Spelbeschrijving

Iedereen kent het wel, tot vervelens toe, het klassieke ‘papier, steen, schaar’! In Rock, Paper, Scissors, BANG! maakt de auteur gebruik van het bekende principe en vormt hij het om tot een strategisch bordspel voor twee tot vier spelers.

Elke speler begint het spel met 12 speelstukken in de gekozen kleur, van elk symbool heb je dus drie exemplaren. Het spel wordt gespeeld over twee ronden. In de eerste ronde plaatsen de spelers elk om beurt één van hun speelstukken op het 5×5-bord. Met twee spelers zullen beide spelers dus al hun 12 speelstukken kunnen plaatsen, met meerdere spelers zetten ze maar 6 of 8 speelstukken in. Wanneer het speelbord vol staat begint de tweede ronde van het spel waarbij de spelers hun speelstukken kunnen verplaatsen. Je kan uiteraard enkel je eigen speelstukken verplaatsen naar een aangrenzend (ook diagonaal!) veld, dat veld mag bovendien niet leeg zijn. Je speelstuk moet tenslotte kunnen winnen in een duel papier, steen, schaar. Op een steen kan dus enkel een speelstuk ‘blad’ geplaatst worden, waarop enkel een schaar geplaatste kan worden enz. Het dynamiet wordt niet gebruikt om stapels te maken maar om af te breken, ook deze kan je verplaatsen naar een aangrenzend veld met één of meerdere speelstukken. Het dynamiet zorgt er voor dat de volledige toren, inclusief het dynamiet, van het speelbord wordt verwijderd.

Het spel eindigt nadat alle spelers gepast hebben. De kleur van de speelstukken bovenop de torens bepaalt wie de punten verdient. Je krijgt vervolgens punten gelijk aan de hoogte van de toren min één. Voor een toren van 5 hoog ontvang je dus 4 punten.

Onze mening

Laat ons zeggen dat het klassieke papier, steen, schaar niet bij ons favoriete spellen hoort, we wisten dus ook niet goed wat we van dit nieuwe (mini-)bordspel moesten verwachten. In dat opzicht was het een positieve verrassing, het spel biedt meer uitdaging dan je zou vermoeden tijdens het lezen van de spelregels. De eerste versie van het spel was enkel bedoeld voor twee spelers, dat is er nog steeds aan te merken want het speelt met twee spelers toch wel op zijn best. Met meerdere spelers kan het ook, maar verliest het een beetje aan strategie. Het plaatsen van de speelstukken lijkt, zeker in het eerste spel, heel abstract en nutteloos, eens je het spel volledig gespeeld hebt zal je meer overzicht krijgen. Maar dan nog blijft het eerste gedeelte van het spel een beetje een gok, tijdens het tweede deel probeer je er dan het meeste uit te halen. Vooral in je eerste paar potjes ben je verrast door de mogelijkheden en het feit dat je toch steeds iets over het hoofd gezien hebt.

Na een aantal spellen was het fijne er wel af, het was leuk om eens te spelen, maar de kans is klein dat het nog op tafel zal komen. Daar is het niet uitdagend en leuk genoeg voor. Ook het uiterlijk van het spel spreekt niet aan, als vrienden uit onze kast een spel mogen kiezen zonder er iets van te kennen zullen er maar weinigen voor dit spel kiezen. Net als Terrain zit het wel verpakt in een zakje dat eenvoudig mee te nemen is, maar ook hier is de kwaliteit van speelstukken niet wat we gewoon zijn. Houten (stevige) speelstukken met een sticker op om het symbool en de kleur weer te geven. Een pluim voor de auteur die 48000 speelstukken met de hand beplakt heeft. Steek dit spel in een heel andere lay-out en het wordt opeens veel aantrekkelijker voor de gelegenheidsspeler.

Conclusie: Dit mini-bordspel fascineert voor de eerste potjes maar verdwijnt al snel terug naar de achtergrond.

Met dank aan North & South Games!

Rock, Paper, Scissors, BANG!

Auteur: Dave Cousins
Uitgeverij: North & South Games
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 15 min.
Vanaf 7 jaar

Spelbeschrijving

In 7 Steps draait alles rond het getal zeven. Zeven velden in zeven kleuren, en elke speler heeft elke ronde zeven schijven ter beschikking om punten te scoren. De torens zullen steeds hoger worden en je zal een ideale trap moeten zoeken om de hoogste torens te bereiken. Maar je raadt het al, een toren kan nooit hoger zijn dan… 7 schijven.

In je beurt ga je schijven op het bord plaatsen, punten scoren en je voorraad terug aanvullen tot zeven. Je mag zoveel schijven in het spel brengen als je wilt, maar je moet rekening houden met enkele regels. Zo moeten alle schijven die je deze ronde plaats een aaneengesloten ‘weg’ vormen, elke schijf zal dus grenzen aan de vorige schijf dat je plaatste. Je moet uiteraard ook rekening houden met de aangegeven kleur, maar ook met de hoogte van de torens. Je bent verplicht om op het bord te beginnen als er nog een vrije plaats in die kleur is, de volgende schijven moeten telkens op de zelfde hoogte of één trap hoger geplaatst worden, maar je mag niet terug dalen. Je eerst schijf plaats je dus op level 1, je volgende misschien op level 2, en zo kan je opbouwen tot level 7. Per geplaatste schijf ontvang je punten naar gelang het level van die schijf, hoe hoger je geraakt, hoe meer punten je dus kan verdienen. Daarna mag je niet-gebruikte tegels indien gewenst omruilen en je voorraad aanvullen tot 7 schijven.

Als je tijdens je beurt 7 of minder punten scoort kan je een blauw of groen kaartje nemen, van elke kleur mag je er maximum één in je bezit hebben. De blauwe kaartjes laten je toe aan bepaalde bouwregels te zondigen tijdens één van je volgende beurten. Zo kan je vb. één level hoger beginnen dan normaal is toegestaan, twee torens wisselen van plaats, een schijf van het bord nemen en nog veel meer. De groene kaartjes leveren extra punten op, je kan hiermee éénmalig een punt extra krijgen per schijf van een verschillende kleur, of twee punten per schijf van dezelfde kleur enz. Als een speler zijn voorraad niet meer tot zeven schijven kan aanvullen wordt de ronde uitgespeeld en eindigt het spel. Diegene met de meeste punten wint het spel.

Het spelbord bestaat uit, hoe toevallig, zeven tegels die in willekeurige volgorde gelegd kunnen worden zodat het spel elke keer weer anders is. De voorzijde van die tegels bevatten allemaal dezelfde kleur, op de achterzijde staan ze wirwar door elkaar (zoals op de afbeelding). De voorkant zorgt voor een gemakkelijker spel met een hogere geluksfactor, de achterzijde brengt meer tactiek in het spel. Om meer variatie in het spel te brengen kan je de tegels in latere spellen ook in een andere vorm leggen.

