij beschouwen Catapult Feud niet zozeer als een gezelschapsspel, maar eerder als speelgoed. En dan is het absoluut iets dat veel kinderen gewoon heel leuk vinden, ook Kobe en Matteo. Ze halen het te pas en te onpas uit de kast om elke keer een nieuw kasteel te bouwen waarmee ze hopen de vijand buiten te houden. Weinig nadenken en gewoon doen, dat zal ongetwijfeld ook met vrienden en familie nog vaak boven komen!
Elk jaar rond Halloween valt het ons op dat er zo ontzettend veel spelletjes bestaan rond dit spooky thema, en dit jaar komt er alweer ééntje bij: Crazy Pilot! Het is een stressvol kaartspel waar alle spelers gelijktijdig aan het spelen zijn, een gevaar in het verkeer! Monsters, spoken, zombies en allerhande gebeurtenissen maken jouw rit naar het werk tot een heus avontuur.
Elke speler begint het spel met één auto, een startkaart en 23 situatiekaarten. Na het startsignaal ga je één voor één al jouw kaarten afhandelen in een ware race naar de finish. Zoals dat in het verkeer gaat, zal je echter wel de juiste beslissingen moeten nemen. Bij elke kaart moet je namelijk oordelen of je naar links, rechts of rechtdoor gaat. Maar misschien is rechtsomkeer maken of stoppen wel een betere optie! Door de kaart aan de juiste kant van jouw auto te leggen maak je je beslissing. Alsof dat nog niet spannend genoeg is leven er ook nog zombies in de stad; als je zo’n zombie tegenkomt onderweg moet je luid “ZOMBIIEEEE” roepen, waarna elke speler zijn hand z.s.m. op de middelste zombie-stapel moet leggen. Diegene met het traagste reactievermogen krijgt een strafkaart. Van zodra één speler doorheen zijn stapel is stopt het spel en worden alle stapels nauwkeurig gecontroleerd. Juiste beslissingen leveren een pluspunt op, foutieve beslissingen minpunten. Diegene met de meeste punten, wint het spel!
Crazy Pilot is zo’n hectisch spel waar iedereen door elkaar roept en beweegt. Je bent ervoor of je bent er niet voor. De jongens vonden het leuk, de mama’s wat minder. Als jij wel houdt van die drukte en niet terugdeinst voor een snelle race tegen mekaar, dan is Crazy Pilot vast iets voor jou! Er is een duidelijke groeimarge in Crazy Pilot, na een aantal spelletjes leer je de kaarten steeds beter interpreteren; of toch wanneer je bij de puntentelling even alert aandacht besteed aan de fouten die je gemaakt hebt. Het perfecte spel om uit je fouten te leren, dus! Dat maakt ook meteen dat een nieuwe speler ietwat in het nadeel is, maar dat is ook zo met een jonge chauffeur. Een spelletje Crazy Pilot duurt hooguit enkele minuten. Hoe meer spelers, hoe spannender de race, want naast je eigen route moet je ook continu alert blijven voor zombie-verschijningen. Als je wilt trainen op je reactievermogen, is Crazy Pilot het perfecte spel voor jou!
Elk jaar op rij is oktober dé spelletjesmaand bij uitstek. Dat heeft alles te maken met het grootse evenement dat in oktober telkens plaatsvindt in het Duitse Essen. Ook dit jaar waren wij weer van de partij, dat verslag lees je hier. Op Spiel zijn wij natuurlijk altijd heel benieuwd welke nieuwigheden de spellenmarkt voor ons in petto heeft, en hét spelletje dat meteen onze speeltafel overheerste was dit jaar Quicksand! Een onwijs leuk realtime coöperatief spel. Super eenvoudige spelregels maar helemaal niet zo simpel om te winnen, dat is toch vaker een succesvol recept. Quicksand werd afgelopen maand gespeeld met de kinderen, maar ook met familie en zelfs op het werk met collega’s. Hét ideale spel voor een mini teambuilding-break!
De top drie werd aangevuld met het kinderspel Catapult Feud en Matteo’s favoriete aanwinst vanop Spiel: Robo Factory!
