Spelbeschrijving

Onze stam leeft in harmonie met de natuur in de mangroven, maar ons stamhoofd wordt stilaan ouder. Het is dus tijd om op zoek te gaan naar een volwaardige opvolger! Daarvoor gaan we hutten bouwen op belangrijke locaties en amuletten offeren aan onze goden. Diegene met het beste inzicht en het meeste invloed zal het nieuwe stamhoofd worden voor de komende generatie!

Aan het begin van elke ronde plaatsen de spelers elk om beurt hun schaaltje op het actiespoor, met twee/drie spelers heeft elke speler twee schalen. Daarna vertrekt de boot rond dit kleine eiland, telkens hij een schaal tegenkomt mag de eigenaar daarvan de bijhorende actie uitvoeren. Met elke schaal zal je dus twee acties kunnen uitvoeren. De meest voorkomende actie is die om kaarten te nemen, de actie geeft aan of je open of gesloten kaarten moet nemen. Belangrijk detail: de kaarten worden in de loop van een ronde niet aangevuld, diegene die dus als eerste aan bod komt heeft de beste keuze! Met een andere actie kan je amuletten verzamelen, hoe meer hutten je al gebouwd hebt in de cirkelvormige gebieden, hoe meer amuletten je mag nemen. De belangrijkste actie is tenslotte het bouwen van hutten, op sommige actieplaatsen mag je één hut bouwen, op andere twee en op nog een andere kan je een dubbele hut bouwen! Om een hut te bouwen moet je eerst en vooral kijken op welke gebieden er die ronde mag gebouwd worden, dat wordt aangegeven door de vogels in de orakelgrot. Je zal vervolgens een kaart van het bijhorende landschap én de aangegeven kost moeten betalen. In vele gevallen moet deze kost worden betaald met kaarten, maar soms ook met amuletten. In elk geval zal je gepast moeten betalen, het is namelijk niet toegestaan om te veel te betalen! Voor een dubbele hut op dezelfde locatie betaal je twee keer die kost en geef je twee landschapskaarten af. Vervolgens ontvang je het aangegeven aantal punten of de bijhorende stenen. In het poolgebied telt de volgende regel: de eerste speler ontvangt maar twee punten voor zijn hut, volgende spelers kunnen er telkens één munt meer verdienen. De laatste actie laat je toe de vogels in de orakelgrot te verleggen en maakt je startspeler voor de volgende ronde. Daarna worden de kaarten weer aangevuld en kan de volgende ronde starten.

Van zodra één speler al zijn hutten heeft gebouwd wordt die ronde nog afgespeeld en eindigt het spel, daarna volgt de puntentelling. Eerst wordt er gekeken wie de meeste punten scoort bij elk van de acht goden, m.a.w. diegene die de meerderheid aan hutten heeft in de bijhorende rij of kolom. Bij een gelijke stand is het diegene die het dichtste tegen de god staat of diegene die het bijhorende fiche heeft verzameld in het stenengebied. Zowel de eerste als de tweede plaats verdienen punten. Ook in het stenengebied vallen punten te verdienen: hoe meer hutjes in dat gebied, hoe meer elke hut waard is! Daarna krijgen ook diegenen met de meerderheid in het poolgebied punten, bij gelijke stand wint hier diegene die er als eerste stond. Dat is te zien aan de puntenfiche die je tijdens het bouwen onder je hut moest leggen. Tenslotte worden alle amuletten nog omgezet in punten. Diegene die daarna de meeste punten heeft is de winnaar van Mangrovia!

Onze mening

Mangrovia is een familiespel met eenvoudige spelregels en toch de nodige diepgang. Enerzijds heb je het workerplacement gedeelte waarbij je je acties kiest. Je kan Mangrovia gewoon op het gevoel spelen, maar er zijn toch heel wat dingen die je in de hand hebt. Wil je de eerste keuze aan kaarten hebben? Dat kan, maar door je schaaltje daar te plaatsen kan je misschien géén hut plaatsen die ronde. Als je zeker een hut wilt bouwen heb je dan weer minder keuze wat de kaarten betreft… Anderzijds heb je het strijden om meerderheden op het eiland. Er zijn verschillende strategieën mogelijk in het spel. Sommigen gaan volop voor véél hutten in het steengebied, deze strategie kan je wel eens heel veel opleveren. Laat je tegenstander(s) dus nooit hun gangetje gaan in dat gebied, want dan kan het wel eens moeilijk worden om die nog in te halen! Een andere, veel gebruikte strategie is die van de amuletten: veel hutten bouwen in cirkelvormige gebieden en elke beurt à volonté amuletten grijpen. Ook dat kan wel eens héél veel opleveren, aangezien er amuletten met waarde 5 inzitten en die aan het einde gewoon worden omgezet in punten! Het strijden voor de meerderheden bij de Goden mag je dan weer niet over het hoofd zien. In onze 4 speelsessies bleek dat er maar héél zelden gebruik werd gemaakt van het poolgebied. Daar moet je namelijk betalen met amuletten, en vaak loont het zich niet de moeite om die amuletten op te offeren.

Mangrovia is één van de spellen waarbij we een groot verschil merkten bij de verschillende spelersaantallen. Met twee spelers heb je twee schaaltjes, het is leuk dat je daardoor vier acties kan uitvoeren, maar er werd nauwelijks gestreden om de meerderheden. Ondanks de neutrale hutten was er niet veel concurrentie en ging elke speler zijn eigen weg op. Met twee spelers zullen wij Mangrovia dus niet snel op tafel leggen. Met vier spelers had je dan weer maar één schaal, en dat leek weinig. Het strijden om de meerderheid was spannender en leuker dan met twee, maar anderzijds viel het tegen dat je in één ronde nu maar weinig kon doen en het spel ook langer duurde. Drie spelers bleek uiteindelijk hét ideale aantal! Twee schalen en dus toch vier acties, net genoeg concurrentie op het eiland en de ideale speelduur voor dit genre van familiespellen. Mangrovia kwam nu volledig tot zijn recht en kon ons zeker overtuigen. De herspeelbaarheid is niet zo heel erg groot, maar het is wel een ideaal instapspel waar meer in zit dan je aanvankelijk zou vermoeden. Het materiaal is van een goede kwaliteit en het speelbord bevat mooie en kleurrijke illustraties!

Conclusie: Mangrovia is een leuk familiespel dat op zijn best is met drie spelers!

Met dank aan Zoch Verlag!

Mangrovia

Auteur: Eilif Svensson
Uitgeverij: Zoch verlag
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 60 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

Carcassonne Goldrausch is de tweede titel in de reeks ‘Carcassonne: Around the world’. Deze keer wordt Carcassonne overmand door de cowboys uit het Wilde Westen. Elke cowboy kan de taak van spoorwegarbeider, mijnwerker, verkoper of boer op zich nemen. Boeren proberen de paarden te temmen op hun open graslandschap terwijl de mijnwerkers goudklompjes innen. Door een tent op te slaan terwijl een berggebied nog niet is afgewerkt kan je regelmatig goudklompen verzamelen, al kan je ook wel eens pech hebben en waardeloze stenen opgraven!