Onze mening

7 Steps is een abstract spel met veel strategie, diegenen die ons kennen weten al dat wij dat type spellen ten zeerste kunnen appreciëren. 7 Steps is dan ook een erg leuk spel in zijn genre. Plannen is in dit spel zo goed als onmogelijk, je voorganger(s) veranderen het speelbord zodanig dat je pas in jouw beurt kan beginnen nadenken en tellen op welke manier je de meeste punten kan scoren. Soms kies je bewust om een bepaalde ronde weinig punten te scoren zodat je een blauw/groen kaartje kan nemen, want die kunnen echt wel helpen, zeker tegen het einde van het spel. Het uitdokteren van de weg die je het meeste punten oplevert is erg leuk. Je zal je vaak ergeren omdat dat je op level 1 moet beginnen en aan het feit dat je niet terug mag dalen. Tegelijkertijd zijn het die twee regels die het spel goed maken, zonder zou het niets voorstellen. Het komt er steeds op neer om het meeste te halen uit de schijven die je in je voorraad krijgt. Het ruimtelijk inzicht in dit spel is wel van belang, vooral in het begin is het best even wennen aan de manier van spelen. We kunnen ons voorstellen dat 7 Steps helemaal niet gemakkelijk is voor spelers die problemen hebben met ruimtelijk inzicht.

Het spel is met alle spelersaantallen even goed, met meerdere spelers kom je gewoon minder aan beurt. Het spel neemt ongeveer een half uurtje in beslag, ideaal voor dit genre van spellen. Het materiaal is van goede, stevige kwaliteit, al had het ook wel in een kleinere doos gepast. De voorzijde van de tegels, de eenvoudige variant dus, sprak ons niet echt aan. Het geluk is daarbij inderdaad van groter belang. De achterzijde is een grotere uitdaging en gewoon veel beter, we raden dan ook aan om het meteen met de achterzijde te spelen. We zijn alvast benieuwd of dit spel het zal maken tot ons Tafelporselein, het maakt in elk geval wel kans! Speel je graag een abstract spel met veel logica? Dan is 7 Steps zeker iets voor jou.

Conclusie: 7 Steps is een abstract en verslavend spel met veel logica!

Met dank aan KOSMOS!

7 Steps

Auteurs: M. Kiesling & R. Staupe
Uitgeverij: KOSMOS
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 30 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

In Terrain is elke speler een grootgrondbezitter van één van de landtypes, maar niemand weet welke speler eigenaar is van welk landtype! Samen bouwen de spelers een landschap, je kan jouw landtype geheim houden tot het einde, maar je kan je speciale landtegel ook gebruiken om ergens over te bouwen… vanaf dat moment weet iedereen uiteraard wel welk jouw landtype is!

Aan het begin trekt elke speler één van de vijf landtypes: woestijn, bossen, graslanden, bergen of zeegebieden, aan het einde van het spel zal je punten scoren voor het grootste gebied in dat type! Tijdens je beurt trek je een landtegel uit de zak en plaats je deze aan een eerder gelegde tegel in het landschap. Van zodra twee tegels van hetzelfde type elkaar raken vormen deze een regio, enkel de grootste regio van jouw landtype zal aan het einde punten opleveren. De geheime tegel die je aan het begin genomen hebt kan je tijdens één van je beurten inzetten, het speciale hieraan is dat je deze bovenop een eerder gelegde tegel mag leggen, je kan hierdoor twee regio’s van jouw landtype met elkaar verbinden. Als je dat vroeg in het spel doet weten je tegenstanders uiteraard wel voor welk landtype jij punten zal scoren. Als de zak leeg is eindigt het spel onmiddellijk, diegene met de grootste regio wint het spel.

De gevorderde variant bestaat uit meerdere ronden, afhankelijk van het aantal spelers. Elke speler neemt een aantal tegels op hand en kiest één tegel waar hij/zij punten voor zal scoren aan het einde van die ronde. Daarna plaatsen de spelers elk om beurt een tegel in het landschap. Als laatste tegel plaatsen de spelers hun geheime tegel, ook in deze variant mag die bovenop een eerder gelegde tegel plaatsen. Deze tegel bepaalt voor welke regio jij punten zal scoren deze ronde. De spelers schrijven die score op waarna een volgende ronde begint. Na x-aantal ronden wint de speler met de meeste punten.

Onze mening

We speelden eerst het basisspel van Terrain en dat viel wat tegen. Toen we de leeftijdsaanduiding 5+ zagen konden we dat al beter plaatsen. De variant voor gevorderden daarentegen, met leeftijdsaanduiding 10+, is heel wat uitdagender. Geluk en een vleugje strategie gecombineerd met de bluffactor maakt deze filler best leuk. De winnende speler kan in dit spel snel veranderen, het gebeurde meermaals dat een speler de eerste ronden een grote voorsprong kon maken door een grote regio te scoren en in de laatste ronden toch nog werd ingehaald. Naar het einde toe wordt het geluk dan ook belangrijker, vaak zijn er tegen dan enkele grote regio’s gevormd, het is dan mooi meegenomen als je een tegel in die kleur trekt. Het feit dat je je geheime tegel bovenop een andere tegel mag plaatsen is ook leuk gevonden, je kan hiermee een grotere regio maken maar je kan ook een regio van een tegenspeler verkleinen! Dat maakt het spannend tot het bittere eind. Als laatste aan beurt komen is in dit geval een voordeel, maar het aantal ronden is dan ook zo gekozen dat elke speler even vaak mag eindigen.

De combinatie van het gemakkelijke basisspel met de gevorderde variant maakt dat je het spel zowel met jonge kinderen als met volwassen spelers kan spelen, zeker een pluspunt van het spel. Het materiaal vinden we dan eerder een minpunt. De tegels zijn dan wel van stevig hout ipv. karton, maar de tekeningen zijn er gewoon op gekleefd. Als je het spel een aantal keer speelt dan zie je al witte randen verschijnen en lijkt het al een ouder spel, jammer. De illustraties zijn bovendien niet bepaald onze smaak. Het spel is verpakt in een stoffen zakje, dat is dan wel een voordeel. Je kan het gemakkelijk meenemen en het neemt niet veel plaats in beslag, ideaal om mee op reis te nemen dus!

Met dank aan North & South Games!

Conclusie: Terrain is een abstract tegel-leg-spel voor een breed publiek!

Terrain

Auteur: Dave Cousins
Uitgeverij: North and South Games
Tijdsduur: ± 20 min.
Aantal spelers: 2 – 5
Vanaf 5/10 jaar

Spelbeschrijving

Waag je kans om koning te worden van Abyss. Wees sluw en verzamel vele stemmen in de gemeenteraad om zoveel mogelijk bondgenoten aan jouw zijde te krijgen, of versla de monsters die je tegenkomt tijdens jouw reisweg. Neem de beste heren in dienst en gebruik hun krachten optimaal om later één of meerdere locaties te controleren in deze onderwaterwereld. Diegene die de meeste invloed heeft zal het spel onvoorwaardelijk winnen en gekroond worden tot koning van Abyss!

Eerst en vooral moet je kaarten gaan verzamelen, dat kan op twee manieren. Je kan op ontdekking gaan in de diepte of je kan de hulp inroepen van een groep uit de gemeenteraad. Voor het eerste ga je kaarten opendraaien van de trekstapel, na elke kaart kan je beslissen of je die wilt houden of verder wilt ontdekken, maar voor je dat kan beslissen moet je eerst je medespelers de kans geven om deze kaart te kopen! Als zij dat willen betalen ze je één parel, daarna kan je verder kaarten openleggen. Als andere spelers later in je beurt weer kaarten willen kopen zal het steeds duurder worden, de tweede speler moet namelijk 2 parels betalen enz. Als je de laatst gedraaide kaart zelf wilt houden, nadat je medespelers gezegd hebben die niet te moeten hebben, hoef je die uiteraard niet te betalen. De andere kaarten worden per kleur gesorteerd in de gemeenteraad. Tijdens deze ontdekkingsreis kan je ook monsters tegenkomen, dan zal je moeten beslissen of je het gevecht aangaat en je beurt beëindigt, dan ontvang je een beloning. Als je je reis wilt verderzetten wordt de beloning groter voor de volgende speler die wél beslist om het gevecht aan te gaan. Je kan hier o.a. parels, monsterfiches en/of sleutels mee winnen. De andere manier om kaarten te verzamelen is door een stapel kaarten van dezelfde kleur uit de gemeenteraad te nemen, maar dan wel zonder op voorhand te kijken welke kaarten er in lagen. Alle kaarten hebben naast hun kleur namelijk ook een waarde van 1 tot 5.

