Potion Explosion

Spelbeschrijving

De titel zegt het al, in Potion Explosion proberen we zo veel mogelijk explosies te creëren. Met de gifstoffen die hierdoor vrijkomen gaan we aan de slag om zoveel mogelijk drankjes te brouwen. Elk drankje heeft niet alleen zijn eigen recept, maar ook een magische kracht en een bepaalde waarde. Behaal bekwaamheidsfiches t.w.v. vier overwinningspunten door drie drankjes van hetzelfde type of vijf drankjes van verschillende types te brouwen.

De gifstoffen/ingrediënten worden in Potion Explosion voorgesteld door een hoop knikkers in vier verschillende kleuren. Alle knikkers gaan in een kartonnen verdeler, die je voor je eerste speelsessie wel nog eerst in elkaar moet knutselen. Als je aan de beurt bent kies je één ingrediënt uit de verdeler, als hierdoor twee (of meer) knikkers in dezelfde kleur tegen elkaar vallen noemen we dit een explosie. Alle knikkers van deze explosie mag je vervolgens uit de verdeler nemen. Er kan uiteraard een kettingreactie ontstaan waarbij er meerdere explosies op elkaar volgen, alle knikkers die deel zijn van zo’n explosie zijn voor jou. Vervolgens kan je alle verzamelde knikkers gebruiken om je drankjes te brouwen: alle ingrediënten die je nodig hebt kan je rechtstreeks op de recepten van je drankjes leggen. Wanneer je alle nodige ingrediënten voor een drankje verzameld hebt kan je het drankje vervolledigen, alle gebruikte knikkers gaan terug in de verdeler. Dit drankje kan je vanaf nu opdrinken om z’n magische kracht te gebruiken, aan het einde van het spel levert het ook overwinningspunten op. Op het einde moet je alle ongebruikte knikkers van deze beurt in je reserve leggen. Daar is echter maar plaats voor drie ingrediënten, al de rest gaat terug naar de verdeler. Tenslotte mag je nog één van de vijf beschikbare recepten nemen, zo kan je tijdens je volgende beurt terug beginnen brouwen!

Met de magische krachten van gebrouwen drankjes kan je 1, 2, 3 of zelfs nog meer extra ingrediënten uit de verdeler nemen. Met andere drankjes kan je dan weer ingrediënten uit de reserve van je tegenstander stelen of ingrediënten uit jouw reserve als joker laten tellen. Van zodra een speler drie drankjes van hetzelfde type, of vijf drankjes van een verschillend type heeft gebrouwd ontvangt hij een bekwaamheidsfiche. Aan het einde van de ronde waarin het laatste bekwaamheidsfiche verdeeld werd eindigt het spel. De spelers tellen nu de punten vermeld op hun drankjes en verzamelde fiches, de speler met de meeste punten wint.

Onze mening

Potion Explosion is zo’n spel dat je écht gespeeld moet hebben vooraleer je mening te geven. We hoorden alvast heel wat mensen met vooroordelen: “oei, met knikkers”, “dat lijkt wel voor kinderen”, … . Wel laten we voor eens en altijd duidelijk maken: geef het spel op zijn minst een kans. Hou je van een licht familiespel met eenvoudige spelregels en toch de nodige diepgang? Dan zit je alvast aan het juiste adres. Eenvoudiger kan het niet zijn: je neemt een knikker en je probeert kettingreacties te maken. Toch schuilt er heel wat meer achter de keuze van je drankjes. Kies je recepten die veel punten opleveren aan het einde van het spel? Of baseer je je op de knikkers die je denkt te kunnen verzamelen en kies je dus recepten die je snel kan vervullen? Dan heb je ook nog die setjes voor de bekwaamheidsfiches in je achterhoofd, en ook de magische kracht van de drankjes spelen een rol. Dan hebben we het nog niet over het nemen van de knikkers: je wilt zelf zo veel mogelijk explosies veroorzaken, maar je wilt het je tegenstanders ook niet te gemakkelijk maken… Kortom: dit spel kan je op twee manieren spelen. Je kan heel doordacht te werk gaan, maar het kan ook gewoon vlot, op het gevoel. Ideaal voor verschillende gelegenheden en verschillende medespelers! Vooraleer je met dit leuke spel aan de slag kan moet je nog wel wat tijd voorzien om de kartonnen verdeler in elkaar te knutselen, ook valt er best wel wat materiaal uit te punchen. De eerste druk had een klein mankement wat betreft die verdeler, maar met wat extra stukken – die je er bij je aankoop bij krijgt – is dat alvast opgelost, de tweede druk zou dat probleem niet meer hebben. De herspeelbaarheid is wat ons betreft vrij hoog, niet speciaal omdat het altijd anders is, maar gewoon omdat het zo’n verslavend spel is. Met twee spelers kan je doordachter te werk gaan in die zin dat je de verdeler meer onder controle hebt en je bij vier spelers minder goed kan voorspellen hoe de knikkers zullen liggen als het terug aan jou ligt, maar qua speelplezier maakt dat geen verschil.

Conclusie: Potion Explosion is een verslavend familiespel om te koesteren!

Potion Explosion

Met dank aan Horrible Games!

Met dank aan Horrible Games!

Potion Explosion

Auteurs: Stefano Castelli, Andrea Crespi & Lorenzo Silva
Uitgever: Horrible Games
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 45 min.
Vanaf 10 jaar

Isle of Skye

Spelbeschrijving

Vijf hoofdmannen zijn verwikkeld in een machtsstrijd, ze hebben allemaal hetzelfde doel voor ogen: de enige echte koning van het eiland worden! Ze zullen in hun eigen stam moeten bewijzen wat ze in hun mars hebben, enkel de leider die zijn stam het beste kan ontwikkelen is het waard om koning te worden. Bouw alvast je speelscherm op om je waardevol kapitaal te beschermen van je tegenstanders, ben je er klaar voor?