Als je aan beurt bent neem je een tegel uit de voorraad en puzzel je deze passend aan de eerder gelegde tegels, vervolgens heb je drie mogelijkheden: een cowboy op de zonet geplaatste tegel plaatsen, je tent opzetten in een nog-niet-afgewerkt berggebied of een mijnfiche nemen uit een berggebied waar je tent opgesteld staat. Wanneer je een nieuwe cowboy inzet op de zonet geplaatste tegel kan je deze -afhankelijk van die tegel- inzetten op een stad, een graslandschap, een spoorweg of een berggebied. Wanneer een stad, een spoorweg of een berggebied is afgewerkt worden er onmiddellijk punten gescoord voor diegene die de meerderheid heeft. Voor een spoorweg verdien je één punt per tegel, als er een locomotief op deze spoorweg aanwezig is worden die punten zelf verdubbeld. Als er meer dan één locomotief is dan wordt die verdubbeling echter weer ongedaan gemaakt. Vanuit een stad vertrekken verschillende spoorwegen, pas als al deze spoorwegen zijn afgewerkt kan de verkoper in deze stad drie punten krijgen per afgewerkte spoorweg. De mijnwerkers in een afgewerkt berggebied innen niet alleen alle overgebleven mijnfiches maar ook even veel punten als dat er goudklompen staan afgebeeld. Graslanden worden pas op het einde van het spel gewaardeerd, diegene die op dat moment de meerderheid heeft in een grasland scoort twee punten per indianentent en vier punten per groepje paarden in dat grasland.

Anders dan in het basisspel kan je nu dus ook je tent opzetten in een berggebied dat nog niet afgewerkt is. Je hoeft die tent dus niet te plaatsen op de zonet geplaatste tegel maar je kan deze op een berggebied naar keuze zetten, of er al andere mijnwerkers of tenten aanwezig zijn maakt niet uit. Vanaf je volgende beurt kan je in dat berggebied een mijnfiche nemen, op voorwaarde dat je die beurt geen andere cowboy inzet. Op zo’n mijnfiche vind je 0 tot 5 goudklompjes, en elke goudklomp is één punt waard. Hoe meer goudklompen op het berggebied, hoe meer mijnfiches er te grijpen zijn. Het spel eindigt nadat de laatste tegel is aangelegd, daarna volgt de eindtelling. De graslanden worden gewaardeerd en elk goudklompje op de mijnfiches is één punt waard. Diegene met de meeste punten wint het spel.

Onze mening

Er zijn al vele uitbreidingen en varianten verschenen op Carcassonne, dit is de zoveelste in de reeks. Deze stand-alone versie voegt toch weer iets leuk toe en maakt het spel weer net iets anders, alsof het Carcassonne telkens opnieuw nieuw leven in blaast. Het algemene gevoel is hetzelfde, je probeert de meerderheid van cowboys te hebben op spoorwegen en in berggebieden. De steden voegen dan weer iets geheel nieuw toe, om de punten te verdienen probeer je maar liefst 2, 3 of 4 spoorwegen af te werken! Als het nog eventjes kan pik je ook de punten van de spoorwegen mee, liefst dubbele punten dankzij een locomotief. De tenten maken het grote verschil met andere varianten van Carcassonne. Een waardevol berggebied in de handen van je tegenstander(s) dat je niet (eenvoudig) kan overmeesteren kan je nu proberen leeg te roven door je tent er op te zetten. Als dat berggebied dan wordt afgewerkt gaat je tegenstander wel nog lopen met de punten, maar met wat geluk ben jij er in die tijd wel met de meest waardevolle mijnfiches vandoor.

Wat we gemist hebben in deze versie zijn de fiches voor 50 punten. Zeker met twee spelers kan je wel een aantal keer rond gaan, zo wisten we aan het einde van één van onze spellen niet meer hoeveel we nu uiteindelijk gescoord hadden. Het materiaal en de illustraties zijn zoals gewoonlijk van een goede kwaliteit, een mooie illustratie vooraan op de doos en leuke cowboys in plaats van de gebruikelijke Carcassonne-meeples. Carcassonne blijft een leuk spel en dit is zeker een leuke variant, maar onze meest favoriete Carcassonne-variant is het niet.

Conclusie: Carcassonne Goldrausch is een leuke stand-alone die er zeker mag zijn.

Met dank aan Hans im Glück!

Carcassonne Goldrausch

Auteur: Klaus-Jürgen Wrede
Uitgeverij: Hans Im Glück
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 35 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

Chimera is een spel voor drie spelers, gebaseerd op Tichu. Elke ronde zal één speler in de rol van Chimera kruipen en proberen te winnen van de twee andere spelers. Deze spelers vormen een team, maar toch zal er aan het einde maar één winnaar zijn!

Tijdens het schudden wordt één willekeurige kaart met de beeldzijde naar boven in de stapel gelegd, de speler die deze kaart ontvangt mag beginnen met bieden. Hierbij zijn slechts vier mogelijkheden: passen, 20, 30 of 40. Als je meteen 40 biedt hebben je medespelers dus geen kans meer om erover te gaan. De hoogste bieder wordt deze ronde Chimera en krijgt drie extra kaarten op hand. De andere spelers vormen deze ronde een team en mogen 1 of 2 blinde kaarten met elkaar ruilen. Het bod bepaalt hoeveel punten er aan het einde van de ronde te winnen/verliezen zijn.

Vervolgens volgt een soort slagenspel waarbij de spelers een bepaalde combinatie steeds in een hogere waarde proberen neer te leggen. Mogelijke combinaties zijn o.a. een enkelvoudige kaart, een paar, een trio, een kwartet of een straat. De Chimera komt uit met één van die combinaties, de andere spelers zullen daarna dezelfde combinatie uitspelen met een hogere waarde of passen. Nadat twee spelers na elkaar hebben gepast wint diegene die als laatste speelde. Deze speler krijgt alle kaarten uit deze slag. Naast de klassieke combinaties kan je ook drie opeenvolgende paren uitspelen of twee opeenvolgende trio’s. Bovendien kan je aan een trio of kwartet ook een enkele kaart of een paar toevoegen in de hoop je hand sneller leeg te spelen. Er zijn dus heel wat mogelijke combinaties. Er zijn daarnaast twee combinaties die elke keer mogen gespeeld worden én bovendien de kans groter maken dat je die slag wint: een kwartet zonder toegevoegde kaart of de Chimera Flight (2 jokers).

Een ronde eindigt wanneer één speler erin geslaagd is om al zijn handkaarten uit te spelen. Daarna volgt de puntentelling. Als de Chimera als eerste zijn handkaarten uitspeelde ontvangt hij dubbel zoveel punten als het bod aan het begin van die ronde, daarnaast kan hij nog eventuele bonussen verdienen. Als één van de andere spelers uitspeelde verliest de Chimera het geboden bedrag, beide andere spelers winnen 20 punten. Tenslotte kunnen alle spelers nog punten verdienen met hun gewonnen slagen, elke 2 en 11 is namelijk nog extra punten waard. Na deze puntentelling begint de volgende ronde. Het spel gaat verder tot één speler 400 of meer punten heeft, uiteraard kan je er ook voor kiezen om het spel korter/langer te maken.

Onze mening

De spelregels zijn in principe simpel, toch duurde het eventjes eer we er volledig mee weg waren. Dat kan ook te maken hebben met het feit dat we Tichu nooit eerder speelden, maar een extra voorbeeld in de spelregels had geen overbodige luxe geweest. Daarnaast misten we ook een overzichtskaart met alle mogelijke combinaties, zeker omdat er toch combinaties tussen zitten (met o.a. die toegevoegde kaarten) die in een ander spel niet courant zijn. Tijdens onze eerste speelsessie(s) lagen de spelregels dan ook voortdurend naast ons om de combinaties te bekijken. Na enkele spellen ken je het uiteraard wel bijna uit het hoofd, maar toch. De truc tijdens het delen is leuk gevonden, je hoeft niet meer te discussiëren over wie startspeler wordt, het wordt gewoon bepaald door de kaarten. Volgens de auteur zelf is dit één van de enigste spellen waarbij de spelers aandachtig zijn tijdens het delen. Het bieden is misschien wel het moeilijkste, als Chimera neem je steeds een risico: als je wint kan je véél punten verdienen (meer dan 100 in een ronde), in het andere geval verlies je punten. Als dat een paar keer na elkaar gebeurd kan het je wel eens zuur opbreken. Het slagenspel zelf is eenvoudig en spannend. Soms ben je er van overtuigd dat je een goede combinatie hebt dat niemand kan verbeteren, tot een tegenstander plots een kwartet of de Chimera Flight speelt! Het gaat dus zeker niet altijd van een leien dakje. Diegene die op de juiste moment beslist om de juiste kaarten te spelen zal het spel winnen.