In plaats van kaarten te verzamelen kan je er ook voor kiezen om een heer in dienst te nemen, deze zal je moeten betalen met de eerder verzamelde kaarten (bondgenoten). Elke heer geeft aan hoeveel verschillende kleuren en aantal bondgenoten deze kost, zo zal je voor de verrader kaarten in exact drie verschillende kleuren moeten betalen met een totaal van 12. De laagste kaart die je gebruikt om te betalen mag je voor je opnemen, deze telt mee bij de puntentelling aan het einde! Er zijn 6 verschillende gilden onder de heren, zij leveren je niet alleen punten op maar sommige hebben ook een bepaalde kracht, een eigenschap waar alleen jij gebruik van kan maken. De soldaten leveren niet zo veel overwinningspunten op maar benadelen je tegenstanders, terwijl de handelaren je parels zullen opleveren. De tovenaars zijn dan weer behulpzaam bij het opnemen van bondgenoten terwijl de boeren erg veel punten opleveren. De heren in de rechtbank worden na je aankoop niet aangevuld, dat gebeurd pas wanneer er twee heren overblijven in de rechtbank. De speler die de derde laatste heer kocht wordt bovendien beloond met twee parels. Daarnaast kan je aan het begin van je beurt wel parels betalen om nieuwe heren in de rechtbank te plaatsen, zodat je terug meer keuze hebt. Al blijven die heren dan ook liggen voor je tegenstanders!

Aan het einde van je beurt controleer je of je drie sleutels bezit, in dat geval ben je verplicht een locatie te controleren. Sommige heren bezitten één of meerdere sleutels, maar je kan ze ook bemachtigen door het gevecht met de monsters aan te gaan. Daarna kies je een locatie: je kan daarbij de beschikbare locatie nemen, maar je kan er ook voor kiezen om de vier bovenste van de stapel te nemen. Je kiest er daarna één uit, de andere drie worden open op tafel gelegd en worden beschikbaar voor je medespelers. De heren dat je (voor hun sleutels) nodig hebt om deze locatie te controleren leg je eronder, hun speciale kracht is vanaf dan niet meer geldig. De locaties leveren aan het einde punten op, meestal punten naargelang het aantal heren/bondgenoten dat je voor je hebt liggen aan het einde van het spel. Het spel eindigt wanneer een speler 7 heren in dienst heeft genomen of wanneer de rechtbank niet kan worden aangevuld, daarna volgt de puntentelling. Je krijgt punten voor je monsterfiches, voor je locaties, je heren en de opgenomen bondgenoten (telkens de laagste kaart die je gebruikte om heren aan te kopen).

Onze mening

Onze verwachtingen van Abyss waren niet zo heel hoog, misschien door de donkere lay-out en het thema. Het spel heeft ons echter helemaal verbaasd en we zijn heel enthousiast. Het is vooral een familiespel met een aangename duur, het is snel uitgelegd en speelt binnen het uur. De spelregels kan je bijna in één zin samenvatten: je neemt kaarten op één van de twee manieren of je neemt een heer in dienst, daarna kan je soms een locatie controleren. Het feit dat je zoveel invloed hebt op je tegenstanders maakt het alleen nog leuker, je medespelers kunnen kaarten voor jouw neus wegkopen terwijl jij aan’t ontdekken bent, maar je kan ze ook wel wat dwarszitten door bepaalde soldaten in dienst te nemen. Soms zal een tegenstander parels betalen om een heer open te leggen dat voor jou wel erg interessant is of de beloning groter maken voor wanneer jij tegen een monster vecht, maar als je een locatie gaat controleren moet je misschien ook zelf kiezen of je meer keuze wilt en daardoor je tegenstanders meer keuze aanbiedt. Er zijn ook heel wat strategische keuzes te maken, misschien wil je een heer wel veel te veel betalen zodat je een bondgenoot met hogere waarde voor je kan leggen. Dan heb je ook nog de variatie in het spel, er zijn 35 heren en 20 locaties, maar na een 5-tal speelsessies hebben we het gevoel dat we nog niet alles gezien hebben, soms gebeurt het dat een speler geen enkele locatie kan bemachtigen tijdens het spel. Elke keer opnieuw heb je het gevoel dat het spel ‘te snel’ eindigt, al nadat één iemand 7 heren in dienst heeft! Dit zorgt ervoor dat je het spel graag opnieuw wilt spelen, je hebt nog zoveel plannen en ideeën, dingen die je volgende keer anders wilt doen. Het verslavende werkte hier in ieder geval, Abyss is voor ons alvast een echte topper en zal hier wellicht nog vaak op tafel komen na deze recensie! We speelden het spel voorlopig nog niet met 4 spelers, maar met 2 en 3 spelers werkt het alvast even goed dus we vermoeden dat dat ook met 4 spelers het geval zal zijn. Het is zo’n spel dat met elk aantal spelers even goed werkt.

De illustraties zijn erg mooi, al hebben we wel de indruk dat de donkere kleuren veel spelers kan afschrikken, het geeft als eerste indruk een zwaar strategisch spel te zijn. Ook de leeftijdsaanduiding 14+ laat iets heel anders vermoeden. Als familiespel zijnde kan wellicht ook de tekst een probleem vormen. Veel tekst is er echter niet, enkel op de heren staat een kort tekstje met een verduidelijking van het effect dat ze hebben. Er komen telkens maar een 6-tal heren open te liggen dus je kan perfect even de tijd nemen om alle heren te verduidelijken zodat iedereen weet welk effect ze hebben. Ook op de locaties staat één lijntje tekst, maar de betekenis daarvan kan je meestal wel afleiden aan de hand van het symbool. De doos is ook heel speciaal, je hebt 5 verschillende dozen: zonder naam aan de voorkant, enkel één van de vele gezichten uit het spel. Het materiaal is van goede kwaliteit, met mooie parels en elk een eigen schelp om de parels in te bewaren. En dan heb je ook nog de ontzettend handige inleg die het verdient om extra vermeld te worden, Bombyx heeft alweer mooi werk geleverd!

Met dank aan Asmodee België!

Conclusie: Abyss is voor ons een topper van formaat!

Abyss

Auteurs: Bruno Cathala & Charles Chevallier
Uitgever: Asmodee & Bombyx
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 45 min.
Vanaf 14 jaar

Spelbeschrijving

Volgens de geruchten zouden er veel rode diamanten te vinden zijn in het tropische regenwoud van de Yungas in Argentinië. Die rode diamantjes zijn zeer zeldzaam en alle diamantbedrijven willen zo veel mogelijk van die diamanten verzamelen. De twee grootste bedrijven hebben een team ontdekkingsreizigers ter plaatste gestuurd. Ze merken al gauw dat het bouwen van hoge loopbruggen de enigste manier is om op een veilige manier de Grote Vallei te ontdekken. In dit spel gaat elke speler dus zijn eigen loopbruggen-circuit aanleggen op zoek naar de waardevolle diamanten.