Isle of Skye bestaat uit zes ronden, elke ronde begint op zijn beurt met een inkomstenfase. Aan het begin krijg je enkel inkomsten naar gelang de afgebeelde centjes in je eigen gebied, later in het spel krijg je ook nog inkomen voor elke speler die op het scorebord voor jou staat. Vervolgens trekken alle spelers drie landtegels uit de zak en leggen ze deze voor hun speelscherm. Alle spelers beslissen nu in het geheim hoeveel deze tegels voor hun waard zijn, dit wordt daarna gelijktijdig bekend gemaakt.. Eén tegel, diegene waar je de hakbijl achter legt, zal steeds terug in de zak verdwijnen. De overige tegels zijn beschikbaar voor de volgende fase, waarin alle spelers één tegel van hun tegenspelers kunnen overkopen. De prijs? Dat wordt bepaald door het aantal centen dat die speler bij die bewuste tegel heeft gelegd. Het geld dat je betaald gaat naar de speler in kwestie, die bovendien ook zijn eigen centen bij de bewuste tegel terug mag nemen. Nadat alle spelers een tegel hebben aangeschaft kunnen we gaan bouwen. Liggen er nog tegels voor jouw spelersbord? Die kan je – samen met de zonet gekochte tegel – aanbouwen in je landschap.

Aan het einde van deze bouwfase volgt een korte puntentelling. Het spelersbord geeft aan welk van de vier scoretegels deze ronde van toepassing zijn. In het begin wordt er slechts één scoretegel gewaardeerd, in de laatste ronden worden er zelfs drie scoretegels gewaardeerd! Na zes ronden volgt er ook nog een eindtelling waarbij je één punt verdient per vijf centen die je over hebt. Op sommige landtegels staan ook perkamenten die extra punten kunnen opleveren.

Onze mening

Isle Of Skye is een tegel-leg-spel, anderzijds is het totaal niet te vergelijken met andere spellen in deze categorie. Het eerste wat opvalt is de grote herspeelbaarheid. Enerzijds heb je 16 verschillende scoretegels waarvan er slechts 4 meedoen tijdens één speelsessie, maar bovendien is ook de volgorde van deze scoretegels bepalend voor het verdere spelverloop. Anderzijds heb je ook nog het grote aantal verschillende landschapstegels. Vele kleine zaken die er voor zorgen dat elk spel anders verloopt. Gelukkig is Isle of Skye ook gewoon erg leuk om te spelen, anders zou je met die herspeelbaarheid niet ver komen. Je moet goed afwegen voor hoeveel centen je jouw tegels wilt verkopen en hoeveel je al dan niet overhoudt om zélf een tegel aan te schaffen, dat is zowat dé belangrijkste keuze die je doorheen dit spel moet maken. Daarnaast heb je uiteraard ook nog het aanbouwen van die landschapstegels, rekening houdend met de actuele scoretegels zal je ook hier een aantal belangrijke keuzes moeten maken. Iedereen bouwt zijn eigen landschap, maar dankzij het vraag- en aanbodsysteem is er toch voldoende interactie in dit tegel-leg-spel. Isle of Skye hoort voor ons zeker bij de categorie lichte familiespellen, dankzij de eenvoudige spelregels en de nodige diepgang zullen zowel gelegenheid- als expertspelers hier plezier aan beleven. We kunnen nog heel wat leuke elementen aankaarten over Isle of Skye, maar laat het ons kort houden: Isle of Skye is een toppertje in zijn genre. Wij speelden het met alle mogelijke spelersaantallen en vonden het steeds even leuk. Alleen heb je met vijf spelers uiteraard meer keuze om te kopen, en ligt het inkomen dat je met twee spelers krijgt (“voor alle spelers die voor jou staan op het scorebord”) beduidend lager.

Conclusie: Isle of Skye heeft zijn plekje in de spellenkast meer dan verdiend, een topper!

Isle of Skye

Met dank aan Mayfair Games!

Met dank aan Mayfair Games!

Isle of Skye

Auteurs: Alexander Pfister & Andreas Pelikan
Uitgever: Mayfair Games
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 60 min.
Vanaf 8 jaar

Little Red Riding Hood

Spelbeschrijvingpic2584986_md

De reeks ‘Tales & Games’ is nog volop aan het uitbreiden, Roodkapje is het vijfde sprookje dat werd omgetoverd tot een spel. Zorg ervoor dat Roodkapje het huisje van haar grootmoeder terugvindt voor de wolf alles op stelten zet! De eerste speelmodus is volledig coöperatief, de spelers werken samen om Roodkapje zo snel mogelijk naar haar oma te brengen. In de tweede variant kruipt één speler in de huid van de Wolf, vanaf nu is het allen tegen één!

Als je aan de beurt bent heb je twee opties: verder wandelen of even pauzeren. Om verder te wandelen leg je de volgende kaart van het pad open. Is het nummer groter of gelijk aan het aantal stappen dat je al gedaan hebt? Dan heb je geluk, leg het aantal bloemenfiches op de kaart zoals aangegeven. Sommige locaties hebben extra eigenschappen, zo kan Roodkapje (met nummer 8) alle bloemenfiches op haar pad al omdraaien, voor elke bloem die omgedraaid werd mag ze één stapje vooruit op het speelbord. De kaart met de uil laat je dan weer spieken naar de onderste kaart van de stapel, terwijl de kaart met de wolf alleen negatief is: het getal (0) is lager dan het aantal stappen dat je al gedaan hebt, je wandeling eindigt hier. Je gaat in deze situatie niet vooruit op het speelbord, de wolf gaat daarentegen een stapje dichter richting het huis van de oma. Alle opengedraaide kaarten worden zonder gevolgen weggelegd, de volgende speler zal met een nieuwe wandeling moeten beginnen. Zoals eerder gezegd kan je ook even pauzeren, je legt dan alle kaarten van je huidige wandeling op de aflegstapel, draai eerst alle bloemenfiches om want ook nu gaat Roodkapje één stapje verder per bloemenfiche. Helaas gaat ook de wolf een stap verder bij elke pauze die je neemt. Op een gegeven moment kan je kiezen om een kortere weg te nemen, helaas is dat ook de weg die de Wolf zal nemen, neem jij dat risico?