Naarmate je het meer speelt krijg je meer inzichten en wordt het alleen maar beter, het is een spel dat je dus zeker een tweede kans moet geven. Na een eerste speelsessie waren we niet meteen overtuigt, maar hoe vaker we het speelden, hoe meer we het spel begonnen appreciëren. Tijdens onze laatste sessie vonden we het jammer dat het al gedaan was en we geen tijd meer hadden, we kijken er alvast naar uit om het nog eens te spelen. Wij speelden het spel steeds met dezelfde spelers, wat het spel hier alleen maar ten goede komt. We zouden het bijvoorbeeld niet voorstellen aan een 3e speler die het spel nog niet kent, of toch niet op een doorsnee spellenavond. We raden Chimera dan ook aan voor een vaste spelgroep van drie spelers die vaak hetzelfde spel willen spelen, het is vb. ideaal om mee te nemen op reis.

Conclusie: Chimera is het ideale spel voor een vaste spelgroep van drie spelers!

Met dank aan Z-Man Games!

Chimera

Auteur: Ralph H. Anderson
Uitgeverij: Z-Man Games
Aantal spelers: 3
Tijdsduur: ± 45 min.
Vanaf 13 jaar

Spelbeschrijving

In 7 Steps draait alles rond het getal zeven. Zeven velden in zeven kleuren, en elke speler heeft elke ronde zeven schijven ter beschikking om punten te scoren. De torens zullen steeds hoger worden en je zal een ideale trap moeten zoeken om de hoogste torens te bereiken. Maar je raadt het al, een toren kan nooit hoger zijn dan… 7 schijven.

In je beurt ga je schijven op het bord plaatsen, punten scoren en je voorraad terug aanvullen tot zeven. Je mag zoveel schijven in het spel brengen als je wilt, maar je moet rekening houden met enkele regels. Zo moeten alle schijven die je deze ronde plaats een aaneengesloten ‘weg’ vormen, elke schijf zal dus grenzen aan de vorige schijf dat je plaatste. Je moet uiteraard ook rekening houden met de aangegeven kleur, maar ook met de hoogte van de torens. Je bent verplicht om op het bord te beginnen als er nog een vrije plaats in die kleur is, de volgende schijven moeten telkens op de zelfde hoogte of één trap hoger geplaatst worden, maar je mag niet terug dalen. Je eerst schijf plaats je dus op level 1, je volgende misschien op level 2, en zo kan je opbouwen tot level 7. Per geplaatste schijf ontvang je punten naar gelang het level van die schijf, hoe hoger je geraakt, hoe meer punten je dus kan verdienen. Daarna mag je niet-gebruikte tegels indien gewenst omruilen en je voorraad aanvullen tot 7 schijven.

Als je tijdens je beurt 7 of minder punten scoort kan je een blauw of groen kaartje nemen, van elke kleur mag je er maximum één in je bezit hebben. De blauwe kaartjes laten je toe aan bepaalde bouwregels te zondigen tijdens één van je volgende beurten. Zo kan je vb. één level hoger beginnen dan normaal is toegestaan, twee torens wisselen van plaats, een schijf van het bord nemen en nog veel meer. De groene kaartjes leveren extra punten op, je kan hiermee éénmalig een punt extra krijgen per schijf van een verschillende kleur, of twee punten per schijf van dezelfde kleur enz. Als een speler zijn voorraad niet meer tot zeven schijven kan aanvullen wordt de ronde uitgespeeld en eindigt het spel. Diegene met de meeste punten wint het spel.

Het spelbord bestaat uit, hoe toevallig, zeven tegels die in willekeurige volgorde gelegd kunnen worden zodat het spel elke keer weer anders is. De voorzijde van die tegels bevatten allemaal dezelfde kleur, op de achterzijde staan ze wirwar door elkaar (zoals op de afbeelding). De voorkant zorgt voor een gemakkelijker spel met een hogere geluksfactor, de achterzijde brengt meer tactiek in het spel. Om meer variatie in het spel te brengen kan je de tegels in latere spellen ook in een andere vorm leggen.

Onze mening

7 Steps is een abstract spel met veel strategie, diegenen die ons kennen weten al dat wij dat type spellen ten zeerste kunnen appreciëren. 7 Steps is dan ook een erg leuk spel in zijn genre. Plannen is in dit spel zo goed als onmogelijk, je voorganger(s) veranderen het speelbord zodanig dat je pas in jouw beurt kan beginnen nadenken en tellen op welke manier je de meeste punten kan scoren. Soms kies je bewust om een bepaalde ronde weinig punten te scoren zodat je een blauw/groen kaartje kan nemen, want die kunnen echt wel helpen, zeker tegen het einde van het spel. Het uitdokteren van de weg die je het meeste punten oplevert is erg leuk. Je zal je vaak ergeren omdat dat je op level 1 moet beginnen en aan het feit dat je niet terug mag dalen. Tegelijkertijd zijn het die twee regels die het spel goed maken, zonder zou het niets voorstellen. Het komt er steeds op neer om het meeste te halen uit de schijven die je in je voorraad krijgt. Het ruimtelijk inzicht in dit spel is wel van belang, vooral in het begin is het best even wennen aan de manier van spelen. We kunnen ons voorstellen dat 7 Steps helemaal niet gemakkelijk is voor spelers die problemen hebben met ruimtelijk inzicht.

Het spel is met alle spelersaantallen even goed, met meerdere spelers kom je gewoon minder aan beurt. Het spel neemt ongeveer een half uurtje in beslag, ideaal voor dit genre van spellen. Het materiaal is van goede, stevige kwaliteit, al had het ook wel in een kleinere doos gepast. De voorzijde van de tegels, de eenvoudige variant dus, sprak ons niet echt aan. Het geluk is daarbij inderdaad van groter belang. De achterzijde is een grotere uitdaging en gewoon veel beter, we raden dan ook aan om het meteen met de achterzijde te spelen. We zijn alvast benieuwd of dit spel het zal maken tot ons Tafelporselein, het maakt in elk geval wel kans! Speel je graag een abstract spel met veel logica? Dan is 7 Steps zeker iets voor jou.

Conclusie: 7 Steps is een abstract en verslavend spel met veel logica!

Met dank aan KOSMOS!

7 Steps

Auteurs: M. Kiesling & R. Staupe
Uitgeverij: KOSMOS
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 30 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

Piraten, handelaren en zelfs de grote oorlogsschepen gaan op zoek naar glorie en fortuin op de Caraïbische zeeën! Coördineer verschillende schepen, transporteer goederen en overval andere schepen met de bedoeling zo veel mogelijk dubloenen te verdienen. Gebruik je geld om je schepen van een betere uitrusting te voorzien en win het spel als je er als eerste in slaagt om de dochter van de gouverneur uit te nodigen op je volledig uitgeruste schepen.