Als je aan de beurt bent kan je kiezen uit drie opties: een tegel op het bord plaatsen, je tegels omruilen of passen. Als je een tegel in de jungle plaatst moet deze aan de rand van de jungle of een eerder geplaatste tegel grenzen, uiteraard moeten alle loopbruggen correct aansluiten. Als je denkt geen goede tegels op hand te hebben kan je er ook voor kiezen om een bepaald aantal tegels uit het spel te verwijderen, daarna vul je je tegelhouder weer aan tot je vijf tegels bezit. Als je deze ronde geen tegel wilt of kan spelen kan je ook gewoon passen. Alle tegels bevatten loopbruggen in beide kleuren, telkens je verder bouwt aan je eigen loopbrug zal je dus ook je tegenstander helpen of blokkeren. Door een doodlopend punt te plaatsen kan je de waarde van de loopbrug heel wat verminderen!

Van zodra er een loopbrug is afgewerkt worden er punten gescoord, hierbij telt niet enkel de lengte van de brug maar ook het begin- en eindpunt mee! Als je een loopbrug kan aanleggen van één zijde naar een andere zijde van het bord krijg je maar liefst 3 diamanten per vierkant dat je passeert, als je loopbrug naar een doodlopend punt leidt is dat maar 1 punt per vierkant. Loopbruggen naar of door verbindingsplatforms leveren je dan wel 2 punten per vierkant op, al zal je er wel één diamant voor moeten betalen. Het spel eindigt van zodra beide spelers na elkaar gepast hebben of wanneer de trekstapel leeg is.

Onze mening

Een tijdje geleden plaatsten we op onze blog een interview met één van de auteurs, Dennis Kirps. We waren dus erg blij dat we het spel nu konden testen. Onze eerste speelsessie viel echter tegen. De puntentelling lijkt erg duidelijk, maar toch hadden we best nog wat vragen tijdens dat eerste spel. De afbeeldingen in de spelregels waren niet voldoende, van ons mochten er dus zeker nog wat voorbeelden aan toegevoegd worden. Daarnaast kon één van ons een lange loopbrug opbouwen en had de andere niet de juiste tegels om dat te blokkeren, het spel eindigde dan ook heel uitzonderlijk met bijna 50 punten verschil. De vier speelsessies die daarop volgden werden gelukkig steeds beter, de scores lagen ook veel dichter bij elkaar. Een belangrijk punt in dit spel is toch wel de pestfactor, je hebt op een gegeven moment het gevoel dat het belangrijker is om je tegenstander te blokkeren dan om je eigen loopbruggen te bouwen. Met dit in het achterhoofd is het dan weer interessant om met meerdere paden tegelijkertijd bezig te zijn, je tegenstander kan dan maar één loopbrug verhinderen terwijl jij de andere kan proberen af te werken. Als je je steeds focust op één loopbrug kan je het spel volgens ons niet winnen.

Een leuk detail is dat het speelbord langs twee kanten bedrukt is, het enige verschil tussen de twee zijden is de kleur! Het grote groene bos is langs de ene zijde donkergroen en langs de andere kant lichtgroen. Het donkergroene bord oogt mooier tijdens het spelen maar de lichtgroene zijde maakt het gemakkelijker, zo kan je op het einde veel eenvoudiger zien waar er nog plaats is om tegels te leggen. Over de tegelhouders hebben we dan weer onze twijfels, ofwel zijn de tegelhouders niet handig, ofwel wij, maar het gebeurde meermaals dat ze omver vielen. De goodies (een promo voor op Essen 2014) maken het spel voor ons echt wel leuker, dan heb je tegels met slechts één kleur van loopbrug.

Conclusie: Canopy Walk is een abstract spel voor twee spelers die bestand zijn tegen wat frustratie na de vele blokkades.

Met dank aan TF Verlag!

Canopy Walk

Auteurs: Dennis Kirps & Gérard Pierson
Uitgeverij: TF Verlag UG
Aantal spelers: 2
Tijdsduur: ± 30 min.
Vanaf 14 jaar

Spelbeschrijving

Trifecta is een snel en tactisch kaartspel voor twee spelers. De kaarten doen denken aan een gewone kaartenblok: 3 setjes kaarten van 2 tot 10, vergezeld van een boer, vrouw, heer en aas. Elk om beurt zullen de spelers kaarten plaatsen in het speelveld en proberen een geldige rij van 5 kaarten te vormen. Diegene die daar drie keer in slaagt wordt de winnaar!

Het speelveld wordt in twee delen gescheiden door drie kaarten in het midden, een plus, een min en een kaart met de drie symbolen op. Als je aan de beurt bent vul je je hand aan tot drie kaarten, daarna kan je één van deze kaarten uitspelen. Je kan daarbij kiezen of je een kaart in je eigen gedeelte of in dat van je tegenspeler wilt leggen, maar een kaart zal steeds in één van de drie rijen worden gelegd. Alle kaarten onder de plus-kaart zullen steeds moeten stijgen net zoals de kaarten onder de min-kaart steeds moeten dalen, de derde rij kaarten moet bestaan uit allemaal kaarten met hetzelfde symbool. Een aas telt als joker en kan op elk moment in één van de rijen gelegd worden, onafhankelijk van het symbool of de waarden die eraan vooraf gaan. Wanneer je een heer in een rij plaatst wordt de pluskaart naar een min gedraaid, net zoals de min kaart naar de plus zijde kan worden gedraaid als er een twee geplaatst wordt. Als je geen kaart wil of kan uitspelen kan je er ook voor kiezen om je drie kaarten op de aflegstapel te leggen en twee nieuwe te nemen, je beurt is dan wel voorbij.

Als een rij kaarten in één van de gebieden uit 5 kaarten bestaat wordt de waarde van de kaarten opgeteld. De kaarten van 2 tot 10 tellen voor de afgedrukte waarde, de aas kan 1 of 11 waard zijn (naar keuze), de drie figuren zijn slechts één punt waard. De speler kan één overwinningspunt verdienen als die totale waarde hoger dan 20 maar lager dan 27 is. De 5 kaarten worden op de aflegstapel gelegd waarna het spel gewoon verder gaat op dezelfde manier. Diegene die als eerste drie overwinningspunten kan behalen wint het spel.

Onze mening

Onze mening over Trifecta is doorheen de speelsessies zeker verandert. Na ons eerste spel had ik niet meteen zin om het spelletje nog een keer te spelen, het was saai en gewoon wachten tot je de juiste kaart op handen kreeg om een rij te scoren. Om een recensie te kunnen schrijven spelen we een spel altijd meerdere keren, dus ook Trifecta kwam terug op tafel. Els vond het van in het begin al iets beter, de volgende speelsessies waren dan ook al wat interessanter! Het feit dat je ook kaarten in het veld van je tegenstander kan leggen maakt het veel tactischer dan ik aanvankelijk dacht. Je kan er zo voor zorgen dat de waarde van die rij te hoog of te laag is zodat die dus geen overwinningspunt oplevert. Het is meestal spannend afwachten wie de vierde kaart zal leggen, zodat de andere speler de vijfde, beslissende kaart kan leggen. De komende speelsessies werden steeds boeiender en duurden dan ook langer dan het eerste potje.