De variant waarbij één speler in de huid van de wolf kruipt wordt in de spelregels omschreven als gevorderde variant. De wolf zal vanaf nu kiezen in welke volgorde de kaarten worden getrokken. Telkens voordat de actieve speler aan beurt is zal de wolf één kaart voor zich neer leggen, als de actieve speler vervolgens beslist om verder te wandelen is dat de kaart die hij zal moeten nemen. De kaart met Roodkapje ligt nu niet meer tussen de andere kaarten, één keer in het spel kunnen de spelers beslissen om deze kaart te gebruiken tijdens hun wandeling. De kaart dat de wolf gekozen had gaat zonder te kijken naar de aflegstapel. Tenslotte heeft elke speler nu ook een speciale en sterke eigenschap, maar als je deze inzet wordt je kaart omgedraaid en aan de wolf gegeven. Ook hij kan straks profiteren van een goede actie!

In beide spelmodi eindigt het spel wanneer het huisje van de grootmoeder werd bereikt.

Onze mening

We zijn in ieder geval fan van de reeks Tales & Games, al is het maar voor de leuke doosjes en voor de nostalgie van alle sprookjes! De spellen zelf bleken in het verleden niet allemaal hoogvliegers te zijn, maar dit coöperatieve spelletje trok alweer onze aandacht. De ingrediënten bleven hetzelfde: een leuk verhaal (sprookje), eenvoudige spelregels die je perfect aan kinderen kan uitleggen maar voldoende mogelijkheden hebben om iets tactischer te werk te gaan. Dat laatste wordt nu vooral vertaald in de tweede, aangezien er in het standaardspel toch heel wat geluk bij komt kijken. Bij ons was het overwinningspercentage niet zo hoog, wat de herspeelbaarheid in het begin ten goede kwam. Of het spel na de recensie nog vaak op tafel zal komen is maar de vraag, aangezien er in deze categorie vast en zeker betere spellen op de markt zijn. In het standaardspel maakt het aantal spelers weinig uit, of je nu alleen speelt of met vier, het voelt helemaal hetzelfde. De ander variant biedt meer mogelijkheden en uitdaging, maar we zijn gewoon niet zo’n voorstanders van spellen waarbij het “één tegen de rest” is. De lay-out, het materiaal en (niet te vergeten:) de doos zijn alweer van een goede kwaliteit. Ook het meegeleverde sprookje blijven we keer op keer leuk vinden!

Conclusie: Alweer een leuk vervolg van de reeks, maar ook deze keer geen hoogvlieger.

pic2584974_mdLittle Red Riding Hood

Met dank aan IELLO !

Met dank aan IELLO !

Auteur: Annick Lobet
Uitgever: IELLO
Aantal spelers: 1 – 5
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 7 jaar

Little Red Riding Hood

Spelbeschrijvingpic2584986_md

De reeks ‘Tales & Games’ is nog volop aan het uitbreiden, Roodkapje is het vijfde sprookje dat werd omgetoverd tot een spel. Zorg ervoor dat Roodkapje het huisje van haar grootmoeder terugvindt voor de wolf alles op stelten zet! De eerste speelmodus is volledig coöperatief, de spelers werken samen om Roodkapje zo snel mogelijk naar haar oma te brengen. In de tweede variant kruipt één speler in de huid van de Wolf, vanaf nu is het allen tegen één!

Als je aan de beurt bent heb je twee opties: verder wandelen of even pauzeren. Om verder te wandelen leg je de volgende kaart van het pad open. Is het nummer groter of gelijk aan het aantal stappen dat je al gedaan hebt? Dan heb je geluk, leg het aantal bloemenfiches op de kaart zoals aangegeven. Sommige locaties hebben extra eigenschappen, zo kan Roodkapje (met nummer 8) alle bloemenfiches op haar pad al omdraaien, voor elke bloem die omgedraaid werd mag ze één stapje vooruit op het speelbord. De kaart met de uil laat je dan weer spieken naar de onderste kaart van de stapel, terwijl de kaart met de wolf alleen negatief is: het getal (0) is lager dan het aantal stappen dat je al gedaan hebt, je wandeling eindigt hier. Je gaat in deze situatie niet vooruit op het speelbord, de wolf gaat daarentegen een stapje dichter richting het huis van de oma. Alle opengedraaide kaarten worden zonder gevolgen weggelegd, de volgende speler zal met een nieuwe wandeling moeten beginnen. Zoals eerder gezegd kan je ook even pauzeren, je legt dan alle kaarten van je huidige wandeling op de aflegstapel, draai eerst alle bloemenfiches om want ook nu gaat Roodkapje één stapje verder per bloemenfiche. Helaas gaat ook de wolf een stap verder bij elke pauze die je neemt. Op een gegeven moment kan je kiezen om een kortere weg te nemen, helaas is dat ook de weg die de Wolf zal nemen, neem jij dat risico?

De variant waarbij één speler in de huid van de wolf kruipt wordt in de spelregels omschreven als gevorderde variant. De wolf zal vanaf nu kiezen in welke volgorde de kaarten worden getrokken. Telkens voordat de actieve speler aan beurt is zal de wolf één kaart voor zich neer leggen, als de actieve speler vervolgens beslist om verder te wandelen is dat de kaart die hij zal moeten nemen. De kaart met Roodkapje ligt nu niet meer tussen de andere kaarten, één keer in het spel kunnen de spelers beslissen om deze kaart te gebruiken tijdens hun wandeling. De kaart dat de wolf gekozen had gaat zonder te kijken naar de aflegstapel. Tenslotte heeft elke speler nu ook een speciale en sterke eigenschap, maar als je deze inzet wordt je kaart omgedraaid en aan de wolf gegeven. Ook hij kan straks profiteren van een goede actie!

In beide spelmodi eindigt het spel wanneer het huisje van de grootmoeder werd bereikt.