In Black Fleet heb je drie soorten schepen. De handelsschepen vervoeren goederen van de ene haven naar de andere, door ze te verkopen kan je 2 of 3 dubloenen per goed krijgen, afhankelijk van de haven waar je ze levert. Piratenschepen overvallen handelsschepen en stelen goederen die ze daarna willen begraven in één van de vele eilanden. Zowel voor het overvallen als voor het begraven worden zij beloond met dubloenen. Je kan tijdens je beurt echter maar één actie uitvoeren per schip, als je piratenschip een goed steelt zal je het dus pas in je volgende beurt kunnen begraven. Tenslotte zijn er ook nog de oorlogsschepen, deze zijn niet gebonden aan een speler maar kunnen door iedereen worden verplaatst. Ze hebben als doel de piratenboten te doen zinken, als jij het oorlogsschip daarbij helpt ontvang je 2 dubloenen.

Als je aan beurt bent speel je één van je twee bewegingskaarten met daarop aangegeven hoeveel plaatsen je elk schip maximaal kan verplaatsen. Je verplaatst elke beurt dus je handelsschip, je piratenschip en één van de oorlogsschepen! Je kan zelf kiezen in welke volgorde je de schepen verplaatst en je kan met elk schip maximaal één actie uitvoeren. Met je handelsschip zal je eventueel handelen, met een piratenschip aanvallen of een schat begraven en met het oorlogsschip aanvallen. Je kan eventueel fortuinkaarten uitspelen die je een bepaald voordeel geven of je laten zondigen tegen de spelregels, zo kan je met één van die kaarten over eilanden varen en met een andere elk schip 1 of 2 plaatsen extra verplaatsen. Aan het einde van je beurt vul je je hand aan tot twee bewegingskaarten en mag je eventueel nieuwe fortuinkaarten trekken (aangegeven op je bewegingskaart).

Daarna kan je één van de uitrustingskaarten aankopen voor je schip. De goedkoopste kost 5 dubloenen, de duurste 14 dubloenen. Je weet niet op voorhand welk voordeel dat zal geven aangezien iedereen telkens andere uitrustingen krijgt, maar je weet wel bij welke categorie die uitrusting hoort. Zo heb je uitrustingen die alles te maken hebben met het (ver)kopen van goederen, op één of andere manier zal je daar dus meer winst mee kunnen maken. De uitrusting van 5 dubloenen zal je piratenschip ten goede komen en een iets duurdere uitrusting zorgt er voor dat je sneller zal kunnen varen. De volgorde waarin je de vier uitrustingskaarten aankoopt is niet van belang, maar pas als je ze allemaal hebt aangekocht kan je de laatste kaart van 10 dubloenen aankopen en de dochter van de gouverneur op je schip uitnodigen. Als je aan het einde van die ronde de enigste bent die deze kaart heeft kunnen aankopen win je het spel, als er meerdere spelers hierin geslaagd zijn wint diegene met de meeste dubloenen op overschot. Voor een langere variant kan je de laatste kaart vervangen door een kaart ter waarde van 20 dubloenen, zodat je iets langer kan genieten van de voordelen van je uitrustingen. Als het niveau tussen de spelers erg verschilt kan je ook beslissen dat sommige spelers de duurdere kaart moeten kopen en andere de goedkopere.

Onze mening

Black Fleet blinkt uit in zijn eenvoud. Drie schepen verplaatsen en simpelweg goederen proberen transporteren, onderweg moet je goed uitkijken voor de piratenschepen van je tegenstanders, en die moeten op hun beurt proberen de oorlogsschepen te ontwijken. Het zorgt voor heel wat dynamiek en interactie. Probeer te voorspellen welke route je tegenstanders gaan nemen en probeer ze zo met je piratenschip te onderscheppen, maar eer het terug aan jou is kan er veel verandert zijn! Aangezien elke speler een oorlogsschip kan verplaatsen is het soms sneller bij jou dan je had kunnen voorspellen. Je zit mekaar in dit spel voortdurend op de hielen, je kan maar best een plan B bedenken want één of ander schip gooit je plan zeker in het water. De fortuinkaarten maken het spel leuker waardoor je vaak onverwacht uit de hoek kan komen en toch iets kan bereiken dat je tegenstanders niet verwacht hadden. De uitrustingen voor de schepen zijn ook leuk, het verrassingseffect is groot aangezien je niet exact weet welke uitrusting je aankoopt, maar dat het goed zal zijn, daar kan je wel vanuit gaan. Je zal moeten beslissen welke uitrusting je eerst wilt kopen, daar zal je uiteraard het langst van kunnen genieten. In het begin van het spel focus je je vooral op een veilige route voor je handelsschip, tegen het einde wordt het echt een race. Elke speler heeft inmiddels heel wat goede uitrustingen en heeft zo zijn eigen voordelen, iedereen kan tijdens zijn beurt wellicht op één of andere manier aan dubloenen geraken, maar wie verdient de meeste dubloenen? En wie slaagt er in om nét voor de andere spelers de dochter van de gouverneur uit te nodigen? De overwinning is elke keer nipt, de andere spelers hadden meestal maar één beurt te kort om die dochter ook uit te nodigen.

De herspeelbaarheid op lange termijn kunnen we niet voorspellen, maar het feit dat je net wel of net niet wint maakt dat je graag revanche wilt en het nog eens wilt proberen. Ook die uitrustingskaarten helpen daaraan mee, je hebt tijdens je eerste spel gezien dat ook je tegenspelers een erg goede uitrusting hadden, tijdens een volgend spel is het dus alleen maar spannender om af te wachten welke uitrusting je zal hebben. Een langere versie van het spel (overwinningskaart met 20 dubloenen) hoeft niet meteen voor ons, het is goed zoals het is: ongeveer een uurtje. Het feit dat je het met die kaarten iets gemakkelijker kan maken voor minder ervaren spelers is dan wel weer een voordeel voor dit familiespel. Het spel is momenteel enkel beschikbaar in het Frans, Engels en Duits, dat kan wel eens een nadeel zijn. Het grootste deel van het spel is dan wel zonder tekst, maar op de fortuin- en uitrustingskaarten vind je wel wat tekst terug. Wij maakten een overzicht met de vertaling van alle kaarten waardoor iedereen het spel gemakkelijk kon meespelen, met of zonder talenknobbel! Space Cowboys verbaasde ons met Splendor al van hun prachtige materiaal, met Black Fleet trekken ze die lijn gewoon verder. Je hebt dan misschien wel wat fijne vingers nodig, maar de blokjes passen perfect in de schepen. De illustraties zijn heel mooi en kleurrijk, de dubloenen lijken wel echt en de doos heeft alweer een prachtige inleg in de vorm van een doodskop.

Met dank aan Asmodee België!

Conclusie: Black Fleet is een heel leuk, mooi, dynamisch en interactief familiespel!

Black Fleet

Auteur: Sebastian Bleasdale
Uitgeverij: Space Cowboys
Aantal spelers: 3 – 4
Tijdsduur: ± 60 min.
Vanaf 14 jaar

Spelbeschrijving

Waag je kans om koning te worden van Abyss. Wees sluw en verzamel vele stemmen in de gemeenteraad om zoveel mogelijk bondgenoten aan jouw zijde te krijgen, of versla de monsters die je tegenkomt tijdens jouw reisweg. Neem de beste heren in dienst en gebruik hun krachten optimaal om later één of meerdere locaties te controleren in deze onderwaterwereld. Diegene die de meeste invloed heeft zal het spel onvoorwaardelijk winnen en gekroond worden tot koning van Abyss!