De illustraties zijn over het algemeen niet onze stijl. Het grootste deel van de kaarten trekt naar ons gevoel niet meteen aan om het spel te spelen. Onze testversie had helaas een drukfout waardoor de randen van sommige kaarten wit waren, maar dit probleem zou opgelost zijn in de uiteindelijke productie. We zijn in elk geval wel fans van de verpakking van dit kaartspel: één kartonnetje (met de spelregels op!) dat rondom de kaarten geplooid wordt en dan in een sleeve geschoven wordt. Geen verlies aan verpakkingsruimte of geen extra kosten voor een te groot doosje dus, maar wel eenvoudig en efficiënt, ideaal om in je binnenzak mee te nemen.

Dit gezegd zijnde zal Trifecta hier wellicht niet/zelden meer op tafel komen na deze recensie. Daarvoor kon het spel ons niet genoeg overtuigen. Het doet een beetje denken aan een combinatie tussen Ballonrace en Crazy Creatures of Dr. Doom, maar de kans is groot dat die laatste twee sneller op tafel zullen verschijnen.

Conclusie: Trifecta is een snel, abstract en tactische kaartspel voor 2 spelers, maar het kon ons niet overtuigen.

Met dank aan Victory Point Games!

Trifecta

Auteur: Zoran Dobrijevic
Uitgeverij: Victory Point Games
Aantal spelers: 2
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

In Nord staat elke speler aan de leiding van een stam op één van de eilanden van de zogenaamde Lofoten, een eilandengroep voor de noordkust van Noorwegen. Het bewuste eiland heet Vestvågøy, een eiland met veel gebergten, fjorden en bossen, volledig omringd door de Zwarte Zee. De spelers zetten alsmaar meer arbeiders en vissers in, deze zullen andere vestigingen aanvallen of te vriend maken, maar om te winnen zal je je vestiging ook goed moeten onderhouden. Zo zal je twee keer grondstoffen en twee keer voeding moeten leveren.

Aan het begin van het spel heeft elke speler één jarl (= hoofdman) en een soldaat in één van de vestigingen staan, dit is de basis van waaruit je dit spel zal beginnen. Als je aan de beurt bent kan je slechts kiezen tussen twee mogelijke acties: nieuwe soldaten in het spel brengen of een vreemde jarl ontvoeren. Als je kiest voor de eerste actie kan je aan het begin van je beurt een schatkaart uitspelen met een actie, als je deze niet gebruikt zullen ze aan het einde punten opbrengen. Daarna kan je enkele soldaten inzetten, op land of op zee, zolang ze verbonden zijn met een vestiging waar je minstens één soldaat hebt staan, al kan deze verbinding ook bestaan uit soldaten van een tegenstander. Na het inzetten van je soldaten wordt er gecontroleerd of je hierdoor een verbinding hebt gemaakt met een andere vestiging en of je daarbij aan de voorwaarden voldoet om aan te vallen. Daarvoor moet je een soldaat hebben staan in de vestiging waar je aanval begint, je mag nog geen soldaat hebben staan in de aan te vallen vestiging en de twee vestigingen mogen nog niet verbonden zijn vooraleer je soldaten geplaatst werden. Als er aan één van deze voorwaarde niet voldaan wordt gebeurt er niets en wordt het een vereniging genoemd. Bij een aanval worden alle eigen soldaten op de kortste route tussen beide vestigingen weggenomen en verdeeld volgens aangegeven op een samenvattingskaartje. Hierdoor zullen sommige soldaten sterven maar komen er ook soldaten in beide vestigingen te staan, afhankelijk van de lengte van de verbinding. Daarna gaat het spel gewoon verder. De andere mogelijke actie dat je kan doen is een vreemde jarl ontvoeren, je kan daarbij een hoofdman van een tegenstander of één van de 4 neutrale hoofdmannen ontvoeren. Om deze actie te kunnen uitvoeren moet je ook aan enkele voorwaarden voldoen, zo moet je in die vestiging minstens 2 soldaten hebben staan en bovendien nog eens de meerderheid aan soldaten hebben. Daarnaast moet er een verbinding zijn tussen de vestiging en de kleine drakenboot, zoals steeds kan een verbinding (ook) bestaan uit soldaten van je medespelers. De vreemde jarl komt samen met de gestorven soldaten in de drakenboot en levert 10 tot 20 punten op, hoe meer overleden soldaten er al in de boot staan, hoe meer punten de jarl zal opleveren!

Als de drakenboot vol is of wanneer een speler geen van beide acties kan uitvoeren volgt er een puntentelling. Twee keer is die puntentelling gebaseerd op de grondstoffen die je kan voorzien in al je vestigingen, twee keer krijg je punten naar gelang het aantal soldaten dat je kan voeden in je vestigingen. Om punten te scoren tijdens de eerste puntentelling moet je minstens 1 soldaat in een vestiging hebben staan en mag je niet de minste soldaten hebben. Vervolgens kan je punten verkrijgen als je soldaten die op berg- en bosgebieden verbonden zijn met deze vestiging, en ook hier geldt dat een verbinding (ook) kan bestaan uit soldaten van een tegenspeler. Bij de andere puntentelling wordt er voor elke vestiging gekeken hoeveel voedsel er kan verzameld worden in de omliggende velden. De vestiging zelf, een bezet bosgebied en een vissersboot leveren elk 1 voedsel op. Alle spelers in die vestiging kunnen gebruik maken van het verzamelde voedsel, ook al zorgde een andere speler daarvoor. Het aantal soldaten dat je kan voeden levert punten op in het kwadraat. Soldaten die je niet kan voeden moeten weggehaald worden en tellen uiteraard niet mee bij de puntentelling. Na de vierde puntentelling eindigt het spel en volgt er nog een kleine telling voor het aantal verzamelde schatkaarten.

De schatkaarten kan je gebruiken om een extra actie uit te voeren maar je kan ze ook opsparen voor de puntentelling aan het einde van het spel. Je krijg dan punten voor het aantal verschillende schatten dat je verzamelde, maar ook voor setjes van minstens 3 dezelfde schatten. Je krijgt drie schatten aan het begin van het spel, door soldaten op zandgebieden te plaatsen kan je nieuwe schatten verzamelen. Diegene die na deze puntentelling de meeste punten heeft wint het spel.

Voor gevorderden is er alvast ook een uitbreiding voorzien. Zo kan je bij het samenstellen van het eiland de achterkant van de tegels gebruiken voor een moeilijkere variant en kunnen de neutrale hoofdmannen vervangen worden door bijzondere hoofdmannen. Je kan ze alle vier in één spel gebruiken al wordt er aangeraden om maar 1 of 2 van deze figuren te gebruiken zodat het overzichtelijk blijft. Tussen deze hoofdmannen heb je o.a. Ragnar die tijdens het spel schatkaarten verzamelt telkens zijn vestiging wordt aangevallen, van zodra iemand Ragnar ontvoert worden zijn schatten verdeeld onder diegenen die minstens één soldaat aanwezig hebben in zijn vestiging. Ook Thorstein, Floki en Eirik hebben een bijzondere eigenschap.