Onze mening

We zijn in ieder geval fan van de reeks Tales & Games, al is het maar voor de leuke doosjes en voor de nostalgie van alle sprookjes! De spellen zelf bleken in het verleden niet allemaal hoogvliegers te zijn, maar dit coöperatieve spelletje trok alweer onze aandacht. De ingrediënten bleven hetzelfde: een leuk verhaal (sprookje), eenvoudige spelregels die je perfect aan kinderen kan uitleggen maar voldoende mogelijkheden hebben om iets tactischer te werk te gaan. Dat laatste wordt nu vooral vertaald in de tweede, aangezien er in het standaardspel toch heel wat geluk bij komt kijken. Bij ons was het overwinningspercentage niet zo hoog, wat de herspeelbaarheid in het begin ten goede kwam. Of het spel na de recensie nog vaak op tafel zal komen is maar de vraag, aangezien er in deze categorie vast en zeker betere spellen op de markt zijn. In het standaardspel maakt het aantal spelers weinig uit, of je nu alleen speelt of met vier, het voelt helemaal hetzelfde. De ander variant biedt meer mogelijkheden en uitdaging, maar we zijn gewoon niet zo’n voorstanders van spellen waarbij het “één tegen de rest” is. De lay-out, het materiaal en (niet te vergeten:) de doos zijn alweer van een goede kwaliteit. Ook het meegeleverde sprookje blijven we keer op keer leuk vinden!

Conclusie: Alweer een leuk vervolg van de reeks, maar ook deze keer geen hoogvlieger.

pic2584974_mdLittle Red Riding Hood

Met dank aan IELLO !

Met dank aan IELLO !

Auteur: Annick Lobet
Uitgever: IELLO
Aantal spelers: 1 – 5
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 7 jaar

Ubongo

Met meer dan 1 miljoen verkochte exemplaren heeft Ubongo zijn waarde alvast bewezen. Nu brengt White Goblin Games een vernieuwde versie van dit snelle puzzelspel op de markt. De originele look blijft behouden, maar toch verschilt deze versie van alle voorgaande versies!

Spelbeschrijvingcomponents1

Het doel van Ubongo is nog steeds hetzelfde: elke speler krijgt een set van 12 puzzelstukjes en moet daarmee zo snel mogelijk puzzels vervolledigen. Alle puzzelborden hebben een voorzijde met makkelijke opdrachten en een achterzijde met moeilijke opdrachten. De spelers beslissen onderling of ze het spel met de gemakkelijke of moeilijke opdrachten spelen, waarbij je bij de makkelijke variant met drie puzzelstukjes moet puzzelen i.p.v. met vier. De jongste speler gooit de dobbelsteen en draait de zandloper om. De dobbelsteen bepaalt welke puzzelopdracht opgelost moet worden. Alle spelers nemen nu zo snel mogelijk de aangegeven puzzelstukjes en gaan aan het puzzelen. Met deze drie of vier puzzelstukjes zal je het puzzelvlak volledig moeten bedekken, het is uiteraard wel toegestaan om je puzzelstukjes te draaien en om te keren. Wanneer je de opdracht hebt roep je “UBONGO!”, de andere spelers mogen nog verder puzzelen tot de tijd – aangegeven met een zandloper – om is.

Verschillen met voorgaande edities

Wanneer de tijd om is krijgen alle spelers die hun puzzelopdracht correct én binnen de tijd opgelost hebben een beloning. De snelste speler krijgt een blauwe saffier en trekt één willekeurige edelsteen uit het zakje. De tweede speler krijgt een bruine barnsteen en een edelsteen uit het zakje, de twee overige spelers mogen enkel nog een edelsteen uit het zakje trekken. De blauwe/bruine edelstenen op het speelbord vormen de rondeteller, na 9 ronden eindigt het spel. Vervolgens tellen alle spelers de totale waarde van hun edelstenen op, de speler met de meeste punten wint het spel.

Onze mening

Ubongo was enkele jaren geleden één van de eerste spellen in onze collectie, het spel heeft ons over de jaren heen heel wat leuke momenten bezorgd. De nieuwe versie voelt erg vertrouwd aan, als je beide versies echter naast elkaar legt valt op dat het spel toch een positieve vooruitgang gemaakt heeft! Zelf zijn we misschien wel wat uitgekeken op de vrij eenvoudige puzzelopdrachten, maar toch komt Ubongo nog geregeld op tafel bij familiebezoekjes. Bovendien kan je de kinderen de gemakkelijke opdrachten laten maken terwijl je als volwassene de moeilijke opdrachten oplost. De puntentelling zorgde vroeger nogal voor wat chaos, je moest binnen de tijd je pion verzetten en een edelsteen nemen. Aangezien je toen zoveel mogelijk edelstenen van dezelfde kleur moest verzamelen kon je wel eens pech hebben met het verzamelen, dat had tot gevolg dat het niet altijd de beste puzzelaar was die er met de overwinning van door ging. De puntentelling verloopt nu op een andere manier, maar toch hebben we nog steeds gemengde gevoelens. Het is perfect mogelijk dat de traagste puzzelaar even veel punten heeft als de snelste, je moet gewoon geluk hebben dat je rode edelstenen uit de zak haalt. Het is alvast een verbetering, maar echt eerlijk is het in onze ogen nog steeds niet. Of dat erg is? Nee, want in het verleden bleek dat we toch onze eigen variant ontwikkelden op die puntentelling. Wat we missen in deze versie is de mogelijkheid om Ubongo met 5 of 6 spelers te spelen. Vroeger bestond hier een uitbreiding voor, als dat nu ook zou volgen dan zijn wij alvast kandidaat, want wat is er gezelliger dan een avondje puzzelen met de familie?

Conclusie: Ubongo is en blijft een top puzzelspel voor met de familie!

Ubongo

WGG_Ubongo2015_Pack3D_4c1

Met dank aan White Goblin Games!

Met dank aan White Goblin Games!