Similo is een eenvoudig en snel kaartspelletje dat de laatste jaren aan een mooie opmars bezig is. Het Italiaanse Horrible Guild bracht het in 2019 voor het eerst in de markt, en ondertussen zijn er zelfs in het Nederlands al tal van varianten verkrijgbaar. De spelregels blijven altijd identiek, maar qua thema kan je o.a. kiezen tussen dieren, sprookjes, historie, geschiedenis, … . Voor het tweede jaar op rij werd er dit jaar zelfs een exclusieve “Similo Boardgames” uitgebracht op Spiel, met afbeeldingen van allemaal spellen die in Essen te spelen waren dat jaar. Wij hopen alvast op een vervolg in 2024! Je kan alle decks ook combineren om samen te spelen. Ben je al benieuwd? Lees snel verder!
Similo is een eenvoudig deductie spel, we gaan namelijk alle kaarten elimineren tot er nog maar één overschiet, liefst de juiste natuurlijk. Eén speler is de tipgever. Van de 12 kaarten op tafel is er één kaart waar hij ons naar wil leiden, maar dat mag hij uiteraard niet met woorden doen. Hij moet telkens één handkaart neerleggen, waarna de rest van de spelers 1, 2, 3 of 4 kaarten moeten elimineren. De richting van de tip kan twee dingen betekenen: horizontale kaarten hebben géén gemeenschappelijke eigenschappen met de doelkaart, verticale kaarten (in dezelfde richting als de speelkaarten) hebben wél gemeenschappelijke eigenschappen. Na de 5e tipkaart schiet er één kaart over; als jullie alle tips goed geïnterpreteerd hebben winnen jullie gezamenlijk het spel!
Het leuke aan Similo is dat het gemakkelijk uitgelegd is, zelfs iemand die geen ervaring met spelletjes heeft, speelt dit in 1 2 3 mee. Een sessie duurt bovendien maar enkele minuten waardoor je gemakkelijk meerdere spelletjes na mekaar speelt. Als je het écht veel gaat spelen vinden we het persoonlijk leuk om meerdere decks te gebruiken zodat je ze kan combineren en/of afwisselen. Wat Similo anders maakt dan de meeste deductiespellen is dat hier ook een persoonlijk kantje aan zit, het helpt namelijk heel goed als je de leider goed kent en zijn denkpistes kan volgen. Iemand die vb. niet veel van sprookjes kent zal zich baseren op puur uiterlijke kenmerken terwijl een andere spelersgroep dan meer zal focussen op achterliggende linken. Op die manier kan Similo ook mooi werken als teambuilding, omdat je echt moet proberen om de denkpiste van de ander mee te volgen en mekaar zo beter leert kennen. Similo is voor ons niet hét topspel dat we elke keer op tafel zullen leggen, maar zéker een leuk tussendoortje om zo af en toe boven te halen als er nog wat tijd over is.
Halloween was hét perfecte moment om het nieuwe Dr. Frankenstein uit te testen. Dit griezelige spel werd op Spiel 2023 geïntroduceerd door de Poolse uitgeverij Trefl en is op dit moment nog niet in een Nederlandstalige versie beschikbaar. Zoals de cover al laat uitschijnen gaan we balanceren met potjes vol gruwelijke lichaamsdelen. Dat balanceren moet je niet letterlijk nemen, maar het idee helpt je wel vooruit om de spelregels vlot te begrijpen. De tafel ligt namelijk vol met 60 van die potjes, oftewel 6 stapels van 10 potjes!
Elke speler heeft één van zijn opdrachtkaarten vast en probeert de potjes in exact die volgorde bovenop een stapel te krijgen, daarvoor moet je dus wat gaan jongleren met die potjes. Voor één actie kan je een potje vastgrijpen en met alle potjes die daarbovenop staan een kolom verplaatsen, dat kan enkel op gelijke hoogte of in dalende richting. Een opdrachtkaart vervullen kost ook één actie, om een opdrachtkaart te ruilen moet je twee acties spenderen. Telkens je aan de beurt bent mag je drie acties uitvoeren, waarbij je dus constant alle potjes probeert te verschuiven om ze in jouw voordeel te ordenen. Dat klinkt heel logisch, maar je medespelers zijn natuurlijk hetzelfde van plan, met diezelfde potjes! Je probeert uiteraard zoveel mogelijk opdrachten te vervullen om het spel te winnen.