Eerst en vooral moet je kaarten gaan verzamelen, dat kan op twee manieren. Je kan op ontdekking gaan in de diepte of je kan de hulp inroepen van een groep uit de gemeenteraad. Voor het eerste ga je kaarten opendraaien van de trekstapel, na elke kaart kan je beslissen of je die wilt houden of verder wilt ontdekken, maar voor je dat kan beslissen moet je eerst je medespelers de kans geven om deze kaart te kopen! Als zij dat willen betalen ze je één parel, daarna kan je verder kaarten openleggen. Als andere spelers later in je beurt weer kaarten willen kopen zal het steeds duurder worden, de tweede speler moet namelijk 2 parels betalen enz. Als je de laatst gedraaide kaart zelf wilt houden, nadat je medespelers gezegd hebben die niet te moeten hebben, hoef je die uiteraard niet te betalen. De andere kaarten worden per kleur gesorteerd in de gemeenteraad. Tijdens deze ontdekkingsreis kan je ook monsters tegenkomen, dan zal je moeten beslissen of je het gevecht aangaat en je beurt beëindigt, dan ontvang je een beloning. Als je je reis wilt verderzetten wordt de beloning groter voor de volgende speler die wél beslist om het gevecht aan te gaan. Je kan hier o.a. parels, monsterfiches en/of sleutels mee winnen. De andere manier om kaarten te verzamelen is door een stapel kaarten van dezelfde kleur uit de gemeenteraad te nemen, maar dan wel zonder op voorhand te kijken welke kaarten er in lagen. Alle kaarten hebben naast hun kleur namelijk ook een waarde van 1 tot 5.

In plaats van kaarten te verzamelen kan je er ook voor kiezen om een heer in dienst te nemen, deze zal je moeten betalen met de eerder verzamelde kaarten (bondgenoten). Elke heer geeft aan hoeveel verschillende kleuren en aantal bondgenoten deze kost, zo zal je voor de verrader kaarten in exact drie verschillende kleuren moeten betalen met een totaal van 12. De laagste kaart die je gebruikt om te betalen mag je voor je opnemen, deze telt mee bij de puntentelling aan het einde! Er zijn 6 verschillende gilden onder de heren, zij leveren je niet alleen punten op maar sommige hebben ook een bepaalde kracht, een eigenschap waar alleen jij gebruik van kan maken. De soldaten leveren niet zo veel overwinningspunten op maar benadelen je tegenstanders, terwijl de handelaren je parels zullen opleveren. De tovenaars zijn dan weer behulpzaam bij het opnemen van bondgenoten terwijl de boeren erg veel punten opleveren. De heren in de rechtbank worden na je aankoop niet aangevuld, dat gebeurd pas wanneer er twee heren overblijven in de rechtbank. De speler die de derde laatste heer kocht wordt bovendien beloond met twee parels. Daarnaast kan je aan het begin van je beurt wel parels betalen om nieuwe heren in de rechtbank te plaatsen, zodat je terug meer keuze hebt. Al blijven die heren dan ook liggen voor je tegenstanders!

Aan het einde van je beurt controleer je of je drie sleutels bezit, in dat geval ben je verplicht een locatie te controleren. Sommige heren bezitten één of meerdere sleutels, maar je kan ze ook bemachtigen door het gevecht met de monsters aan te gaan. Daarna kies je een locatie: je kan daarbij de beschikbare locatie nemen, maar je kan er ook voor kiezen om de vier bovenste van de stapel te nemen. Je kiest er daarna één uit, de andere drie worden open op tafel gelegd en worden beschikbaar voor je medespelers. De heren dat je (voor hun sleutels) nodig hebt om deze locatie te controleren leg je eronder, hun speciale kracht is vanaf dan niet meer geldig. De locaties leveren aan het einde punten op, meestal punten naargelang het aantal heren/bondgenoten dat je voor je hebt liggen aan het einde van het spel. Het spel eindigt wanneer een speler 7 heren in dienst heeft genomen of wanneer de rechtbank niet kan worden aangevuld, daarna volgt de puntentelling. Je krijgt punten voor je monsterfiches, voor je locaties, je heren en de opgenomen bondgenoten (telkens de laagste kaart die je gebruikte om heren aan te kopen).

Onze mening

Onze verwachtingen van Abyss waren niet zo heel hoog, misschien door de donkere lay-out en het thema. Het spel heeft ons echter helemaal verbaasd en we zijn heel enthousiast. Het is vooral een familiespel met een aangename duur, het is snel uitgelegd en speelt binnen het uur. De spelregels kan je bijna in één zin samenvatten: je neemt kaarten op één van de twee manieren of je neemt een heer in dienst, daarna kan je soms een locatie controleren. Het feit dat je zoveel invloed hebt op je tegenstanders maakt het alleen nog leuker, je medespelers kunnen kaarten voor jouw neus wegkopen terwijl jij aan’t ontdekken bent, maar je kan ze ook wel wat dwarszitten door bepaalde soldaten in dienst te nemen. Soms zal een tegenstander parels betalen om een heer open te leggen dat voor jou wel erg interessant is of de beloning groter maken voor wanneer jij tegen een monster vecht, maar als je een locatie gaat controleren moet je misschien ook zelf kiezen of je meer keuze wilt en daardoor je tegenstanders meer keuze aanbiedt. Er zijn ook heel wat strategische keuzes te maken, misschien wil je een heer wel veel te veel betalen zodat je een bondgenoot met hogere waarde voor je kan leggen. Dan heb je ook nog de variatie in het spel, er zijn 35 heren en 20 locaties, maar na een 5-tal speelsessies hebben we het gevoel dat we nog niet alles gezien hebben, soms gebeurt het dat een speler geen enkele locatie kan bemachtigen tijdens het spel. Elke keer opnieuw heb je het gevoel dat het spel ‘te snel’ eindigt, al nadat één iemand 7 heren in dienst heeft! Dit zorgt ervoor dat je het spel graag opnieuw wilt spelen, je hebt nog zoveel plannen en ideeën, dingen die je volgende keer anders wilt doen. Het verslavende werkte hier in ieder geval, Abyss is voor ons alvast een echte topper en zal hier wellicht nog vaak op tafel komen na deze recensie! We speelden het spel voorlopig nog niet met 4 spelers, maar met 2 en 3 spelers werkt het alvast even goed dus we vermoeden dat dat ook met 4 spelers het geval zal zijn. Het is zo’n spel dat met elk aantal spelers even goed werkt.

De illustraties zijn erg mooi, al hebben we wel de indruk dat de donkere kleuren veel spelers kan afschrikken, het geeft als eerste indruk een zwaar strategisch spel te zijn. Ook de leeftijdsaanduiding 14+ laat iets heel anders vermoeden. Als familiespel zijnde kan wellicht ook de tekst een probleem vormen. Veel tekst is er echter niet, enkel op de heren staat een kort tekstje met een verduidelijking van het effect dat ze hebben. Er komen telkens maar een 6-tal heren open te liggen dus je kan perfect even de tijd nemen om alle heren te verduidelijken zodat iedereen weet welk effect ze hebben. Ook op de locaties staat één lijntje tekst, maar de betekenis daarvan kan je meestal wel afleiden aan de hand van het symbool. De doos is ook heel speciaal, je hebt 5 verschillende dozen: zonder naam aan de voorkant, enkel één van de vele gezichten uit het spel. Het materiaal is van goede kwaliteit, met mooie parels en elk een eigen schelp om de parels in te bewaren. En dan heb je ook nog de ontzettend handige inleg die het verdient om extra vermeld te worden, Bombyx heeft alweer mooi werk geleverd!

Met dank aan Asmodee België!

Conclusie: Abyss is voor ons een topper van formaat!

Abyss

Auteurs: Bruno Cathala & Charles Chevallier
Uitgever: Asmodee & Bombyx
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 45 min.
Vanaf 14 jaar

Spelbeschrijving

Mens erger je niet… wie kent het niet? Schmidt Spiele viert dit jaar het honderdjarig bestaan van het spelletje dat de meeste onder jullie reeds als kind speelden. Ik speelde het als kind alvast honderden keren met mijn meme, en ook nu hebben de meeste doorsnee gezinnen het nog in de kast staan. Niets voor jou? Loop niet weg, want om dit jubileum te vieren bracht Schmidt Spiele een nieuwe variant op de markt: Mauerhüpfer!