Auteur: Grzegorz Rejchtman
Uitgever: White Goblin Games
Aantal spelers: 1 – 4
Tijdsduur: ± 30 min.
Vanaf 8 jaar

Istanbul: Mokka & Smeergeld

Spelbeschrijving

De handel gaat nog steeds goed in het verre Istanbul, zo goed zelfs dat de handelaars besloten hebben om nu ook te investeren in een nieuwe, recent ontdekte delicatesse: koffie. De stad werd uitgebreid en je zal als handelaar dus goed moeten delegeren om op de juiste momenten op de juiste locaties te zijn. Naast de activiteiten die je dagdagelijks bezighouden verzamel je nu ook koffiebonen, die kan je in het koffiehuis vervolgens omruilen voor waardevolle robijnen.

De regels van het basisspel blijven grotendeels onveranderd, er zijn uiteraard wel een aantal zaken toegevoegd. Zo telt de stad nu 20 (i.p.v. 16) locaties, bovendien worden er twee locaties vervangen door een nieuwe versie. Het Gildehuis is één van de nieuwe locaties, waar je de nieuwe ‘gildekaarten’ kan verkrijgen. Bovendien krijg je er – net als in de vernieuwde Karavaanserai – één koffieboon. In plaats van je handelaar (met assistenten) te verplaatsen kan je je beurt ook spenderen om zo’n gildekaart uit te spelen. Er zijn 20 verschillende gildekaarten, je kan er o.a. gratis een handkar uitbreidingen mee verkrijgen, maar ook koffie of bonuskaarten. Met andere gildekaarten kan je dan weer goedkoper aan robijnen of Lira geraken. In de koffiebranderij kan je op drie verschillende manieren koffie aankopen, al die koffie kan je in het koffiehuis dan weer omruilen in robijnen. Net als in het basisspel worden de robijnen alsmaar duurder, hoe vaker het koffiehuis dus bezocht wordt, hoe meer koffie je zal moeten betalen voor een robijn. In de herberg kan je één van de mogelijke acties kiezen, zo kan je o.a. een weg blokkeren met de blokkadetegel voor de prijs van twee koffiebonen. De herberg is ook dé locatie om nieuwe herbergtegels te verkrijgen, deze geven je voor de rest van het spel een bepaald voordeel.

Ook de koffiehandelaar is afgezakt naar Istanbul. Naast de gouverneur en de smokkelaar kan je dus ook de koffiehandelaar tegen het lijf lopen. Voor wat Lira of een handelswaar heeft hij misschien wel een koffieboon voor je. In tegenstelling tot het basisspel moet je nu 6 robijnen halen vooraleer het spel ten einde loopt. De speler die daar als eerste in slaagt wint het spel.

Onze mening

Het basisspel van Istanbul viel hier goed in de smaak, zoals je in mei 2014 reeds op onze website kon lezen. Nog steeds leggen we deze topper graag op tafel, we waren dan ook erg benieuwd naar deze eerste uitbreiding. Als je Istanbul Mokka & Smeergeld voor de eerste keer speelt is het vooral even wennen. Het speelbord is – met die vier extra locaties – écht wel een pak groter, je geraakt niet meer zo gemakkelijk van de ene naar de andere kant van het bord. Net zoals in het basisspel voorzien de spelregels een startopstelling, maar kan je de locatietegels voor latere speelsessies gewoon willekeurig leggen. De nieuwe gildekaarten mag je zeker niet aan je voorbij laten gaan, ze zijn niet alleen leuk maar ook heel sterk. Spelers die volop voor de gildekaarten gaan doen dus zeker voordeel, je kan af en toe dus beter halt houden in het gildehuis! Istanbul was al een goed spel op zich en had – in onze ogen – niet meteen een uitbreiding nodig. We zullen het spel dus vast en zeker ook nog zonder de uitbreiding op tafel leggen. Als je het basisspel al vaak gespeeld hebt zorgen deze nieuwe mogelijkheden en strategieën uiteraard voor een leuke en vooral ook waardevolle toevoeging.

Conclusie: Als je Istanbul nu wel gezien hebt blaast deze uitbreiding ongetwijfeld nieuw leven in de brouwerij!

Istanbul

Met dank aan White Goblin Games!

Met dank aan White Goblin Games!

Istanbul Mokka & Smeergeld

Auteur: Rüdiger Dorn
Uitgever: White Goblin Games
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 60 min.
Vanaf 10 jaar

Magnum Sal

Spelbeschrijving

Magnum SalMagnum Sal, zo heette de zoutmijn van Casimir De Grote in 1368. De Majesteit is bereid om de titel “Royal Steward” te geven aan diegene die het meeste geld kan verdienen met het ophalen van zout. Die titel klinkt je als goud (of heb je toch liever zout?) in de oren, als teammanager bereid je jouw team alvast grondig voor op deze belangrijke opdracht. Stuur je mannen de mijn in, op zoek naar dat witte goud. Verkoop het vervolgens op de markt of vervolledig de koninklijke zoutopdrachten.

Als je aan beurt bent mag je normaal gezien twee acties uitvoeren, enkel tijdens de eerste beurt van elke fase mag er maar één actie uitgevoerd worden. Één van de mogelijke actie is het (ver)plaatsen van een mijnwerker in de zoutmijn, je gaat daarbij een ketting maken die begint aan de ingang tot in de zoutrijke mijngangen. In de mijnkamers kom je niet alleen te weten hoeveel zout er beschikbaar is maar ook hoeveel water er is. Je zal voldoende mijnwerkers naar die kamer moeten brengen om zout naar boven te brengen, wat meteen één van de andere mogelijke acties is. Om zout naar boven te halen zal je gebruik moeten maken van de ketting mijnwerkers, als dat mijnwerkers van je tegenstanders zijn zal je ze uiteraard ook gepast moeten vergoeden. Je kan je teamleden ook aan het werk zetten in één van de verschillende gebouwen, zo worden ze vergoed wanneer die gebouwen – door jezelf of iemand anders – gebruikt worden. In de herberg kan je nieuwe werknemers in dienst nemen en in de workshop kan je gereedschappen aankopen die je in het verdere verloop van het spel kunnen helpen. In het pomphuis kan je water uit de mijnkamers verwijderen, dat maakt het voor je mijnwerkers – maar misschien ook voor die van je tegenstanders – gemakkelijker om zout op te halen. Op de markt kan je de verschillende zoutsoorten dan weer aan- of verkopen en in het kasteel kan je tenslotte zout inleveren bij de koning.