Onze mening

Deze preview van Nord is misschien wel de moeilijkste die ik tot hier toe schreef, en dat omwille van de uiteenlopende reacties van onze medespelers. Laat ook duidelijk zijn dat dit een prototype is, vele dingen kunnen nog verandert worden in de uiteindelijke versie.

Nord is een abstract en strategisch spel met heel veel mogelijkheden. De spelregels zijn in principe niet zo erg moeilijk maar door alle voorwaarden en bijkomende regeltjes wordt het toch een hele uitleg, zoals duidelijk te zien is aan de lengte van onze spelbespreking. Ondanks al die regels heb je tijdens het spelen nochtans niet het gevoel dat het moeilijk is, wat een heel groot pluspunt is. In principe komt het erop neer dat je in je beurt ofwel nieuwe soldaten inzet (99% van de gevallen) ofwel een vreemde hoofdman ontvoert, af en toe komt daar dan een aanval uit voort. Het spel is ook voorzien van handige samenvattingskaarten, zowel de mogelijke acties als de beschrijving van een aanval en van de puntentellingen zijn erg duidelijk samengevat met afbeeldingen. Hoe vaker je het spel speelt, hoe meer tactieken en strategieën je ontdekt, het spel wordt er steeds beter op. In het begin denk je al gauw dat je niets nuttig kan doen, maar al gauw blijkt dat je juist heel veel mogelijkheden hebt. Je moet steeds afwegen wat je gaat doen: als je een andere vestiging aanvalt worden je soldaten van het bord genomen, en misschien wil je ze liever nog even laten staan tot na de volgende puntentelling? Het is best wel even wennen dat verbindingen ook door andere spelers kunnen gemaakt worden, soms zal je zelf een verbinding willen maken om te voorkomen dat een tegenspeler kan aanvallen, maar andere keren wil je dat juist niet! Je probeert ook te voorkomen dat een tegenspeler één van de hoofdmannen kan afvoeren, want dat levert meteen heel wat punten op, tegelijkertijd probeer je die uiteraard zélf te ontvoeren, maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Het zorgt voor grote concurrentie in de vestigingen, want zowel voor het afvoeren van een jarl als voor de grondstof-puntentelling wil je liefst de meerderheid halen (al is het maar om te voorkomen dat je tegenstander punten scoort). De interactie in dit spel is dus zeker aanwezig. Daarnaast is er ook het dilemma van de schatkaarten, de acties die je er mee kan doen zijn leuk, maar misschien niet sterk genoeg in vergelijking met het aantal punten dat ze zan het einde kunnen opbrengen. Je zal dus goed moeten afwegen wat je er mee wilt doen. Tijdens onze speelsessies is het meermaals voorgekomen dat een speler in het spel geen enkele schatkaart gebruikte.

Het eiland wordt groter naarmate het aantal spelers toeneemt, echter waren we niet bij alle spelersaantallen even overtuigd. Met twee spelers vonden we het erg goed: veel mogelijkheden en veel interactie, het eindigt altijd nipt. Ook met drie spelers viel het spel wel in de smaak en waren ook onze medespelers erg enthousiast. Ons 4-spelerspel viel echter helemaal tegen, deze medespelers vonden er niets aan. Lag het aan het feit dat we met vier waren? Deden we iets verkeerd? Geen idee waar het aan lag. Op een gegeven moment leek het spel vast te zitten en hadden sommige spelers echt geen mogelijkheden meer. Jammer, want het spel dat we eerder zo goed vonden leek nu opeens niets meer. We willen het zeker nog een keer met vier spelers spelen om te ontdekken waaraan het lag, want met twee/drie spelers waren we wel overtuigd. Het positieve aan het spel is de interactie en de tactische mogelijkheden (los van die sessie met vier spelers), hetgeen het moeilijkste leek waren de vele voorwaarden zoals wanneer wel/niet aanvallen. Ook een groot pluspunt is het variabele bord, je kan het eiland elke keer anders vormen en de vestigingen op andere plaatsen leggen waardoor het spel elke keer verschillend zal zijn.

Als je aan expertspellen denkt dan denk je al gauw aan een erg lange speelduur. Dat is bij Nord toch niet het geval, het neemt zo ongeveer een uurtje in beslag, wat voor ons toch een groot pluspunt is. Als je het spel eenmaal onder de knie hebt is die kleine uitbreiding erg leuk, het voegt alleen maar leuke dingen toe en het maakt de strijd en de concurrentie alleen nog groter, al raden we wel aan deze uitbreiding bij een eerste speelbeurt weg te laten. Over het materiaal en de illustraties kunnen we nog niet veel zeggen aangezien we een prototype speelden, maar de spelregels zien er alvast mooi en duidelijk uit.

Aanvulling: We hebben het probleem van ons 4-speler-spel voorgelegd aan de auteurs, en aan de hand van de problemen dat we gehad hebben vermoeden zij dat we pech hebben gehad tijdens de opstelling. We hadden namelijk veel bossen en stranden waardoor het spel vast kwam te zitten. Dit is het nadeel van de variabele opstelling. Ze gaan in de spelregels enkele voorbeeldopstellingen toevoegen om dit probleem in de toekomst te vermijden. Daarnaast geven ze ook aan dat het spel met 4 spelers inderdaad heel anders speelt, onze voorkeur voor Nord gaat dus uit naar een spel met 2/3 spelers.

Conclusie: Wij zijn alvast heel benieuwd naar het eindresultaat, het spel heeft zeker potentieel.

Nord
Auteurs: Johannes & Rolans Goslar
Uitgeverij: Kronberger Spiele
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 30 – 60 min.
Vanaf 12 jaar
Let op: Dit spel is nog NIET verkrijgbaar in de winkel. Je kan het backen op de crowdfunding website Spieleschmiede: Nord op Spieleschmiede

Spelbeschrijving

China bevond zich zo’n 2200 jaar geleden in een onstabiele politieke periode, het was tijd voor een machtswissel. Nu is het aan de spelers om zo veel mogelijke provincies te verenigen en aan jouw kant te krijgen, wie daar in slaagt zal aan de leiding komen van een nieuwe dynastie. Klaar voor de strijd?

Als je aan de beurt bent kan je 1 of 2 speelfiguren inzetten in één van de negen provincies. Als er nog geen figuren in de provincie staan mag je slechts één figuur inzetten, als er wel al figuren staan (onafhankelijk de kleur daarvan) mag je er twee plaatsen. Je hebt twee soorten speelfiguren: huizen en gezanten. Voor alle speelfiguren moet je één kaart in de kleur van de provincie betalen, al kan je ook twee dezelfde kaarten gebruiken voor een kleur naar keuze. Huizen moeten geplaatst worden op de daarvoor voorziene plaatsen, wanneer een provincie volgebouwd is volgt er een korte puntentelling. De speler die daarbij de meerderheid behaalde krijgt de som van alle huisjes als punten, de 2de speler krijgt punten gelijk aan het aantal huisjes dat de 1ste speler haalde enz. Daarna gaat het spel gewoon weer verder. Om een gezant te plaatsen moet er minstens één huis aanwezig zijn in dezelfde provincie, het aantal huizen van de kleur die de meerderheid heeft bepaalt dan ook hoeveel gezanten er in totaal mogen geplaatst worden in dezelfde provincie. Deze leveren pas punten op aan het einde van het spel. Dit kan zijn wanneer de trekstapel voor de tweede keer uitgeput is of wanneer er geen speelsteen meer op het bord gezet kan worden. Daarna worden er punten uitgedeeld aan elk van de 15 grenspunten, diegene die de meerderheid aan gezanten heeft in de aangrenzende provincies krijgt even veel punten als het aantal gezanten in deze provincies, dus ook voor de gezanten van je tegenspelers! De laatste manier waar je punten mee kan scoren is door je huisjes in een ononderbroken lijn te plaatsen, hoe langer je straat, hoe meer punten.