De meningen voor Dr. Frankenstein waren bij ons heel verdeeld. Het komt er op neer om de combinaties te zoeken en dat in zo weinig mogelijk acties te voltooien. Vaak moet je nogal out of the box denken om alsnog je doel te bereiken; dat vond ik er best leuk aan. Kobe daarentegen bleek echt de pech te hebben dat hij telkens opdrachtkaarten had met potjes die onbereikbaar waren en/of zijn plan steeds gedwarsboomd werd door iemand anders. Een spelletje Dr. Frankenstein speelt heel vlot en duurt maar zo’n 10-minuutjes; vaak ben je met het klaarleggen van die 60 potjes bijna even lang bezig! Kobe was wel fan van de manier waarop de tegeltjes getekend zijn en in een stapeltje mooi in mekaar overlopen. Het is zo’n spelletje dat we met Halloween voortaan vast elk jaar zullen uithalen omdat het wel leuk en toch verrassend ‘anders’ is, maar doorheen het jaar zal het hier waarschijnlijk weinig daglicht zien.
MLEM Space Agency werd voor het eerst geïntroduceerd op Spiel 2023. Ze hadden een gelimiteerd aantal spelletjes bij, want officieel zal MLEM pas in februari 2024 in de handel verschijnen. Wij hadden het geluk om al een exemplaar te bemachtigen en kunnen alvast zeggen: noteer februari 2024 alvast in de agenda, want dit wordt een échte hoogvlieger! We beginnen bij het materiaal, want naast de prachtige illustraties valt meteen de indrukwekkende speelmat op, anno 2024 lijkt een ouderwets kartonnen speelbord verleden tijd. Op de speelmat zien we een kat-achtig universum waardoor we samen zullen reizen. Hoewel we allen met hetzelfde ruimtevaartuig reizen, zal er aan het einde toch maar één winnaar zijn. Welke kattenfamilie verovert dit universum?
De kapitein plaatst één van zijn katten bovenaan in het ruimtevaartuig, ook andere spelers laten alvast één kat aan boord gaan. 3, 2, 1, … LIFT OFF! De kapitein rolt de dobbelstenen en laat de raket d.m.v. een push-your-luck-mechanisme ontbranden. Naast elke hoogte staan de dobbelstenen afgebeeld die je op die hoogte kan gebruiken om verder te vliegen, maar let op: gebruikte dobbelstenen worden meteen opzij gelegd en kan je dus niet meer gebruiken. Hoe verder je dus geraakt, hoe groter de kans op een ontploffing! Bij elke halte krijgen de spelers de kans om het ruimtevaartuig te verlaten en veilig op een hemellichaam te landen; de kapitein zet zijn reis vervolgens verder tot iedereen het ruimtevaartuig heeft verlaten of totdat de raket het heeft begeven. Op die hemellichamen vallen een heleboel punten te rapen; en zoals je wel kon voorspellen: hoe hoger je uitstapt, hoe meer punten je kan verdienen! Een maan biedt maar plaats voor één astronaut en ben je zeker van de afgebeelde punten, planeten kunnen gekoloniseerd worden: daar zal de grootste katten-kolonie aan het einde met de meeste punten gaan lopen.
Er zijn nog heel wat kleine extraatjes. Zo heeft elke kat zijn eigen voordelen, zo geven sommige katten dubbele punten op een bepaald hemellichaam en hebben andere voor- of nadelen tijdens de reis. Ook zijn er doorheen het spel nog medailles te verdienen voor de familie die als eerste bepaalde voorwaarden (zoals 3 katten op dezelfde planeet) weet te volbrengen. Tenslotte biedt het spel nog 3 scenario’s die je naar believen aan het spel kan toevoegen voor nog meer fun!
In tegenstelling tot wat de grootse doos en de berg aan materiaal laten vermoeden, is MLEM Space Agency een heel vlot en toegankelijk spelletje. Dit is een push-your-luck-spel met net dat tikkeltje extra; want deze keer stel je niet alleen je eigen geluk op de proef, maar probeer je ook in te schatten wat de kansen zijn van je medereizigers. Dat brengt een heleboel extra keuzes met zich mee, want jij hebt uiteraard geen invloed op de keuzes die je kapitein maakt! Kies je ervoor om tijdig uit te stappen en punten te sprokkelen of blijf je aan boord met het risico dat je met lege handen naar huis gaat? Dit spel heeft bijzonder veel troeven om niet alleen ons, maar ook veel vrienden te charmeren: het thema, de prachtige illustraties, het kwalitatieve materiaal, het verslavende push-you-luck-mechanisme, de interacties tussen spelers, de keuzes die je kan maken, en nog zoveel meer! Het spel eindigt bovendien van zodra de raket 11 keer ontploft is (of iemand al zijn katten in de ruimte heeft), dat maakt dat het spelersaantal weinig invloed heeft op de speelduur. Een spelletje MLEM duurt nét lang genoeg voor iets wat we van dit type spel kunnen verwachten, aangezien iedereen telkens aan boord is, is er ook geen downtime om je te gaan vervelen. Zet MLEM Space Agency dus maar alvast bovenaan je verlanglijstje!