Het ophalen van zout vergt veel energie van je mijnwerkers, na deze opdracht zal je ze dus moeten neerleggen in de mijn. Af en toe zal je je volledige beurt moeten spenderen om je mannen uit te laten rusten, je kan ze dan weer rechtzetten om in je volgende beurten weer aan het werk te zetten. Van zodra er in het kasteel vijf koninklijke opdrachten zijn vervolledigd eindigt de huidige fase. Alle mijnwerkers verlaten de mijn en het speelbord wordt voorbereid op een tweede fase, die op exact dezelfde manier verloopt als de eerste. In de tweede – en later ook derde – fase zullen de mijnwerkers alleen dieper in de mijn moeten gaan om alsnog zout te kunnen ontginnen. Na drie fases eindigt het spel en wordt het overige zout verkocht voor drie centen. Afhankelijk van het aantal gereedschappen kan je ook nog centen verkrijgen, de speler die daarna het grootste kapitaal heeft wint het spel.

Onze mening

Magnum Sal is een iets ouder spel dat we recentelijk hebben leren kennen. Een workerplacement dat zijn beste tijd wellicht al gehad heeft, maar ons zeker en vast kon overtuigen. Magnum Sal biedt heel wat mogelijkheden, je zal dan ook heel wat keuzes moeten maken. Ga je meteen voor veel extra werknemers en wil je al dan niet investeren in nieuwe gereedschappen? Om zout te ontginnen heb je veel werknemers nodig, maar ook in die ketting wil je liefst wel wat personeel om te helpen, anders betaal je je blauw aan je tegenstanders… en dat kan de bedoeling niet zijn, of toch? De beste manier om (veel) geld te verdienen is door het vervullen van die koninklijke opdrachten, wees je tegenstanders dus te snel af en hou in de gaten welke opdrachten zij graag zouden willen vervullen. Dit alles maakt Magnum Sal op zijn minst een goede workerplacement. Er zijn aanpassingen voorzien zodat het spel ook met twee en drie spelers optimaal functioneert, maar toch raden we het met twee spelers eerder af. De herspeelbaarheid is voor ons ook niet zo hoog, er is weinig variatie en je blijft niet eindeloos zin hebben in ‘alweer hetzelfde’.

Conclusie: Magnul Sal is een workerplacement die er zeker mag zijn!

Magnum Sal

Met dank aan Gry Leonardo!

Met dank aan Gry Leonardo!

Magnum Sal

Auteurs: Marcin Krupinski & Filip Milunski
Uitgever: Gry Leonardo
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 90 min.
Vanaf 10 jaar

Daxu

Spelbeschrijving

Ben je klaar om de rol van een kruidenier over te nemen? Je komt plots aan het hoofd te staan van een winkel in een klein dorpje en je moet op zoek naar de juiste balans. Het is niet zo goed voor je reputatie om je concurrenten zomaar van tafel te vegen, maar het is uiteraard ook niet de bedoeling dat je zélf te veel verlies maakt en failliet gaat. Het is dus aan jou om een goede balans te vinden: samenwerken maar toch dat tikkeltje meer verdienen dan je concurrenten!

Beide spelers staan aan het hoofd van zes winkels, waaronder een bakker, een mandenmaker, een theehuis en een houtbewerker. Voor elk type winkel zullen er aan het spel punten te verdienen zijn. Aan het begin van elke ronde worden er drie winkelkaarten open gedraaid, daarna kunnen beide spelers gelijktijdig één van hun vier actiekaarten kiezen. De combinatie van de gespeelde actiekaarten zal bepalen welke speler de kaarten krijgt. Met de actiekaarten kan je namelijk aangeven dat je de kaarten zelf wilt houden of dat je ze aan je tegenstander wilt geven. Door de vriendschappelijke kaart te kiezen ga je akkoord met de keuze van je tegenstander én krijg je een extra reputatiepunt. Met de laatste, zwarte kaart kies je er echter voor om het omgekeerde te doen dan datgene dat je tegenstander graag gewild had… helaas verlies je met dergelijke praktijken wel wat reputatie. Wanneer de gekozen acties van beide spelers elkaar tegenspreken geeft de reputatie vaak de doorslag, als deze gelijk is beslist de gelijkspelkaart. Daarna wordt deze kaart aan de andere speler gegeven. Wanneer beide spelers de vriendschappelijke of de ondermijningskaart gekozen hebben wordt er een vierde kaart bij opengedraaid en kunnen ze opnieuw een actie kiezen.

Nadat de acties zijn uitgevoerd en één van de spelers de winkelkaarten aan zijn winkels heeft toegevoegd wordt de reputatie aangepast. Door sommige winkelkaarten kan je namelijk reputatie verliezen of winnen. Nadat alle kaarten uit de stapel op deze manier verdeeld zijn eindigt het spel en volgt de puntentelling. Afhankelijk van de winkel verdien je vier of vijf punten als je net één winkelkaart meer hebt dan je tegenstander. Als je twee kaarten meer hebt dan je tegenstander hebt verdien je slechts 2 of 3 punten, van zodra het verschil drie kaarten of meer is kan je zelfs punten verliezen! Je tegenstander doet in zo’n geval wel een goede zaak, hij scoort namelijk een punt voor elke kaart van deze soort aan zijn kant van het bord.