Het is een dubbelzijdig speelbord met een zijde voor 2 tot 4 spelers en een zijde voor 3 tot 5 spelers. Die laatste (genaamd ‘internationale geschillen’) bevat ook nog enkele speciale regels. Zo vind je hier ook grensvelden die bij de puntentelling voor beide provincies meetellen, al moet je hier dan wel twee kaarten betalen. Naast de grensvelden zijn er ook de havenvelden, aan het einde van het spel worden deze zeven havenvelden gewaardeerd als zijnde een provincie. Bovendien zijn er alvast twee varianten voorzien, zo kan je vb. een bevestiging plaatsen i.p.v. een huisje, deze provincie zal bij jou dubbel tellen bij de puntentelling.

Promo ‘Die Verbotene Stadt’

Op de achterkant van de ABACUSSPIELE – 2014 catalogus staat een mini uitbreiding op Han: De Verboden Stad. De stad is opgedeeld in vier kleuren en in de gehele stad kunnen maximum twee gezanten staan. Door een gezant in de stad te zetten krijg je dubbele punten als een provincie in dezelfde kleur gewaardeerd wordt.

Onze mening

Han is een zeer tactisch maar abstract spel dat hier zeker in de smaak valt. Bij elk bord moet je een aantal kaarten uit het spel verwijderen, afhankelijk van het aantal spelers. Het is erg belangrijk dat dit het juiste aantal is want anders lijkt het spel aan het einde helemaal niet meer te kloppen (ja, we spreken uit ervaring :-)). Er zijn verschillende strategieën in het spel, maar uiteindelijk liggen de eindscores altijd zeer dicht bij elkaar! Sommige spelers halen tijdens het spel veel punten bij het waarderen van de provincies, terwijl andere spelers bij de eindtelling een grote inhaalrace maken bij het waarderen van de grenspunten. De langste straat kan dikwijls het verschil maken en aangezien de lijntjes erg onverwacht lopen kan een speler soms een lange straat maken zonder dat een andere speler dat door heeft en dus kan blokkeren. Het puntensysteem is vrij uniek en zorgt voor een heel andere manier van denken. De meerderheid halen is belangrijk, maar als je daarvoor veel huizen gebruikt heeft de volgende speler veel punten dankzij jouw huisjes, je zal dus continu moeten afwegen wat de beste keuze is. Daarnaast wil je je ook concentreren op de gezanten, want zeker met meerdere spelers zijn die plaatsen erg beperkt!

We speelden het spel reeds met 2, 3 en 4 spelers en dat werkte voor ons allemaal even goed. Met twee spelers heb je minder concurrentie, maar daarom wordt het zeker niet gemakkelijker, integendeel! Het is een erg tactisch spelletje dat met twee spelers vrij snel afgelopen is, maar de kans is groot dat het met ons twee nog regelmatig op tafel zal komen. Ook met meerdere spelers is het een leuk spel, al is het dan heel anders. Met 3 of 4 spelers kan je kiezen welke kant van het bord je speelt, waarbij je langs de ene kant wat korter op elkaar zal zitten dan op de andere kant. De zijde met de grensvelden en havenvelden geeft meer mogelijkheden en is ook heel leuk. De varianten die al in de doos zitten voegen ook iets extra toe, net als de promo op de catalogus, maar de combinatie van alle varianten is dan misschien iets té veel. Een groot pluspunt is dat dit tactische spel gemakkelijk binnen het uur te spelen is, ook met 4 spelers.

Conclusie: Han is een abstract en tactisch spel dat we graag nog enkele keren spelen!

Met dank aan ABACUSSPIELE!

Han

Auteur: Michael Schacht
Uitgeverij: Abacusspiele
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 45 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

In Dimension proberen alle spelers hun kogels op hun spelersbord te plaatsen en daarbij te voldoen aan de 6 opdrachtkaarten. Hoe meer kogels je kan plaatsen, hoe meer punten! Maar heb je gezondigd aan één of meerdere opdrachtkaarten? Dan verlies je punten! Als je wel aan alle opdrachten voldoet maak je kans om bonusfiches te verdienen…

Het spel bestaat uit 6 ronden en aan het begin van elke ronde worden 6 opdrachtkaarten open gedraaid. Dit zijn de 6 regels waar je je deze ronde aan moet houden, althans: als je geen minpunten wilt! Een opdrachtkaart kan vb. zeggen hoeveel kogels van een bepaalde kleur gebruikt moeten worden (exact!), maar ook van welke kleur je meer kogels moet gebruiken in vergelijking met een andere kleur. Sommige opdrachten bepalen ook dat kogels van twee verschillende kleuren elkaar MOETEN aanraken (op voorwaarde dat je beide kleuren gebruikt) of juist het omgekeerd: dat die twee kleuren elkaar niet mogen aanraken. Tenslotte kunnen de opdrachtkaarten ook de positie bepalen door aan te geven dat een bepaalde kleur kogels niet op of onder andere kogels geplaatst mogen worden. De zes opdrachtkaarten worden willekeurig getrokken, je kan dus perfect meerdere opdrachten van hetzelfde type hebben. Alle spelers hebben daarna één minuut de tijd om 1 tot 11 kogels op hun spelersbord te plaatsen, daarna volgt een korte puntentelling.

Om te beginnen krijgt elke speler één punt per gebruikte kogel, je kan hier dus maximum 11 punten mee scoren. Daarna worden er 2 punten afgetrokken voor elke opdrachtkaart waar je niet aan voldoet. Als je aan alle opdrachtkaarten voldoet maak je kans op 1 of 2 bonusfiches: je kan een bonusfiche verdienen als je alle kleuren minstens één keer gebruikt hebt en/of als je minder kogels gebruikt hebt dan de speler die de meeste kogels plaatste. Bonusfiches leveren aan het einde van het spel (min)punten op: als je minder dan 4 bonusfiches hebt verlies je punten, als je meer dan 4 bonusfiches hebt krijg je pluspunten.

In de spelregels staan ook enkele varianten waarmee je het spel meer naar je hand kan zetten. Je kan het makkelijker maken door minder dan 6 opdrachtkaarten te gebruiken, maar ook moeilijker door er 8 te gebruiken. Je kan met je medespelers overleggen om opdrachten die elkaar tegenspreken te vervangen of gewoon bepaalde types opdrachtkaarten uit het spel laten waardoor ze elkaar zelden zullen tegenspreken.

Onze mening

Het verbaasde ons niets dat Dimension ontworpen werd door een architect, want dat gevoel heb je echt tijdens het spelen. Het spel is eigenlijk een puzzel die iedereen op zijn eigen manier probeert op te lossen. Of je het spel alleen speelt of met meerdere spelers maakt nauwelijks verschil, behalve dan voor een bonusfiche, want daarvoor probeer je vaak minder kogels te gebruiken dan je tegenstanders. Wat die bonusfiches betreft komen we meteen bij een minpunt: het is jammer dat de punten die je kan verdienen/verliezen met die bonusfiches nergens genoteerd staan en je dus elke keer de spelregels er bij moet halen. Dat terwijl er voor elke speler wel een (Duits) overzichtskaartje voorzien is met de uitleg van de opdrachtkaarten.