We duiken de natuur in met het prachtige spel Mycelia, in Nederland alvast bekroond met de titel ‘Speelgoed van het Jaar 2023’! In Mycelia begint elke speler met een bos vol dauwdruppels en daarbij één simpele opdracht: zorg ervoor dat alle dauw verdwijnt van je speelbord! Dat gaan we doen d.m.v. het spelprincipe deckbuilding.
Je begint het spel met een deck van 6 kaarten. Elke keer als je aan de beurt bent kan je drie handkaarten uitspelen door de afgebeelde acties uit te voeren. Gespeelde kaarten gaan naar de aflegstapel tot het moment dat je alle kaarten uit je deck hebt gebruikt; dan worden ze opnieuw geschud tot een nieuwe trekstapel. Door de acties uit te voeren kan je enerzijds dauwdruppels over je bord verplaatsen en anderzijds bladeren verdienen. Het verplaatsen (of verwijderen) van dauwdruppels is cruciaal om het spel te winnen; je laat de dauwdruppels daarbij bewegen tot aan het tempelveld, waarna je ze van je speelbord mag verwijderen. Alle verdampte druppels worden verzameld in een grote tempel, die er ook voor zorgt dat er af en toe weer nieuwe druppels in ons bos terechtkomen! Toch moet je niet alleen op je druppels focussen, maar kan je ook een heleboel bladeren verzamelen. Die kan je dan weer gebruiken om nieuwe/betere kaarten aan te schaffen. Op die manier krijg je steeds een krachtiger deck en probeer je de juiste combinaties te zoeken om als eerste je speelbord vrij te krijgen!
Mycelia trok in eerste instantie onze aandacht omwille van het prachtige spelmateriaal met o.a. een geknutselde tempel die als mini-dobbeltoren functioneert. Mycelia was het eerste deckbuilding-spel voor Kobe en Matteo, en wat zijn wij dankbaar dat ze dat met dit spel hebben kunnen ontdekken! Mycelia is voor ons dan ook hét perfecte spel om kennis te maken met deckbuilding. De acties worden heel duidelijk geïllustreerd waardoor je in één oogopslag begrijpt wat je met zo’n nieuwe kaart kan doen. Dat zorgt ook meteen voor een vlot spelverloop. Het aanbod aan nieuwe kaarten is eerder beperkt en willekeurig; iets wat voor ons ideaal was maar waardoor doorwinterde spelers mogelijks wat op hun honger blijven zitten. Kobe en Matteo vonden het geweldig om hun eigen deck steeds te kunnen upgraden en zo op zoek te gaan naar een perfecte combinatie van kaarten. Door al je acties goed op elkaar af te stemmen zal je die dauwdruppels steeds efficiënter kunnen aanpakken en transformeert Mycelia zowaar tot een leuke race. Hoewel elke speler focust op zijn eigen spelersbord zijn er een heleboel kaarten die toch voor wat interactie zorgen en je medespelers (deels) laten meegenieten van jouw voordelen. De kaarten bevatten overigens ook (Engelstalige) tekst op de kaarten, maar dat zijn louter anekdotes die spelinhoudelijk geen meerwaarde vormen. Mycelia is dus ook perfect speelbaar met kinderen die nog geen Engelse tekst kunnen lezen. Kobe heeft inmiddels ook de solovariant van Mycelia uitgeprobeerd, en ook deze zit heel leuk in elkaar!
Mycelia is voor ons hét perfecte spel om kennis te maken met deckbuilding en bovendien hét ideale familiespel. Wij zijn absoluut fan en zullen Mycelia ongetwijfeld nog héél vaak opnieuw spelen. Ongetwijfeld één van onze beste aanwinsten van dit najaar!