Onze mening

De verwachtingen voor Daxu waren alvast hoog. De spelregels zijn duidelijk geschreven en we konden dus al snel aan ons eerste partijtje beginnen. Daxu is geen expertspel met een lange tijdsduur of veel strategische keuzes, maar met heel eenvoudige spelregels en een unieke twist is het op zijn minst speciaal te noemen. Het scoresysteem waarbij je net één kaartje meer dan je tegenstander wilt hebben hadden we nog nooit eerder gezien en sprak ons meteen aan. Het is niet alleen nieuw maar zorgt er ook voor dat het vaak spannend blijft tot de allerlaatste kaart. Tijdens het spelen van de actiekaarten probeer je vooral in te schatten wat je tegenstander gaat doen: wilt hij/zij die kaarten zelf houden of niet, en kan jij daar doordacht op inspelen? Maar misschien was je tegenstander je wel slimmer af! Je denkt dat je na een paar beurten wel kan inschatten hoe je tegenstander te werk gaat? De ideale moment om je tactiek te wijzigen dus, nu ben jij hem weer slimmer af. Daxu is een uniek spel dat zeker bij de betere tweepersoonsspellen hoort. Bovendien is het spel voorzien van erg mooie illustraties. Aangezien de herspeelbaarheid niet zo hoog is hoort het voor ons net niet bij de toppers in zijn categorie, het is gewoon geen spel dat je keer op keer zal blijven spelen.

Conclusie: Daxu is een uniek en eenvoudig tweepersoonsspel waarbij je je tegenstander steeds te slim af wilt zijn!

Daxu

Met dank aan White Goblin Games!

Met dank aan White Goblin Games!

Daxu

Auteur: J. Alex Kevern
Uitgever: White Goblin Games
Aantal spelers: 2
Tijdsduur: ± 30 min.
Vanaf 10 jaar

Gaïa

Spelbeschrijving

Je kijkt even rond je heen… niets te zien. Geen land, geen bergen, geen zee, geen leven. Aan jou om de Schepper te spelen en een levende wereld – genaamd Gaïa – op te richten. Enkele anderen hadden exact hetzelfde idee, je zal dus moeten bewijzen dat jij de beste bent. Uiteindelijk kan er maar één iemand tot “Grote Schepper van Gaïa” bekroond worden.

Als je aan de beurt bent mag je twee acties uitvoeren, je kan daarbij een kaart nemen of een kaart spelen. Het is perfect mogelijk om twee keer dezelfde actie uit te voeren. Bij het nemen van een kaart kan je steeds kiezen tussen één van de openliggende kaarten of een willekeurige kaart van een gesloten stapel. Hou er wel rekening mee dat je nooit meer dan zes kaarten op hand mag hebben. Door een natuurkaart uit te spelen kan je een bijhorende landschapstegel nemen en midden op de tafel leggen, deze tegel vormt het startpunt van de wereld die jullie samen gaan opbouwen. Alle toekomstige landschapstegels zullen met elkaar verbonden zijn. Je kan natuurkaarten ook opsparen en later uitspelen om één van de doelkaarten in te palmen met één van je meeples. Dierkaarten brengen leven in de bestaande landschappen, leg het aantal dierfiches op een landschap zoals op de kaart werd aangeduid. Tenslotte zijn er ook stadskaarten, ook deze kaarten moeten op een landschap gelegd worden. Het type landschap wordt steeds aangeduid op de kaart. Een stad moet minimum voldoen aan twee van de vier opgelegde eisen. Meestal hebben die te maken met het type van de aangrenzende landschapstegels, maar ook de aanwezigheid van dieren op een aangrenzende tegel kan een eis zijn. Vervolgens mag je één van je meeples op deze stad zetten. Andere spelers die een stad later voorzien van een derde en/of vierde eis mogen ook een meeple in de stad plaatsen. Aan het begin van elke ronde moeten bepaalde steden voorzien worden van eten door dieren te verwijderen van aangrenzende landschapstegels. Van zodra één speler er in geslaagd is om al zijn meeples ergens te plaatsen eindigt het spel, deze speler is de winnaar. In het geval dat één van de stapels kaarten uitgeput is wint de speler die op dat moment de meeste meeples op het speelbord staan heeft.

Gaïa bevat ook regels voor gevorderde spelers. Als je een stad nu van een derde eis voorziet mag je de meeple van je tegenstander vervangen door de jouwe. Wanneer de vierde eis voorzien wordt mag je vanaf nu twee meeples op de stad plaatsen. Er worden nu ook rode machtskaarten aan het spel toegevoegd. Met deze kaarten kan je o.a. een tegel vervangen door een tegel van een ander landschap, maar je kan er ook dierfiches mee verwijderen. Met een aardbeving kaart worden er dan weer twee landschappen van plaats verwisseld terwijl je met een tornado kaarten van een tegenstander kan stelen.

Onze mening

Gaïa staat al een hele tijd te wachten om gerecenseerd te worden. De illustraties van de doos vielen alvast in de smaak, we waren dus erg benieuwd naar het spel zelf. Een eerste speelsessie kon ons niet overtuigen, dat is één van de redenen waarom het zolang geduurd heeft om het spel verder te testen en te recenseren. Het basisspel bevat te weinig diepgang en te veel geluk om echt geapprecieerd te worden ten huize Spellenmolen. Er is niets te verzinnen wat “slecht” is, maar toch ontbreekt het gewoon die X-factor. Later kwam het spel terug op tafel, maar dan nu met de regels voor gevorderde spelers. Deze regels zorgen voor ervaren spelers effectief voor meer plezier. De concurrentie aan de steden wordt groter en er komt zeker meer tactiek bij kijken. Je wilt een stad liefst voorzien van vier eisen zodat je er twee meeples kan plaatsen. Uiteindelijk heb je ook in deze variant nog wel een gezonde portie geluk nodig, maar voor een spelletje van amper 30 minuten kan het er nog net mee door. Ook de rode machtskaarten komen het spel ten goede, en als de toenemende pestfactor ook jullie niet erg kan bekoren: er staat ook een vredelievende variant beschreven waarin je bepaalde kaarten uit het spel laat.