De twee grootste ergernissen uit het originele spel hebben ze alvast laten vallen, zo hoef je nu geen zes meer te dobbelen alvorens je mag starten én ben je niet meer verplicht om een speelfiguur van je tegenstanders te pakken als je dat kan. Maar je mag dat uiteraard nog wel doen. Als je aan de beurt bent dobbel je met beide dobbelstenen, je bent vervolgens verplicht om beide dobbelstenen te benutten met éénzelfde speelfiguur. Per dobbelsteen kan je wel bepalen of je dat aantal stappen vooruit, achteruit of door de muur wilt verplaatsen, zo kan je soms een hele weg inkorten. Als je jouw speelfiguur voor beide dobbelstenen in de zelfde richting verplaatst kan je enkel op je eindlocatie een pion vangen, maar als je voor de tweede dobbelsteenworp van richting verandert kan je ook op je tussenstop een speelfiguur vangen. Zo is het in theorie mogelijk dat je in één beurt toch twee speelfiguren kan vangen, deze vliegen net zoals in het originele spel terug naar hun startpositie.

De bedoeling van het spel is om als eerste je vier pionnen aan de andere kant van het bord te krijgen. Door op één van de twee blauwe cirkels te eindigen kan je je speelfiguur onmiddellijk op hun eindpositie plaatsen, maar let op: ook nu moet je beide dobbelsteenworpen gebruiken voor dezelfde pion, je moet er dus exact op eindigen!

Onze mening

Terwijl het oude ‘Mens erger je niet’ hier wellicht nooit meer op tafel zal komen is de kans vrij groot dat Mauerhüpfer dat wel zal doen. De nieuwe variant vraagt iets meer inzicht en strategie en is gewoonweg leuk om eens te spelen. Aangezien je nu vooruit, achteruit en door de muur kan heb je best wel wat mogelijkheden met elke worp: breng je meteen meerdere pionnen in het spel of probeer je ze één voor één naar hun eindpositie te leiden? Er zit veel meer strategie in dan in het originele spel. Het speelbord heeft dezelfde (saaie?) kleuren behouden als het origineel, maar ziet er uiteraard veel leuker uit met die muurtjes. Het materiaal is van een degelijke kwaliteit en de doos heeft een mooie en handige inleg.

Mauerhüpfer is een kort familiespel dat we zeker wel eens kunnen appreciëren. Ook onze mede-testers waren erg enthousiast en wilden het meteen aan de collectie toevoegen. Om met jonge kinderen te spelen is het door de nieuwe mogelijkheden iets moeilijker dan het originele spel, maar als ze de gewone ‘mens erger je niet’ goed onder de knie hebben kunnen ze wel overschakelen naar deze.

Conclusie: Nostalgie gecombineerd met een vleugje strategie: goed recept!

Update: Mauerhüpfer is nu ook te koop in het Nederlands, je vindt het onder de naam ‘Muurtje Springen’.

Met dank aan Schmidt Spiele!

Mauerhüpfer

Auteur: Norbert Tauscher
Uitgeverij: Schmidt Spiele
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 30 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

Als ontdekkingsreiziger vliegen we allemaal naar het mysterieuze eiland La Isla, op zoek naar dieren waarvan al een lange tijd gedacht werd dat ze uitgestorven waren! Zo vinden we o.a. een dodo, een gouden pad, een pika en nog veel meer! Plaats je ontdekkingsreizigers dus strategisch op het eiland zodat je zoveel mogelijk dieren kan omcirkelen. Hoeveel punten elk dier waard is zal elke keer anders zijn en wordt bepaald door de spelers zelf!

Aan het begin van elke ronde krijgt elke speler drie kaarten, vervolgens zal je moeten beslissen welke kaart je aan welke actie toewijst door ze gedekt voor de bijhorende actie onder je kaarthouder te leggen. Als iedereen beslist heeft worden de acties één voor één uitgevoerd. Tijdens actie A maakt iedereen de gekozen kaart bekend en schuift deze in de kaarthouder, in het begin is dat nog eenvoudig aangezien je drie lege plaatsen in je kaarthouder hebt. Vanaf de vierde ronde zal je dus moeten beslissen welke kaart je afdekt. Alle kaarten in je kaarthouder blijven van toepassing zolang ze zichtbaar zijn, je kan er o.a. punten of grondstoffen mee verdienen tijdens het uitvoeren van acties B, C of D. Andere kaarten zorgen er voor dat je een extra ontdekkingsreiziger krijgt of zelfs dat je aan het begin van elke ronde vier kaarten kan nemen om uit te kezen! Actie A kan iedereen tegelijk uitvoeren, net als actie B: de kaart die je aan actie B hebt toegewezen bepaalt welke grondstof je deze ronde kan nemen. Tijdens actie C kunnen de spelers elk om beurt één van hun ontdekkingsreizigers op het eiland plaatsen, daarvoor betalen ze twee grondstofblokjes naar gelang de plaats waar het figuur geplaatst wordt. Als je door het plaatsen van deze ontdekkingsreiziger één van de dieren omcirkelt mag je het dier onmiddellijk in beslag nemen en verdien je punten naar gelang het aantal ontdekkingsreizigers dat je daarvoor nodig had. Zo heb je er op sommige locaties slechts twee nodig en voor andere drie of vier. Tenslotte worden bij actie D de paarse markers op het scorebord omhoog geschoven, want dit zal bepalen hoeveel punten elk dier waard is aan het einde. De kaart die je aan actie D hebt toegewezen bepaalt welke marker je omhoog mag schuiven, als je die diersoort al in je bezit hebt krijg je onmiddellijk een punt per dier. Elk dier is aan het begin 0 punten waard en kan maximum 5 punten waard zijn, de som van al deze waarden bepaalt wanneer het spel eindigt (verschillend naar gelang het aantal spelers).

Aan het einde volgt nog een puntentelling. Daarbij krijg je nog een punt voor elke twee resterende grondstofblokjes, en tien punten voor elk set van de vijf verschillende diersoorten! Daarna wordt elk dier in je verzameling nog apart gewaardeerd volgens de waardetabel met de paarse markers. Diegene die daarna de meeste punten heeft wint het spel.

Onze mening

Wij zijn erg enthousiast over deze nieuwe Feld, en het feit dat die op zo’n korte tijd al 5 keer op tafel kwam is daar het bewijs van. Vermoedelijk zal die nog veel vaker op tafel komen! Het spel speelt erg vlot en je moet ontzettend veel keuzes maken. Je gaat op zoek naar combo’s en probeert zo snel mogelijk het eiland in te palmen. La Isla is gemakkelijk te spelen binnen het uur en is elke keer weer heel anders, wat de herspeelbaarheid toch vrij hoog maakt. Het bord is elke keer anders en de dieren worden er willekeurig op gelegd, je zal dus vaak op een andere manier spelen. Soms probeer je van elke diersoort iets te bemachtigen aangezien die setjes veel punten opleveren, maar andere keren wil je je specialiseren op één bepaalde diersoort en kan je ook erg veel scoren door de waarde daarvan omhoog te halen tijdens het spel. Ook de kaarten die je op hand krijgt zullen elke keer anders zijn en deels je spel bepalen. Uiteraard schuilt hier ook een kleine geluksfactor, maar die was bij ons zeker niet storend. Zoals vele spellen van Stefan Feld is ook dit spel voornamelijk een kaartspel, alle kaarten zijn goed en het is dus elke ronde opnieuw een lastige keuze aangezien je maar één van die kaarten kan houden voor actie A, de rest zal je gebruiken om grondstoffen te verzamelen en een dier op te waarderen. Er zijn trouwens twee types kaarten: 120 kaarten met een ‘1’ die bedoelt zijn voor spelers die het spel voor de eerste keer spelen. De 60 kaarten met een ‘2’ maken het nadien alleen maar leuker aangezien dat de leukste/beste kaarten zijn.