In het begin denk je vaak dat het onmogelijk is, zeker wanneer opdrachten elkaar tegenspreken. Echter zijn er vaak wel oplossingen te vinden. Als één kaart aangeeft dat blauw en wit elkaar moeten aanraken en een andere kaart zegt het tegenovergestelde, kan het een oplossing zijn om maar 1 of zelfs geen van die kleuren te gebruiken. Al gebeurd het wel eens dat er echt geen oplossing te vinden is en je dus wel moet zondigen, dan probeer je zo veel mogelijk kogels te gebruiken om het puntenverlies te beperken. Het is een keuze dat je elke keer moet maken: ga je voor de 11 punten door alle kogels te gebruiken? Of probeer je er minder dan je tegenstanders te gebruiken en voor de bonusfiches te gaan? De bonusfiches zijn niet altijd makkelijk te halen en leveren in verhouding niet veel punten op, de meeste spelers proberen vaak 4 bonusfiches te halen om geen minpunten te hebben. Er is een zekere groeimarge aanwezig in dit spel. Toen wij het de eerste keer speelden zaten we ook nog met de handen in het haar, maar na enkele ronden/spellen word je er alsmaar beter in. Spelers die het spel al vaker gespeeld hebben hebben dus een groot voordeel tegenover andere spelers.

Als je niet van puzzelen onder tijdsdruk houdt is dit spel zeker niets voor jou. Bij ons zijn de meningen deze keer verschillend, ook al houden we alle twee wel van dit soort spellen. Els vindt het een leuk concept maar kan zich niet vinden in het feit dat opdrachtkaarten elkaar soms tegenspreken, al kan je er uiteraard voor kiezen om die te vervangen. Ik kan me zeker wel eens amuseren met dit spelletje, maar beschouw het eerder als een puzzel. Want of ik het nu alleen, met twee of met meer zou spelen maakt eigenlijk geen verschil.

Conclusie: Dimension is iets voor de puzzelaars die bestand zijn tegen wat tijdsdruk!

Met dank aan KOSMOS!

Dimension

Auteur: Lauge Luchau
Uitgeverij: KOSMOS
Aantal spelers: 1 – 4
Tijdsduur: ± 30 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

De titel van het spel, La Boca, verwijst naar een wijk in het Argentijnse Buenos Aires. Deze wijk staat vooral gekend voor zijn kleurrijke huizen, en die inspireerden Markus en Inka Brand tot het ontwerpen van dit abstracte spel. Belangrijk: een huis bouw je niet alleen! Je zal dus nauw moeten samenwerken in afwisselende duo’s, maar uiteindelijk zal er één winnaar zijn die onder het gejuich van het Argentijnse publiek wordt onthaald!

Tijdens het spel zal je met élk van je medespelers twee keer een team moeten vormen om samen een bouwwerk te vervolledigen. Aan het begin van het spel krijgt iedereen naast een grote fiche met zijn eigen spelerskleur dan ook een kleine fiche voor de kleuren van zijn tegenstanders. Als je aan de beurt bent draai je één van je fiches om, die bepaalt met wie je deze ronde zal spelen. Beide spelers van het team gaan tegenover elkaar zitten en plaatsen de doos tussen hen op tafel. Nadat een kaart in de voorziene gleuf werd geschoven en iemand op START heeft geduwd kunnen beide spelers beginnen bouwen. Op de kaart zien ze hoe het bouwwerk er langs die zijde uit zal moeten zien, ze mogen met elkaar praten en overleggen maar niet aan de andere zijde gaan kijken. Tijdens het bouwen moeten alle bovenliggende blokken steunen op blokken daaronder, er mogen dus geen gaten ontstaan, ook al blijft de blok liggen. Bovendien moeten alle blokken gebruikt worden, blokken die niemand ziet zullen dus in het midden verstopt moeten worden. Wanneer beide spelers tevreden zijn over het eindresultaat duwt één van hen op STOP. Daarna krijgen ze allebei even veel punten, afhankelijk van de tijd die ze nodig hadden om het bouwwerk te vervolledigen. Het spel gaat op deze manier voort tot wanneer alle spelers hun fiches hebben omgedraaid. De spelers tellen dan hun punten op, diegene met de meeste punten wint het spel.

Er zijn twee moeilijkheidsgraden en je kan aan het begin van het spel kiezen of je met de gemakkelijke (licht blauwe) of moeilijke (donker blauwe) kaarten speelt. Bij de gemakkelijke opdrachten wordt de rode blok niet gebruikt.

Onze mening

Het voornaamste bij La Boca is dat we ontzettend veel plezier beleefden aan al onze speelsessies! La Boca is het ideale partyspel of de ideale filler voor diegenen die houden van dit soort abstracte puzzelspellen. De gemakkelijke opdracht kaarten waren erg gemakkelijk, we haalden daarbij ook meestal tussen de 7 en 10 punten (minder dan 30″). Maar die zijn wellicht ideaal voor jongeren of voor mensen die het spel een eerste keer spelen. De moeilijkere opdrachten vormden meer uitdaging en de punten hier lagen dan ook heel uiteenlopend, in sommige gevallen werden er zelf geen punten toegekend omdat we langer dan 2 minuten nodig hadden om het bouwwerk te vervolledigen. Bij dit soort spellen is het, net als bij Ubongo, belangrijk of je het meteen ziet of niet. Je kan erg goed beginnen zodat alles klopt en je heel snel klaar bent. Andere keren zie je het gewoon niet, begin je helemaal verkeerd en voor je het weet zijn die twee minuten voorbij. Daarom is de ene opdracht nog niet moeilijker dan de andere. Het toeval bepaalt dat je soms enkele keren na elkaar aan beurt bent en daarna een tijdje zit toe te kijken, echter stoorde dat hier helemaal niet. Als je toekijkt is het eens zo spannend en moet je op je tanden bijten om niet mee te helpen, ook al zie je precies wat de spelers fout aan het doen zijn. Uiteraard wordt die ‘downtime’ langer naarmate je met meer spelers speelt, we hebben La Boca tot hiertoe slechts met 3 en 4 spelers gespeeld en daar ben je dan ook erg vaak aan de beurt.

Het spel voelt als een combinatie van Ubongo 3D met Gepakt en Gezakt, maar dan met het semi-coöperatieve element erbij. Het materiaal is erg kwalitatief en alles past bovendien netjes in de doos. De bijgevoegde timer werkt op batterijen, we hebben uiteraard geen idee hoe lang die meegaan. Als het spel lang in de kast staat zou het dus wel eens kunnen dat je het opeens niet meer kan spelen wegens een platte batterij, en dat type batterijen (LR 44) hebben de meeste mensen dan ook niet standaard in huis. Maar laat ons hopen dat dat niet te snel gebeurd, want bij ons mag het op familiefeestjes en met vrienden nog geregeld uit de kast komen als afsluiter!

Conclusie: La Boca is een abstract, semi-coöperatief spel dat hier alvast erg in de smaak valt!

Met dank aan KOSMOS!

La Boca

Auteurs: Inka & Markus Brand
Uitgeverij: KOSMOS
Aantal spelers: 3 – 6
Tijdsduur: ± 40 min.
Vanaf 8 jaar