Conclusie: Gaïa is één van de vele “doorsnee spellen” dat ons niet voldoende kon overtuigen om in de toekomst nog op de tafel te belanden.

Gaia

Met dank aan TIKI Editions!

Met dank aan TIKI Editions!

Gaïa

Auteur: Olivier Rolko
Uitgever: TIKI Editions
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 30 min.
Vanaf 8 jaar

Pandemic: The CURE

Spelbeschrijving

Het populaire bordspel ‘Pandemie’ heeft er een nieuw familielid bij: The CURE. Deze dobbelvariant is in grote lijnen gelijk aan het klassieke bordspel. Ook in deze versie gaan alle spelers samen aan de slag in de hoop de vier meest dodelijke ziektes op onze wereld te bestrijden. Daarvoor zullen we voldoende stalen moeten nemen waarmee we met een portie geluk een straf medicijn kunnen brouwen. Vergeet niet om in tussentijd op de oude klassieke manier de ziektes te bestrijden en zo te voorkomen dat het alleen maar erger wordt. Kunnen we samen de mensheid redden of gaan we allemaal samen ten onder?

De wereldkaart wordt in dit spel voorgesteld door 6 werelddelen. Aan het begin van het spel worden er 12 dobbelstenen uit de zak getrokken, gedobbeld en bij de bijhorende werelddelen gelegd (elk werelddeel heeft een waarde van één tot zes), dit stellen de bacteriën voor. Elke speler krijgt een rollenkaart met een bepaalde eigenschap en zes (of soms zelfs meer) bijhorende dobbelstenen. Als je aan de beurt bent rol je deze dobbelstenen en kan je de getoonde acties uitvoeren. De dobbelstenen die je niet wenst te gebruiken kan je zo vaak je wilt opnieuw dobbelen, maar dan loop je uiteraard een groter risico op een biohazard: de enige uitkomst die je niet opnieuw kan werpen en bovendien nog een slecht gevolg heeft ook! Je moet de infectiespuit dan namelijk één plaats verder plaatsen en loopt zo het risico op een epidemie en hogere besmettingsgraad. Er zijn vier standaardacties die de meeste spelers bezitten, zo kan iedereen zich met een boot naar een aangrenzend werelddeel verplaatsen, kan iedereen met een spuitje ziektekiemen weghalen en kan iedereen stalen nemen. De meeste spelers kunnen bovendien ook naar een regio naar keuze vliegen met het vliegtuig. Na het uitvoeren van al je acties kan je indien gewenst stalen doorgeven aan teamleden in jouw regio, daarna kan je een poging wagen om een medicijn te ontwikkelen. Je neemt daarvoor alle stalen van één kleur die je in je bezit hebt en dobbelt deze dobbelstenen. Bij een resultaat van 13 of meer is het gelukt en hebben jullie het eerste medicijn gevonden. Alle bacteriën van deze ziekte zijn vanaf nu iets gemakkelijker te bestrijden. Als het niet gelukt is blijven de stalen in jouw bezit, de volgende keer als je aan de beurt bent kan je er voor kiezen om ze door te geven aan een medespeler of om het nog een keer te proberen. Om je beurt af te ronden moet je opnieuw besmetten, je neemt 3 tot 5 dobbelstenen uit de zak (afhankelijk van de huidige besmettingsgraad), dobbelt deze en legt ze op de bijhorende werelddelen. Indien er een vierde dobbelsteen van dezelfde kleur in een gebied terechtkomt volgt er een uitbraak.

Je wint het spel als je er in slaagt om de vier medicijnen te produceren, je hoeft niet alle ziektekiemen te verwijderen. Je verliest als er 8 of meer uitbraken zijn geweest, als de besmettingsgraad te hoog wordt of als er onvoldoende dobbelstenen in de zak zijn om de infectiefase door te komen.

Onze mening

Pandemie is en blijft één van de betere coöperatieve spellen, deze dobbelvariant had dus al lange tijd onze interesse. Een eerste speelsessie kon ons meteen overtuigen van al het positieve aan dit spel: het speelt heel vlot en het is verslavend. Alle leuke elementen uit Pandemie blijven behouden, het concept, het coöperatieve element en de verschillende rollen met elk hun (goede) eigenschappen. Daarbij komt dat deze dobbelvariant veel vlotter speelt en maar half zo lang duurt, wat er voor zorgt dat de herspeelbaarheid veel hoger ligt. Je verliest het spel en het wordt al gauw nog een keer gespeeld, in een poging toch maar eens te kunnen winnen. Dan komen we meteen bij het element ‘geluk’ in dit spel, want de geluksfactor is hier veel hoger dan in het basisspel. Hoe je het ook draait of keert, het blijft een dobbelspel en de dobbelstenen bepalen zo goed als alles. Je moet het lot niet gaan zoeken door je dobbelstenen vaak opnieuw te werpen, maar als de dobbelstenen tegen zitten kan je gewoon niets doen om het spel te winnen. Het verslavende element in dit spel zorgde ervoor dat het ondertussen al 17 keer op tafel kwam, maar we hebben het slechts 3 keer kunnen winnen. Nu begint het toch wel stilaan tegen te steken dat we maar amper kunnen winnen. Een dubbeltje op zijn kant dus. Het materiaal is van heel goede kwaliteit en de spelregels zijn duidelijk beschreven. Het aantal spelers heeft volgens ons weinig invloed op het spel, zowel met 2, 3 als 4 spelers is het even leuk maar even moeilijk om te winnen. De herspeelbaarheid is groot, al vragen we ons wel af of dat zal blijven duren. Het spel voorziet drie moeilijkheidsgraden, wij speelden meestal de ‘normale’ variant, de intro-variant is iets gemakkelijker te winnen, de heroïsche variant laten we (voorlopig) achterwege.

Conclusie: Pandemic The CURE is een super leuk coöperatief dobbelspel met een vrij hoge geluksfactor.

The CurePandemic: The CURE

Auteur: Matt Leacock
Uitgever: Z-Man Games
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 30 min.
Vanaf 8 jaar