De spelregels van La Isla zijn erg snel uit te leggen en eenvoudig te begrijpen. De verschillende acties van de kaartjes staan samengevat op een samenvattingskaartje (engels, frans of duits), maar eens je de symbolen door hebt heb je die niet meer nodig. Een ander pluspunt is dat het zowel met twee als drie spelers erg goed speelt, met vier hebben we het tot hier toe nog niet gespeeld maar zal wellicht ook goed zijn. Met vier spelers heb je wellicht nog meer interactie op het eiland, al is dat soms ook met twee spelers het geval. Wij hadden o.a. een spel met twee spelers waar we continu in elkaars vaarwater zaten, en een spel met drie spelers waar iedereen vaak zijn gangetje kon gaan. De illustraties zijn erg mooi, maar het materiaal is zeker niet overtuigend. De kaarthouders zijn van erg dun karton en het is bovendien niet eenvoudig als je ze goed wilt plooien. De kaarthouders zijn dan ook essentieel in het spel, het zou jammer zijn als je ze meteen verknoeid tijdens een eerste spelvoorbereiding. De ontdekkingsreizigers zijn erg dun en fragiel, maar ze passen wel goed op het eiland, dat wel van stevig materiaal/karton gemaakt is.

Conclusie: La Isla is een korte en verslavende Feld dat hier hopelijk nog vaak op tafel zal verschijnen!

Met dank aan Ravensburger!

La Isla

Auteur: Stefan Feld
Uitgeverij: alea / Ravensburger
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 50 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

Alle spelers kruipen in de huid van echte onderhandelaars en varen met een uitgerust schip richting Norderkap, Trutzhorn of Olesand! Onderweg kan je goederen aankopen en verkopen maar zal je het ook moeten opnemen tegen de piraten, het is dus erg belangrijk dat je af en toe de tijd neemt om je schip nog beter uit te rusten met kanonnen. Vergeet ook geen bemanningsleden in dienst te nemen want deze kunnen je goed helpen tijdens je reis, bovendien verdien je nog een overwinningspunt door vier bemanningsleden aan boord te halen!

Aan het begin van je beurt kies je naar welk van de drie eilanden je wilt varen, je vlaggenmast bepaalt hoe ver je deze ronde kan varen. Concreet betekent dit dat je een stapel met zeetegels kiest en tegel per tegel omdraait. Na elke omgedraaide tegel kan je kiezen of je de vermelde actie al dan niet uitvoert, maar als je een tegel met een piratenschip omdraait ben je verplicht om de uitdaging aan te gaan! Daarvoor dobbel je de piraten dobbelsteen, deze bepaalt hoeveel piraten je zal moeten verslaan om je reis verder te zetten. Verdedigen kan je met kanonnen: per kanon kan je één keer met de zwarte dobbelsteen gooien en heb je één kans op drie dat je een piraat verslaat. Als je verliest eindigt je reis voor deze beurt, als je wint ontvang je een piraat als beloning en kan je verder varen zolang je vlaggenmast dat toelaat! De acties die je kan uitvoeren zijn meestal handelsacties waarbij je één van de vier verschillende goederen kan (ver)kopen. Belangrijk detail: anders dan dat de afbeelding laat vermoeden mag je slechts twee soorten goederen in je schip bewaren! Sommige acties laten je toe je schip beter uit te rusten, daarbij kan je kiezen of je je vlaggenmast wat hoger zet, een extra kanon aankoopt of een nieuw bemanningslid in dienst neemt. Daarnaast is er ook een actietegel waar je gewoon twee goudstukken kan grijpen, maar de belangrijkste tegel is ongetwijfeld die met het eiland waar je goederen en/of piraten kan leveren! Als je deze actie doet moet je de gevraagde goederen inleveren en mag je één van je overwinningsblokjes op het bord leggen. Als je bovendien de meeste leveringen hebt gedaan op dit eiland kan je nog een extra blokje leggen. Je kan maximum 2 acties uitvoeren tijdens je beurt, na je tweede actie eindigt je reis dan ook onmiddellijk, onafhankelijk van hoe ver je mag varen. Bovendien kunnen je medespelers er bij sommige acties voor kiezen om die actie ook uit te voeren, op voorwaarde dat ze nog een handelsbrief hebben die ze daarvoor kunnen inleveren. Als je je reis eindigt en slechts één of geen actie hebt uitgevoerd kan je een nieuwe handelsbrief ontvangen. Na je reis leg je de opengelegde tegels terug op hun stapel en wordt deze stapel geschud. Na een tijdje weet je dus welke tegel in welke stapel ligt, maar je weet nooit wanneer je die zal tegenkomen!

Op je schip zijn 5 plaatsen voor bemanningsleden aanwezig, je zal er doorheen het spel slechts vier kunnen aannemen en dus moeten kiezen. Met een manschap op de uitkijkpost kan je de eerste kaart van een stapel bekijken alvorens je begint te varen, je beslist daarna of je deze tegel laat liggen of onderaan de stapel legt. De boekhouder zorgt voor meer inkomsten bij elke verkoopactie, de penningmeester bezorgt je twee goudstukken als je je beurt begint zonder goud (normaal krijg je dan slechts één goudstuk), de handelaar zorgt dat je handelsactie twee keer kan uitvoeren en tenslotte kan je een deskundige je kanonnen laten bedienen waardoor de kans groter is dat je raak schiet!

Naast de leveringsacties op de eilanden kan je ook overwinningsblokjes inzetten als je 4 bemanningsleden hebt en/of als je op elk van de drie eilanden minstens één levering hebt afgewerkt. Diegene die als eerste zijn 10 overwinningsblokjes heeft ingezet wint het spel! (bij 4 spelers slechts 8 blokjes)

Onze mening

Noorderwind is van dezelfde auteur als Catan en behoort tot de familiespellen. Je gaat beide spellen al snel vergelijken en dan gaat onze voorkeur zeker naar Norderwind. Norderwind heeft trouwens erg veel gelijkenissen met De Ruimteschepen van Catan, al kan je het nu ook met meerdere spelers spelen en is alles in een moderner jasje gestoken. Het eerste wat opvalt aan dit spel is ongetwijfeld het mooie materiaal: de kartonnen schepen waar je alle goederen handig in kan bewaren en de vlaggenmast gemakkelijk kunt aanpassen. Bovendien past het perfect in de doos als je de vlaggenmast uit het schip haalt, je hebt dus niet veel werk als je het spel wilt klaarzetten. In de doos zit (à la Catan) ook een handige inleg die je eruit kan halen en waar alle goederen in gesorteerd zitten. Het materiaal nodigt alleen maar uit om het spel te spelen!

Wij zien het spel als een eenvoudig familiespel en beschouwen het net als Catan als een ideale instapper. Er is zeker een geluksfactor aanwezig, zo kan je beurt al snel weer eindigen als je als eerste tegel een piratenschip trekt en die bijgevolg (nog) niet kan verslaan. Naarmate je meer kanonnen aan boord hebt is de kans uiteraard groter dat je ze wel kan verslaan, maar zelf dan kan je de pech hebben dat je niets kan doen in je beurt. In de meeste instapspellen is wel een dergelijke geluksfactor aanwezig dus dat hoeft geen probleem te vormen als je dat van in het begin weet. Het geheugen element is wel zeer belangrijk in dit spel, je weet na een tijdje waar welke tegel zich bevindt en dat helpt je ook om te plannen. Zeker wanneer je je vlaggenmast hoog hebt staan is de kans groot dat je de tegel(s) tegen komt waar je op zoek naar was. Als je steeds opnieuw vergeet waar welke tegel lag wordt het lastig… Zeker naar het einde toe voelt het spel echt als een race: je moet nog juist die grondstof verzamelen en dan kan je daar gaan leveren om je laatste blokje kwijt te spelen, als niemand je voor is tenminste. Dat spannende gevoel is best leuk.

Het spel speelt leuk met alle mogelijke spelersaantallen, of je nu met 2 of met 4 speelt maakt niet veel verschil, op de tijdsduur na. Met 2 spelers kan het gemakkelijk om zo’n 45 minuten gespeeld zijn, maar met 4 spelers lukt het toch niet binnen het uur, ook al moet je dan maar 8 overwinningsblokjes inzetten. De kans is groot dat we Norderwind wel eens meenemen naar niet-spelers, maar met veelspelers zal het wellicht zelden op tafel komen om de eenvoudige reden dat het te weinig mogelijkheden en uitdagingen biedt.

Conclusie: Norderwind is een spannend instapspel met een gezonde portie geluk.

Met dank aan KOSMOS!

Norderwind

Auteur: Klaus Teuber
Uitgeverij: KOSMOS
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 60 min.
Vanaf 8 jaar

Dit spel is in het Nederlands uitgebracht onder de naam Noorderwind bij 999 Games

Spelbeschrijving

In Gardens bouwen alle spelers stap voor stap aan een mooie, kleurrijke tuin. We bouwen wandelpaden, vijvers en vooral heel veel bloemen. Elke speler verkiest echter een andere kleur bloemen en zal dus zo veel mogelijk bloemenbedden in de eigen spelerskleur willen aanplanten. Diegene die aan het einde de meerderheid aan bloemenbedden bezit zal zich het beste voelen in de tuin en wint het spel!

Als je aan de beurt bent neem je om te beginnen een nieuwe tegel. Meestal is dat de bovenste tegel van één van de gedekte trekstapels, maar één keer in het spel kan je er ook voor kiezen om je speciale tegel met 4 bloemenperkjes van jouw kleur te gebruiken. Deze tegel kan je nu aanleggen, uiteraard zodat alle overgangen (paden en vijvers) correct zijn, op voorwaarde dat één van je spelersfiguren via de wandelpaden op de zonet gelegde tegel kan geraken! Daarbij kan je een figuur in de tuin verplaatsen, maar je kan er ook voor kiezen om je tweede figuur rechtstreeks op deze tegel te zetten. Van zodra ook je tweede figuur in de tuin staat zal je voortaan één van deze moeten verplaatsen als je een nieuwe tegel wilt aanleggen. Je kan er ook voor kiezen om de zonet getrokken tegel te verwijderen en in de plaats één van je figuren van het bord te halen. Na het aanleggen kan je ook je tweede figuur verplaatsen, op voorwaarde dat die al in de tuin staat. Hier kan je o.a. tegenspelers mee blokkeren, want de wandelpaden zijn zo smal dat je niet kan passeren als iemand in de weg staat. Om je beurt te beëindigen wordt er gecontroleerd of je door het aanleggen van een tegel een bloemenbed hebt afgewerkt. Als dat het geval is wordt deze onmiddellijk gewaardeerd, de speler wiens kleur de meerderheid heeft mag hier een bloemen-fiche van zijn kleur leggen. Bij een gelijke stand mag geen enkele speler een fiche leggen.

Het spel eindigt wanneer één speler er in geslaagd is zijn 8 bloemen-fiches in de tuin te leggen of wanneer er slechts 4 tegels overblijven, de ronde wordt uitgespeeld zodat iedereen even vaak aan beurt is geweest. De speler die aan het einde de meeste bloemen-fiches heeft gelegd wint het spel. Bij een gelijke stand wordt er gekeken naar het aantal bloemenperken onder de fiches, de speler die de minste hoeken nodig had om de meerderheden te behalen wint het spel.

Met vier spelers kan je ook kiezen voor een teamvariant waarbij je 2 tegen 2 speelt. Elke speler krijgt dan slechts 5 bloemen-fiches, voor de rest verloopt het spel op dezelfde manier als hierboven beschreven. Spelers kunnen elkaar nu helpen om meerderheden te behalen, aan het einde van het spel worden de scores van beide spelers opgeteld en wint het team die de meeste bloemen-fiches in de tuin heeft gelegd. De variant voor twee spelers is op deze teamvariant gebaseerd, beide spelers spelen dan afwisselend met twee kleuren.

Onze mening

Gardens behoort voor ons zeker bij de betere tegel-leg-spellen. Om te beginnen graag een woordje over het evenwicht tussen het plannen en de geluksfactor. Op de achterkant van de doos krijgen beide eigenschappen respectievelijk 2 en 4 op 5. Daar waren wij en onze medespelers niet mee akkoord. De geluksfactor is wel degelijk aanwezig maar zeker niet zo doorslaggevend als de doos laat vermoeden. Elke tegel heeft de vier spelerskleuren, enkel de positie, wegen en ligging van de vijvers verschillen. Je hebt met alle tegels dus (meestal) verschillende opties, de moeilijkheid is echter om daar met je spelersfiguur te geraken! Zeker wanneer het spel vordert en meer spelers één van hun figuren gebruiken om je te blokkeren. Je zoekt steeds het beste plaatsje uit om zelf een meerderheid te behalen, liefst een plaats waar geen van je medespelers kan geraken om je te boycotten. Je probeert wellicht ook om bloemenbedden af te maken waar je medespelers op een gelijke stand eindigen, zodat geen van hen een bloemen-fiche kan aanleggen! Het spel bevat dus ook heel wat tactische mogelijkheden, dus laten we zeggen dat het plannen en de geluksfactor elkaar in evenwicht houden.

De verschillende sessies van dit spel waren erg uiteenlopend, maar het spel eindigde bij ons steeds nadat één iemand zijn bloemen-fiches kwijt speelde en nooit nadat er slechts 4 tegels overbleven. Met 100 tegels lijkt het ons straf als dat ooit zou gebeuren, maar wie weet? Met 4 spelers verkiezen we het spel in de teamvariant. Tijdens het ‘gewone’ spel kan je elkaar erg veel dwarszitten waardoor het spel ook meteen langer duurt, het wordt dan op het randje van langdradig. Door in team te spelen komen er plots heel wat nieuwe mogelijkheden, je probeert nu ook de andere kleur te helpen! Je hoopt dan uiteraard dat je teamgenoot begrijpt wat je bedoeling is en verder bouwt op wat jij van plan was. Ook wanneer het spel eindigt (als één speler zijn 5 bloemenfiches kwijt is) moet je goed op je teamgenoot letten, want het is niet omdat jij uit speelt dat je daarom als team de meeste bloembedden hebt gemaakt! De variant voor twee spelers is daarop gebaseerd maar toch niet erg overtuigend. Het feit dat je de ene keer met rood moet spelen en de andere keer met blauw zorgt voor verwarring: “Moest ik nu weer blauw of rood spelen?”. We zullen het spel dus niet vaak uit de kast halen om met twee te spelen, maar met 3 of 4 spelers mag het zeker nog op tafel komen, graag zelf!

Conclusie: Gardens is een leuk tegel-leg-spel met eenvoudige spelregels en voldoende diepgang.

Met dank aan KOSMOS!

Gardens

Auteur: Perepau LListosella
Uitgeverij: KOSMOS
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 45 min.
Vanaf 8 jaar